Het is wennen nog, opstaan in de duistere ochtend.  Op mijn weg naar het station tref ik op de witbevroren gazons en taluds een hele kolonie meeuwen in plaats van anders overwegend duiven.  De strooidiensten zijn ook bezig geweest voorbije nacht.   Winter!   Door het half duister , erg vroeg , en geen kip op straat nog.   Dat verandert als ik de hal binnenga en de gang onder de perrons die naar de sporen leiden.   Wat meer leven in de brouwerij.   Neem de intercity , vanwege meer comfort en snelheid, en stap over in de boemel naar Tilburg Universiteit, eindpunt van deze trein. 

 Het wel erg en gevaarlijk smal perron is nu klaarblijkelijk wél gestrooid dus een glij-avontuur , als gewoonlijk hier, blijft me bespaard.  De startplaats is naast het stationnetje, en ik hoor vanachter de hagen veel stemmen op de parkeerplaats en rondom het zalencomplex.  De omwegen te gaan ernaartoe zijn erg bizar gepland.  Maar goed , ook een schilpad komt waar hij wezen wil.   Deejs kaant zedde an ut goei buro, en daor kunde betaole;  krijg ik aan de inschrijftafel in onvervalst Tilburgs dialect te horen.  Vul mijn startkaart in en krijg in ruil een piepklein dun etiketje als startbevestiging en inschrijving.  Uniek!   De parkoersomschrijving verontschuldigt zich aan kop , met de mededeling, alsdat men van Natuurmonumenten de opdracht heeft om veel minder te bepijlen en het geschrift goed te lezen derhalve.  Oef!... ? Dat belooft misschien{ .}  Gaat het de deur uit , volstaand  groot parkeerterrein en omgeving door van de vroegerikken al op weg zijnd.  Volgt de Vijverlaan met inderdaad een langgerekte vijver tussen rails en wijk.  Zijn vrij gauw de bebouwing uit, en  gaan het "Wandelbos" in.  Asfalt en zandpaden en overstekend smalle asfaltwegjes door enerverend bosgroei en beplanting.   Een mooie opener al meteen.  En; waar de grond verhard is gebruikt men kalkpijlen op de grond , want elders op is ook niet toegestaan door de natuurvereniging.  De club belooft zo goed en duidelijk mogelijk te bepijlen , maar ik wantrouw die goede bedoelingen , want kalk vergaat snel bij vochtig weer en grond , dus houdt ik mijn beschrijving nauwlettend in de gaten.   Krijgen na mooi  park annex bos in oorsprong.  Een wijk schrijversnamen te verwerken langs keurige voortuinen en huizen.  Moeten vanwege hernieuwde straataanleg even zandbaggeren.  Opmerkelijk intussen die eerste vroege uren de hondenuitlaters, en u moet er maar eens op letten , de baasjes zijn vaak het evenbeeld van hun huisdieren. Merkwaardig of niet....  Kijk b.v. naar  voorkomen, de gezichten of gezichtsuitdrukkingen.   Gaan in een doodlopende straat weer direct de bossen in over meest smal loopwerk , knarsende dennenappels, onze vlaamse vrienden noemen ze mastetoppe.   Dorre naalden, bladwerk en sprokkelhout. Paadjes zus en zo.  Moet gezegd , exact volgens papier.   Bos uit , fietspad op, weer in de bebouwing van de nieuwe grote westelijke uitbreiding van de wijk Reeshof.  Volgt een hele poos een lange scheidingsweg van wijken tussen doorgaand  met oude amerikaanse eiken.   Kennelijk een oude landweg van toen nu ingepast in de nieuwe uitbreidingswijk. We leren meteen hoe de stad gegroeid is.... Kom op de Brummerweg met zijn laagbouw-industriedozen.   Komen aan het Wilhelmina kanaal, verbindt Zuid-Willemsvaart met Biesbosch.  Het smal asfaltfietspad oogt witbevroren en dus glad en ik verkies veiligheidshalve toch maar de paralelle zandbaan.  Overkant kanaal afzienbaar groot industrieterrein.  Gaan onder een soort nieuwe baileybrug door, weiger n.l. om de steile taluds te beklimmen, en neem braaf het wijde krulbochtpad omhoog.   Overkant kanaal een hele school witte zwanen.   Kom oog in oog met kolossaal  windmolenpark, temidden de terreinen,  die we dwars doorheen gaan.  Stil en saai.   Enorm veel transport gerelateerd.  Steek de noordelijke ringweg van de stad over  gelijkvloers{!} , en gaan eindelijk na enige tijd langs , de ruimte en rust in van de opnieuw in ontwikkeling zijnde Huis ter heidestreek , wat voorheen weiland en bouwland was, en nu teruggegeven wordt aan meer gevarieerde natuur.   Ga via een hek-deur de open ruimte in van lege akkers en weiden, hoewel; ... Veel weiden staan nog kudde's koeien toch.  Volg een zandweg die haaks draait verderop , ga langs uitkijktoren, en ga rand een wei door gras langs een kudde zwarte en bruine schotse hooglanders, blijf op veilige afstand.   Moet ik vluchten onverhoopt, is daar enkel een sloot.....  Een grasweg met houtwal volgt.  Dan over kunstmatig aangelegd waterplas over slingerend plankenpad, honderden meters,  ruim een halve meter boven de waterlijn.  Vaste oever weer een bos in , eerst jonge berken vooral en dan geschakeerd in boomsoort met oude den vooral nog.   Bos uit door een oude acacialaan in het veld.   Een groepje dagjesmensen met loslopende grote hond, hij is aaibaar zegt bazin op m'n vraag, maar niet meer dan een kinderhandje, heeft ie op zijn schuld.  Wrange humor.  Kom er heelhuids langsheen onder vervaarlijk geblaf.  Niet aangelijnd zoals gewoonlijk , ook in de natuur loslopend.   Een houtwal langs nu en dan weidegebied door met plassen die het hele pad bedekken en langs weidedraad ik me voortbewegen moet.  Geen schrikdraad met spanning vind ik uit .... Maar aan takken me voortslingerend grijp ik wel in doornen takken.  Aaauw!  Sommige plassen kan ik hogeropgaand ontwijken.  Kom nu aan z.g. 60 k.m. wegje rechttoe dorp De Moer, een deelgemeente van Loon op zand, maar hier in de verlatenheid.  Haast een kruising met amper zijstraten bewoond maar wel oude grote kerk.   Waar haalt pastoor/ herder zijn schaapkes nog?   Aan kruising dorpke een zaal annex café.   Neem er mijn pauze , dorpsklanten  of andere passanten, vermengen met wandelvolk hier.  Na rust direct dorp uit een weidegebied in met houtwallen en een diepe sloot erlangs, ruil het weer in voor bos en verder donker sparbos.  Kronkelpaadjes.  Om later een gestrekt boswegje te gaan enerzijds moerassig en pijpestrooitje gelig en jongere aanplant, anderzijds dicht en donker en meerder boomsoort.  Bos uit een lange brede zandweg tot een uitkijktoren over plassen en weidegebied.  Langsonder heuvels kunstmatig van opslag huisvuil stad en ommeland.   Nu meest groenig als natuurlijk lijkende.  Langs moerassen en wijdsheid in.    In ontwikkeling om meer ander gebied als eerst akkerbouw en weideland dwars nu door per veldweg.  Zie links grote plas genaamd blauwe meer.  Nu recreatieplas maar winters stil nu.   De t.v. zendtoren van L.o.Z. torent inderdaad boven de wijde omgeving uit.    Even waakzaam lezen , want,... Lijkt een bord met pijl , [ verkeerspaal met wegnaam omver gereden te zijn, jawel; plat!  Opnieuw de luwte van bos in gaande.   Een dubbele stam , gespleten mogelijk door bliksem , hangt enerzijds vervaarlijk laag over pad te gaan steunend met zijn bladkruin over oude dennenbomen andere kant pad.  Diep bukkend  kan ik voorbij.  Ga om vuilstort en verwerkingsbedrijf Spinderd  heen middels bomenlaan en asfalt traag verkeerswegje , weer viaduct onderdoor van noordelijke randweg stad Tilburg.  Draaien wat links/ rechts nog om, langs hondentrainingclub waar kortere afstanden rust hebben , in de kantine aldaar.  Even dreigt asfalt ; maar ziet; we mogen plots de weg af langs afrastering , gaand van een MOB- complex verscholen in bos.  Mob , staat voor mobilisatie, in tijd van de koude oorlog opgezet, en materiaal als rijdend , opslag van de geallieerden , die hun rollend materiaal destijds achterlieten of schonken aan de staat want overbrengen terug was te omslachtig en duur.... Volgen door dit bos , en paadjes omhoog en afdalend.   Nog een traliepoort door.  Dan rood asfaltfietspad stuk volgen weer terug rimboe in.   Weer bukken voor laag overhellende bomen.  Kom weer aan industriegebied en is het uit met de bospret.   Moet nog een weg, nou ja,  in reconstructie volgen , met langs al geplaatste riolering en straatbanden maar wacht op invulling met asfalt tientallen c.m. diep lopend.   Zand baggeren dus.  Volgt een lange weg door doodsaai industrieterrein.  Na door een greppel gaand bos uit.  Oude weg naar Dongen langs en ga ik de stad in na een brug over het W.- kanaal.  Tilburg in.  Onder een hoge flat met vele tientallen woningen wordt het krijtpijlen volgen door allerlei straten, al gaat het in hoofdzaak zo recht mogelijk op de finish af.   Maar toch; saai.  Drie delen deze tocht die zo kenmerkend zijn.   Saaie industriegebieden , stadswijken en toch ook nog natuur.   En dit laatste was dan wel weer de moeite waard.  Sta vrij plots dan aan de zaal.  Zag aan herkenningpunten onderweg door de stad welke richting te gaan.  Ik blijf kalkpijlen op verhard verafschuwen.  Wel hingen in de natuur nog papieren pijlen geplakt of vast geniet.  Restant plannen deze decembermaand zijn; haast traditiegetrouw; Kersttocht vanuit camping in Luyksgestel, van De Grenslopers.  Tweede kerstdag Dommelen Valkenswaard en  dan randje oud-jaar de grenzeloze tocht Luyksgestel-- Lommel v.v.  Ik zal gaan vanuit  Luyksgestel.  Tocht is een samenwerking in vriendschap met twee clubs, t.w. Olat en Milieu 2000 .  Wie weet , treffen wij elkaar daar ook.  Blijven wandelen dan dus. 

Deze restant eindejaarstochten hebben ieder hun eigen aparte gezellige sfeer.  Naar de tijd ingericht. Waar ik altijd reikhalzend naar uit kijk.    Houdoe!  Zie ik u hier niet; wens ik U allen een fijn kerstfeest een gelukkig voorspoedig  vooral gezond [wandel]- jaar 2012.     Peter Heesakkers