EJOS staat voor Eerschotse jeugd op stap. Eerschot is de oostelijke wijk van St.Oedenrode, waaronder Nijnsel behoort, welke ligt op zo'n 14 k.m. noordwestelijk van Eindhoven. Gezien haar locatie, verwacht ik zeker dat de wandelroute zal liggen aan de oostkant van dit kleine dorp C.A., en dat zijn de Vresselse bossen, en dit staat zonder meer garant voor een aantrekkelijke route en wandeldag. De startlocatie is randje industrieterrein van het dorp en een sportpark. Het vertrek is vanuit de kantine van een schuttersgilde, en de consumptieprijzen populair. Vlak voor het gebouw komt Bram uit Eindhoven per fiets langszij. De temperatuur is wat killetjes deze vroege ochtend, en dat herinnert me de oude weerspreuk, de R is in de maand. Ik kan mijn vilten jack best aan hebben toch. Maar de weerman belooft warmer en zonnig voor deze hoek des lands. Een koffie nog als opwarmertje , en dan gaan Bram en ik op weg. De ochtenddauw ligt nog in de bermen. Meteen buiten de deur een fietspad op, tussen akkers en weiden, pad afgezoomd met wilde bloemen en planten, plukjes bossages, wilgenbomen, afwisselend met mooi zicht op de landerijen, maïs, veldgewassen, kreekjes, bermen met riet, netels, distels, moerbeiheggen, gescheiden door houtwallen en her en der weidedieren, ziet er al meteen goed uit. Rust en ruimte. Volgt een graswegje na de slagboom, gaan rand golvende akkers en ruigte en moeras anderzijds, door een poortje met klim-{uitkijktoren}, de overdekking in van de natuur, en hier kan al het jack uit, het wordt warm. Een trapje over prikkeldraad volgt een graspaadje, en volgen blauwe paaltjes route tot verharde weg. Even volgend , komt er afslag bij bord Staatbosbeheer een tussendoorgang langs wat boerderijen van het langgevel type met de schuren slingerend over graspaden langs bosjes en groenstroken. We treffen groepen mensen en kinderen met een natuurgids op pad. Steken een akker doorheen en komen aan een ven, vast het Vressels ven, welke zich al meteen toont in al haar schakeringen van waterplanten allerlei, omzoomd met bossen. Even is er twijfel , er hangt een pijl, die vast afgehaald is door de gidsengroep maar toch ook weer berouwvol teruggehangen provisorisch. We gokken het erop en die blijkt juist te zijn. Blijven langs water van ven struinen, smal paadje bos door , weggetje oversteken en dan een mountain bike pad over om later een smalle doorgaande weg op te gaan, met wat ruimtelijker beeld. Hans uit Deurne voegt zich intussen bij ons, en samen met Bram en Hans zullen we vandaag de route bewonderen. We zijn het roerend eens, dat we al een prachtige route achter ons hebben en dat er vast nog veel moois zal volgen, ziet er zonder meer veelbelovend uit ook. Boven ons herhaaldelijk vliegtuigen in de landingsprocedure op weg naar luchthaven Eindhoven. Volgen een lange landelijke weg, met zelden een auto of motoren. dan rechtsaf een wegje na kruising met eveneens landelijke verre blik met wolkenpartijen aan het zwerk, een wat langere weg, maar zeker niet onaardig toch. Mooie weg, niet voor niks Heerlijkheidsweg genaamd. Draaien weg af langs brede sloot zandweg in met onmetelijke maisvelden en weiden, akkers vooral. Kuieren al debatterend over gras en a.t.b. -paadjes, tot de Lieshoutseweg opdoemt en volgen daar een betonfietspad langsheen een poosje. Mogen dan toch een landwegje in welke uitkomt op de rustpost, aan een boerderij, gezellig buitenterras of onder afdak uit de inmiddels goed voelbare zon is de keus. Zeer laag geprijsd door de club, en zonder meer een trekker, en de wandelaar blijft over het algemeen langer zitten , wat de sfeer verhoogt, vanalles wat eten en drinken is voorzien, temidden een landelijke omgeving. Korte ontmoetingen her en der, een weerzien met bekenden, maar ook nieuwe gezichten en streekvaste wandelaars toch. Wordt toch een wat langere zit , ditmaal. Na de pauze vervolgen we het asfaltwegje welke ons recht het bos instuurt. En opnieuw volgt een oneindig lijkend netwerk van bospaden smal en breed , en m.t.b. padenwerk. We komen de fietsers vrijwel niet tegen. Volgt nog een stuk paarse heidevlakte en verderop her en der wat bomengroepen tussenin, paardenweiden , paden en weggetjes afgezet met eik en berk, linden acacia's en wat al meer, en vervolgen een tweesporig zand en graspad. Weer even de openheid in , langs een groot hooiveld , waar een landbouwer zijn hooi ijverig oogst, voor de komende winter. Volgt op papier eveneens een hele trits paden-aanduidingen, paaltjesroutes en m.t.b. aanduidingen te volgen, we zijn het volmondig eens, het is vandaag schitterend en uitgekiend de wandelroute. Gaan over een erg op en afgaand crosspad, wat de beenspieren extra oefent, een poos. Gaan looppoortjes door met begrazingsgebieden, wel aangegeven, maar treffen er geen vee of wat. Wel enkele redelijk nieuwe koe-taarten op de paden, maar waar zijn ze nu? Lopen over paadjes met grassoorten, hoog tot aan ons middel. We besluiten aan het Vressels ven een bankje te nemen. Genieten van de stilte en ontdekken watervogels als aalscholvers die roerloos op hun prooi wachten en wat kwakende eenden. We versterken tevens de inwendige mens. Lopen nu tussen vennen door met nu en dan modderige of vochtige paden. En dan?..... Moet papier de uitkomst brengen , want er is een pijl weg.... Bram verkent even het pad rechtsaf en we wachten op signalen of die goed is. Het is een T.-splitsing. Bram keert weer en we gokken het er maar op en slaan hier links-in. Dat blijkt wat verderop een juiste gok te zijn geweest. We halen een gezelschap wandelaars in die per bus gekomen zijn uit de omgeving van Arnhem. We oriënteren ons op de zonnestand nu om uit te vinden welke richting te gaan nog. Gaan via knooppunt-routes met paaltjes wandelroutes tot een verharde weg, welke de Vresselse weg blijkt te zijn. Deze weg volgen we een poos, om later een grindwegje in te gaan. Het "hooibeemden " --fietspad. Deze voert ons wat later over een houten bruggetje, wat de Dommel overspant, en leidt ons, weer een asfalt-fietspad op die slingert door het landschap . Gaan een veld met opgerolde hooibalen voorbij, en velden met schapen die ons nablaten. Klimmen het Dommeldal uit, naar een brede grindweg die ons wat later aan de rand bebouwing Nijnsel zal voeren, langsheen o.a. een schutterij en een tennispark. En zo geraken Hans , Bram en ik aan het goed voorziene lokaal van de plaatselijke schutterij. { handboog-vereniging}. De kantine noodt tot langer verblijven, anderen koesteren de zon op het buitenterras. Hans, Bram en ik zetten ons aan tafel met Anita en Roel, en hebben nog vrolijke kout. Over wandelen en aangelegenheden natuurlijk,- laat zich raden- , vooral. We zijn het volmondig eens ook, dat we vandaag een uitgelezen, en schitterende wandelroute en dag achter de rug hebben, de zaal en rustpost goed voorzien aan wel erg democratische prijzen. Een absolute trekker deze tocht, en dat zijn de overige lopers vast en zeker ook eens. We mogen nog de route-uitzetter ontmoeten ,naast andere leden en personeel en bestuur, om onze dank aan hen allen, en waardering en inzet, uit te spreken, te prijzen met een fantastische wandelroute, en organisatie. Subliem! We komen zeker graag terug hier. Na een gezellig nazitten vangen we ieder ons weegs de thuisreis aan, met een voldaan gevoel. Prachtige nazomerdag, en een uitnemend mooi gebied om er rond te dolen. Houdoe! ::: Peter Heesakkers
Op weg naar de derde dag van deze driedaagse-tocht, tref ik een wegafzetting van de politie. Deze zijn bezig een al vroeg in de ochtend een eenzijdige aanrijding af te handelen, de auto zit er dusdanig in de kreukels, dat ik vrees op een dodelijke afloop.... Bij thuiskomst ‘s avonds blijken er vier personen wonderwel volgens berichten nog in leven te zijn, als ik dit opzoek in de berichtgeving. Wonderen bestaan nog! Op weg weer naar Geldrop voor de laatste der drie dagen. Was ik nog vergeten te melden dat ik eergisteren nog een drie kwartier oponthoud had op mijn terugreis. Het was zoeken naar mijn nogal kleine fietssleuteltjes van het kettingslot, die ik verloren waande, maar bij nazoeking tóch nog vond in het uiterste hoekje van mijn etui , waar ik ze anders nóóit wegstop!...... Had al gevraagd in alle wanhoop naar een kettingzaag, maar die had de man van de zaak niet.... Het kan verkeren zei Bredero al, maar dus ook zonder gebeden tot de heilige Antonius, liep het dus met een sisser af en kon ik op m’n stalen ros toch de thuisrit aanvaarden.... Zucht! De route-omschrijving uitvoerig als altijd bij Olat stuurt ons nu even Geldropse bebouwing in. Even wat stratenwerk door richting het Geldrops spoorstation. Eerst rijtjeshuizenwerk, dan villawijk door, duiken onder een breed spoorweg-emplacement door donkere lange tunnel, om vervolgens door min of meer recente wijk een wijkpark te doorklieven. Een nog nieuwere wijk door en dan zijn we eindelijk Geldrop uit. Toch was die uitloop zeker niet onaardig, moet gezegd. Gaan rand bebouwing uit door hekwerk, om bij een immense vijver uit te komen welke we middels padenwerk zullen om heen gaan. Al direct een mooie opening van de route die op papier te zien veelbelovend oogt. De waterspiegel noodt tot mooie foto’s hier. Volgen aldoor gravelpaden langs de grote plas en door het park om via een smal graspad, onder aan de A67/ E34 het verkeersgeraas te horen. Komen aan brede weg met fietspad die onder deze autoweg door leidt langsheen de spoorlijn Eindhoven—Maastricht. Even na viaduct rechtsaf en volgen een gezellig pad tussen weilanden door, met bomen allerlei omzoomd. Parkoersman Ad heeft duidelijk voor deze dagen gekozen voor rijk beschaduwd parkoers. In paden en wegbermen tieren allerlei planten en bloemen welig, en dit is op zich al een genot om te zien. Via graswegjes komen we al aan een wat vroege rustpost van Olat. Ik houd het er maar op dat het vergunningenstelsel van de gemeente en boseigenaren hieraan te n grondslag ligt{?} De talloze zit-klap bankjes maken het geheel weer gezellig met de “hangenblijvers”. Gezelligheid van ontmoetingen troef hier trouwens. We genieten hier in de schaduw maar aan de rand van een weiland wijds zicht , maar door bossen omringt. De grondbegroeiing is een verhaal apart, zo mooi en zulk een diversiteit. De bossen kennen allerlei boomsoorten , wat het Heezerenbos zo bijzonder maakt. Hierna volgen nogal wat bospaden tot we randje Heeze geraken waar we de eerste erg grote tenten zien , waaronder praalwagens gebouwd worden voor de aankomende jaarlijkse Brabantse dag- folkloreoptocht het hoogtepunt van de feesten de dagen eromheen. We zullen er nog vele tenten en hallen zien waar deze wagens gebouwd worden in de buurt van Heeze. Steken we de rotonde weg Heeze /Geldrop over, om na wat boerderijen , toch nog wat bebouwing te toucheren. Zullen niettemin toch ruimschoots de bebouwing omlopen, via veldwegjes, groenstrookjes en weilanden met opmerkelijk veel paarden en veulens en koeien en kalveren, schapen en wat meer. Graspaadjes geleiden ons om het dorp, met weiden rijkelijk van allerlei vee voorzien. Een mogelijk eeuwenoud wegje stuurt ons richting het Heezer kasteel en langs en om haar grachten. We gaan de Herbertusbossen in. Een rijke schakering van oud en nieuw groen, langs meest smalle paden. Hele weilanden vol geiten treffen we , en we bespreken de Q koorts die deze beestjes teweeg brengen en die we gelukkig op veilige afstand laten. We raken wat bouw, en belanden, aan de uitvalsweg Heeze –Someren. Hier is de rust voorzien, en heerst een gezellige drukte. We zijn volgens papier hier op 14 k.m. Gaan na de rustpauze verder naar de dorpskern, steken de rotonde over, welke ons parkoers verder leidt door de tuinen van het gemeentehuis, gaan via omwegje de tuin weer uit om verderop de spoorlijn over te steken. Komen bij een loodgietersbedrijf en badkamer aanleg of verkoopplaats / bedrijf waar een enorme ouderwetse tapkraan aan de gevel hangt, en vervolgen tijdelijk de doorgaande nieuw-aangelegde klinker weg die kennelijk tevens als rondweg geldt voor Heeze. Gaan deze rondweg oversteken om een los- zandweg te vervolgen tussen meest velden door dus weg van het dorp. Duiken verderop het bos in tussen erg hoge sparrenbomen. Het is het onvolprezen Heezerenbos weer. Krijgen smalle paden tussen bosranden en weidevelden te gaan, en gehooid hadden de boeren hier ook al . Snuiven onze longen vol met de reuk van deze velden. Onze parkoers-omschrijving meldt ons uitgebreid over en bij een gedenksteen , een plek van samenkomst , waar zich verzetsdaden afspeelden in de tweede wereldoorlog. Kort voor waar we kortere afstanden op onze route verwelkomen , moeten de langere afstanders nog een extra k.m. rs erbij nemen en wijken deze van onze route nu pas af..... We belanden na enige tijd weer bij de “wagenrustpost”, altijd weer goed toeven en altijd gezellig bij de Olat-tochten. We zijn nu in wat heet de Groote Heide. We gaan de weg naar Venlo weer over middels viaduct en weerzijden viaduct verkeers-afremmers met grote barrages om motor en autoverkeer de doorgang te beletten. Zelfs fietsers moeten hier bijna van de fiets af voor de wandelaars waar deze overgang eigenlijk ook voor bedoeld is. We geraken in gebied wat Gijzenrooi heet, en hier is het een waarlijk natuur-walhalla, zonder meer prachtig. Velden, weiden weidevee, allerlei, bospercelen, ruigtegebieden , hooivelden, akkers vanalles wisselt elkaar af hier , gelardeerd met groenstroken met rijkelijk zomergroen in al haar kleuren en schakeringen. Komen in gehucht Riel, met oude boerderijen en woninkjes. Buiten dit gehucht steken we een binnendoor wegje naar Geldrop over om via een veldweg langs een werkelijk schitterende voortuin van oud boerderijtje te gaan, rijkelijk met allerlei wilde bloemen voorzien en waar menige medewandelaar enige plaatjes schiet naar hartenlust. Niet lang hierna mogen we weer een groot perceel wild dicht bos in, waarvan de paden ons leiden tot tegenover de bekende landelijke autofabrieksterreinen. Volgen dan even fietspad om naar de poort fabriek richting te gaan , vandaar leidt een slingerwegje ons door nieuw industrie terrein allerlei, die ons dan onder de spoorbrug brengt van Eindhoven-Maastricht. Na een slinger , worden we via wandel en fietspaden noordelijk om Geldrop geleid, langs weidevelden en allerlei vee. Door parkenaanleg met oude wilgenbomen vooral, recht op de sporthal aan. De finish. Hier is het na afmelding oergezellig vertoeven met bekend en onbekend wandelvolk, het terras leeft. Heb Beneluxwandelaars Roland Weijers, Hennie en Theo, Henk Vink, Henri Floor, en nog wat kunnen ontdekken. Noud { Wijn} heeft van deze dagen voor de Olat-site foto-album ook het nodige vast kunnen leggen, zie Olat.nl fotoalbum. Ik ben een der laatsten die aanstalten maakt om huiswaarts te keren, nu uit voorzorg zonder fietsslotproblemen..... Het waren weer bijzonder fijne wandeldagen hier bij Olat. Echt Olat is altijd de slogan , met ook parkoersman Ad in de hoofdrol. Hij wist ons weer een heel ander parkoers dan anders voor te schotelen. Dit is een tocht voor de echte natuurliefhebber/ genieter. Geldrop en omstreken op z’n mooist. Zeker een must om hier volgend jaar weer te zullen/willen zijn. U kunt hier voor een zacht prijsje overnachten in sporthal, of kamperen in tent of caravan met sanitair. Douche en leidingwater voorzien. Deze info kunt u met der tijd terugvinden op de site Olat.nl. Tot volgend keer weer. Al het goede , en wandelgroeten van mij. Peter Heesakkers
Het blijft een van die tochten met een heel eigen gemoedelijke wandelsfeer, die mij altijd hier weer naartoe trekt. Ik ga er op de fiets naar toe, klein half uurtje trappen.
Op de startplaats in de sporthal , wacht ik zoals afgesproken op een andere Peter uit het verre Veere { Zeeland}. Oud stadgenoot. We vervullen onze inschrijving, en kunnen op weg.
De startplaats ligt juist buiten de bebouwde kom van Geldrop en zijn derhalve al meteen de ruimte in. Over een breed fietspad langs de bebouwing gaan we deze plaats achter ons laten, langs een immens sportpark welke o.a. aan de plaatselijke hoofdklasser amateurs toebehoort, steken later de weg naar Nuenen over , opnieuw het pad vervolgend, een andere looprichting dan gewoon, nog even wat villaatjes en bungalows langs, om kort nadien de Luchense bos en heide in te gaan en delen van de Molenheide. Enerzijds verderop weide en akkerlanden. Draaien en bosweg, af en volgen even het fietspad langs een doorgangsweg tussen Geldrop en Mierlo, zullen deze verderop oversteken, om definitief de Molenheide in te gaan. Lopen de uiterste oostrand van Geldrop achterdoor, steken het oude fietspad naar Lierop over, en struinen paden smal en breed door nog in rust en vredig gebied, en de bepijling en routepapier sturen ons voortdurend paadjes en boswegjes door, onderbroken met stukjes hei die al een paars kleur aannemen, mooie onderbrekingen, dat zeker. Gaan klappoort door en beschermd gebied, met vennen en wildroosters, om verderop dit afgesloten gebied weer evenzo via klappoort te verlaten. Klimmen wat later een steil talud omhoog van een viaduct, welke ons over de A67 autoweg naar Venlo en het Duitse Ruhrgebied voert, direct hierna, moeten we een wat ongemakkelijk pad nog steiler naar benee, en is het voortdurend vastklampen aan takken en ander stevig groen, maar bereiken veilig toch de begane grond, en een asfaltweg naar de eerste rust, wat vroeg na een zestal k.m. , maar we besluiten er toch maar even te gaan zitten , wetende vooraf en uit ervaring , dat ons nu een lang gedeelte van de route over de weidse heide wacht. Zijn met drie Peters intussen op een bankje geraakt, wat de conversatie enigszins wat onduidelijk maakt als we een van ons willen aanspreken, hilarisch toch. Na de verpozing een karrenspoorpad op de weidse Strabrechtse heide op een zand en gravelpadnetwerk met onderweg telkens Knooppuntpaal-routes van vaste toeristische wandelpaden, met routenummer aanduidingen en paalnummers. Volgt een hele reeks paden te gaan nu en dan toch beschermd tegen de al voelbare zon. Steken een wegje nog rustig met verkeer over en gaan los zand baggeren, welke later toch ook nogal wat plassen water oplevert, met omwegen te nemen, en daaraan verbonden modder partijen. De caférust anders gewoon al deze dagen elk jaar weer, wordt nu van afgeweken, en de rust is nu gepland op een camping, met ruim zitcomfort, gezellige hangbloem en plantenbakken, geeft zonder meer extra sfeer. Prima accomodatie. We verlaten de camping na rust , weer via enkele woninkjes op locatie met eveneens veel hang bloemwerk wat velen naar de camera doet grijpen en zo ook andere Peter, { Veere} , echte lusthoven. Duidelijk met zorg en liefde onderhouden. Gaan nog over manege terrein om opnieuw de bossen in te gaan. Graswegjes en zandpaden sturen ons door rijkgeschakeerd loof en naaldbossen, richting de purperen hei, een wijds landschap met talloze vennen groot en klein. De wolkenhemel geeft het landschap een extra mooi cachet, als een mooi schilderij. Een enorm boekweit veldje zomaar in die weidse hei trekt onze aandacht, en natuurlijk de fotoliefhebbers onder de wandelaars schieten hier hun plaatjes voor het thuisfront b.v. Ad de parkoersman al jaren , laat er geen twijfel over bestaan en we ervaren dat Ad een heel ander parkoers sinds jaren heeft voorzien met heel andere natuurbeelden en zichten op. Het is ge-wel-dig! Wit / rode en knooppuntpalenroutes wisselen af, onderbroken met echte heidevennen . Slingeren door veld en bos, middels wandel en fietspaden. Wat knuppelbruggen over als houten paden boven vochtige gronden. Voegt ergens de langste afstand zich weer bij ons. Gaan nu de Braakhuizense heide op of in langs majestueuze sparren en dennenbomen, en opnieuw de vennen met wijds zicht langs de immer imposante stapelwolken hemel daarboven. Weer wat knuppelbruggen en langs zomaar padennetwerkpaaltjes, bereiken we wel wat laat gepland, de rustpost , we hadden deze graag ergens eerder op de heide willen treffen...... Klimmen hierna weer direct de weg omhoog naar viaduct van weg naar Venlo over om direct daarna het talud af te duikelen, ja steil naar onder. Volgt nu een landelijk stuk langs vooral paarden en veulens en groenstroken met weideland. Blijven rand bebouwing geel/blauwe en geel/rode routes volgen om dan een steegje tussen huizen door te gaan langs een sloot, waar het wemelt van de balsemien en andere wilde planten en bloemen, een lust voor het oog. Bereklauw, fluitenkruid , duizendblad, en wat al meer,stuurt ons over een vochtig pad, waar geschilde boomschorspaden ons overeind houden. Gaat het brugje Kleine Dommel over en slingert het voort door ruigte gebied, met een weelde aan wilde bloemen en plantensoorten aaneen geregen. Komen dit gebied later uit, even de Kl. Dommelpad langsdoor. Steken weg naar Mierlo over en dan volgt een prachtfinale van deze mooie wandeldag, het kasteel met kasteeltuinen van totaal elf hectaren groot. Worden genood om even het kasteel van binnen te bewonderen, dat zullen we in vogelvlucht gaan doen , want daarbinnen is zoveel moois en ouds te zien waar je de dag mee kunt vullen. Vervolgen het restant route door de tuinen naar de verkeersweg, steken die over om via een plantsoen weer de ruigte ingestuurd te worden, fenomenaal mooie finale van deze tocht vandaag. Onze afstand was enigszins ruim bemeten vandaag, maar niemand die erover maalde. Na afmelding , laten we ons het glaasje goed smaken, op een gezellig buitenterras overdekt met tentzeil. De ontmoetingen zijn ook hier talrijk. Een geweldig fijne en mooie nieuwe route vandaag. Genieten met een grote G. Morgen geef ik voor een dag forfait, zal mijn Annemie begeleiden naar een welverdiende vakantie bij onze zuiderburen en vrienden, maar de derde en laatste dag zal ik er zeker weer zijn.
Toch een van de pareltjes deze tocht elk jaar, bekend als de "Bossentocht", doet ze haar naam aardig eer aan. De omgeving van deze gemeente is ook erg graag bezocht door dagjesmensen, en die zullen we vandaag op veel plekken dan ook vaak tegenkomen.
De buschauffeur is zo dienstbaar om me vlak voor de poort en de laan naar het scoutinggebouw te laten uitstappen, Immers geen officiële halte, het al weer jaren de starthonk van de club Hermode. Al meteen bekende gezichten die zojuist gestart, de laan komen aflopen. En volgen nog vluchtige gesprekken. De parkeerplaatsen staan al overvol en de parkeerregelaars zoeken naarstig naar andere ruimten. Het blijft maar aanrijden immers. Ik loop zelf na aanmelding deze aanrij-laan ook af en draai de rotonde , even buiten de poort , en ga de Lieropse dijk op. Vind schaduw aan de Houtbroekstaat, al plezant want in een wolkeloze hemel, brandt de al warme zon volop. Passer door velden en weiden en ontdek een pony met een veulentje zo klein , kennelijk zopas geboren, en zo groot als een hond van enige middelgrootte. Ik loop door velden met groepen klaprozen, aardappelen, maïs, en andere tuinbouwgewassen. Op een splitsing neem ik een asfaltweg overgaand in zand -veldweg die me hoekig door het landschap stuurt, via groenstroken met bomenrijen. Steek de provinciale weg over en kom in een kleine woongemeenschap, een klinkerwegje, die even verderop in een grindweg overgaat. Het spaarzame verkeer houdt rekening met ons lopers en beperkt de snelheid om veel opwaaiend stof tegen te gaan. Chapeau! Overal zijn de regen-installaties actief, want de natuur is gortdroog. Door akkerbouw gaat het nu, en grasland-winning als voor platsoenen en sportvelden gekweekt. Mogen even later een grasweg in en dan blijf ik een hele poos tussen de aanleg en naar later blijkt , de uitbreiding van een immens golfterrein. Een asfaltwegje stuurt me richting een bosperceel en de schaduw ervan is welkom. Gaan plots een graswegje door een bos in wat verder blijkt dit de scheiding te vormen van een al bestaand golfterrein. . Volgen weer aardbei en aardappelvelden, wortelen, en wat dies meer zij. Krijg weer een verharde weg te gaan tussen nieuwe golfterreinen met paviljoens door, die al deels in gebruik blijken te zijn. Kom later in een bos waar splitsing route is en ik de rust en eenzaamheid inga. Plots een gezoem van een zwerm vluchtende vliegen zo lijkt. Een draai naar rechts en volgt een lange bosweg enerzijds graslanden , weiden, weidevee, anderzijds bossen in al hun schakeringen. Rijkelijk voorzien van vogels allerlei die hier hun gezang en gepiep laten horen in verder een muisstil gebied. Mooi!. Nog ergens een eenzaam koerende duif. De bossen even rijkelijk met spar en amerikaanse aanwezig. Hoog in de lucht deltavliegers, mogelijk uit Budel.... Maar het gevogelte laat zich niet onbetuigd en tsjielpt, piept en zingt door. Zie nog een enorme termietenhoop liggen, een grote mierenburght. Rechts naast me in de bossen zie ik ineens lopers van de grootste afstanden, gaan die hun toertjes langs almaar vennen draaien, en later in de verte verdwijnen. De 40 rs en 50 rs vast en zeker. Heidevelden en vennen wisselen af. Een twee-sporig graspad stuurt me haaks de bossen weer in met vingerhoedskruid, en andere bloemen en planten, weelderig langs de paden. Jong en oudere bomen sparren en eiken en jongere en oude dennen , schitterend hier. Veel loofbomen aller soort. Een uitkijkhut voor wild en gevogelte langsheen volg ik een poos een van de bewegwijzerde toeristische paden , de Zomervenroute. brengt me even verder op een asfaltfietspad, richting de rustplaats bij een bijen , imker vereniging. Goed toeven daar en veel bekenden en nieuwkomers aan het wandelfirmament, en hier is het daardoor wat langer zitten. Diverse consumpties zijn er gratis, vooral drinkwerk, tenzij men flesdrinks wenst. Het zit er vol. Bekende wandel-blogger Ruud Horst meld zich o.a. ook even voor een praatje. Ruud is al wat uren voor me gestart vanmorgen , onderweg voor het grote werk qua- afstand. Gauw even wel en wee uitwisselen zoals met meerderen hier. Ga na laving weer op pad , krijg een deel van het Pelgrimspad te gaan van A'dam naar Visé bij Luik zo aan de markeringen te zien. Een heerlijk graspad gaande kom ik aan doorgaande weg Heeze-Someren die ik even verderop oversteek, het is byzonder rustig op deze weg{!} Klappoort door en opnieuw loop ik in de schaduw , gelukkig rijkelijk aanwezig vandaag. Oude en jonge dennen en donker sparrenbos door. Een zowat kerstbomen groot perceel langs, van jongere dennen dus. Genieten met de grote G, dat wel. Er komen almaar groepjes wandelaars ons tegemoet, zomaar lopers dus , en plots komt daar ex-secretaris Cees v. V. , van Olat, me met gade tegemoet. Ze zijn met het pelgrimspad bezig, op weg naar Visé dus. .. Na nog wat graspaden verdergaand na kort gesprek, volgt een lange knuppelbrug over een grotendeels drooggevallen groot ven zelfs. Deels pas gecarboleumd tegen verrotting zo te zien. Wijde blik over opnieuw een vengebied met aan de einder de communicatietoren van Mierlo zichtbaar. Brug af weer door ruim doorzichtelijk bos, slingeren dit wisselende bos door, en na wat padenwerk bos uit , om ons te laten genieten van een volgend wijds vennengebied waar het water diep-blauw in kleurt. Indrukwekkend mooi toch. maar dan toch , wat later gaat het weer het bos in een graspad op. Slingeren aldoor heen de bush, en krijgen ook nog een zij het rustig nu, mountainbike pad te gaan, smal dus. Draai een wat vreemde bocht door en langs hekwerk, bereik ik later de tweede veldrustpost, van de organiserende club. Weet met gemak een stoel te veroveren , en laat me het wandelvolk observeren vertrekkend en aankomend , achter een verfrissing. Ook hier noodt het tot langere zit en her en der een praatje. Hoor nog drie a vier k.m. te gaan nog. Steken een rustige doorgaande asfaltweg over en slingeren weer een bos door met graspaden en onderbroken door weiden met bijhorend meest koe-vee. Enorme vlakten varens bedekt de bosbodem. Komen later langs het hekwerk van een enorme camping , wat opvalt trouwens dat er al veel lege plaatsen zijn van kennelijk vroeg vertrokken gasten. Een trits wandelpaden volgt langs erg diep liggende sloten met zijn flora in alle verscheidenheid, op en langs het water, blauwe libellen, als helicopters hangen om me heen. Volg een poos die sloten , het vingerhoedskruid tiert er welig hier. Ineens is daar de Heesterdijk, weggetjes asfalt , met verspreide bewoning. Deze volgend kom ik aan het fietspad langs de Lieropse weg, die Someren met Lierop verbindt, en nu is het rechttoe , rechtaan op de finish af te gaan, langs velden , akkers en jachtig verkeer. Heel veel fietstoerisme vandaag naar en door de onvolprezen natuur en bossen en heide van Someren e.o. Bereik ik de rotonde vanaf de startplaats vanmorgen, om de laan naar in te draaien. Opmerkelijk rustig op de parkeerplaatsen nu, nog voor 10 a 20% vol als je nog van "vol"mag spreken, die vanmorgen eivol stonden nog en de parkeer-aanwijzers , grijze haren bezorgden. De blokhut is een absoluut mooie en welvoorziene startgelegenheid. Een bekende bestuurder weet me nog te vertellen , dat men naarstig zoekt naar een andere startgelegenheid, of andere routes. Korte gesprekjes volgen op met bekenden en nog binnenkomenden. Dan moet ik gaan beslissen op tijd op weg te gaan, naar een zeker anderhalve k.m. te gane bushalte, waar de bus op zondag op uursdienst voorbij komt, zomaar stopt hij daar in The middle of nowhere. Een absoluut echte "Bossentocht" was dit, zeker de moeite waard, voor rust en natuurzoekers. Niet zo moeilijk trouwens, want de omgeving van Someren leent zich prima voor zulk een tocht. Bedankt voor jullie inzet Somerenaren , en leden Hermode. Ik heb een mooie wandeldag gehad , en dat zeggen de anderen me vast na. Tot volgend keer weer. Houdoe!
Merkwaardig eigenlijk aan het station. Ik tref er diverse wandelaars maar allen hebben die dag een ander idee, waarheen. Tref er Jan v.d.Z. Met het hondje, als immer zijn gezel. Hij gaat de kortste afstand , van Eindhoven -Luyksgestel doen. Ex-Olat bestuurder met gade , die een toeristische wandelroute in gedachte hebben. Een flinke groep die de bus naar Valkenswaard opstapt. Enkelingen die aan de andere kant van het station het inschrijfburo opzoeken. Een ex-penningmeester van Olat die haast heeft om de trein te halen voor zijn wandeling. Allemaal korte ontmoetingen , met ieder haar/hun bestemmingen. En ik, i.p.v. een thuisstart, op weg naar Luyksgestel, kies voor Gemert. Kan met de snelbus, en zo sta ik na een klein half uur in Gemert. Het is er rustig bij aankomst, maar het merendeel schijnt al onderweg te zijn. De inschrijving is in het clubhuis, een voormalige school. Tref aan de oprit , van de lokatie Marian en Serveé, volgt een korte babbel, zij gaan op weg voor het grotere werk. Na de registratie ben ik er ook vandoor, de Dorpsstraat in, Binderseind, en kort erna een steegje in. , meerdere steegjes volgen met verspreide huisjes en hun tuinen , met eigen volkstuinen , kleine weiden, en bloemen en planten-tuinen. De steegjes worden allengs smaller, met bestratingen , die ver in de tijd terug gaan. Zig-zag draaiend kom ik aan oude muren behorend bij een voormalig klooster en ook een kasteeltuin. Steek daar een oude bestrating over, om via een asfalt beukenlaan langs de kasteelmuur te gaan. Draai even nadien een halfverhard pad in voor fietsers en voetgangers onder een rij jongere beuken door . Al meteen vallen de de zojuist gemaaide hooivelden op , en de geur ervan kietelt mijn neusgaten weldadig. Zullen in voorbij gaan nog vele gemaaide velden tegenkomen vandaag. Het witbloemige fluitekruid siert de bermen weelderig, naast allerlei andere bloem en plantensoorten. De lente in al haar frisheid. Wat verderop doet de regeninstallatie haar best, om de landerijen nattig te houden. Kom langs een kapel in aanbouw uit oude bouwstenen, en gaan dan voorgoed den buiten in. Prachtige landschappen met kikkerpoelen , verscholen in het riet, vooral veel knotwilgen in het landschap{!} , maar ook de meidoornbomen en struiken groeien er weelderig, in bloesemtooi. Allerlei wilde bloemen en planten sieren het landschap, wanneer het asfalt verandert in een karrespoor, slingerend door de landerijen. Het stel dat ik aan de startlokatie trof komt me achterna, hé, die waren toch nog eerder weg dan ik. Klopt zegt Servée, we kregen aldoor het dorp kruisende en later lezend op papier van de route-omschrijving het idee, dat we helemaal verkeerd moesten zijn gelopen. We zullen verder tot aan de rust onze route's doen tezaam. Gaan door terreinen die bij het Boerenbondsmuseum horen , en langs onze wandelweg zien we bebordingen die aangeven wat er in de velden voorbijgaand zoal verbouwd wordt. Talloze vogelsoorten vliegen hoog en of laag om ons heen, en het vogelconcert dat ze geven is prachtig toch. Ook de diverse vogelsoorten, zullen zich vandaag onderweg laten horen. Het concert van de lente , zullen we maar zeggen. We zien voorbewerkte landerijen voor de verwachte oogstdoelen, voren in de gronden als voor de piepers, en ander tuin en akkerbouwbedoelingen, koren, bieten, , rogge, tarwe, witte haver, en tussendoor de weiden met koeien , paarden, de rijen knotwilgen, het is een allegaartje en lust voor het oog. Alles omzoomd met bloemen en plantenvegetatie, het gebied een apart cachet gevend. Komen dan langs de ingang van het boerenbondsmuseum, met zijn parkeerplaatsen , om dit gebied te verlaten. Komen aan doorgaande weg naar Erp het fietspad opgaand om na enige honderden meters een met bomen omzoomde asfaltweg in te gaan. Horen achter ons plots het geluid van een neerkletterende wat oudere fietser, die gezien zijn flinke val toch nog ongeschonden zelf opstaat. Velden voor aardappelen glijden ons in marstempo voorbij. Volgen dan een zandweg langs een sloot en steken verderop de stuw ervan over, hebben nu het gevoel op de gronden van gemeente Veghel aanbeland te zijn. Aan een veldsteeg passeren we een meeting van een grote motorenclub, veel tenten in aller vorm en ook caravans, maar waarvan al velen huiswaarts schijnen te gaan. Byzondere exemplaren zijn erbij en zo te zien geen enkele van hetzelfde kaliber. Oudere motoren, erg nieuwe, al of niet met zijspan. Ieder zijn ding denk ik maar. Komen terug met een wijde boog aan de weg naar Erp en volgen die even. Aan de overkant komen de echte lange-afstandlopers ons tegemoet gelopen, al op weg naar het plaatsje Handel geheten. Het wordt constant begroetingen of door handopsteken. Wij krijgen nu een prachtig bos voorgeschotelt, na eerst afslag van deze weg een breed bospad te gaan. Geheel omsloten door groen volgen we smalle en wat bredere paadjes, slingerend door het bos. "Eigen weg", staan voortdurend bordjes, maar wij wandelaars wordt een oogje toegeknepen, naar het schijnt. Gaan eindelijk ook weer bos, uit onderbroken met akker en weidevelden-paden. Een uitgekiende route zo blijkt. Toch weer even terug bossen in en weer langs velden en dan herken ik het gebied en weet dat honderden meters verder de rustpost lonkt, in een klein natuurmuseum , en juist verderop zie ik zelfs de witte partytenten achterom museum staan. Rust in een prachtig gebied weer omsloten door bosgebieden. Hier splitsen de routes, ook van de langste afstandslopers de 40 rs en 50 rs. Zullen hier richting Boekel gaan. Neem afscheid van Servée en Marian. Komt Adri hun plaats innemen, na enig bijpraten verontschuldig ik me vanwege tijd zittend, en ga er alleen weer in de benen, wat later hoor ik voetstappen naderen, Adri heeft me ingehaald, en we zullen vandaag de rest van de tocht bij elkaar blijven. Krijg na de rustpauze weer een groot bosperceel te gaan. Volgen "route 5" borden van een of andere toeristische route, die ons het kleine dorpje Boerdonk inloodsen met een weldadige rust, het lijkt wel een uitgangsverbod{!} Krijgen na dit dorpje een wat lange z.g. 60m k.m. weg te gaan, even krijg ik argwaan over de te gane lengte, hadden we al niet ergens af moeten slaan? De boterbloemen weiden en de erin staande paarden , geven het landschap weer een apart karakter, wat bewonig her en der, maar ook nu en dan auto's die zich niks aantrekken van de snelheidslimiet. Er wordt hier en daar ook nog gewerkt op het land, en zo gaan we op een smalle weg de bermen in bij het naderen van een tractor met erachter een hooimachine, met ronddraaiende harken, die de hele toch smalle weg nodig heeft. Als deze tegenliggers krijgt..... Gaan over de brug van mogelijk de Aa rivier over en krijgen weer een wijdere blik door het landschap , waar vooral de wolken een decor vormen. We merken ook dat dit pad beter niet door fietsers bereden kan worden , want het glinstert van de servies en glasscherven...! {......}. Vreemd toch op zulke delen van paden. Komen na wat padenwerk opnieuw aan een asfaltweg {60 k.m.}, en volgen deze, gelukkig erg rustig qua verkeer. Weer brug van de Aa over en gemeentegrens dus, ook aan de straatnaamborden te zien. In de verte priemt de kerktoren van Beek { en Donk } . En weten ons weer in de gemeente Gemert te zijn en direct ook zien we in de verte de kerktoren boven de bomen uitsteken. Wat verderop mogen we weer van de weg áf, zandwegje in en dan volgt over gras en karrespoor een mooi veldwegje met plukjes bospercelen en akkers en landerijen, en oude huisjes en boerderijen. Draaien aldoor links en rechts, om opnieuw aan een 'langzaamaanwegje' te geraken, met jonge beukenrijen. Verbazen ons hoe de kerktoren om ons heen draait voortdurend. Gaan de ringweg om Gemert wat later dan over, even fietspad volgend, en dan gaat het weer over in hoekige slingerpaadjes, langs bos en veldpercelen, weer door steegjes met verspreid staande huizen jonge en oude, en hun weiden en volkstuintjes, en andere tuinen . Even een klein villawijkje door en dan wat lintbebouwing van oudere kant dorp, om dan rechtstreeks op de finishplaats aan te stevenen. Einde van een heel afwisselende tocht, veel te zien, en de "Peel". Heel enerverend, in al haar facetten. Een kopje koffie wil er nog wel in , en er volgen nog kort gesprekjes, met arriverenden en bekende gezichten, die streekvast zijn in hun wandelkeuzen. Het thuishonk en aktiviteitenlokatie der club, "Zuth": betekent, Zonder uitvallers thuis. Die startplaats zal wel nooit veranderen dus, maar hoeft niet per sé, mogelijkheden genoeg, en zo het dorp uit nog. Dan kijk ik op de klok en wetende van de uursdienst van de bus maak ik de keuze, langer nog blijven of gaan , dat laatste dan maar. Terugkijkend op een mooie en wel wat frisse wandeldag. Herinner me dat we temidden van de "IJsheiligen"zitten de vier heiligendagen met een wat frisse traditie vier dagen lang , en wat de voorbije nachtvorst betreft , was dit ook zo , incluis die koude noordelijke wind. Op naar de volgende tocht, valt nog even te bezien , welke. Wie weet treffen we elkaar ergens ook wel eens. Intussen , gegroet, ofwel op z'n brabants; Houdoe!
Roekeloze vliegers het duivenvolkje dat rondom me vliegt op weg naar het N.S. station, zo in de vroegte. Eentje vliegt rakelings over mijn schouder. Een gekoer vooraf van jewelste. Ik ga na een paar weken afwezigheid nog maar eens de benen strekken. Als de trein Boxtel binnenrijd, wordt het plots donker en het regent aardig. Eh... Dat was toch niet voorspeld. Of... In alle geval was ik er niet zo zeker van met van huis gaan en ging de paraplu nog op het laatste moment mee. Het was immers maar grijs en donker toch.
Ziedaar, een heel clubje rugzakkendragers en wandeluitrusting stapt ook uit de trein. Dat maak ik niet gauw mee. Zou dit de voorbode zijn van de opkomst vandaag? We volgen de pijlen vanaf station naar de startgelegenheid. De kantine van het lyceum, zodus een prima accommodatie. En inderdaad om en binnen het lyceum is het levendig druk, komen en gaan van wandelaars. Hoor ook vreemde tongvallen en zie ook jacks met opschriften van ver-komende wandelaars ver buiten de provincie. De inschrijving verloopt vlot, en is ook ruim voorzien in personeel. Zie al rap diverse bekenden. De school ligt aan de rand van de bebouwing, en dit maakt dat de route-uitzetters ons al direct de wijde wereld in kunnen sturen. Zie geen kalkpijlen, maar de zwart/witte vierhoekjes aan palen en bomen hangen. We worden al meteen het toegangswegje, naar het nabije kasteelpark gestuurd. Een absoluut mooie opening van de tocht. Het kasteel , {groot} , is zonder meer een must om te zien, en het park wisselt af met oude boomsoorten en wat jongere. Naast de gracht en vijvers. Komen aan de spoorlijn en gaan hier even paralel, om af te dalen naar tunnel onderdoor van een erg breed spoorweg-emplacement. Door sensoren worden door de passage loeiende koeien via speakers in werking gezet. Komen vervolgens in een wat groot industrie terrein, even zig/zag doorgaand. De regen houdt intussen op en de plu kan ingeklapt worden. Ik heb dat ding bij me , en dan kan het haast niet anders , dan dat het mee gaat vallen met de hoeveelheid neerslag..... Denken we wat langer door de industriezone te moeten gaan, plots worden we daaruit gestuurd, bij zandweg en fietspad asfalt, mogen we de wijde wereld al in. In de bermen overheerst het witte fluitkruid, naast boterbloem , paardebloem en ander kleurige lenteuitingen. Het jonge groen openbaart zich in diverse kleuren groen. Worden al meteen in vogelkoren welkom geheten, wat een feest in het jonge groen gecombineerd. Zal verder vandaag nog erg vaak te horen zijn. Merelengezang en andere vrolijke zangertjes in muziekale omlijsting. De bermflora tiert welig in al haar kleuren en soorten van bloem en plant. Ook de weilanden laten hun overwegend witte en gele bloemenpracht de boventoon voeren. Schitterend hier. We slaan bij bordje Kerkenpad, - hoe vreemd hier temidden van de natuur-, een wat vochtig paadje in richting de Oisterwijkse vennen , heide en bossen, niet voor niets de Parel van Brabant genoemd. "Kampina" staat op het toegangsbord, en dit betekent smikkelen en smullen van een prachtig natuurgebied behorend tot staatsbos en Brabants landschap. Gaan door een ijzeren klaphek, en hier wacht me een voorzichtige maneuvre om een flinke plas slijk te omzeilen, waar de routemakers ook nog eens wat takken overheen gelegd hebben, kennelijk. Steken en fietspad over een boslaan in, waar we een kudde koeien vredig zien grazen , en een enkele koe uit de wei gebroken blijkt, zich tegoed doet aan bosgroen. Het wordt slingeren over de modderige boslaan , met verscholen huisjes en oude schuren, tot we aan een beek komen, vast de Beerze , die we een poos tussen de boomwortels volgen, tegenstrooms. Verderop gaan we een houten brug over met kippengaas over de vloer, tegen uitglijden dus. Wordt verderop een smalle asfaltweg gevolgd, almaar doorgaand en dan toch overgaand in weer zandweg. Min of meer wijde blik en wat vennen, met hun watervogels. Na een poos, een wildrooster over, klaphek door lopen we langs enige tientallen koeien, die rustig kauwend vlak langs het pad liggen. Ze bezien de wandelaars min of meer verbaasd in hun aantallen. Het pad wordt weer nattig. We draaien halfom een groot ven waar vooral de ganzen zich laten horen, en na wat klaphekwerk gaat het langs weilanden met roodbontvee, koeien dus. Komen aan een T.-splitsing waar we een asfaltweg op moeten linea recta naar de rustpost voorzien op de achterplaats bij particulieren. De organisatie lijkt afgestapt te zijn van de toeristische en dure horeca van Oisterwijk. Dat bekend staat om haar toerisme, vele campings , bossen en vennen. Midden in een wat landelijke omgeving nu en we zien twee paarden aan de overkant minnekozend in elkaars manen knabbelen, in de trant van help jij mij van de jeuk dan doe ik dit bij jou. De Henrieka Hoeve , zo heet deze post is ruim voorzien met zitjes en overdekt, druk ook , en goed toeven. Na een wat lange zit ga ik weer terug op pad. Houd in, even tegengesteld dus tegemoetkomend wandelvolk, en na honderden meters een splitsing van afstanden van groter kaliber, waar ik nog even twijfel , maar toch geen risico nemend na lange afwezigheid , voor korter kies. Het is best druk onderweg op de routes. Een ralley van oude sportwagens sjeest ons voorbij. Wachten af en gaan dan een smal dicht begroeid boswegje in. Erg mooi! Het jonge bladgroen, tooit feestelijk, zo ook de grondgroei van erg jonge boompjes, en plantenrijkdom en grassen. Toch wordt het bos weer opener en dan gaat het na een rustig fietspad, direct de grote stille heide op. Verstrooide denneboompjes vooral, enkel of in groep, tussen het grijze van het pijpestrooitje, { droog hoog gras}, een prachtig natuurlijk decor. De heide is rondgestrooid met grote en kleine vennen, kikkergekwaak in koor is alom ons deel, en watervogels die, er in geluid niet voor onder doen. Veel heidepaden staan onder water, en we worden opnieuw vergast op modderige paden, en moeten nogal eens droger opzoeken, maar mooi is het hier absoluut. Wat verderop zien we gestalten in de verte opdoemen, die zich later bij ons voegen, de langere afstandslopers. Willy en Rian, komen ook aangestormd, maar hebben even tijd voor een praatje. Een hunebed-achtig monument, aan de rand van een ven vertelt, dat hier een groot natuurbeschermer en vorser ligt uit Arnhem. Daar in die stad staat zijn standbeeld aan de Zijpendaalse weg. Gleufhoed , wandelstok en de onmisbare verrekijker op z'n borst. Jonkheer Mr. van Tienhoven, waarnaar even verderop ook een natuurmuseum naar hem genoemd is. We gaan verder, door smalle heidepaden , raken her en der even de oevers van een en ander ven, groter of kleiner, weer met druk kikkergekwaak. Bankjes ook om ergens de vennen te kunnen observeren. De Zandbergvennen langsheen in al haar rust en beauty, het summum van natuurliefhebbers hier. Gaan verder door halflos zandpadenwerk en dan toch een rolstoelpad te gaan. Er komen weer andere afstanden erbij... Slingeren almaar paden door in perfecte serene rust, en treffen dan nog een verzetsmonument. Erg mooi en we staan er ook even bij stil om de korte historie van de plek te lezen, en de namen. Gaan nu naar het schijnt, de Kampina, { bossen en heide }, gebied uit, een asfaltweg op naar een verderop gelegen boerderijpost alwaar de volgende rustpost is ingericht. De Keistampers , lijken de duurdere zalen van o.a. Oisterwijk vermeden te hebben vandaag , om ons meer vrijer en in de natuur te kunnen en willen doen rusten , aan populaire prijzen, vanalles te eten en te drinken en ook veel gemoedelijker. Het slaat ook geweldig aan deze opzet. De werkers van de verzorging der organiserende club, hebben de handen vol met de bediening. Men blijft ook langer zitten wat de sfeer ten goede komt. Gemoedelijk en gastvrij. Via een wat wildgroei tuin , een particulier terrein waar wij gast zijn , in de schuren ervan, verlaten we dit prachtige onderdak en gaan weer de velden in rondom de rivier , De Beerze. Het is hier goddelijk mooi. Zijn nu in een weidegebied , met natuurlijk , allerlei vee en gaan , wat verderop, door een klaphek langs de meanderende oevers dwalen van deze rivier. Over graswegjes. De 30 en 40 k.m. vervoegen voorgoed nu met ons. Krijgen weer wat asfaltwegjes om verderop , een fietspad langs beek te vervolgen. , die later pas, toch weer overgaat in verhard. Nog steeds tiert het nieuwe groen en planten en wilde bloemen welig langs de paden en wegen, zij schilderen onze wandelroute vandaag. Het is nu echt lente! We lopen vandaag veel nieuwe paden , maar ook de route tegengesteld van andere jaren , wat ons toch weer een hernieuwde blik geeft. Komen nu aan een dubbele overweg t.w. spoorlijn naar Den Bosch en lijn naar Tilburg. Druk ook want het is de splitsing, van een der drukst bereden trajecten van het land van onze spoorwegen. Sjef een oude Olatter met dochter , loopt een poos mee , en gezien zijn leeftijd stapt hij nog ferm mee op. We lopen nu Boxtel binnen, en weten dat de routeman ons welliswaar de bebouwing wil besparen, dus loodst hij ons langs de spoorlijn deels en de oude en nieuwe bebouwing, om de kern van het stadje heen, de Stationstaat, Kasteellaan, brug {houten}, over de Dommelrivier randje Boxtel toch nog , naar de finishplaats de kantine ervan dus. Gezellig en druk, druppelen de lopers binnen en ik zet me aan een tafel , waar alras, het crême van wandelland verzamelt, en de goede oude bekenden zich ook tussendoor laten zien. Oergezellig! Verhalen van weet je nog en kende je die nog enz. rollen over de tafels. Het wordt een "latertje". En dan zal ik einde middag maar de eerste zijn die de kuierlatten neemt, naar het station. Een afsluiting van een werkelijk schitterende wandeldag door de westelijke streek van Boxtel. Richting Oisterwijk. Absoluut subliem, organisatie, routes, en inzet. Het werd ze ook beloond met een prachtig deelnamecijfer vandaag, en gisteren, van overal ook uit het land. Dank voor jullie geslaagde opzet en inzet Keistampers. Jullie hebben ons wandelaars gastvrij onthaalt. Deze tocht vooral , is een absolute trekker, zeker in, "De Parel van Brabant ".
Ik onthoud me even van beloften de volgende tocht. Maar we zullen elkaar vast ook wel eens ergens aantreffen.
Tot dan zeg ik: Houdoe Tot ergens: Peter Heesakkers
Het belooft nattig te worden vandaag belooft het KNMI. We zullen wel zien... Maar, we boffen vandaag, de hemelsluizen blijven in onze streek nog redelijk gesloten. Op naar Noud. die er vandaag bij is om het wandelgebeuren weer op de foto's vast te leggen. Op weg naar Asten. Een van de twee klokkendorpen in Oost-Nrd. Brabant. Dat steekt Asten zeker niet onder stoelen of banken. Overal in het dorp vind je stoeptegels die een kerkklok uitbeelden, en verder allemaal spreukentegels. We steken na aanmelding en kopje koffie het grote kerkplein over, langs een immens beeld van een klokkengieter, en een soort glazen triomfboog door en wat erg bouwvallige woningen. Gaan langs de klokkengieterijen. Volgt een vrij jonge woonwijk met parken en jong groen, tunnel onderdoor. Overal bot het jonge groen uit. De lente is er. Ook de paasbloemen tieren welig en de tulpenbomen, zo noemen onze vlaamse buren deze, ofwel magnolia's staan in bloei evenals de gouden regen en andere bloesems. We horen het kerkcarillion spelen, een wondermooie paasmelodie. We zien kippen rondscharrelen in de tuinen, echt een paassfeer. Alvorens we de bebouwing van 't dorp verlaten een vleugje toerisitiek , als natuurmuseum, beijaard, planetarium, en de Jan Paagman-sterrenwacht-koepel, een nieuw aangelegd tuintje door, voorbijgaand gaan we even een dorpsparkje in om aan een brede zandweg, omzoomd met hoge bomen akkerlanden te betreden. Het gaat langs nu en dan bewoning als oude boerderijen. Een wegwijzer bij een schuilhut trekt mijn aandacht, het lijkt erop of er een tape afspeelt in de wind , als ik voorbij kom, vreemd toch, volgens een voorbij komend wandelaar is het de wind die om die weg, en straatwijzers speelt, maar toch.... In en aan de slootkanten bloeit ook vanalles. Het blijft even agrarisch. In de verte roepen de paasklokken van naburige gemeente Someren. Ik luister intens, geamuseerd, en hoe mooi is dit. Onderwijl worden we getracteerd op diverse soorten weidevogels. Krijgen wat asfaltwegjes te gaan door akker en weilanden, nog met spaarzaam vee erin. Vaak tulpenbomen en andere bloesem siert de tuinen. We komen aan doorgaande weg Lierop-Asten een fietspad te gaan. Aan de overkant van de weg herinnert een klein monument aan een dodelijk ongeval. Gaan een fietspad over een brug in het kanaal en de Aa-rivier. Hierna draaien we een haarspeldbocht die ons langs het kanaal even brengt, en vervolgens vrij direct een graspad langsheen de beek. Een monument van een in in 1942 neergekomen vliegtuig trekt even de aandacht. Het loopt er niet altijd even gemakkelijk , maar mooi is het er zeker wel. Krijgen diverse vallen in die beek door stuwen. Gaan ook enige bruggen langsheen. Het ongelijke graspad vervolgd almaar. Het is opletten waar de voeten neergezet worden , dat wel. We zien speenkruid, plek bosanemonen, en de pinksterbloemen. Ik raak in gesprek met een IVN-gids, een natuurkenner dus , bij uitstek. We zien aldoor ook hele natte kluiten van zojuist omgeploegde landerijen. Volgt even een route-omlegging en komen dan bij de open lucht rustpost uit. Laten ons het brood en de koffie wel smaken. Hierna vervolgt de ongemakkelijke route van omgeploegd land, steken een doorgaande gewestweg over en volgen een knuppelpad, van enige honderdtallen meters lang, door wat moerassig gebied. Komt de Vlerkenroute gemarkeerde toeristisch pad. Opnieuw langs de sloot of beek. Ook telkens weer stuwen, en toch bemerken we geen grondverval {?} , in het landschap. We horen diverse spechten in de bomen van een groepsbos kloppen. Gaan een betonnen veebrug over aan de rand van de Philipsbosweg en camping bijhorend. Volgen een fietspad, naar meer open gebied en dan zien we op afstand, de kerk van Lierop, en gaan door landelijk , wat verdwaalde woningen langs en boerenland door. Huisje tuintje, beestjes. Gaan Lierop in , en belanden we rap aan de rustpost café- terras. Een levendig ontmoetingspunt van wandelaars waaronder nogal wat bekenden. Gezellig altijd.
Hierna verlaten we het dorp zuidwaarts een koepelkerk tegemoet gaand. Krijgen nog wat landerige wegjes te gaan om plots een graspad in te gaan opnieuw langsheen een beek, Lierop achter ons latende. Een grasduiker zet ons naar de andere kant van deze beek. Komen we aan weg en brug van vanmorgen, nu de andere kant op. Valt ons op dat pijlenophaler al vroeg begint en een stel die aan het lange beekpad begint, op de hielen zit. Wij zakken af naar de kanaaldijkweg die ons langs het Zuid-willemsvaart voert een poos. Duiken onder de E 34/A67 weg naar Venlo door en opnieuw volgt een landelijk tafereel van weiden en akkers al of nog niet bewerkt. Slingeren ons verhard langsheen boompjesweggetjes, om wat later toch de bossen in te gaan. Het Oostappense bos. Het wordt wat zwoegen over bospaden los zand, door een oude zandverstuivingsgebied. Stijgend en dalend dus. Een met plastiek bedekte akker doet deze golven in de opstekende wind. Slingeren het bos door, langsheen bospaaltjes routes, aller kleuren van diverse routes. De bospadroute daalt af naar een wegje dat we oversteken, om wat verderop weer een "wagenrustpost" te bereiken. Laten ons koffie , soep en brood prima smaken. Altijd weer fijn toeven hier op zulke posten, en als immer een zee van bekenden. Maar tja, we moeten weer verder..... Lopen de weg terug een stukje het bos terug in. Draaien nu linksaf tegenover uitkomend onderweg zijnd naar de post, lopers. Er volgt een hele poos stijgende en dalende bospaden door jonge in het groen staande boompjes, erg mooi! Prachtige grondgroeisels , en wilde vroege bloemen. Het is oppassen voor boomwortels bij klimminkjes en afdalingen volgend. Het hele bos wordt uitgebuit op zijn mogelijkheden, en , we lopen uit de wind. Het wordt wat zweterig. Komen een asfaltweg op die ons naar het viaduct over de autoweg naar Venlo voert. Het paas- bezoek verkeer raast onder ons door de duitsers richting heimat, oostwaarts, de nederlanders andersom terug naar het westen. Vanuit Duitsland dus. Wij volgen de dalende weg af die wat verderop afbuigt, een weg en pad volgend achter de buitenwijken villa's van Asten ofwel Aaste zoals ze het hier in het dialect zeggen. Na een 800-tal meter draaien we in een bocht van de weg , een bosweg in, die enerzijds weiden , anderzijds bos brengt. Komen langs een manége, waar paarden in een paardenmolen zal ik het maar noemen , hun rondjes draaien, andere rijpaarden in de wei staan en ons nastaren. Volgt een gehucht volgens mij , waar nog een oude boerderij in de sloop is. Steken bij een bosweg nog links-in. Een pad in , die ons brengt aan een klinkerweg, en ons het dorp Asten invoert. Gaan nog wat klinkerwegjes, langs een dorpspark , waarin een steltmolen mooi staat te wezen. Raken dan steeds meer in het dorpscentrum met winkels en resto's en kroegen in. Door een winkelstraat en plots komt dan de Markt met dominante kerk in zicht. We zijn er weer! In de zaal zit Hennie van Theo welke laatste wel onderweg nog is, van de wandeling geduldig te wachten , ze is zelf nog niet echt aktief. Het wordt in de zaal nog een ontmoetingsfeest met vele bekenden en binnenkomers, en Hennie wordt ook in de belangstelling betrokken. Na nog wat consumpties vinden we het tijd om weer huiswaarts te keren. We waren voor het laatst in Asten, want Olat wil hier in de plaats een voorjaarstocht, telkens , of elk jaar vanuit een andere lokatie uitzetten. Noud heeft weer een serie foto's voor het Olat album gemaakt onderweg , om natuur en sfeer vast te leggen. Zie hiervoor www.olat.nl / fotoalbum.
Of ik volgende week wandelvaardig ben , is nog afwachten na een bezoek aan mijn tandarts ter revisie deze week, op weg naar een nieuw gebit..... , maar probeer weer zo snel als mogelijk , tenzij in kortere vorm mijn wandelingen te doen. Ik doe u derhalve dus nu geen voorspelling hoe het bezoek afloopt, en of er even de rem op zal moeten. Duimt u voor mij? Ik bibber wel bij voorbaat want zo'n held ben ik niet in die stoel. Enfin, we zien wel. Intussen hopelijk tot gauw, maar mocht u me komende weken missen, hetzij wandelverhalen hetzij levende lijve, weet u van mijn absentie, en de reden. Houdoe ! En tot gauw weer.
Er rolt op het nog stille perron een overvolle trein binnen. Concertgangers van de voorbije nacht. Slaperige gezichten, weinig fut meer. Ik spoor naar Deurne met overstappers, die op weg naar huis zijn. Onderweg het landschap ziende, valt het op , dat het een paar graden gevroren heeft. Aan het station in Deurne, staat een pendel klaar voor wandelaars. Klasse geregeld. Een drie a vier k.m. rijden is het naar het wat verder buiten Deurne gelegen Hippisch Centrum. Een mooie lokatie temidden van bos. Na inschrijving een praatje van wel en wee van een der leden, en 'n kop koffie , ga ik op weg. Ontkom er niet aan langs een renbaan-piste en langs een springbak, via een helling het perceel te moeten verlaten. Had ik me voorgesteld vandaag deze route te kunnen dromen. Parkoersman Jan had heel wat anders in petto zo bleek al gauw. We trekken al gauw de bossen in van het Buntven, en zullen dit ven al gauw bereiken via een klappoort. Blijven aan de waterlijn gaan, met verre zichten op de omgeving hiervan, om later dit ven te verlaten via weer zo'n poortje. Krijgen nu een breed bospad te gaan. Naar recreatie-plas Berkendonk. Ben even in gesprek met Den Heldernaren, uit de kop van Noord-Holland dus, die hier dik drie uren treinen voor over hadden. In alle gesprek missen we een afslag, en volgen een asfaltwegje en komen zomaar pardoes op de juiste route terug. Gaan een bosperceel door om via een asfaltwegje na 6 k.m. , bij de eerste rustpost te komen, een palingkwekerij. Na enig toeven gaat het door kleinlandelijk gebied om aan een weiland, langs een sloot te gaan, en vervolgens de Bakelse Aa-rivier, tamelijk breed en een grasweg. Steken de autoweg doorgaand over om pad te vervolgen. Bij een stuw , steken we deze over, volgen wat huizen om aan een doorgaande weg, een langsliggend fietspad op te mogen gaan. Een rustige weg, dat wel , en ik hoor al diverse landelijke geluiden , als van een kippenren, getok dus. Ik kom tot rand van Bakel, en mag wat zandwegen volgen in een villawijk. Een wat onverschillige automobilist vergast de wandelaar op een enorme stofwolk, en ik ga aan de andere kant van de zandbaan lopen , waar de wind de immense stofwolk naar toe blaast gelukkig. Toch noodt het me even een zakdoek voor mijn mond te houden. Zand en grindwegen volgen op, door overwegend landelijk gebied , wel boeiend. Ga bos met villa's weer uit, en volg even een gewestweg met rijwielpad. Ik krijg vanaf mijn papier argwaan, en ziedaar er komen groepjes wandelaars me tegemoet, er ontbreekt een vermeld straatnamen bord. Ga de velden en akkers en weilanden in, en ziet daar is de bewegwijzering weer terug. Blijkt er door onverlaten een pijl met lint weggehaald te zijn. Organisatie treft geen blaam , want elke afslag is duidelijk gepijld mét rood-wit lint eraan vast. De route is vandaag voortreffelijk gepijld zelfs. Ik hoor en zie in de aardappelvelden , kievitten. Krijg na enig doorlopen weer een diepliggende smalle sloot te volgen. Volgt een splitsing van grotere afstanden , maar ik neem er mijn gemak van vandaag, en ga voort met slootjeslopen. Een stuk bos en dan ben ik op de Grotelse heide, zie wat geiten en plots wat schotse hooglanders vredig kauwend vlak langs het parkoers, en zal ze omzichtig passeren met hun grote horens. Ga door hun gebied middels roosters en klaphekwerk, en hun gebied uitgaand kies ik voor een langs de zandweg liggend half verhard fietspad van een touristische fietsroute. Deze kringelt wat door landbouwgebied, wat sierlijke oude boerderijen voorbijgaand naar een asfaltwegje. Afgedekte aspergevelden langsheen. Verlaat de fietsroute en kom aan uitspanning De Bosparel, waar de tweede rust voorzien is. Hé; dit herken ik! Vorige winter startte Olat hier een van haar winterwandeltochten! Ik tref hier op terras als binnen weer div. bekenden , waaronder Roland Weijers met z'n makker. Ze zijn met de verenigingsbus en lopen korter vandaag. Even een praatje. Roland is een van de ned. medewerkers van Beneluxwandelen n.l. Zet me toch maar binnen later , want hoewel er moedigen buitenzitten is het nog best een frisse noordenwind, en ik raak mijn verkoudheid maar niet kwijt.... Kom ook nog een Mesa-makker tegen uit Geldrop, Dick, wat ook even bijkletsen wordt omtrent de plannen. Direct na de rustpost loop ik een groenwegje langs enerzijds de camping bij die zaak behorend en bos, anderzijds akkers, gortdroog. Volg wat fietspaden- werk later de bossen in en paden langs zandwegen. En mag een grote bocht om een visvijver gaan, om verderop pas een brugje over te gaan van welke stroom dan ook, om weer dit rivierpad te vervolgen. Moet gezegd vandaag , bossen wisselen af met prachtige landerige taferelen. Mijn routebriefje blijft me geduldig wegjes en paden opsturen. Boeiend! Mooie landerige onderbrekingen gaan feilloos mooi in bosstukken over. Hier en daar even een gesprekje aanknopende met medewandelaars. Na een ijzeren poort een stuk verharde weg weer opgaand , splitsingen en Y en T splitsingen volgende, komt er een venijnige klimming, jawel een stevige hoge boogbrug over een gewestweg. Volg dan een paaltjes-touristische route en, om een zandvlakte in een bos heen een oude zandverstuiving. Komen uit bij een fietsers/ en voetgangerstunnel even de donkerte in. Volg weer even een fietspad en blijk dichtbij de rust van de eerste vanmorgen uit te komen. De Palingkwekerij dus. Nu een stuk minder druk , maar toch. Ik waag me buiten in de nog frisse wind, naast het terras. De zon laat zich toch weer zien na vanmorgen helder , daarna bewolkt en nu gaat de hemel weer open. Het is nu volgens mijn routebeschrijving nog vijf k.m. gaans naar de finish. Opnieuw na deze rust volgt een smal asfalt fietspad door landerijen wijde blik. Het blijft boeien toch. Dan volgt een afzakkertje een rivierdalletje in , bruglatten over, om bij direct een pick-nick-plaats rechtsaf langs de Bakelse Aa te gaan over een graswegje. Het pad splitst, en ik loop a.h.w. over een verhoging. Een buizenstelsel langs van zandzuigers die een grote waterplas scheppen. Er volgen een drietal watervallen, en de beek splitst opnieuw. Gaan daarom twee bruggen met waterval over door graswegjes. , en door de velden langs de beek. Men laat ons door een nog juist doorwaadbare plaats over stenen in die beek stappen, gode zij dank , dat het al lang zulk droog weer is, te droog voor voorjaar... En na een afwijkend veldje , laat men ons door nog een diepe droge sloot steigeren. Weer omhoogtrekkende aan stengelachtig groen. Maar we redden ons wel. Dan gaan we even asfaltwegje op die ons wat verderop een asfalt fietspad instuurt. Links landelijke akkers en weiden rechts bos en dan worden we later toch weer opgeslokt door het bos. Krijg nu een erg lange slingerpad door uitgedund bos, hoor stemmen achterop komend , ze kennen mijn naam zo te horen, en blijken Willy en Rian me achteraan te komen, {{ Willy Tim. de ex-inzender van toenmalig Wandel-mee, verslagen en foto's }} , zoeven me gezwind voorbij, na kort onderhoud en groet. Krijgen nu nog wat gemarkeerde touristische routes te gaan, tot we afslaan en recht op de poort van de manege aangaan. Na eerst nog een de voetzolen te masseren met losliggende laag keien. Ga ik het terrein van de start vanmorgen over. Ik ben er! De organisatie krijgt van mij aan de tafel alle lof toegezwaaid voor deze mooie lentetocht en dag met bloesems in de tuinen , uitbottende bomen en struiken, en een zeer wisselend, uitgekiend parkoers. Een geheel nieuwe route ook. Ik heb genoten! Na een drankje brengt de pendelaar naar het station me er naar terug. Hoef niet lang op de intercity te wachten, belooft dus gauw terug thuis te zijn. Maar..... o wee! De omroeper verontschuldigd zich alsdat we er in Helmond C. uit de trein moeten.... Even verderop is n.l. het spoorverkeer stilgelegd vanwege een zelfdoding, en de voorspellingen van oponthoud gaat over twee tot misschien drie uren vertraging....... Wat nu? Ik ga naar het plein, waar het nog stil is, geen bus naar welke richting te zien en onze spoorwegen laten geen vervangbussen komen. Steeds meer vastgelopen passagiers verzamelen. De vraag is ; komt er nu een bus of niet? Ik besluit me er maar bij neer te leggen, en even later zie ik een vaste lijnbus verschijnen, naar Eindhoven , zo meldt deze. Deze wordt letterlijk bestormd! Kan nog in het gedrang een zitplaats veroveren, en gelukkig is dit na een andere omwegbus naar Asten waar zich ook treinreizigers op storten. Een andere lijn blijkt 'szondags niet te rijden , geen dienst dus. In een mudvolle bus wordt de reis naar Eindhoven ingezet. Een schandvlek van onze spoorwegen om ons zo in de steek te laten. Je zal maar een afspraak hebben, of naar Schiphol moeten , dat is peentjes zweten. Blij dat ik er thuisgeraakt ben, bij mijn Annemie. Een werkelijk schitterende wandeldag, maar helaas een misser van onze spoorwegen eindigende. Thuis kan ik mijn vrouw verhaal doen van de dag en hoe deze eindigde. Nu komend weekeinde ben ik beperkt op eerste Paasdag, vanwege een bijeenkomst, maar maandag wordt het best Olat in Asten, tenzij een bezoek aan de tandarts, evt. me deze week parten speelt. Ik hoop U ook nog eens ergens te ontmoeten op de wandeltochten. Blijven wandelen dus, Houdoe! Peter Heesakkers
De klok is vannacht weer een uur terug gezet. Het gaat me goed af. De dag begint helder, later zie ik de lucht toch betrekken en nog even later, blijkt het mist te zijn. Die mist neemt toe gaandeweg de noordelijke richting , met de bus en na mijn overstap in Veghel wordt het flink mistig. Aan de halte van het kasteel bemerk ik bij uitstap, dat er druppels vallen. Het is kil, koud, en ik moet diep in m'n jack duiken en alles dichtritsen. Toch weet ik mistgesproken blindelings het lange pad en weg naar het openluchtheater De Kersouwe te vinden. Kom door plattelandsgebied nog langs de parkeerplaats der tocht, een weiland , waar al honderden auto's staan. En wat verderop staan honderden fietsen in een bosperceel geparkeerd. Loop door naar rand van een bos en daar is het nog even klimmen en slingeren , langs een openlucht-theater, en kom ik aan de kantine, hiervan. Het is er toch rustig op dit vroege uur, en na wat bestuursgesprekkken die zowat voltallig aanwezig zijn, omdat het een regelrechte bonds-openingstocht betreft, worden de laatste nieuwtjes achter een kop koffie uitgewisseld. Vorige week liep ik bij Olat, ook al in deze streek, dus ik verwacht veel van hetzelfde te zien. Nou, dat zou meevallen. Het papier van de parkoersomschrijving lezende vooraf verzekert me van een mooi, wisselend parkoers, zo lees ik. Niettegenstaande het mistige weer treffen we toch heel wat fietsclubjes, in de vroege morgenuren , op onze route onderweg , en soms ook volgen deze onze paadjes, en gaan we aan de kant, respect voor deze vroege uitslovers. Het blijft toch nog even mistig, maar de weermannen beloven me een mooie zonnige dag toch. Het parkoers vangt aan haast te midden van bos en dat blijft voorlopig het geval ook. Komen wat later een oud huis tegen met geel-groene luiken aan de gevel. Heel rap breekt de zon nu door, tot licht bewolkt en eer we het bos verlaten , is het zwerk kraakhelder geworden. Tref wat later, parkoersman Willy met zijn fiets, staand langs het parkoers, op een splitsing afstanden , en we zijn het al gauw eens, die splitsingspijl dient verandert te worden, en Willy gaat in zijn bagagekoffer en niet er een duidelijker exemplaar tegenaan. Het is een echte lentetocht aan het worden, overal gepiep in de struiken en bomen en bloesems komen uit en bij vooral jongere grondbegroeiïng botten de boompjes al uit. We gaan na behoorlijk bosgebied , deze uit de ruimte in, na eerst langs een sloot en een kunstmatig watergebied te gaan, zien daar veel watervogelsoorten zitten. Pad wordt grindig, gaan wegje Rukven, langs wat bewoning om een wegje kruisende over te steken , en zijn duidelijk in een cross-gebied aangekomen. , rondom ons heuvels en cross-banen, het is er gelukkig rustig nu. Op de rustpost komend is het er erg druk , vrijwel iedereen zit buiten van de zon te genieten. Het personeel achter de balie bedient ons vlot, en de rijen schuiven snel op. Ik tref hier o.a. Martien van het MESA-clubje elk jaar, en ik zet me even bij hem om bij te praten over de zomerse wandelplannen. Het jack, gaat uit, want de hemel is staalblauw geworden en de zon kietelt. Martien en ik besluiten een stuk samen te gaan , maar al vrij gauw, blijkt dat onze afstanden ons eerder splitsen zullen. Loop door landelijk open gebied verder. Een Stoppelveldseweg doet zijn naam helemaal geen eer aan. Wordt even wat verhard nu ook, en wat landelijke wegen , verhard volgen een trits. Bij een kunstwerk , ga ik een halfverhard fietspad in een bos. Even slingeren door een oud dennenbos, volg een overwegend oud berkenwegje nog. Om weer een veldwegje in te ruilen. In de streek zijn smalle z.g. 60 k.m. wegjes troef. Steek zo'n weg over door een poort met klapper, om dit groensingeltje te volgen langs bomen rijen eiken en berk te volgen. , tussen velden door. Wat verderop ga ik weer een klappoort door, groenstroken volgende. Schilderachtige boerderijtjes volgen , weer met luiken aan de gevel, die bij de streek schijnen te horen. Sla dan een wegje in , met hek op de weg, alleen voor voetgangers toegankelijk door een waterwingebied. Bemoste stenen wegje, met naalden en bladafval van jaren het verbergt de stenen. Moet aan het eind, door een diepe , gelukkig droge sloot. Sla juiste plek af , maar bemerk toch , dat er met de pijlen en beschrijving iets niet klopt. Loop terug, en daar zit die pijl , achter takken. Gaan over wat mogelijk een manége-terrein is, en slinger weer de bossen in. En kom later weer bij de zelfde rustpost terug. Nu veel rustiger, en opnieuw is het buiten op de terrassen erg druk. Na rust even bekende wegje terug lopen en dan i.p.v. links, nu rechtdoor de velden in , halfverhard fietspad in. Langs hele percelen jong aanplant nieuw bos. Landerig , en de mest lijkt al uitgereden , zo vertelt mijn neus. Draaien verderop wegje, Koffiestraat, -whats in the name{?} - op. Komen aan een brug van rivier De Leygraaf, en gaan de grasweg op. Lage waterstand , valt op. Pad eindigt bij een brug, deze overgaand en wat bewoning om kort hierna een langlijkend wegje , in alle open landerigheid te gaan volgen. Gedenkwaardige plaats schijnt zo aan de namen te lezen, n.l. Liniedijk, en dan toch nog een pad na kortgaand , een groenstrook in met de naam Gedwongen Arbeidstraat..... Zal vast met de laatste wereldoorlog van doen hebben. Zandgrindpad wordt asfalt en aan de Hommelse dijk zie ik wat paardebloemen in de bermen met zowaar citroenvlinders op de bloemen. Nu weet ik het zeker, de lente is begonnen! Aan de Dieppoel hoor ik koerende duiven. Kom ik na die lus , toch weer in de Koffiestraat , die er niet is, maar soit. En aan de andere kant nader ik nu tegenovergesteld, de brug over De Leygraaf. Nu voor die brug rechtsaf, een graswegje langs de rivier van zowat 10 mtr. breed. Mogen of moeten , dan toch even van de oever afwijken om daar nieuw bos en groengebiedje te gaan, en brengt me de route na een poos weer die brug over. Moeten langs hotel/café - resto met parkeerterrrein "De Leygraaf", over, en hier is het oppassen met al die slingerpaden rondom. Diverse wandelaars komen in beraad hoe nu te gaan, en na enig overleg en gezoek, komen we weer op het juiste pad, na eerst verkeerde gok, - geen pijlen meer,- terwijl die toch rechtaan gaf {?}.... De blikken dwalen rond en we volgen die platgelopen paden van ons voorgaande lopers. , en mogen weer de Heeswijkse bossen in. Het wordt opnieuw smalle paadjes in een rij lopende welhaast, volgen. Opvallend veel boswerken met liggende dennen en andere bomensoorten en zaagsel en boomschorsen op de grond, eigenlijk een erg rommelig gezicht. Het zal allemaal blijven liggen , om dit hout weer aan de natuur en bodem terug te geven. Een appelpost van de organisatie, komt sympatiek over. Na alle bosuitdunningen, gaan we een bosdijk omhoog , op. Het blijft een ravage-achtig gezicht in de bossen nu, met die bosarbeiders. Smalle eenmanspaden volgen almaar op. Willy, buit zijn kansen in het eigelijk kleine Heeswijkse bos , helemaal en prima uit. Naar het einde toe , zie ik een niet hoek-afdraai-pijl rechtdoor , en wat verderop rechts ook een pijl , dus verwacht dat deze pijl niet juist is en na overleg kort met mede-wandelaars om me besluiten we dit pad in te gaan, waaruit later blijkt, dat we weer bij een doorgaande weg uitkomen die niet op ons papier vermeldt is. Besluiten dan toch terug te gaan langs de bosrand af, en vinden dan alsnog het juiste pad terug. Het blijft smal slingerwerk, en dan staan we plots aan de achterpoort van waaruit we vanmorgen vertrokken. We zijn terug , dus! In natuurtheater De Kersouwe, nu ook veel minder druk..... Zouden vanwege tijdsverschil vannacht, de meesten voor korter gekozen hebben? Mijn route was drie k.m. langer, uitgevallen, maar daar kreeg ik dan ook een erg afwisselende mooie route voor terug. Geslaagd! Cum laude! Voor dit parkoers aan de tochtuitzetters. Weinig herkenbaars van vorige week hier. In de aankomst zaal onderhoud ik me nog met wat binnenkomers en wat brabantse bond- bestuursleden. Om na wat drankjes, mijn dik twee k.m. wandelweg te gaan volgen naar de bushalte. Dat is even wachten met die zondagse uursdienst. Zeker die zon heeft deze dag doen slagen. Met een voldaan gevoel van dagbesteding stap ik op die bus, en gelukkig hoef ik evenals vanmorgen geen drie minuten op overstap te wachten. Nee nu heb ik zelfs de overstap op de snelbus naar huis. Die me rap thuisbrengt. Einde, van een toch enerverende dagroute en zonnige strakblauwe stralende dag. Komend weekeinde is de wandelagenda weer overvoerd met tochten. De keus zal moeilijk worden en valt te bezien, mede door de spoorwegwerken. En allerlei mooie tochten staan op elkaar, helaas. Tot volgende week weer. Houdoe!
Na me eerst ingefietst te hebben naar Noud, aan het andere eind van de stad, tref ik daar Noud's broer Wim , die zich ook weer wil voorbereiden op het grote zomerse wandelgebeuren in Nijmegen deze zomer. Rakker de hond leeft ook weer op bij zulk vroeg bezoek en weet dan , ah; het is weer wandeldag. Van daaruit wordt de reis naar Middelrode ingezet, dorp toebehorend aan Berlicum, waar de voorzitter der club ook zetelt. We schrikken wat als we Middelrode binnen komen rijden. Het staat er al vroeg eivol, en na wat toertjes door het dorp, vinden we op toch niet verre afstand van de startlokatie ons plekkie. Intussen zijn ons al veel wandelaars gepasseerd, hetzij onderweg naar startlokatie, of al onderweg gegaan. We schrijven ons in, in een bijna lege zaal, merkwaardig. Gaan na de voordeur, waar ter overlegging van de startkaart een routebeschrijving valt te bekomen, een tegelpad op naar de dorpsrotonde, die ons op de bekende OLAT-wijze snel de bebouwing uitbrengt. Gaan een fietspad volgen en deze brengt ons aan de brug van een grote beek. De weg naar Heeswijk en Veghel. Gaan hier een pad langsheen , nou ja ; pad... Langs de beek een poos en de wijdse lege velden langs. De routenrs. op pijlen en parkoersbeschrijving beginnen met nr. 55, dit omdat er vandaag voor de durfals een langere afstand is voorzien t.w. 60 k.m. , die al ver voor ons op weg zijn gegaan in de vroege ochtend, en weldra op onze aansluitende route zullen opdagen, vandaar die vreemde nummering routes dus. We draaien een asfaltwegje op naar links , en ziet de bossen lonken, eerst nog een deel door wijde vlakten, en ja hoor daar duiken we de Heeswijkse bossen in. Volgen wat wielerknooppunten, en zodoende passeren ons toerfietsers tussendoor waarvoor we toch maar de kanten opzoeken. Vreemd! Bijna geen heeft een fietsbel , en we worden telkens bij nadering toegeschreeuwd , dat ze eraan komen..... We blijven niettemin de routes der fietsfanaten volgen. Er knaagt iets van binnen. Zouden er andere routeuitzetters bezig zijn geweest? Adje is na zijn kort ziekbed even afgehaakt zo lijkt, om ons te plezieren, en heeft zijn taak tijdelijk overgedragen. Dit ter revalidatie. Open stukken in het landschap, zijn ons deel vandaag zo lijkt het al vanaf het begin.... We krijgen nog even wat vrij parkoers te gaan , weg van de fietssporters, en dan komt na een poos de rustpost in zicht. Beredruk! Met onze boterham en koffie , zoeken we onze plek, aan de Heibloemse dijk, een doorgaande 60 k.m. p./u./weg, dwars door de natuur. Daar op die hoek verpozen we. Gezellig geklep over en weer ontmoetingen , als; "hé, jij ook hier "en, "Hoe het gaat". Tempus fugit, ofwel, tijd vliegt heen, en zijn weer rap in onze hoeven. Gaan asfaltweg verder bos door , om verderop af te slaan, doodlopende weg die zandweg wordt , langs schilderachtige woninkjes, opnieuw de velden in. De zon doet inmiddels pogingen door het wolkendek te breken. En de temperatuur te veraangenamen. Welkom voor mij, want ik stoei al wekenlang met een niet aflatende verkoudheid. Heb me dan ook voorgenomen om het vandaag op wat kortere afstand te zoeken dan gewoonlijk, en er m'n tijd over te doen. Met Noud en Wim mee dus. We kuieren door de landschappen, die vandaag veelal open zullen zijn , en waar de koude voorjaarswind vrij spel heeft, dus duik ik dieper m'n jack in. Steken wat verderop een weggetje over door het land, , om rechtsaf een asfaltwegje Dophei genaamd te gaan. Wordt verder vaak verhard. Mij is het duidelijk. Parkoersman Ad heeft vandaag vrij-af genomen. Asfalt wordt klinker en later zandweg. Wat verharde weg gaand, mogen we langs smalle achterwerken -hekwerk , een bebost wegje klinker volgen , langs een water-wingebied, met weerszijden putten , enorme deksels. Gaan dit bos met hekwerk weer voorbij en belanden aan een graspad voor sloot en volgen die. Het blijft asfalt en klinkeren, met onze wandelroute . Tot we een erg klein nieuwerig dorp genaamd Loosbroek aanbelanden. Het dorp is zo stil, het lijkt wel een uitgaansverbod{!} De grote majestueuze zaal waar we binnengaan , is idem erg stil, vragen ons af, of merendeel niet de kortste, afstanden gaan? Dan, toch als we even binnenzijn komt er meer achter ons aan binnenzwalken. Wordt het toch nog wat levendiger.
We mogen hierna een heel stuk van de 30-40-60 k.m. gaanders van ons routepapier aftellen, volgen van routenr. 92 naar 137 op, wat ons het dorpje in ruste uitbrengt, naar een 60k./u. asfaltwegje brengt. In deze streek verre van een zeldzaamheid, vast niet voor niets..... Het asfalt-parkoers ligt er overigens ook erg rustig bij, gelukkig voor ons wandelaars.....Op en na een splitsing dorpje uitgaand volgt opnieuw een lange weg , welke overgaat in zandweg. Gaan na een paar k.m. dan toch weer bospaden volgen. Bescherming tegen de koude kille voorjaarswind. Na heel wat gedraai door deze bossen herkennen we plots de weg die vlak bij de tentrust moet zijn en merken we dat de 15 k.m. gaanders op ons wandelpad zijn ingevoegd. En ja hoor daarginds zien we ze weer, de tentrust van vanmorgen. Stiefelen verwachtingsvol er op af, en opnieuw is het er een gekakel van het ontmoetende en converserende wandelvolk. Een plek van ontmoetingen altijd en zonder meer. Eigengemaakte soep is in de aanbieding vandaag, en Willem heeft er weer een toepasselijke dagnaam voor gevonden. Zomaar op bankjes in de open lucht. Verhalen t'álle kant over vooral wandelervaringen elders en hier. Jan Hoogenboom, zijn naam in ere, wandelt met me mee, totdat ik genoodzaakt wordt de natuur even op te zoeken kort dan, Jan wandelt door en ik laat 'm . Het is nu drukker op de restant-route te gaan. Ik herken plots een natuurtheather, aan deze route. Als startplaats van een lente-openingstocht, volgende week hier. Volgen vanaf hier weer een poos asfalt en open landerijen en weiden om later de weg Veghel - Den Bosch, een binnenweg , over te steken. Lonkt tussen de bomen nog kaal , het wondermooie kasteel Heeswijk/Dinther. Moeten een poort door via kasteeltuinen waar de toegangswegen niet aanbieden om daar met een auto te rijden, helemaal rond en kuilig, en een weg die mogelijk in eeuwen niet heraangelegd zal zijn. Het kasteel op zich komen we later langs en is een droom om te zien, met allerlei aandachttrekkende kunstwerken in haar tuinen oude stokoude, en nieuwere datum. Prachtige nissen en beelden en andere uitbeeldingen aan zijn buitenmuren. Een omgevallen steigerend paard ligt daar , en ertegenover een hele groep beelden op sokkels, waarvan na enig zelfonderzoek , blijkt , dat deze opgesteld staan om later ergens in die tuinen als schilderij van De Nachtwacht van de befaamde Rembrandt v. Rijn ergens in deze tuinen opgesteld zullen gaan worden, absoluut erg mooi. Tegenover de ingang naar kasteel gaan we een pad in de tuinen weer uit om na een brug langs de beek Aa of Leygraaf te gaan. Wat ongemakkelijk stappen en ingehouden smal padje gaande , wordt later, dit allengs breder. Gaan langs een doorgaande weg. Volgen m.i. de Aa-dijk, welke ons in een breedweg open landschap brengt, volgen de hoge driepads dijk , met links van ons voortrazend verkeer tussen Den Bosch en Helmond -Weert. Een mooi broekgebied volgt nog immer langs die rivier de Aa , vast. Kijken om ons heen en zien in de verte een hele meute lopers achter ons. De graspaden loodsen ons door en om broekgebieden heen, tot tegenover klaphek en graswegje die ons naar boven voert, over een fietspad langs verbindingsweg dorp Middelrode. Het is dan niet ver meer, want dorpje is uiterst klein als we de provinciale weg over moeten naar "Eeterij De Driezeeg".
Moet gezegd; niet wat ik ervan verwacht had vandaag. Volgens mij was er een geheel iemand anders, lange-afstand-routeuitzetter deze dag overgelaten Alle kortere routes vielen vandaag langer uit als 20 , werd ruim 22 k.m. is tot daaraan toe, als men 20 loopt , kan men best ruim 22 gaan, maar als men een nieuwe route-uitzetter, op het oog heeft, hoop ik dat dezen toch ons wat meer dat OLAT-gevoel terug kan geven. Deze tocht sloot de winterserie's af van OLAT. Hun volgende tocht zal zijn op 2e Paasdag, en naar verluid , zal het hun laatste daar zijn, althans volgens een deelnemer/lid , die de laatste vergadering bijwoonde. Men wil die tocht verruilen naar elders in de streek en dit elke keer anders in de trant van de wintertochten. Een goede zet lijkt me. Noud heeft weer deze dag op de gevoelige plaat vastgelegd onderweg. Later deze week te zien bij, foto-album op de pagina van www.olat.nl . Daar kijk ook ik weer naar uit, als zijnde hun hoffotograaf.
Blijven wandelen, dan treffen we vast ons ook wel eens langs de routes. Houdoe! Peter Heesakkers
Kennelijk moet Brabant nog op stoom komen, voor wat betreft wandeltochten....Het is pover met het programma. Ik besluit naar Tilburg te gaan. De trein is vol zo op dit redelijk vroege uur van de zondagochtend. Maar o.k. , ik ga nu ook een uur later dan gewoon naar hier. Neem eerst de sneltrein , om vanuit Tilburg Centraal de stopper te nemen.
Om me heen vermoed ik toch op het perron aldaar uitstappende dat er nog meer liefhebbers onder me zitten. In het zalencomplex is het opmerkelijk druk. Zouden er meer met het tochtaanbod van de dag zitten? Ik schrijf me in , neem mijn parkoersomschrijving mee. Waaraan een strookje dwars er op gezet is , de mededeling alsdat men is gewezen op het feit, dat er van staatsbosbeheer geen pijlen geplakt of geniet mogen worden. Wél op, paaltjes en hekwerk, dus we worden gemaand de route goed te blijven lezen. Met excuus der organisatie. Er komt steeds meer volk intussen ook voor andere zalen , wat het vooral buiten een rommelig geheel maakt als op de parkeerplaatsen, deze zijn al vol met vroege wandelaars, en de overigen moeten verderop in de wijk hun plaats zoeken. We gaan vanaf de start langs een vredige buurtvijver, langgerekt, tot einde straat om dan in twee straten al zo goed als buiten de bebouwing te geraken. Passeren nog wat openbare speelgelegenheden, en dan is het pijlen op de grond volgen, krijtpijlen. Mogen al meteen het fameuze Wandelbos ingaan. Een hele variatie aan beplantingen jong en tientallen jaren oud gaan samen hier. Ik hoor meteen al lentegeluidjes. Een zandpad stuurt me alweer bospark uit en we blijven aldoor randje bebouwing gaan . Dan toch nog bebouwing en wat binnendoortjes , om dan te stijgen naar de Wilhelmina - kanaal brug. De weg naar Dongen zo zeggen de wegwijzers de stad uit. Een eindweegs verder , mogen we een zandverhard pad in en het natuurgebied Wolterbeek in. Gaan voorbij een pad met allerlei buitenshuisdieren in een dalletje , die van hun geboden maaltijd genieten. Blijven aan Tilburgs noordelijke omleiding lopen , maar bos is de hoofdmoot toch. Een pijl met 13 k.m. en even verderop de overige afstanden , biedt even verwarring. Splitsing dus... Een bos met drie meter breed asfalt doorsnijdt dit parkoers met oud en jonger loofhout. Een hekwerk van legeropslag belet ons , en we moeten afslaan. We zetten door loofbos naar het viaduct om daar onderdoor te gaan van die randweg. Stappen over afzetdraad heen, via paaltjes , en de steunpalen staan hier wat ver uit elkaar , maar het lukt. Het is een rustgebied voor dieren , maar natuurmonumenten staat ons dit vandaag toe, Zwalken wat door eigenlijk geen padenwerk , om bij een afvalverwerking te komen waar we oostelijk omheen geleid worden, middels asfaltwegen. Parallel langs de weg naar Efteling. Draaien van deze weg af om opnieuw de bossen in te gaan van de Grote Heide. Eerst een fietspad, waar motorcrossers ons nog even plagen , en dan begrijpen ze , een alternatieve route verhoogt wandelaarsgenot. Zo gebeurt het ook, en nog even komen we ze wat verder tegen in een flits. Het blijft greppels en bospaden te gaan en te klimmen, over boomstammen stappen en soms klauteren. Het gebied wordt ten volle benut. . Komen terug op parallelweg langs de snelle autoweg en dan wat later , gaan we opnieuw die bossen in. Paden worden grasbanen , en wat meer openheid is ons deel, velden dus. Een zestig k.m. -weg loop ik toch maar veiligheidshalve, aan de linkerkant, tegen verkeer als dit aandient , in. Denderen de bebouwing rechttoe rechtaan het dorp Loon op Zand in , waar we rust voorzien krijgen van een "Eeterij", nu geen restaurant? Is daar levendig druk en warm{!}.... Tref hier good old Jaap en zijn vrouwtje uit omgeving Arnhem. Tilly. Wordt bijpraten. Gaan nadien dorp uit via de Kasteellaan, vanwege drukte bij een rommelmarkt. Langs wit oud kasteel, en dan toch nog even bebouwing buitenom. De veertigers komen er nu ook bij. Stuk zandweg in door velden en bossen. Een knotwilg laantje , en via akkers bos weer in. Het gebied verwildert duidelijk steeds meer. Gaan door het geboortebos, waar het vol jonge bomen staat op naam van de Tilburgse jonge jeugd. Gaan een hek door om af te sluiten en dan een 60 k.m. wegje even om route te vervolgen. Krijgen een trits bruggen te doen, die ons Tilburg nrd. naderende , bij een boerderij een fietspad langs een weg opleidt. Komen opnieuw aan de noordelijke omleidingsweg en klimmen tot aan viaduct, waar we een steile trap te gaan hebben. Naar benee, dus. We gaan Tilburgse bebouwing in van de Heikant en parkoersmensen , hebben voor ons een hele parkroute uitgezet. Tussen die bebouwing en de weg naar Efteling- Waalwijk. Gaan omhoog omlaag afwisselend, langs een mooi wijkdierenparkje, waar we een man met een woestijnbuizerd op zijn beschermde arm rondwandelt. Even een praatje en bewondering , het beest hoort ons belangstellen zo lijkt, aan. Steken na een poos snelweg over om de Zevenheuvelenweg te gaan , die trouwens hier totaal vlak is door industriegebied. Een saai parkoers na alle moois vooraf. Steken smalle ophaalbrug Wilhelmina- kanaal over, en gaan voorbij de Hasseltse kapel, een plek waar ook veel bruidsfoto's gemaakt worden. . Draaien om Tweestedenziekenhuis heen en nu aldoor bebouwing. Gaan door groengebieden en speeltuintjes, langsheen de Westermarkt een populair Tilburgs winkelcentrum . Het is er erg stil nu. Nog wat straten te gaan , minder toch t.o.v. van af begin der dag. We zijn juist voor de voorspelde regen terug binnen in de zaal. Deze route kon ik dromen, zowat toch. Het wordt in de zaal nog even gezellig bijkletsen met gelijken. En tussentijds komen treinen buiten stoppend of voorbijrazend voorbij. Als ik mijn trein voor de zoveelste maal zie aankomen naar het doodlopend spoor, is mijn plan gewekt. Deze neem ik ! Neem afscheid van personeel der tocht en mijn tafel denkt er net zo over. Genoeg geweest. Heb ik nog wat tijd over , om me voor te bereiden op de zondag-avond. Erg wisselende tocht. Rare routeverleggingen, en de krijtpijlen: Niet veilig, zeker niet bij nat weer..... Ga me nu op een andere tocht concentreren. Ik eindig met Houdoe, tot volgend keer. Peter Heesakkers
Ik heb er bij voorbaat een goed gevoel bij deze tocht. Ben er al jaren niet meer in Esbeek geweest. Destijds te meer omdat er toen nog de wsv. _ De Kempen bestond. Noud verschijnt prompt op tijd aan de voordeur en we zetten koers naar Veldhoven, zijn broer Wim ophalen. In Esbeek worden we min of meer gedwongen de auto een eindweegs buiten de bebouwing te parkeren. Ook hier staat het aan weerskanten vol. Het is even lopen naar de startlokatie; zaal Schuttershof aan de Dorpsstraat. Ik moet me aldoor heroriënteren in dit dorp , toen nog kleiner, als nu. Schrijf me in , en zet de achtervolging in , op de rest van de routelopers die me voor waren. Noud en Wim , kiezen voor korter vandaag. Het is toch even wat stratenlopen , achteromgangetjes, om bij de Oude trambaan dan buiten het dorp te geraken. We gaan al meteen de Roverse heide op. En hier begint dan het bosroutefestijn. Om even verderop dan landgoed De Utrecht in te gaan. Dit was een verzekeringsmij. , die zich over dit exclusieve natuurgebied ontfermt heeft, maar later toch weer overgaf aan het Staatsbosbeheer. Maar de naam bleef. Het wordt vandaag een echte bos en natuurtocht , moeiteloos aaneen geschakeld door hoofdparkoersman Ad, die hier zich helemaal uit kan leven voor ons wandelgasten. Knooppunten en andere routes rijgt hij hier moeiteloos aaneen, geholpen door een rijkdom aan mogelijkheden. Velden , akkers, volgen, en verbindt ze. De wandelgast krijgt er zin an. Al zowat de hele wandelweg weet hij hier zijn gading voor ons te vinden, werkelijk schitterend! Na een vijftal k.m. rs. krijgen we al een rustpost. Als gewoonlijk bij Olat , in de openheid van een of ander bos, met terras en al haar gezelligheid. Het wordt voor mij een korte rondgang naar alle voor - vertrokken bekenden, altijd weer gezellig hier onder een goed bakkie leut. Ik loop nog even met de kortere afstanden mee, behalve de tien kilometer. Natte en droge bossloten wisselen af, en hoewel dit eigenlijk niet nodig is, blijf ik Ad's wegen volgen op papier om toch maar de verrassingen van een of andere onverlaat uit te sluiten. Normaliter niet nodig, maar kan altijd de beste overkomen. Nu en dan streep ik mijn parkoers vervolgroute weg. Het blijft aaneen geregen lopen van bospaden , wandelknooppunten en dergelijke meer. Nu en dan een klein buurtschap door, met oude en minder oude boshuisjes met door de streek voorgeschreven rood/ groene raamluiken, en deuren. We zijn weer in de Gorp en Rovert. Rodondendron struiken zijn in een geweldige meerderheid aanwezig, dat belooft wat als die allen uitkomen in de lentemaanden. We touren door, een rijkdom aan natuur, en laten ons de schoonheid overweldigen. Even vraagt een Ned. Oorlogsgraven monument onze aandacht. Zomaar temidden deze natuur. Na wat bospaden geraken we ongemerkt in de natuur van het Belgische Poppel, en belanden we een eindweegs verder aan de grens met onze zuiderbuur. Worden naar en langs een muur recent gebouwd gestuurd, die blijkbaar alle moois verbergt, om verderop de grensweg overgestuurd te worden, aan en in Café De Grens. En tja, achter de denkbeeldige lijn al helemaal Belgisch ingericht, met boven de uitgang/ingang de VRT , die ons de Belgische politieke beslommeringen over ons wandelaars uitstorten. Ik heb er vandaag geen bemoeienis mee. Blijf er ook niet lang , en na wat gebabbel , ga ik even terug de weg langs naar het "Hollandse", om dan toch de Nieuwstraat in de draaien, niet lang want bij de grenspaal draaien we de Nederlanden weer binnen; de Regte heide op. Landgoed Nieuwkerk in. Hier volgt een omleiding, vanwege boswerken{?} We zien hele trailers met boomstammen, er is flink huisgehouden in de bossen. Modderwegen omzeilend geraken we ergens zomaar weer op oud parkoers, van de Regte heide. Huizen verspreid staand , met geel/ rode luiken en tientallen jaren zo niet ruime halve eeuw liggende versleten weggetjes, schilderachtige oude huisjes en boerderijtjes, verscholen achter rododendronsstruiken. De Poppelse Lei stroomt onder ons door, vanuit B. Ik zie nog een pijl van de Bossche 100 hangen{?} Althans vermeldt deze, kennelijk aan de ophalers aandacht ontsnapt? Het is stil om me heen geworden. Blijkbaar heeft de grote hoop voor de 21 k.m. gekozen , of ben ik te laat. Een verharde weg zand, breed, volgt een poos, en ik loop even te ver door. Terug , en dan volg ik zulk een smal verhard pad door de natuur. Rechts van mij een weg van voor de laatste wereldoorlog vast nog.... Ons blijft de genoeglijke wandelpad bespaard. Nog erg weinig schijnen de wandelpaden en wegen hier te begaan. Rust is een waarwordend toverwoord voor de wandelaar natuurgenieter hier. Kom er veel later achter dat ik bijna in Riel moet zijn aangekomen , wanneer ik de weg naar Goirle opdraai. Nog steeds in de Regte hei. Een wat lang uitgevallen wandel/fietspad te gaan paralel volg ik. Om later aan de Turnhoutseweg te geraken. Druk als deze tweebaner is. Zie in de verte de hoge jongens van Tilburg boven het landschap uitsteken. Overweeg nog even over te steken , om aan die weg , mijn onderdakspauze te zoeken aan een kantine van een bekend hippodrome, uit de winterseries van Tilburg. Doch ik vervolg. Langsheen deze drukke weg een hele poos, wel op paralelweg. Ben nu een poos in de openheid en wijdse zichten van de omgeving. Pal zuidwaarts richting Poppel gaat het. Dan na een poos , mag ik de drukke weg oversteken, tot aan een camping-boerderij, Breehees genaamd. Eerst een landweg , dan brugje over. Horend onder de gemeente Goirle. Temidden van het landelijke. Het is er binnen wat klein of knus, maar niet berekend op veel volk. Veertiglopers halen me hier weer in . Na deze pauze en rust gaat het achteruit de weide wereld in langs een vliegveldje of wat er voor door mag gaan en dan gaat het na een bocht de weg af weer de bossen in , en meteen zijn allerlei waters en vennen ons deel. Hoor alweer spaarzaam klagend lentegeroep van de huizende vogels. Waterspiegels zijn ons deel erg mooi hier.... Het wordt weer bossen, en dit in haar afwisseling, als deze tocht zich vandaag kenmerkt. Paden, akkerland wisselen af met beukenlanen en spar en dennen, het is er een levendigheid, in een woord schitterend! In al haar statigheid. Jonge en oude beuk, wisselen af. Het is een walhalla. Opnieuw volgen bochtige weggetjes door dit bos en geraken we verder zuidelijk van Goirle. Kom ik aan een veldrustpost van d'n Olat, nu veel rustiger dan daarstraks toen alle kortere afstanden passeerden. Zie hier op mijn parkoersbrief , dat het nog zo'n dik zes k.m. gaans moet zijn. We stiefelen weer het bos even uit , langs velden die opnieuw voorbestemd lijken om maïs voort te brengen om na dit smalle weggetje toch weer de rust van het bos in te gaan. Opnieuw rijgt zich een route aaneen , dat men zich afvraagt , hoe krijgen ze dit uitgevonden? Gorp en Rovert, zegt een bord als we dit binnengaan. En opnieuw geven we ons over aan een fantastisch natuurpalet. Krijgen nog een erg groot water of vengebied voor de kiezen , ruim half omheen te gaan. Voetstappen zeggen ons , dat er velen ons voorgingen. Het wordt een bospaden gedraai van heb ik jou daar , fenomenaal! Alle paden rijgen zich op papier aan elkaar. Om bij een parkeerplaats uit te komen, en vanaf hier wordt het eindelijk pas verhard. Het wordt nu weggetjes lopen. Een zeer oude boom voorbij die ergens uit 1300 moet zijn{?} Het bord onder aan de boom vertelt zijn verhaal, over zijn geschiedenis. Het wordt nu even wat weggetjes te gaan, waarop zich plots de contouren van Esbeek af tekenen. Volgen allemaal korte weggetjes op mijn papier. Ga na wat achteroms voor de dorpskerk langsheen de Dorpsstraat weer op. Ik ben er ! Een fenomenaal mooie route gehad vandaag! Blijven nog even nakletsen met deze en genen. Hennie van Theo, die nog haar overdadig werk doet om de tijd door te komen, wachtend op Theo , die alleen op weg moest. Ik zie nog aldoor wat gezichten , die me, in de wandelwereld zo bekend zijn binnendruppelen. Martien , Patrick en Linda, stappen ook nog op de valreep van mijn vertrek , binnen, en dan vangt de trip naar buiten het dorp aan , waar de auto nog staat. We kijken zonder uitzondering , terug op een fijne wandeldag, van de Olat-mannekes, ons aangeboden. Noud , zal dezer dagen een foto-blik geven op een andere afstand van deze dag, op de site van Olat. Kijk er reikhalzend naar uit! Ze hebben het vast geen jaren zo druk gehad in dit kleine dorpke. Zeker niet op zondag. We bolderen nog nakoutend over de binnenwegen naar de stad. Volgende maand de sluitingstocht, van deze winter. Heb er zin an!
Driewerf Alaaaf !! Breng de bovenzijde van je linkerhand tegen je rechteroor en wang. De rechterhand geef je aan degene die je ontmoet. Dit is dezer dagen de carnavaleske groet of saluut naar de persoon welke je ontmoet. Dorpen en steden hebben dezer dagen een carnavaleske bijnaam, en zo reis ik van Lampegat naar Oeteldonk , om per bus door Dwergonië naar Schoenlapperslaand te gaan. Een Oetel is een kikker en die springt, hebt u 'm ? Pas uit de trein komend tref ik medebeneluxer Roland Weijers, en gezamenlijk vangen we de busreis aan. De weg naar de startlokatie kunnen we dromen. Als we de locatie willen verlaten zien we confetti massaal en in dikte neervallen, de natuur doet er n.l. een schep bovenop het carnavalsjolijt met een zware sneeuwbui. Als het wat aanvaardbaar mindert, besluiten we toch te gaan. Oewaaa! Koud hé! Wauw! { lol}. Roland en ik zijn het al meteen eens dat we niet voor de langste afstand zullen gaan. Voor mij als reden na de tweemaal terugkomende griep die ik achter me heb. Dus een paar weekenden wandelen versaagt. Ik vermoed dan ook de conditie van een wijkagent te hebben, {lol}. Laat ze het niet horen. Fruit heb ik ook bij me gestoken in de vorm van een appel, want; "An Apple a day , keeps the docter away". Het is kkkkoud, tenzij deze ontwent, na de warme stoof gedurende de zeer strenge vorstperiode achter ons. Was een echte huismus, en zo telde ik dan ook niet mee bij de voorbije vogeltelling jaarlijks. Voorzichtigheid is nu de moeder van de porseleinkast, en ben dan ook warmkes ingepakt op weg. Ontkom gezien ligging niet aan wat straten de stad zuidwaarts uitgaande. Nu en dan schijnt de zon dan weer betrekt het en worden we uitgeleide gedaan door sneeuwconfetti , hagel en regen afwisselend. We komen langs Mariakapel en ik knik eerbiedzaam naar Maria in het voorbijgaan , hopende dat ze snapt dat we het droger willen vandaag. Het helpt, nou ja , even dan een zonnetje, maar als we uit zicht geraken begint de kermis van boven weer. Ik vertel Roland , dat vast ex-wandelaars ons van boven plagen uit jaloezie, en alle hemelse stofvlokken op ons neer laten dalen. Roland is het oneens. Er zitten alleen maar goeie brave mensen zo weet hij. Eindelijk zijn we de stad uit en lopen een laantje treurwilgen door welke overgaat in moddersopperij, tussen weilanden, maar met wat danspasjes weten we het ergste te vermijden. Na dit landelijk tafereel komen we aan een gewestweg terug naar Waalwijk randje , herkennen het Galgewiel, om dan toch het bos in te gaan wat puinverhard pad op. Een ven brengt wat wisseling en bosweg vervolgt. Komen in een groot wandelpark, wat asfaltpaadjes en ziedaar wel wat vroeg , maar daar staan ze dan een van de meest geroemde medewerkers van de club vandaag met caravan als keuken en overdekt zeil terras met banken en tafels. Mooie bloemstukken erop, en we kunnen al nu als we willen de gratis erwtensoep bestellen en als nagevertje een gratis eierkoek. De club heeft elke tocht een verrassing in de aanbieding, en als opwarmertje geef ik nu al mijn soepbon af. Het is of een engeltje over je tong pst., of fietst kan ook. De lepel stond bijna rechtop, goede kost. Op deze clubrustpost wordt de wandelaar nog echt als gast gezien en we worden met alle vriendelijk en gemoedelijkheid erbij verwend tot in de grond. Immer een gezellige ontmoetingsplek , en we dollen wat af met de helpers en bezoekers. Maar je vergeet gauw dat we weer in de hoeven moeten, en hupsakee, daar gaan we dan weer. Stuk park door en dan de mooie Loonse en Drunense Duinengebied in , een van de nat. natuurmonumenten. Dan weet je vooraf, dit wordt excellent. Eiken en beukenlaantjes en dan het bos in. Een mooi statig sparbos volgt en Amerikaanse jonge eik. Een bielzentrap bestijgend en dan dijkje in bos op. Wasdanuu!? Jawel we zijn het eens, Roland en ik , we horen weifelende lentepiepjes boven in het geboomte. Zouden ze al weten dát? Het wordt een regelrecht bosfeest nu onderbroken met een rietendak boerderij en woningen, wat veldjes en weidegronden en lege akkers. Een natuurfeest. Bospercelen gescheiden met statige oude bomenlanen. Ons parkoersbrief telt dik drie zijden vol wandelgenot, zo aan de omschrijving te lezen vooruit. Een groep ruiters van zo'n tien man passeert ons respectvol. En na ons de galop. Opvallend veel meerstammige bomen vandaag. Komen aan een duinenrand , en wal van duinenrijen, krijgen wat zandverstuivingen te zien maar hoeven er niet doorheen te banjeren toch. Fietspad volgen een poos die slingert, en bij een monumentale beuk mogen we het smalle pad in. Als het even zonnig wordt lijken aan de takken de druppels te blinken als parelen, bijzonder mooi. Een breed fietspad volgen even , en dan komt de splitsing afstanden en kies manmoedig voor langere route. Niet te versmaden zo blijkt achteraf. Het summum van rust en genot, heel mooi en enerverend. Een hele trits padenwerk allerlei soort boom en en struikwerk volgt. We komen aan punt van splitsing grotere afstand , kies voor zekerheid , maar Roland kiest toch zelf voor langer nu, helemaal de omekeer. Vrijheid blijheid, en zo zijn we samen weer alleen op pad , want het lijkt of het grote deel gezien grillig weer voor korter gaan koos. Weer padwerk voor me en dan een klaphek door lijk ik in een weiland te gaan. Klopt ook , van schapen. De rust is voorzien binnenin de schaapskooi. Jawel! Ben op tijd over de drempel want hemels confetti daalt weer neer. Een terras is hier binnen en naast ons almaar kauwende schapen , die ons soms bezien en naar verluid worden er gauw lammeren geboren. De beesten doen zich tegoed aan rijkelijk hooi, hebben de bontjassen nog aan, en nee, geen enkel geblaat!.... Het zijn er enkele tientallen vast. Geeft een beetje kerststallensfeer. We worden niet uitgeblaat. Kom hier Jaap en Tilly, en verdomd Roosendaalse Martien stiefelt ook binnen. Het was al knus hier maar nu.... Het blijft doorsneeuwen en we besluiten ons over te geven en duiken de winterse taferelen in. De schaapsstal uit. Even weg langs en een haastige sportwagen , die flink gast. Gaan we verderop weer de beschutting van bossen in. Zompige slingerpaden door bos wei en velden. Drietal klap en draaihekken doorheen, en opnieuw bospadwerk. Zien de gele trilzwam rijkelijk , op een oude afgevallen tak. Knopen wandelroutes en toeristische markeringen aan elkaar. Komen door boslaantje en herkennen de plek als Fellenoord, wat gegroepte woningen met rietdak. Het blijft mooi hier. Bosrijk ook, in alle variant. Klimmen een dijkje op en volgen deze door het bos. Afstanden zijn er bij gekomen intussen. Gaan door wandel en speelpark en dan zien we opnieuw de caravan tentdakrust verschijnen en worden weer tot de grond toe verwend. Na aangenaam verpozen verder door park en speeltuinen en stranden, gaan we verhard dijk kanaal op om aan brug kanaal en rand Waalwijk af te draaien aan de overlaat, met attracties en overdekt binnenzwembad nu een asfalt pad in wat eerst zand was weet ik nog. Wordt dan toch met een draai vanaf zand nog en langs een groot ven. Opnieuw een parkgebied in. Gaan verhard en langs een vijver, een dierenpark met lama's, geiten bokken zowaar ook al jonggeborenen, reeën , herten , meer pluimvee en kinderboerderijbeesten zelfs een zwarte buffel ligt er vredig ter aarde. Met een groot stuur op zijn kop. Nu weten we dat we voorgoed het bosgebied achter ons laten , en loodst parkoersman ons rap door wat straten op de wijkhuis finish aan. Martien was er al eerder en is er nog. en bekende gezichten als immer aanwezig. Frans Stl. en Peter v.d.V. zijn er ook. Het wordt even bijpraten gezellig als altijd. Er volgt geen polonaise, nou ja , dan niet en nog bij daglicht willen Frans en Ptr. alweer terug op weg naar Oeteldonk. Roland W. stevent ook binnen. Nemen de bus weer. Peet besluit net in de trein zittend er weer uit te gaan om de Oeteldonkse sferen op te zoeken. Hij had vast vreselijke dorst.... Kan allemaal , vrijheid blijheid in wandelland. . Hebben weer een fantastische natuurtocht gehad. We rijden langs licht besneeuwde landschappen dan weer groen. En een stevige sneeuwbui begroet onze aankomst in Geinhoven , opnieuw overal verkleed jolijtvolk om ons heen. Frans wacht op zijn bus, ik kan het te voet af, en gaan we onze eigen weg. Nu komende zondag wacht een vast mooie Kempentocht van OLAT vanuit Esbeek. Mogelijk treffen we elkaar daar ook, blijven wandelen dus. Houdoe! Alaaf! ::: Peter Heesakkers.
Jawel; ik zag ze toch echt staan ik droomde niet. Lentebodes , een rijtje crocussen stak de, stak bij me op de hoek van de straat hun kopjes tussen de stoeptegels uit. En verderop tussen het groeiende gras, in de gazons en op taluds , wat anders in de winter stilstaat, de meizoentjes , enkele paardebloemen en de paarse dovenetel, stonden in bloei.... Ik vervolg mijn weg door de erg stille straten. Zij draaien zich nog een keer extra om, de wandelaar is de vroegerik. Ik bof niet echt met de treindiensten. Rondom de stad vallen verbindingen uit wegens spoorwerken, en worden bussen ingezet, een slechte planning, zo veel tegelijk, en " mijn" trein vangt na nachtelijke werken op de lijn, toevallig de dienst aan. Tref Ruud v. R. { "rendier"} , met maatje Gerry aan. Hoorde bij de trein instap bekend stemgeluid achter me. We wachten op vertrek, maarrr... De treinconducteur roept via de boordradio, dat vanwege een stroomstoring, de trein niet kan vertrekken. Het wordt peentjes zweten, bij de vraag hoelang de verstoring zal duren, doorgaans erg lang, en zullen we de busverbinding vanuit Tilburg moeten missen {?} Zien de tijd op de monitor verstrijken en onheilspellend verlengen. Komt dan toch het verlossende antwoord, we mogen vertrekken. Zucht! Snellen door het ochtendduister, op de Wolstad aan. We komen nog ruim op tijd voor de bus. Naar Poppel is de bestemming, in de mutspunt van België en vooral de provincie Antwerpen. Wacht nog op Patrick & Linda, maar besluit dan toch bij niet verschijnen door misverstand , maar op gang te gaan. Zaal Mieke Pap, een begrip in Poppel. De route vandaag is min of meer een Grenzeloze tocht-idee. Ook vanuit Weelde wordt gestart, en zo zullen van twee zalen uit wandelaars om en om rustpost hebben en vice-versa wandelen ten opzichte vanuit elkaars startzaal. Ik krijg al meteen gangetjes en achteroms te gaan met schuttingen en heggen als beuk, conifeer, liguster, klimop, en overig vast bladwerk. Heggepaadjes en tegelpaden en doorkruis een wijk- voetbalveld, vochtige paden later, om nog door oostelijke villawijk te gaan, de velden in. Bewolkt maar de eerste pogingen van de zon om door de bewolking te breken. Gaan vochtige veldweg, met vredige schaapskudde die ons verbaasd nastaren. Een betonwegje op en oversteken een gewestweg 70 k.m. Fietspad op om wat verder een grasweg tussen statige eiken te gaan. Een landbouw-betonwegje slingert me door leeg landschap, met groenomheining van akkers en weiden. Zal vandaag tweemaal de specht horen kloppen , nu hier. Zie een meter grote klomp staan die met bord uitlegt , een smokkelpad-route te zijn van tijden van weleer, hier zo vlak achter de landsgrens. Het gaat met een lus de noord-oosthoek in. Een groepje snellopers met zeker 60+ rs en mogelijk 70rs. , blitst voorbij, in sportieve kledij. Heb vele goede snellopers gekend....... Verderop zullen ook zij getest en geplaagd worden door een slingerpad, nou ja pad was er niet . Zompigheid en rommeligheid troef. Ik besluit aan brug van de Aa-beek een langere afstand te kiezen, op splitsing afstanden, en meander mee met de beek over lastige grondgroeisels en bodem bedekt gemaaid riet, schier begaanbaar, cross-country, niks pad , wel pijlen volgen. Meander met de beek altoos mee. Over de grens gaat de naam van de beek door als Leije. Een werkelijk schitterend deel van parkoers, maar alertheid waar voeten veilig te zetten. Wat ouwetjes hebben het er knap moeilijk ermee. Omzichtig wordt er gestapt. Het is barslecht begaanbaar. Krijgen dan toch nog bos en ven te gaan met smalle kronkelpaadjes, op/af-gaand. Ruil het weer in voor veldwerk om tegenstrooms de Aa te gaan en dan draait pad weg ervan wat verhard , om op adem te komen. Weer betonplatenwegje op waar de nummers per plaat aftellen richting Poppel, en op het einde van die weg jaartal 5-9-1996 vermeld wordt. De eerste huizen dorp, met kerktoren als richtpunt en baken , naderen. Veel zonnepanelen op daken. Pleintje met muziekkiosk en voormalige gemeentehuis met rond torentje, nu heemkundig museum , kom ik langs de hoofdstraat de lus terug bij zaal Mieke Pap, vast legendarisch.... terug. Na de zaal de hoofdstraat dorp uit langsonder statige kerk weg Poppel. Volg afwijkende veldwegen met beton en verhard zand. Almaar rondom of in de buurt van doorgaande gewestweg. Raak een poos tot rust Weelde in contact met ex-vlaams-limburger, nu Antwerpenaar over koetjes en kalfjes. Zie in bosje verenpluimen op de grond, restant van een roofvogel die zich tegoed deed aan duif waarschijnlijk. Bosjes en velden wisselen af. Groepen tegenrichting wandelaars vanuit Weelde kruisen tweemaal onze paden. Lintbebouwing; vlaanderen eigen , op afstand van ons. Een tuin aan doorgaande weg met drie windmolens en midden in de tuin een grens-kegel-paal.....Echt lijkende. Voor de rest weinig opwindends op het traject naar W. Volgen veldwegen en geraken we al keuvelend in weer lintbebouwing van Weelde. In de verbruikzaal van de sporthal in Weelde, is het eivol, de omgeving en parkeerplaatsen ook. Ik vind nog een stoel toch. Aanhoor de vlaamse en Antwerpse dialect-conversaties rondom me. Zie Ruud en Gerry nog even die gezwind de andere route na kort bijpraten vervolgen. Ruud vooral zijn naam eer aandoend. Komt Dick uit Geldrop langszij, boomlang en heb ik hoewel het erg zonnig geworden is wat schaduw. Zie wat bloesemboompjes, in rôse. Zijn vlot W. uit, via particuliere houtopslag achterom de velden in waar op afstand rijtje huizen te zien zijn, Gaan door lege zanderige akkers, met wat modderige doorsteken, en gaan doorheen De Flaesheide, waar heiveld teruggewonnen wordt uit landerigheid. We geraken bij uitspanning en resto van Thegse stalleke. Gaan op grassig terras zitten waar diverse vuurpotten staan als open haardstijl. Terraszitten putje winter!....In de felle zon.. Dick gaat als Martien uit Roosendaal verschijnt, en verleng ik mijn zit. We gaan gezamelijk verder. Krijgen een merkwaardige omsturing door een bosperceel te gaan..., en even zoeken , want bepijling is verwarrend. Stuurt een wegje ons naar gewestweg N 12 , om bij een groot huis uit 1948 een draai veld in te gaan enerzijds boskant , anderzijds landerijen en weiden. Ver zicht , zie de pronte kempische toren van Weelde links aan de einder, en voor me ver weg de toren van Baarle Hertog /Nassau -enclaves. Lange grindweg te gaan , en dan buigen we af de bossen in van landgoed De Schrieken. Meteen levendig mooi enerzijds meest sparbos, anderzijds duidelijk latere aanplant van jonger soorten geboomte. Absoluut mooi hier. Kringelen ook hier gras en zandboswegen en paden doorheen, om opnieuw bosrand landerijwerk te komen. Veel mais en weiden, met groenafzettingen begrensd. Enorm veel rododendrons struiken hier in dit bos en verdorie er zit nieuwe blaadjes aan en de knoppen voor bloem , staan op uitspringen{!} Er volgen drassige paden. De Schrieken is privé-domein zo zeggen de mededelingen der club aan de bomen en of we vooral van het kasteel geen foto's willen maken op verzoek van eigenaren. Ik trek door zonovergoten landschap aldoor. Een smal oude beukenlaantje loodst me door deels open deels bosland. Bos almaar vol rododendronsstruiken en hulstbomen , tussen den , lork, eik , beuk , es , esp en linde. Formidabel mooi hier. Kom aan beek en vervolg een beukenlaan slingerpadje , de beek vormt een poos de rijksgrens met moederland. Op de oude bomen oude inkervingen, met bajonetten, tekens liefdesverklaringen en afkortingen als van onderdeel , o.a. , door destijds zich vervelende en heimwee voelende duitse soldaten die hier in de eerste wereldoorlog 1914-1918, de grens bewaakten tegen vluchtelingen uit België. Speelden ook bajonetwerpen, gezien beschadigingen, maar de bomen hebben het wonderwel overleeft en zijn erg oud geworden. Er stonden destijds ook drie rijen prikkeldraad versperringen onder erg veel volt stroom, plus de stroom, [ beek], als barrière. Wreed! Volg tussen beek , landerijen en bosmoerassig anderzijds en veel riet en sloten , de grens die volgens tekening even verder wat afbuigt , en zijn we weer echt in B. Komen we aan een rode bakstenen kasteel, schitterend achter het groen uitpiepend, vele wandelaars blijven lang in bewondering staan kijken, ik ook trouwens. Vervolg dan sloten en kasteelvijvers middels erg zompig mos en graspad langsheen, stilstaan is dieper wegzakken, dus vort met de geit; we motte. Rodo struiken alom steeds , prachtig , hier moet het in de lente een hof van eden, een aards paradijs lijken, met alle bloemen. Zo massaal. Kom aan einde privédomein, weer in opener gebied en de zon die langzaam ondergaat kleurt het landschap goud. Zie in de berm witte sterbloemen van braambesstruiken en een vernielde pompoen van zeker 50 c.m. doorsnee. Flessen aan takken van struiken gestoken. Hondseind heet hier een verharde bosweg, ik hoop van niet, klinkt n.l. niet zo prettig....Toch nog een stuk sparbos mag ik ingaan, en later dennen, oude hoge kerstboomtype. Het landschap opent definitief wijder, en de oude dorpskerk Poppel wenkt. Dominant als ze is, zie ver en laag aan de horizon nog twee heteluchtballons drijven, niet zo gauw te zien in januari. Een motorcrosser zonder helm , maar met wollen wintermuts als buts-bescherming , komt de landerige rust verstoren, en knettert jagend een paar rondjes maisveld. De Poppelse kerk nadert al ras, tot erg dichtbij later. Stuurt een wegje ons langs tamelijk nieuwe begraafplaats tot aan weg naar de Baarle's enclaves, zowat rechttoe de zaal van Mieke Pap. Lang geleden , dat ik nog eens in deze contreien rondstapte, een weerzien, en toch vernieuwend. Een allegaartje in het parkoers, en voor mij het gevoel van; hè; weer eens in het vlaamse gewandeld. Een heel wisselend landschap, een tevreden wandelaar toch. Buitengaand , zie ik plots Peter U. uit Mol , met Patrick en Linda VDS. naderen, op weg naar de zaal, en nog te gaan naar Weelde. Handenschudden en een kort onderhoud. Hoop dat ze het voor duister gehaald hebben......Thuis in mijn woonstee zie ik de avondlucht vanuit Belgische kant Oranje kleuren, en later toch rood na eerst geel begonnen. Zie je wel; het bewijs dat de buurman toch Oranje-konings en land gezind is.... Maar goed ; Rood was er later toch ook, de Rode Duivels , hi-hi. Geen zwart-geel -rood. Wel zwart ja maar dan duisternis... Nu komende zondag, zal ik zeker naar Bladel gaan , tussen Turnhout en Eindhoven halfweg gelegen. De brabantse kempen. De tocht uitgezet door club OLAT, onderdeel van hun jaarlijkse winterserie doorheen onze streek. Laatste zondag deze maand naar Valkenswaard, een nieuwe tocht aan het wandelfirmament, van Voetje voor voetje, verwacht er gezien de streek veel van, en voorzitter Joop K. heeft mijn eerdere planning helemaal omgeturnd met zijn parkoersverhalen over deze dag laatst met kerst. Beide tochten komend een aanrader, een must. Gaan zou ik zeggen! Wie weet , tref ik u hier ook eens. Doorwandelen niet versagen dus. Houdoe!
Het jeugd en jongerencentrum , staat de afkorting voor. Het is een afweging waarheen vandaag, en het werd Erp, enige kilometers oostelijk van Veghel gelegen. Behorend onder voornoemde gemeente. Het is even napuzzelen , want de bedienende busmij. heeft vandaag juist, - later dan anderen -, zijn dienstregeling nieuw in laten gaan. Het is al weer wat jaren geleden , dat ik hier voor het laatst was. Evenzo was Erp op zondag voor jaren niet bediend door de bus. Ik zet mijn reis in tot Veghel voor de overstap, naar. En ziet; ik ben de eerste passagier op de eerste rit van vandaag, en de enige......Een hele bus voor mij vangt de dienst aan. Stap op de Markt uit, en vind zowat blindelings nog het jeugd en jongeren ontspaningscentrum.. Een mooie ruime accomodatie , met alles erop en d'ran. Het inschrijfburo is in de discozaal. Op de markt zag ik het al, het is er beredruk, en tot ver in het dorp staat men geparkeerd. Na het wilde en regenrijke weer voorbije dagen en weken. Ik verwacht een absoluut drassig modderig parkoers derhalve , vandaag. De omschrijving ziet er veelbelovend uit, en ook de dia op het doek geprojecteerd met het wandelplan uit Google-earth. Het dorp is maar klein en na een straat zijn we in den buiten. Het papier klopt niet.... in het begin dan , en ik vermoed een omlegging vanwege slecht begaanbaar. Krijg eerst een bomenlaan met grasweg te lopen. Wat lang wel. Landelijk vooral . Ga over een duiker, om meteen een graspaadje te volgen tussen weide akkerland , tussen twee sloten in, beschut met een groensingel. Weg oversteken wordt het wel drassig en droge delen proberen te vinden, sta je stil, twijfelend, zak je in de drab verder weg... Slinger door een ruig moerasbos perceel, weer naar asfalt. Papier klopt weer. Akkers en weiden staan vol waterplassen soms decimeters diep. Een ooievaarsnest op veilige hoogte op top van een metershoge paal. Enorme groepen meeuwen vliegen laag over de bewaterde gronden. Ga wat omlaag langsheen een groep motorfanaten die in overleg zijn. Ze zien er niet uit; onder de modder. Ga brug van de Aa rivier over, welbekend van de kruiswoordraadsels. en volg graspad langsheen. Mag verderop naar asfaltfietspad, met knotwilgen erlangs. Nagestaard door vee, en pony's, en nageloeid door wat koeien die zich buiten de winterstal begeven. Raak dorpje Keldonk even , en sla buitendoor naar kanaalbrug van de Zuid-Willemsvaart. Een tuin met pauwen, herten en fazanten. Altijd weer leuk en vredig tafereel. Moet verderop diep een talud afdalen over een alternatief tijdelijk zelfgelegd plankenbrugje dat vervaarlijk doorzakt, om over een sloot te kunnen gaan. Attractie van de parkoersuitzetter denk ik . Volg poos een L- vormig zompig graspad langs sloten. Een takkenwal van snoeihout ter schuiling voor wild omboort de route. Ik ruik openhaardvuur... 'n Verharde weg leidt me naar de rustpost, de schuur van een boerderij, zomaar in de buiten. Binnengaand slaan brillen aan, het is er erg druk , vochtig en zeer warm. Aan de stempelpost, waarschuw ik de stempelaar voor het "stempelitis". Of een RSI-arm. Ik ben nu in gebied Lijnt. Ik kies toch maar voor een kortere afstand , gezien begaanbaarheid. Geen risico is het devies. Na buitenkomst komt een beerputlucht m'n neusgaten in {lol}. We gaan na rust het bos van de Lijnt in. Graspaadjes en redelijk droog nu. Wat paadjes hier en daar, hoekig gedraai en slingers. Wordt bosranden gaan nadien en doorkijkjes naar de landerijen. en dan nog verhard grind-zandwegen. Mag toch weer het bos in en nu en dan volgt een dans om de voeten droog te houden. Maar absolute rust en schoonheid. Beschut door de harde wind ook. Pad in en uitdraaiende. Helemaal mijn ding hier. Het blijft opletten want onder gras kan een plas liggen en wordt het boorden van plassen gaand . Wie dan ook heeft met een schep gootjes gemaakt naar besloten om het water van het pad af te voeren. Klim na enige tijd bos, de kanaaldijk op , na een boombalkje, acrobatisch, die ik evenwicht houdend moet overgaan door natte sloot. Volg kanaaldijk zanderig, naar verderop weer een afdaling door opnieuw een sloot, even jumpen om droog te blijven en vervolg een graspad, met weiden en houtwal. Ben terug in het bos dat nu het "Geregt" heet... Tja; zo gespeld. Een gemengd eiken-beukenlaan gegrenst de bospercelen. Er zijn weer sleuven gegraven om water van de paden en wegen af te voeren. Naar sloten. Kom aan bosrand , met velden, anderzijds en opnieuw doe ik een dans ter ontwijking van plassen. Sla een veldweg in , , populierenrijen, met sloot erlangs, en komt dan de rustpost van daarstraks in het vizier. Weer druk , enz. Ik blijf er ook niet langer, na mijn koffie, en verneem van de stempelaar dat ie nog geen spierpijn heeft.....Na rust opnieuw naar splitsing afstanden en volg ik bosrand. Het Lijnt weer in . Wilde echt Hollandse luchten, en even moet de paraplu op, het miezert behoorlijk , ach even maar. Ik doe de zoveelste lente-ervaring op, ik zie fluitekruid bloeien, o.k. een stengel maar, maar toch. Ik zie ook selderie-achtige groeisels in de bermen. Wat later weer fluitekruid, paar stengels , maar toch. En ook wat ik geloof duizendschoon is. Het blijft even rietkragen , waterpas en poelen, in wild ruig landschap. De wind heeft vrij spel onder buiachtige luchten. Hollandse luchten vervelen nooit, altijd wisselend. Na wat waterloopjes , ga ik van landweg af, verhard op. Kom ik weer aan Z.W. vrt-kanaal. Ophaalbrug over , volgt een poos verhard langs kanaal , met nieuwe straten dorp Keldonk in zicht. Draai na 'n kilometer af weer de beschutting van groensingel in, wat later eindigt in modderballet. Gemaaid riet biedt nog enigzins grip op de bodem. Antislip. Asfalt is dan erna welkom, en de route blijkt ten tweede male omgeleid van eigenlijk , vanwege onbegaanbaar. Wat bochtig landelijk , en plots mag ik dan weer op de eigenlijke route verder, over graswegje. Het wordt verspreid huizen kijken, en boerderijstee. Tuinen erom heen met pluimvee vooral en zie ik jonge eenden{!}. De natuur van slag. Een zijweg brengt me naar de laatste rustpost, die is zomaar in een uithoek, de partytent buiten is leeg. Binnen een schuur aangrenzend is het razend druk zeker ook met ouders en kinderen, wat me zegt dat de finish niet ver weg meer zal zijn. Laren heet nu het gebied. Ik vervolg wegje met huizen , tuinen , vijvers en klein pluimvee allerlei, scharrelend rond de huizen. Steek een doorgaande weg over. Een stadgenoot haalt me in en een praatje volgt. Sla pad in en ga plots omhoog de Keldonkse berg op. Zomaar een heuvel in het overigens vlakke landschap. Klauter ongeveer een twintig /dertigtal meter omhoog, met natuurlijk uitzicht. Een heuvel als zovele in de provincie, een bult huisvuil gemengd met grond, zodat je niet kan zien dat het huisvuil betreft. Met bossages begroeid en gelijkend op echt heuvelland. Volg wat paden om ineens steil omlaag via een bielzen trap te gaan. Geen leuning. Dus omzichtig. Een pad leidt me naar een brugje over een weet ik wie loop, ga weer op een grotere brug af over de Aa-rivier, hoog water, dat spreekt. Blijf erlangs gaan , gras houdt me vast aan de grond en op de benen. Sla vervolgens achteroms door met de eerste contouren van Erp, wat weidjes en veldwerk , tussen tuinen bewoning door , lopen Theo en ik dorp in. Wat straten door, en dan is daar het jeugdcentrum weer. Veel rustiger nu. Blijken veel wandelaars voor erg kort gekozen te hebben vandaag. Ik verneem dat dit weekend veel aktiviteiten plaatsvinden in het dorp, vandaar... Drinken met Theo's Pa nog wat na, en bezie de lopers binnendruppelend. Een korte eigen wandeltoer door centrum dorp nog, en dan settel ik me bij de bushalte. Een bejaarde dame komt bij me zitten in de halte, en we babbelen wat, in het streekdialect. Gezellig ouwehrn. We zijn weer de enigen , als de bus komt. Geen vetpot vandaag voor de bus. Nu nog een twee-uursdienst... En na zessen de laatste. Het gaat terug op Veghel aan , waar ik nu sneller een overstap heb op een snelbus dit keer, en vrijwel geheel over de snelweg. Terug met een voldaan gevoel, en de boffert had zowat droog weer vandaag. En; met de begaanbaarheid viel het al bij elkaar mee, met wat omzichtigheid. Houdoe! Tot gauw. Peter Heesakkers
Deze tocht is al de 20e editie. Een idee in samenwerking met Olat en Milieu 2000, vanaf en vanwege het wegvallen van de E.U. binnengrenzencontrôle. Met opstaan groet ik de morgen met Goedemorgenmorgen. Ik ga eerst op weg naar Noud.... Wat is dat?... Weer hoor ik de merels zingen, het is toch winter volgens de kalender? Dat de natuur degelijk van slag is wordt ik door de berichten van de N.O.S. juist nu bevestigd. Er komen allerlei lente-achtige ondervindingen en verhalen binnen. In Valkenswaard b.v. meldt men een nest jonge merels. Ik zie aan het begin van de tocht enorme vluchten ganzen terug noordwaarts trekken. Er groeit vanalles wat normaliter bij de lentetijd hoort. Zal vandaag onderweg dan ook molshopen zien, en zegt de weerspreuk; Komen in December de mollen; laat de winter met zich sollen. Welnu; wat hebben we nu voor winterweer gehad? Op weg naar Luyksgestel om vanuit Nederland de tocht naar Lommel v.v. aan te vangen. Onze belgische wandelgenoten juist andersom. We kunnen de auto in tegenstelling tot gewoonlijk met pakeergeleiders dichter bij de Camping-kantine stallen. We horen tongval aller kant vanuit het land. We gaan vrijwel regelrecht de camping af meteen de kempener bossen in. Boven ons het ruisen der wind over de bomen. Hadden we op weg naar hier nog hoop op wat zon , omdat er gaten in de bewolking leken te komen , was toch buiten de waard gerekend. Het trok en bleef zowat helemaal dicht het zwerk. Grijs , oude lucht hi-hi. Het lijken wel de donkere dagen NA kerstmis. Padenrijk al meteen spar en den en oude dennen prevaleren. Gras en modderige karspoorpaden en enkelpads , een bos met groene varens rijkelijk rondgestrooid. Nog paddenstoelenwerk her en der. Herfst en lente in de winter. Heel mooi begin toch, en heel anders dan voorgaande jaren. Een verhard fietspad , asfaltweg kruisend. Volgen namen als Piet Hendrikspad en Wim Nentpad, ze zullen wel verdiensten hebben. Openluchttheater Hunnerbergen langs, volgt openveld en weideland. Een enorm veld mosterdzaad in gele bloem deels. Hond Rakker leeft zich uit door soms door het gras te rollen wat mij opmerkt Noud je hond kantelt telkens. Hij valt zomaar om Noud! Zie je dat? Kempenland is meest bos allerlei en zo gaan we de paden op de lanen door. Een kortgrassige weide lopen we aan de rand ervan door. Al gauw volgt open heideveld en zijn we op de Bleekerheide ongemerkt de rijksgrens gepasseerd. Geen grenspaal of grenssteen , die heb je n.l. ook. We zijn pas zeker , als we ook de overwegend rode bakstenen huizen zien. We zijn in Vlaanderenland. Betonfietspad brengt ons omhoog gaand naar de hoge aarden wallen die het kanaal van Bocholt naar Herentals omboorden. Deze wallen zijn ontstaan door de uitgraving van dit kanaal, dus van de kanaalbodem. Er liggen ook diverse bunkers. Stille getuigen, langs dit kanaal waar op 17 sept. 1944 het offensief market garden werd ingezet door de geallieerden. Er is hier erg fel gevochten, moet de hel zelf geweest zijn. Gaan wal weer af en volgt een brede modderweg even weide, waar een wervelkolom van bladeren opwaait langs ons. Komen vlak aan Vossemeren , even ommetje voor de regels der verkeer en gaan de kanaalbrug over naar onder weer om haventje De Lossing langs te gaan. Hoe groen omgeving Lommel is blijkt aldoor. , en bereiken we het scoutsheem als eerste post na9 k.m. Ieders bril slaat aan door de vochtige warmte binnen. Tref hier Jaap omgeving Arnhem. Noud hoort hier dat als hij verder wil , hij straks als regel niet met de hond in de touringcar mag, verkort, en besluit van hier terug de route naar Luyksgestel te aanvaarden. Jaap en ik gaan verder. Leren meteen hoe sportief en actief Lommel is. De enorme evenementenhal De Souverein en allerlei sportcomplexen, sportvelden , overdekt zwembad en zo meer, en vlak bij stadion United Lommel tweede klasser prof nationaal. Over een ruitersportterein , en dan slingeren we de bossen weer in, den vooral. Steken weg naar Centrum over, kanaalbrug over en volgt een hele poos de toppen en op en af kanaalwal oostwaarts gaand. Eenmanspaden aldoor gaand. op en afdalend , met tussen de bomen telkens het kanaal zichtbaar richting Neerpelt. Brede betonweg landerig nu. met houtwallen en zijwegjes en paden negerend. Kale akkers , velden en korte maisstengelsvelden. Brede landweg in, kom ik met good old Lommelnaar Theo lang niet gezien even mee in zijn tempo bijpratend. Laat Jaap me weer inlopen en gaat het langs tuinen met pluimvee, hoenders, en zelfs een kolonie zwanen Zittend onder een spuitende fontein, in een particuliere vijver. Ga langs waterloop, komt Roosendaalse/Limburgse origine Martien me achteraan inhalende. Weer gesprekstof. Draaien over brugje terug en dan bospad in met verderop mooi open heideveld zakken af benee kanaalweg of pad in, en stijgen dan toch weer naar en dan over kanaalbrug , bereiken we Heideheuvel. Lommel heeft diverse bijdorpen , zo ook deze. Goed verpozen in de parochiezaal waar onze buren de belgen hun tocht naar Holland aanvangen. Oergezellige internationale sfeer hierbinnen en natuurlijk erg veel bekenden. We hebben er bijna 17 k.m. op zitten. Weer buitenkomend ontmoet ik mede-beneluxer René Smets, en volgt een kort geanimeerd gesprek. Dan twee straten links huisjes kijken met tuin-kerstverlichting versieringen, gaan we weer het kanaal-wallenbos in met opnieuw stijg en daalwerk. Gaan kanaalverkeersbrug onderdoor weer langs De Lossing, met taverne lijkt in ruste. Komen aan een grafmonument die vertelt dat hier een brits soldaat lag van sept. '44 tot juni '45 en is opgegraven weer. Vast vanwege de felle gevechten langs dit kanaal toen om over te steken naar nederland. Ik bedenk; ooit van huis gegaan, nooit meer teruggekomen.... Triest voor familie en anderen achterblijvers en kameraden. Martien is afgehaakt in Heideheuvel al, en Jaap en ik gaan onder een imposante slingerende voetgangersbrug door, hoog boven ons zien we wandelaars terug op weg naar nederlands bodem. Stijgen met neus op de schoenen een erg steil pad op met clementie van een groep jeugdige bikers, die respect tonen en ons eerst laten gaan. Volgt de Lommelse Sahara en fameus natuurgebied, niet te missen. Lopen een paddijk tussen twee schilderachtige vennen door mooi groenig omringd en watervogelrijk. Volgen een honderden meters lange latten omheining langs heerlijke losse en halflosse zandwegjes en paden met schitterende uitzichten over plassengebied, een boeg van een boot steekt lijnrecht omhoog uit het water als een vergaand wrak, wij denken vast zo opgezet toch, maar niettemin. Spreekt wel aan. Dalen af naar grote waterplas en volgen de waterlijn als bij het strand langs kabbelende golven wild opgezweept door de wind. Zien links van ons hellende duinen met oude den meest, het lijkt strand en duinen, maar erachter duidelijk bossen. Indrukwekkend mooi. Lang langs waterranden en her en der pad achter bosjeswerk door , rietkragen langs en dan verlaten we plas met mooie uitzichten aller richtingen , om bij een schuilhut weer de beschutting van bos en groen in te gaan. Bereiken we betonfietspad dat een eindweegs slingert en joggers en bikers laat passeren. Limburg fietst zegt een beschilderd opschrift op het pad. Opnieuw draaien we pad af en ruilen beton voor zandpaadjes door altoos groen en m.t.b.-paden netwerken, soms kruisend en we geven elkaar beleefd , begripvol de ruimte. Ieder zijn gerief en hobby/ sport/ liefhebberij. Prachtig padenwerk hier weer. Lommel propageert terecht zich als toeristische en vooral groene gemeente. Kan niemand tegenspreken. J. en ik komen dan toch weer veranderlijk in veld en weidegebied terecht. Ronden weer een waterplas, en een poel en slotenwerk, over platgelopen gras door voorgangers. Draaien verderop een zandweg in die ons aan het chiroheem brengt van vanmorgen voor de eerste lus gaand. Jaap en ik gaan naar binnen , nemen nog een afzakkertje en opwarmertje en vinden dan berekenend, dat we de acht k.m. route terug naar nederland vanwege de schemering maar laten voor wat die is, om niet in het duister door het bos te moeten hossen. Overblijfsel van het Nijnselsyndroom weken terug..... We zijn dik tevreden vandaag met onze 24 kilometers. Besluiten de touringcar naar nederland op te zoeken die vandaag pendelt voor korterlopenden vooral. Kopen onze badge daarvoor en slenteren de laan richting De Soeverein af. Bus is mudvol en we besluiten met een hele troep andere busgangers te wachten tot de volgende gelegenheid, waren voorgejokt dat die er over 10 min. zou zijn. Nou; niet dus, zeker een half uur wachten wordt dit. Als de andere komt, gaat bus eerst nog naar Heideheuvel terug B. lopers afzetten en nederlandgangers bijladen , terugweg opnieuw langs fameus voetbalstadion draaien we af op het moederland aan volle bak. Komen vlak aan de ingang camping Luyksgestel aan, sommigen kruipen verstijfd de bus uit, lijkt wel bejaarden en invalidenuitstap. In de zaal nog wensen en gesprekken rondgaand, wil Noud wel naar huis. Noud zet op de Olat -site deze week zijn gefotografeerde indruk op zijn route neer, kijken dus. Veel vernieuwde route vandaag met lussen van 8 k.m. aaneen te schakelen naar believen. Bijzonder geslaagd vandaag wat zich vertaalde in beider kampen ruim 1.000 deelnemers die zeker tevreden zullen zijn geweest, meest grijs weer, maar zo goed als droog. Al heel wat dezer weken. Ook jullie wens ik een geslaagd , gezond , en schitterend nieuwjaar 2012! met even geslaagd wandelgenot. Tot lezens of wie weet ergens live!? Tot weer. Houdoe; ofwel ; hou je goed.
Hoe stil de grote stad met kerst 'sochtends vroeg kan zijn. Pas aan het trein-busstation komt er wat meer leven . Daar tref ik ook Peter v.d.V. Veldhoven en Emmy helemaal in de buurt van Schiphol en een alom bekende Bredanaar. Die ook al heel wat wandeldecennia op z'n palmares heeft. De vaste wandelaar maalt niet om vroeger opstaan. De kerstponden of kilo's er van af willen lopen ook. Carpe Diem; pluk de dag. Er komt nog een tijd dat we lang genoeg zullen kunnen blijven liggen. De bus rijdt rap over eigen busbaan de stad uit. Grote bomen die de weg overgroeien steken grillig met hun bladloze takken af tegen de vroege donkergrijze ochtendhemel. Juist een zwart-wit tekening... Het miezert. Na een stilstand onderweg in het zicht van de haven en een krant van de chauffeuse, gaat het naar Dommelen op aan, en worden we bijna recht tegenover de vertrekzaal-clubhuis Dommelstroom gedropt. Hoewel buiten alles vol auto's staat, de grote parkeerplaats om de hoek incluis, is het in de zaal erg rustig. Tref er nog good old Jaap met zijn vrienden en familie uit Arnhem e.o. , aan een opwarmertje. Hoor dat de nederbelgen { Vanderstukkens} , nog maar net op weg gingen, van 'm, en na wat handen schudden en begroetingen ga ik in de achtervolging. Zie wat groepjes voor me gaan. Duidelijk bij vertrek is al meteen dat men een nieuw parkoers bedacht heeft. We zigzaggen door wijken en gegoede buurten via tegelpaden en achteroms, klinkerwegen, langs met kerstversierde huizen, tot ik een stuk Dommeldal door mag middels asfaltpad, met natuur in winterkostumeke. Natuurreservaat die wijken scheidt , weer uit, en verderop opnieuw een wijk in. Stratenrijk voorlopig, helemaal niet mijn ding, gaat het door Valkenswaard noord. Kruis bij verkeerlicht weg Eindhoven-Hasselt de weg, zie rood voor groen aan in mijn zienswijze, want erg stil en waarom stilstaan, en gaan paralelweg op om na een huizenrij een pad in te gaan met bos , speelweiden, wat open en terpen en talloze symetrische sloten die diverse paden scheiden. Hier mis ik enkele pijlen die weg zijn en moet het papier uitkomst brengen, die overigens absoluut duidelijk is. Zoekende en discussierende wandelaars alom. Weet de Bosstraat nog , en opnieuw nu de oostelijke wijken door, weer wél pijlen. Komen in de zaal van de kerk, waar het een drukte van jewelste is, brillen aanslaan van de vochtige warmte. Na 5.6 k.m. Het personeel daar raakt horendol over de meldingen van pijlen weg zijnde affaire. Ben niet tevreden met dit eerste deel kennende en wetende , dat de omgeving veel meer moois te bieden heeft. Een hele trits bekenden en wandelvrienden in de drukke zaal , maar toch ik zie ook Hemiksemse Patrick en Linda, de "nederbelgen", hoe langer zittend hoe schoner volk present meldt. Fameuze medebloggers als Gonny en Jos komen ook na hun lus door ons nog te nemen , binnenvallen. Jos toont ons met de camera hoe mooi de volgende ommegang wordt. We hebben er weer zin in. Moeten helaas weer gauw Jos en Gonny tot ziens zeggen, - { zeg wel vaker, een van de mooiste dingen van wandelen is toch ontmoeten en weerzien} .- Wordt toch nog wat straten en de eertijds roemvolle betaald voetbalklasser nu sportpark ex-stadion langs om richting Leende te gaan. Jawel; nu lonken de bossen en vijvers en vennengebied van de Valkenhorst. Het beeld verandert totaal. Groenigheid in overvloed en zo willen we het en daarvoor kwamen we. Blijf nog op betonpad terwijl wat beneden ons lopers door de modder en glibberigheid doen ploeteren. Daal dan ook maar het talud af bij begaanbaar en voeg me in de wandelende kolonne. In een woord een absolute goedmaker deze lus die ons tot vlak bij Leende doet ronddolen over bos en graswegjes door enerverende natuur, en waters , stroompjes en sloten en wat meer. Achter groot golfterrein door. Zijn weer helemaal in onze knollentuin hier , heel mooi. Watervogels te zien als blauwe en zilverreigers eenden zwanen. Heidestukken en veel geel hoog gras als koper of goud afstekend tussen het groen. Fabuleus! Worden bij afrastering attent gemaakt op wilde zwijnen, en onze ogen gaan alert rond , maar geen groot wild..... Stootte er een drietal jaren terug hier inderdaad op een club everzwijnen grote jongens! De parkoersman, naam me ontschoten , heeft zich als goedmaker voor de rust hier perfect uitgeleefd. Een dikke knoest van boomstam noodzaakt ons tot een omweg van het pad af. Raken even woonwijk en doorgaande wijkweg en gaan opnieuw het wandelgroen walhalla in. Paden op boslanen door, prachtig. Een eindweegs verder sta ik op verkeerd been , denk n.l. rand Aalst-Waalre te zijn , is het toch de oostelijke wijk Valkenswaard. Stevenen door wat straten weer op de kerkzaal af, die nog druk is. Personeel der club bedient ons met kerstmutsen of kersttenue aan, ik plaag sommigen alsdat ze haast gehad moeten hebben met hun slaapmutsen nog op. Kan lijden , want ken ze zowat stuk voor stuk.... Voorzitter Joop K. , kersvers, informeert bij me over de route, deed hij na die 6 k.m. aanloop al, en beloofde de volgende lus te gaan mooier , en dat was deze dan ook zonder meer. Hij en zijn consorten werden na het begin murw gemeld over de pijlen die ontbraken, juist in het mooie sloten-bos en park stuk, ze kregen er een punthoofd van, en dat werd stante pede opgelost toen. De uitgegeven snert of erwtensoepbon bij inschrijven bewaar ik nog, want opnieuw wordt een lus terug naar hier ingezet. Pat Linda en ik gaan weer in de hoeven ervoor. Stukje wijk weer en dan de J.F. Kennedylaan in met industriezone, en mogen dan de bosrand in. Heel de dag miezerig en druilerig, maar dit stuk natuur wat volgt belooft zonder meer, weet ik al. Wordt weer paden en wegskes slingerwerk, steken randweg over, langs scoutinggebouw en brugje over een stroompje en drassig graspad hierlangs en tot weer een brug klinkerwegje leidt ons definitief het Leenderbos in , sparrenrijk, tijdelijk een modderballet , maar deert ons niet al is het op qui vive zijn. Een reeks modderwegen en paden en toch ook wel gewoon vochtig zand leidt ons door een zonder meer schitterend bos en heideveld. Prachtig bosgebied in fel contrast met begin route vandaag. Een goedmaker zonder weerga. We zijn in bosgebied van het Belgische Hamont-Achel , Leende en V'wrd. die driehoek dus . Leenderbos. Absolutely fabulous ! Vee en wildroosters, fietspadennetwerken. We zien door de bomen het bos soms niet meer..... Natuur van de bovenste plank en genieten hier dus. Linda davert energievol door het grote bos en laat vooral Patrick haar hakken a.h.w. zien , laat hem volgen. Ne wandelmotor? Er komt vanalles ter sprake , wandelzaken heden , verleden , politiek en zo meer. Komen weer aan waterplassen , spaarbekkens of opvang overdadige regenval denkt Patrick. De nu uitstekende bepijling stuurt ons met papier in de hand feilloos door de natuur. Langs uitkijktoren dijkjes en paden. Super hier hoor. We geraken opnieuw in de zaal die nu veel meer zitruimte biedt en Joop Kennis , ja de voorzitter, en Ad Ph. een erkend parkoersuitzetter van járen , wil weer nieuwsgierig weten , of het beviel. Ja Joop , je had volkomen gelijk , en Joop bereidt ons voor op wat nog komen gaat. Joopkes oogskes glinsteren weer. Laat me de kop erwtensoep , want de naam der tocht is toch Snerttocht i.p.v. kersttocht, prima smaken. Patrick en Linda en ik zetten het restant 5.7 als papier zegt , in. Joopke vertelde nog dat het een zuidelijk ommetje zou worden. Groeten nog wat personeel en andere lopers en zetten er de benen weer in. Wat straten nog weer, en dan landerigheid en gehuchtachtige plekken langs. Zeelberg en Zandberg langsdoor, dorpsachtig gebied wijk dwars heen. Volgen een halfverhard zandwegje langs een grote vijver met aller gevogelte, en boomaanplant recent. Gras en weide paden een laagje geelzand modderpad. Wat bosgeslinger en tot weg naar Achel , deze oversteken en rotonde houdt ons een fietsweg stad uit. Routeman heeft een verrassing in petto een plagerijtje , geintje, hij laat ons na een beukenheg de berm in gaan . Een diepe droge sloot afdalen, wat voorzichtig afdalen en klimmen terug wal vraagt en P. L. en ik elkaar via een laagliggende pallet safe and sound met handreikingen veilig naar boventrekkend overzet. Dwarsen een veld gras en akkers, denken nog even voorbij de Venbergse watermolen te gaan , maar laat men ons bij Deelshurk eerder afdraaien naar rotonde in weg Eindhoven-Hasselt gaan , en weer het buitengebied in. Met verspreide bewoning. Een verhard zand/ grindpad loodst ons door dit agrarisch gebied begin V.wrd. in en volgen in de wijk weer zo kort mogelijk naar Dommelen via nog een watermolen en de mooie kerststal aan de dorpskerk, een must om te zien daar. Daartegenover ligt de zaal/ finish. Weer zit o.a. "Arnhem" e.o. binnen. Rustige zaal. Trouwe bezoekers in het brabants/limburgse en dus ook hier. Ik overweeg het allemaal kort te houden vanwege de bus zondagsdienst. En helaas, de tijd dringt, tenzij weer een uur langer wachten. Patrick ik en Linda nemen er nog een ten afscheid. Nemen hartelijk afscheid van elkaar en voeg me aan de halte tegenover etablissement, bij Limburgers die ook mee gaan. Vooral de eerste, tweede en derde lus waren zonder meer mooi, veel zoekwerk van de parkoersuitzetters. Het zou echt winter moeten zijn, maar bij thuiskomst hoor ik in de schemer merels in de wijk fluiten of zingen...... wat is er toch met die natuur aan de hand!?.... Kijk nu toch uit naar 2012 eind Januari, want zo Joop uitlegde een heel andere kant op en vanwaar ik weet, kennende, dat het smullen zal worden. Genoteerd! Nu een dagje rust, en dan volgt de traditionele oergezellige Grenzeloze tocht tussen Lommel en Luyksgestel samenwerking met Milieu 2000 en Olat. Kijk er zeker naar uit. Unieke sfeer. U lezer(s), medewandelaars wens ik graag allen een voortreffelijk gezond en voorspoedig succesvol (wandel), - jaar toe. En misschien treffen we elkaar ook wel eens ergens langs wegen en paden. Houdoe! Peter Heesakkers
Op naar de traditionele kerstwandeltocht van deze club. Een van de tochten waar ik toch naar uitkijk vanwege de kerstsfeer die de club en leden er altijd gezellig in weten te brengen. Eerst naar Noud. Ik was voorbereid op de kans op plaatselijke gladheid. Het heeft voorbije nacht veel geregend en gesneeuwd. Natte sneeuw. Onze Belgische vrienden noemen het smeltende sneeuw. Noud weet als vroegere toerclub fietser feilloos de binnendoor weggetjes door de Kempen heen te vinden. Het is flink krabben op de autoruiten , alvorens de reis aangevangen kan worden. Rijden eerst over de zuidelijke randweg om via de E34/ A67 na Eersel de Kempenwegjes te kiezen. Zien in de zuidwestelijke luchten nog een bui zijn last afwerpen. En aan de startgelegenheid na dorpje Weebosch ligt een dun sneeuwlaagje. Volgen de lange dichtbeboste oprijlaan naar de camping met kantine, en worden door verkeersregelaars in fluo-vesten naar onze parkeerplek gedirigeerd. Dit zie je niet gauw gebeuren bij de doorsnee Nederlandse tochten... Meteen vallen ons de zeer vele buurlands nummerborden uit Vlaanderen dus. De afstand Lommel -Luyksgestel is 7 a 8 k.m. dus eigenlijk ook niet verwonderlijk. Lopen na parkeren door de camping in ruste met naast caravans ook nog de stenen vakantieverblijven. Komen de zaal/ kantine binnen en na de eerste kerstversierselen is nu ook de kantine getooid met grote kerststal en prachtige grote witte lichtjes kerstboom. Het is de camping die menigeen herkent uit de fameuze Grenzeloze tocht i.s.m. Milieu 200 Lommel en Olat. Het clubpersoneel is in kerst uitgedost met de bekende rode kerstman mutsen. Na inschrijving gaan we op pad, letterlijk. Gaan nog wat çampingstraatjes door met bouwsels en huisjes , caravans aller grootte en vorm. Een dun laagje sneeuw ligt er nog van de door ons juist gemiste bui. Spaarzaam zijn de bewoningen nu bezet, maar toch de die-hards , die het hele jaar er blijken te verblijven{?} Laten ons tamelijk lang door de camping zwalken, en finaal is daar de afzetting van de camping en struinen we de geroemde kempense bossen in. Dennen , oude den , jonge den ,douglas en fijnspar, spar, lariksen, doen ons al in de sfeer van het seizoen gevoelen. Het is oppassen want de hemel heeft voorbije week haar opgespaarde natte last , ruimschoots laten vallen om de regenmeters weer terug op oud peil te brengen en zelfs erover... Bladerdek en naalden van de bomen behoeden ons enigzins van glijpartijen, om grip te houden, en de tocht zal al te vaak noden tot omtrekkende bewegingen op de paden , vanwege waterplassen en modder. Maar toch Noud en ik zijn helemaal in onze knollentuin , het is al een schitterend begin en we zien paden , nog nooit in al die jaren bewandeld en geweten hebbende. We dachten deze gebieden al door de jaren heen te kennen. Not, dus. Rakker besnuffelt voor ons en verkent het parkoers vooraf als verkenner vooruit. Een Jack Russel . Een speurneus dus. We hossen door de bossen; rijmt{!} Heuveltjes op en natuurlijk af. Bos onderbroken met veldjes en kale akkers. Steken de lange oprijlaan van vanmorgen over, om weer vort met de geit te gaan. Hier en daar nog een tulelaag van de voorbije sneeuwval . Hel en verdoemenis voorspelden de weermensen ons voor vandaag. We laten ons niet in twijfel brengen , hoeveel , waar of wat. Hier en daar buien maar altijd daar, of zoiets dan toch. Komen aan een bosrand en zien aan de einder de oude windmolen, lage stompe kerktoren, en communicatiemast priemen. Een klein fijn dorp met twee oude windmolens.... Uniek , misschien. Volgen weer wisselend toeristisch geduide routewandelpaden. Op sommige paden vooral de smalle spelen boomwortels en lage groeisels als o.a doornstruiken pootje haken met ons. Ook zijn de boomwortels glad door het vele vocht , en bemost, en vraagt onze aandacht om op de been te blijven. Een enorme vlucht ganzen in V-vorm snatert over ons heen. Mogelijk niet op vakantie gegaan naar het warmere zuiden. Noud denkt dat ze van Scandinavië of Rusland komen en hier al tevreden zullen zijn. We stiefelen op en af oude stuifduinen nu bebost. En gaan het Venakkerbos in na wat landelijk even. Een landwegje zand breed brengt ons naar een kerststal van een buurtschap, met deels levende have voorzien. Een echte aandachtstrekker. Erg mooi en sfeervol ingericht, met ook beelden en versieringen. Gaan een zijwegje dan schuinweg in. Boscheind. Een fietspad met bosweg, even een klimminkje om op de top ervan in een scoutinggebouw onze rustplaats te weten. Rakker ziet z'n kans schoon , en maakt gebruik van de voorziene hondenbar. Ik ga de deur in en mijn glaswerk slaat aan en even over de bril kijken. Bij frater Venantius sloeg ook de bril aan als ie succes had. De ruimten in dit gebouwtje zijn ruim voorzien van kerstkleden op tafels en kerststukjes, en bomen versiert, en het bedienend personeel met kerstmutsen. De kerstman in vol ornaat , -prachtig gekleed {!} . Verwent ons met een zak vol snoep, langs de tafels gaande. Ik dol wat rond met 'm met kinderlijke vragen als waar staat uw arreslee nu, en waar zijn de elanden of herten voorgespannen, Waar staan die geparkeerd om te rusten of te eten? En wanneer ie weer naar de noordpool terugkeert, en of ie en passant me een kaartje van de noordpool wil sturen, want dat zou pas uniek zijn , want ik heb van daar nog nooit een kaartje gehad, en meer van die gein. Hij moet nadenkend mijn vragenvuur beantwoorden, hi-hi. Ik ken 'm , maar .... Huhm; mondje dicht en hou je van de domme. Ontmoet ook nog diverse bekenden hier o.a. MESA-maatjes Wim, Martien, Ton.
Gezien de drukte blijft het bij snelle gesprekjes. Ook Arendonkse Rudy en het klupke, die mijn grote vraag , van hoe verging het hun in de duisternis en dichte mist van paar weken geleden bij Olat-Nijsel. Ik hoor hier en onderweg veel vlaams, vloms , "klappe". Nu en dan een kort praatje met onze zuiderburen. We beginnen aan een lus zuidgaand de richting van Mol en Lommel op aan. Velden weiden , akkers , wisselen af en een goed gevuld ven omheen. Bos aller soort , maar den en spar overheersen toch. Graswegjes , zandpaden , modderpaadjes en plassen omzeilend , en toch; het summum van natuur. Het Zwartven , schelpenpaadjes. Een groot veld mosterdzaad. Distelsterren groeisels liggen her en der als enorme sneeuwvlokken onder microscoop, kerstsfeer ten top toch. Langs onze paden. Nog schapenkuddes in de weiden, waar zijn de herders nu?... Kerst!! Stuiten op een intermezzo van weidelanden. Zien op afstand de oude grenspost van Lommel richting stadion United. ATB paden op en kruisende bossen we voort. Ruiterpaden, fietspaden. Een houten bord met splitsing Bladel en Lommel duidend. Voor de fietsers, want we belopen soms ook even verharde fietspaden. Zijn vandaag opvallend afwezig alsook de ruiters.... Picknicktafels nu en dan, maar te nattig om te verpozen. Dan na alle bos , weer wijdse kale akkers en weiden en een kaalbomige en hoge struiken houtwal langs of tussendoor, stuurt men ons over de Bos-en-Weyerloop [beek] weer terug de beschutting in. Herkennen wat veldjes, een fietspad op, en wat later een klim met hoge tredentrap , naar top van de heuvel om de tweede maal het scoutinghuis in te gaan, nu wat rustiger. Laten ons de binnen kerstsfeer welgevallen, achter een lekker bakske troost. Geen kerstman nu, zal het ook druk hebben net als Sint..... Lopen na de rust om gebouw heen wat verder stijgend om verderop de heuvel af te rollen. Korte beentjestrap is wat onhendig... Om het op z'n kempens te zeggen. Steken fiets en zandpad over, helling weer op, bos in. Slingeren op en af door nu en dan donker boswerk. Veel afwisseling. Komen op een open heideveld en waar in niet ver verleden ook veel boskap plaatsvond en tevens waterwingebied. Vertellen borden en putdeksels. De route-omschrijving is erg veel werk geweest en is elk pad en wegje en omschrijving overduidelijk. Prima gedaan! Route mensen deden a hell of a job. Vast vele maanden lang.... Het is een fantastische route! Route is even gewijzigd, mogelijk onbegaanbaar door de vele regen voorbije dagen/week. We zien aan takken nog volop de gele trilzwam prijken , maar ook andere paddestoelen vielen ons onderweg op. Herfst en winter in elkaar verstrengeld. m.n. Het gras en sommige planten/bloemen willen van geen verscheiden weten. Een stuk verder kloppen pijlnummers en beschrijving weer. Na alle padenwerk piepen daar terstond de contouren van de camping weer tussen de bomen. Struinen weer door wat 'campingstraatjes'. Na een poos óm die camping, poort/ingang/ receptie voorbij. Langs een huisje van Eftelingachtig Holle-bolle-gijs, afvalvrager. en langs supermarkt camping, de kantine weer in. We zijn er! Voldaan gevoel, kunnen de leden achter de tafel onze complimenten voor de route en sfeer vandaag overbrengen. En na de tas koffie als naverwarmer de auto weer opzoeken.
Kunnen nog voor valavond thuis geraken. Opnieuw een welgemeend bedankt voor deze traditietocht. Tweede kerstdag zet ik mijn kerstgevoel door vanuit Dommelen Valkenswaard. Om op 28 Dec. mijn wandeljaar af te sluiten met de even traditioneel wandeltocht Luyksgestel-Lommel v.v. Wie weet tref ik U daar ook. Blijven wandelen dus. Fijne kerstdagen! Houdoe! Tot weer. Peter Heesakkers
Het is wennen nog, opstaan in de duistere ochtend. Op mijn weg naar het station tref ik op de witbevroren gazons en taluds een hele kolonie meeuwen in plaats van anders overwegend duiven. De strooidiensten zijn ook bezig geweest voorbije nacht. Winter! Door het half duister , erg vroeg , en geen kip op straat nog. Dat verandert als ik de hal binnenga en de gang onder de perrons die naar de sporen leiden. Wat meer leven in de brouwerij. Neem de intercity , vanwege meer comfort en snelheid, en stap over in de boemel naar Tilburg Universiteit, eindpunt van deze trein.
Het wel erg en gevaarlijk smal perron is nu klaarblijkelijk wél gestrooid dus een glij-avontuur , als gewoonlijk hier, blijft me bespaard. De startplaats is naast het stationnetje, en ik hoor vanachter de hagen veel stemmen op de parkeerplaats en rondom het zalencomplex. De omwegen te gaan ernaartoe zijn erg bizar gepland. Maar goed , ook een schilpad komt waar hij wezen wil. Deejs kaant zedde an ut goei buro, en daor kunde betaole; krijg ik aan de inschrijftafel in onvervalst Tilburgs dialect te horen. Vul mijn startkaart in en krijg in ruil een piepklein dun etiketje als startbevestiging en inschrijving. Uniek! De parkoersomschrijving verontschuldigt zich aan kop , met de mededeling, alsdat men van Natuurmonumenten de opdracht heeft om veel minder te bepijlen en het geschrift goed te lezen derhalve. Oef!... ? Dat belooft misschien{ .} Gaat het de deur uit , volstaand groot parkeerterrein en omgeving door van de vroegerikken al op weg zijnd. Volgt de Vijverlaan met inderdaad een langgerekte vijver tussen rails en wijk. Zijn vrij gauw de bebouwing uit, en gaan het "Wandelbos" in. Asfalt en zandpaden en overstekend smalle asfaltwegjes door enerverend bosgroei en beplanting. Een mooie opener al meteen. En; waar de grond verhard is gebruikt men kalkpijlen op de grond , want elders op is ook niet toegestaan door de natuurvereniging. De club belooft zo goed en duidelijk mogelijk te bepijlen , maar ik wantrouw die goede bedoelingen , want kalk vergaat snel bij vochtig weer en grond , dus houdt ik mijn beschrijving nauwlettend in de gaten. Krijgen na mooi park annex bos in oorsprong. Een wijk schrijversnamen te verwerken langs keurige voortuinen en huizen. Moeten vanwege hernieuwde straataanleg even zandbaggeren. Opmerkelijk intussen die eerste vroege uren de hondenuitlaters, en u moet er maar eens op letten , de baasjes zijn vaak het evenbeeld van hun huisdieren. Merkwaardig of niet.... Kijk b.v. naar voorkomen, de gezichten of gezichtsuitdrukkingen. Gaan in een doodlopende straat weer direct de bossen in over meest smal loopwerk , knarsende dennenappels, onze vlaamse vrienden noemen ze mastetoppe. Dorre naalden, bladwerk en sprokkelhout. Paadjes zus en zo. Moet gezegd , exact volgens papier. Bos uit , fietspad op, weer in de bebouwing van de nieuwe grote westelijke uitbreiding van de wijk Reeshof. Volgt een hele poos een lange scheidingsweg van wijken tussen doorgaand met oude amerikaanse eiken. Kennelijk een oude landweg van toen nu ingepast in de nieuwe uitbreidingswijk. We leren meteen hoe de stad gegroeid is.... Kom op de Brummerweg met zijn laagbouw-industriedozen. Komen aan het Wilhelmina kanaal, verbindt Zuid-Willemsvaart met Biesbosch. Het smal asfaltfietspad oogt witbevroren en dus glad en ik verkies veiligheidshalve toch maar de paralelle zandbaan. Overkant kanaal afzienbaar groot industrieterrein. Gaan onder een soort nieuwe baileybrug door, weiger n.l. om de steile taluds te beklimmen, en neem braaf het wijde krulbochtpad omhoog. Overkant kanaal een hele school witte zwanen. Kom oog in oog met kolossaal windmolenpark, temidden de terreinen, die we dwars doorheen gaan. Stil en saai. Enorm veel transport gerelateerd. Steek de noordelijke ringweg van de stad over gelijkvloers{!} , en gaan eindelijk na enige tijd langs , de ruimte en rust in van de opnieuw in ontwikkeling zijnde Huis ter heidestreek , wat voorheen weiland en bouwland was, en nu teruggegeven wordt aan meer gevarieerde natuur. Ga via een hek-deur de open ruimte in van lege akkers en weiden, hoewel; ... Veel weiden staan nog kudde's koeien toch. Volg een zandweg die haaks draait verderop , ga langs uitkijktoren, en ga rand een wei door gras langs een kudde zwarte en bruine schotse hooglanders, blijf op veilige afstand. Moet ik vluchten onverhoopt, is daar enkel een sloot..... Een grasweg met houtwal volgt. Dan over kunstmatig aangelegd waterplas over slingerend plankenpad, honderden meters, ruim een halve meter boven de waterlijn. Vaste oever weer een bos in , eerst jonge berken vooral en dan geschakeerd in boomsoort met oude den vooral nog. Bos uit door een oude acacialaan in het veld. Een groepje dagjesmensen met loslopende grote hond, hij is aaibaar zegt bazin op m'n vraag, maar niet meer dan een kinderhandje, heeft ie op zijn schuld. Wrange humor. Kom er heelhuids langsheen onder vervaarlijk geblaf. Niet aangelijnd zoals gewoonlijk , ook in de natuur loslopend. Een houtwal langs nu en dan weidegebied door met plassen die het hele pad bedekken en langs weidedraad ik me voortbewegen moet. Geen schrikdraad met spanning vind ik uit .... Maar aan takken me voortslingerend grijp ik wel in doornen takken. Aaauw! Sommige plassen kan ik hogeropgaand ontwijken. Kom nu aan z.g. 60 k.m. wegje rechttoe dorp De Moer, een deelgemeente van Loon op zand, maar hier in de verlatenheid. Haast een kruising met amper zijstraten bewoond maar wel oude grote kerk. Waar haalt pastoor/ herder zijn schaapkes nog? Aan kruising dorpke een zaal annex café. Neem er mijn pauze , dorpsklanten of andere passanten, vermengen met wandelvolk hier. Na rust direct dorp uit een weidegebied in met houtwallen en een diepe sloot erlangs, ruil het weer in voor bos en verder donker sparbos. Kronkelpaadjes. Om later een gestrekt boswegje te gaan enerzijds moerassig en pijpestrooitje gelig en jongere aanplant, anderzijds dicht en donker en meerder boomsoort. Bos uit een lange brede zandweg tot een uitkijktoren over plassen en weidegebied. Langsonder heuvels kunstmatig van opslag huisvuil stad en ommeland. Nu meest groenig als natuurlijk lijkende. Langs moerassen en wijdsheid in. In ontwikkeling om meer ander gebied als eerst akkerbouw en weideland dwars nu door per veldweg. Zie links grote plas genaamd blauwe meer. Nu recreatieplas maar winters stil nu. De t.v. zendtoren van L.o.Z. torent inderdaad boven de wijde omgeving uit. Even waakzaam lezen , want,... Lijkt een bord met pijl , [ verkeerspaal met wegnaam omver gereden te zijn, jawel; plat! Opnieuw de luwte van bos in gaande. Een dubbele stam , gespleten mogelijk door bliksem , hangt enerzijds vervaarlijk laag over pad te gaan steunend met zijn bladkruin over oude dennenbomen andere kant pad. Diep bukkend kan ik voorbij. Ga om vuilstort en verwerkingsbedrijf Spinderd heen middels bomenlaan en asfalt traag verkeerswegje , weer viaduct onderdoor van noordelijke randweg stad Tilburg. Draaien wat links/ rechts nog om, langs hondentrainingclub waar kortere afstanden rust hebben , in de kantine aldaar. Even dreigt asfalt ; maar ziet; we mogen plots de weg af langs afrastering , gaand van een MOB- complex verscholen in bos. Mob , staat voor mobilisatie, in tijd van de koude oorlog opgezet, en materiaal als rijdend , opslag van de geallieerden , die hun rollend materiaal destijds achterlieten of schonken aan de staat want overbrengen terug was te omslachtig en duur.... Volgen door dit bos , en paadjes omhoog en afdalend. Nog een traliepoort door. Dan rood asfaltfietspad stuk volgen weer terug rimboe in. Weer bukken voor laag overhellende bomen. Kom weer aan industriegebied en is het uit met de bospret. Moet nog een weg, nou ja, in reconstructie volgen , met langs al geplaatste riolering en straatbanden maar wacht op invulling met asfalt tientallen c.m. diep lopend. Zand baggeren dus. Volgt een lange weg door doodsaai industrieterrein. Na door een greppel gaand bos uit. Oude weg naar Dongen langs en ga ik de stad in na een brug over het W.- kanaal. Tilburg in. Onder een hoge flat met vele tientallen woningen wordt het krijtpijlen volgen door allerlei straten, al gaat het in hoofdzaak zo recht mogelijk op de finish af. Maar toch; saai. Drie delen deze tocht die zo kenmerkend zijn. Saaie industriegebieden , stadswijken en toch ook nog natuur. En dit laatste was dan wel weer de moeite waard. Sta vrij plots dan aan de zaal. Zag aan herkenningpunten onderweg door de stad welke richting te gaan. Ik blijf kalkpijlen op verhard verafschuwen. Wel hingen in de natuur nog papieren pijlen geplakt of vast geniet. Restant plannen deze decembermaand zijn; haast traditiegetrouw; Kersttocht vanuit camping in Luyksgestel, van De Grenslopers. Tweede kerstdag Dommelen Valkenswaard en dan randje oud-jaar de grenzeloze tocht Luyksgestel-- Lommel v.v. Ik zal gaan vanuit Luyksgestel. Tocht is een samenwerking in vriendschap met twee clubs, t.w. Olat en Milieu 2000 . Wie weet , treffen wij elkaar daar ook. Blijven wandelen dan dus.
Deze restant eindejaarstochten hebben ieder hun eigen aparte gezellige sfeer. Naar de tijd ingericht. Waar ik altijd reikhalzend naar uit kijk. Houdoe! Zie ik u hier niet; wens ik U allen een fijn kerstfeest een gelukkig voorspoedig vooral gezond [wandel]- jaar 2012. Peter Heesakkers
Als buitenmens valt u het vast ook op tijdens uw wandelingen. Er groeit er bloeit tegen de regels en natuurwetten nog vanalles, naast de bekende herfsttaferelen. Wanneer ik deze ochtend vroeg onderweg naar Noud ben, zie ik op gazons nog gras groeien en madeliefjes en paardenbloemen. In een gracht in een villawijk welke ik door kom zit een zwarte zwaan met haar piepjonge kroost mijn nieuwsgierigheid waakzaam te observeren. Wat is er toch aan de hand in de natuur?!....
Rakker; een Jack Russel, Noud's vriend, rent weer van de dolle door heel het huis wanneer ik in de deur sta, hij weet, er wordt weer gewandeld. Onder een grijze hemel wordt de autorit ingezet naar Nrd. Limburg een piepklein dorpje onder Venray. In de grote zaal lijkt het of we ergens in België zijn , want het vlaams overheerst haast. Zijn er zojuist twee bussen van de club uit Langdorp bij Aarschot gearriveerd. Na de start uit de zaal komend draaien we om de hoek al meteen het gemoedelijke vriendelijke dorpje uit, weide en akkerland in. Eerst asfalt. We duiken wat dieper in onze kragen want het waait aardig, de lucht betrekt en maakt duidelijk dat er ander weer op komst is. Herfst! Wat zijn we verwend de voorbije maanden. Er zit nog veel blad aan de bomen , vooral eiken. De maïs is van de velden dus wijde blik, wat tuinbouwgewassen lijken te kunnen blijven staan. Zien nog wat schermbloemige planten als valeriaan in de bermen. Asfalt gaat over in zandweg, en dan gaan we rechtsaf een bosperceel in, onder de mast van een hoogspanningsleiding los zand klimmen duinen en dalen de diepten nu en dan in. Er zit mos onder op de boomstammen. We krijgen na wat paden een doorkijkje aan de bosrand komende, over de velden op Merselo zijn twee trapgevelskerkje met minaretachtig torentje, en oude windmolen. Blijkt dat we een flinke bocht door dit bos gemaakt hebben. Lopen heerlijk beschut tegen de fel opkomende herfstwind. , een voorbode van wat later komen zal. Laten zandheuvelige bospaden achter ons , gaan langs aarden wal bij woonerf. Langs een privétuin met kikker en paddenpoel de open landelijke ruimte in. We zijn al vaker in Merselo geweest en onze "vrees" dat het weer een van de bekende routes zal worden , zullen zich logenstraffen. Het wordt heel anders dan we al wisten. Op afstand menen we aan een groot water te komen , maar blijkt een akker afgedekt met plastic. We steken een gewestweg over en weten dat we de 'Ballonzuilbossen' ingaan. Die ballonzuil is een stenen pilaar in dit bos, dat vertelt dat ergens in 1800 een ballon opsteeg in de buurt van Parijs , en de bemanning onbedoeld bracht in deze omgeving door weersomstandigheden en hier landde. Merselo vond toen de primeur te hebben van het eerste landelijke vliegveld hier....Bos ingaande opent het met prachtige statige sparren vooral maar ook lariksen en vooral ook blitsgroene mosbodems. . Opnieuw in de luwte uit de kille herfstwind. Volgen wandelroute en div. kleurkop palen. Nu en dan onderbroken met akkervelden, en wijdere blikken. Komen langs een grote visvijver met visserssteigers en in het midden van die plas een eiland. Gaan bos weer uit, langs bosrand en steken sloot met bielzen balken over als brug. Even weer wijdere blik. Dan een afdaling naar een planken brugje over een z.g. Peelkanaal en trappen op weer bos in volgen . Hebben intussen al diverse paddestoelen en groepen ervan gezien in alle kleuren en maten. Het parkoerspapier vermeldt ook zo nu en dan geschiedkundige en heemkundige wetenswaardigheden die we voorbij gaan. Zien ook nog oude schuttersputten en loopgraven die tijdens een vooral zware tankslag in dit gebied in de laatste wereldoorlog en bevrijdings acties plaatvonden. Gaan bossen opnieuw even uit en worden vergast bijna door de luchten van grote varkensteelt schuren. Het gaat weer een bos in waar we flinke boomzwammen zien, en waren elders de varens nog groenig , nu zijn ze echt bruin. De rustpost der club is temidden een bos waar een grote witte tent met zitbanken en tafels voorzien is en een oude zigeunerstrekkers-wagen fungeert als kantinedienstwagen. De wagen roept bij me mijn kinderjaren op van de populaire t.v. kinderserie Pipo de clown en Mammaloe. Het is grijs , zwaar grijs geworden boven ons en we vervolgen bos. Dan uitgerekend als we in de wijde wereld teruggeraken, vangen we weer de kille herfststorm, en het miezert flink, een wazig regengordijn omringt ons in het landschap en gaat de regenkleding aan. We zien een naar lijkt zomaar camping in het bos vooraf, maar blijkt een blootcamping van e.o.a. naturistenvereniging te zijn..... Het is er uitgestorven nu.... Missen we wat?... Onder donkergrijs gehemelte blijft het voorlopig landelijk en wijds open, en heeft de regen en wind vrij spel met ons. Hè uitgerekend op zulk stuk parkoers.. Gaan gelukkig verderop na een hele poos open land, een mooie houtwal in, smal pad en omringt door oudere en zeer jonge aanplant opnieuw in de welkome luwte, met tussendoorkijkjes op boerenlanden. Noud weet het zeker, we zien een vossenhol, en nog wat uitgraafsels, om proberen onder de grond te komen. Intussen worden we door de ene miezerbui na de andere verrast, onder een aldoor diepgrijze hemel. En de wind heeft in de openheid vrij vat op ons. Duiken nog dieper in onze jacks. Even overvalt bij Noud aan een splitsing de drang om eerder af te slaan, maar we zetten door. Hopend op beter toch vanwege de intervals van droog en lichte oplichtingen boven ons. Maar het zwerk blijft gesloten. Gaan wat tuinen en tuiniersbedrijven voorbij alsmaar asfaltwegjes, en zelfs een natuurbegraafplaats voor hen die dit wensen, her en der in een groot bosperceel. Gaan voorbij en woonstee met driedelige gebouwen met hoge tot laag aan de grond rieten daken, lage muren n.l. , van een voormalige schaapskooi, woning en bakschuur apart, in een erg mooie grote tuin en erf eromheen, schilderachtig, en fotogeniek , dat wel. Nu een bed en breakfast. En groepenverblijf. Het blijft een poos landerig gaand, en dan is er op afstand hoop dat we weer een omsloten groenig groensingel in mogen, blijkt eerst ijdele hoop , maar dan tóch... Weer even wat beschutting. De regen geselt zo nu en dan onze laatste krullen, de druppels worden dikker, en het spettert nu en dan behoorlijk om ons heen. Plots duikt uit de grijsheid ineens de contouren van het dorpje Merselo op, we vinden het nu wel genoeg en de benen krijgen een extra impuls om van de koude nattigheid af te zijn. De vaart gaat erin. Maar dan ; uitgerekend, trekt het hemelzwerk ras open en breekt de late middagzon door. Hoorden de deunen van een dorpsharmonie die met sinterklaas en gevolg door het dorp trekt, de oude bisschop moet het extra voor de kiezen krijgen met zulk weer. En de moren, zijn hulppersoneel , zijn zulk weer helemaal niet gewend. Het dorpje was vanochtend bij start van onze tocht al totaal verblikt met auto's van wandelaars, nu extra voor het kinderbezoek voor de Sint. We lopen over buitenwegjes langs honderdtallen geparkeerd blikwerk, gaan dan dorpke in en willen de zaal ingaan , maar zien aan de deur massa volk verdringen. De zaal is verstopt van baby tot kleuter en ouders en grootouders, en de wandelaars gaan op in de massieve drukte. Schouder aan schouder wurm ik me de drukte door. Waar vanmorgen de inschrijftafels stonden, heeft nu sint en gevolg het podium. Rondom de grote bar is het ook dringen en lang wachten geblazen , en na enig bezien , zien Noud en ik er maar van af. Ondoenlijk! Blijf ver bij Sint uit zijn buurt, want de allesweter zal mij ook vast nog kennen , dus ik houd me gedeisd. De afmeldtafel is verschanst in de drukte op een plek elders. Sint had toch nog voor de wandelaars een speculaaspop voorzien, aan de afmeldtafel. Voor bij de koffie thuis bewaar ik 'm maar want we besluiten te vluchten uit het gewoel, gezang en gejengel. Niettemin: Een prachtige wandeltocht vandaag met een heel ander , nieuw parkoers, en waar we dik tevreden mee waren. We gaan naar buiten en de eerste zonnestralen beschijnen dorp en ommelanden , en het werd nog lente-achtig richting thuisfront gaand. De wind was ook geluwd. We dronken thuis nog een bakske koffie, in de warmte van de verwarmingsketel. Volgend weekend heb ik mogelijk Sterksel bij Maarheeze in gedachten, niet ver van huis en een schitterende omgeving. De club Hermode heeft er dan daar zijn nieuwe domicilie. Dan staat December er weer. Misschien tref ik U daar ook, of anders de andere eindejaarstochten aankomend. Blijven wandelen dus. Houdoe! Gegroet! ::: Peter Heesakkers
