Na me eerst ingefietst te hebben naar Noud, aan het andere eind van de stad, tref ik daar Noud's broer Wim , die zich ook weer wil voorbereiden op het grote zomerse wandelgebeuren in  Nijmegen deze zomer.     Rakker de hond leeft ook weer op bij zulk vroeg bezoek en weet dan , ah; het is weer wandeldag.   Van daaruit wordt de reis naar Middelrode ingezet, dorp toebehorend aan Berlicum, waar de voorzitter der club ook zetelt.     We schrikken wat als we Middelrode binnen komen rijden.    Het staat er al vroeg eivol, en na wat toertjes door het dorp, vinden we op toch niet verre afstand van de startlokatie ons plekkie.   Intussen zijn ons al veel wandelaars gepasseerd, hetzij onderweg naar startlokatie, of al onderweg gegaan.     We schrijven ons in,  in een bijna lege zaal, merkwaardig.      Gaan na de voordeur, waar ter overlegging van de startkaart een routebeschrijving valt te bekomen, een tegelpad op naar de dorpsrotonde, die ons op de  bekende OLAT-wijze snel de bebouwing uitbrengt.   Gaan een fietspad volgen en deze brengt ons aan de brug van  een  grote beek.  De weg naar Heeswijk en Veghel.    Gaan hier een pad langsheen , nou ja ; pad... Langs de beek een poos en de wijdse lege velden langs.      De routenrs. op pijlen en parkoersbeschrijving  beginnen met  nr. 55, dit omdat er vandaag voor de durfals een langere afstand is voorzien t.w. 60 k.m. , die al ver voor ons op weg zijn gegaan in de vroege ochtend, en weldra op onze aansluitende route zullen opdagen, vandaar die vreemde nummering routes dus.    We draaien een asfaltwegje op naar links , en ziet de bossen lonken, eerst nog een deel door wijde vlakten, en ja hoor daar duiken we de Heeswijkse bossen in.   Volgen wat wielerknooppunten, en zodoende passeren ons toerfietsers tussendoor waarvoor we toch maar de kanten opzoeken.   Vreemd!  Bijna geen heeft een fietsbel , en we worden telkens bij nadering toegeschreeuwd , dat ze eraan komen.....    We blijven niettemin de routes der fietsfanaten volgen.    Er knaagt iets van binnen.     Zouden er andere routeuitzetters bezig zijn geweest?   Adje is na zijn kort ziekbed even afgehaakt zo lijkt,  om ons te plezieren, en heeft zijn taak tijdelijk overgedragen.   Dit ter revalidatie.    Open stukken in het landschap, zijn ons deel vandaag zo lijkt het al vanaf het begin.... We krijgen nog even wat vrij parkoers te gaan , weg van de fietssporters, en dan komt na een poos de rustpost in zicht.  Beredruk!   Met onze boterham en koffie , zoeken we onze plek, aan de Heibloemse dijk, een doorgaande 60 k.m. p./u./weg, dwars door de natuur.   Daar op die hoek verpozen we.    Gezellig geklep over en weer ontmoetingen , als; "hé, jij ook hier "en,  "Hoe het gaat".     Tempus fugit, ofwel, tijd vliegt heen, en zijn weer rap in onze hoeven.     Gaan asfaltweg verder bos door , om verderop af te slaan, doodlopende weg die zandweg wordt , langs schilderachtige woninkjes, opnieuw de velden in.    De zon doet inmiddels pogingen door het wolkendek te breken.  En de temperatuur te veraangenamen.   Welkom voor mij, want ik stoei al wekenlang met een niet aflatende verkoudheid.   Heb me dan ook voorgenomen om het vandaag op wat kortere afstand te zoeken dan gewoonlijk, en er m'n tijd over te doen.  Met Noud en Wim mee dus.  We kuieren door de landschappen, die vandaag veelal open zullen zijn , en waar de koude voorjaarswind vrij spel heeft, dus duik ik dieper m'n jack in.     Steken wat verderop een weggetje over door het land, , om rechtsaf een asfaltwegje Dophei genaamd te gaan.  Wordt verder vaak verhard.  Mij is het duidelijk.    Parkoersman Ad heeft vandaag vrij-af genomen.      Asfalt wordt klinker en later zandweg.     Wat verharde weg gaand, mogen we langs smalle achterwerken -hekwerk , een bebost wegje klinker volgen , langs een water-wingebied, met weerszijden putten , enorme deksels.   Gaan dit bos met hekwerk weer voorbij en belanden  aan een graspad voor sloot en volgen die.     Het blijft asfalt en klinkeren, met onze wandelroute . Tot  we een erg klein nieuwerig dorp genaamd Loosbroek aanbelanden.   Het dorp is zo stil, het lijkt wel een uitgaansverbod{!}   De grote majestueuze zaal waar we binnengaan , is idem erg stil, vragen ons af, of merendeel niet de kortste, afstanden gaan?   Dan, toch als we even binnenzijn komt er meer achter ons aan binnenzwalken.     Wordt het toch nog wat levendiger. 

We mogen hierna een heel stuk van de 30-40-60 k.m. gaanders van ons routepapier aftellen,  volgen van routenr. 92 naar 137 op, wat ons het dorpje in ruste uitbrengt, naar een 60k./u. asfaltwegje brengt.  In deze streek verre van een zeldzaamheid, vast niet voor niets.....   Het asfalt-parkoers ligt er overigens ook erg rustig bij, gelukkig voor ons wandelaars.....Op en na een splitsing dorpje uitgaand volgt opnieuw een lange weg , welke overgaat in zandweg.   Gaan na een paar k.m. dan toch weer bospaden volgen.   Bescherming tegen de koude kille voorjaarswind.      Na heel wat gedraai door deze bossen herkennen we plots de weg die vlak bij de tentrust moet zijn en merken we dat de 15 k.m. gaanders op ons wandelpad zijn ingevoegd.   En ja hoor daarginds zien we ze weer, de tentrust van vanmorgen.   Stiefelen verwachtingsvol er op af, en opnieuw is het er een gekakel  van het ontmoetende en converserende wandelvolk.   Een plek van ontmoetingen altijd en zonder meer.   Eigengemaakte soep is in de aanbieding vandaag, en Willem heeft er weer een toepasselijke dagnaam voor gevonden.  Zomaar op bankjes in de open lucht.   Verhalen t'álle kant over vooral wandelervaringen elders en hier.     Jan Hoogenboom, zijn naam in ere, wandelt met me mee, totdat ik genoodzaakt wordt de natuur even op te zoeken kort dan, Jan wandelt door en ik laat 'm .   Het is nu drukker op de restant-route te gaan.      Ik herken plots een natuurtheather, aan deze route.  Als startplaats van een lente-openingstocht, volgende week hier.     Volgen vanaf hier weer een poos asfalt en open landerijen en weiden om later de weg Veghel - Den Bosch, een binnenweg , over te steken.    Lonkt tussen de bomen nog kaal , het wondermooie kasteel Heeswijk/Dinther.    Moeten een poort door via kasteeltuinen waar de toegangswegen niet aanbieden om daar met een auto te rijden, helemaal rond en kuilig,  en een weg die mogelijk in eeuwen niet heraangelegd zal zijn.      Het kasteel op zich komen we later langs en is een droom om te zien, met allerlei aandachttrekkende kunstwerken in haar tuinen oude stokoude, en nieuwere datum.    Prachtige nissen en beelden en andere uitbeeldingen aan zijn buitenmuren.   Een omgevallen steigerend paard ligt daar , en ertegenover een hele groep beelden op sokkels, waarvan na enig zelfonderzoek , blijkt , dat deze opgesteld staan om later ergens in die tuinen als schilderij van De Nachtwacht  van de befaamde Rembrandt v. Rijn  ergens in deze tuinen opgesteld zullen gaan worden, absoluut erg mooi.      Tegenover de ingang naar kasteel gaan we een pad in de tuinen weer uit om na een brug langs de beek Aa of Leygraaf te gaan.    Wat ongemakkelijk stappen en ingehouden smal padje gaande , wordt  later, dit allengs breder.   Gaan langs een doorgaande weg.  Volgen m.i. de Aa-dijk, welke ons in een breedweg open landschap brengt, volgen de hoge driepads dijk , met links van ons voortrazend verkeer tussen Den Bosch en Helmond -Weert.   Een mooi broekgebied volgt nog immer langs die rivier de Aa , vast.   Kijken om ons heen en zien in de verte een hele meute lopers achter ons.   De graspaden loodsen ons door en om broekgebieden heen, tot tegenover klaphek en graswegje die ons naar boven voert, over een fietspad langs verbindingsweg dorp Middelrode.   Het is dan niet ver meer, want dorpje is uiterst klein als we de provinciale weg over moeten naar "Eeterij De  Driezeeg".

Moet gezegd; niet wat ik ervan verwacht had vandaag.  Volgens mij was er een  geheel iemand anders, lange-afstand-routeuitzetter deze dag overgelaten   Alle kortere routes vielen vandaag langer uit als 20 , werd ruim 22 k.m. is tot daaraan toe,  als men 20 loopt , kan men best ruim 22 gaan, maar als men een nieuwe route-uitzetter, op het oog heeft, hoop ik dat dezen toch ons wat meer dat OLAT-gevoel terug kan geven.     Deze tocht sloot de winterserie's af van OLAT.     Hun volgende tocht zal zijn op 2e Paasdag, en naar verluid , zal het hun laatste daar zijn, althans volgens een deelnemer/lid , die de laatste vergadering bijwoonde.   Men wil die tocht verruilen naar elders in de streek en dit elke keer anders in de trant van  de wintertochten.   Een goede zet lijkt me.   Noud heeft weer deze dag op de gevoelige plaat vastgelegd onderweg.  Later deze week te zien bij, foto-album op de pagina van www.olat.nl .   Daar kijk ook ik weer naar uit, als zijnde hun hoffotograaf.

Blijven wandelen, dan treffen we vast ons ook wel eens langs de routes.  Houdoe!   Peter  Heesakkers