Merkwaardig eigenlijk aan het station.  Ik tref er diverse wandelaars maar allen hebben die dag een ander idee, waarheen.   Tref er Jan v.d.Z.  Met het  hondje, als  immer zijn gezel.  Hij gaat de kortste afstand , van Eindhoven -Luyksgestel doen.  Ex-Olat bestuurder met gade , die een toeristische wandelroute in gedachte hebben.  Een flinke groep die  de bus naar Valkenswaard opstapt.   Enkelingen die aan de andere kant van het station het inschrijfburo opzoeken.   Een ex-penningmeester van Olat die haast heeft om de trein te halen voor zijn wandeling.   Allemaal korte ontmoetingen , met ieder haar/hun  bestemmingen.   En ik, i.p.v. een thuisstart, op weg naar Luyksgestel, kies voor Gemert.   Kan met de snelbus, en zo sta ik na een klein half uur in Gemert.      Het is er rustig bij aankomst, maar het merendeel schijnt al onderweg te zijn.   De inschrijving is in het clubhuis, een voormalige school.   Tref aan de oprit , van de lokatie Marian en  Serveé, volgt een korte babbel, zij gaan op weg voor het grotere werk.   Na de registratie ben ik er ook vandoor, de Dorpsstraat in, Binderseind, en kort erna een steegje in.  , meerdere steegjes volgen met verspreide huisjes en hun tuinen , met eigen volkstuinen , kleine weiden, en  bloemen en planten-tuinen.   De steegjes worden allengs smaller, met bestratingen , die ver in de tijd terug gaan.   Zig-zag draaiend kom ik aan oude muren behorend bij een voormalig klooster en ook een kasteeltuin.    Steek daar een oude bestrating over, om via een asfalt beukenlaan langs de kasteelmuur te gaan.   Draai even nadien een  halfverhard pad in  voor fietsers en voetgangers onder een rij  jongere beuken door . Al meteen vallen de de zojuist  gemaaide hooivelden op , en de geur ervan kietelt mijn neusgaten weldadig.    Zullen in voorbij gaan nog vele gemaaide velden tegenkomen vandaag.  Het  witbloemige fluitekruid siert de bermen weelderig, naast allerlei andere bloem en plantensoorten.   De lente in al haar frisheid.   Wat verderop doet de regeninstallatie haar best, om  de landerijen nattig te houden.  Kom langs een kapel in aanbouw uit oude bouwstenen, en gaan dan voorgoed den buiten in.  Prachtige landschappen met kikkerpoelen , verscholen in het riet, vooral veel knotwilgen in het landschap{!} , maar ook de meidoornbomen en struiken groeien er weelderig, in bloesemtooi.   Allerlei wilde bloemen en planten sieren het landschap, wanneer het asfalt verandert in een karrespoor, slingerend door de landerijen.   Het stel dat ik aan de startlokatie trof komt me achterna, hé, die waren toch nog eerder weg dan ik.    Klopt zegt Servée, we kregen aldoor het dorp kruisende en later lezend op papier van de route-omschrijving het idee, dat we helemaal verkeerd moesten zijn gelopen.   We zullen verder tot aan de rust onze route's doen tezaam.  Gaan door terreinen die bij het Boerenbondsmuseum horen , en langs onze wandelweg zien we bebordingen die aangeven wat er in de velden voorbijgaand zoal verbouwd wordt.   Talloze vogelsoorten vliegen hoog en of laag om ons heen, en het vogelconcert dat ze geven is prachtig toch.   Ook de diverse vogelsoorten, zullen zich vandaag onderweg laten horen.  Het concert van de lente , zullen we maar zeggen.  We zien voorbewerkte landerijen voor de verwachte oogstdoelen, voren in de gronden als voor de piepers, en ander tuin en akkerbouwbedoelingen, koren, bieten, , rogge, tarwe, witte haver, en tussendoor de weiden met koeien , paarden, de rijen knotwilgen, het is een allegaartje en lust voor het oog.   Alles omzoomd met bloemen en plantenvegetatie, het gebied een apart cachet gevend.    Komen dan langs de ingang van het boerenbondsmuseum, met zijn parkeerplaatsen , om dit gebied te verlaten.   Komen aan doorgaande weg naar Erp het fietspad opgaand om na enige honderden meters een met bomen omzoomde asfaltweg in te gaan.  Horen achter ons plots het geluid van een neerkletterende wat oudere fietser, die gezien zijn flinke val toch nog ongeschonden zelf opstaat.   Velden voor aardappelen glijden ons in marstempo voorbij.  Volgen dan een zandweg langs een sloot en steken verderop de stuw ervan over, hebben nu het gevoel op de gronden van gemeente Veghel aanbeland te zijn.   Aan een veldsteeg passeren we een meeting van een grote motorenclub,  veel tenten in aller vorm en ook caravans, maar waarvan al velen huiswaarts schijnen te gaan.   Byzondere exemplaren zijn erbij en zo te zien geen enkele van hetzelfde kaliber.   Oudere motoren, erg nieuwe, al of niet met zijspan.   Ieder zijn ding denk ik maar.   Komen terug met een wijde boog aan de weg naar Erp en volgen die even.   Aan de overkant komen de echte lange-afstandlopers ons tegemoet gelopen, al op weg naar het plaatsje Handel geheten.   Het wordt constant begroetingen of door handopsteken.   Wij krijgen nu een prachtig bos voorgeschotelt, na eerst afslag van deze weg een breed bospad te gaan.    Geheel omsloten door groen  volgen we smalle en wat bredere paadjes, slingerend door het bos.  "Eigen weg",  staan voortdurend bordjes, maar wij wandelaars wordt een oogje toegeknepen, naar het schijnt.   Gaan eindelijk ook weer bos, uit onderbroken met akker en weidevelden-paden.   Een uitgekiende route zo blijkt.  Toch weer even terug bossen in  en weer langs velden en dan herken ik het gebied en weet dat honderden meters verder de rustpost lonkt, in een klein natuurmuseum , en juist verderop zie ik zelfs de witte partytenten achterom museum staan.   Rust in een prachtig gebied weer omsloten door bosgebieden.    Hier splitsen de routes, ook van de langste afstandslopers de 40 rs en 50 rs.  Zullen hier richting Boekel gaan.   Neem afscheid van Servée en Marian. Komt Adri hun plaats innemen, na enig bijpraten verontschuldig ik me vanwege tijd zittend, en ga er alleen weer in de benen, wat later hoor ik voetstappen naderen, Adri heeft me ingehaald, en we zullen vandaag de rest van de tocht bij elkaar blijven.  Krijg na de rustpauze weer een groot bosperceel te gaan.  Volgen "route 5" borden van een of andere toeristische route, die ons het kleine dorpje Boerdonk inloodsen met een weldadige rust, het lijkt wel een uitgangsverbod{!}   Krijgen na dit dorpje een wat lange  z.g. 60m k.m. weg te gaan, even krijg ik argwaan over de te gane lengte, hadden we al niet ergens af moeten slaan?   De boterbloemen weiden en de erin staande paarden , geven het landschap weer een apart karakter, wat bewonig her en der, maar ook nu en dan auto's die zich niks aantrekken van de snelheidslimiet.   Er wordt hier en daar ook nog gewerkt op het land, en zo gaan we op een smalle weg de bermen in bij het naderen van een tractor met erachter een hooimachine,  met ronddraaiende harken, die de hele toch smalle weg nodig heeft.  Als deze tegenliggers krijgt.....  Gaan over de brug van mogelijk de Aa rivier over en krijgen weer een wijdere blik door het landschap , waar vooral de wolken een decor vormen.   We merken ook dat dit pad beter niet door fietsers bereden kan worden , want het glinstert van de servies en  glasscherven...!  {......}. Vreemd toch op zulke delen van paden.   Komen na wat padenwerk opnieuw aan een asfaltweg {60 k.m.},  en volgen deze, gelukkig erg rustig qua verkeer.   Weer brug van de Aa over en gemeentegrens dus,  ook aan de straatnaamborden te zien.   In de verte priemt de kerktoren van Beek { en Donk } .  En weten ons weer in de gemeente Gemert te zijn en direct ook zien we in de verte de kerktoren boven de bomen uitsteken.   Wat verderop mogen we weer van de weg áf,  zandwegje in en dan volgt over gras en karrespoor een mooi veldwegje met plukjes bospercelen  en akkers en landerijen, en oude huisjes en boerderijen.   Draaien aldoor links en rechts, om opnieuw aan een 'langzaamaanwegje' te geraken, met jonge beukenrijen.   Verbazen ons hoe de kerktoren om ons heen draait  voortdurend.   Gaan de ringweg om Gemert wat later dan over, even fietspad volgend, en dan gaat het weer over in hoekige slingerpaadjes, langs bos en veldpercelen,  weer door steegjes met verspreid staande huizen jonge en oude, en hun weiden en volkstuintjes, en andere tuinen .   Even een klein villawijkje door en dan wat lintbebouwing van oudere kant dorp, om dan rechtstreeks op de finishplaats aan te stevenen.   Einde van een heel afwisselende tocht, veel te zien,  en de "Peel".   Heel enerverend,  in al haar facetten.     Een kopje koffie wil er nog wel in , en er volgen nog kort gesprekjes, met arriverenden en bekende gezichten, die streekvast zijn in hun wandelkeuzen.   Het thuishonk en aktiviteitenlokatie der club, "Zuth":  betekent, Zonder uitvallers thuis.   Die startplaats zal wel nooit veranderen dus, maar hoeft niet per sé, mogelijkheden genoeg, en zo het dorp uit nog.    Dan kijk ik op de klok en wetende van de uursdienst van de bus maak ik de keuze,  langer nog blijven of gaan , dat laatste dan maar. Terugkijkend op een mooie en wel wat frisse wandeldag.   Herinner me dat we temidden van de "IJsheiligen"zitten  de vier heiligendagen met een wat frisse traditie vier dagen lang , en wat de voorbije nachtvorst betreft , was dit ook zo , incluis die koude noordelijke wind.   Op naar de volgende tocht, valt nog even te bezien , welke.     Wie weet treffen we elkaar ergens ook wel eens.   Intussen , gegroet, ofwel op z'n brabants;  Houdoe!

Peter Heesakkers