Ik hoor nog laat in de nacht de regen kletteren.  Heb er een hard hoofd in wat de dag hieraan volgend brengen zal.   Als de wekker zoemt, sta ik ras naast mijn legerstede, en kijk hoopvol  door het raam.  Het ziet er vochtig uit maar de regen lijkt gestopt, de lucht is wel grijs, zwaar en erg donker. Ik overleg wat te doen.  Zal maar niet de hele etappe  van Eindhoven naar Luyksgestel gaan doen.  Besluit met de lijnbus naar Waalre af te reizen en daar op  de route te gaan, neem extra regenkleding mee, in de rugzak, en de paraplu.   Meestal valt het dan met de regen mee of blijft het zelfs nog al eens weg, maar ik riskeer het maar niet, gezien de situatie van nu.   In Waalre stap ik dus de bus uit en weet dan dat ik nog een dikke drie k.m. te gaan heb naar het verkorte deel van de etappe.  Je kan deze route n.l. tot ook in Riethoven instappen.  Ik kom aan café De Volmolen aan , daar bij een van de vele watermolens die de Dommelrivier in deze provincieregio  waar deze doorstroomt , rijk is.   Het is er erg rustig, maar auto's erom heen geparkeerd  vertellen me dat er al onderweg zijn.   Toch zal het weer zijn stempel gaan drukken op de opkomst zo blijkt.  Ik laat de route dus vanaf Eindhoven voor wat ze is, en stap hier in de verdergaande route.   Ik ga na inschrijving naar buiten en draai achterom  de bijhorende camping op.  Het is er erg stil, nog uitslapers, of toch thuisgebleven gasten.   Ik ga langs de campinglaantjes, met caravans, en dan volgt een hekje waardoor we ons moeten slingeren, meteen tegenstrooms de rivier Dommel, en ook meteen  beland ik  op een drassig smal paadje, die slingert door een uitgebreid broekgebied. Her en der liggen planken om een drogere doortocht te verzekeren.   Wordt er wel direct verwelkomt door allerlei vogelengezang  en gepiep, zo mooi.  Heel spaarzaam komen nog lopers achter me aan.   Het is her en der oppassen met de drassigheid, maar moet tegelijk zeggen, absoluut mooie opening van deze tocht.   Ik tref ook diverse lange afstands routemarkeringen allerlei afstanden en naam en aard.  Het is duidelijk een zeer gewild gebied hier.   En dat blijkt mij ook.   Het blijven modderige graspaadjes en ik hoor ook de koekoeken roepen, naast ander gevolgelte,  ga voorbij diverse hagen en maisveldjes tussen de bossages in.  Draai achter een groensingel door en zie door de takken een weide met een zee van boterbloemen.  De toon van de tocht vandaag is zonder meer gezet.   Voel me helemaal in mijn element meteen al.   Steek een asfaltweggetje over om tijdlang tussen wijdse velden en maisakkers te gaan omzoomd met eikenlanen.   De koeien volop in de weiden. Voel nu wel de kille wind en rijg mijn dunne regenjack even dicht.   Passeer al gehooide landen , en wijdse akkers bieten en mais vooral.   Mijn parkoers-omschrijving is erg gedetailleerd, en stuurt me nu talloze bospaden door en de hele route vandaag zal telkens onderbroken gaan worden met akkers velden en weiden tussen de immense bospartijen.   Absolutely, faboulous mooi!   Zelfs zonder de uitgebreide parkoersomschrijving vind ik moeiteloos mijn weg door de bush, feilloos uitgepijld is ie.   De vogels zetten hun  lenteconcert door.   Het klinkt fantastisch mooi, verder puur stilte om me heen zij het dat er sporadisch toch een wandelaar me inhaalt, en we even wat woordjes wisselen. Elke loper is het eens, het is prachtig de route , en uitgekiend.   De wind ruist door de bomen, maar we lopen meest beschut er tegen , omzeilen  voortdurend plassen op de paden, maar het blijft boeien.   De bikers blijven goeddeels weg vandaag op de paden.  Gaan een sparrenbos door en bewonder wat verderop muren van bloeiende  en dichte  hoge rododendrons. adembenemend mooi.   Er is wat bewoning gekomen tussen de bomen te zien, bungalows en villa's.   Gaan de onmetelijk lijkende bossen weer uit door velden met opnieuw opkomend mais, en zien de contouren van het dorp Riethoven opdoemen.   Passeren dorpsgrens bebouwing en wordt gestuurd door geminimaliserde  beukenheggen rijen, weerszijden de paden waarachter de tuinen van woningen hun achterom .   Ondanks bewoning is het er zo stil dat het lijkt op een uitgaansverbod.   Gaan dan naar de dorpskern en in tegenstelling tot vorige van deze tochten mogen we pauzeren, aan de eigen club z'n wagenrust.   Goed voorzien , en tegen een paar euro's extra inschrijfgeld, mogen we ons gratis zogezegd voorzien van allerlei eet en drinkgerei.   Een verzorging waar je niets tekort hoeft te komen, in een woord geweldig!   Flesjes drank om mee te nemen en flesjes  bronwater, vraagt men dan wel een kleine bijdrage.   Aan zitjes en afdak van tentzeil is gedacht, zonder meer áf.   Noodt tot lang zitten maar de rest der tocht wacht.   Voort gaat het weer klein dorp uit langs een drooggevallen waterstroom met anders als een glasplaat helder water van een waterzuiveringsstation.   Even klinkerweggetje wat overgaat in asfalt en dan mogen we weer afslaan de mooie Kempense natuur in.   Kunnen opnieuw een modderbad omzeilen.   De grond verwerkt alom onderweg nog het water dat gevallen is voorbije nacht. Midden op een brede zandweg worden we het bos als alternatieve route  gestuurd waar het  pad of zandweg ondergedompeld  is met regenwater.   Enkele tientallen meters maar.   Gaan dan langs een bomen en plantenkwekerij, met ook coniferenboompjes en buxus.   Gerst en zowaar korenvelden die al naar mijn gevoel hoog staan.   Gaan door bossen met rijk varens voorzien,  Aardappelvelden .  Gehooide grasvelden, blokken een veld hoog gras driekwart rond.   Nu en dan zijn de bospercelen open met velden  afgewisseld, om de boer zijn werk te laten doen.    Bloeiende  moerbeibomen en bremstruiken het is allemaal te bewonderen.   De eerst wijfelende lente lijkt door te zetten in al zijn glorie.    We komen aan een smalle asfaltweg waar het wemelt plots van wielerfanaten in sportieve kledij, en snelle fietsen, de streekkrant, die dit organiseert,  heeft er zijn route door dit gebied lopen.   Gaan verderop een halve slag rotonde om van een drukkere doorgaande verbindingsweg, en blijven aan een betonpaadje fietsers ons tegemoet zien komen,  kiezen ervoor daarom om langs dit pad te gaan waar het best lopen is.   Loop dan een toch duidelijke pijl voorbij en ik niet alleen, moet voorgangers luid terugroepen.    We zijn meteen de fietsers kwijt.   Weer talloze bospaden,  aarden wallen gaand , opnieuw diverse keren onderbroken met prachtige bospercelen de ene groter dan de andere wisselen af. Daarmee ook de aldoor velden voor de boer zijn voorzienigheid  en heide en grasvelden, met soms vee.    Het parkoers blijft boeien zonder uitzondering.    Bij een camping moeten we een drukke weg oversteken.   En vort gaat het weer de onafzienbare bossen in.  De volgende rustpost  is voorzien aan de noordrand van Bergeyk, weer een post goed voorzien met alles erop en eraan, en vrij verkrijgbaar, de verzorging is  zonder meer uitstekend.    En veelzijdig voorzien.   Na deze post gaat het even de rand van de wijk door maar wordt alras het bos weer ingestuurd een smal vochtig pad in en rijk omsloten door moeder natuur, zien nog even een kastanje boom in bloei met rose kaarsjes en ruilen een visgraat klinkerwegje voor het vrije groen in.  Gaan  pas veel later het bos weer uit en zijn we in een klein dorpke aanbeland een vrij nieuw wijkje door zig-zag om een brede zandweg met langs liggend asfaltpaadje te gaan.   Ik kies voor zand.   Kom aan hoofdweg Luyksgestel - Bergeyk en volgen een poos een fietspad daarlangs om wat  verder een grasweg de  wijdse velden in te stappen, op afstand zien we een klein bosperceel waar het wemelt van de kraaien, een kraaien kolonie dus, en de herrie is dan ook navenant.  Met in de verte de oude kerktoren van het einddoel van deze tocht.   De contouren van het einddorp tekenen zich steeds meer af. Gaan aan einde van voornoemde graspad een asfaltweg op en wandelaars om me heen draven nu door.   Het paard ruikt het hooi en de stal zullen we maar zeggen.    Komen nog langs een wegafzetting met enorm veel geparkeerd  blik tot in de verre omgeving , maar wat er zich nu echt afspeelt krijg ik geen hoogte van.   Lopen dan het dorp in, en  in rechte lijn stevenen we op de dorpskern af.  Ik weet nu waar de finish zijn zal.  Had je gedacht ja.  Op die plek die we al jaren kennen en waar altijd de finish was bij een cultureel centrum verrijst nu in aanbouw dus een erg groot complex met opnieuw een centrum en activiteiten gebouw met lagere scholen en wat dies meer zij.   Heb de pijlen genegeerd, maar we blijken nu een eindweegs de dorpsstraat af te moeten gaan om geheel verscholen een tijdelijk onderkomen binnen te gaan.   Resumerend, en daar was elkeen het eens met elkaar; een fenomenaal  prachtige natuurtocht, dwars door het Kempenland gaand, met  uitnemende verzorgingsposten onderweg.  Absoluut voor herhaling vatbaar, een zonder meer parkoers om van te smullen.  Die er niet waren of door weersomstandigheden afzagen te komen, hebben een sublieme natuurtocht gemist.  Helemaal echt Brabant in al haar schoonheid.   En die paraplu?   Die had ik thuis kunnen laten!.... Wel had naar later informatie het oostelijk van onze route, in Limburg,  nog uren 'sochtends nageregend, en kennelijk velen doen besluiten , thuis te blijven.   Zij hadden fenomenaal misgegokt.   Veel deelnemers moesten met de bus terug naar Eindhoven , omdat ze daar hun auto geparkeerd hadden,  { anderen hadden hun auto hier in het dorp geparkeerd en waren 'sochtends met een touringcar naar Eindhoven gegaan , om van daar uit terug te lopen } ,  dus de  busmij. had er ook weer een goeie aan.  Ik en zeker ook de anderen, kijken terug op een fantastische wandeling, waar elke rechtgeaarde natuurliefhebber van kan smullen.  Het was genieten met de dikke hoofdletter G.    Gegroet, tot volgend keer.  Op z'n Brabants; Houdoe!    Peter Heesakkers.