Lang hoef ik hier niet bij na te denken . Club en organisatie plus de omgeving staan garant voor een geslaagde wandeltocht. Halte en startburo zijn voor mij blindelings te vinden. Rondom de startlokatie vallen mij vooral de rood-witte nummerborden van onze zuiderburen op die zo te zien in grote getalen aanwezig zijn. Limburg en Antwerpen vooral maar zelfs van veel verder zo vertellen me de dealerstrips onder deze nummerplaten. Overigens Luyksgestel behorende tot Bergeyk ligt luttele k.m. rs van de grens en boven Lommel. Nestor oprichter Joop is natuurlijk vaste medewerker aan het startburo en slooft zich uit in het bijhalen en vooraf nummerstempelen van de inschrijfkaarten. Immers de opkomst overvalt de inrichtende club. Ik waarschuw Joop nog voor het evtl. krijgen van het "stempelitis ". Ik kom hier maar niet weg , want dorp en streek en bekende gezichten , komen aldoor binnen vallen. Onder een opklarende hemel , ga ik de hoeven in. Neem een sluipweg via pad van een plantsoen met het beeld van de Koperteut , steek Dorpsstraat over langs pleintje met muziekkiosk , nog wat huizen weerszijden en meteen geraak ik in het buitengebied. Asfaltweg op tussen akkers en weiden . Niet veel verder volgt een afslag brede veldweg op omzoomd met eik en berk , en struikgewas , vooral braamstruiken , en begroet de kudde koeien en bezie de wijdsheid rondom. Wat verderop komt me een rijtuigje tegemoet en de koeienkudde davert mee de span paarden achterna tot de weideafzetting ze afremt. En vervolgens weer terugwandelend met de passanten op apostelvoeten . Leuk toch zoveel bezoek aan de wei vandaag. Einde voorstelling voor ze en hebben het nakijken. Gelukkig geen stof opwaaiend , want gister schijnt het 'savonds nog wat geregend te hebben , broodnodig , dat wel. Krijg een smalle doorsteek en raak de weg naar Lommel aan en steek deze over. Een jongetje aan een hoekhuis daar had de voorhoede van lopers opgemerkt en had vervolgens een tafel met kannen en bekers geposteerd , om spontaan water aan te bieden , en ja hoor de dorstigen storten zich op het natuurlijke nat. Het kind gelukkig als barmhartige samaritaan. De dorstigen laven. Een van de zeven werken van barmhartigheid. Een smalle boomgaard appelen verbergt nog de velden achterliggend . We gaan een bosweg in pal richting Lommel met landelijkheid links bos rechts en voorbij een drooggevallen ven een smal donker bos-graspad in . De routeomschrijving is vandaag wars van waar kan straatvermelding , en het woord pad , overheerst volop.
Vermeldt zowat elke regel . Dit spreekt. Zandweg , bospad , paadje enz. hoeveelste afslag is vermeld. Bospercelen met spar , fijnspar , oude en jonge den en divers loofwerk gaan aan mijn voeten voorbij , enkelsporig en dubbel of karresporig zijn lopers deel plus de perfecte bepijling en splitsings vermeldingen. Luyksgestel staat voor natuur en schaduw en het is genieten volop. Hoor achter me gezwoeg en stevig gestap met poles , als ik al dacht even alleen op de wereld te zijn en daar komt Marlies van de organiserende club me achteraan. "Och ; bende gij da "?! Zou ik er vanachter veranderd zijn sinds…..? Tot op post een na acht k.m. loopt ze met me op en we wisselen wandelverhalen uit , vergaderen op weg dus. We lopen recht op een grenspaal kegelvorm af om precies op buurmans lijn nog op Ned. territorium een eindweegs paralel te lopen enige tientallen meters. De bepijler blijkt een pijl rechtop de top van een termietenhoop geplaatst te hebben. Het gepadder vervolgt aldoor , een fietspad nog , even wijde blik met vooral bietenveld en niet lang hierna is de rustpost. Wandelen is ook ontmoeten zeg ik vaker en zo gebeurt het dat ik zelfs oude basisschoolmakkers {!} tegen het lijf loop en van die tijd ook heb ik een fotografisch geheugen in naam en of gezichten onthouden. Plus nog een oud-collega die de stoute wandelschoenen als 'buurtbewoner ' , met eega aangetrokken had. Gesprekstof genoeg dus weer en de bekende oude koeien uit de sloot halen . Marlies blijft hier om nog wat parkoersoverleg te doen met medewerkers , en heeft voor korter gekozen , waar voor mij de lus wacht.
MESA-maten Wim , Ton , en Martien tekenen ook present , en zo kom ik nauwelijks nog weg hier en worden rustrecords verbroken . We gaan gevieren verder. Ik ben extra op mijn hoede na de zware val hier vorig jaar kort na post en verdorie de plek waar het gebeurde dient zich weer aan. Landpaden omzoomd met tuinbouwgewassen vooral worteltjes in overvloed zijn ons deel , weer bos in met oude den en een machine zien we aan het werk met hele stammen uit de grond te trekken ! Om meer daglicht aan de grond te krijgen. De harslucht komt de neuzen in. We doorkruisen een duinengebied en gerooid bos later , en smalle slingerpaden pijnigen de gewrichten . Stevensbergen heet het hier. Want aldoor gaat het als op een crossparkoers snel achtereen op en af en zien we nieuwe grondgroei ontstaan , daar waar eens overwegend dennenbos stond. Wat schelpenzandpadwerk ik raak even achter en het drietal raakt uit zicht en prompt sla ik een verkeerd pad in. Weer wat open land door met een welkome bries die de benauwdheid even verdrijft. Over graswegjes en immense aardappelvelden. En bieten. Wolkenhemel verandert telkens en geeft het geheel extra decor. Veldwerk , akkers en vooral maïs wisselen snel af. Zandweg zus en zo en zoveelste pad af daar en daar meldt papier geduldig. De typist van de route moet pijn in de vingertoppen gekregen hebben. . De lus is gerond en we zijn weer op dezelfde post aanbeland . Die lus was superbe . Opnieuw een lust van ontmoetingen hier ter plekke in een sfeer van natuur rondom als in de middle of nowhere. Ik maak er vandaag een dag uit van , en waarom ook niet , wandelen moet ontspannen zijn. Ik verleng mijn rusttijd. Jeanneke uit Herentals roept me al van verre en is ook nog steeds bij de doorzetters van leeftijd met haar groepke. Sappig vlaams Antwaarps , komt over haar tong. En zoals altijd op wandelingen zijn de doorsnee ontmoetingen vluchtig en informatief. Jeanneke kijkt al vooruit naar haar vakantie "verlof " : naar Italië. Haar lievelingsland toch. Na de gezelligheid op post raak ik Wim ., Ton en Martien uit het oog na alle aanhoudingen van bekenden , en gesprekken . Het restant der tocht wacht. Halfdroog ven naast of voorbij post volgt via een smal paadje en gras en ander padwerk volgt. Ik herken bewoning gehucht Boscheind uit het bos en aan de bosrand komende, van o.a. de Grenzeloze Olat/ Milieu 2000 tocht kort na Kerst. Ga waterwinnig en zuiverings station langs en krijgen een sluippad achter gehucht door te lopen. Maïs vooral en worteltjes genoeg en ander veldgroeiwerk en tuinbouwgewassen. Honger zal er niet zijn. Dacht ik nog naar een bekend fietspad op Luyksgestel gestuurd te worden als finale, dacht parkoersman er anders over en steven ik recht op dorp aan waar een van de twee oude windmolens me al van ver toezwaait met haar wieken . Langs kapel/kerkje met altaar in wijds grasveld voor openluchtmissen , en aangrenzend kerkhof loop ik recht het dorp in nog even de bak en rooklucht van de bakoven aan de molen opsnuivend. Kom ik weer C.R. De Eykholt binnen , nou ja eerst buiten dan want opnieuw wordt ik opgehouden door oude en andere bekenden, op het geïmproviseerd terras. Het was vandaag echt een dag van ontspanning en ontmoetingen . Door een schitterende natuur waar Luyksgestel altijd garant voor staat. Ik kijk ook terug op een heerlijke fantastische dag, en een prima organisatie en inzet van de leden der club. En ja ook onze Belgenburen wisten dit al want de bekende trom gaat daar ook rond zo blijkt, en zo is de opkomst van daar uit overweldigend . Nu komend weekeinde zal ik Geldrop , { bijna een thuismatch } bezoeken de Kempische wandeldriedaagse van Olat , en het weekeinde daarna ook dicht bij huis Veldhoven/ Oerle , en daarna Roermond.
Wie weet treffen we elkaar daar ook want wandelen en wandelaars zitten vol met toevalligheden . Blijven wandelen dus. Houdoe ; tot ziens .
Opnieuw een lange route staduitwaarts. Opnieuw staat er publiek aan de start vooral om ons weg te klappen en aan te moedigen , vaak persoonlijk en we mogen aanrakingen en schouderklopjes b.v. incasseren . Men joelt , krijst , feest en roept ons toe in koren vaak. De "50rs" zijn al reeds ons lang voor want die maken dezer dagen extra lussen natuurlijk. We draaien zuidwestelijk de stad uit richting Malden . Reporters en ander journaille langs de weg , als elke dag en god weet op hoeveel camera's en plaatjes je intussen staat van prof-en amateurfilmers en fotograven . We gaan vandaag door twee provincies , t.w. Gelderland en Limburg. Bouw van Malden door en als elke dag voeden en laven de bewoners ons. Komkommerschijven , koekjes van wat ook drop en ander snoep en gesneden fruit ook .Er is van alles in de aanbieding , gratis dus….{.} Na deze plaats gaat het de kanaaldijk loverrijk overigens , op. Even verder zien we aan de overkant Brabant liggen , en passeren we de Limburgse provinciegrens om een smaller dijkje op te gaan , langs de Maas nu. Gaan een grind/zandweg in de afdaling naar stukje oude rijksweg , onder een spoorbrug door Mook in , zijnde de meest noordelijke gemeente van de provincie. Door het dorp langs appartementen , de oude kom waar ons een terrasfanfare verwelkomt en het publiek ons hartelijk begroet , toch weer een kanaalbrug over en langs hier tot de Mookse plassen met groetende en aldoor zwaaiende pleziervaarders.
De soldaten vooral zingen zich weer moed in , dat het een lust geeft. Door landelijk en meidoornstruiken en Maasheggengebied , wat bosjes , gaat het op Middelaar aan met een draai naar de Plasmolen , langs twee campings waar weer talrijk begroetend publiek is, met de bekende en feestelijke taferelen. Gaan na een volgende camping en bosweg lang , door Milsbeek in feestgedruis . Maken een haakse noordelijke bocht en gaan recht op de Duitse grens af met op de achtergrond de heuvels van het Reichswald. Plots begint de eerste klim , en strijdkreten als van de soldaten volgen. We lopen op de meter af langs de grenslijn met de buur een kilometer of wat lang. En gaan daar ook de grens van Gelderland aansluitend weer over weg uit Limburg. Een S-bocht daalt af en men ziet een dikke kleurige slang van kledij en vlaggen en vaandels door het dal trekken . Bredeweg volgt en dan gaat het klimmend en dalende op hoofdplaats van de dag , Groesbeek aan . In en door Groesbeek gaande is het weer een feestelijke stemming van jewelste en enorm druk rijendik genietend en groetend publiek , muziek zang van lopers en toeschouwers . Dalen het dorp verder in langs de VIP- tent gaand om na de oude overweg weer te gaan klimmen richting de vermaarde Zevenheuvelenweg. De "cols "van de Vierdaagse. Op en af gaat het en langs de route wemelt het van het volk en ook campeerwagens staan als bij de Tour de France in files in de bermen geparkeerd. Mooie vergezichten als beneden ligt Duitsland. Het lijkt wel een echte bergetappe en het publiek staat dicht op de weg en begroet ons hartelijk. Massaal trekt het legioen zingend en muziekmakend door en anders doet het publiek het wel. Het is me een herrie van heb ik jou daar. Op een der heuveltoppen doen veel wandelaars en militaire groepen vooral een afslag om naar het Canadese oorlogskerkhof te gaan, waar constant plechtigheden ter nagedachtenis worden gehouden. Ik doe dit ook elk jaar bijwonen en het moet gezegd , het is heel indrukwekkend vooral als je langs de geéerde graven loopt. Een trieste aanblik, jonge jongens uit een ver land , naar een vreemd land, van huis gegaan en nooit meer bij de almaar wachtende familie en vrienden teruggekeerd. Het roert me enorm , al jaren en steeds weer. Ik kan het niet laten. Het trekt me aldoor aan ze even te gaan begroeten. We zijn ze veel dank verschuldigd. Lieten het leven in een vreemd land voor onze vrijheid. Hierna voeg ik me weer in het legioen . Op en neer aldoor langs geparkeerde caravans weer , en dan de plaats Berg en Dal aan. Ook dit dorp swingt de pan uit , zingt en roept ons toe, zwaait , juicht en slaken dierlijke kreten ter aanmoediging. Tussen groenige wegen dorp uit even wat rust , maar dan de grens van Nijmegen over herhaalt alles nog intenser nu. Een prachtige groenweg door meest villawijken. Raken we in de normale bebouwing en het feest gaat maar door, confettiregens , ballonnen , slingers , bellenblazers, uitdelers van alles wat. , kinderen vooral die briefjes met hun naam en adres uitdelen en zich voorstellen in meest Engels. Zij vragen of we ze een kaartje van thuis willen sturen , van hoe verder weg , hoe liever natuurlijk e.o.a. ver land. Na wat lange straten vol toeschouwers draaien we een wijk in smalle straat, zowat recht op de finish aan en het gaat maar door ogen tekort en een lawaai van enthousiast feestend verkleed publiek . WAT een gekte ! De wandelaar pept er geweldig van op. Na afmelding op terrein de Wedren blijft men nog graag lang samen . Orkest op podium en mensen dansen met eventueel nog kreupele wandelaars. Kleinere orkesten zijn er ook . Grootschermen laten zien wat er op de parkoersen zoals gebeurt , interviews e.d. Het is er goed toeven en veel internationale contacten worden gelegd, en veel buitenlandse gasten weten het nu al zeker ; volgend jaar weer terug.
Vierde dag De dag van Cuyk :
De temperatuur is evenals gister toen het overwegend bewolkt bleef bij 24 gr. Veel draaglijker dan de eerste twee dagen . Vandaag 21 tot 23 . Opnieuw de stad uit nogal lang van wegen. Om over een viaduct gaande weer uitbundig betoetert te worden door het verkeer. Een bosweg door langs heuvels en duinen en vennen. Op Overasselt aan , ook dit dorp vlagt en feest en de straten versiert als alle doortochtplaatsen. Wijk door , omhoog de Maasdijk op die lang en slingert maar ook erg smal is . Tegenover ligt Brabant. Gaan een lange brug over die ons over de uiterwaarden en de Maas , weer uiterwaarden naar Brabant voert. Onder een ereboog een ark de triomf door bloemen en takken versiert met Welkom in Brabant. Linden heet dit piepkleine dorp dat elk jaar versiert onder een bepaald motto, de hele staat door met U-bochten hangt vol met vooral stoffen lappen van allerlei dessins. In slingers aaneengesloten. Gildebroeders met speren en lansen in middeleeuwse stijl gekleed begroeten ons, met hartelijk welkom in Brabant , het doet warm aan , ik moet slikken en denk anderen ook wel . Onder muziekkapellen en ereboog weer dorp uit door een kunstmatig merenlandschap slingerend de baileybrug op via helling en enorme bult met uitzicht en weer afdalend op Beers aan . Door boerenland en dan na wat rust breekt de hel weer los. De loper ruikt nu de finish en dat het 'm moet lukken nu . Na een paar k.m. landelijk gedoe komt hetstadje aan de Maas , Cuyk in zicht met basiliekachtige tweetorenskerk. De vijftig k.m. voegt voor de overweg in , en even kan de stad het niet meer slikken. Het feestgedruis en welkom is weer hartverwarmend, waar halen ze de energie toch vandaan vraag ik me vertwijfeld af om uren zo tekeer te kunnen gaan. Het wordt nu en dan schuifelen want het tienduizendkoppige publiek dringt in enthousiasme het parkoers op . Het gekkenhuis is hier compleet. Ik krijg het altijd hier ook weer zo warm van zoveel vriendschap , blijheid , uitbundigheid, behulpzaamheid , aanmoediging , applaus gejuich . Dan gaan we de Maaskade op eerst tunnel onder autoweg door en overal waar je ook kijkt massa's volk. We gaan een pontonbrug speciaal voor ons gelegd door de genietroepen de Maas over naar Limburg. Nog 13 k.m. naar Nijmegen duidt een wegwijzer. De loper krijgt vleugels nu. Over de Maasdijk op Mook aan en dan volgt een dorp door en uit een tien k.m. lange oude rijksweg naar Nijmegen…… Niemand maalt erom , vermoeide gezichten worden lachende gezichten , her en der staan al familie . vrienden en wat meer van de loper langs de route en ik zie vele omhelzingen , huilers , al bloemen soms , de emoties lopen steeds hoger op richting Nijmegen gaand . Indrukwekende taferelen nemen toe. Nu gaat het rechttoe op Molenhoek en Malden aan waar de 30rs zich voegen. De loper ruikt de stal en het hooi en werkelijk het lijkt erop dat heel Nederland zich langs de route verzamelt. Om een idee te geven : Al heel wat jaren terug is eens geschat , dat er de laatste 5 a 6 k.m. 350.000 toeschouwers de wegen omboorden. En ja tribunes als een normaal huis zo hoog helemaal vol….. Vooral op het einde is het of je door een stadion loopt. De rest bespaar ik u maar , zoveel te zien en te horen en als gladiatoren worden we onthaalt. Loper en toeschouwer komen ogen en oren tekort. Je weet echt niet wat je ziet en overkomt. Zeker niet als nieuwkomer hier. Het gaat nog langs eretribunes met talrijke genodigden en diplomatie en bekende Nederlanders ook , politici ambassadeurs en wat al meer. T.v. en radio en andere verslaggevers. Een directe reportage-uitzending. Het is zo'n feest!.... Waar komen in hemelsnaam zoveel mensen vandaan? Ik wordt er altijd weer heel stil van en ja emotioneel ook zoveel hartelijkheid. Voor onze Belgische lezers en vrienden nog even; Ja hoor ook jullie legeronderdelen en burgers zijn a.h.w. talrijk tegenwoordig hier. Dan komen we op de finishplaats de Wedren en daar is het een feest als never. Alom geluk en blijdschap de warme en n.b. droge [ lang geleden} Vierdaagse is volbracht en overwonnen . Wat een gelukzalig gevoel ! U die hier nog niet was, moet het zeker één keer meegemaakt hebben om dit alles te kunnen bevatten want papier is te geduldig. Tenminste ik kan het nauwelijks omschrijven. Weet wel als u dit doet , het is als een virus voor de meesten toch. Eenmaal meegedaan , kan het je nooit meer los laten de zoete herinneringen. Het afsluitingsfeest in de binnenstad 'savonds is over de koppen lopen , maar aan mij niet meer besteedt , ik verlang naar huis en mijn eigen bed. Zalig !
Herinneringen waar ik mijn hele leven en een jaar lang op teer, en ik niet allen zoveel is zeker. Ja volgend jaar ben ik er weer hier. Hoef ik geen seconde over na te denken. Ja ook ik heb het virus te pakken . Maar aan u lezer , zeg ik blijven lopen , wie weet waar we elkaar weer eens zien . Houdoe !! Even nog bezien , waar ik volgend weekend loop , maar 5-7-8 Aug Kempense wandeldriedaagse Geldrop bij Olat.nl staat wel zonder nadenken weer vast. Houdoe!
De vierdaagseweek begint in het Nijmeegse voetbalstadion op zondag met een show , die je het beste kunt vergelijken met de openingsceremonie van de Olympische spelen. De deelnemende landen presenteren zich op het einde van de ceremonie en vieringen met een parade langs de tribunes.
Op zondag en maandag daaropvolgend loopt de stad steeds voller met toeristen , supporters en deelnemers die zich voor de marsen aanmelden . Dit jaar waren er millitaire deelnemers uit 24 landen , en natuurlijk ook burgergroepen uit alle lagen van de maatschappij , en uit 66 landen. Eigenlijk een reunie-feest van wandelgelijken uit de wereld. De hele stad en omgeving en de doortochtplaatsen vieren het feest van het jaar en kijken maandenlang naar het kleurige vreemdelingenlegioen uit. De stad staat een week lang volledig op z'n kop . Vuurwerk , varieté , open lucht activiteiten , concerten van muziekkorpsen uit de gastlanden etc. .
De stad leeft volop dag en nacht.
Op mijn aanmelddag tref ik medebeneluxer Guy en we trekken wat op. Het is al erg warm op maandag en voor morgen de eerste marsdag wordt 32 tot 33 grdn. voorspeld . Het is vandaag een gezellige dag van ontmoetingen en terugzien ván. Het plein van aanmelding en start en aankomst is zo groot als enige voetbalvelden , met enorm terras en stands allerlei en winkelcentrum en zo meer . We mogen morgen vanwege de warmte ruim een uur eerder starten , d.w.z. de 50 k.m. v.a. drie uur 'sochtends , en de 40 k.m. in twee delen t.w. 4.15u. en 5.15u. . De 30 rs om 6u. i.pv. v.a. half acht.
De stad vlagt en is aantrekkelijk versierd .
De eerste dag: Massa's deelnemers wachten ongeduldig aan vier uitlaatpoorten op hun startscan d.m.v. armbanden met nummers en barcode. Als we mogen starten , breekt de hel los. We worden door een uitzinnige meest jonge menigte luid toegezongen in spreekkoren en aangemoedigd , roffels , ritmisch handgeklap , ratels en vanalles wat herrie maakt. Trekt het legioen voorbij richting de Waalbrug en Arnhem naar het noorden dus door de Overbetuwe. Millitaire groepen zingen hun liederen en strijdliederen , je hoort veel talen en dialecten rondom je. Ik ga voor de 40 k.m. afstand per dag , en zal de plaatsen Lent , Bemmel , Arnhem zuid , hoofdplaats route Elst , Valburg , Slijk -Ewijk en Oosterhout , terug Lent , Nijmegen. Meest landelijke taferelen vandaag . Overal worden we als helden begroet door de rijendikke staande en zittende bevolking, muziek, fanfares, harmonieën , drumbands eigen muziekanten , autoriteiten , viptenten , gemeentebesturen , versierde straten en vlaggende huizen . Het publiek biedt ons voortdurend water , snoep, koeken , fruitpartjes, applaus , vraagt handtekeningen , publiek , kinderen en oudere jeugd willen je de hand schudden of handje klap doen , {Hi-five}. Een stuk met je meelopen , zeuren aldoor om souvenirs , om als ruil koekjes etc. aan te bieden. Deze taferelen herhalen zich elke dag vooral in de doortochtplaatsen . Het publiek voedt ons en laaft ons. Ze dansen en zingen voor ons en moedigen ons aan, doen verkleed of niet zelfs acts opvoeren . Ik vermoed dat het dezelfde taferelen zijn als toen onze bevrijders binnentrokken in 1944/'45. Het publiek is respectvol , blij en uitzinnig tegen ons onthaalt ons gastvrij. Borden en spandoeken met opschriften vaak ook persoonlijk. Ook zijn er massa's tuinslangen uitgerold en vernevelaars en ja zelfs douches over de wandelroute ! Het is en wordt aldoor warmer . Zo warm misschien , dat bij de controlepost de scanners dienst weigeren en de controles moeten vervallen . De muziek speelt overal in allerlei vorm. Ook straatacteurs en muziekanten , en carnavalesk verklede mensen . Gek uitgelaten dol en zo feestelijk als wat. Het gaat terug op weg Nijmegen aan , door Oosterhout en dan de gevreesde warme dijk op , die slingert langs de uiterwaarden van de Waal. Door Lent en de Waalbrug over de binnenstad in waar opnieuw het feest volop gaande is . Opnieuw een daverend eindeloos applaus is ons wandelaars deel en toejuichingen . Helden zijn we volgens hen.
Tweede dag , ook wel De dag van Wijchen als hoofdetappeplaats.
Het beloofd weer warm en drukkend weer te worden en dus opnieuw is de starttijd vervroegd. Bij het krieken van de dag gaat het legioen op weg. Donker nog. Pas na een uur plus drie kwartier gaans raak ik de stad uit. Als we zoals gisteren ook over viaducten van autowegen trekken worden we getrakteerd op enorme toeterconcerten van auto's en vrachtverkeer die ons ook toezwaaien en met de lichten knipperen. We krijgen een tijd een zandweg door bossen te gaan, het stuift er geweldig. Alverna is de eerste doorkomstplaats en het feest is er als gister grandioos. Raken even hierna Wijchen zuid om met een grote landelijke boog later via west van het stadje binnen te komen . De stad gaat volledig uit zijn dak rijendik toeschouwers en muziek , dansende mensen en wandelaars , bassige herrie, maar wat geeft , het feest en de ontvangst is warm en enorm , onbeschrijflijk is het enthousiasme , je raakt er emotioneel van zulk een ontvangst , ik o.a. ook wel. Zo ook in Woezik en later Beuningen , je kijkt je ogen uit wat je allemaal hoort en ziet ook onderweg om je heen, de reacties enz. fantastisch !! Weurt wordt nog aangedaan en en dan lopen we Nijmegen west binnen , het feest gaat almaar door, drinken wordt aangeboden , meest water , en erg mooi versierde straten. Het volk vereert ons , is blij , uitgelaten , totale gekte slaat toe, we worden op handen gedragen als bevrijders, heel indrukwekkend allemaal. Ik ben al 38 4 daagsen gewend maar het went eigenlijk nooit hier. Wat een feest ! We gaan de Waalkade over , terrassen langs , een kermisterrein door , klimmen naar boven de binnenstad in door hele rijendikke hagen van klappende en zingende feestende menigten , en denderende muziekkasten , orkesten en wat meer. Een hels kabaal , hoezo nuchtere Hollanders ? Op het af/aanmeldplein is het goed toeven al is het razend druk en wandelaars dansen en zingen in koren , feest op en top. Verbroedering der naties en ras en kleur en nationaliteit . Je komt hier ook ogen en oren tekort en je spreekt alles en iedereen vreemd of niet en uit welk land ook. Nijmegen is totaal gek geworden. Zulk een uitzinnigheid. Morgen wacht de z.g. Bergetappe met de gevreesde Zevenheuvelenweg , de omgeving is vergelijkbaar met de Vlaamse Ardennen . Het was weer erg warm vandaag maar het publiek draagt ons op handen en sleept de lopers erdoor. Weer veel aanbod van vooral water in aller vorm, geweldig !
Ook deze tocht is mijn jaarlijkse traditie geworden . Al vanaf haar eerste bestaan ben ik er al vaste wandelklant en het zegt toch al veel als ik er jaarlijks graag terugkom . Een der oudste clubs van wandelen in onze provincie . Opnieuw een wolkeloze hemel vandaag en dus het belooft , net als gisteren warm te worden . "Bossentocht " : Behoeft het nog uitleg ?.... In De Peel gelegen , zoiets als in Vlaanderen Waasland of Pajottenland b.v. heet . Ik posteer me vooraan schuinachter in het zicht van de buschauffeur , wetende dat ik daar vorig jaar succes mee had , toen was het een chauffeuse die ik recht in d'r oogskes keek ; waren trouwens mooie ! , en me in plaats van in the middle of nowhere , een halte ver buiten Someren en dik kwartier gaans ; liet uitstappen aan de oprijlaan naar de blokhut . Ik probeer dit trucje nu weer uit . Chauffeur vindt het praatje aangenaam , en het gaat al gauw over mijn doel en ik beklaag me dat een wandelaar verder moet lopen dan gepland , en vraag voorzichtig als ik de bewuste halte nader of hij me daar uit wil laten stappen . Ik bespeel het naar mijn dunken prima . Uiteraard zwijgend over mijn vorig jaar succes . Hij doet het! Opnieuw werkt mijn truckendoos dus . We zien prompt wandelaars in het landschap van o.a. andere afstanden , ik vertel hem ; Oh mijn god ik kom te laat voor mijn afstand . Gelukskont als ik ben mag ik ook nu onder dankzegging de eigenlijke halte overslaan en weer aan de oprijlaan uitstappen …… Wan goei volk toch ! De parkeerterreinen staan vol en routewijzers staan te wenken naar binnenkomend verkeer op zoek naar een plaats in de grote weide want al het andere is volzet . In de blokhut is het al merkwaardig stil met de sporen van drukte voorbij , de 40 en 50 k.m. categorieën zijn al sinds halt acht en acht tot negenen op weg , blijft over de 30 voor mij . Het personeel is me tevens van bondswege al jarenlang bekend , en ook zie ik club-oude -getrouwen . Ook een der oudste clubs hier vandaag .
De tijdspanne dringt , dus fluks in de hoeven ga ik . Oprijlaan aflopend en dan weg richting Lierop om vervolgens Hoyse hoeve gebied in te gaan . Een opwarmertje vooraf om de spieren te stalen , en op tempo te geraken gaat het als inloop eerst over landelijk gebied asfaltweggetjes , met de gebruikelijke passende taferelen . Stalluchten en andere landbouw en veeteelt -parfummie … Bermen met veel planten en bloemensoorten . Vlinders koolwitje en citroen en bruinige soorten te zien . Het vee roept Boeoe naar me , zouden dit onsportieve bedoelingen zijn ? Voetbalvee in opleiding ? En schapen hebben wat te mekkeren , en geiten te bleiten . Vooruit ; hun natuurlijk gedrag . Een digithermo wijst al 23 grdn . Dit wordt puffen vandaag vermoed ik nu al zo vroeg . Volgt een betonnen vloerbrugje over brede sloot en mag een smal slingerend houtsnipperpad in . Het begin van het bos en heidefeest vandaag . En welkome schaduw . Wordt Philipsbossen en Beuven , de route voor zomaar wandelaars op Bontvenroute genaamd , en gemarkeerd . gestuurd . Vandaag zal ik veel aan elkaar geknoopte toeristische routes gaan , aan elkaar geknoopt vernuftig door parkoersbouwer . Moet jaarwerk zijn geweest om dit uit te puzzelen . Bos uit nu , langs bosrand rulle zandweg en even asfalt verderop draaien en weer om en dan weer het pad op . "Strabrechtse en Lieropse heide ", zegt een bord aan ingang bospad . Elk bosgebied heeft vandaag zijn eigen vogelkoor , een lust voor het oor . Het lijkt wel een zangwedstrijd onderling . Werkelijk schitterend ! Mijn parkoersbrief is A4 drie kolommen lang paden op lanen in . Moet ik nog uitleggen ? Ook hier had de persoon schrijverskramp vast . Pad of veldweg gaat tussen weiden en hooilanden door omfloerst met struiken bomen groot en klein esdoorn , eik , berken , enz. . Rijtuigjes met bespanning passeren me geregeld n.b. door het rulle zand . Een pony met jong zo klein is vertederend om te zien in een wei . De bossen onderweg met jong en oude bomen aller soort en hoogte , is een lust voor 't oog , en vaak van een beschermende dichtheid . Grassen en bloemen en planten boorden het geheel af . Een zaligheid om te zien . De rustpost in bosplaats is voorzien op 10 k.m. Bekende gezichten weer en Jan & Diny melden ietwat verlegen dat ze begin deze maand hun 50 jarig huwelijk herdachten . Een wandelhuwelijk want zo ontmoetten ze elkaar . Voorwaar geen filmsterrenhuwelijk dus . Duurt vaak dagen weken of zoals gossips ons graag kond van doen . Wordt er onder felicitaties zelf erg beduusd van . De routesplitsing was op de post niet zo evident en effe zuuke en op papier zien . Grindfietspaden , bospaden , graswegeltjes , volgen snel op nu en bos -randen en heide randen met zicht op nogal wat vennen . Kikkergekwaak , meeuwengekrijs , merelszang en ander piep en kraak en snaterwerk is hoorbaar . Een hagedis schiet m'n pad over . Een lange zwarte tor zoekt zijn oversteek en smeert 'm . Zunne grote voet schrikt af toch . Maar ook veel insecten laten zich zien vandaag onderweg . Libelle's b.v. Loop pad van onderduikersroute , hier verborgen onder de grond en tussen rijk lover vonden in de tweede wereldoorlog onderduikers hun schuilplaats om aan de bezetter te ontkomen , midden in de natuur en ver van de bewoonde wereld . ! .. Ik bos voort , het blijft stil met lopers om me heen en nu en dan dagtoeristen en fietsers achteropkomend en tegemoetkomend . Wildroosters zijn er ook telkens weer . Een lange los zandweg volgt rand heideveld , bosrand . Dan grindwegje draait het de weidsheid van de heide op , verhard zand en fietsers . In de open hemelzon . Vennen diverse grootten . Ziet ; Ook nu komen de eerste wolken en kan mijn petje soms af . Kikkers kwaken dat het een lust heeft en spelen verstoppertje met de wandelaar . Duiken ook onder ; maar nu onder water dan …. Ik volg markeringen door bos en hei van het pelgrimspad A'dam - Den Bosch - Visé , 'n LAW-route. En Verder Allemanspad , en kom op grindfietspaden en grasweggetjes wat aanmerkelijker koeler wandelt . Steek weg Someren -Heeze over , en na wat mooi bos is de tweede rustpost voorzien aan "bosloods " . Een " imkershome " , maar gelukkig nu vrij van bijen toch . Hierna vervolgt het padenwerk vaak bedekt met oud blad , sprokkelhout en dennenaalden . Even later weer voornoemde weg overstekend , gaat het op Beuven aan , een lang knuppelbruggenpad , niks voor dunne zolen , ongemakkelijk liggend dus voorzichtig lopende . Carboleumlucht die door de warmte geactiveerd wordt . De brug loopt over een steeds verder uitdrogend moeras en groot ven . Door grondwaterwinning en droogte . Weer volgt hei en paden met struikheide overgroeid , gortdroog … Als hier de fik in gaat ; heb je een natuurramp !. Van klaphek naar klaphek gaat het door bos met struikelhout . Brugje over langs smalle vaarten of sloten breed eerder , vol met waterlelies en riet en oeverbegroeiïng , kortom een rijkdom aan waterplanten . Een prachtige slootcultuur . Tot drie keer vlak achter elkaar vind ik een hoopje vogelveren . Een roofvogel of meerderen hebben hier hun prooi verorberd . Een sloot verder heet die de Peelrijt . Weer door heideveld wijds en nu tekenen zich als mooi decor in landschap stapelwolken af . Een pracht schilderij !... Met jawel ; weer vennen . Opnieuw de bontvenroute brengt me naar de volgende en laatste openlucht-rustpost . Niets komen we tekort vandaag aan drinken en eten . Het is met de natuur gewoonweg super geregeld . Alle drinken is "gratis ", voor een paar Euro inschrijving tezaam , alleen alcohol is te betalen . Na wat heen en weer gepraat deze en gene gaat de eindspurt erin . Weer langs sloten en paden om in landelijk uit te komen en dan weet ik einde bospret . Een pauw roept nog trots met veren gespreid om aandacht ; ja anders werkt het plan niet en je gaat niet voor Jan Doedel , met je veren pronkend staan . Dus maar even geroepen dat ik het o zo mooi vond , al is het mijn mode niet ; maar ach gun het beest ook wat ; niet ? … Haal telkens wandelaars in waaronder Mierlose Jan .d.Z. met onafscheidelijk wollig hondje Flappie die straks in de fietstas weer mee naar huis mag . Genoeg gelopen met die korte pootjes toch . Tweezijdig betonfietspad draai ik op regelrecht op de finish af van de blokhut . Ik ruik mijn stal dus op een draf erop af . In de weiden nog maar enkele auto's te zien . En de parking zo goed als leeg … Tref met verbazing toch nog wat verre wandelvrienden , ook in de zaal en na begroetingen en praatje , ga ik even bij mijn MESA-makkers die voor het grote werk kozen vandaag , zitten . De bus komt nu later en ik plan mijn looptijd naar de beoogde halte . Ruim kwartier gaans . Stevig doorstappen . Ik kijk terug op een werkelijk schitterend fenomenaal wandeldagenweekend waar streek van Peel en Kempen zich helemaal succesvol voor leent . Met nederige dank aan al die vrijwilligers die ook vandaag weer voor ons klaarstonden , extra vroeg uit bed moesten , om ons hardgrondig te verwennen als op de rust-verzorgingsposten . Ik blijf lopen . U ook ? Dan tref ik u vast ook wel ergens . Houdoe ! Tot ziens .
23.05.2010 Grenslopers tussen Eindhoven en Luyksgestel
Je maakt het zelden of nooit mee , het inschrijf en startburo aan het Centraal station en bovendien maar een 10 minuten gaans van huis . Een echte etappe-mars van/naar dus . Dwars door De Kempen . De zon doet zijn best , dit in tegenstelling tot vorig jaar , toen er deels in de gietende regen gewandeld moest worden . En we ternauwernood een onweersbui konden ontwijken . De inschrijving dus aan de zuidkant van het station , bijna niets wijst erop waar het buro gepositioneerd is . Er was zo vroeg ook niks te drinken voorhanden , en dus kan meteen na inschrijving de tocht aangevangen worden .
Oost en west Eindhoven wordt langs de Dommelrivier van noord naar zuid doorsneden door deze , middels ruige groengebieden en parken , waaraan de stad overigens sowieso rijk is . Ook wel de groene long genaamd . Na 200 mtr. ben ik al het park van een paar k.m. lang binnengestapt gaande in zuidelijke richting . Dommel en Tongelreep zullen mijn routeleiddraad voorlopig zijn . De parken tonen zich nu op haar mooist door volgroeid groen en bloeidende bloemen en plantenstruiken als de rododendron . De binnenstad rakelings langsgaande en nauwelijks zicht of merkbaar ,. Toch vanwege bouwwerken nog een stukje uitgaansstraat een omlegging , en zie ik hoe de veegwagen nog niet langs is geweest sinds voorbije nacht . Een regelrechte bende . Ga weer het park achter het stadhuis door met diverse kunstwerken , en achter de burgemeesterkamer , vervolgt het door nu en dan een weg over te steken alsmaar park door . Ook hier telkens kunstwerken . De ring wordt bereikt na door ruig en onbewerkt natuurgebied als park , en ga langs het pre-historisch openluchtmuseum waarvan van buiten af wat bouwsels zichtbaar zijn . Een mooi landschappelijk gebied volgt . Maken een paar U -draaiïngen en gaan achter zusterklooster houten bruggen over tot een eeuwenoude watermolen met even verder een waterval sluisbrug over en verder weer langs de Dommel almaar parkgebied door . Ga weg kruisen en vervolg park langs enorm High-tech complex op afstand en beland dan eindelijk in stads buitengebied de zuid-west zijde over zand en graspadennetwerk . Eindelijk laat ik de contouren van de vijfde grootste stad des lands voorgoed achter me , na dik anderhalf uur parken en natuur lijk en ruigtegebied . Zeer kundig door de parkoersuitzetter gevonden ingenieus haast en al het summum van natuur . De rustpost dient zich aan in de open lucht , en de wandelaar mag nemen zoveel hij wil ook voor evtl . onderweg , fruit , koek , warms , fris you name it het was er , en dit alles was vooraf in de inschrijfprijs verdisconteert . Je komt letterlijk niks te kort . Verder gaat het weer in de zon een dreef door industriezone vanaf de randweg . Linksaf , en over de weg naar Antwerpen E34 . Lopen wandelaars tegemoet . Blijken pelgrims te zijn op weg naar Maria-oord Meerveldhoven . Een Meimaandtraditie . Een passerende motorrijder wenkt me , kan hem door uitdos niet herkennen , maar moet mij wel kennen …. Hij stopt verderop zet zijn helm af en inderdaad een verzorger van Olatposten . Een praatje even . Ik vervolg langs doorgaande weg op fietspad en sla wat verderop het boerenland in . Nog een manege met ook luipaarden ….. Eeh Luie paarden !... Groot gelijk ; ga daar maar eens staan met zoveel honderd kilo tot duizend op je poten . Zie paarden en pony's aller ras in de weiden . Paden door landschap volgen en omzoomd met sloot en bermplanten rijke schakering . Even dwars door oude dorpskom Waalre met stille schilderachtige straatjes en op het dorps en kerkplein schijnt een meeting te gaan aanvangen van oude 40 en 50-er jaren Amerikaanse oude slagschepen . Dorp uit wat beuken heggepaadjes , ook kerkepaadjes genoemd , en meent , Loon genaamd . Het gaat op de Volmolen aan waar de rustpost is na 16 k.m. , en van hier de kortere afstand start of bijvoegt . Hierna gaat het over even campingterrein , de ruigte in , onbewerkt natuur , een vochtig kronkelpaadje , en planken de doorgang enigszins vergemakkelijken . Telkens als we een gebied binnengaan verwelkomen de vogelkoren . Een fazant roept ergens . Het is hier uitgekiend mooi en een hele trits van bossen veldwegels door akkers en weide volgen een hele poos , vochtig groenlucht als natuurlijke parfum . Het bos dient zich k.m. -ers aan en aller soort bomen en jong spontaan grondgroen . Schaduwrijk en welkom . Het dorpje Riethoven , wordt bereikt en daar is het op terras aangenaam verpozen met andere dagrecreanten . Ook hier vervoegen weer nieuwe starters voor de kortste afstand en de finale richting doel Luyksgestel . Dorpje ; dus zo weer uit . Gaan e.o.a. verbindingslandweg op langs leidingwatergebouw , om verderop weer de velden in te gaan . 'k Word op afstand teruggeroepen , pijl gemist , ga terug onder dank , en blijf aan zoom veld boomkwekerij vooral coniferen , al hoge , en moet berekenend om waterkanon heendraven die juist het pad in zijn cirkelgang bereikt . Het wordt ook modderig nu van voorgaande dagen sproeien op deze veldweg . Dan opnieuw zijn er geen pijlen meer en met een groepje en na overleg besluit ik terug te lopen en jawel , daar hangt ie , gemist dus en smal bospad in . . Het parkoers wisselt sterk af met bosrandlopen vandaag langs velden van wat dan ook , en bosranddecors op afstand . Het padenwerk wisselt snel af en de vier kanten parkoersomschrijving moet de parkoersman vanwege het typewerk krampen in de vingers opgeleverd hebben vast . Hele reeksen paden en afslagen vermeldt hij uitvoerig . Het is de Kempenstreek op z'n mooist zonder reserve . De zon doet zich gelden in de opener delen , en gelukkig komen er almaar kleine stapelwolken opzetten . De routebouwer legt ook veel toeristische routepaden in zijn parkoers . Steken rotonde weg Valkenswaard -Eersel over , en delen een betonfietspad met fietsrecreanten door veld en later weer bos en gaan noordelijke rand Bergeyk . De rustpost met openluchtterras en kantinewagen , is aangenaam zitten . op 29.5 k.m. . Vervolg wegje met verspreide huizen , en opnieuw bos in met opvallend veel gele en witte vlinders . Langs paardenclub St.Petrus . Langs weideafzettingen en door stukken akkerlandschappen en wisselend bospercelen . Ik geraak zo langzamerhand uit de beschutting van allerlei bos , en weet nu van vorig jaar dat het afgelopen is met dit , en de velden ingegaan wordt . . Even nog zig-zag Bergeyks wijkje het Loo door . Ik ruik mijn stal en mijn benen merken het ook en het wandeltempo gaat duchtig omhoog met het zicht van de haven . Even nog een paralel met prov. weg en dan een draai over graswegje de landen in , de contouren van Luyksgestel in zicht met boompjes en struikgewas omrand . Zie bij een schaapskooi dat de schapen ook het lentegevoel te pakken hebben want ze hebben allemaal hun bontjassen uitgedaan , en opgeborgen , en staan en liggen poedelnaakt in de wei . Of zou het een schapennudistenkamp zijn ?.... Dan gaat het voorgoed het asfalt op en in rechte lijn op de dorpskern aan . Het is nog maar kort tijd voor een bakske koffie , want de uursdienst van de bus terug naar Eindhoven komt er zo aan . Nog bijna een uur bussen . Ik kijk terug op een werkelijk schitterende uitgekiende natuurtocht , wat een hels karwei moet zijn geweest voor de route-uitzetters en ze zeer toegewijd gedaan hebben . De route in grote lijnen van vorig jaar met wat nieuwe stukken ertussen . Deels overdekt parkoers , en dat voor zo'n verzorging en inschrijfprijs . Ik kijk terug op een werkelijk fantastische natuurtocht , mede door hoe de parkoersmensen het deel door de Eindhovense natuur en parken benut hebben . Grote klasse , en kenners geweest . Nu direct morgen trouwens opnieuw een natuurtocht die niet te missen mag zijn . Onvolprezen Someren en omgeving , en weer niet ver van m'n woonstee . Zal wel krap worden om er op tijd te zijn . Zal de chauffeur extra porren , want ik ga toch voor een redelijke afstand . Jullie ook gewoon doorwandelen dus . Houdoe en wie weet tot waar eens .
Het was hier waar ik jaren geleden aarzelend mij eerste officiéle wandeltocht begon . Toen nog 15 k.m. in de stromende regen . Na de tocht verkrampte ik geheel met mijn onderdanen , wat ik er 'savonds nog uit ging lopen met een extra eigen omloop , en prompt kwijtraakte . Maar toch ; het smaakte naar meer . Doorgaan de eropvolgende weken dus . Had ik voorbije dagen toch mijn bedenkingen voor dit weekeinde vanwege mogelijk stofoverlast van de roemruchte vulkaanuitbarsting dagen terug . . Het werd toch stralend lenteweer . Ik heb wel assen en aswolken gezien , maar dat lag op de grond aan het busstation van verstokte rokers , en peuken dus ook . Er lag vroeg zo koud zelfs een grijze waas over het gras . De route naar de startzaal en ontspanningscentrum ken ik blindelings van jaren her . Bij binnenkomst zie ik de zaal erg verkleind door wanden tijdelijk . {?}….De club houdt haar 50e wandeldagen . De start brengt me door wat straten de wijk en dorp uit , bloemen , bloesems en planten in de tuinen . Het is lente ! Parkje met vijver door , brugske over . Kom aan asfaltwegje langs oude spoorbaan het Duits lijntje genaamd en dat spreekt over zijn geschiedenis . Ga langs een bevrijdingsmonument levensechte beelden . dankbaar omparkt en gepast aangelegd rondom . Fietspad langs de weg naar St. Oedenrode , waar onderweg tractoren over het land rijden eggend en ploegend , wijde blik dus en een kampeerwarenhuis , rand dorp . En de "beekse loop " heet het merkwaardig , langsgaand . Scheidings- weg op van grenzen gemeenten volgt een lange laan . Ook mestkarren zijn aanwezig op de landerijen , en het riekt er dan ook behoorlijk soms . Een zo'n kar passeert me , en draait verderop het land op . Ik verhaast mijn stap om verschoont te blijven van , , maar gelukkig ; de boer wil enkel water uit de sloot pompen ter bevloeiíng van zijn al gortdroge land . Weide en akkervogels zijn alom hoor en zichtbaar . Dan neem ik de verkeerde afslag en een koppel weet me op het rechte pad te sturen . . Nu gaat het recht op heuvels af gevormd door stort van jarenlang huishoudelijk afval . Maar daar is door gras en andere begroeiïng niks meer van te zien . Plots stijgt het pad steil de heuvels op middels gravelwegje . Op de top een wijds uitzicht op de omgeving en te zien zijn ; Veghel , maar ook Eindhoven en 's -Bosch . en verder . Even later zet de daling in en gaat het langs i.p.v. door de Eerdse 'bergen 'en bossen . Gaan erlangs en omheen , en even lijkt het erop dat ik verkeerd ben en op eigen terrein geraak om via weidelaantje aan de autoweg A 50 te geraken . Het kwam dus toch goed . Fietspad op en voorlopig geraas van verkeer . Dan toch veldpad in en om bos heen bereik ik de rustpost bij particulieren achterom . Ben nu op 9 k.m. ruim . Ik ga na verpozen verder over veldweg en een grote draai om het dorp Eerde zal volgen over driekwartslag drukke gevaarlijke rotonde , langs kapel en zandbaan even later grasweg op en de A50 blijft langs me . Dan bij tunnel draai ik een breed rood asfalt fietspad op en verre blik leert me nog lang te gaan . Zet stevig door derhalve . Langs landelijk gaat het en dan draai ik toch nog de weg af , wegje naar weer particuliere rustpost achterom . Een accordeonspeler brengt wat sfeer . De schuur waarin we zitten heeft nog de kerstversiering volop hangen met lichtjes en mare en dennetakken , als boven de bar de ruimte en keuken ingericht . Het vervolgt later met asfalt en zandbaan en dan stevenen we zo lijkt het toch op de Wijbosser broek eindelijk wel bos aan . Ja dat wel maar niet van de weg af bospaden en schaduw in , gaat het en de parkoersman [nen ] , laat opnieuw een mooie gelegenheid liggen . Jammer toch . Weg buigt om over breed betonnen fietspad , dwars door de bossen en natuurgebied met jong ontluikend groen , bermbloemen komen volop uit en planten en ik zie zelfs een sponszwam . Het is even schrikken nog . Ligt daar een kadaver van een aangereden zwarte kat ? Nee het leeft nog , een oortje beweegt , en bij nadering en erboven staand is het een jonge zwarte hond die luiert op het warme betonnen fietspad . Blatende honderden schapen in een wei die ik imiteer en prompt massaal respons krijg . Zoek mijn afleiding in het zoeken naar berm en slootkanten naar bloemen en planten en zie terloops een sponsachtige zwam . Het betonpad vervolgt almaar en dan kom ik op doorgaande weg met pad en steek verderop weer over opnieuw lange weg in door broekgebied , moerassig met oude kale rottende peppelbomen bos . Gebied gaat opener worden en ik kom langs camping , sportpark en fietscrossbaan voor de jeugd . Zie de weg Wijbosch - Schijndel en weet me dichtbij Schijndel , met wat zakengebied erlangs . Later kom ik noordelijke rand Schijndel en weer industrieterrein door , en mis pijlen naar . Maar volg braaf wegprofiel . Misschien staan er vrachtauto's en ander vervoer voor de pjlen {?} … Plots zie ik sinds lang gelee , Jo v. den Akker en Henk Veld lang niet meer gezien uit Heesch en Oss , praatje volgt en ze stellen me als zoeker gerust , hier om de hoek is de post . Particulier dan weer . Ik zit buiten in de zon en die kietelt me . Ik pak me weer bijeen en vervolg later . Even rand wijk van noord Schijndel gaat het een langgerekt park om een woonwijk door met grindpaden en een vijver , weer rotonde overstekend even rustig parkoers . Buigt naar den buiten toe , wegje met rose bloesembomen klein in gelid . Weer door agrarisch gebied , asfalt toch weer . Over ongemakkelijk kuilig pad of zandweg eerder . Kom aan randweg voorrangsweg en fietspad erlangs en dan een draai breed betonpad op genoemd naar mogelijk een gedenkwaardig iemand , t.w. het Henk Peterspad , een weldoener misschien . Slinger ermee langs akkers en geboortebos meest jonge eikenbomen . Ik loop langs het beton om aarde onder mijn voeten te voelen . In een scherpe bocht gaat of moet het over een balkbrug ., en voorwaar ik voel een vochtig broekpad omzoomd met ruigte en eik en populieren onder mijn onderdanen . Gras en wat modder gaat over in grind en ik kom later weer aan randweg om Schijndel uit . Laat men mij veilig om en over de rotonde draaien de Wijbosserweg in . Wat straten nog volgend sta ik vrij plots weer aan de finish . Waar ik na afmelding een jubileumballpoint krijg toegereikt . Aardige geste . Hartelijk dank . En mijn gelukwensen voor leden en bestuur van de club met zo'n lange bestaanstraditie . Waar zich deze tocht van anderen in de provincie merkwaardig onderscheidt , is : Vele lange rechte wegen , geen bospaden , langs i.p.v. dóór de natuur ; eromheen dan . Geen schaduw bij warm weer dan . Te veel asfalt en of beton , en dat in een omgeving die in haar verscheidenheid zoveel anders te bieden heeft , en exclusieve variatie biedt . De rustposten , voorzieningen en beprijzing waren wel weer lokkers . En hard werkende leden in zaal en keukens b.v. , om het ons naar de zin te maken en daarin zijn ze zeker op dat vlak cum laude geslaagd . Morgen staat Luyksgestel op program , en de week erop Oirschot of Merselo . Misschien treffen we elkaar daar ook . Blijven wandelen dus dan . Houdoe ! Tot ziens …. Peter Heesakkers .
Mijn voornemen lag er al een tijdje , na mijn eerdere ervaringen . En los ik mijn belofte in aan deze club in vandaag . Nu niet vanuit Haelen , maar het naburige Roggel . Voorjaarstocht zo is de tocht genaamd , en de eerste tekenen van de naderende lente mocht ik al waarnemen vandaag onderweg . Kijk rond en luister , en ja dat zijn de eerste lentebodes als uitbottende knoppen en wilgenkatjes en krokussen in de tuin . De trein , een I.C. -er is opvallend lang vandaag navenant de spaarzame instappers ….. Waarom men op meer passagiers rekende zou pas in de namiddag bij de terugreis blijken . In iets meer dan een half uur bereik ik Roermond gelegen in midden Limburg aan de Maas en niet ver van de Duitse grens . Het busstation is praktisch leeg op dit vroege uur en na wat buspalen langs gelopen te zijn om de diensten te lezen , zie ik er twee bussen staan met totaal andere bestemming , aangeduid , en besluit ik het aan de chauffeuse te vragen . Het treft , het opschrift klopt niet maar dit is de bus naar Roggel , dus verandert ze de bestemming stante pede . Roggel is enigszins noordelijk van Roermond gesitueerd in het Leudal . Zo kan ik nog zelfs een half uur eerder mee , dan gepland .
De chauffeuse weet exact waar ik uit moet stappen , wat klopt met mijn info . Echter ; ik kies prompt de verkeerde richting bij de halte en een ingebouwd kompas zei me dat ik juist de andere richting op aan moet . Ik bereid me voor op een stevige wandeling naar het vertekpunt , maar al gauw zie ik groepjes wandelaars tegemoet komen en van de weg afdraaien , de paden op de lanen in . Het is levendig druk rondom het gebouw "Roos en bloei " , aan de Berkenlaan , van de kantine van de plaatselijke handboogschutvereniging , alsook daarbinnen . Moet weer wennen aan de Limburgse tongval alom , dat enigszins zangerig klinkt . De route-aanduidingen buitendeurs , laat niets aan duidelijkheid te wensen over en zonder beschrijving trek ik me op gang . Toch presteren het enkelen de verkeerde kant op te gaan ….. . Even dorpsuitvalsweg langs om al na een kleine honderd meter een pad op te gaan door een rivierdalletje van de Tungelroyse beek . Licht golvend landschap met akkers vooraf door , en door ruig begroeid gebied . gaat het wandelpad van bosgebied De Mussenhoek in . Een gemengd bos van spar , eik beuk en plassen met wilgen bomen en ondergroei van struikgewas allerlei , braambesstruik en ander pikkergedoe . Het wisselt af met stukken heideveld . Hm , smaakt naar meer vandaag al . Wandelen is naast ontmoeten met natuur , ook ontmoeten van bekenden of nieuwe kennismaking met andere wandelliefhebbers , . Je komt gemakkelijk in gesprek met deze en gene , en ik bemerk al gauw iemand met mijn streektongval , en er ontspint zich al meteen een gesprek over wandelen , aangelegenheden , plannen , info van ervaringen elders , en zo ontmoet ik Marcel Cuinen uit Helmond , die ook niet onbeslagen ten ijs lijkt te komen . We horen vandaag opvallend veel spechten kloppen , en aarzelend vogelgepiep . Een kraai overstemt ze . Sparrenbos en velden wisselen af , en al meteen is duidelijk dat de parkoersman der club trots zijn omgeving aan de wandelgasten wil tonen , en hij slaagt cum laude . Het Leudal zien we , nu en dan valleitjes . De eerste wilgenkatjes komen al uit de knop , en het is genieten van stroompjes en bospartijen veler aard , en schakering . Zaagsellijnen op zijpaden geven aan daar niet in te gaan en de paden te vervolgen . Moet nog diep door een droge sloot , en Marcel die voor het grotere werk gaat splitst hier met me na aangename kout . Fietsasfaltpadje over en weer bos met lichte stijging , dient zich temidden van moeder natuur de rustpost aan in een kampeercentrum vrijblijvend . Ik zei het al eerder , wandelen zit soms vol verrassende ontmoetingen en jawel een oude lagere school-kameraad tekent ook present , en later na erg lange tijd Sittardse Ans C. die al rond 40 jaren wandelen op haar palmares heeft staan . Dat is bijbebbelen natuurlijk en de nieuwtjes van wandelwelzijn van deze en gene uitwisselen . Voor je het weet tikt de klok door en vort gaat het weer . Zelfs Marcel meldt zich terug na onze splitsing van zijn extra lus , die niet zo lang bleek en even later vervolgen we gezamenlijk de zelfde route . weer af en ga bos door , en kom later in Haelen . Niet lang , dat begreep parkoersman goed en laat ons een kasseienweg bewandelen waar ik even terugdroom in de tijd . En ziedaar de eertijds beruchte Napoleonsbaan langs met knoestige eiken , dit zou een van de reisroutes van de roemruchte franse veldheer en zijn legers zijn geweest , vandaar dus … We gaan spoorweg over en even nu volgt veldwerk en vooral de grote aspergebedden-velden liggen al groeiklaar er bij . Vooral midden -limburg heeft een naam en faam op deze teelt hoog te houden . Omgeploegde akkers waar vaak enorme kluiten klei of zand nog op liggen . Komen nog langs een enorm houtbewerkings en opslagbedrijf . Gaan na een poos toch weer middels een tunneltje anno 2003 onder de spoorlijn door terug het geborgenheid gevend bos in . Na de Haelense beek over te gaan . Een enorm ven te velde ligt een tijd lang ter linkerzijde , en dan bereiken we opnieuw het vrije kampeergebied . Ben juist de drempel over en een kreet van herkenning hoor ik , Jaap en Tilly uit omgeving Arnhem . Ook wij delen wandelgeschiedenis sinds erg lange tijd . Van de verbazing bekomen mekkeren we erop los . We ontmoeten onderweg nogal eens het bord Stiltegebied , behoeft geen uitleg . Het gaat nu en dan lichtjes stijgend en onder ons slingert in een dal de meanderende beek met naar mijn gevoel beverburchten erin . In mogelijk de Leu of Loo-beek {?} . We zagen onderweg nogal een stroompjes met namen . Bij een afslag herken ik een stukje vanaf het parkoers de St. Ursula -watermolen . Jaap en Til zijn nu bij me , en Jaap maakt een ongelukkige val over een gemeen uitstekend stukje boomstam onder oud herfstblad gelegen . Trek hem mee omhoog met mijn toch nog pijnlijke rug , en het lukt . Onder licht protest van mijn rug . Zij lopen de 30 , en J. zag in de rustzaal dat hun afstand nog 10 k.m. gaans was en de mijne 7 . Ik besluit meteen op hun route mee te gaan want die drie k.m. meer ……? . We kruisen vandaag ook diverse malen beekbrugjes , en zo ook nu weer en een splitsing doet me besluiten die te negeren om met hun mee op te lopen . Een tijdlang geen pijlen meer te zien en omdat we geen beschrijving hebben , besluiten we te vervolgen tót ….. Dan komen ons drie duitsers tegemoet gelopen waarvan ik Claus , 41 maal al Nijmeegse Vierdaagse , herken , en ze weten ons te verzekeren , dat ze al zo ver gelopen waren en maar steeds geen pijl meer zagen , ook niet waar deze zonder meer verwacht mag worden . We gaan terug naar laatste aanduiding , en besluiten op die splitsing waar we of ik dan rechtdoor ging i.p.v. linksaf , dan maar de andere route te volgen . Even nog bedacht ik : Zouden we door Jaaps sigarenrookwolken , een pijl niet hebben zien hangen , en daar juist zo'n wolk omheen hing ?..... Want J. paft graag een sigaar onderweg . We lopen door bos verder met veel ondergroei en oude bruine varens , weer een beekdal langs , De natuur mag hier duidelijk , haar ding doen , zo blijkt telkens onderweg , bereiken we de weg van Haelen naar Roggel . Steken over naar en op fietspad en parkoersman laat ons weer niet in de steek , want na de brug over de Roggelse-beek mogen wij sappelaars , waar even meekronkelen met deze , door weer een dalletje over oud bladpad en struikgewas van braambes en meer van wat . . Klimmen dit dal weer uit en dan zijn we aan de sportvelden van dorp Roggel , en dan weten we vooruit met de geit de finish wacht . Nog eerder dan verwacht volgt na een ruime draai het schutterijgebouw . De omliggende parkeerplaatsen zijn al tamelijk leeg geworden .. In de zaal is het na afmelden nog gezellig samenzijn en tot verrassing ; ja wandelen zit vol verrassingen , zei ik al : duiken daar vlakbij Schiphol Hoofddorp wonende Emmy en haar secondant uit het Utrechtse op . Een lange reis naar het gemoedelijke zuiden ondernomen toch . De deelnemerslijst in de zaal vertelt dat 929 liefhebbers opgekomen waren , ondanks koud , grauw weer met regendreiging , maar de miezer die we onderweg voelden was verwaarloosbaar . Toen we huiswaarts willende onze neus buiten staken was de lucht wel behoorlijk lek een poos . En om stoffigheid te vermijden was O.L. Hr. Ferm gaan sproeien alsnog . Gedrieën stappen we de bus in naar " Remunj "- Roermond dus , want veel Limburgse bebouwde kom grens borden hebben naast nederlands ook namen daaronder in limburgs dialect . Kennen we ook van de prov. Friesland . Al gauw bereiken we het treinstation en zijn ruim op tijd voor de trein en die komt vast , want de rails blijken al klaar te liggen ….. Er liggen trouwens veel rails maar of er ook zoveel treinen zullen komen ?..... Als de I.C. binnenrolt zien we de trein als in de spitsuren overvol zitten en erg velen moeten zelfs staan ….. Wasdannu !? . Blijkt dat vanwege een of andere boekenactie het vandaag vrij reizen was bij tonen van een voor het evenement aangekocht boek . Gratis reizen . Ja dan komen ze wel de Ollanders . Ik zwaai Emmy en compaan nog uit na uitstap bij vertrek en vervolg mijn weg naar huis . Ik kijk terug op een geweldig geslaagde wandeling en dag een regelrechte echte natuurtocht . Ik heb nu alweer beloofd dat ik zeker hier weer terugkom . Geen twijfel mogelijk . Houd jullie parkoers man maar ook overige leden maar in ere . Met dank aan club en helpers , die nijvere bijen , die dat voor ons wandelaars , vrijwillig , mogelijk maken .
Daar had ie me bij de neus de genieperd ! Stak mijn neus uit de achterdeur , en direct kreeg ik een ijskoude handdruk en aai in mijn gezicht van een regent die maar van geen wijken wilde weten . " Koning Winter "; jawel .. Ze zullen hem toch temmen deze maand nog . Ter opwarming een stevige tred richting station .
Geen medewandelaars te zien . Op het merkwaardig smalle perron van Tilburgs bijstation is het oppassen om niet meegezogen te worden door een aanstormende I.C. trein . en kies ik veiligheidshalve mijn positie bij een paal aan de overzijde van dit perron . Wie bedenkt zoiets ? De vertreklokatie ligt aan de overzijde , maar toch moet ik wat vreemde lussen lopen en trappen op en af ondertunneling door , om aan de zaal te geraken . Het loopt er aardig en de ruime parkeerplaatsen zijn al vol . Er meldt zich ook een hele pluk van e.o.a. Nordic-Walkingclub , die voornemens is onze wandelsporen te volgen . De meute die voor de "40 "kwam is zojuist op hol geslagen en uit zicht verdwenen . Wat rust en ruimte in de zaal toch . We gaan via de Vijverlaan met inderdaad een lange vijver op links zo snel mogelijk de bebouwing uit . In een plantsoen randje wijk staat een sofa met verhoogd hoofdeind aan een kant . Hij is van beton en nietsvermoedend zou je bijna denken dat hij er zo maar achtergelaten is . Ze staan verspreid door heel de stad , als uitnodiging aan buurtbewoners en voorbijgangers een praatje aan te knopen . Op het oog echt en verschillend gestoffeerd . "Ut benkske " , noemen de inwoners van de kruikenstad deze . Tussen haakjes : Kruikenstad staat evenals in Vlaanderen voor de Maneblussers { Mechelen } en Sinjorenstad b.v. Ook bij ons hebben veel dorpen en steden die geuzennamen of bijnamen . Ook wordt de Tilburger "Kruikezeiker "genoemd .
Het verhaal wil dat Tilburg als textielstad de medewerkers in die industrie gemaand werden hun plas te doen ik kruiken , waarvan de urine als bleekmiddel werd gebruikt van de stoffen . Onder die naam staat er ook een standbeeld in Tilburgs binnenstad …… . U bent uitgegriezeld ? De wandelaar mag meteen het Wandelbos in , een park annex bos , met zand en asfaltpaden , rijkgeschakeerd in bomen en plantengroei . Hoor een specht op bezoek gaan want beest klopt ergens aan , en wat aarzelende lentepiepjes , de oefening voor het grote lenteconcert a.s. . Waar mogelijk staan krijtpijlen op de grond . Ben er verre van voorstander van , maar schijnt een gemeentelijke verordening te zijn . Elders hangen wel zwartwitte pijlpapiertjes . We blijven dicht aan de bebouwing rand stad middels plantsoen en parkpaden . De stad doet duidelijk zijn best de stad groen te houden zo lijkt .. Gaan stad uit over fietspad en via brug over Wilhelminakanaal op Dongen aan , om een eindweegs verder het bos in , te gaan , niet nadat ik over de volle breedte van de weg de berm maar opzoek want er ligt van boord tot boord door en wegverzakking op die hoek , een enorme ijsplas ., genaamd Wolterbeek . Verharde zandbaan met aardig vee en paarden en pony's aller soort of ras die ons gadeslaan . Even ben ik alert op een jongedame die met twee grote honden schuimbekkend een aan de leiband maar de ander los me tegemoet komt .
Ik doe het bijna diverse kleuren in mijn boks , maar de dame laat haar mooie tanden zien en begrijpt mijn move . Vort gaat het weer , broek gespaard slingerend het bos door , over zachte grond want de dooi is ingetreden inmiddels . Ik geraak aan de randweg om Tilburg en gekooid blijf ik de afrastering tegen wild , volgen . Ga viaduct van de weg onderdoor en even haalt de parkoersman een truckje uit met ons . We moeten middels paaltjes weerszijden over prikkeldraad zien te komen maar zonder leuning of steunpalen . Die paaltjes staan wankel . Doorheen ruigtegebied van natuurpunt beland ik aan de grote stortplaats van Tilburg en een enorme natuurlijk uitziende afvalberg rijst op uit het overwegend vlakke landschap . We draaien er ruimschoots omheen zig-zag wegjes en een baan met eiken en beuk volgt . De radio en t.v. betonnen ronde honderd meter hoge toren met zendmast bij Loon op Zand domineert . Even verder ligt weer een bosparkoers te wachten om via een paralelwegje met verkeersdrempels later uit te komen waarover zich voordurend allerlei terreinwagens en SUV 's me tegemoet rijden . . Mag later dan gedacht weer terug bos in en kom aan open veld met grasweiden vooral , waar ik een laagliggend dijkje op moet . De zon scheen al volop vanaf het begin en plots zie ik een schaduw naast me verschijnen . Willy uit Nijmegen tekent present . Samen lopen we op de Eterij -café in Loon op Zand aan . Daar is de rust voorzien . De lopers zitten vrij verspreid . We zetten ons en even daarna , verschijnt er een dubbelganger van mijn leesfan Peter uit het Zeeuwse Veere in de deuropening . Nee verdorie ; hij is het tóch ! Even later tijdens alle bijpraat trekt Willy in eigen beweging zijn kuierlatten weer op gang . Peet besluit mee te gaan met me . En zo lopen we dorp uit een weidepad in en wat plukjes bos her en der de Loonse natuur in . Knotwilgen waar een ogenschijnlijk van beroep belastingambtenaar zijn kortwieken bot gevierd heeft . Bosheuveltjes op en af gaande en restanten van een autobrand treffen we nog . De sloten staan vol water zo het een sloot betaamt . Takken versperren onze tred . om in te houden . Even lijkt het erop dat parkoersman een oversteek met jonge bosaanplant laat liggen , want we volgen een hele poos een z.g. 60 k.m. weg , maar ja het autovolkje toert er behoorlijk harder op los . Ik krijg toch argwaan . Eindelijk slaan we het bos voorheen akker en weiland nu tot bos beplant in , over houtsnipperpaden en bereiken we het Geboortebos waar voor borelingen ter stede een boom geplant is met naambordjes en het zijn er nogal wat dus . Sedert 1998 . De toren met antenne piept weer . We gaan bos uit en kruisen een randweg noordelijk van de stad , stijgen langzaam tot bijna viaduct onderlangs autoweg naar De Efteling . Gaan lange trap van talud af nog pluk bos de meest noordelijke wijk v.d. stad in . Loes meldt zich bij ons . Wij beiden bogen op een tientallen jaren lange wandelcarrière met herinneringen tijden van weleer in de wandeltijden . Gaan tijd bebouwing door van de z.g. componistenwijk en Heikant en via parkjes aaneengesloten lopen we hier door . Dan volgt een saai industrie en zakengebied , met zo we zien sporen van een slechte economie want diversen staan leeg … Ophaalbrug kanaal over en dan zien we een mooi rustiek plekje met kapel en tuin met beelden van ooit Tilburgs weldoener in den vreemde Pirke Donders , een missionaris . We nemen even de tijd het kleine kerkkapel te bezoeken . Loes legt als volleerd stadskenster ons alles uit waar we zijn , wat het is , was , enz. We zijn terug in het drukke stadsverkeer en dus bebouwing van eind vijftig half zestig jaren vorige eeuw . Niet het deel van een wandeling die ik zoek , laat ik me ontglippen aan haar . De eerste lentepiepjes klinken al in de aldoor stralende zonneschijn en de crocussen bloeien al koppig de kou trotserend in plantsoenen en tuinen . Ook de sneeuwklokjes zijn rijkelijk aanwezig , als bode van de toch naderende lente . Het scheelt er nog aan dat ze niet kunnen klingelen , zou me een herrie geven toch . Hoewel …. { }. Peter en Loes en ik hebben onderweg veel bij te praten en anecdotes van tijden weleer strooien we in het rond . Wat groenstroken en singels en toch nog een wijkparkje door waar de overwegend allochtone jeugd hun conditie op peil houdt , belanden we al gauw weer op de finisch . Daar wordt vanachter een glas doorgekout , tot Veerse Peter besluit vanwege de nog lange reis naar Walcheren voor de boeg , zij vehikkel op te zoeken . Snelloper en meewandelaar en bestuurslid Ad meldt zich terug van zijn rondje 40 , en doet de zaal kond van een misverstand in de route , die lange weg bij Loon was niet de bedoeling geweest . We nemen zijn excuses onder dank . Het wordt plots wat erg stil in de zaal en ik zeg Willy dat ik maar op huis aan ga . Hij volgt me later toch maar , en zo kunnen we samen nog de trein in , en op centraal moeten onze wegen scheiden . Ik kies toch maar voor de I.C. i.p.v. het boemeltje . Einde van een zonrijke koude wind , dag .
Het is al weer lang geleden dat ik deze club bezocht . Het moest er zeker weer eens van komen . De omgeving herinnerende kan het alleen maar een klapper worden . Kiekoet , Haarterheide , Varkensbos , Gastelse heide , en De Warande zo beloofde een strooifolder ergens op tocht opgepikt . De bus komt door verkeersperikelen en spitsdrukte zelfs via aparte busbaan maar moeilijk de stad uit . Tot overmaat van vertraging rijdt de bus voor overstap op de markt in Valkenswaard voor m'n neus letterlijk , weg . Kost me een half uur extra onderweg . Chauffeur is later ook nog coulant om twee jonge schone deernen , afwijkend van zijn route , immers die stuur je niet alleen door bosgebied … . Af te zetten op een sky-trainings gebouw . De weg erheen is minder plezant en zanderig kuilig en mijn rug protesteert met het geschommel . Knusse 8 persoons buurtbus . . Hierna stevenen we op Hamont-Achel aan in de kern van Achel zelf . Het regent voortdurend door , en de chauffeur heeft van mijn plannen horende met me te doen . Plu gaat open en ik zet er de pas is als warming-up . Loop door villawijk dorp uit waar zeker meer gevluchte Ollanders in zullen wonen , weg door een werkelijk schitterend en wisselend natuurgebied door . Dik 'n half uur gaans tot de voetbalkantine van Hamont . Zie geen straatnaamborden soms die in mijn koppie zaten gepland , maar mijn eigen radar stuurt me toch feilloos namen en afslagen herinnerend van Google-maps op de startplaats af . De parkeerplaats is bezet met maar enkele auto's . Het regent nog gestaag . Na de " tas " koffie , ga ik op weg , in de drensende regen . Steek wegje over naar en door een wel zeer glibberige modderige parkeerplaats . Moet deels over een motorcrossparkoers heuveltje op ; en kies voor bosrand smal pad naast het motorparkoers . Even verder even respijt met asfaltwegje en nog een draai door een prachtig enerverend landschap , met bosperceeltjes , weiden , akkers , houtwallen . Draai weg af een jong dicht beplant bos in met wilgen en ander boompjeswerk , omzoomd met brede rand jonge beuken bomen die koppig door de winter heen hun bruine herfstblad vastgehouden hebben . Graspaden volgen door de Kiekoet , Limburgs voor kijk uit ; wilde begroeiïng en drassige graspaden het is oetkieken inderdaad . Ik zie honderdtallen vogelnestkastjes in de jonge dichte bossen . Slalommend over plassen groot en klein worstel ik me naar weer een weg , waar moeder Maria haar behuizing heeft en rijen banken buiten haar huis uitnodigen tot bezinning . Militaire weg heet de weg , en een bord leert me , dat na het verdrag van Zonhoven in 1839 de Hollandse legers van toen koning Willem , na hun debakel in Vlaanderen , en de wapenstilstand , toestemming kregen om over ook deze weg komende vanaf Maastricht Bocholt , Bree naar Achel te doortrekken terug naar wat hun krachtens verdrag toekwam , het vaderland . De terugtrekking of aftocht . Volg deze weg waar beide kanten al voor de verwachte paddentrek vroeg voorjaar , schermen in de bermen geplaatst zijn . Dan moet ik toch weer nieuwe aanplant bos de ruigte in ziepende schoenen en broekspijpen al onder de modder tot m'n knieën door de almaar gestaag neerkomende regen . Boven in de hemel staat beslist iets te lang open of ook daar is wateroverlast mogelijk . Loop door het piepjonge Warandebos door . Mag even weg Hamont Neerpelt oversteken en dan weg op naar enkelspoors lijntje De IJ zeren Rijn genaamd . Maar zelden in gebruik , Bedoeld voor Antwerpen haven door Nederland naar Ruhrgebied . . Het is net een springprocessie op het parkoers , om enigszins droog te kunnen lopen , of heet dit regendans ?..... . Voorbij een stoeterij . Eindelijk ik toucheer enigszins kanaal Bocholt-Herentals en draai haaks ervan een lange eenzame erg smalle asfaltweg op . Eenzaamheid troef voor Peterke , blijkbaar kiest zowat elkeen voor een kortere route . Vermoed aan de einder een ook eenzame stapper te zien , maar naderende blijkt het een paal midden op de weg om verkeer te weren . Beken te over deze route en plassen op akkers en weiden , en het regent ferm door . Ik krijg even een mentale terugval , met de gedachte wil ik na rust zo verder . Druppels hangen als parels aan de takken . Ijskoude regen . Gasverwarming boven was vast op . Haal zowaar een jong stel in ; dacht ik ; maar bleek bij passage licht bejaard te zijn die er ook aan het ploeteren waren . Weer spoorlijn over en wat industriegebied door , weg Neerpelt weer over , en dan komt gauw de kantine weer in het vizier . Spreek o.a. parkoersuitzetter , te biechten , maar ik raap me toch weer bijeen en ga op weg voor de volgende lus . . Nu wacht een noordelijke lus over de Haarterheide . Gaandeweg blijkt het hemelwater toch op te geraken op die lus . Na start weer crossbaan over en modderbad door parkeerplaats en langs een immense dampende mesthoop op veld . Weg over nu rechtdoor pad bos in { splitsing } , en dan volgt een route die ik absoluut niet had mogen missen . Het water boven raakt langzaam op en mag nu door Haarterheide Asbroek , Beverbeekse bossen met gelijknamig kasteel , De Tomp een eeuwenoude vestingtoren , het Planetenpad met uitleg over de planten middels fotobebording . De Waag , een ruïne en fundamenten van een oude boerderij graanmolen , en de geologietuin met rotsen en stenen aller kleur en maten . met uitleg . Prachtig gebied hier met oude en jonge bomen en groensingels en bos allerlei , de modder vergeet ik door al dit mooie en variabele . Het landschap wisselt sterk , als velden tussen bossen en landgoederen . Kom langs het Mulke {molentje} , een oude watermolen zonder schoepenrad met schilderachtig huis langs de weg , waar de Warmbeek passeert die ik onderweg al vaker tegenkwam . Het is smullen hier van de natuur en onze lieve heer laat me en zet de kraan boven dicht ongemerkt . Hij heeft compassie met diejen sloeber daor beneé' . Kiezel en fijn grindige bospaden meest , en graspaden evtl met oud herfstblad bedekt , zijn mijn deel , een verademing toch . Ook hier laat de parkoersmeester de kleine eenmanspaden niet onbenut en het is regelrecht genieten . Het blijft zowat de hele tocht erg stil om me heen . Lijkt wel alleen op de wereld van Hector Malot . het is me wel duidelijk dat de opkomst vandaag een sof zal zijn , erg jammer voor deze hardwerkende sympatieke club. Beekjes slingeren om me heen en zie ook nog een viertal koolmeesjes vlakbij neerstrijken . Volstrekte rust hier , enkel nu en dan kraaien te horen.
Pure natuurtocht ook . Ik ben weer terug in mijne hum . Het mooie parkoers werkt opbeurend , en aanstekelijk , na de terugval , inzinking de vorige lus . Toeristische objecten onderweg geven afleiding . Krijg na bosgeslinger nu de Waag van daarstraks nog even anderzijds in het vizier , en voort gaat het weer smal smaller . Eindelijk komt ruimte in zicht en ik herken in de velden ver weg de kerktoren van Hamont en de watertoren . Rand bos nu weer even asfalt en langs hondenkennel -geblaf dan een zandbergen grondopslagbedrijf terrein over weer een pad in en plots dient zich de voetbalkantine aan . Ik ben er ! In de kantine herken ik achter de tafel gezichten van toen . Ex-voorzitter sinds jaren nu af , is juist weg , op bezoek geweest . . Ja de opkomst viel erg tegen vandaag en dat was doodjammer want de Grevenbroekers hadden weer een parkoers neergelegd dat klonk als een klok . Na nog wat opwamermertjes en de verhalen en complimenten en lof aan de clubleden zet ik de benen weer aan het werk om naar Achel te stiefelen , opnieuw een ruim half uur gaans . De cooling down nu dus . Tegen de richting door opnieuw een schitterend snel wisselend landschap . Zag toch ook nog aardig navenant weer nog Nederlandse nummerborden op de parkeerplaats staan , maar ja dicht aan de grens ook . En de vereniging is ook Belgisch/ Nederlands samengesteld van leden . Zijnde dicht bij Budel en Weert . Zet de tochten van deze club maar gerust op uw wandelplannen lijstje , ze hebben het dik verdiend !! Een byzonder mooie omgeving hebben ze ook , die zich er enorm goed voor leent en ook ingepast wordt . Nu zondag , is nog onbeslist . Zal zien nog . U blijft ook doorgaan met wandelen , dan tref ik u zeker ook ergens wel . Houdoe ! Tot ziens en lezens dan .
De bus is dit maal opvallend goed gevuld met wandelaars . En we worden in Dommelen voor de deur van de startlocatie afgezet . Het parkeerterrein laat opvallend veel Belgische nummerborden zien . Meest of enkel Vlamingen neem ik aan . Na inschrijving ontvang ik een drie kanten parkoersuitleg en het ziet er veelbelovend uit . Het wordt weer echt Olat en natuurtocht , waar zich de omgeving overigens ruim voor leent . . Bij de start zie ik Olat,s "hoffotograaf " Noud Wijn zijn eerste reportageplaatjes van deze dag schieten . { Voor deze foto's : Ga naar Olat.nl voor album en ook www.picasaweb.google.nl./tongelre4 } . Opnieuw zal de Dommelrivier die door de regio slingert weer diverse malen te zien zijn , en overgestoken moeten worden . Direct na de start aan de weg naar Valkenswaard , die we voor een deel volgen steken we de rivier al over aan een van de watermolens die de oostelijke streek der provincie rijk is . De vaandels van carnaval zijn ze kennelijk vergeten te strijken in "Brouwersgat " want de plaats kent een brouwerij . Rand de stad draaien we de kom uit , een erg wisselend landschap in met houtwallen , akkers , weiden met paarden en pony's aller ras . Het is opletten , want de grond was voorbije nacht opgevroren en we gaan over een verhard brede zandweg , met nogal geaccidenteerd , kuilig en modder en ook ijsvliezen nog . Ik ben mede door mijn rugblessure extra op mijn qui vive { v. Waalwijk vorige week } . We gaan nog langs wat tuinderijen , en mogen zelfs door een traliepoort privé-terrein op . Dan slagboom met graspad door oude maisvelden en boom en plantenkwekerijen Gaan even verder weg Hasselt-Lommel over , fietspad op , en opnieuw door een hek privé op . Ad parkoers en bestuursman heeft duidelijk een goed woordje voor ons bij de grondeigenaren gedaan . Landgoed Venbergen , komen we dan ook later langs de uitspanning met weer gelijknamige watermolen . Veel bikers komen ons tegemoet , in een goede symbiose met ons , maar ook kanoërs staan groepsgewijs klaar om de Dommel te gaan bevaren , en groten ons en wensen ons "veel sterkte " . Ieder zijn ding toch . Een rijpaard in de wei draait in stoere draf en sierlijk zijn rondjes . We volgen wat wandelknooppuntpalen om bos in te gaan met blad en naalden van dennen -paden over oude zandverstuivingen , en langs diverse vennen , klein tot groot , met veel gagel en riet en wilgenstruiken en bomen . Nóg ligt er ijs op de wateren . Het is hier het walhalla voor de wandelaar . We zijn in natuurgebied De Malpie aanbeland , bos en heidevlakten , met jawel ook weer de vennen kwistig rondgestrooit . We gaan langs een stuk staande boomstam , waar een houtkunstenaar een enorme uil uitgebeiteld heeft , een blikvanger bij het wandelvolkje , Kronkelen verder over het heideveld met latten en balkenbrugjes over de nattigheid , knuppelbruggen en wat bospaadjes , ruiterpaden , om bij de rustpost aan te komen . Als altijd weer een gezellige ontmoetingsplaats , en hoor vlaams met nederlands gemengd . Na bos opnieuw nu heideveld op en weer bos in tot aan grote weide smal pad langs . Zien telkens markeringen van law Valkenswaard- Lanaken en en Bos en Vennenpad route . Via klaphek gaat het een ruigte en broekland in het Dommeldal genaamd slinger een manspad op naar brug over stroom trapje op en af en splitst 30 en 40 k.m. Beemden door paden met rietkragen omzoomd op Schaft af , graswegje maar ook modder . Talloze molshopen en dus de grond gemold … . Akker en wei door en weg naar Achelse kluis-Schaft over , wordt het een modderbad van jewelste , en voorzichtig ingehouden {rug} , stap ik waar mogelijk naar gras en drogere delen . Een eindweegs verder voegen 30 en 40 zich bij ons , na een wandelavontuur bij onze zuiderburen Achel en Neerpelt . Langs sloten met wilgen en populierenbosjes , riet en moeraspalm en ondergelopen gebied worden we nog extra op de proef gesteld , maar ik overleef het . Weer plankenbrug en hoor geschreeuw achter me , mijn naam . MESA-maatjes Martien en Wim melden zich van de grote lus komend en we kouten met laatste nieuws Borkel in . Aan het knusse nog dorpse kerkplein hebben we de rust in grote zaal . Helmondese Marianne , en Leidse Serveé melden ook present . Dorp uit zijn we alras weer in de Malpie-bossen , en na al gedraai gaan we de baan naar Lommel- Hasselt weer over recht op een britse militaire begraafplaats . Langs deze weg begon de bevrijding van zuid-nederland Sept. 1944 . Serveé en ik gaan toch even de plaats om onze helden te gedenken en te danken . Onze beschrijving meldt nu voortdurend bospaden zus of zo en boslaantjes en steegjes met donkere sparren bomen . .. Na al dit natuurgenot komt opnieuw de rustpost in zicht , en natuurlijk is het ook weer ontmoetings en contactpunt , wat noodt tot langer bijpraten en verblijf . Willem Schoonhen hoofd verzorging van de Olat-posten is met hoofd gehuld in een rood-wit geblokte arabisch hoofddoek , ogen nog zichtbaar en deels gelaat . Elke tocht wordt n.l. soep van de dag of tocht beter , geserveerd , onder een of andere verzonnen naam . Vandaag stond volgens Willems bewering , "kamelensoep " , op het menu . Ik kon er overeenkomsten met onze groentesoep uit opmaken , maar tja …… . Ad wil ons maar niet uit het onmetelijke bos laten geraken , maar het is ook genieten van een variabele natuuraanplant en bossingeltjes . Ik haal Valkenswaardse Joop en Coby in , die het wandelen ook al weer de nodige jaren onder de schoenen hebben , en eraan verslingert geraakt zijn , sinds . Ook weer laatste nieuwsuitwisselingen wandelzaken aangaande . We geraken eindelijk ….. aan de bosrand en gaan weer akkerbouw en weiland langs en door . Paardenstal waar paarden nieuwsgierig of belangstellend staan te kijken naar het voetvolk . Ze schudden het hoofd alsof ze zeggen willen , wat een arme sukkels . Medeleven toch misschien . Opnieuw mogen we een poort door over landgoed privé- terrein . De vierde vandaag . Wat asfalt nog hierna en zandweg en dan belanden we in de kom van Dommelen weer . Echt Olat ging weer helemaal op vandaag . In de zaal is het nog erg druk met nablijvers en Frans , tekent ook present met wat donker spul in zijn kelk . Is zelfs nog vanaf Eindhoven komen aanlopen …. Noud heeft zijn camera alweer opgeborgen voorlopig dan . Voor die mij op de foto's zoekt : Die met bril en groene jack is em . Het is nog gezellig napraten , en ik kuier nog als cooling down op Valkenswaard Markt aan en neem daar de bus . .. Thuis vertel ik mijn Annemie het wandelverhaal en speel besmuikt dat ik vandaag , toch nog al eens privé ben geweest . Niet gejokt misschien want ja Ad stuurde ons erdoor , toch ?
Had ik toch opnieuw wat uit te leggen , maar ja dat liep goed af . Reden genoeg voor de opmerking . Nu dinsdag ga ik bij onze zuiderbuur over de grens . Hamont-Achel ; in het noordelijkste puntje van Belgisch Limburg . Heb n.l. jarenlang verzaakt aan een even jarenlange traditie daar . En de omgeving kennende kan het alleen maar een succes zijn . Kijk er dan ook naar uit . Misschien tref ik u er dan ook . Blijven lopen dus . Houdoe of tot ziens dan .
