Daar had ie me bij de neus de genieperd !   Stak mijn neus uit de achterdeur , en direct kreeg ik een ijskoude handdruk en aai in mijn gezicht  van een regent die maar van geen wijken wilde weten .  " Koning Winter "; jawel ..   Ze zullen hem toch temmen deze maand nog .   Ter opwarming een stevige tred richting  station .

Geen medewandelaars te zien .  Op het  merkwaardig smalle perron van Tilburgs bijstation is het oppassen  om niet meegezogen te worden door een aanstormende I.C. trein . en kies ik veiligheidshalve mijn positie bij een paal aan de overzijde van dit perron .    Wie bedenkt zoiets ?    De vertreklokatie ligt aan de overzijde , maar toch moet ik wat vreemde lussen lopen en trappen op en  af ondertunneling  door ,  om aan de zaal te geraken .   Het loopt er aardig en de ruime parkeerplaatsen zijn al vol .   Er meldt zich ook een hele pluk van e.o.a. Nordic-Walkingclub , die voornemens is onze wandelsporen te volgen .                          De meute die voor de "40 "kwam is zojuist op hol geslagen en uit zicht verdwenen .    Wat rust en ruimte in de zaal toch .    We gaan via de Vijverlaan met inderdaad een lange vijver op links  zo snel mogelijk de bebouwing uit .    In een plantsoen randje wijk staat een sofa met verhoogd hoofdeind aan een kant .       Hij is van beton en nietsvermoedend zou je bijna denken dat hij er zo maar achtergelaten is .    Ze staan verspreid door heel de stad , als uitnodiging aan buurtbewoners en voorbijgangers een praatje aan te knopen .   Op het oog echt en verschillend gestoffeerd .    "Ut benkske " ,  noemen de  inwoners van de kruikenstad deze .    Tussen haakjes : Kruikenstad staat evenals in Vlaanderen voor de Maneblussers { Mechelen }  en Sinjorenstad b.v.    Ook bij ons hebben veel dorpen en steden  die geuzennamen  of bijnamen .     Ook wordt de Tilburger "Kruikezeiker "genoemd .

Het verhaal wil dat Tilburg als textielstad de medewerkers in die industrie gemaand werden hun plas te doen ik kruiken , waarvan de urine als bleekmiddel werd gebruikt  van de stoffen .    Onder die naam staat er ook een standbeeld in Tilburgs binnenstad …… . U bent uitgegriezeld ?       De wandelaar mag meteen het Wandelbos in , een park annex bos , met zand en asfaltpaden , rijkgeschakeerd in bomen en plantengroei .  Hoor een specht  op bezoek gaan want beest klopt ergens aan , en wat aarzelende lentepiepjes , de   oefening voor het grote lenteconcert a.s. .  Waar mogelijk staan krijtpijlen op de grond .    Ben er verre van voorstander van , maar schijnt een gemeentelijke verordening te zijn .   Elders hangen wel zwartwitte pijlpapiertjes .   We blijven dicht aan de bebouwing rand stad  middels plantsoen en parkpaden .    De stad doet duidelijk zijn best de stad groen te houden zo lijkt ..   Gaan stad uit over fietspad en via brug over Wilhelminakanaal  op Dongen aan  , om een eindweegs verder het bos in , te gaan ,  niet nadat ik over de volle breedte van de weg de berm maar opzoek want er ligt van boord tot boord  door en wegverzakking op die hoek ,  een enorme ijsplas .,  genaamd Wolterbeek  .   Verharde zandbaan  met aardig vee en paarden en pony's aller soort of ras die ons gadeslaan .   Even ben ik alert op een jongedame die met twee grote honden schuimbekkend een aan de leiband maar de ander los me tegemoet komt .

Ik doe het bijna diverse kleuren in mijn boks , maar de dame laat haar mooie tanden zien en begrijpt mijn move .    Vort gaat het weer , broek gespaard  slingerend het bos door , over zachte grond want de dooi is ingetreden  inmiddels .     Ik geraak aan de randweg om Tilburg en gekooid blijf ik de afrastering tegen wild , volgen .  Ga viaduct van de weg onderdoor  en even haalt de parkoersman een truckje uit met ons .   We moeten middels paaltjes weerszijden over prikkeldraad zien te komen maar zonder leuning of steunpalen .   Die paaltjes staan wankel .   Doorheen ruigtegebied van natuurpunt  beland ik aan de grote stortplaats van Tilburg en een enorme natuurlijk uitziende afvalberg rijst op uit het overwegend vlakke landschap .   We draaien er ruimschoots omheen  zig-zag wegjes en een baan met eiken en beuk volgt .    De radio en t.v. betonnen ronde honderd meter hoge  toren met zendmast  bij Loon op Zand domineert .    Even verder ligt weer een bosparkoers te wachten  om via een paralelwegje met verkeersdrempels later uit te komen waarover zich voordurend allerlei terreinwagens en SUV 's  me tegemoet rijden . . Mag later dan gedacht weer terug bos in en kom aan open veld met grasweiden vooral  , waar ik een laagliggend dijkje op moet .   De zon scheen al volop vanaf het begin en plots zie ik een schaduw naast me verschijnen .  Willy uit Nijmegen  tekent present .   Samen lopen we op de Eterij -café in Loon op Zand aan .  Daar is de rust voorzien .  De lopers zitten vrij verspreid .  We zetten ons en even daarna , verschijnt er een dubbelganger van mijn leesfan Peter uit het Zeeuwse Veere in de deuropening .   Nee verdorie ; hij is het tóch !   Even later tijdens alle bijpraat trekt Willy in eigen beweging zijn kuierlatten weer op gang .   Peet besluit mee te gaan met me .   En zo lopen we dorp uit een weidepad in en wat plukjes bos her en der de Loonse natuur in .   Knotwilgen waar een ogenschijnlijk van beroep belastingambtenaar zijn kortwieken bot gevierd heeft .     Bosheuveltjes op en af gaande en  restanten van een autobrand treffen we nog .  De sloten staan vol water zo het een sloot betaamt .   Takken versperren onze tred .  om in te houden .    Even lijkt het erop dat parkoersman een oversteek met jonge bosaanplant laat liggen , want we volgen een hele poos een  z.g. 60 k.m. weg , maar ja het autovolkje toert er behoorlijk harder op los .   Ik krijg toch argwaan .   Eindelijk slaan we het bos voorheen akker en weiland nu  tot bos beplant in  ,  over houtsnipperpaden en bereiken we het Geboortebos waar voor borelingen ter stede een boom geplant is met naambordjes en het zijn er nogal wat dus .  Sedert 1998 .   De toren met antenne piept weer  .  We gaan bos uit en kruisen een randweg noordelijk van de stad , stijgen langzaam  tot bijna viaduct onderlangs autoweg naar De Efteling  .  Gaan lange trap van talud af nog pluk bos de meest noordelijke wijk v.d. stad in .   Loes meldt zich bij ons . Wij beiden bogen op een tientallen jaren lange wandelcarrière met herinneringen tijden van weleer in de wandeltijden .   Gaan tijd bebouwing door van de z.g. componistenwijk  en Heikant  en via parkjes aaneengesloten lopen we hier door .   Dan volgt een saai industrie en zakengebied  , met zo we zien sporen van een slechte economie want diversen staan leeg …  Ophaalbrug kanaal over en dan zien we een mooi rustiek plekje met kapel en tuin met beelden van ooit Tilburgs weldoener in den vreemde Pirke Donders  , een missionaris .  We nemen even de tijd  het kleine kerkkapel  te bezoeken .    Loes legt als volleerd stadskenster ons alles uit waar we zijn , wat het is , was , enz.     We zijn terug in het drukke stadsverkeer  en dus bebouwing van eind vijftig half zestig jaren vorige eeuw .   Niet het deel van een wandeling die ik zoek , laat ik me ontglippen aan haar .    De eerste lentepiepjes klinken al in de aldoor stralende zonneschijn en de crocussen bloeien al koppig de kou trotserend  in plantsoenen en tuinen .   Ook de sneeuwklokjes zijn rijkelijk aanwezig , als bode van de toch naderende lente .   Het scheelt er nog aan dat ze niet kunnen klingelen , zou me een herrie geven toch .  Hoewel …. {  }.    Peter en Loes en ik hebben onderweg veel bij te praten en anecdotes van tijden weleer strooien we in het rond .   Wat groenstroken en singels en toch nog een wijkparkje door waar de overwegend allochtone jeugd hun  conditie op peil houdt , belanden we al gauw  weer op de finisch .   Daar wordt vanachter een glas doorgekout , tot Veerse Peter  besluit vanwege de nog lange reis naar Walcheren voor de boeg , zij vehikkel op te zoeken .   Snelloper en meewandelaar  en bestuurslid Ad meldt zich terug van zijn rondje 40  , en doet de zaal kond van een misverstand in de route , die lange weg bij Loon was niet de bedoeling  geweest .   We nemen zijn excuses  onder dank . Het wordt plots wat erg stil in de zaal en ik zeg Willy dat ik maar op huis aan ga . Hij volgt me later toch maar , en zo kunnen we samen nog de trein in , en op centraal moeten onze wegen scheiden .            Ik kies toch maar voor de I.C. i.p.v. het boemeltje . Einde van een zonrijke koude wind , dag . 

Peter  Heesakkers