Het was hier waar ik jaren geleden aarzelend mij eerste officiéle wandeltocht begon . Toen nog 15 k.m. in de stromende regen . Na de tocht verkrampte ik geheel met mijn onderdanen , wat ik er 'savonds nog uit ging lopen met een extra eigen omloop , en prompt kwijtraakte . Maar toch ; het smaakte naar meer . Doorgaan de eropvolgende weken dus . Had ik voorbije dagen toch mijn bedenkingen voor dit weekeinde vanwege mogelijk stofoverlast van de roemruchte vulkaanuitbarsting dagen terug . . Het werd toch stralend lenteweer . Ik heb wel assen en aswolken gezien , maar dat lag op de grond aan het busstation van verstokte rokers , en peuken dus ook . Er lag vroeg zo koud zelfs een grijze waas over het gras . De route naar de startzaal en ontspanningscentrum ken ik blindelings van jaren her . Bij binnenkomst zie ik de zaal erg verkleind door wanden tijdelijk . {?}….De club houdt haar 50e wandeldagen . De start brengt me door wat straten de wijk en dorp uit , bloemen , bloesems en planten in de tuinen . Het is lente ! Parkje met vijver door , brugske over . Kom aan asfaltwegje langs oude spoorbaan het Duits lijntje genaamd en dat spreekt over zijn geschiedenis . Ga langs een bevrijdingsmonument levensechte beelden . dankbaar omparkt en gepast aangelegd rondom . Fietspad langs de weg naar St. Oedenrode , waar onderweg tractoren over het land rijden eggend en ploegend , wijde blik dus en een kampeerwarenhuis , rand dorp . En de "beekse loop " heet het merkwaardig , langsgaand . Scheidings- weg op van grenzen gemeenten volgt een lange laan . Ook mestkarren zijn aanwezig op de landerijen , en het riekt er dan ook behoorlijk soms . Een zo'n kar passeert me , en draait verderop het land op . Ik verhaast mijn stap om verschoont te blijven van , , maar gelukkig ; de boer wil enkel water uit de sloot pompen ter bevloeiíng van zijn al gortdroge land . Weide en akkervogels zijn alom hoor en zichtbaar . Dan neem ik de verkeerde afslag en een koppel weet me op het rechte pad te sturen . . Nu gaat het recht op heuvels af gevormd door stort van jarenlang huishoudelijk afval . Maar daar is door gras en andere begroeiïng niks meer van te zien . Plots stijgt het pad steil de heuvels op middels gravelwegje . Op de top een wijds uitzicht op de omgeving en te zien zijn ; Veghel , maar ook Eindhoven en 's -Bosch . en verder . Even later zet de daling in en gaat het langs i.p.v. door de Eerdse 'bergen 'en bossen . Gaan erlangs en omheen , en even lijkt het erop dat ik verkeerd ben en op eigen terrein geraak om via weidelaantje aan de autoweg A 50 te geraken . Het kwam dus toch goed . Fietspad op en voorlopig geraas van verkeer . Dan toch veldpad in en om bos heen bereik ik de rustpost bij particulieren achterom . Ben nu op 9 k.m. ruim . Ik ga na verpozen verder over veldweg en een grote draai om het dorp Eerde zal volgen over driekwartslag drukke gevaarlijke rotonde , langs kapel en zandbaan even later grasweg op en de A50 blijft langs me . Dan bij tunnel draai ik een breed rood asfalt fietspad op en verre blik leert me nog lang te gaan . Zet stevig door derhalve . Langs landelijk gaat het en dan draai ik toch nog de weg af , wegje naar weer particuliere rustpost achterom . Een accordeonspeler brengt wat sfeer . De schuur waarin we zitten heeft nog de kerstversiering volop hangen met lichtjes en mare en dennetakken , als boven de bar de ruimte en keuken ingericht . Het vervolgt later met asfalt en zandbaan en dan stevenen we zo lijkt het toch op de Wijbosser broek eindelijk wel bos aan . Ja dat wel maar niet van de weg af bospaden en schaduw in , gaat het en de parkoersman [nen ] , laat opnieuw een mooie gelegenheid liggen . Jammer toch . Weg buigt om over breed betonnen fietspad , dwars door de bossen en natuurgebied met jong ontluikend groen , bermbloemen komen volop uit en planten en ik zie zelfs een sponszwam . Het is even schrikken nog . Ligt daar een kadaver van een aangereden zwarte kat ? Nee het leeft nog , een oortje beweegt , en bij nadering en erboven staand is het een jonge zwarte hond die luiert op het warme betonnen fietspad . Blatende honderden schapen in een wei die ik imiteer en prompt massaal respons krijg . Zoek mijn afleiding in het zoeken naar berm en slootkanten naar bloemen en planten en zie terloops een sponsachtige zwam . Het betonpad vervolgt almaar en dan kom ik op doorgaande weg met pad en steek verderop weer over opnieuw lange weg in door broekgebied , moerassig met oude kale rottende peppelbomen bos . Gebied gaat opener worden en ik kom langs camping , sportpark en fietscrossbaan voor de jeugd . Zie de weg Wijbosch - Schijndel en weet me dichtbij Schijndel , met wat zakengebied erlangs . Later kom ik noordelijke rand Schijndel en weer industrieterrein door , en mis pijlen naar . Maar volg braaf wegprofiel . Misschien staan er vrachtauto's en ander vervoer voor de pjlen {?} … Plots zie ik sinds lang gelee , Jo v. den Akker en Henk Veld lang niet meer gezien uit Heesch en Oss , praatje volgt en ze stellen me als zoeker gerust , hier om de hoek is de post . Particulier dan weer . Ik zit buiten in de zon en die kietelt me . Ik pak me weer bijeen en vervolg later . Even rand wijk van noord Schijndel gaat het een langgerekt park om een woonwijk door met grindpaden en een vijver , weer rotonde overstekend even rustig parkoers . Buigt naar den buiten toe , wegje met rose bloesembomen klein in gelid . Weer door agrarisch gebied , asfalt toch weer . Over ongemakkelijk kuilig pad of zandweg eerder . Kom aan randweg voorrangsweg en fietspad erlangs en dan een draai breed betonpad op genoemd naar mogelijk een gedenkwaardig iemand , t.w. het Henk Peterspad , een weldoener misschien . Slinger ermee langs akkers en geboortebos meest jonge eikenbomen . Ik loop langs het beton om aarde onder mijn voeten te voelen . In een scherpe bocht gaat of moet het over een balkbrug ., en voorwaar ik voel een vochtig broekpad omzoomd met ruigte en eik en populieren onder mijn onderdanen . Gras en wat modder gaat over in grind en ik kom later weer aan randweg om Schijndel uit . Laat men mij veilig om en over de rotonde draaien de Wijbosserweg in . Wat straten nog volgend sta ik vrij plots weer aan de finish . Waar ik na afmelding een jubileumballpoint krijg toegereikt . Aardige geste . Hartelijk dank . En mijn gelukwensen voor leden en bestuur van de club met zo'n lange bestaanstraditie . Waar zich deze tocht van anderen in de provincie merkwaardig onderscheidt , is : Vele lange rechte wegen , geen bospaden , langs i.p.v. dóór de natuur ; eromheen dan . Geen schaduw bij warm weer dan . Te veel asfalt en of beton , en dat in een omgeving die in haar verscheidenheid zoveel anders te bieden heeft , en exclusieve variatie biedt . De rustposten , voorzieningen en beprijzing waren wel weer lokkers . En hard werkende leden in zaal en keukens b.v. , om het ons naar de zin te maken en daarin zijn ze zeker op dat vlak cum laude geslaagd . Morgen staat Luyksgestel op program , en de week erop Oirschot of Merselo . Misschien treffen we elkaar daar ook . Blijven wandelen dus dan . Houdoe ! Tot ziens …. Peter Heesakkers .
Mijn voornemen lag er al een tijdje , na mijn eerdere ervaringen . En los ik mijn belofte in aan deze club in vandaag . Nu niet vanuit Haelen , maar het naburige Roggel . Voorjaarstocht zo is de tocht genaamd , en de eerste tekenen van de naderende lente mocht ik al waarnemen vandaag onderweg . Kijk rond en luister , en ja dat zijn de eerste lentebodes als uitbottende knoppen en wilgenkatjes en krokussen in de tuin . De trein , een I.C. -er is opvallend lang vandaag navenant de spaarzame instappers ….. Waarom men op meer passagiers rekende zou pas in de namiddag bij de terugreis blijken . In iets meer dan een half uur bereik ik Roermond gelegen in midden Limburg aan de Maas en niet ver van de Duitse grens . Het busstation is praktisch leeg op dit vroege uur en na wat buspalen langs gelopen te zijn om de diensten te lezen , zie ik er twee bussen staan met totaal andere bestemming , aangeduid , en besluit ik het aan de chauffeuse te vragen . Het treft , het opschrift klopt niet maar dit is de bus naar Roggel , dus verandert ze de bestemming stante pede . Roggel is enigszins noordelijk van Roermond gesitueerd in het Leudal . Zo kan ik nog zelfs een half uur eerder mee , dan gepland .
De chauffeuse weet exact waar ik uit moet stappen , wat klopt met mijn info . Echter ; ik kies prompt de verkeerde richting bij de halte en een ingebouwd kompas zei me dat ik juist de andere richting op aan moet . Ik bereid me voor op een stevige wandeling naar het vertekpunt , maar al gauw zie ik groepjes wandelaars tegemoet komen en van de weg afdraaien , de paden op de lanen in . Het is levendig druk rondom het gebouw "Roos en bloei " , aan de Berkenlaan , van de kantine van de plaatselijke handboogschutvereniging , alsook daarbinnen . Moet weer wennen aan de Limburgse tongval alom , dat enigszins zangerig klinkt . De route-aanduidingen buitendeurs , laat niets aan duidelijkheid te wensen over en zonder beschrijving trek ik me op gang . Toch presteren het enkelen de verkeerde kant op te gaan ….. . Even dorpsuitvalsweg langs om al na een kleine honderd meter een pad op te gaan door een rivierdalletje van de Tungelroyse beek . Licht golvend landschap met akkers vooraf door , en door ruig begroeid gebied . gaat het wandelpad van bosgebied De Mussenhoek in . Een gemengd bos van spar , eik beuk en plassen met wilgen bomen en ondergroei van struikgewas allerlei , braambesstruik en ander pikkergedoe . Het wisselt af met stukken heideveld . Hm , smaakt naar meer vandaag al . Wandelen is naast ontmoeten met natuur , ook ontmoeten van bekenden of nieuwe kennismaking met andere wandelliefhebbers , . Je komt gemakkelijk in gesprek met deze en gene , en ik bemerk al gauw iemand met mijn streektongval , en er ontspint zich al meteen een gesprek over wandelen , aangelegenheden , plannen , info van ervaringen elders , en zo ontmoet ik Marcel Cuinen uit Helmond , die ook niet onbeslagen ten ijs lijkt te komen . We horen vandaag opvallend veel spechten kloppen , en aarzelend vogelgepiep . Een kraai overstemt ze . Sparrenbos en velden wisselen af , en al meteen is duidelijk dat de parkoersman der club trots zijn omgeving aan de wandelgasten wil tonen , en hij slaagt cum laude . Het Leudal zien we , nu en dan valleitjes . De eerste wilgenkatjes komen al uit de knop , en het is genieten van stroompjes en bospartijen veler aard , en schakering . Zaagsellijnen op zijpaden geven aan daar niet in te gaan en de paden te vervolgen . Moet nog diep door een droge sloot , en Marcel die voor het grotere werk gaat splitst hier met me na aangename kout . Fietsasfaltpadje over en weer bos met lichte stijging , dient zich temidden van moeder natuur de rustpost aan in een kampeercentrum vrijblijvend . Ik zei het al eerder , wandelen zit soms vol verrassende ontmoetingen en jawel een oude lagere school-kameraad tekent ook present , en later na erg lange tijd Sittardse Ans C. die al rond 40 jaren wandelen op haar palmares heeft staan . Dat is bijbebbelen natuurlijk en de nieuwtjes van wandelwelzijn van deze en gene uitwisselen . Voor je het weet tikt de klok door en vort gaat het weer . Zelfs Marcel meldt zich terug na onze splitsing van zijn extra lus , die niet zo lang bleek en even later vervolgen we gezamenlijk de zelfde route . weer af en ga bos door , en kom later in Haelen . Niet lang , dat begreep parkoersman goed en laat ons een kasseienweg bewandelen waar ik even terugdroom in de tijd . En ziedaar de eertijds beruchte Napoleonsbaan langs met knoestige eiken , dit zou een van de reisroutes van de roemruchte franse veldheer en zijn legers zijn geweest , vandaar dus … We gaan spoorweg over en even nu volgt veldwerk en vooral de grote aspergebedden-velden liggen al groeiklaar er bij . Vooral midden -limburg heeft een naam en faam op deze teelt hoog te houden . Omgeploegde akkers waar vaak enorme kluiten klei of zand nog op liggen . Komen nog langs een enorm houtbewerkings en opslagbedrijf . Gaan na een poos toch weer middels een tunneltje anno 2003 onder de spoorlijn door terug het geborgenheid gevend bos in . Na de Haelense beek over te gaan . Een enorm ven te velde ligt een tijd lang ter linkerzijde , en dan bereiken we opnieuw het vrije kampeergebied . Ben juist de drempel over en een kreet van herkenning hoor ik , Jaap en Tilly uit omgeving Arnhem . Ook wij delen wandelgeschiedenis sinds erg lange tijd . Van de verbazing bekomen mekkeren we erop los . We ontmoeten onderweg nogal eens het bord Stiltegebied , behoeft geen uitleg . Het gaat nu en dan lichtjes stijgend en onder ons slingert in een dal de meanderende beek met naar mijn gevoel beverburchten erin . In mogelijk de Leu of Loo-beek {?} . We zagen onderweg nogal een stroompjes met namen . Bij een afslag herken ik een stukje vanaf het parkoers de St. Ursula -watermolen . Jaap en Til zijn nu bij me , en Jaap maakt een ongelukkige val over een gemeen uitstekend stukje boomstam onder oud herfstblad gelegen . Trek hem mee omhoog met mijn toch nog pijnlijke rug , en het lukt . Onder licht protest van mijn rug . Zij lopen de 30 , en J. zag in de rustzaal dat hun afstand nog 10 k.m. gaans was en de mijne 7 . Ik besluit meteen op hun route mee te gaan want die drie k.m. meer ……? . We kruisen vandaag ook diverse malen beekbrugjes , en zo ook nu weer en een splitsing doet me besluiten die te negeren om met hun mee op te lopen . Een tijdlang geen pijlen meer te zien en omdat we geen beschrijving hebben , besluiten we te vervolgen tót ….. Dan komen ons drie duitsers tegemoet gelopen waarvan ik Claus , 41 maal al Nijmeegse Vierdaagse , herken , en ze weten ons te verzekeren , dat ze al zo ver gelopen waren en maar steeds geen pijl meer zagen , ook niet waar deze zonder meer verwacht mag worden . We gaan terug naar laatste aanduiding , en besluiten op die splitsing waar we of ik dan rechtdoor ging i.p.v. linksaf , dan maar de andere route te volgen . Even nog bedacht ik : Zouden we door Jaaps sigarenrookwolken , een pijl niet hebben zien hangen , en daar juist zo'n wolk omheen hing ?..... Want J. paft graag een sigaar onderweg . We lopen door bos verder met veel ondergroei en oude bruine varens , weer een beekdal langs , De natuur mag hier duidelijk , haar ding doen , zo blijkt telkens onderweg , bereiken we de weg van Haelen naar Roggel . Steken over naar en op fietspad en parkoersman laat ons weer niet in de steek , want na de brug over de Roggelse-beek mogen wij sappelaars , waar even meekronkelen met deze , door weer een dalletje over oud bladpad en struikgewas van braambes en meer van wat . . Klimmen dit dal weer uit en dan zijn we aan de sportvelden van dorp Roggel , en dan weten we vooruit met de geit de finish wacht . Nog eerder dan verwacht volgt na een ruime draai het schutterijgebouw . De omliggende parkeerplaatsen zijn al tamelijk leeg geworden .. In de zaal is het na afmelden nog gezellig samenzijn en tot verrassing ; ja wandelen zit vol verrassingen , zei ik al : duiken daar vlakbij Schiphol Hoofddorp wonende Emmy en haar secondant uit het Utrechtse op . Een lange reis naar het gemoedelijke zuiden ondernomen toch . De deelnemerslijst in de zaal vertelt dat 929 liefhebbers opgekomen waren , ondanks koud , grauw weer met regendreiging , maar de miezer die we onderweg voelden was verwaarloosbaar . Toen we huiswaarts willende onze neus buiten staken was de lucht wel behoorlijk lek een poos . En om stoffigheid te vermijden was O.L. Hr. Ferm gaan sproeien alsnog . Gedrieën stappen we de bus in naar " Remunj "- Roermond dus , want veel Limburgse bebouwde kom grens borden hebben naast nederlands ook namen daaronder in limburgs dialect . Kennen we ook van de prov. Friesland . Al gauw bereiken we het treinstation en zijn ruim op tijd voor de trein en die komt vast , want de rails blijken al klaar te liggen ….. Er liggen trouwens veel rails maar of er ook zoveel treinen zullen komen ?..... Als de I.C. binnenrolt zien we de trein als in de spitsuren overvol zitten en erg velen moeten zelfs staan ….. Wasdannu !? . Blijkt dat vanwege een of andere boekenactie het vandaag vrij reizen was bij tonen van een voor het evenement aangekocht boek . Gratis reizen . Ja dan komen ze wel de Ollanders . Ik zwaai Emmy en compaan nog uit na uitstap bij vertrek en vervolg mijn weg naar huis . Ik kijk terug op een geweldig geslaagde wandeling en dag een regelrechte echte natuurtocht . Ik heb nu alweer beloofd dat ik zeker hier weer terugkom . Geen twijfel mogelijk . Houd jullie parkoers man maar ook overige leden maar in ere . Met dank aan club en helpers , die nijvere bijen , die dat voor ons wandelaars , vrijwillig , mogelijk maken .
Daar had ie me bij de neus de genieperd ! Stak mijn neus uit de achterdeur , en direct kreeg ik een ijskoude handdruk en aai in mijn gezicht van een regent die maar van geen wijken wilde weten . " Koning Winter "; jawel .. Ze zullen hem toch temmen deze maand nog . Ter opwarming een stevige tred richting station .
Geen medewandelaars te zien . Op het merkwaardig smalle perron van Tilburgs bijstation is het oppassen om niet meegezogen te worden door een aanstormende I.C. trein . en kies ik veiligheidshalve mijn positie bij een paal aan de overzijde van dit perron . Wie bedenkt zoiets ? De vertreklokatie ligt aan de overzijde , maar toch moet ik wat vreemde lussen lopen en trappen op en af ondertunneling door , om aan de zaal te geraken . Het loopt er aardig en de ruime parkeerplaatsen zijn al vol . Er meldt zich ook een hele pluk van e.o.a. Nordic-Walkingclub , die voornemens is onze wandelsporen te volgen . De meute die voor de "40 "kwam is zojuist op hol geslagen en uit zicht verdwenen . Wat rust en ruimte in de zaal toch . We gaan via de Vijverlaan met inderdaad een lange vijver op links zo snel mogelijk de bebouwing uit . In een plantsoen randje wijk staat een sofa met verhoogd hoofdeind aan een kant . Hij is van beton en nietsvermoedend zou je bijna denken dat hij er zo maar achtergelaten is . Ze staan verspreid door heel de stad , als uitnodiging aan buurtbewoners en voorbijgangers een praatje aan te knopen . Op het oog echt en verschillend gestoffeerd . "Ut benkske " , noemen de inwoners van de kruikenstad deze . Tussen haakjes : Kruikenstad staat evenals in Vlaanderen voor de Maneblussers { Mechelen } en Sinjorenstad b.v. Ook bij ons hebben veel dorpen en steden die geuzennamen of bijnamen . Ook wordt de Tilburger "Kruikezeiker "genoemd .
Het verhaal wil dat Tilburg als textielstad de medewerkers in die industrie gemaand werden hun plas te doen ik kruiken , waarvan de urine als bleekmiddel werd gebruikt van de stoffen . Onder die naam staat er ook een standbeeld in Tilburgs binnenstad …… . U bent uitgegriezeld ? De wandelaar mag meteen het Wandelbos in , een park annex bos , met zand en asfaltpaden , rijkgeschakeerd in bomen en plantengroei . Hoor een specht op bezoek gaan want beest klopt ergens aan , en wat aarzelende lentepiepjes , de oefening voor het grote lenteconcert a.s. . Waar mogelijk staan krijtpijlen op de grond . Ben er verre van voorstander van , maar schijnt een gemeentelijke verordening te zijn . Elders hangen wel zwartwitte pijlpapiertjes . We blijven dicht aan de bebouwing rand stad middels plantsoen en parkpaden . De stad doet duidelijk zijn best de stad groen te houden zo lijkt .. Gaan stad uit over fietspad en via brug over Wilhelminakanaal op Dongen aan , om een eindweegs verder het bos in , te gaan , niet nadat ik over de volle breedte van de weg de berm maar opzoek want er ligt van boord tot boord door en wegverzakking op die hoek , een enorme ijsplas ., genaamd Wolterbeek . Verharde zandbaan met aardig vee en paarden en pony's aller soort of ras die ons gadeslaan . Even ben ik alert op een jongedame die met twee grote honden schuimbekkend een aan de leiband maar de ander los me tegemoet komt .
Ik doe het bijna diverse kleuren in mijn boks , maar de dame laat haar mooie tanden zien en begrijpt mijn move . Vort gaat het weer , broek gespaard slingerend het bos door , over zachte grond want de dooi is ingetreden inmiddels . Ik geraak aan de randweg om Tilburg en gekooid blijf ik de afrastering tegen wild , volgen . Ga viaduct van de weg onderdoor en even haalt de parkoersman een truckje uit met ons . We moeten middels paaltjes weerszijden over prikkeldraad zien te komen maar zonder leuning of steunpalen . Die paaltjes staan wankel . Doorheen ruigtegebied van natuurpunt beland ik aan de grote stortplaats van Tilburg en een enorme natuurlijk uitziende afvalberg rijst op uit het overwegend vlakke landschap . We draaien er ruimschoots omheen zig-zag wegjes en een baan met eiken en beuk volgt . De radio en t.v. betonnen ronde honderd meter hoge toren met zendmast bij Loon op Zand domineert . Even verder ligt weer een bosparkoers te wachten om via een paralelwegje met verkeersdrempels later uit te komen waarover zich voordurend allerlei terreinwagens en SUV 's me tegemoet rijden . . Mag later dan gedacht weer terug bos in en kom aan open veld met grasweiden vooral , waar ik een laagliggend dijkje op moet . De zon scheen al volop vanaf het begin en plots zie ik een schaduw naast me verschijnen . Willy uit Nijmegen tekent present . Samen lopen we op de Eterij -café in Loon op Zand aan . Daar is de rust voorzien . De lopers zitten vrij verspreid . We zetten ons en even daarna , verschijnt er een dubbelganger van mijn leesfan Peter uit het Zeeuwse Veere in de deuropening . Nee verdorie ; hij is het tóch ! Even later tijdens alle bijpraat trekt Willy in eigen beweging zijn kuierlatten weer op gang . Peet besluit mee te gaan met me . En zo lopen we dorp uit een weidepad in en wat plukjes bos her en der de Loonse natuur in . Knotwilgen waar een ogenschijnlijk van beroep belastingambtenaar zijn kortwieken bot gevierd heeft . Bosheuveltjes op en af gaande en restanten van een autobrand treffen we nog . De sloten staan vol water zo het een sloot betaamt . Takken versperren onze tred . om in te houden . Even lijkt het erop dat parkoersman een oversteek met jonge bosaanplant laat liggen , want we volgen een hele poos een z.g. 60 k.m. weg , maar ja het autovolkje toert er behoorlijk harder op los . Ik krijg toch argwaan . Eindelijk slaan we het bos voorheen akker en weiland nu tot bos beplant in , over houtsnipperpaden en bereiken we het Geboortebos waar voor borelingen ter stede een boom geplant is met naambordjes en het zijn er nogal wat dus . Sedert 1998 . De toren met antenne piept weer . We gaan bos uit en kruisen een randweg noordelijk van de stad , stijgen langzaam tot bijna viaduct onderlangs autoweg naar De Efteling . Gaan lange trap van talud af nog pluk bos de meest noordelijke wijk v.d. stad in . Loes meldt zich bij ons . Wij beiden bogen op een tientallen jaren lange wandelcarrière met herinneringen tijden van weleer in de wandeltijden . Gaan tijd bebouwing door van de z.g. componistenwijk en Heikant en via parkjes aaneengesloten lopen we hier door . Dan volgt een saai industrie en zakengebied , met zo we zien sporen van een slechte economie want diversen staan leeg … Ophaalbrug kanaal over en dan zien we een mooi rustiek plekje met kapel en tuin met beelden van ooit Tilburgs weldoener in den vreemde Pirke Donders , een missionaris . We nemen even de tijd het kleine kerkkapel te bezoeken . Loes legt als volleerd stadskenster ons alles uit waar we zijn , wat het is , was , enz. We zijn terug in het drukke stadsverkeer en dus bebouwing van eind vijftig half zestig jaren vorige eeuw . Niet het deel van een wandeling die ik zoek , laat ik me ontglippen aan haar . De eerste lentepiepjes klinken al in de aldoor stralende zonneschijn en de crocussen bloeien al koppig de kou trotserend in plantsoenen en tuinen . Ook de sneeuwklokjes zijn rijkelijk aanwezig , als bode van de toch naderende lente . Het scheelt er nog aan dat ze niet kunnen klingelen , zou me een herrie geven toch . Hoewel …. { }. Peter en Loes en ik hebben onderweg veel bij te praten en anecdotes van tijden weleer strooien we in het rond . Wat groenstroken en singels en toch nog een wijkparkje door waar de overwegend allochtone jeugd hun conditie op peil houdt , belanden we al gauw weer op de finisch . Daar wordt vanachter een glas doorgekout , tot Veerse Peter besluit vanwege de nog lange reis naar Walcheren voor de boeg , zij vehikkel op te zoeken . Snelloper en meewandelaar en bestuurslid Ad meldt zich terug van zijn rondje 40 , en doet de zaal kond van een misverstand in de route , die lange weg bij Loon was niet de bedoeling geweest . We nemen zijn excuses onder dank . Het wordt plots wat erg stil in de zaal en ik zeg Willy dat ik maar op huis aan ga . Hij volgt me later toch maar , en zo kunnen we samen nog de trein in , en op centraal moeten onze wegen scheiden . Ik kies toch maar voor de I.C. i.p.v. het boemeltje . Einde van een zonrijke koude wind , dag .
Het is al weer lang geleden dat ik deze club bezocht . Het moest er zeker weer eens van komen . De omgeving herinnerende kan het alleen maar een klapper worden . Kiekoet , Haarterheide , Varkensbos , Gastelse heide , en De Warande zo beloofde een strooifolder ergens op tocht opgepikt . De bus komt door verkeersperikelen en spitsdrukte zelfs via aparte busbaan maar moeilijk de stad uit . Tot overmaat van vertraging rijdt de bus voor overstap op de markt in Valkenswaard voor m'n neus letterlijk , weg . Kost me een half uur extra onderweg . Chauffeur is later ook nog coulant om twee jonge schone deernen , afwijkend van zijn route , immers die stuur je niet alleen door bosgebied … . Af te zetten op een sky-trainings gebouw . De weg erheen is minder plezant en zanderig kuilig en mijn rug protesteert met het geschommel . Knusse 8 persoons buurtbus . . Hierna stevenen we op Hamont-Achel aan in de kern van Achel zelf . Het regent voortdurend door , en de chauffeur heeft van mijn plannen horende met me te doen . Plu gaat open en ik zet er de pas is als warming-up . Loop door villawijk dorp uit waar zeker meer gevluchte Ollanders in zullen wonen , weg door een werkelijk schitterend en wisselend natuurgebied door . Dik 'n half uur gaans tot de voetbalkantine van Hamont . Zie geen straatnaamborden soms die in mijn koppie zaten gepland , maar mijn eigen radar stuurt me toch feilloos namen en afslagen herinnerend van Google-maps op de startplaats af . De parkeerplaats is bezet met maar enkele auto's . Het regent nog gestaag . Na de " tas " koffie , ga ik op weg , in de drensende regen . Steek wegje over naar en door een wel zeer glibberige modderige parkeerplaats . Moet deels over een motorcrossparkoers heuveltje op ; en kies voor bosrand smal pad naast het motorparkoers . Even verder even respijt met asfaltwegje en nog een draai door een prachtig enerverend landschap , met bosperceeltjes , weiden , akkers , houtwallen . Draai weg af een jong dicht beplant bos in met wilgen en ander boompjeswerk , omzoomd met brede rand jonge beuken bomen die koppig door de winter heen hun bruine herfstblad vastgehouden hebben . Graspaden volgen door de Kiekoet , Limburgs voor kijk uit ; wilde begroeiïng en drassige graspaden het is oetkieken inderdaad . Ik zie honderdtallen vogelnestkastjes in de jonge dichte bossen . Slalommend over plassen groot en klein worstel ik me naar weer een weg , waar moeder Maria haar behuizing heeft en rijen banken buiten haar huis uitnodigen tot bezinning . Militaire weg heet de weg , en een bord leert me , dat na het verdrag van Zonhoven in 1839 de Hollandse legers van toen koning Willem , na hun debakel in Vlaanderen , en de wapenstilstand , toestemming kregen om over ook deze weg komende vanaf Maastricht Bocholt , Bree naar Achel te doortrekken terug naar wat hun krachtens verdrag toekwam , het vaderland . De terugtrekking of aftocht . Volg deze weg waar beide kanten al voor de verwachte paddentrek vroeg voorjaar , schermen in de bermen geplaatst zijn . Dan moet ik toch weer nieuwe aanplant bos de ruigte in ziepende schoenen en broekspijpen al onder de modder tot m'n knieën door de almaar gestaag neerkomende regen . Boven in de hemel staat beslist iets te lang open of ook daar is wateroverlast mogelijk . Loop door het piepjonge Warandebos door . Mag even weg Hamont Neerpelt oversteken en dan weg op naar enkelspoors lijntje De IJ zeren Rijn genaamd . Maar zelden in gebruik , Bedoeld voor Antwerpen haven door Nederland naar Ruhrgebied . . Het is net een springprocessie op het parkoers , om enigszins droog te kunnen lopen , of heet dit regendans ?..... . Voorbij een stoeterij . Eindelijk ik toucheer enigszins kanaal Bocholt-Herentals en draai haaks ervan een lange eenzame erg smalle asfaltweg op . Eenzaamheid troef voor Peterke , blijkbaar kiest zowat elkeen voor een kortere route . Vermoed aan de einder een ook eenzame stapper te zien , maar naderende blijkt het een paal midden op de weg om verkeer te weren . Beken te over deze route en plassen op akkers en weiden , en het regent ferm door . Ik krijg even een mentale terugval , met de gedachte wil ik na rust zo verder . Druppels hangen als parels aan de takken . Ijskoude regen . Gasverwarming boven was vast op . Haal zowaar een jong stel in ; dacht ik ; maar bleek bij passage licht bejaard te zijn die er ook aan het ploeteren waren . Weer spoorlijn over en wat industriegebied door , weg Neerpelt weer over , en dan komt gauw de kantine weer in het vizier . Spreek o.a. parkoersuitzetter , te biechten , maar ik raap me toch weer bijeen en ga op weg voor de volgende lus . . Nu wacht een noordelijke lus over de Haarterheide . Gaandeweg blijkt het hemelwater toch op te geraken op die lus . Na start weer crossbaan over en modderbad door parkeerplaats en langs een immense dampende mesthoop op veld . Weg over nu rechtdoor pad bos in { splitsing } , en dan volgt een route die ik absoluut niet had mogen missen . Het water boven raakt langzaam op en mag nu door Haarterheide Asbroek , Beverbeekse bossen met gelijknamig kasteel , De Tomp een eeuwenoude vestingtoren , het Planetenpad met uitleg over de planten middels fotobebording . De Waag , een ruïne en fundamenten van een oude boerderij graanmolen , en de geologietuin met rotsen en stenen aller kleur en maten . met uitleg . Prachtig gebied hier met oude en jonge bomen en groensingels en bos allerlei , de modder vergeet ik door al dit mooie en variabele . Het landschap wisselt sterk , als velden tussen bossen en landgoederen . Kom langs het Mulke {molentje} , een oude watermolen zonder schoepenrad met schilderachtig huis langs de weg , waar de Warmbeek passeert die ik onderweg al vaker tegenkwam . Het is smullen hier van de natuur en onze lieve heer laat me en zet de kraan boven dicht ongemerkt . Hij heeft compassie met diejen sloeber daor beneé' . Kiezel en fijn grindige bospaden meest , en graspaden evtl met oud herfstblad bedekt , zijn mijn deel , een verademing toch . Ook hier laat de parkoersmeester de kleine eenmanspaden niet onbenut en het is regelrecht genieten . Het blijft zowat de hele tocht erg stil om me heen . Lijkt wel alleen op de wereld van Hector Malot . het is me wel duidelijk dat de opkomst vandaag een sof zal zijn , erg jammer voor deze hardwerkende sympatieke club. Beekjes slingeren om me heen en zie ook nog een viertal koolmeesjes vlakbij neerstrijken . Volstrekte rust hier , enkel nu en dan kraaien te horen.
Pure natuurtocht ook . Ik ben weer terug in mijne hum . Het mooie parkoers werkt opbeurend , en aanstekelijk , na de terugval , inzinking de vorige lus . Toeristische objecten onderweg geven afleiding . Krijg na bosgeslinger nu de Waag van daarstraks nog even anderzijds in het vizier , en voort gaat het weer smal smaller . Eindelijk komt ruimte in zicht en ik herken in de velden ver weg de kerktoren van Hamont en de watertoren . Rand bos nu weer even asfalt en langs hondenkennel -geblaf dan een zandbergen grondopslagbedrijf terrein over weer een pad in en plots dient zich de voetbalkantine aan . Ik ben er ! In de kantine herken ik achter de tafel gezichten van toen . Ex-voorzitter sinds jaren nu af , is juist weg , op bezoek geweest . . Ja de opkomst viel erg tegen vandaag en dat was doodjammer want de Grevenbroekers hadden weer een parkoers neergelegd dat klonk als een klok . Na nog wat opwamermertjes en de verhalen en complimenten en lof aan de clubleden zet ik de benen weer aan het werk om naar Achel te stiefelen , opnieuw een ruim half uur gaans . De cooling down nu dus . Tegen de richting door opnieuw een schitterend snel wisselend landschap . Zag toch ook nog aardig navenant weer nog Nederlandse nummerborden op de parkeerplaats staan , maar ja dicht aan de grens ook . En de vereniging is ook Belgisch/ Nederlands samengesteld van leden . Zijnde dicht bij Budel en Weert . Zet de tochten van deze club maar gerust op uw wandelplannen lijstje , ze hebben het dik verdiend !! Een byzonder mooie omgeving hebben ze ook , die zich er enorm goed voor leent en ook ingepast wordt . Nu zondag , is nog onbeslist . Zal zien nog . U blijft ook doorgaan met wandelen , dan tref ik u zeker ook ergens wel . Houdoe ! Tot ziens en lezens dan .
De bus is dit maal opvallend goed gevuld met wandelaars . En we worden in Dommelen voor de deur van de startlocatie afgezet . Het parkeerterrein laat opvallend veel Belgische nummerborden zien . Meest of enkel Vlamingen neem ik aan . Na inschrijving ontvang ik een drie kanten parkoersuitleg en het ziet er veelbelovend uit . Het wordt weer echt Olat en natuurtocht , waar zich de omgeving overigens ruim voor leent . . Bij de start zie ik Olat,s "hoffotograaf " Noud Wijn zijn eerste reportageplaatjes van deze dag schieten . { Voor deze foto's : Ga naar Olat.nl voor album en ook www.picasaweb.google.nl./tongelre4 } . Opnieuw zal de Dommelrivier die door de regio slingert weer diverse malen te zien zijn , en overgestoken moeten worden . Direct na de start aan de weg naar Valkenswaard , die we voor een deel volgen steken we de rivier al over aan een van de watermolens die de oostelijke streek der provincie rijk is . De vaandels van carnaval zijn ze kennelijk vergeten te strijken in "Brouwersgat " want de plaats kent een brouwerij . Rand de stad draaien we de kom uit , een erg wisselend landschap in met houtwallen , akkers , weiden met paarden en pony's aller ras . Het is opletten , want de grond was voorbije nacht opgevroren en we gaan over een verhard brede zandweg , met nogal geaccidenteerd , kuilig en modder en ook ijsvliezen nog . Ik ben mede door mijn rugblessure extra op mijn qui vive { v. Waalwijk vorige week } . We gaan nog langs wat tuinderijen , en mogen zelfs door een traliepoort privé-terrein op . Dan slagboom met graspad door oude maisvelden en boom en plantenkwekerijen Gaan even verder weg Hasselt-Lommel over , fietspad op , en opnieuw door een hek privé op . Ad parkoers en bestuursman heeft duidelijk een goed woordje voor ons bij de grondeigenaren gedaan . Landgoed Venbergen , komen we dan ook later langs de uitspanning met weer gelijknamige watermolen . Veel bikers komen ons tegemoet , in een goede symbiose met ons , maar ook kanoërs staan groepsgewijs klaar om de Dommel te gaan bevaren , en groten ons en wensen ons "veel sterkte " . Ieder zijn ding toch . Een rijpaard in de wei draait in stoere draf en sierlijk zijn rondjes . We volgen wat wandelknooppuntpalen om bos in te gaan met blad en naalden van dennen -paden over oude zandverstuivingen , en langs diverse vennen , klein tot groot , met veel gagel en riet en wilgenstruiken en bomen . Nóg ligt er ijs op de wateren . Het is hier het walhalla voor de wandelaar . We zijn in natuurgebied De Malpie aanbeland , bos en heidevlakten , met jawel ook weer de vennen kwistig rondgestrooit . We gaan langs een stuk staande boomstam , waar een houtkunstenaar een enorme uil uitgebeiteld heeft , een blikvanger bij het wandelvolkje , Kronkelen verder over het heideveld met latten en balkenbrugjes over de nattigheid , knuppelbruggen en wat bospaadjes , ruiterpaden , om bij de rustpost aan te komen . Als altijd weer een gezellige ontmoetingsplaats , en hoor vlaams met nederlands gemengd . Na bos opnieuw nu heideveld op en weer bos in tot aan grote weide smal pad langs . Zien telkens markeringen van law Valkenswaard- Lanaken en en Bos en Vennenpad route . Via klaphek gaat het een ruigte en broekland in het Dommeldal genaamd slinger een manspad op naar brug over stroom trapje op en af en splitst 30 en 40 k.m. Beemden door paden met rietkragen omzoomd op Schaft af , graswegje maar ook modder . Talloze molshopen en dus de grond gemold … . Akker en wei door en weg naar Achelse kluis-Schaft over , wordt het een modderbad van jewelste , en voorzichtig ingehouden {rug} , stap ik waar mogelijk naar gras en drogere delen . Een eindweegs verder voegen 30 en 40 zich bij ons , na een wandelavontuur bij onze zuiderburen Achel en Neerpelt . Langs sloten met wilgen en populierenbosjes , riet en moeraspalm en ondergelopen gebied worden we nog extra op de proef gesteld , maar ik overleef het . Weer plankenbrug en hoor geschreeuw achter me , mijn naam . MESA-maatjes Martien en Wim melden zich van de grote lus komend en we kouten met laatste nieuws Borkel in . Aan het knusse nog dorpse kerkplein hebben we de rust in grote zaal . Helmondese Marianne , en Leidse Serveé melden ook present . Dorp uit zijn we alras weer in de Malpie-bossen , en na al gedraai gaan we de baan naar Lommel- Hasselt weer over recht op een britse militaire begraafplaats . Langs deze weg begon de bevrijding van zuid-nederland Sept. 1944 . Serveé en ik gaan toch even de plaats om onze helden te gedenken en te danken . Onze beschrijving meldt nu voortdurend bospaden zus of zo en boslaantjes en steegjes met donkere sparren bomen . .. Na al dit natuurgenot komt opnieuw de rustpost in zicht , en natuurlijk is het ook weer ontmoetings en contactpunt , wat noodt tot langer bijpraten en verblijf . Willem Schoonhen hoofd verzorging van de Olat-posten is met hoofd gehuld in een rood-wit geblokte arabisch hoofddoek , ogen nog zichtbaar en deels gelaat . Elke tocht wordt n.l. soep van de dag of tocht beter , geserveerd , onder een of andere verzonnen naam . Vandaag stond volgens Willems bewering , "kamelensoep " , op het menu . Ik kon er overeenkomsten met onze groentesoep uit opmaken , maar tja …… . Ad wil ons maar niet uit het onmetelijke bos laten geraken , maar het is ook genieten van een variabele natuuraanplant en bossingeltjes . Ik haal Valkenswaardse Joop en Coby in , die het wandelen ook al weer de nodige jaren onder de schoenen hebben , en eraan verslingert geraakt zijn , sinds . Ook weer laatste nieuwsuitwisselingen wandelzaken aangaande . We geraken eindelijk ….. aan de bosrand en gaan weer akkerbouw en weiland langs en door . Paardenstal waar paarden nieuwsgierig of belangstellend staan te kijken naar het voetvolk . Ze schudden het hoofd alsof ze zeggen willen , wat een arme sukkels . Medeleven toch misschien . Opnieuw mogen we een poort door over landgoed privé- terrein . De vierde vandaag . Wat asfalt nog hierna en zandweg en dan belanden we in de kom van Dommelen weer . Echt Olat ging weer helemaal op vandaag . In de zaal is het nog erg druk met nablijvers en Frans , tekent ook present met wat donker spul in zijn kelk . Is zelfs nog vanaf Eindhoven komen aanlopen …. Noud heeft zijn camera alweer opgeborgen voorlopig dan . Voor die mij op de foto's zoekt : Die met bril en groene jack is em . Het is nog gezellig napraten , en ik kuier nog als cooling down op Valkenswaard Markt aan en neem daar de bus . .. Thuis vertel ik mijn Annemie het wandelverhaal en speel besmuikt dat ik vandaag , toch nog al eens privé ben geweest . Niet gejokt misschien want ja Ad stuurde ons erdoor , toch ?
Had ik toch opnieuw wat uit te leggen , maar ja dat liep goed af . Reden genoeg voor de opmerking . Nu dinsdag ga ik bij onze zuiderbuur over de grens . Hamont-Achel ; in het noordelijkste puntje van Belgisch Limburg . Heb n.l. jarenlang verzaakt aan een even jarenlange traditie daar . En de omgeving kennende kan het alleen maar een succes zijn . Kijk er dan ook naar uit . Misschien tref ik u er dan ook . Blijven lopen dus . Houdoe of tot ziens dan .
