Hoor mijn deur uitgaand al vroeg sirenes van hulpdiensten.  Na enige tijd tref ik eenden die rustig bij mijn passage blijven zitten.  Wat vogelengezang in de buurt, het zonneke schijnt volop, het belooft een mooie dag.  Aan het busstation  tref ik een enkele wandelaar wachtend op de ander, maar laat de bus die ik neem gaan.  Op mijn weg naar het startlokaal  loop ik door het nog rustige dorpscentrum.  Op het Ridderplein tegenover het gemeentehuis, vermoed ik een standbeeld voorbijgaand, vandalisme aan dat beeld, het lijkt onthoofd.  Ga eens lezen wat of wie het beeld voorstelt.  Ik lees de opschriften.  Het lijkt op een bebaarde bisschop, die met zijn hoofd in zijn linkerhand staat, onder zijn arm, mijter er nog op.  Het beeld is genaamd Heilige Losbol met carnavaleske onderschriften.   Arriveer in een vrijwel lege zaal.   De meute is al onderweg.   Ik schrijf in en wacht dan ook maar niet langer.  Neem met permissie twee verschillende routebeschrijvingen mee.  De zonnebril en zonnepet gaan op, en ga op pad.  Krijg even kort wat straten te gaan en ga een park in,  hier binnengaand verras ik een gymclubje op het gazon met leider die oefeningen aangeeft.  Ik ga ruim om een grote plas over grindpaden, waar ik allerlei gevogelte op de gazons ontwaar, vooral eenden met hun jonkiesschaar, en prachtige beelden aantref.   Ze scharrelen rustig door onder wakend oog van moe eend.  Niks schuw.  Ga voorbij een paar verspreid staande hoge bakstenen stoelen en nog wat kunstwerken, een lattenbrug over en achter de plas om een fietspad op.  Er volgt een eindeloos slingerend grindpaadje over vijvers en sloten per brugjes overstekend tussen dorpsrand en  rondweg of ring om dorp.  De flora is er innemend mooi en variabel, in allerlei lentekleuren, wat rietgebieden her en der.  Tref op een geluidswal een muur van bloeiende bremstruiken.  Almaar door gaat het, waterspiegels tekenen zich af.  Na lange tijd ga ik van de bebouwing afdraaien, nog langs wat nieuwe industrie.   Een tegelpad opgaande steek ik een rotonde over en een asfaltweggetje in.   Het begin van bereklauwplantengroei is zichtbaar in de bermen.   Asfalt wordt zandweg, waarlangs kennelijk een betonfietspad aanleg voorbereid wordt, maar nu nog ongemakkelijke puinsteenweg.    Vogelengezang kietelt mijn trommelvliezen, wat mooi!   Koolwitjes en citroenvlinders zweven en of fladderen om me heen in grote getale.  Jong groen alom, pure lente.    Boeren bewerken hun landerijen met tractoren.  Werken op zondag, was vroeger not done toch.   Een lange veldweg in volle zon ga ik door, na wat bebossing, er komen wat wolken opzetten.  Een schilderachtig landschap wel zo.  Een weide met een grote kudde koeien die merendeels liggen te luieren, kijken me waakzaam na.   Er volgen wat lange echte Peelwegjes en paden.  Rust alom, erg weinig fietsers b.v. schijn alleen op de wereld te zijn.  Krijg een lange asfaltweg, gelukkig in de schaduw van bomen volop in blad al.  Een bomenkwekerij voorbij en vind wat tijd om twee erg kleine pony's te knoedelen veilig vanachter de weidedraad, steken ze hun koppies bij elkaar en ieder krijgt zijn knuffel van me.   Komt dorpje De Mortel in zicht en vlak voor de bebouwing, moet ik een smal grindpaadje in dat de naam Truttensteeg draagt.  Nou zeg wat een naam!   Ik moet er lang bij nadenken hoe men aan de onvriendelijke benaming zou gekomen zijn.   Het is een lange schitterende groenstrook met heggen van moerbei en beuk.   Ben in mijn nopjes hier erg mooi.  En zo beschermend.  Dan een verharde weg op, en daar dient zich bij een boerenhof de rustpost der club aan.   Buiten bakken enige  wandelaars in de felle lentezon, ik verkies de schuur in te gaan.   Na enig verpozen en een bekende loper met camera die speurt naar het ultieme plaatje in de natuur, die binnenkomt ga ik na verpozing verder, twijfel even op een afslag te nemen voor lange afstanders, maar kom het is al laat, doe ik maar niet.  Volgen een trits bospaden, die we veel later inruilen voor rustige asfaltwegjes door de boer zijner landen, met weidetaferelen, en tractoren die alom hun eerste velden hooi voor het jaar druk oogsten.  Weer bossen in en wandelen fietspaden en zandwegjes graspaden , sloten langs.  Een groot weideveld is één gele paardenbloemenzee met zaadbollen witte pluimen ertussendoor en dit beeld herhaalt zich verder op het parkoers weer.   Twee keer klaphekken doorgaande doorsnijd ik een weide en boslandschapgebied, broekachtig gebied met vochtige weiden, wat na tweede poortje overgaat in  erg smal padje tussen hoog gegroeide grassen en kruidenplanten, een asfalt weer op.  Een eikenbomenweg volgt, schaduwrijk weer.  .  Hier wordt het opletten:  De sirene van alertheid klinkt,  in mijn koppie dan.   Gonny van het wandelduo met hare Jos, had me gisterenavond  per mail nog gewaarschuwd over het papieren parkoersbeschrijving en ontbrekende pijlen- probleem ter plekke, getelefoneerd naar organisatie hoe nu te gaan want klopte niet.  En Gonny wist perfect te omschrijven wat te doen en waarheen op dit punt.   Loop doorgaande asfaltweg af i.p.v. rechtdoor, en herpak de route weer , zijnde een veldwegje met oude populieren, mijden daar een plankenbrug rechtdoor over te gaan en dan weer een treurwilgenpad in, wat overgaat in, asfaltwegje door een gehucht, met verspreide bewoning.   Een grote hond blaft plotseling vanachter een dikke hoge heg, veilig achter draad voor mij en even verderop boert bij het eten een flink in  wollen deken schaap.  Blaten leek er niet op.  Hanen kraaien pas laat op een erf, kennelijk te laat opgestaan.  Tractoren die aan het hooien zijn in de velden, die een zware hooilucht verspreiden, niet onaangenaam in elk geval toch.  De Broekstraat blijkt een lange weg omringd met schilderachtige oude boerderijen.  Zie op   afstand de contouren van dorp Gemert opdagen en weet dan het is niet ver meer.  Steken een doorgaand wegje over en gaan voorbij een bouw en werkliftenproducent, die tientallen van deze mechanieken in zijn voortuin nou ja tuin...heeft uitgestald.   Rotonde van buitenringweg dorp steek ik over de zogenoemde Oudestraat in met inderdaad oude dorpshuizen vermengt met recentere bebouwing weerszijds, en geniet van de voortuinen waar o.a. bloeiende bloemenstruiken, en opvallend veel rododendronsstruiken, hun weelderig kleurig bloemwerk  alsook seringen vertonen.  Het is werkelijk een prachtig tafereel.   Ga hoek van straat om en weet dan, daar ligt het clubhuis van de wandelvereniging, wandelaarsvriendelijke prijzen ook, en vanalles achter de bar verkrijgbaar voor hongerigen en dorstigen.  Jan met z'n hundje, {hondje} uit Mierlo, wacht.  Jan al wat op jaren,  heeft een indrukwekkend wandelpalmares wat betreft snelheid en lange afstandstochten op zijn naam bijgeschreven.    Hij wacht nu op zijn medereis en wandelmaatje Peter ene andere dus dan ikke.  Het is weer stil in de zaal en zo bekom ik mijn consumptie vlot.   Een zeer mooie tocht, zonnig weertje, alle ingrediënten voor een geslaagde tocht, in fris jong lentegroen.  Zet er op tijd de benen weer in om op tijd bij mijn bushalte  te zijn die uursdiensten draait op deze  dag.   Er heerst in het dorp een mineursfeer op  terrassen en straten en in horecazaken.  Blijkt de plaatselijke voetbalclub naast het kampioenschap gegrepen te hebben.  Keer voldaan huiswaarts.     Aan u beste lezers tot volgend keer weer.  Gegroet: Houdoe !

Peter Heesakkers