Ik bereid me voor op een lange wandeling naar de startlokatie vanaf de dichtstbijzijnde  bushalte.   Op hun website beloven ze  de zuidelijke omgeving aan te doen, wat mij zeker aanspreekt.  In het voorbijgaan door het landschap wordt ik begroet door een kudde schapen en lammeren, even verderop zoekt een jong veulen zijn toevlucht bij moeder paard.   Weer wat verder valt in het oog dat een hele heg en voortuin  uitbundig gesierd wordt, met wit closetpapier, in de tuinen restanten stro, zover had de eigenaar van de bewoning al orde op zaken gesteld.  Kennelijk  als een verrassing voor een pas gehuwd stel bedoeld.    Het aanmeldburo bevindt zich buiten de deur van de club haar onderkomen, alsmede  het buffet voor verfrissingen.  Ook is een enorm dekzeil opgehangen aan de achterkant van de gevel ter voorkoming van nattigheid.  Niet nodig zo zeggen de weersdiensten voor onze regio.  Het zal droog blijven.    Aan de ingang van het terrein denken toezichthouders dat ik de eerste finisher ben.  Grote hilariteit.    Na inschrijving loop ik het terrein af weg met fietspad op.   Steek een rotonde over en ga een wegje omzoomd met wilgenboompjes die recht op een molen aanstuurt.  Molen genaamd De Windvang, maar hij staat stil...    Ik wordt door landerige  weelderige groene wegjes en zandwegjes gestuurd.  In de bermen groeien planten en wilde bloemen weelderig.   Passeer een zigeunerkamp waar de kippen en kuikens in de rondte  pikken naar voedsel wat ik niet bespeur.  Toch gezellig deze beestjes voor je voeten.  Eindweegs verderop moet ik even een asfaltwegje met 60 k.m. limiet volgen maar gelukkig niet lang.  Een zandwegje ingaand, staat een afsluitboom, waar je moeilijk overheen kunt stappen, maar ook een limbodans om er onderdoor te gaan is mij niet gegeven, derhalve wring ik me erlangs.   Prachtig landelijke  landschappen schuiven voorbij.    Kom aan een ophaalbrug over de Zuid-Willemsvaart, jawel toch weer een kanaal als de voorbije weken.  Even lijkt het erop dat we een druk gebruikt fietspad opgaan, maar ziet, vrijwel meteen duiken we een groenrijk paadje in 'n eenmans paadje.  Nu en dan de armen omhoog tegen o.a. reusachtige brandnetels.  Het gaat door een erg dicht begroeid bosgebied.  Tot aan een grote weide en akkervelden.  Na wat paden en  wegjes  volgt een splitsing van lange afstanden.  Het blijft een groenige route met kleine bospartijen velden, weiden.  Geraak ik aan een doorgaande autoweg welke ik herken als de weg Nuenen - Nederwetten.  Deze steek ik over het fameuze Nuenens Broekgebied in.  Een enigzins slingerend asfaltwegje.  'n Eind verderop komen wandelaars, vroeger vertrokken en lange afstand gangers mij tegemoet gewandeld, die een paadje inslaan.  Weet nu dan dat de rustpost niet ver meer is, en ziet aan randje Nuenen met zicht op het Dommeldal en randje Eindhoven-Oost is bij een verkoop en planten/bloemenkwekerij de rustpost voorzien.  Zowaar een terras voor ons, en eigen buffet met alles d'rop en d'ran.  Het is er prima toeven tussen tussen het overigens nog geringe koop/bezoekpubliek.  Moet hierna een  deel het parkoers tegen gekomen richting volgen, om dan inderdaad het pad in te gaan, waar ik de tegenlopers in zag gaan.  Een veldje op een opdrogend  aangelegd poeletje langs, en nu in het broekgebied nog zijnde, vochtige gronden dus, wat balkbrugjes over sloten en bosgebiedjes, doorkruis ik immense vlakten, zeeën van wilde bloemen.  Mag dan een overdekt graspad  volgen in die me weer de doorgaande weg doet oversteken.   Rechts van me staat een oude windmolen, De Roosdonkse Molen,  die schilder Vincent van Gogh nog  vastgelegd heeft op schildersdoek.  Nuenen propageert zich als v.Goghdorp,  toeristisch hiermee en legt hun geen windeieren.  Ik tref diverse panelen  met uitleg in Engels en Nederlands en afbeeldingen die vertellen over zijn leven in Nuenen, waar hij overal kwam, verbleef  waar en wat hij met de penseel vastlegde voor het nageslacht, en de woning van z'n geliefde Margot Begeman.  Ik ga een groepje Italiaanse bezoekers voorbij die uitgebreid aan het lezen en fotograferen zijn.   Na mijn weg door smal paadje hoge begroeiing kom ik aan een vervallen krotachtige boerderij, die men niet wil slopen, en een rol speelde in Vincents leven.  Geraak aan een rood-asfalt fietspad  en loop tegendraads deze wat lang af richting Gerwen.  Nog echt een dorpke gebleven en dat wil wat zeggen zo onder de rook van grote buur Eindhoven.  De stilte onderweg in de omgeving tot nu is verkwikkend voor lichaam en geest, en het groen rijkelijk en enerverend/wisselend.  Ga dwars door dorpje Gerwen, en krijgen een zijwegje in te slaan, die op een ringweg langs de buitenkant bebouwing loopt.  Plots dient zich bij een achterom binnenplaats particulieren,  de tweede post aan, voor mij wat vroeg na die eerste, maar ik vertoef er toch maar even.  Oude bekenden struinen ook binnen, een genoeglijk gesprek, en ik  ga verder met ze.  Steek ringweg over en gaan een groot veld doorsteken  waar men bloemen en planten kweekt, en delen van velden afgedekt heeft met dekzeilen.  Dient zich bosgebied aan en mogen we een poos bospaden gaan, met even verderop een groot heideveld.  Gaan wat brede wegjes in met her en der villaatje, bungalows, of eenvoudiger bewoning verscholen in de bossen.   Wat later bieden bossen straatnamen.    Geraken dan eindelijk het bos uit en volgen een rustig wegje paralel met doorgaande verbindingsweg, maar verkeersvrij voor ons.  Wat woningen, en boerderijen rondgezaaid moeten we deze weg oversteken en komen in gebied Deense Hoek, herken niets Deens hier.  Klim op oud wegje geleidelijk naar boven en neem brugovergang kanaal.  Kort hierna moeten we een talud afdalen denken een relatief nieuwe wijk in te moeten gaan, maar de parkoersarchitect laat ons een rustig   groenrijk omrand fietspad volgen dwars door de  overigens erg rustige wijk.  Bereik dan weer de buitenkant van het dorp  Lieshout en men laat ons landerige wegjes volgen.  Plots herkennen we de beginroute van vanmorgen weer en lopen nu tegen beginroute in.  Wat boomkwekerijen langsheen en daar is ook de molen van vanmorgen die nu driftig met z'n wieken draait.  Gaan een aardappelveld langs die in witte bloem getooid is,  en  een kapel toegewijd aan St. Servatius, steken autoweg naar Mariahout, St. Oedenrode en Veghel over en belanden op de terreinen van de organiserende  atletiekclub, alwaar we ons na afmelding neerzetten op het geïmproviseerde  buiten terras.  De route weer heel anders dan andere jaren.  Boeiend, erg groenig, wisselend en vanalles wat te zien en bewonderen onderweg.  Kortom opnieuw zeer geslaagd en een dik  en groot compliment voor de route uitzetter, {s}.    Van tijd  tot tijd mochten we schaduwlopen, zeker in deze tijd van het jaar geen overbodige luxe.  Het zijn duidelijk kenners geweest de routemannen.   Zeker voor herhaling vatbaar deze tocht met een gebied rondom met legio mogelijkheden.  Ik zet na het verblijf op het terras de terugtocht in, te voet naar de wat verre bushalte, maar het was me de moeite waard vandaag,  dat is zeker.   U beste lezers:  Gegroet:  Tot volgend keer weer.  Houdoe!

Peter Heesakkers