EJOS:  De afkorting staat voor Eerschotse jeugd op stap.  Eerschot is de oostelijke wijk van St.Oedenrode.  Wat mij opviel op mijn gang naar de startlokatie, was dat daken van  rijtjeshuizen begroeid waren met gras en planten.  De startplaats is voorzien aan de noordelijkste rand van een uit de kluiten gewassen dorp, een campingkantine met alles eromheen aan eetgelegenheid, winkels en verblijf.  Buiten op de camping is het nog erg stil deze vroege morgen, alleen de sporadisch vertrekkende wandelaars en de vol rakende parkeerplaatsen vertellen over het begonnen wandelevenement.  Ik kom Jan H. uit Best tegengelopen vanaf de start, ik op weg naar de inschrijving nog, breng de jongeman in verwarring, hij denkt dat ik er de tocht al op heb zitten.    Ik vertrek na inschrijving , zie  meteen aan het begin een hele strook met balsemien.  Laveer bij de parkeerplaats tussen de aankomende auto's door, en wat opvalt zijn ter linker zijde de vele sporthallen voor allerlei kunnen op sportgebied.  Duidelijk, St. Oedenrode is flink en sportief in beweging.    Draai in ruime omgang via paadjes om de hallen heen naar de Zwembadweg een  z.g. 60 k.m. wegje met barrages, om verkeer af te remmen.  Recht voor me uit zie ik een groepje wandelaars welke verkeerd zijn gelopen, denk ik dan maar, even een gil dan, zij zetten hun tocht verder, mogelijk zomaar dagjesmensen.    Een wegje stuurt me dwars door golfterrein, en de eerste vroegerikken slaan er al hun balletje.   Hoor in de verten de kerkklokken van dorp Schijndel, ik geniet ervan en luister intens, wordt n.l. steeds zeldzamer.  De route vandaag gaat noordelijk en noord-westelijk van St.Oedenrode.   Steek een weg over een groenig donker  wegje.  De Schijndelse heide op aan, echter ik denk dat deze streek ergens in de grijze oudheid inderdaad een heidegebied moet zijn geweest, maar nu wel erg agrarisch aandoet.   De vijf k.m. afstand splitst zich van me af.  Plots wordt ik geconfronteerd met gelijke pijlen ook oranje van kleur, en zelfde vorm, maar behorend bij een wielercircuit van crossfietsers en renners vandaag.  Nu wordt het oppassen dus.  Er zit wel een sticker op de pijlen van mijn parkoers aangebracht door de wandelclub.  Volgt een lange asfaltweg, een slinger in Z vorm erin, en ontmoet ik in het landschap een schaapherder, met zijn grote kudde.  Enorm geblaat komt mijn richting uit ter begroeting.  Weer meteen links en dan rechts volgen andere weg of beter straatnamen.  Hoor op afstand schreeuwen op sportveld, jawel voetballers onderling naar elkaar, die elkaar aanwijzingen geven.  Mijn vermoedens zijn juist, ik herken nu deze weg en op afstand zie ik de contouren van dorpje Olland.  Kom langs een weiland waar een rijpaard belangstellend me opwacht.  Hij krijgt een knuffel, maar wordt afgeleid kennelijk, het beest kijkt achterom, en draaft plots van me weg richting staldeur, glipt binnen, kennelijk wacht hem daar een maal van de boer.  Tegenover de wei staan twee paarden en ik moet me excuseren, als dat ik vanwege een sloot langs hun draad daar niet bij hun kan komen.   Een van het duo schudt ook al van nee, als ik ze moet vertellen dat het niet kan. Het is tot nu een landelijke route vanaf begin deze tocht, maar zeker niet onaardig die Meierijse landschappen.  Ga met wijde boog om Olland zo lijkt, een brugje over, van de Ollandse waterloop.   De rust is voorzien in café Den Toel, nou ja rust, het café is overladen met clubjes toerfietsers, in clubkleuren, en de bediening is even wachten. In dit café is destijds aan de bar  een der nu grootste wandelclubs van het land bedacht en opgericht, OLAT{!}  Na de pauze gaat het voort, een groepje pijlen dus ook van de toerfietsers is even oriënteren , even verder op de splitsing ontbreekt onze pijl maar parkoersbrief biedt uitkomst, neem tegenovergestelde richting fietspad richting Liempde , en dit is een slingerend betonwegje, zuiver toeristisch, door een wisselend groenig landschap.  Even slaat de twijfel toe, ik mis n.l. vervolgpijlen, en hoewel een schitterende route  knaagt de twijfel, maar ik volg gedwee een clubje voor mij.  In de hoop van.  Een tuin met kallebassen of pompoenen, aller grootten en kleuren brengt afleiding.  Het fietspad eindigt als omschreven bij een kapel, en ziet, de pijlen zijn er weer.  Ben nu gerustgesteld, maar nog gemengd met de wielerpijlen, maar ik kan nu mijn papier weer goed volgen.  Een boerderij voorbij met ouderwetse waterput in de tuin, dan kort hierna een wegje rechtsaf, krijg ik zowaar een lange welliswaar, -- maar zandweg onder m'n voeten, verhard zand/grind, dus droog toch navenant.  Een wegje met kerstbomen omzoomd uit de kluiten gewassen, maar ook spar eik en berk,  al toch, door.   Ik  passeer geregeld stukken bosgebied, maar daar heeft de route-architect geen zicht naar.  Het papier verraadt me dat we in plaats gesticht in de vijftiger jaren vorige eeuw, Boskant genaamd zullen komen.  Kom langs sportpark en besluit daarvan de kantine op te zoeken, juist op tijd, want de rust in een voetbalwedstrijd is geblazen door de scheids, en heb dan op tijd m'n consumptie en zitje.  Krijg na de pauze hier wat straten door te gaan van Boskant, zal en kan de voorziene rustplaats negeren, en wandel de plaats al gauw weer uit, opnieuw een prachtig groenig wegje stuurt me in den buiten weer.  Kremselen heet dit wegje, wat dít is {?} .  Een doorgaande weg 60 k.m. z.g. oversteken en even verderop wegje Bobbenagelse weg in.  Herinner me dit als bomenweg maar zijn inmiddels gerooid, en er wordt ferm op gereden, ver boven maximum snelheid en is flink opletten.  De streek Meierij staat vooral bekend om haar klompenindustrieën en de populierenwegjes en bossen  bomen waaruit de klomp gemaakt wordt.   Gelukkig heeft het landschap ook diverse andere boomsoorten, struikwerk en bossages.  We mogen weer eindweegs verder van de druk bereden weg  af.   Zandpad Kinderbos in.  Het vangt aan met groot uitgeschoten aspergevelden, welke het landschap bij sieren.  Ga nog een schitterende oude villa voorbij met oosters aandoende contouren, veel serres balkons, veranda,s, een echte blikvanger om even te bewonderen.  Komt bebouwing in zicht van St.Oedenrode, maar we gaan keurig erlangs door landschappen, en een zandweg in, die me recht bij de zaal afzetten zal.  Fini dus.  Resumerend kan ik stellen:    Wat erg veel asfalt en beton te gaan vandaag, en wat te weinig zand en stukken bos.  De bepijling was wat vreemd, omdat in plaats van voor afslaan, ze gehangen waren voorbij afslag en dat was goed oppassen, en sommigen ook niet goed gericht waren.   Niettemin:  De route-uitzetter {S?] , had, {hadden} goed hun best gedaan en de route gaf prachtige zichten als op landschappen, onderweg.  Wel veel lange wegen en wegjes, en zandwegen alhoewel deze laatste wat schaars waren.   Er was wel veel moois te zien toch.  Wel had ik het idee soms, dat de route met de auto uitgezocht was....?   Gezien veel verhard.  Tja:  Ik ben verwend met de brabantse natuurtochten, juist in het deel dat rijk voorzien is ermee.  Ik neem nog een bakje troost en ga dan op weg naar huis.  Ik begreep dat volgend jaar hier geen officiële wandeltocht voorzien is.  Dit is een specifieke jeugd-aktiviteiten vereniging, en hoewel het aantal ouders en ouderen, navenant is, is er weinig respons om te helpen op aktiviteiten als deze tocht, en dat is jammer, want dit gebied, de Meierij dus, biedt zoveel meer.  Men neemt een jaar vrij-af, werd me gezegd.    Beste lezers, wandelaars:  Ik groet u weer.  Tot volgend keer weer.  Houdoe !

Van Peter Heesakkers