Op een onwezenlijk tijdstip, 'sochtends vroeg staat Noud aan de voordeur.  Hij heeft nogal wat op huis gaande stappers, kroeg en discogangers getroffen op zijn gang naar mij zo vertelt ie.  Even broer Wim afhalen in Veldhoven en we gaan op weg naar Reusel vlak aan de grens met onze Belgische buren.   Als we Reusel naderen worden de eerste nevelflarden zichtbaar.  Met de eerste leden van de organiserende club nemen we al gauw de eerste parkeerplaatsen in.  Snel wordt alles in gereedheid gebracht om de eerste vroegerikken te ontvangen.  Noud heeft zich beschikbaar gesteld om  het projectiescherm en de diaprojector met bijbehoren te installeren.  Al rap zien we ze binnendruppelen de langste afstanders { lopers} , en hun prestatieve acties zijn af te lezen aan shirts en jacks.  Bij het startsein stuiven ze de zaal uit.   Ik wacht mijn tijd rustig af, mijn eerder voornemen, heb ik in de kast gezet, mede indachtig het voorspelde regenachtige weer vandaag.   Het zou droog blijven verd....Plots vraagt de vereniging actie, en in no-time zitten we gevieren Noud, Wim, Ruud Horst, medewerker/inzender Beneluxwandelen en ik  stickers op de routeblaadjes te plakken alsdat het evt. noodnummer voor onderweg ten laatste veranderd is.  Gaat razend vlug.   Als de langste afstandmeute de zaal uit is, komen de overige afstands-aanmelders binnen.  Na de gebruikelijke praatjes, ontmoetingen, wederwaardigheden uitgewisseld te hebben mogen wij er dan op losgelaten worden.  Even wat nevelige straatjes en dan de wijde wereld in van den buiten.  Het zicht wordt flink ontnomen want het is erg mistig geworden bij de zonopkomst.  De kerkklokken van het dorp luiden ons uit.    De tocht zal plaatshebben op den zuider buurmans gronden vandaag voor toch wel dik 80%  Even een perceel bos door asfalt en veldwegjes en een erg groot koolzaadveld, in gele bloemenzee langsheen.  Vallen ook de duizenden spinnenwebben in dauwdruppels op langs de paden en wegjes.    Wat wandel knooppuntpalen voorbij is al na ruim vier kilometer, de verzorgings post.  Indachtig de dan na deze, mogelijk wat late post verwijlen we maar even toch, kopje koffie en brood laten we ons goed smaken.  We blijken aan de landsmeet te staan, de stand misschien op de grenslijn, of net ervoor.  We zien het aan de veranderde duidingsborden als wandelroutes.    Jawel we lopen direct België in de gemeente Arendonk, provincie Antwerpen.  Een ruim omdraad gebied met verscholen bunkers, nog uit de z.g. Duitse bezettingstijd, zo vertelt men, zijn toch zichtbaar.  De mist trekt snel op, en de zon schijnt volop vanaf hier.  We trekken de bossen en landschappen van de Belgische Kempen in, zien duizenden zwammen, en het verkleuren van het blad der bomen vertelt dat de herfst nu echt zijn intrede doet..  Het blad valt altoos om ons heen.  Eikels vallen met een plof massaal uit bomen en de kastanjes eveneens.  Wonderwel wordt er niemand geraakt. Bolsters liggen bezaaid op de grond. Toch zien we ook nog bloeiende erica, de paarse heideplant.  We genieten van de onmetelijk lijkende bossen, nu en dan onderbroken met veldjes, akkers en weiden, de doorkijkjes her en der.  Natuurtocht in optima forma.   Achter een wand aan een bosrand staan borden met opschrift "Bezet", hè, hoezo?   Gluren er toch achter en zien kinderen met ezels rijden en spelen, en verzorgen. Gaan dwars door veld met vuurkorven, die nasmeulen.   Eindweegs verder is het even zo droog en veilig als mogelijk van door diepe tractorsporen  omwoelde wandelpaden, voorzichtig te sluipen.  Enorme trucks voorbij onbemand blijken er houtkapwerken plaats te vinden als we stapels palen hout en stammen zien.  Een verhard wegje overstekende brengt een pad en weg ons bij het Theehuis, zomaar in de wildernis op de gemeentegrens met  Ravels en Arendonk.  Het ziet er met tuinen wat blokhutachtig uit de bouwsels, en vrij nieuw ook, maar binnen is het een en al gezelligheid.  Theehuis Op Talander, wat het ook betekenen mag.    Lopen na die rust een stuk tegen de route in om een graspad in te gaan na weer voorzichtig door diepe tractorsporen te ploeteren.    Een weide met ezels langsheen.  Bij ons loopt een kraninge 90plusser, die stevig mee stapt en zijn zegje doet.  Tjieu uit Weert.  Kan veel verhalen, en dat doet ie dan ook.  En nog helemaal bij z'n positieven.   Graspaden sturen ons door moeder natuur, langs weiden kleine vergezichten, verwilderde velden, een oude witte eenzame monumentale  boerderij.   We treffen een jonge familie met een ezel aan de wandel die pauzeren langs de wandelroute.  De ezel doet zich tegoed aan het aanwezige groen. Natte graspaden vooral tot aan weer een kapot gereden door boswerkers modderig en glad wandelpad. Trekken we dwars door de omsloten natuur een wat erg lange route door velden en bossen pad nu en dan droog, asfalt of verhard zand.  tot een veldwegje waar we in de verte bebouwing zien.  Dit moet  Arendonk zijn vermoed ik.   Tussen de bomen een afgebakend terrein van wat ik dan vermoed een vakantie-oord, en of camping. Gaan in bebouwing een fietspad op langs een B-weg en kom dan aan de ingang wat blijkt een opvangcentrum of kamp voor {economische} {??} vluchtelingen te zijn.  Fedasiel genaamd.   Een paadje brengt ons aan een ijzeren balkbrug enkel, dat wel, met leuning, vervolgens aardappelvelden en anderzijds weer koolzaad door.  Even verderop komen schoorsteendampen, en bij een oorlogsmonument, onze neusgaten binnen. { Houtstook}.  Zien tegelijk ook een zaak in houtkunst tentoongesteld aan den volke.   Witte schermbloemige plantensoorten nagebleven van voorbije zomer, omzomen ons smalle pad.  Een schuilhut, die eerder half onder de grond liggend doet denken aan schuilplaats tegen vijandelijkheden van voorbije wereldoorlog. langsheen, gaat het slingerpadwerk klompjespad genoemd  een bos weer door met opmerkelijk grondgroen en groeisels.  Ik vermoed weer op Neerlandse bodem te zijn aanbeland intussen.  Een eenzame appelboom  aan een draaipad, waaronder massa's appels liggen al.  De zon duikt weg in een grijs wolkendek intussen.   Zowaar is daar de volgende OLAT-rustpost tussen het groen opduikend.  We laten ons de door Willem de kok van de ploeg verzorgers, ons de Bele-vensoep, vanwaar die naam{?},,  goed smaken, met een belegd broodje en koffie na.  Zittend op drukbezette bankjes.  Een asfaltweg brengt ons aan de oversteek doorgaande verkeersweg langs wat vertier brengende bouwsels, zien op afstand het oude douanekantoor aan de grenslijn gaan weer bomenweg in met kastanjes en beuk, en weer hoor je de boomvruchten vallen om je heen, en worden dan een smal pad op gestuurd, dat zich door landschappen slingert, langs een minicamping die er nu verlaten bij ligt.  Een wei met witte koeien langs.  Vlaren heten ze dan geloof ik {?}..   Over z.g. duiker stappen we wat bij mij een provisorische brug is een soort overgrote rioolpijp.  Mogen dan een gloedje nieuwe woonwijk inwandelen, mensen- in- betere- doen-woningen.   Blijkt alras de zuidelijke wijk van Reusel te zijn.  Ken Reusel van vroeger jaren als grensdorp met doorgaande dorpsstraat met zijwegjes, en verbaas me nu van de uitgestrektheid ervan.  Worden door groenige wijken gestuurd.  Plots is daar de mij vanouds bekende Dorpsstaat dan.  Steek die over en dan tussen winkelgalerijen en appartementengebouwen ben ik duidelijk in het centrum, en dient zich de finish aan. Het dorps cultureel centrum met vanalles dróp en dran en binnen.   Het was vandaag weer ouderwets "Echt OLAT", is de trotse slogan van de club.  Een uitmuntende verzorging. Schitterende routes, natuurrijk, met zorg uitgezochte wandelpaden en wegen.  Noud heeft weer eens zijn opmerkende camera rond laten waren op en langs de route.  De foto's zijn weer te zien op de clubsite WWW.OLAT.NL  ga naar foto album of picasaweb.  Mogelijk later deze week op hun site gepubliceerd.  Ik en we gaan weer zeer voldaan naar huis, we verlaten de zaal op twee nablijvers na.... We grinniken dik tevreden, en voldaan,het was weer het OLAT-dagje wel. Pakken snel zijn projectiespullen en camerawerk in, en zijn er vandoor.  Volgende week lonkt Boxtel weer, die mij ook lokt.  Tot het lezersvolk roep ik weer : Houdoe, en tot volgende keer.   Gegroet, het ga u goed. 

Peter Heesakkers