Op een mooie Pinksterdag, samen kuieren in de zon,  zo begint een bekend Nederlands liedje van het toenmalige befaamde duo De Spelbrekers.  Welnu, de weergoden hadden ditmaal anders in petto.  Krijg al meteen een koude neus als ik buiten ben.   Een warm jack aangetrokken.   Het is de koudste Pinksteren in 80 jaar.  Laat nu juist dezer dagen de zo genoemde ijsheiligen heersen.  Nachtvorst aan de grond en dus ook overdag zeer koud.  Toch al medio Mei.    Niet druk ook met weekend gangers op de wegen.  Kan mij bij deze club, herinneren dat ik nogal eens warme tot benauwde later zelfs onweerachtige tijden of dagen beleefd heb.  En stevige dorst ook.    Start is in het inmiddels vertrouwde scoutinggebouw.   In de startzaal kan ik nog net de laatste route-omschrijving  weggrissen.   Ik twijfel nog welke afstand ik ga doen.  Dus neem ik er twee mee.  De parkeerruimten staan overvol buiten het lokaal, en zelfs moet er al geparkeerd worden in de bermen buiten het terrein.  Buitengaand wordt ik op de gevoelige plaat  vastgelegd  door een vertegenwoordigster van de dorpsomroep,  blijkt na informatie.  Kort na de start klopt mijn route-omschrijving niet.  Ik moet na een rotonde al direct een zijwegje in voor de extra omgang van mijn route.  Keer weerom.  Meest agrarisch wordt dit ommetje, en het valt op dat de weiden er leeg bijliggen , geen koeien.  Het gras ligt er mals bij.   Mijn routepapier is niet exact, bemerk ik al gauw dus opgepast.  De pijlen zijn vernieuwd in blauw-witte kleuren de kleur  van de club.   Ze hangen ook niet altijd logisch en opvallend.   Dan toch, ontdek ik een paar koeien en verderop een weitje met negen reeën die me waakzaam nastaren.  Eerste tijd almaar asfaltwegjes, huisjes en boerderijen al of niet gerestaureerd her en der.  Ook hypermoderne bouwsels.  Asfaltweg wordt zandweg en brengt me  de wildgroei in, langs sloten omzoomd met hoge grassen.  De Oeterd heet dit natuurgebied, puin/zand vermengd zijn de paden.  Wat ongemakkelijk te gaan.  Moet een brugvlonder over beekje langsaf  akkerlanden met aan de zijden het wit ziet van bloeiend fluitekruid.  Ook de bereklauw  bloeit massaal.   Verharde weg weer op, landerig door, even paadje in wat route afsnijdt door bosjes .  De Vlerkenroute meldt het toeristische routepad-bord.  Zie ver weg de nieuwbouwwijk van Lierop, maar laten die voor wat ze is.   Ga langs stroom de Kleine Aa, een fietspad op langs weg Lierop.Someren, om kort hierna weg af een lang knuppelpad  te gaan slingeren.  Ga langs bosrand en weiden/akkers smal paadje door, moet een smalle betonplaat over watervalsluis  balanceren, hier mag je niet dronken zijn ha-ha, of evenwichtstoornis hebben,  en kom aan een grote camping, laat de rust voor wat ze is maar geraak moeizaam van het terrein weer af, oorzaak omschrijving en gebrek aan pijlen, er hangen vaak blauw-witte linten aan twijgen en palen of boomstammen.   Ga nu de Lieropse en Strabrechtse heide op, een pad weerszijden bremstruiken volop in bloei, rijkelijk.  Wild roosters over, en krijg een hele reeks paden te gaan , een bospad hoge oude sparren.  Een ree steekt gezwind over het pad nog lang zichtbaar in zijn run door het bos.    Ben een hele tijd moederziel  alleen in grootse  bos en heidevelden.  Kom in vlakten en nieuwe bospercelen waar enige jaren terug  een enorme heide/bosbrand woede, plezant te zien dat de natuur snel herstellende is, al steken er ook lange dode  zwarte stammen uit het jonge groen alom.  Zover het oog rijkt. Heel enkele keer passanten met fiets of zelf wat wandelend, maar voor de rest akelig stil zo in mijn uppie.   Lange slingerpaden volgen, zie nergens deelnemers op de wijdse heide met verspreid bomen jong  en oud of groepen bomen.  Vennen dienen zich aan, erg weinig  vogels en watervogels.  In de verten bospartijen aan de horizonten.  Moet een autoweg oversteken en een naderende automobilist  sein ik dat verderop politiecontrole staat, en hij matigt zijn snelheid  rap.  Een bon uitgespaard dus.   Even langszij fietspad op en toch weer de stilte van de overigens prachtige bossen vandaag ingaand grindpaden en een coopertestbaan in smal pad,  en verderop verschijnt er in de verte een toiletwagen welke geposteerd is voor de wandelaars vlak aan hun post van rust onder het afdak van een imker vereniging.  Zitjes genoeg voorzien, en consumpties warm en koud of koel.    Ga na rust een paadje in en zie Allemanspad en Witvenpad en Keelvenroute  aangeduid, voor de zomaar wandeltoerist.  Het is een bosgebied zonder weerga, mag of moet gezegd.  Ook de Zevenvennenroute.   Namen van die paden volgen we gedeeltelijk ook.   Pad na rust meteen door groen omsloten, langsheen een speelweide met pick/nick tafels en volle autoparkeerplaats, het wordt ook wat levendiger met dagjesmensen, gemengd met  deelnemers der tocht want alle paden of routes gaan nu samen.  Klaphekken vandaag ook overvloedig aanwezig, en ik kom langs  Schotse hooglanders  die rustig doorgrazen .   Kom aan punt waar vorig jaar nog volop bomen stonden, nu kaalslag, men beweert om natuur wisselender te maken en andere boom en plantengroei een kans te geven, naast oude dennen en sparrenbossen.  Een lange knuppelbrug of pad weer overheen, slingert een voormalig groot ven over.  Weer het bos in doorslingeren , en opnieuw langs grazende Schotten, ze laten ons met rust, langs bosrand en wijdse panorama's.   Almaar bospaden volgen, en opnieuw bewerkte vlakten, door boskap, men wil hier kennelijk meer heide creëren.  Stuifduinen volgen,  we herkennen een verharde weg waar we onze route door Strabrecht en Lieropse heide aanvingen, vanaf de camping.   Gaan die camping weer op van tenten en huisjes, en gaan er ruimschoots langs en doorheen om bij de uitgangspoort een asfalt en boswegje in te gaan.  Geraken aan de rand van het onmetelijke bos de ruimten in, agrarisch weer, huisje boompje beestjes, akkerlanden en weiland.  Oude melkbussen voor de sier langs een oude boerderij. Blaffende  wakende erfhonden,   Wegjes met hoge bomen omzoomd, langs een gerooid bosperceel, waar wilde planten en boompjes hun kans krijgen.   Er roept een pauw, maar ze houdt haar veren in.  Pas als ik kijk spreid ze die ten toon.  Inderdaad zo trots als een pauw.   Draai een betonpad op  en ga langs doorgaande weg op de finish af. Rotonde van begin tocht weer oversteken.  Oprijlaantje in, en kom aan de finish.  Het zou te ver voeren over deze tocht uit weiden, hoe mooi, boeiend deze was. Laat ik samenvattend zeggen:   Fenomenaal mooi.  Veel nieuwe paden en routes gehad.  Het routepapier was niet altijd even duidelijk en vaak wat  te summier.  De bepijling niet altijd logisch en duidelijk, boskruisingen  b.v. niet vermeld, en op lange bospaden geen ondersteunende pijl voor rechtdoor, men had enkel hoekpijlen in de aanbieding, waar men af moest slaan,  of de pijl hing  verder in het pad te gaan, maar ik ben er toch doorgeraakt.   Een natuurtocht bij uitstek, om van te smullen.  Qua natuur en rust om je vingers bij af te likken.  Dat is en doet Hermode.  Ze hebben de omgeving ook zonder meer mee.    Beste lezers dezes.  Ik groet u weer, met een Brabants,  Houdoe, en tot volgend keer weer.   Van Peter Heesakkers.