De serie wandelingen rondom  de grens, is zonder meer een groot succes gebleken.  Wandelliefhebbers uit zowel België  als Nederland treffen elkaar in een blijde, opgewekte, gemoedelijke sfeer, en maken zodoende kennis met elkaars wandelland.  Hier blijkt telkens weer dat wandelen verbroedert, en worden al te vaak  lopers bij elkaar uitgenodigd te komen wandelen, en leert men kennis te maken met elkaars cultuur en de eigen wandelomgeving te verkennen.  Er worden vriendschappen vaak voor het leven  gesloten.  Dit vindt je in geen enkele andere sport of hobby.  Wanneer ik de bus instap op weg naar, komt er een verrassende kreet  en begroeting ergens uit het voertuig.  Ook mijn verbazing kent geen grenzen.  Blijkt Peter met een Hongaarse naam  uit het Belgische Mol  te zijn, het illustreert weer eens dat wandelsport vol verrassingen zit en blijde ontmoetingen is.  Er zit nog een dame uit het westen des lands present.  De hele reis hebben we vrolijke kout over onze wandelervaringen elders en ons welzijn.   We hadden elkaar al een hele tijd niet meer ontmoet.  In Dommelen gem. Valkenswaard moeten we eruit, en wensen we ieder de chauffeur een prettige dienst.  Peter  had deze morgen diverse bussen van binnen gezien vanuit zijn woonplaats,  enkele overstappen, erg vroeg moeten opstaan en een hele omweg naar zijn bestemming.  Dat is nog eens liefde voor de hobby bedenk ik dan.   Het is even lopen vanaf de halte naar de startlokatie tussen landerijen door zo'n twee kilometer.  Het is het thuis van baanwielrenners de kantine ervan.  Er heerst binnen een opgewekte sfeer en het is er druk ook.  Ruime parkeergelegenheid en de bezoekers uit Vlaanderen laten zich niet onbetuigd en zijn present in grote getale.   Wandelclub "Voetje voor voetje" tekent vandaag voor een der tochten uit deze zomerserie.  Na een drankje en begroetingen onderling gaat het Loss zou de Duitser zeggen.   De Oostelijke helft van deze provincie kenmerkt zich door uitgestrekte bossen, heidevelden , en ruige natuur en vennen.  Schaduw wandelen en prachtige natuur zijn hier verzekerd, voor de wandelliefhebber.  We vertrekken op een wielerbaan en gaan al rap de natuur in.  Graspaadjes, sprokkelhout paadjes, dennennaalden, grind en zanderig  temidden van rustige bossennatuur is ons deel.  Jammer, natuur en route uitzetter Ad Phiferons heeft voorbije lente afscheid moeten nemen van zijn cluppie, en onze wereld en zal ons nu bezien vanuit het hemelse.  Zijn vervanger laat zich in de leer geweest bij Ad ook niet onbetuigd, en laat ons van de Valkenswaardse natuur ten volle genieten.  Schier eindeloos loodste hij ons door een schitterend bosgebied, en perfect gepijld parkoers.  De parkoersuitzetter laat ons in een woord genieten van de Kempense natuur, waarvoor ik de man na de tocht mijn waardering  dank en bewondering uit kan spreken.  We stappen  eindeloos paadjes door en allerlei samengestelde  bossen , genieten met een grote G.   Op  de route-omschrijving put de man uit door eindeloos paadje en zoveelste splitsing  paadjes te noemen.  Pad kruisingen,  T-splitsingen enz.   in een engelen geduld.   Almaar zuid waards richting het Belgische Lommel.   Het parkoers brengt ons volkomen tot rust in die grootse ruimte.  We passeren op enige afstand een Engels militair kerkhof, hier liggen begraven de helden van het grondleger, van het 30e Britse leger aan de weg van Lommel naar Eindhoven met als einddoel Arnhem, wat helaas een brug te ver bleek te worden.    Dankbaar en triest gevoel tegelijk  wisselt mijn gevoelens, bij het zien van de grafstenen.   Na wat gepadder, komen we bij een grote boerderij waar de rust is voorzien en kunnen we ruim zitten onder een schuurafdak waar het oergezellig is, en de club voor natjes en droogjes zorgt en werken als ijverige bijen.  Ik vervolg weer en sla even tegen vorige looprichting in een bos pad in, en vind de nummering van de pijlen wel wat hoog, daar kom ik wat laat achter, kijk op mijn weggestopte beschrijving, en verdorie,  ik beslis op gevoel oostwaarts bij  een doorsteek kort als mogelijk te maken om en wordt vergast op een pittige regenbui, om bij de weg Valkenswaard, Lommel, Hasselt te geraken.   Deze oversteken. Daar kan ik eindelijk de nog te maken lus beginnen richting Borkel door de Malpie-bossen.  Deze bossen zijn zo'n drie weken geleden getroffen door een dagenlange natuurbrand.  Parkoersman weet ons die trieste aanblik van verbrande natuur en de brandlucht meesterlijk te besparen.  Worden geloodst  door rustige velden , akkers, heide, maisvelden, korenvelden.  Ik herken er enkel later het bosfietspad naar Hamont-Achel en Neerpelt, welke we even gaan.   Een weidepaadje in.  Eindeloos door bospartijen  kom ik langs een monument waar een café zaal staat .  Hier maakte de Valkenswaardse bevolking voor het eerst kennis met een verkenningseenheid van het Britse leger destijds op 11 Sept. 1944 , een jeep met soldaten.   Café bezoekers aan die weg dachten dat de bevrijding begon en feestelijke  taferelen vingen aan, kostte de Britten moeite hen tot andere gedachten te brengen.  De soldaten moesten hard rijdend het vuren van de Duitsers ingegraven langs de weg ontwijken wat wonderwel lukte, om weer binnen hun linie te geraken met rapport van bevindingen.  Deze weg kreeg de naam Hells Highway.  De eigenlijke echte bevrijding zou pas 17 Sept. '44 zijn.  We laten een prachtige lus achter ons en belanden weer op de binnenplaats van de gastvrije boerderij.   Na fietspad langs deze weg en rotonde.  Na een wat lange pauze waarin we, de meesten toch, een gietbui zijn gang laten gaan, we boften toch met de schuil, toevallig.  Het gaat weer noordwaarts, in het droge.  Opnieuw bosparkoers almaar , tot we langsheen een hekwerk gaan.   We gaan een poort en slagboom in en gaan een recreatie/ bungalow  park in.  De Kempervennen, met het vroegere Eurostrand.  Talloze vakantiewoningen verscholen tussen het groen en aan de nummerborden te zien naast Ned. ook veel Belgische gasten, en uit heel Europa.  Het blijkt een stad op zichzelf in grootte/oppervlakte, met velerlei voorzieningen bijhorende.  Het is er in een woord prachtig/fantastisch lopen velerlei paadjes en wegjes doorheen, tussenkijkjes naar vennen, plassen een recreatieplas met kano's, boten, sloepen je kijkt je ogen uit, in het veelal dichte groen.  Het is een grandioze finale  deze route.  De poorten worden bewaakt door  wandelclub personeel en je wandel/inschrijfkaart moet je tonen.  We danken de eigenaren voor hun  toestemming voor de doortocht, die fenomenaal mooi was-  en hun gastvrijheid.  De poort van het recreatie terrein weer uitgaande over een parkeerplaats, wegje oversteken, veld in,  komen we weer op de wielerbaan, en stevenen we af op het paviljoen van de wielerclub.  Deze tocht was absoluut een plaatje.  Oost Brabant en Valkenswaard op haar mooist !!  Ik kan nog clubleden  bestuur en parkoersman  persoonlijk ontmoeten en mijn bijzondere waardering  en dank uitten.  Het is nog even aan een der tafels een gezellig samenzijn met o.a. een tientallen jaren geleden oud buurtgenoot en schoolgenoot van me.  Dit zijn de elementen die me zo trekken aan het wandelen in gemeenschap.  Het samen beleven van een wandeldag tijden, voor en na.   Fenomenaal deze dag en tocht.  "De Voetjes" hebben hun bekende visitekaartje weer uitgedeeld.  Volgende dinsdag de volgende tocht van deze serie vanuit het Kempense Bladel,  De Tipmast, ook een troefkaart in een natuurrijk gebied.  Daar wil zeker weer naar toe dus.    Wellicht treffen we elkaar daar ook.  Intussen:  Alle goeds toegewenst beste lezers dezes.   Een Brabantse groet:    Houdoe, tot schrijfs/ ziens!

Van: Peter Heesakkers