OLAT heeft voor  hun derde wintertocht de meest westelijke Kempen  in petto, niet ver van de Belgische grens dus, en gelegen onder Tilburg en Hilvarenbeek.   Het wachten is op Noud, toch altijd een man van de tijd waar het afspraken aan gaat.  Wanneer hij nogal over de tijd raakt rijzen er vragen bij mij.  Toch niet verslapen, of eender tegenslag, en dan de extra waarschuwingen en de al vele aanrijdingen deze vroege ochtend, op de radio vermeld vanwege gladheid?    Pleeg even een telefoontje, en blijkt dat Noud verrast is door ijs op de autoruiten, en deze voorzichtig verwijderd heeft.    We gaan meteen onderweg en het verbaast ons de durfals die ons voorbij flitsen in de verraderlijke plaatselijke gladheid.  En nog duister. We passen onze snelheid aan, het scheelt per slot van rekening een paar minuten.     Zijn op onze hoede.  Gaan over Kempense stille donkere pover verlichte binnenwegen.  We komen aan de plaatselijke startgelegenheid, en waauw, een schitterend complex, Hercules genaamd, naar de Griekse godheid van kracht.  We installeren  de diaprojectie apparatuur  voor de dag langs de inschrijftafel en genieten erna  het begin van de dag voor ons kopje koffie.    Al gauw arriveren de eerste langste afstandslopers , de dertig en veertig gangers, en stijgt de levendigheid in de zaal, na de weldadige rust.    We laten het ons overkomen,  en mogen al gauw vele bekende gezichten begroeten, uit verre hoeken van het land, sommigen in snel sporttenue.  We ervaren de veelzijdigheid van voorzieningen in dit centrum.  De verre omgeving buiten raakt vol parkeerders, en velen kunnen alvast inlopen op weg naar de startgelegenheid.    Het dorp moet een invasie van wandelliefhebbers zo vroeg nooit vertoond, ondergaan.    Aan de uitgang van de zaal bekomen we onze zeer uitvoerige routebeschrijving op vertoon van onze startkaart zijne drie en half A 4 vol.  We gaan door de Diessense bebouwing het dorp uit, even  daarna de wijde wereld in.   Het landschap nog witbevroren en sommige watertjes een ijslaagje.    Een natuurlijke omweg steken we een doorgaande streekweg over en gaan de bossen van landgoed Annanina's rust in.  De ravage van de storm voorbije dagen vallen mij nog mee, maar schijnt onderweg bij info her en der per streek nogal te verschillen.  Staatsbosbeheer  raadde ons af de bossen in te gaan, nog niet verboden dus, vanwege scheve bomen en hangende losse takken, en dus kijken we waakzaam omhoog.    We zien wel vele omgewaaide bomen en onze paden her en der bedekt met afgescheurde takken, maar het aanzicht valt ons nog mee.    Nu en dan mogen we omtrekkende bewegingen maken.   Al na ruim 4 k.m. dient zich de eerste immer open lucht  rustpost aan, altijd een gezellige ontmoetingsplaats bij deze club.  Wat vroeg maar vooruit we nemen het er van.    Nijverige werkbijen voor ons.    Een broodje met  warme chocomel en vooruit weer met de geit.  Klein deel afstanden splitsen hier, en ik besluit er ook maar een dag uit van te maken en volg een middengrote afstand.   Vervolg een breed zandpad naar asfalt en weer vallen het ijs in de sloten op.  Eind verder vreemd genoeg niet meer.    De witte landerijen gaan langzaam weer vergroenen, dooi dus.  Zien de hazelaar volop in bloei staan, eigenlijk al  half december gezien en de els.  Heel sporadisch bermplanten en bloemen, maar toch al erg vroeg toch.    Toucheren even  de bebouwing van gehucht Biest Houtakker, gemeente Hilvarenbeek.  en gaan na een brugje afslaan de blubber in een zand en modder en graswegje en laveren over graspollen langs een beek.    Open landschap en een smalle stalen brug over de Reusel met landerijen om ons diep in het water wat deze winter overvloedig valt.  Een wandelmolen door ongemakkelijk voor dikkerds gaat het geglij en geglibber door.  Stilstaan is niet aan te raden, want dan zak je verder in de modder. Gaan dwars door een plassengebied met rietkragen alom.  De organisatie kan het niet helpen want de routes worden maanden tevoren uitgezet.  Na een ruiterpoort op adem komen over een pas geasfalteerd fietspad  langs het Wilhelmina kanaal een lang kanaal dwars door de provincie, die verbindt met de Maas.    Bereiken dorpje Haghorst alwaar de rust in de zaal voorzien.   De zon schijnt volop en hebben deze recht in de gezichten. Na even open landschap zijn boswegjes en paden ons deel, toeristische fiets en wandelpaden  bosrand trimparkoersen een groensingel,   even bos uit en bosrand gaande bereiken we de veldpost weer.  Laten ons de heerlijke soep en  broodje goed smaken, praatje her en der ga ik weer op pad.  Een fietspad langs weg, bos weer in en verderop dezelfde weg weer even en een zijwegje in, de laagstaande zon tegemoet.  Hand boven de ogen.   Een veldwegje door, overgaand in min en meer  korte bospaadjes, fietspaden, weer een groensingel door.  Enige houten bruggetjes over, een roeivijver voorbij.  Door wandelpoort langs de Reuselbeek die brug is steviger, weg oversteken , andere zijde  langs deze rivier door graswegjes, zien we de toren van Diessen op afstand boven de bomen uitpiepen.  Graspad tussen hagen en knotwilgenrijen, zien we bebouwing opdagen na een poos opdagen.  Diessen dus.    Gaan alle groenigheid uit de bebouwing in, een recente nieuwe wijk dus, en bereiken al snel het ontspanningsgebouw, "Hercules", van dorp en streek.  Jawel het was weer "Echt OLAT" hun eigen slogan , vandaag.  Nog een gezellig samenzijn met velen na afmelding.  Noud en ik ruimen  daarna de diaprojectie op en gaan tevreden weer op huis aan, in schemerlicht.  Ter info:  Hun volgende tocht zal zijn in Soerendonk , vlakbij Maarheeze en de Belgische grens aan de A2 autoweg Eindhoven naar het zuiden.  Wie weet treffen we ons daar.    Gegroet u beste lezers.  Tot volgend schrijven.  "Houdoe"   Van Peter Heesakkers