Ik kom wat langzaam op gang na mijn ontworsteling uit de echtelijke sponde, met de voorbereidingen voor mijn wandeling vandaag.  Moet wat langer nadenken, o.a. wat ik vandaag zal aantrekken voor een koude winterse dag.    Buiten gekomen valt het op de windstilte.  Kom langs plantsoenen  waar het wemelt van kleine witte bloempjes.  Hoor in een dichtbegroeide tuin druk vogel gekwetter, {mussen}.    Langs een achtertuin gaande  hoor ik al vroeg actieve meerdere soorten vogels in een volière.    Voor de rest lijkt het onderweg alleen op de wereld.     Bij een parkeerplaats zijn vele soorten honden met baas respectievelijk bazin, onderweg naar een hondententoonstelling in de nabije activiteitenhal.    Het wandelprogramma is wat druk dit weekeinde, vele wandelclubs hebben hun activiteiten vervroegd vanwege Carnaval, omdat de zalen meest vergeven zullen zijn aan Carnavalsclubs en aanverwante zaken, volgend weekeinde,  en alzo de wandelsport in het zuiden des lands vrijwel stilligt.   Rondom het station  komt er pas enig leven in de brouwerij.    De startgelegenheid is best druk met zoveel verstrooiing vandaag.      De start is via het kasteelpark waar we anders dan anders doorheen moeten, ook hier heeft de storm van twee weken geleden huisgehouden, bestrooit met takken groot en klein, scheef staande bomen.   Ik beland tuin uitgaande op de z.g. paralelweg langsheen het spoor.  Het eerste deel der tocht lijkt het erop dat parkoersmannen ons de modder van de vele regen voorbije maanden willen besparen.  Derhalve; veel asfalt, niet des clubs credo, weet ik.  Fietspaden, rustige weggetjes, langs huisjes en boerderijen.  Een lang fietspad waar het opletten is vanwege de ontelbare boomwortelscheuren.  Boomkwekerijen.  Een kooi ergens achterom met drukke kakatoes.  Een groepje albino kangoeroes.   Heel schattig en belangstellend ons na te staren.  Wegjes ook met hele rijen beuken en populieren.  Hazelaar volop in bloei.  Het begint lichtjes te sneeuwen.  Naar de eerste rust enkel asfaltwegjes.  Vlak aan een spoorweg onder door gang is de eerste rust voorzien in een schuur achterom bij een particulier.  Was het tot hier asfalt en landerigheid bezien. Na deze rust verandert dit radicaal.  Ik durf niet  een steil talud af met een trap smalle treden,  zonder leuning n.b.{!} , en loop liever een eindje om.  Ga de spoorbrug onderdoor en kom in landgoed De Veldert, een mooie bosweg met erlangs bos met vele soorten bomen een klinkerwegje, her en der bewoning o.a. trotse kasteelvilla.  Passeer de Blauwhofse loop,   wordt later verhard zand.  Naar landgoed Heerenbeek met zelfde stroom erdoor zo genaamd.  Ga langs diverse toeristische wandelmarkeringen.  Zie alom hekwerkjes tegen de vroeg verwachte paddentrek en wordt het verharde zand een asfaltwegje de Lopense straat, hoe toepasselijk.   Opnieuw dient zich een rustpost aan, en van hier heb ik volgens zeggen geen rustpost meer te verwachten, tot na 11 k.m.  Besluit door te lopen want wat vroeg toch.    Ga gebied De Notel in en volg een pad nauwelijks begaanbaar .  Een hele trits terreinwagens komt me tegemoet gereden een rally waarschijnlijk dus, en vernielen het pad en wordt het een modderdans .  Ben blij enige tientallen meters  verder van dit avontuurlijke pad af te mogen.  Krijg een drassig pad met diverse omgevallen {omgewaaide bomen}, te gaan waar de hazelaar weelderig bloeit.  Klim her en der moeizaam over  tevens gespleten boomstammen van oude reuzen, geveld.  Een laaghangende tak ontneemt me brutaal mijn wollen wintermuts, welke ik terug eis natuurlijk.   Ga natuurgebied De Mortelen in.  Er is een flinke koude wind komen opzetten intussen.  Steek weg over , bos uit kom even erna aan een draaimolen niet voor dikkerts, ha heerlijk een wei over steken, die valt tegen, het is een dermate natte bedoening, niets aan de bodem met gras blijkt droog, soppen de lopers  dwars het weiland door.  Het gras staat zogezegd onder water.  Einde groot weiland weer een draaipoortje door lange weg asfalt op.  Een opmerkelijk grote kudde schapen is de enige afleiding.  De koude wind heeft hier vrij spel.  Een beukenbomenweggetje recht toe recht aan.   Het sneeuwen stopt en de lucht gaat open, klaart uit.    Weer een draaihekje in of door langs een waterloop met gras en modder, maar net te doen.   Bereik bosgebied na een brug over de Koevoortse loop en zie aan bebording dat we de Kampina heide en bos betreden nu.   Beloop langs deze beek  de bosrand.  Moeten een krakkemikkerige houten brug over een woest stromende brede beek,  De Beerze, oversteken, waar de aanbeveling staat aangegeven  van staats bosbeheer de waarschuwing niet met meer dan  vijf wandelaars  tegelijk, deze brug over te gaan en alsdat renovatie dit voorjaar zal plaatsvinden.  De brug lijkt me niet in alarmerende staat toch.   Loop nu een flink stuk met de woeste hier en daar kolkende stroom mee op. Ga bosrand langs met vergezicht op de flink kronkelende beek met zeer hoge waterstand.   Steek brug over van de verharde weg Kempenseweg, En beland in klein dorpje gemeente Boxtel n.l. Lennisheuvel.  Loop randje dorp langs buitengrens bebouwing, met niet goedkope bewoning her en der huisje, bungalow, villa, en kom aan de rand van een wat groot industrieterrein.  Opvallend veel bewakingscamera's....  Een fietspad eenmaal buiten het dorp geleid me meest om dit terrein heen enerzijds de natuur en anderzijds verborgen achter groen de bedrijven met een wijdse bocht er om heen.  Toucheer even dan toch de bedrijven met ergens een kwalijk rioolachtige geur, kennelijk een verwerker van natuurlijke drollen, of gelijkend.   Keer het terrein de rug toe het z.g. ossenpad in afdalende, gaande onder de sporen door van het plaatselijke stations-emplacement.  Hoor ditmaal geen  geluiden van ossen of koeien loeien die daar werken op censors kennelijk.  Stijg na de tunnel weer naar boven randje wijk gaande, om dan toch even die wijk in te gaan, langs levendige supermarkt -activiteiten, een zijstraatje in , een met bitumelaag nieuw zo te zien Dommelbrug over, met opnieuw woest stromend water, randje centrum dorp een hogere school langsheen, om even verderop aan de school te belanden van start vanmorgen.  Na afmelding noodt de kantineruimte tot na blijven, en met deze en gene al of niet bekende een gesprek aan te knopen.   Frans St.  laat zich ook weer eens zien.  Frans, wat ouder nu, is in ons land overbekend van wekelijkse wandelactiviteiten  voorheen en 'slands monstertochten waar hij zijn hand niet voor omdraaide.   Welk een voorliefde voor het wandelen en prestatietochten heeft hij op zijn palmares bijgeschreven.   Voorwaar diep respect toch.    Bekenden zoeken hier bekenden op en verhalen over wandelervaringen in het verleden.    Een enerverend dagje weer vandaag geweest, waar ik zeker bij deze club altijd met plezier op terugkijk.     Ik groet u weer geachte lezers //-essen.  Tot mijn volgend schrijven weer.    Houdoe!

Van:  Peter Heesakkers