Het belooft zonder meer een druilerige dag te worden vandaag , maar in het volste vertrouwen dat deze vereniging er desondanks een mooie dag van kan maken,   gezien de natuurrijke omgeving en ook het vandaag povere wandelprogramma in den lande, ga ik op weg in grijs en donker weer, maar hé niet getreurd het is droog.  De Valkenswaardse club heeft er voor gekozen buiten hun gemeente, nu  de natuur te verkennen.  Even buiten Eindhoven geraakt dienen zich prachtige natuur en bossen aan.  Dit beloofd....  Mijn lijnbus stopt bijna aan de voordeur van de manege, vandaag onze startgelegenheid.  Stap randje Leende uit de bus , ga de grote A2 weg onderdoor, en sta alras aan de poort van de manege.  Bij mijn aankomst lijkt eveneens de drukte los te barsten.  De grote afstandslopers zijn al onderweg.  Kom langs de paardenstallen waar de paarden nieuwsgierig hun koppen door de bovenluiken van hun stallen uitsteken, ook in afwachting van hun berijders en verzorgers.  Personeel in gele hesjes wijzen de bezoekers naar de grote parkeerplaatsen, die rap vol geraken.    Een gezellige gemoedelijke sfeer komt me binnen tegemoet, en na de gebruikelijke vluchtige begroetingen van bekenden , ga ik op weg.   Wandel de poort uit en meteen sta ik al in het groen zogezegd.  De omgeving, bossen en heidevelden een vennen grote en kleine, van Leende en Valkenswaard zijn gekend om hun rijke natuur.   Ga een schuifpoort door en na wat bochtig  te gaan, langs nog immer aanrijdend verkeer, maar ook doorgaand, steek ik een drukke verbindingsweg over , geholpen door klaar-overs der club.  Een klappoort ingaand sta ik meteen in rust en stilte van het natuurgebied de Spinsterberg.  Een ruig gebied en met afwisselend kleine klimminkjes en wat ongelijk bospadennet.    Het is even omzichtig stappen waar men zijn voeten veilig kan zetten. Valt op  dat hier of gekapt is in kort verleden , om de bossen opener te doen zijn, of de resten van een zware storm kort geleden.  Als eerder gezegd sta ik temidden van de natuur.  Een verrassend herstelde natuur want ieder vooral in deze omgeving kan zich een enorme bosbrand hier in het midden van de hete droge zomer van vorige eeuw  t.w. 1976  nog heugen, die te vele hectaren wist te verassen, waarbij de gehele brandweer in de Zuid-Oosthoek van de provincie en militaire en burger helpers, gemobiliseerd werden.  De brand werd nog jaren zeer betreurd, maar ziet wat noeste arbeid en eensgezindheid vermag, natuurbeheerders en anderen hebben er voor gezorgd dat er nauwelijks of niets meer van de zware brand terug te vinden is.  Heidevelden en groepen  her-aangeplant bos sieren onze route.  Ik dool over heidepaden en langs vennen groot en klein.  Deze gebieden melden voorbije tijd veel everzwijnen en groot wild, maar ook allerlei gevogelte welke zich hier op hun gemak voelen.  Ik ben oplettend er wat van te zien onderweg, maar helaas.  Zie wel vaak  stuk gewroete gronden door kuddes everzwijnen.  Er heerst een winterse stilte in dit immense natuurgebied.  Het begint zowaar weer vervelend te regenen, en trek een extra regenjack aan en de plu gaat omhoog.  Voor en achter me trekken wandelaars door het gebied, eveneens van plastiek voorzien zullen we maar zeggen.  Trek mijn kleppet lager over mijn ogen om goed door mijn bril te kunnen blijven kijken.  Ik laat me niets ontgaan omtrent  de prachtige natuur hier.  Hobbel over heideheuveltjes, en vind terloops ook dat het zowel op papier als bepijling niet mis kan gaan onderweg.  Hulde aan deze mensen  die door weer en wind gaan om ons een zorgeloze en mooie dag te brengen.  Het is ondanks de regen genieten met een grote G.   Gekleurde markeringen en knooppuntroutes van VVV's en toeristenorganisaties, vertellen en duiden dat dit een zeer gewild gebied is bij dagjesmensen die we nu ook weer spaarzaam tegenkomen met dit weer.    Bevind me nu globaal in de richtingen van Valkenswaard en Waalre. Treed het gebied Valkenhorst binnen, wat later over zal gaan in de inderdaad zo de naam zegt:  Groote Heide.    Richting Heeze en Geldrop.  Geniet van de heidevelden afgewisseld met allerlei soort bos oude en jonge bomen en bossen.  Een overweldigende rust ook.    Velden met grijs gras en  planten als de erica, die later de heide paars moet kleuren, met boompjes in hun vlakten, en ander wilde grassoorten.  Een hemel op aarde vind ik.  De route-omschrijving op mijn papier is van een verbazingwekkende nauwkeurigheid.  Zie ik later bij binnenkomst pas want het papier kon als het ware in mijn zakken blijven, voorzien wegens de nattigheid in een doorzichtig plastieken verpakking.  De pijlen een route-aftakkingen zijn zeer duidelijk aangegeven.   Voor een viaduct volg ik braaf de route omgaand naar oprit fietsviaduct. Moet door droge sloot {gelukkig} in klim weg naar omhoog om verderop af te  dalen een veld in waar we even geplaagd worden door modderigheid maar meteen na open hei toch weer de beboste natuur in te mogen.  Even oude spoorbaan volgen, nu een asfaltfietspad.  Na een poos weer ander een fietspad, komt de rustpost in zicht, een manege.  Na enig gedraal besluit ik door te gaan, een postend lid der club zegt me dat ik na een lus hier terugkomen zal. Na een dolletje met hem ga ik door.  Oneindig gelijkend gedraai o.a. langs een scoutskamp, nu in ruste, gaat het door eindeloos mooi gebied.  Geraak er bijna van in een extase-gevoel.    Kom langs een weide vol paarden, en een fotograferende mede -Beneluxer uit het Belgenland, welk land haar deelnemers enorm vertegenwoordigd is hier. Krijg nog tijdelijk gezelschap van een vrouwelijke ouwe getrouwe in de wandelsport.  Aan een diepe sloot wagen zich jonge geitjes amper op de kanten ervan. een leuk gezicht toch.  Dwaal weer langs vennen en heidevelden opnieuw de bossen in.  Het duizelt me van de toeristische routes hier aangeduid alom.  Het is in een woord fantastisch hier en zou me te ver voeren het te omschrijven.   Langs rietvelden  o.a. bereik ik de rustplaats de manege van weleer.  Binnen is een gezellige bedoening.  De paardendressuur-arena  oogt rustig en er is een zeer ruim terras binnen en buiten voorzien, in populaire consumptieprijzen.  Het zet aan tot langer verblijven maar toch ik ga weer in de hoeven.  Moeten even later rechtsomkeer maken, ik mis mijn pet.  Hij is onvindbaar, niet getreurd.    Vervolg mijn laatste k.m. ers door meest wat opener terrein nu, enerzijds bos en anderzijds wijde blik over velden en weiden en akkerlanden.  Een rustgevend tafereel ook.  In de verte tekent zich de "Lindse blaos"  af hoog in de hemel.  De Leendse blaas is het balletje in de top van de monumentale kerktoren, die het dorp duidt, en in haar dorpskern staat.  Na wat veldwegjes gaan we toch het dorp in beseffende dat einde der tocht nadert.  Wijde blik vooraf.  Het dorp is uitermate rustig op deze eerste paasdag.  Gaan even wat vernieuwde dorpsscene, door.  Kom aan de Dorpsstraat welke zich er dwars doorheen slingert, volg deze en duik onder het A2 viaduct door, rechttoe naar de finish, de manege dus.  Ik maak  de hulpen aan het afmeldburo mijn grote complimenten, voor het geheel der organisatie alsook zeker de route, en laat hun beloven mijn bevindingen over te brengen op leden, helpers  en bestuur.  Ik kijk terug op een werkelijk schitterende wandeldag.  Ik groet U weer beste medewandelaar{s} met een Brabants, "Houdoe"  , en tot mijn volgende belevenis hier neer getypt.

Van : Peter Heesakkers