De naam van de club spreekt voor zich.  Hun tochten spelen zich meest af in De Kempen en het Nederlands- Belgische grensgebied.  Gisteravond en voorbije nacht werd de streek getroffen op zwaar onweer, en evenzoveel neerslag.  Wanneer ik op sta kijk ik even naar buiten en zie een donkere grijze lucht.  Ik houd er rekening mee dat het natuurlijk parkoers erg nat zal zijn.

De lijnbus is tjokvol, werkpendelaars en schoolgaande.  Ik heb me nog een zitplaats kunnen bemachtigen met de instap.  Allengs de route wordt deze bus snel leger.  Op naar het Pierendorp, een naam uit de geschiedenis, die deze plaats rijk is als menig ander dorp.  Het dorpje maakt ook deel uit van de z.g. Acht zaligheden, dorpen in De Kempen welke  namen op El , Sel of Del eindigen.   Meest plaatsen die nog echt dorp zijn gebleven.    De dag zal bijna droog maar met een grijze soms donkere  lucht , laaghangende bewolking blijven.  Na inschrijving in De Höllekes,  een ontspanningspaviljoen  ga ik op weg.   Even een straat door en ik ben al in den buiten.  Steek een rotonde over, ga een smal zandpad in, wat veldwerk en lonken de bossen al.    Valt me op dat slakken die oversteken en pieren van de vochtige grond gebruik om maken om ook aan de wandel te gaan.    Magnolia en rododendron staan al in bloei en bloesembomen als de gouden regen, maar ook diverse wilde bloemen.  Bomen botten alom uit, dit is lente.  Hoor ook vogels allerlei soort en meen zelfs de kievit nog te horen en ander gekwetter en gezang.  Lente ten voeten uit.    Doe even gehuchtje Hees aan, verspreide woningen  met aantrekkelijke tuinen.  Mag een graspad langs een sloot, welke het begin van riviertje De Gender vormt, die in Eindhoven in de Dommel uitkomt.  Even andere zijde lopen van dit riviertje later. Zandpad en halfverhard pad gaande, en een kapel gaat het omhoog fietspad naar viaduct over snelweg E34 en A67/ E3 op en over.  De laatste, de E staat voor Europaweg, tussen Lissabon en Stockholm welke weg verbindt dus.    Na, de afdaling gaat het 't bos in rust en genot, met schaarse bewoning.  Bordjes Duizel/ Steensel.   De rustpost aan de sportvelden van Knegsel  dient zich aan, en nadien gaat het verder.  Het volgend pad wordt wat avontuurlijk vanwege de diepe modder en ik  ga voorzichtig langs de hoge schuine kanten.  Mis even met naar de grond kijken een pijl die me dwars door een weiland stuurt, naar Knegsel, ook een echt dorp nog waar nu de nieuwbouw  komt.   Boven ons gaan voortdurend opstijgende passagiersvliegtuigen onzichtbaar in de laaghangende bewolking, van op Eindhoven Airport.   Kom voorbij een brievenbus bij woning waar een bericht de bode waarschuwt de post in een plastic zak te doen  tijdelijk, omdat zich vogels nestelen binnen in.  Een man staat naar een boom te staren, en verteld me dat een bonte specht zich ophoudt of nestelt in een boomholte.  Tref ook de ribes in bloei.  Loop een stukje dorpsweg een brede schuine weg of pad in, dorp uit.    Een statige rij oudere bomen omzomen het pad door bos.    Zie terloops speenkruid in bloei komen.   Volg nu even een rood/witte route een LAW-pad.   Kom bos uit, aan een wijds gezicht van landerijen meeste al zomer en groeiklaar geploegd, akkers en landerijen, gronden omzoomd met bomenrijen en groenstroken.  Nu en dan opzij gaand voor tractoren.  Zand gaat eindweegs verder over in asfalt, en de stilte en rust overmannen me.  Hier en daar een boerderij met schuren in de openheid hier.  Een rechtse draai opnieuw  richting bossen.  Links naast mij dreigt duidelijk een regenbui, maar blijf er toch van verschoond.  Bordjes die wijzen naar grafheuvels, restanten en opgravingen eertijds, uit zoveel jaar voor christus.  Pré-historisch.  Bulten omrand met palen in het bos.  Een gevelde reus van een boom, liggend op het pad te gaan,   doet me erom heen lopen, een alternatief pad zogezegd.   Ga voorbij velden met graskweek voor voetbalvelden bij voorbeeld, mooi kort en glad dus.    Een kievit roept.  Kom langs een veld met  doordringende mestlucht, en beploegd.   Bos uitgaand en aan haar randen herken ik plots een plek en fietspad van een wandeltocht met rustpost destijds hier vanuit Veldhoven. Volgt even wat bewoning her en der, om een zandweg in te gaan langs bomenkwekerijen, en modderbaden.  Het gelukt me die te ontwijken.  Raak bijna dorpje Zand-Oerle.  Kom langs een weide met vijf erg jonge alpaca's, ze grazen rustig door geen oog voor de wandelaar. Schitterend en lieflijk om te zien.    Hoor en zie later vanwege het lawaai een bosmachine  orde op zaken stellen in de natuur want ben na veldwerk weer bos ingegaan.   Molenvelden, jawel een veld vroeger, heet dit bos.    Later doorgaande weg oversteken een dubbel fietspad volgen.  Een passerende Belg roemt, complimenteerd,  'slands fietspaden netwerken. Veilig en talrijk.    Deze weg omzoomd met oude berkenbomenrijen.  Een zijwegje weer in verderop, om Knegsel heen, bebouwing.  Stuurt me  onder een afdak door zomaar op deze smalle weg gebouwd, met boerderij-rommel erlangs, met ook de palen in het wegdek.... Of de gemeente ervan weet en of dit mag ?  Denk van niet!  Na wat boslaantjes een afslag en stuurt me naar de rustpost van de club.    De z.g. lus zit er op. Altijd die gezellige buiten zijn sfeer.  Na verblijf en korte gesprekjes volgt het laatste deel van de tocht.  Nog wat kilometers te gaan.  Opnieuw de rijke natuur in, rust en ruimte.  Het begint nu te miezeren, en mijn plu gaat open.   Dwaal zand en asfaltwegjes.  Kom langs een kennelijk auto-sjacheraar, gezien de toestand. Oude nummerborden en door natuur vergroende auto's de jaren her.  Onder de bomen verkregen dus.   Een rommeltje dat wel.    Na opvolgend padenwerk kom ik aan bosweg, Moormanlaan, zandweg met fietspad erlangs, ik verkies zandlopen.    Een draai brengt me weer het eerder vernoemd viaduct op, omhoog gaand  en afdalend dorp  op afgaand, en kleine nieuwbouw in later.  Kom langs voortuin met vijver vol Japanse Koi-karpers joekels --prachtig gekleurde -- van vissen.  Een draai om de oude losstaande kerktoren, waar vlak erachter de modernere kerk middenschip zo genaamd, zo geschat uit de jaren dertig vorige eeuw.  Korte ommetjes gaand geraak ik aan een doorgaande weg, steek die over in de altoos  vallende motregen, loop straatje in en geraak aan de finishzaal het ontmoetings centrum.  Het was opnieuw een dijk van een tocht.  Zeker ook kon het routepapier in mijn broekzak blijven.  Het was immers perfect gepijld, en er past zeker weer een geweldig compliment aan de route-uitzetters, ook aan de talloze vrijwilligers onderweg deze tocht.  Kijk nu uit naar a.s. Zondag, eveneens door de Kempen en grens van België- gebied  niet ver van Arendonk, in Bladel van OLAT. NL   Een groet weer van mij.  "Houdoe", en wie weet treffen wij ons op laatstgenoemde tocht. 

Van Peter Heesakkers.