Een afkickertje van de Nijmeegse Vierdaagse van vorige week zullen we maar zeggen.  Ben niet van plan na de grote onderneming van vorige week een erg grote afstand te gaan lopen, eerder het erbij zijn het beleven.  Een van de tochten in het kader van de serie  Grensparkwandelingen dezer weken te houden in de grensstreek aan beide zijden van de denkbeeldige meet, afwisselend.  Deze tocht vandaag wordt door  V.W.C.  Voetje voor Voetje  voor hun rekening genomen.  Vanuit Valkenswaard.  Het behoeft eigenlijk geen voorstelling omtrent hoe deze streek gezegend is met een rijkelijk natuurlijke omgeving, wat succes zonder meer verzekert.  Ik maak een inloopje vanaf  Dommelen over een mooi Kempische wegje naar de startlokatie, zijnde het clubhuis van de plaatselijke wielerclub.  Heeft een prachtige ligging.  Na de inschrijving ga ik op weg.  Een betonbaantje voor de jakkeraars, van het parkoers langsheen  gaande hun clubhuis, gaat over in grasveld, en gaan we de bossen al vlug in, de onvolprezen Kempen.  Al meteen een mooi binnenkomertje.  Schaduw is vandaag het trefwoord van deze tocht en zal zijn nut bewijzen, want warm en zonnig wordt het.  Opvallend is de belangstelling weer van onze wandelvrienden uit Vlaanderen vooral.  Even vanaf het begin horen we motorengeronk van het nabije Eurocircuit, waar kennelijk crossers hun parkoers en de staat van hun machines uittesten.  Naarmate we van die locatie afraken, zal dat geluid verstommen en geïsoleerd  raken door het rijkelijke groen.   Smalle sprokkelhoutpaadjes sturen me door een sterk afwisselend bosgebied.    Na lang gedraai door de prachtige natuur, bereik ik de ingang van  het zeer uitgestrekte recreatieterrein en vakantiebungalowpark De Kempervennen.  Op vertoon van onze inschrijfkaart krijgen we toegang.  Ik tref daar Ad heerlijk gestrekt op zijn klapstoel als mede controleur.  Ad vertelt me hoe hij hier wandelaars zonder inschrijfkaart de toegang moet weigeren, en hij treft er al wat.  Zielig toch en dat voor zo'n laag inschrijfbedrag.    Jo Roest uit Bladel lid der organisatie komt  ook aangestapt, en besluit me te vergezellen door het onmetelijk lijkend park.  We passeren diverse attracties,  waaronder boot en zwemplassen, stranden, en langs talloze vakantiehuisjes, speeltuinen, over meest houten bruggen en aldoor in de schaduw.  Het is hier al genieten met een grote G.   Lopen aan de oevers van de grote plassen.  We verlaten het terrein via een van de noodpoorten.  Gaan weer de onvolprezen natuur in.    Percelen bos doorheen met  ruim menshoge varens.  Graspaden maken het koeler lopen, en dit is de rest van de tocht ook vrijwel geheel het geval, want zand en steen schroeit.  Jo heeft me intussen verlaten, hij controleert de route.    Ik beland aan de rustpost, een achterom van een woonhuis, ruime zitgelegenheid en deels onder een afdak van een open schuur, waar ik het genoegen smaak  Gonny en Jos van Beneluxwandelen, in gezelschap van befaamde Peter uit Mol  met Hongaarse achternaam, {B} te ontmoeten, en natuurlijk ga ik op de foto.  Het blijkt dat ik nog een lus tegoed heb, en die is een must verzekeren zij me.   Het is een gezellig geroezemoes op deze plek en verbroedering met Vlamingen en Nederlanders onderling.  Ik moet hun gedrieën  laten gaan zij  hadden de lus al gedaan.    Ik vervolg mijn route de lus op even een provinciaal wegje.   Ga een graswegje in welke me geleid naar het bos met het grensgebied van Lommel natuurgebied De Maai in.  Langsaf  immense maïsvelden aan de bosrand in te ruilen met even zo grote graslanden voor hooiopbrengsten en aardappelvelden.    Kom dan aan een natuurgebied met waterval en beken, kanaaltjes,   zes meters breed waar kroos op drijft.  Volgen de paden smal langs water met over omgevallen bomen stappen, wat avontuurlijk.   Gaan aan einde bos weer de uitgestrekt ogende velden in, waar de  welkomende wind wat verkoeling brengt.    Velden mais, weilanden, akkerland, hooivelden en andere groenten maar vooral weer aardappelvelden.   Bomenrijen geven ons schaduw.  Wijdse blik dus.    Gaan dan weer de verkoeling van het bos opzoeken.  Hier tref ik wat oude bomkraters, ontstaan tijdens de bevrijdingsoperatie Market Garden Sept. 1944.    We zijn vlak in de buurt van de weg waar de geallieerden over deze weg op weg naar Arnhem gingen vanuit Lommel België.   Hier in de buurt loopt ook de wandelroute lange-afstand , het befaamde Airborne-wandelpad, een LAW dus.  Het is een alleszins memorabel  en afwisselend ommetje.  Graspaden geleiden in aldoor schaduw kriskras door eindeloos mooi natuur.   Bereik dan het brede fietspad langs de weg die geallieerden volgden.    Gaan tegengestelde richting van begin ommetje de lus, langs de maïsvelden, terug naar de vorige post.  Op die post tref ik Ton, Martien , en Nellie, Mesa-maatjes.  Ton heeft na een lange blessuretijd na toch de Vierdaagse gelopen te heeft de wandeldraad weer opgepakt.  We besluiten  gevieren de laatste kilometers te gaan.  Gaan vanaf de start vanaf hier weer meteen de natuur in, achter een Engelse erebegraafplaats met  slachtoffers uit de actie  van Spt. '44 door, en wandelen weer eindeloos door het aards paradijs, stukje mountainbike routes, smalle paadjes overdekt met een dikke laag bladeren, en takken en takjes.  Een donker dicht dennenbosperceel door.  Geraken over parkeerplaatsen van het racecircuit, blijven langs bosranden in de schaduw gaan, gaan een fris grasveld over.  De toevoerweg van het circuit op om weer een grasveld in te gaan die ons geleid naar het wielerparkoers, {beton} van de toer en fietsclub, waar de club en wij vandaag te gast mogen zijn.  We zijn het eens, een fenomenaal, werkelijk schitterend parkoers was er voor ons uitgezet, ook rijk beschaduwd, wat met dit weer en deze inspanningen, in deze hoge temperaturen veel problemen onder wandelaars voorkomt.  Club Valkenswaard heeft haar omgeving ten volle benut, en vast bij de nieuwkomers haar naam gevestigd.  De anderen wisten het al.    Plaats hierbij de gemoedelijke sfeer voor tijdens, op de rustposten en na de tocht, mede vanuit de clubleden, dan hebben zij opnieuw een prachtig visitekaartje afgegeven.  Hier past een welgemeend "Bedankt".    Bij de inschrijving  verontschuldigden ze dat het geen zeventien km. was maar op 19.3 geraakt was.  Ik vind dit geen bezwaar, zeker niet als dat het parkoers en parkoerstechnisch te goede komt.  En dat kwam het ook.  We hebben genóten, ook van de inspanningen van alle vrijwilligers der club ,  die aan het welslagen meegewerkt hebben, en ook de routeuitzetters verdienen onze hoogachting en grote dank.  Heb een prachtige dag gehad!  Uw bestaansrecht is ten volle bewezen.   Beste medewandelaars gegroet.  "Houdoe", tot volgend keer.    Van :    Peter Heesakkers