Oef, het werd een zij het korte wandeling in de vrieskou deze vroege morgen, nachtvorst, maar de weerman voorspelt voor later op de dag toch warmer.   Het is begin Mei, en de IJsheiligen, kan nog haar werk doen.  Hoog in de overigens blauwe  lucht tekenen zich talloze condensstrepen van passerende lijnvliegtuigen af.   De zeer laagstaande ochtendzon, doet mij grijpen naar mijn zonnebril.   Erg veel vroege vogels zingen al hun hoogste lentelied, zo mooi, en vanonder een parkeerdak  koeren de duiven.   De reis per trein naar Boxtel verloopt voorspoedig, en de voorspelde rommel in de trein vanwege stakingen van de schoonmakers, valt reuze mee.    Aan Boxtel station blijken vandalen de eerste pijlen die ons naar de startplaats verwijzen vernield te hebben. .  Voor mijzelf geen probleem, ik kan de weg naar dromen, en stap door de nog stille straten in gestrekte pas.  In de directe omgeving  van de kantine en startplaats van een lyceum heerst volop drukte van de startende wandelaars, tot aanrijdend verkeer, wat een parkeerplek zoekt, die in de nabijheid  van de school niet bepaald voor het oprapen liggen.  In de kantine een gezellige drukte.   Ik verwacht vandaag een prachtig parkoers, en wel richting de Kampina-heide, een uitgestrekt gebied van bossen vennen en heidevelden, westelijk van Boxtel en zowat tussen Oisterwijk, en voornoemde plaats, traditioneel in Mei.     Na inschrijving en nog een babbel met deze en gene, schaar ik me aan tafel met bekenden uit de Zuid-Veluwe.   Er komt ook nog een hele buslading uit het Belgische Wechelderzande, De Zandstappers genaamd binnenvallen.     Jaap verkiest met zijn nieuwe heup de eerste 7k.m. sinds een paar maanden te gaan doen.  Een doorzetter dus.   Zijn vrouwtje Tilly en ik verkiezen voor de 31,5 k.m. te gaan.   Direct vanuit het schoolgebouw laten we de bebouwing achter ons en stappen  het rijkbeschaduwde, wegje op naar de kasteeltuin van  kasteel Stapelen.   Prachtige oude bomen eromheen, vijvers , grachten , en een kleurrijk oud kasteel streelt onze pupillen.  Komen dan het terrein af, gaan even paralelwegje het spoor langsheen, om af te draaien en af te dalen, in een tunnel die onder het spoor door gaat.   Worden  er vergast op koeiengeloei, speakers in de wanden met sensoren zetten de bewegingen in geluid om.   Gaan tunnel een eindweegs verder weer uit en geraken in een industriezône, keren daar door de straten om  dan rap in den buiten te belanden, een oude bomenweg.   Gaan langs welriekende hooivelden, de boer zijn eerste oogst.    Ons parkoersbrief  vermeldt het nogal eens vandaag, klaphek door, en die zullen we vandaag  erg veel passeren om door de natuur met verkeersvrije paden en wegen te dolen.   De bermen rijk bezaaid met fluitekruid.   Maar ook andere flora tiert welig in bloem en plant.   Ik tracht u het aantal klaphekvermeldingen te besparen vandaag door te gaan.  Het wordt een natuurtocht in optima forma zoveel is zeker.  De routecommissie der club heeft geen kans laten liggen, om ons door de natuur te sturen, er is zo blijkt zeer goed op gestudeerd.  Bomenlaantjes, ruige natuur, bos en weidepercelen en velden wisselen elkaar in al haar natuurschoonrijkdom af, in schitterend jong lentegroene natuur, en een rijke bloemenpracht.   Hoewel  de omgeving druk bewoond door de grote steden en de erg vele campings is, zijn we in een heerlijk wijds stiltegebied aanbeland.   Mogen paden bewandelen in alle rust, en krijgen allengs ook nu en dan een ven of vennetje  te bewonderen met  watervogels en druk kikkergekwaak.  Moeten dan even een asfaltfietspad op en tja daar is wel veel fietsverkeer, toerclubjes alswel individuele genieters en toch ook zomaar wandelaars, want het wemelt hier in de streek van de toeristische wandelroutes en dito markeringen.   Onze routes zijn feilloos anders aangegeven en duidelijk gepijld, genummerd en op afstand, en splitsingen aangegeven.  We lijken een groot heideveld te moeten gaan doorkruisen, weidse vlakten, verre zichten en grijze grassen met her en der bomen of bomengroepen vooral dennen, en een stilte die zich niet laat beschrijven, doch we draaien alweer de bossen op aan toch.   Lopen tussen paarden en koeien die vredig doorgrazen, we kunnen ze zo aanraken.    Bij een klaphek reikt een wandelaar voor ons naar de grond, hij raapt een hagedisjong op, denk zo'n drie c.m. lang, nog ongeschubt, rosekleurig, net geboren en door moe hagedis zomaar achtergelaten.   Gaan na een stuw van de Beerzebeek die hier altoos door de natuur slingert , over en een dijkje op, langs overwegend broekgronden.   We horen weer allerlei vogelsoorten hun geluiden, horen een specht kloppen, een koekoek roepen, kikkerkoren in een ven.  Het summum voor de natuurvorser of genieter, we treffen dan ook veel verrekijkerdragers en camerahouders aan.   Gaan een weide met veel schapen langs, met veel geblaat en gemekker van lammetjes, en komen na ruim 10 k.m. aan de wagenrustplaats, met zitjes en bankenrijen.   Een uitgekozen plek.   Rondom ons wijde blik met een riviertje en waterplanten bijhorend, en broekvelden.   Zwanen scharrelend in de beemden, en waterpartijen.   Het is genieten absoluut.    Rustgevend ook.  We gaan na verpozen weer verder over graspaden en boven ons een zwerm ganzen snaterend,  een dijkje op,   aldoor bermen fluitekruid, velden, of akkers,  in al haar droogte, door maandenlang weinig of geen regenval.   Kurkdroge aardappelvelden, een bruggetje over.   Gaat het aldoor door velden, bossen, ruigten en weidegebieden.  Klaphekjes, graswegjes en graspaden, dan toch weer heivelden en opnieuw gaat het langs paarden en koeien en kunnen we de beesten zomaar aanraken, zo dichtbij staan ze vredig te grazen. gaan vennen klein en groot voorbij.   Komen aan de kant van een groot ven aan een hunebedachtige stapel kolossale keien, met opschrift Jonkheer meester van Tienhoven 1875- 1953, en hardnekkige  berichten alsdat deze beroemde natuurvorser hieronder begraven zou liggen.  Een standbeeld van hem staat in Arnhem aan de Zijpendaalseweg.  Keurig in het pak , een gleufhoed, een verrekijker op z'n borst en leunend op zijn wandelstok.    Gaan voorbij een termietenhoop aan de rand van het pad. en weer een ven langs met  aldoor kwakende kikkers.   De streek is een rijk vennengebied.   Krijgen eindelijk even verharde weg te gaan die ons naar het gehucht  Roond  brengt.   Aldaar in een weiland is de rustpost voorzien na dik 21 k.m.  Alles d'rop en dr,an met de voorzieningen, rijen bankjes weer, toiletcabines, en urineerpalen.  Het is uit de kunst verzonnen voor ons.  Afgelegen geposteerd, dat wel.    Na deze post worden we richting Oisterwijk op aan gestuurd. Even rustig asfaltwegje, opnieuw de bossen in.   Een Hasseltenaar voegt zich bij ons voor een praatje, {België}.   We gaan in die bossen massa's bosbespercelen aller soort bomen voorbij.   Bij een klappoort zien we een rolstoeler in problemen geraken die naarstig, hulpeloos, zoekt naar een doorgang, ik snel toe en roep hem van afstand toe dat ik hem zal helpen, en houd voor hem de poort open, onder dankzegging van hem.   Hij kan zijn toertje voortzetten.  Een verzetsmonument van onderduikers die daar in een geheime schuilplaats verbleven hebben.     Volgen een poos de z.g. witte markeringen van toeristisch wandelpadnetwerk.   Door schitterend afwisselende bossen van spar, eik dennen oud en jong, en wat al niet meer.  Het is om te smullen.   Horen nu en dan een trein in de buurt voorbijrazen maar zien ze niet, door het dichte groen.   Het moet het traject Boxtel- Tilburg zijn.   Opnieuw een klein brugje over en gaan dan een rivierdal van de Beerze doorkruisen, weidegebieden langs de heftig slingerende beek.    Een fiets-zandpad, met zelfs grind, stuurt ons langs groenige bermen , en blijven de slingerbeek aldoor volgen, het is werkelijk prachtig.   Dan lijkt eindelijk een eind gekomen, aan het bos en heidewerk.   Gaan door de zoveelste klaphek een asfaltweg in met oude eikenbomen met zicht op landerijen.  Komen door gehucht Tongeren, langs sloten rijkbegroeid, her en der behuizing een rustig wegje dat slingert door het buurtschap, geraken we aan twee bij elkaar liggende  spoorwegovergangen, de ene voor richting Tilburg, de ander richting 's-Hertogenbosch en respectievelijk  verbinding met Eindhoven.   We gaan de Boxtelse bebouwing in, waar we ook door kringelen, van nieuwe naar oude dorpskom, om via een wijde bocht om de oude binnenstad op het lyceum aan te stiefelen.   Daar wordt het in de grote kantine nog nakaarten met deze en gene, en zetten wij ons bijeen in de z.g. bekendengroep aan tafel.  Het wordt een gezellige afsluiting.   Over de tocht vandaag zijn we het volmondig eens.   Fe-no-me-naal mooi.   Ik kan er lyrisch over zijn.   Niet in een paar woorden samen te vatten.  Het was intens genieten van alles wat leeft en bloeit en zingt in de natuur.   Een natuurtocht om je vingers bij af te likken.  Dat  werk werd beloont in een deelname, van  ruim 1800 liefhebbers, die  allen de mond er vol over hadden vandaag, eensgezind.   Deelnemers uit het verre Friesland tot uit ver uit Vlaanderen.   De club kreeg loon naar werken en alle lof toegezwaaid, t'alle kant.  Ook ik heb een schitterende dag ervaren.  Een blij , tevreden gevoel over me.   Boxtel en De Keistampers op hun best.  Een sublieme natuurtocht was het.  Zeker weten, dat die hier vandaag waren,  weer terugkeren.    Aan U beste lezers:  Houdoe ! , tot ziens en of lezens weer.   Peter  Heesakkers