Even teruglopen om me te overtuigen.... Jawel daar is ie al, de krokus bloeit.   Weliswaar vlak tegen een mogelijk wat warmere huiskamergevel, tussen uiteen liggende stoeptegels, steekt een eigenwijze bloem al uit.   Eeeh... Ja het is toch pas helemaal begin Februari.   Aan het station geven de matrixborden aan dat op drie plaatsen, het treinverkeer stil ligt, vanwege stelen van koperdraad.    Schering en inslag overigens in ons land.   Incluis de wekelijkse spoorwerken die de dagjestripper in hun planning hoofdbrekens kost.   Ik bof, voor mij geldt die vertraging niet.   Door het erg stille Boxtel  zet ik me in gang naar de startlokatie, een schoolkantine van het plaatselijke lyceum.   Geheel verbouwd sinds mijn laatste bezoek en rondom kun je nu naar buiten kijken.   Na de inschrijving en wat korte begroetingen, tref sinds lang geleden ook Roland Weyers weer aan een Benelux wandelmakker sluit ik me aan bij de meute.  We gaan al meteen dwars door het oude centrum van het stadje.  Komen ook over het Marktplein waar het standbeeld staat van de befaamde Stapke Voets, een fameuze  gemeentewerker, straatveger van  vroegere tijden, levensecht, met bats en bezem  bij de hand kijkt hij over de schone markt.   De route zet zich voort  door straten tussen  deftige  oude herenhuizen, statige 19e eeuwse oude herenhuizen en  statige villa's 19e  eeuw.   Mogen dan een  smal steegje in met oude muren weerszijds, wat even verderop  weer verbreed.   Draai een fietspad op.   Een groot plantsoen, waar doorheen de Dommel zijn weg zoekt, een val heeft van 'n meter, en het geluid van kabbelend water de ochtendstilte doorbreekt.   Even wat straten met appartementen- rijen.  Een villawijk in met grote tuinen en als vanzelf veel groen in breedste zin.    Een pad in met hoge beukenheggen bruinig uitziend.   Een trits villawegjes gaand mogen we een bos in, van een landgoed, trappen  legio boswegjes en paadjes door.  Opnieuw een fietspad op die behoort aan de oude rijksweg naar Den Bosch.   We gaan een fameuze truckerscafé langs van vroeger tijden.  Slaan af een geleidelijke opgaande weg op, die over de A2 autoweg voert, en dan zijn we eindelijk echt de kom uit van het stadje.  Niettemin een aardig begin van de route.  De weg daalt en brengt me een brede verharde zand/grindweg op langs een bosrand, en anderzijds landerijen, erg mooie taferelen overigens over de landerijen van het Dommeldal.   Blijven ruimschoots in het beschermde groen, steken eindelijk de bosweg van St.Michielsgestel-Boxtel over, om hier een poos het fietspad te volgen.  Sla weer af een oud dennenbos in en slingeren door het gebied, wat zich verderop verwijdt met landelijke taferelen, doorkijkjes, weiden en akkers en opgaat in een dijkje doorheen het gebied.   Rust en vredig.  Kom langs paarden en een tuin met schichtige hertjes uitkijkend vanuit hun onderdak, grazende schapen onverstoord hun ochtendontbijt tot zich nemende, een bomenwegje zanderig, Verruilt zich weer met bewoning, villaatjes, ik ben in St.Michielsgestel, waar ik naar de rustpost in een scoutinggebouw op weg draaf.    Als vanouds erg gezellig en opnieuw democratische prijzen, prima bediening.   Korte gesprekken, en voortdurend in  en uitstromende deelnemers.  Het is er knus.   Na fijn verpozen  ga ik de villawijk uit, steek doorgaande weg over een golfterrein, dwars er doorheen.  Het gebied behoort bij landgoed Zegenwerp.  Ik stop tot tweemaal toe geduldig voor het golvend volkje om hun slagen te laten doen, met hun sticks, een wederzijdse groet en bedankt, met wat begrip en inleving voor mekaars hobby lukt het prima.   Slinger door een natuurgebied,  rododendrons struiken  rijkelijk aanwezig, wat drassige boswegjes.  Erg veel klimop op bodem en wat zijn weg zoekt in oude bomen, wat verspreide huisjes in het groen verstopt.  Een poort door bereik ik de 40 tal meter brede Dommelrivier en ga een poos door beemden en weideland, broeklanden, met veel biezenplanten, aan de overkant een ooievaarsnest  hoog op paal wachtend op de terugkeer van overwintering van deze vogels.   In de verte steekt de oude stompe toren van St. Michielsgestel eindweegs de rivier boven de bomen uit.  Een tweesporig pad volgend steek ik de stuw van de rivier over middels een draaihek, en loop tegenstrooms  pad langs dit water.   Daal een pad in  door bosgebied, slinger hier doorheen over nattige oude bladeren, valt op vandaag dat aan struikgewassen in de bossen nog rijkelijk veel groene bladeren zitten.   Klim een dijkje op en sta in oog met een sierlijke oude witte molen, waarvan de wieken stilstaan.  Het wegje asfalt op.  Roland komt me achteraan  met  aldoor bebbelende Nicole, die verderop afslaan voor de lange route.  Ik zet m'n weg voort door geploegde akkerlanden, tuinderijen , plant en boomkwekerijen, coulissenlandschappen, zich koesteren in de wolkenloze hemel vandaag.   Een groot veld potplanten, omzoomd wegje populieren, bereik ik verderop het vriendelijk ogend en rustig klein dorpje Gemonde.  Loopstraat "?"... , en vervolgens de lach opwekkende naam Lariestraat in, ik zelf zie niks larisch, maar er wordt vandaag wel door gelopen dus.   Merkwaardige namen toch.   Blijven zoveel als mogelijk rand dorp gaan langs wuivend riet in de bermen, een beukenhegpad, een enorme villa in aanbouw, bijna gereed valt zonder meer het oog op.   Een absolute miljonair da's vast en zeker.   Even van de weg af, buiten het dorpje, piekt een oude molen zonder wieken , wat verwaarloost  ogend naar boven.  Tref een voetbalterrein waar spelers aldoor naar mekaar lopen te schreeuwen, en aanwijzingen geven en dan hebben we ertegenover rust  in een schutterijlokaal.   Belandt  bij Jan en z'n lieve vrouwke uit Valkenswaard aan tafel, in het goedbezette levendige lokaal.  Krijg een tik op m'n schouder , blijkt Willy uit Nijmegen present te tekenen.  Willy en ik gaan later er vandoor, om de tocht verder af te maken.   We gaan de mooie landerijen van de Meierij doorheen.  Laten een rustpost  annex Bed en Breakfest incluis, voor wat het is, en vervolgen.   Een zandweg stuurt ons een splitsing en verhard padje langs wat een kanaaldijk noemt.  Verhard wegje wordt zandpadje die we volgen tot een brug deze overgaande gaat het naar benee een donkere tunnel onderdoor een zesbaans autoweg met bermen zulke breedte, voor ons dus lengte, door.  Er komt licht aan het einde van de tunnel, zoals een spreekwoord het zegt, beloofd, en voor ons ook uitkomt.   Treffen aan tunneluitgang vredig dooretende pony's, en gaan verharde paden op.   Een lang wandelpad slingert randje bebouwing asfaltbelegd door het landschap.  Zien in een plas een der zwanen klapwiekend. landen op het water.  Aan de overkant van het pad druk met zomaar dagjeswandelaars, zien we Canadaganzen, donkere ganzensoort kennelijk een tussenstop makend op weg naar de Scandinavische landen, waterhoentjes, inheemse ganzen, eenden, meeuwenzwermen, kortom een levendig vogelreservaat.  Het leeft er van  verschillend gevogelte.   Zien in het voorbijgaan een veldje  gele krokussen.  Wat ook opvalt, on-Nederlands, veel daken in de wijk rechts van ons met zonnepanelen belegd.  De nieuwe toekomstige energiebron, naast de windmolens.  Blijven door enorm park langsheen de Dommelrivier gaan.   Dagjesmensen koesteren zich in de zou bijna zeggen  vroege voorjaarszon, en genieten van de overweldigende fauna aan de overkant van het water.  Zou het al vroeg lente worden?  Willy en ik bereiken de oude rijksweg nu.   Gaan een oud fietspad erlangs volgen.   Kunnen aan een rotonde daar oversteken met zeer beleefd verkeer voor ons wandelaars, ik neem dan even een verkeerde afdraai.  Will roept me tot de orde, en even verderop dan toch echt de juiste afdraai belanden we aan het eindpunt, het lyceum weer.    We laten ons het glas goed smaken, in de mooie ruime kantine.  Ontmoeten er nog vele getrouwen uit de wandelwereld natuurlijk.  Het aantal deelnemers ergens ver over de 700, waarmee de club vandaag in z'n nopjes was, want de concurrentie loerde op korte afstanden van elkaar in de oostelijke helft van onze provincie  vandaag, overal.   Het was alleszins geslaagd, wat club en leden vandaag hier neerzette.  Veel nieuwe delen in de route, verschillend in natuurlijke beleving.  Zonder meer geslaagd,  maar daar staan de Keistampers altijd wel borg voor.  Keistampers, zonder meer de promotie van/ voor  de wandelsport-{ers}.   Het prachtige helder zonnige weer vandaag heeft vast er toe bijgedragen, aan het welslagen .  Tot ergens weer te velde beste lezer en/of medewandelaar-{S}    Houdoe!  En tot volgend keer weer, wie weet treffen we ons ergens langs de dreven.      Gegroet:    Peter Heesakkers