Of: Hoe een aanvankelijke weekendplanning plots veranderen kan.   Zaterdag nog zag het uit naar een wandelloos weekeinde want een stevige griepaanval had me te pakken . Maatje Noud Wijn  informeert wat mijn wandelplan is vlak aan het weekeinde , en ik zit daarmee op een heel andere golflengte.   Ik heb er niettemin meteen oren naar, als hij voorstelt , om naar het Vlaamse land af te reizen.   Noud weet als geen ander dat ik een België-hart heb.   En zo karren we zuidwaarts , naar de buur van Vlaams Noord-Limburg , Hechtel-Eksel ; meer bepaald Eksel zelf.   Lang geleden dat ik deze streken weer eens bewandelde.  We behoeven geen sneeuwkettingen om onze schoenen te doen , want moeder natuur bracht ons op de valreep na halve week de dooi , en wel zo intens ; dat ik verwacht geheel geen sneeuw meer te zien.   We geraken rap in Eksel  via de nieuwe snelweg vanaf Lommel-grens Kolonie.  Rakker , de trouwe metgezel , een Jack Russell , komt me na mijn vroege fietstocht op weg naar Noud alweer opgewekt blaffend en spelend tegemoet aan de poort , en weet , als Peter verschijnt zo vroeg , wordt het wandelen.  De weg naar centrum Eksel kennen we nog en dra kijkt een parkeer-aanwijzer der club ons vragend na , als wilde hij zeggen ; zijde gullie ook wandeleirs veur ons of toch nie?  We draaien de kruising dorp om en alsnog staat een andere verkeersregelaar en wijst ons naar een knus binnenplaatsje.  In de sport en ontspanningszaal is de inschrijving voorzien en we moeten even wennen als we gaan neerzitten , de stoelen lijken door te zakken en we zitten zodoende laag aan tafel om onze kaarten in te vullen.  Efkes wenne . We nemen nog een  "sjatske " koffie , en al ras gaat het de zaal uit , weg doorgaande oversteken een steegje in met heggen , en stukje oud Eksel met binnensteegjes en achteroms volgt , langs de juist afgelopen mis in dorpskerk  , pleintje over waar kerkgangers elkaar nog ontmoeten om de laatste dorpsroddels bij te praten .  België is voor ons , gemoedelijkheid , sanseveria's ofwel 'vrouwentongen' voor de ramen , rommelige huiserven , alom zonnepanelen op de daken , nog rokende houtstoven , en  dito schoorstenen ,  Gas en  huisbrandolietanks in tuinen of tegen gevels , weinig bestrate straatkanten voor wandelaars.  En nu vergeet ik nog enkele , maar wat geeft 't. ''s lands wijs ; 'slands eer'.  Even wat huisjes of villaatjes kijken en dan een achteromsteegje in met blaffende honden  geleidend naar een graspad tussen landerigheid door.  Rakker laat zich ook niet onbetuigd.   Gaan verderop een ruig nieuw overwegend bosaanplant in zig-zaggend over bladpaden , met al rijkgerooide takken  tussen de bomen dicht opeen geplant,  en zowaar nog een gele trilzwam op met mos begroeide takken.   Hondentrainingscentrum de woef genaamd , heeft nog maar een hond met baas in het veld.  Goed onder controle , dat wel als we passeren.  Door bos van streek Hoxend en na betonpaadje  de modder  en  drek in , en zoeken naar wat drogere delen die erg spaarzaam zijn.  De rustzaal buurtschap Hoxend is ons wat te vroeg , en we gaan door besluiten we.  Viaduct weg vierbaans naar Houthalen -Helchteren -Hasselt  over , komt ons een persoon met een grote wollen oranje muts over de oren getrokken tegemoet lopen , terug van lus voor 20 k.m.  Is dit toeval of…. Ik wil juist zingen oranje boven , als ik een Nederbelg herken die in Bocholt woont nu , een vitale mid-zeventiger nog zeer actief wandelaar en die lange afstanden niet schuwt nog.  Even herkenning en een babbelke.  En vort gaat het weer, hij weet nog ons te waarschuwen dat het oppassen wordt op de lus komende.  Slaan een kerstsparren en kerstdennenweg in met ook coniferen en hulstbomen , en de sfeer  aanstaande der tijd slaan we genietend gade.  Een monumentale oude statie met  zowat acht meter spoorlijn met wachtbank in sfeer van vroeger tijden , en het tracé ervan nog te volgen , mogelijk de trein eertijds van Neerpelt naar Hasselt.   Een oude grote kapel langs verborgen tussen stokoude linden en bruine ongeoogste maïsvelden  langsheen . Wijchmaal-Peer zouden we even op grond zijn , want zo noemde het oude stationnetje .  Limburg is kruisbeelden en talloze kapelletjes in het landschap van meest Christus en Maria.  Maria meest achter een hek , waarom ?....  Ze heeft in alle geval veel huisjes en der heiligen grootste grootgrondbezitster.   Een laurierhegpad volgt.   Rustige boerenwegjes tussen velden , weiden en akkers , spaarzame vogels in de luchten , de natuur rust uit , zo lijkt het.  Een beekdal door van mogelijk de Dommel die bij Peer zuidelijk ervan ontspringt.  Een oude eikenweg met nog wat houtwallen brengt ons langs een waterzuiveringstation  .  Ik herken de hoek van landschap richting Overpelt nog.  Wegje over , mogen we particulier erf op van een springruiter dunkt ons , en rakelings langs  enorm dampende paardemestopslag , de geur blijft ons goddank gespaard toch.  Langs manege-achtige terreinen , stukje bos in en toch weer weiden met een hele troep verbaasd kijkende rijpaarden.  Aan de hooimaaltijd , dat wel.  Een enorm rasterhekwerk staaft mijn vermoeden , een verborgen militair domein opslag loodsen , nog gebouwd voor de koude oorlogsdreiging van toen.  Draaien hierom heen langs dit hekwerk tot weer oud spoortracé nu betonfietspad rechttoe , rechtaan dus op .  asfaltfietspaden door slapend landschap met nu en dan sneeuwresten . Volgt een honderden meterslange wegreconstructie van paar meter breed met rioolwerken en modderigheid , tussen twee betonnen wegranden die we meest verkiezen om te belopen.  Het asfalt zal later komen.  Komen na gedraai wegjes aan de oprit naar viaduct van weg naar Hasselt terug en een lange gestalte nadert ons , in zijn uppie. Dick uit Geldrop ! Die zijn lus aanvangt. Ook nog even babbelen en voort weer en daar is na viaduct buurthuis Hoxent  . Mijn glazen beslaan bij binnengaan , dus zet ik munne fiets af even , anders erbovenuit gluren met gebogen hoofd.  Schoon m'n ruiten op ,en niet voor niks gedaan, het schoon volk in alle aantrekkelijkheid openbaart zich.  En un geklepper !    Na welgedane rust  moeten we weer de hakken lichten.  Even huisjes kijken en vergelijken , weer zonnepanelen op daken. {!}  Bos ingaande met meest den , spar en ander loofhout gemengd.  Toch nog villawijk door met prachtige exemplaren , en wie weet veel Hollandse vluchtelingen….. Een knots van villa met hoog traliehekwerk  en ruime tuin erom , iemand creëert zijn eigen gevangenis dus , en het naambordje aan de poort vermoedt ook Ollanders….  Gaan de z.g. vogelwijk verder langs en door tot veldwegje weer.  Noud raakt even van ut padje af , al kletsende voorop met een ouder stel , en ik kan 'm nog terugroepen voor de juiste weg.  De doorgebroken goudgele zon geeft dit bos een prachtig decor.  Weer bos met dichte ook jonge beplantingen in en worden toch naast soms sneeuwresten , alsnog verrast met pad als ijsbaantje…..  Bosmossen en ook op omgekapte boomstamresten haalt een dame mos van de stamtop af.  Die is op een kerstsfeer pruikske uit,  grap ik tegen Noud . Die zet  ze met kerst op d'r hoofd.   Noud gniffelt bij de voorstelling.  Een oprijlaan naar naar verluidt een dubieuze horecahouder die problemen had met vergunningen en gemeente , een ex-dancing ligt er verlaten bij aan een statige oude eiken oprijlaan  Even langs razend verkeer Lommel Hasselt v.v. , draaien we weer een bosweg in en dus bos met oranje gasleiding paaltjes van Fluxis . en zijn een poos onze leidraad.  Kris-kras bos gemengd door.  Verlaten we eindelijk de oranjepalenroute ook , en zien in de berm een oud betonnen grenspaaltje.  Met keien omrand.  Bord vertelt ; dat deze grenspaal er kwam na een grensgeschil tussen Eksel en Overpelt in 1770.  We gaan bos uit  villawijk in en d'n ollander onzes , smullen weer van de architectuur  allerlei opgetrokken .  Alom kerstversiering aan de huizen , in al haar fantasie.  Ja we hebben er ook zin in.  De kerstkriebels bevangen ons erdoor.  We herkennen steeds meer Ekselse eigenschappen en de kerktoren priemt erboven uit en dan weten we de finish niet ver meer.  In de zaal lezen we dat er om 14 uur al 1206 liefhebbers op weg zijn . Nog een uur te gaan voor inschrijving.  Ontmoeten nog wat andere wandelgenoten waaronder toch ook diverse eigen provinciegenoten , op onze doorgezakte stoelen die de jaren her bezoekers getorst moeten hebben aller gewichten.  Gekreund hebben.  Wat kerstsfeer in dorp en zaal .  Dan zetten we de thuisreis in na afscheid .  We kijken terug op een alleszins geslaagde dag. Noud had zijn goesting ook weer deze dag op zijn aarzelende schreden , na zijn slepende voetproblemen , en rakker leefde zich onderweg ook weer uit onvermoeibaar.  Mijn volgende planning deze maand is Luyksgestel Kersttocht. Dan Dommelen -Valkenswaard tweede kerstdag. Dan nog op de jaarscheiding Olat-Milieu 2000 , die ik v.v. Lommel  zal doen vanaf  Nederland. Ik kijk er weer naar uit en wie weet , tref ik u daar ook en verwacht zeker ook vele mede-beneluxers te ontmoeten . Oergezellig daar altijd.  Houdoe ; tot lezens en ziens dan.

Peter Heesakkers