U leest de titel goed.  De 100e vierdaagse gaat van start, en zulk groot jubileum, laten in het bijzonder Nijmegen maar ook de doortochtplaatsen zich gelden. Door extra versieringen langs de routes, de muzikale omlijstingen van levende en elektrische muziek en diverse andere activiteiten.  Een zeer warm welkom wacht de deelnemers door de plaatselijke bevolking en bezoekers. Wanneer in uit de stationshal stap 'sochtends om me aan te gaan melden, zijn straatveegploegen al volop in de weer, want deze mensen hebben deze week extra werk, vanwege straten en pleinen, waar een massa afval door de feestvierders achtergelaten wordt. Vanuit het station ga ik al direct een feestboulevard in.  Er kan twee dagen aangemeld worden om de drukte zoveel  als mogelijk te mijden.  Ruim 55.000 aanmeldingen uit rondom 70 landen, maar de organisatie had de limiet gesteld op 50.000 deelnemers, inclusief 5. a 6000 militairen groepen  uit allerlei landen.  Mijn aanmelding ging vlot op het immens drukke en erg grote plein. We krijgen een plastic band om onze polsen, waar scantekens op staan, deelnamenummers, en afstand. Aan melding wordt gescand, en de start en finish elke dag. We krijgen een knipkaart voor controle onderweg.  Op het plein heerst een erg fijne sfeer van kennismakingen en weerzien.  Allerlei talen zijn hoorbaar en ook landelijke kledij.  Een haast echt winkel en activiteitencentrum met enorm terras, waartussen journalisten , cameraploegen aller land en station op jacht zijn om aparte momenten en interviews af te nemen.  Een hele rij sateliet schotelwagens staan op gereserveerd terrein, om hun land en stations op de hoogte te houden. Kortom een heel mediacircus, en perscentrum.  De nabije binnenstad stroomt vol wandelaarsfans en wandelaars uit aller land, winkels en eet en drankzaken doen goede gouden zaken.   De binnenstad leeft van de muziekskes, en voorstellingen en de straten zijn extra versiert.  Nijmeegse bevolking ontvangt haar gasten, warm.  De wereld wandelt hier, en het feest eromheen deze week, is indrukwekkend.  De eerste wandeldag op dinsdag start vol goede moed.  Stappers en publiek in de binnenstad moedigen de startende wandelaars hartstochtelijk aan.  Het grote legioen van tienduizenden lopers trekt de stad uit, en gaat de Waalbrug over, de Overbetuwe in.  De fruitkweek-streek van Nederland.  De doortochtplaatsen wachten ons op met muziek en versierde straten,  grote feesten en dit gebeurt elke dag, overal applaudiseert  men, en is razend enthousiast.  Het belooft een warme dag, en overal wordt het legioen vergast, op snoepschalen, koekjes , gesneden fruit,  toastjes met smeersels erop maar zeker ook tuinslangen, geïmproviseerde douches boven de parkoersen, en drinkwater is meer dan ruim voorhanden.  Hartverwarmend het respect en medeleven met de wandelaars.  Het maakt diepe indruk op ons zoveel welkome gastvrijheid, aanmoedigingen medeleven, spandoeken met leuzen handtekeningenjagers , souvenirsbedelaars, stickersverzamelaars, zelfklevers door de zuiderbuur genaamd,  vooral de kinderen, we trekken door boomgaarden, langs landerijen, plekken boomgroen, een idylisch  klein oud dorpje Ressen, over viaducten  met aldoor claxonerende auto's en vrachtverkeer, en knipperende lichten ter begroeting.  Gaan door een streek van de Betuwespoorlijn, langs velden en akkers in volle bloei.  Bereiken een industrieterrein van enige grootte, en wandelen dan hoofdetappeplaats Elst binnen.  Hier is het publiek volkomen gek geworden, in dichte drommen omzomen zij de parkoersen, en het wandelleger moet vaak wat inhouden, en trekt in drommen voorbij. Het stadje feest als nooit tevoren. Het samenspel met wandelaars en publiek is echt geweldig! Buiten het stadje gaan we door landschappen van rustige aard op Valburg aan, klimmen buiten het dorp weg omhoog over spoorlijnen en autoweg, en natuurlijk weer een kakafonie van toeterende auto's, op weg naar Slijk-Ewijk en Oosterhout aan.  Na Oosterhout trekken we een lange slingerdijk op, voor ons in de bochten zijn drommen wandelaars en groepen met vlaggen en vaandels zichtbaar.  We draaien om dorpje Lent heen, zien de veranderingen  in de waterlopen, en eilanden aangelegd in de rivier de Waal, en gaan de helling op naar de indrukwekkend grote en hoge boogbrug over de Waal, de binnenstad  van Nijmegen weer in, alwaar ons een warm welkom wacht van duizenden toeschouwers.  Bij mijn afmeldburo geef ik mijn knipkaart af en bekom de kaart voor morgen.  Zoek door de drukte op het plein mijn weg naar het station, en neem de trein naar huis.  Er rijden dag en nacht deze week extra treinen en bussen om wandelaars , fans en feestvierenden , te vervoeren.  En elke morgen stuiten wandelaars op grote schoonmaakploegen.  Een hels karwei dat spreekt. 

De tweede dag.  Bekend als de dag van Wijchen, spreek uit als Wiechen.   De hoofdetappeplaats,  De wandelaars krijgen een dik anderhalf uur een parkoers door de stad voorgeschoteld. Puur verkeerstechnisch, om het werkverkeer niet te hinderen, gaan na een viaduct dan direct het groen in van de Hatertse vennen, een zandweg door bospartijen en gaan om vennen heen naar Alverna, mogen nog wat beschaduwde wegen volgen en, en gaan de kom van Wijchen in.  Bereiken het centrum, en daar breekt de hel weer los, een leven van jewelste. Op het marktplein komen andere afstanden die vroeger en vanaf 04u. al gestart zijn bij elkaar. Wordt even schuifelen, want kom er op de drukste tijd.  Burgemeester en andere gemeentelijke notabelen begroeten ons vanaf de eretribune, met muziekkorpsen en orkesten, en talrijk publiek verwelkomt ons, deze taferelen gebeuren elke dag elke doortochtplaats, ze zwaaien zingen in koren en klappen voor ons, geeft ons vleugels.  In drommen trekt het vierdaagseleger door, op weg naar dorpje Woezik en later een bomenweg, in de schaduw, naar Beuningen en Weurt.  Overal duizenden toeschouwers, feest levendigheden.  Weurt gaan we het verbindingskanaal tussen Waal en Maas over met onder ons de schutssluizen, even wat industrieterrein door, om westelijk de stad weer binnen te lopen, de wijk Waterkwartier in.  Een regelrecht gekkenhuis van feestende buurtbewoners, prachtig versierde straten door, het voelt zo warm dit welkom, muziek, optredens, orkesten, harmonieën.  Het was een zware warme dag 35 a 36 gr. en weer is er water in overvloed, gesneden komkommerschijfjes en meloenen, sinaasappels, appels you name it, de toeschouwers en aanwonenden  bieden ons  het aan, indrukwekkend en hartverwarmend  wildenthousiast publiek.  Alle dagen en overal, zij zijn vol ontzag over de lopers.  We hebben een tweede warme dag achter de rug. Gaan onder oude spoortunnel in boogvorm door, raken even de binnenstad, gaan naar benee de Waalkade op, langs een volop draaiende kermis.  Maken vlak voor de Waalbrug een steile klim met wijde bocht  naar boven toch de binnenstad in.  Het is de traditionele roze woensdag, een straat wemelt van de Ho-le-bi's vaak gewaagd gekleed ook. Het legioen trekt door de straten vol feestelijkheden, urenlang,een schitterend kijkspel voor het publiek, die ons blijft begroeten met hi --five handjeklap, ook onderweg elke dag,  gezang, gedans, muziek, vaak dwepend gebonk.  Krijgen nog even stuk weg met schaduwdak boven onze hoofden, steken een drukke singel over wacht nog een tribune toeschouwers en bereiken weer het plein van ons wandelaars.  Hoe druk het daar is behoeft geen uitleg.  De zwaarste dag van de Vierdaagse, de scherprechter, die geoefende en slecht voorbereide lopers scheidt, zit erop.  We zijn op de helft, met twee zeer warme dagen. Qua natuur een saaie dag, maar wat deert?  Het publiekse enthousiasme sleept de loper erdoorheen. Publiek en wandelaars stelen elkaars harten dezer dagen.  Andere, de laatste twee dagen worden vervolgd, ik ga even ter ruste.  Blijf mijn verhaal volgen dus.