Dag 1,  6 Aug. : Eigenlijk zijn deze tochten een driedaagse, maar ik neem er twee om ze te lopen.  Noud is weer present, om mee te gaan naar deze tocht.  Een vervanger van de roemruchte Kempische wandeldagen van weleer vanuit Geldrop, al sedert vorig jaar.  Start is vanuit de Vresselse hut, ergens in niemandsland tussen Son en Breugel en St.Oedenrode, ver van alle vervoersmogelijkheden en gemak van O.V.  Dit heeft OLAT ook begrepen en heeft vanuit Son een autopendeldienst ingezet, voor de niet autobezitter welke ook veelvuldig onder wandelaars voorkomt toch.    De tocht start al meteen met een zijwegje in te gaan en direct gaat het al het Vressels bos in, een donker dennenbos. Vrijwel direct treffen we de eerste vennen aan onder de namen Hazeputten en De Oude Putten.  Oogstrelend het zicht over deze vennen, merkwaardig vrij van watervogels en ander gevogelte, wel eens anders gezien hier toch, maar nu straalt het een rust uit.  Smal zijn de volgende bospaden ook en het vaak hoge gras streelt onze benen.  Ben wel alert op teken, welke volgens info nu meer dan ooit zich manifesteren.   Heel lang rijgen zich de bospaden aaneen, waarvan deels ook de toeristische knooppunt en wandelroutes.  Een groot bosperceel waar grote groene varens groeien trekt zeker de aandacht ook. Nu en dan komen ook ruiterpaden op onze route voor. Na ruim 5k.m. is daar al de eerste wagenrustpost, en is drinken  wat de klok slaat. Ik blijf hier maar kort, en zet na nuttiging door.  Kom aan een omheining waar de DAF haar testbaan heeft, en er boldert nu en dan een vrachtauto voorbij vanachter een natuurlijke wand. De afrastering is tijdlang de leiddraad van de route. Steken dan een zandweg over en beland in een veld geoogste prei,  en een graspad langs aardappelvelden en mais, langsaf een waterloop en  aardbeienteelt op hoogte, een onafzienbaar veld. Menig wandelaar loopt snel deze velden in en doet zich tegoed aan de rijpe aardbeien, de eigenaar is er gelukkig niet.   Na dit veldwerk kom ik aan de afrastering van een  groot mobilisatiecomplex, met opslag van diverse voertuigen, welke in enorme complexen binnenin staan. Even veldje op en dan een hek door komen wij in een natuurgebied terecht met een ven omboord met paarse heide. Via ander hek weer het bos in , dan toch nog even doorgaande weg een fietspad opgaand. Ik bemerk veel langere afstandlopers om me heen hoor frans sprekenden. Zij lopen al een hele nacht  de 80 en 110 k.m. afstanden welke bij daglicht onze routes oppakken, na nachtelijke verharding.  Krijg een hele reeks paden te gaan smaller en slingerend en stuit op een rustpost voor de langere afstandslopers bestemd. Kom aan een hondentrainingsveld waar ik een houtvuur ruik, zie al gauw smeulende takken die door leden van de club achtergelaten zijn.  Niet veilig  zomaar midden in een bos.....Ga langs hun clubhuis verder de bossen in, het Erpse pad genoemd langs een muur van moerbeibomen . Kom ook voorbij een Grensweg. Welke grens ontgaat me.  Bos uit rond ik een groot maisveld.  Volgt een route-omleiding de velden in, even asfaltweg, en dan langs een stroompje een koeler graswegje in, wat verkoelend werkt onder je voeten of schoenen dan., bos en wei en akkers wisselen af, een prachtig alternatieve route moet gezegd.  Een stalen bruggetje over vervolgt deze mooie route.  Een fietsbrug over en dan komen we in bebouwing.  Blijkt Maria-hout te zijn gemeente Lieshout mogen even afslaan een park in langs een grote Lourdesgrot, kerkje en begraafplaats en een open luchttheater, en staan dan plots aan de z.g. zaalrustpost.  Snak naar drinken en bestel een flesje water, welke me €1.75  kost!  Nog geen kwartliter.   Hier heb ik mijn gading gauw gehad, dus en vervolg mijn weg.   Dit was een pelgrimsoord waar deze hoek des lands van vergeven is trouwens, maria-bedevaart-oorden.   Volgen nu wat wegjes met bomen omrand, het kleine dorpje uitgaand.  Gaan eindweegs verder een grasveld dwarsen en volg platgetrapt graswegje.  Kom in natuurgebied Mosbulten en gaan bij een parking poortje door en lopen een grote plas of ven rond over grasgronden, enorme koeienvlaaien op ons pad maar geen enkele koe te zien, weer poort door gebied uit en over een groensingel welke overdekt is.  Sloten en hagen langs en dan is daar de OLAT veldpost weer.  Na rust vervolgt de route weer zig-zag door de rijke natuur en genieten we de hele route eigenlijk al van rijkelijk grondgroen die in al haar veelheid en soorten voorkomt.  De rijke zomerregens hebben daar de invloed op, het groeit alom weelderig.  Het is al bos wat de klok slaat, tot we weer in de openheid geraken en een wegje herkennen van begin der route, en al snel weer bij de Hut geraken.  Een tocht vandaag om je vingers bij af te likken, werkelijk schitterend.  Na wat rondhangen op terras en binnenshuis, vangen Noud en ik de thuisreis aan. 

Dag twee 7 Aug.

Noud heeft weer een plek veroverd vlak aan de deur naar de toegang van de zaal, om zijn meegebrachte diapresentatie te lossen.  Het is wat leeg in de zaal en ik blijf er dan ook niet lang. Noud verkiest een kortere afstand te gaan,  blijft wat hangen, dan ik en dus zet ik er de hoeven in. Langs randje grote en volle parkeerplaats, gaat het al meteen het groen in, een aangrenzend weiland waar wij ook door moeten loopt ook al vol parkeerders. Buitenkomend aan de zaal komt op het wegje een twee persoons huifkar voorbij op hoge wielen, met een trekpaard voorop, en even droom ik weg naar  de vroege vorige eeuw, zo'n tafereel, toen vrijwel alles nog met paard en kar moest.  Zijn hoeven trappen ritmisch op het wegdek.   Aan de  bosrand is het pad verdwenen en buk ik me door de ruigte aan de rand van het weiland parkeerterrein.  Bos uitgaand weer passeer ik een uitgeschoten groot aspergeveld, een graswegje opgaand.  Een grote bocht om een juist gehooid land, prikkelt mijn neusgaten.  Een brede grindweg langs verspreide huizen en boerderijen door populierenlandschap het gebied van de Bossche Meierij door.  De streek waar populieren overheersen.  Populieren voor de klompenmakerijen in dit gebied.  Kom veel monumenten tegen die herinneren ons aan de gebeurens in Sept. 1944 de luchtlandingen van de  101e Airbornedivisie  U.S. ,die de bevrijding van de streek inluidden.  We gaan dwars over de toenmalige landingsterreinen, maar helaas een deel is bebouwd met woonwijken intussen.  Kinderen langs de weg bieden wandelaars eten en drinken aan.  Mooi toch.  Gaan door de wijk via een plantsoen en graswegjes. Zig zaggen brugjes, de groeiende bebouwing uit en stijgen naar een viaduct en steken hiermede de A50 weg over, verbinding Eindhoven Nijmegen.  Vlak gebied en wijds uitzicht over de omgeving en horizonten.  Telkens komen er zilveren vogels over in landing naar  het Eindhovense vliegveld.  Pik even de rustpost van OLAT mee en vervolg mijn weg.  Krijg anschluss met plaatsgenoot Bram die me enige k.m. rs vergezeld.  In het landschap staan parachutes opgesteld ter herinnering aan dit landingsgebied destijds in'44.  Het is een lange veldweg.  Gaan weer overdekte pad in, en paden wisselen in overdekt en opener landschappen. Paden door houten klaphekken en langs sloten.  Weer hek door langs een kudde koeien, welke vredig doorgrazen, dwarsen het weiland weer hekje weide afgaand, en volgt een modderdans. Omzichtig nemen Bram en ik de modderbaden en drassige gronden, en bereiken heelhuids verhard wegje weer.  Toch weer wat paden herken ik en klinkerwegje welke ons in een nieuw dorpje Boskant genaamd afzet, aan de café zaal rust, het buiten terras zit vol wandelaars.  Best prijzig hier, niet mijn ding en de enige verblijfplaats in het dorp.  Na rust fietspad op, langs stenen kunstwerk,  om plots aan de dorpsrand een graspad in te mogen, dan door hoog gras langsachter een twintigtal huizen met daken vol zonnepanelen.  Een asfaltpad langs sloot en gebied De Scheken in.  Opvallend veel boomkwekerijen langsheen, en zelfs doorgaand.  Een bredere gruisweg door.  Een slingerpad door rijkelijk groene paden, en groot bosperceel, om een pad met stalen platen te mogen nemen, en betonstrookjes, en dan dient zich plots doorgaande weg aan een fietspad ervan op. Niet lang want het volgend gebied groen dient zich aan. Vlak langs een boomplanterij, waar een hoogwerker ons pad verspert.  Volgen opnieuw brugjes en  graswegjes gebied Vogelenzang in, maar deze niet gehoord. Straatje genaamd Sloef in en door maar zo te zien werd er nog niet gesloefd, door wandelaars van andere afstanden die ons bijvoegen. Een klinkerpad en we zien markeringen van LAW van Lommel naar Arnhem, de bevrijdingsroute van'44 welke met dit pad geëerd wordt.  Het Airborne wandelpad.  Enige bruggetjes over door groengebied, en raken we in de tuinen van kasteel Henkenshage in St.Oedenrode dorp.  In die tuin heeft OLAT weer een verzorgpost voorzien. Jammer, we krijgen het kasteel niet op onze route te zien, zien hem amper tussen het groen.. Na verpozen wat straatjes en via een dijkje verhoogd dus dorp uit. Houten vlonders en brugjes over sloten en watertjes.  een pad in welke aan uiteinden met rood-witte hekken afgezet is.  Weer een groengebied door, en raken de weg Nijnsel St.Oedenrode, het fietspad op en viaduct over de A50 snelweg dorpje Nijnsel in.  Even bebouwing dan de ruimte weer in over gruispaden de Dommelrivier over middels brug, en dan een z.g. 60 k.m. wegje op.  Langs een wei waar bij een particulier deze winter nog allerlei uitheemse dieren als kamelen zebra's en andere soorten in zijn wei stonden.  Mogen een wegje in en krijgen weer een serie bospaden, en klimmen bulten op en af, met een groep wandelaars om me heen uit Nijmeegse regio. Om dan plots aan het toegangswegje te geraken welke naar de finish leidt.  Moet gezegd:  Heb beide dagen een natuurjuweeltje van tochten gelopen. Schitterend groenig, erg veel overdekt ook, mogelijk hielden de route-uitzetters rekening met een warme zomerzon dezer dagen welke ik me ook veelvuldig herinner, in de club haar Geldroptijd. Heb beide dagen enorm genoten.  Een natuurtocht bij uitstek. Hun slogan is immer: "Echt OLAT" en dat was het ook weer ten voeten uit. Het padenwerk en vrijwel altijd zowat verkeersvrij. Daar leent zich het Oost Brabants gebied bij uitstek voor, en immer een garantie voor een mooie tocht. Noud heeft met zijn camera de drie wandeldagen vastgelegd. De foto's voor het foto-album op de site olat.nl zullen u overtuigen en zal een dezer dagen op hun site verschijnen. Na afmelding was het weer gezellig nablijven op het buitenterras, en begroetingen van bekenden en binnenkomers.  De tochten dit weekeinde waren absoluut top te noemen. OLAT's visitekaartje.  Ik groet u weer geachte lezer{s} tot volgend keer.  "Houdoe", en wie weet treffen we elkaar eens ergens in het Brabantse land.  Van: Peter Heesakkers.