Als ik na opstaan de gordijnen open schuif, mag ik het morgenrood bewonderen, voorwaar een prachtig natuurverschijnsel.   Aan het busstation tref ik nog een bekende medewandelaar en gaan we gezamenlijk op weg.  Deze bus stopt vlakbij het startlokaal, mooier kan het niet.  In dit lokaal tref ik nog een Vlaams stel welke medewerkers/inzenders  blijken te zijn van Beneluxwandelen, en ook de z.g. Witte Petten duo  Hennie en Theo.  Gevieren een kort en gezellig onderhoud aan tafel.  Met Hennie en Theo vang ik de wandeling aan, en al snel blijken onze routes ons te scheiden.  Gaan viaduct over van de weg Helmond - Eindhoven, en mag de doorgaande weg oversteken vlak voor een poort van een eenzame villa een bospad in, een mooie opening van de route.  Een hele club rollerskaters gaan aangrenzend fietspad voorbij. Behoudens   enerzijds de regelmatige treinen passage en anderzijds de snelweg naar Helmond slinger ik door  moeder natuur om een grote recreatieplas heen, nu in ruste en dit met het schitterende  later warmere nazomerweer.  Plas Enode.   Even asfalt , en een MTB route volgen.    Het is al meteen duidelijk dat de route-uitzetters hun best doen.  Langs een hondentrainingscentrum.  Volgt een bruggetje waarna we om een goeddeels uitgedroogd ven vanwege de warme en  lange zomer, draaien mogen.   Kom langs een open bosplek, waar een bord verteld dat hier op 29 Juni  1943  een Lancaster bommen werper neer kwam, waarbij de bemanning, zeven personen om het leven kwamen.  Voor een tunneltje klim ik het hoge talud langs op.  Pad wordt even verharde weg met verderop boomwortels die het  asfaltwegje moeilijk begaanbaar maken zeker per fiets. Volgt een lange zandweg door landerijen waar een landwerker  het spaarzame gras maait met z'n machine.     Zuig een heerlijke graslucht in mijn longen. Een vallende tak valt gelukkig naast het parkoers, en even verderop verliezen  eikenbomen zo horende, zijn vruchten.  De zandweg verhard en even lonken verder weg heuvels welke  toch niet genomen  zullen worden, maar ga ik een ijzeren poort in en doorsnijd een natuurgebied welke me naar gehucht Eeneind voert. Een fietstunnel onderdoor, en dan haaks links een zandpad op dat me over een natuurdijkje op hoogte dus leidt,  om een woonwijk te beschermen tegen verkeersgeluid.  Weg tussen zwemplas en een recreatieven door.   Muziek  komt m'n oren in, van een band die daar optreed aan de startlokatie.  De eerste lus zit er op.

Lus groene pijlen wordt nu oranje pijlen.   Terug viaduct autoweg, door dorpje Eeneind, volg ik de spoorbaan Helmond Eindhoven v.v.   Spoorweg verderop oversteken door Langhei volg ik een fietspad welke op dierentuin  "Dierenrijk " uit zal komen, doch draai af naar de heuvelen welke vrijwel direct stijgen uit het vlakke land.  Hier komt een jarenlange wens in vervulling deze eens te mogen bestijgen.  Deze heuvels zijn in de vijftiger zestiger jaren vorige eeuw ontstaan als huisafvalbergen, destijds per treintransporten uit het westen des lands, en ook per vuilniswagen van  Eindhovense en omgeving.   Tientallen meters hoog.   Het gebied geeft een heuvellandgevoel van Nederlands Zuid-Limburg.   De begin bodemlaag is rubber en de tussenlagen ook niet waterdoorlatend materiaal met evenzo telkens afval.  Om en om dus.  Hier en daar nog zichtbaar.  Het afvalwater komt in een sloot terecht om af te voeren naar waterzuivering installaties.    Het is meteen flink klimmen geblazen,  slingerpaden naar boven, over grindpaden en zand.   Slangenpaden zo gezegd, en aan de top ontvouwd zich een adembenemend  uitzicht, tientallen kilometers ver weg in de omgeving.  Enerzijds Eindhoven met zijn vele hoge bouwwerken, anderzijds Helmond.  Het dichtst bij.  Het is helder weer dat treffen we.  Moet weer naar beneden via slingerpaden,  haarspeldbochten, welke wat ongemakkelijk zijn, maar absoluut de moeite waard, even opletten, dat wel.    Het wordt weer vlakker.  Bukkend onder een omgevallen beukenboom door. door bossen weer, langs een vijver en lage bossages, kom ik aan een kanaal.  Volg fietspad door natuurrijke oevers hiervan waar zich plots de rustpost der club aandient, aan de kantine van een afvalverwerkingsbedrijf.  Het is goed toeven buiten in de zon met temperaturen van dik 23 graden.    Langs golfbanen Gulbergen bij heuvelgebied horende gaat het weer door de natuur, tot aan spoorlijn een niet zichtbaar wandelpad volgend op de tweede rust de kantine van LONU af.

Besluit ondanks uur van de dag er nog een 8 k.m. route aan te breien  Ga landelijk op gehucht Opwetten af. Geraak aan watermolen uit  de 11e eeuw op de grens van gemeente Eindhoven en overschrijd die grens ook.  Achter de watermolen, in 1884 door, wat jaren, Nuenenaar Vincent van Gogh ooit  nageschilderd op het doek, een zijner favoriete schilderijen, een druk bezochte uitspanning achterom, volgt een graspad, welke draait naar de Wolvendijk.  Oude doorgaande weg Nuenen Eindhoven  steek ik over de velden in recht op natuurgebied Eckarts bos en Lage Heide op aan.  Struin door een schitterend natuurgebied aan de rand van de bebouwing van Eindhoven, links rechts , zig-zag.  Kom aan een brugje dat automatisch opent met druk op de knop en brengt me over gronden van een instituut Eckartdal genaamd.  Rivier De Dommel  met zij arm Kleine Dommel samenkomend  verschijnen en mag een kluitenpad met gras volgen, klim een talud weer op aan doorgaande weg bij Soeterbeek en steek na de brug overgaand gemeente Nuenen weer in.  Vind in de berm een afgerukte pijl, maar m'n routepapier is gelukkig uitvoerig beschreven en duidelijk.  Neem de pijl met elastiek mee naar de finish.   Ga doorgaande weg naar Nuenen af de velden weer in.   Aardbeienvelden,  aspergevelden  die al uitgeschoten zijn, en  vermoedelijk druivenhagen, welke kennelijk al geoogst waren,  , en nog merkwaardig kleine boompjes velden die ik niet  kan  ontwaren welke dit zijn en een  groot volkstuinencomplex waarna wat bewoning oude  schilderachtige boerderijtjes volgt.   Weggetje brengt me aan nieuwbouw, maar daar weet de parkoersman{nen} een oplossing voor en stuurt me velden in die me middels grasweggetje naar gehucht Opwetten leidt.  Even door bebouwing leidt het parkoers me door wandelparkachtige tenminste asfaltpaadjes  rand bewoning naar het Wettenseind.  Opnieuw een intermezzo van boerderijtje en huiske hier en daar, door het landerige bereik ik al gauw de finishplaats,  het home van LONU.

Ik wil niet verhullen en vergeten te vermelden en met nadruk; welke lus men vandaag ook liep;  In een woord een fantastische route, waar ik de club en medewerkers, en zeker ook de route-uitzetters graag geweldig mee complimenteer.  Heb een  werkelijk schitterende wandeldag gehad van begin tot eind, eender welke route men liep.  De consumptieprijzen waren  ook een aanrader om langer na te blijven.  Een zeer uitvoerige route-omschrijving op papier dus.   Volgend jaar heeft men me verteld op 15 September weer, vanuit gehucht Gerwen gemeente Nuenen.  Zeker een aanrader, en staat nu al genoteerd als een must op mijn wandelkalender.     Site Wandelvereniging Nuenen.nl op uw computer.  Of ook te vinden op de site:   kwbn.nl , voor het jaarlijkse landelijk wandelprogramma van Nederland.    Ik groet u geachte lezers weer met een Brabants "Houdoe".  Tot mijn volgend schrijven.      Van:   Peter Heesakkers