OLAT:    Ruim vijftig lentes jong, vorig jaar groots gevierd met hun ruim duizend leden.      Weinig clubs  die het zolang volgehouden hebben, althans in ons land, terwijl Nederland een al  een kleine  honderd jarige wandel -{sport} traditie kent.    Denk m.n. aan de honderd en tweede Vierdaagse van Nijmegen dit jaar.  Met dik 51.000  voor-aanmelders, en   ruim 45.000 starters over drie verschillende  afstanden.    Helaas is er een deelnemerslimiet ingesteld moeten worden.      Tref in de bus nog drie liefhebbers onderweg naar Nuenen -Eeneind, hebben de hele weg de laagstaande zon recht in  ons gezicht.  Na uitstap denken we een binnenpad te kunnen nemen want de doorgewinterde wandelaar wil toch niet te ver omlopen hi-hi.  Volgen toch maar gedwee de OLAT route wijzers naar de startgelegenheid, gaan langs de vele auto's geparkeerd van de vroegerikken vandaag die al onderweg zijn voor de 30 en 40 k.m.    Worden onthaalt in de kantine van strand en recreatiebaden,  Enode  genaamd.     Aan de uitgang van het etablissement, worden na inschrijving de route-omschrijvingen uitgedeeld, en op pad zijn we.    Omtrent de route, gaan we in hoge verwachtingen gezien de bos en natuurrijke omgeving van Eindhoven, in casu nu Nuenen dus.    Gaan meteen onder een autoweg naar Helmond  fiets/voetgangerstunnel door en geraken in een  groenige nieuwbouwwijk welke nog in alle rust verkeert.  Het is even op je qui vive zijn met de bepijling en je routebrief.  Het bouwplan Tweevoren genoemd, verteld ons over vroeger bouwland misschien.   Treffen en passant per fiets onderweg naar de startplaats Gonny , van het Beneluxwandelen befaamde duo Gonny en Jos. 

Komen plots middels fietspad in het groen zeg maar.  Het is ook bladeren banjeren vandaag, herfst en bladval zetten snel in, na maandenlange droogte.  De herfstkleuren openbaren zich in alle schoonheid vandaag.  Het geheel heeft iets feestelijks toch.   Overal om ons heen dwarrelen de bladeren neer, het sneeuwt blad als het ware.    Het wordt vandaag ook nogal los of rul zand banjeren, want de grond  is erg uitgedroogd.    Krijgen het Hemelse pad   te gaan, ja mooi is ze wel.    Treffen de Hooidonkse beek die er gortdroog bijligt.    Alom lage waterstanden als ook vennengebieden onderweg.    Trekken achter Nuenen om , middels asfaltpaadjes, fietspaden, de Papenvoortse heide in.   Na een vijftal kilometer wacht ons al een z.g. koffiepost deze club, maar er is vanalles eten en drinken te bekomen toch.   Zitten niet te lang op de klapbankjes en gaan weer in de hoeven, verder door bos en heidegebiedjes en natuurlijk vennen waar deze hoek der provincie rijk mee bezaaid is. 

Gaan heideveld recht doorheen en kruisen menig MTB fietsroutes  en gebruikers.    Ieder zijn hobby of sport en we gaan eerbiedig waar het anders niet kan opzij.    Krijgen wegje Oude Postbaan genaamd, vast uit de oude tijd nog want post vervoeren en bezorgen dreigt uit de tijd te raken.    Aan de Grensdijk dus gemeenten ,  denk ik, verlaten de langste afstanden onze route voor hun grote lus.   Krijgen even lange veldweg te gaan langs de autoweg Helmond Eindhoven , om na  ruim 1200 meter deze weg te kruisen middels viaduct, gaat het op Brandevoort en Mierlo op aan.   Even wordt asfaltweg verruilt met een graswegje welke door het grote al , geboortebos leidt.  Een inmiddels groot bos jonge bomen vanaf jaar 2000 oud, waar ouders door de gemeenten in de buurt genood worden voor elke nieuwkomer een boom te planten.  Een rijk geschakeerd bos ook in bomensoorten.   Wat vroeger moeras en weide en akkergrond was.    Het is er al mooi en beloofd ook later.    We padderen door via eenmanspaadjes door velden en hoog gras.   Spoorwegovergang H-E v.v. om via landbouwwegjes en rustpost  te bereiken.  Een tot horeca omgebouwde boerderij met schuren en binnenplaats om een der vele zitjes te gebruiken tussen alle groenigheid, het heeft qua sfeer wel iets.    Loop na pauze door de tuinen om de horeca heen tot we op een doorgaand wegje komen en die volgen we.  Gaan recht op de kunstmatige  hoge heuvels van vroeger afvalverwerking af en onder heuvelrijen door een paar weken geleden nog door mij beklommen tijdens andere wandeltocht en langs ingang Dierenrijk, een  befaamde Zoo, gaat het weer bos in slinger de slinger op Geldrop op aan.  Vlak aan doorgaande weg is de volgende clubrust gepland en laten we m.n. brood met beleg en tomatensoep goed smaken.  Ga na pauze onder  de weg door langs de boorden van het Eindhovens kanaal lopen, en hoewel brede betonnen fietspaden.  Een alleszins mooi kanaalpad maar gecombineerd met tweezijdig fietsgebruik met nogal snelle niets ontziende fietsers, is het opletten, dacht als langzaam verkeer als wij voetgangers er toch de voorrang hadden.   En gerespecteerd moeten/ mogen worden.   Gaan na 1600 mtr. van de  drukke kanaaldijk afdalend de Kleine Dommelbeemden in.  Een enorme berg riet geoogst onderlangs door.  Ik ken dit gebied van de eertijds Kempische wandeldriedaagse van OLAT heen of terug gaand, een vochtig gebied vanwege drie weken terug hoge waterstand en nog onbegaanbaar omdat de sluizen door werkzaamheden toen, gesloten waren.  Het blijft alleszins de moeite zeer waard dit natuurpad te volgen.  Fotogeniek ook.  We slingeren met de rivier een zijrivier van de grote Dommel  een poos mee.  Kom aan een klaphek waar menigeen geen pijl ziet en denkt door de poort te moeten gaan, en derhalve ook doet.   Kom voor een watermolen aan op Eindhovens gemeentegrond nog, en gaan hier achterdoor .  Deze molen is een der beroemde schilderingen van Vincent van Gogh twee eeuwen geleden, toen Vincent in Nuenen woonde nog.    Gaan een beek oversteken, Nuenens gemeentegrond op, en geraak op een pad welke die naam nauwelijks verdient.  Slinger door een overwegend populierenbos en andere grond begroeiingen, oplettend op de grote voeten van die bomen, over krakkemikkerige brugjes eenmanspaadjes, en herfstig bladval want de populier verliest zijn blad al vaak in Augustus en eind die maand.   Moerasachtig gebied hier. Kom uit in een graspad langs akker en weilanden en ga op de gemeentegrens af.  Daar een asfaltweg op naar gehucht Eeneind, wat industrieland door.  Plots een eeuwenoud klinkerwegje ook wel kassei genaamd,  op, en ook erg kuilig, langsheen een vroeger treinstation, deze plek moet Vincent in zijn Nuenentijd gekend en bewandelt hebben bedenk ik.  Een kapelletje langs waar volop kaarsen branden, overweg oversteken, rustiek dorp door, weer fietspaden en dan doorgaande weg oversteken, een pad in die ons begeleid zuidelijk van voornoemde plassen, op naar de finishzaal.  Het was weer "Echt OLAT", als ze zelf immer zeggen.  Was nog gezellig nablijven na binnenkomst.    Tref hier ook mede-  Benelux wandelmedewerkers  Krist en  Gina uit het verre West Vlaanderen.  Een prettige kennismaking ook.   Krist en Gina blijken erg in hen nopjes met de streek rond Eindhoven, gezien hun vele bezoeken hier.  Later loopt de zaal langzaam tot leeg, en ga ik ook maar weer op pad naar mijn bus, nu via een kortere route toch, via mooie paden in rust en schaduw.  Hoewel deze tocht anders dan gewend bij OLAT, was ik niet te min dik tevreden weer.

Geachte lezers:  Tot mijn volgend schrijven.  Ik groet u allen weer met een Brabants "Houdoe".

Van:   Peter Heesakkers