De klok is vannacht weer 'n uur terug gezet naar wintertijd.  Heb met  de tijdverschillen elk half jaar geen enkele moeite.   Wanneer ik mijn straat uit ga, tref ik in een voortuin een prachtig Halloween tafereel, in alle griezeligheid, van skeletten, schedels, spoken, uitgesneden pompoenen met erin een kaarsje, een blikvanger zonder meer.    Ik moet dieper in mijn jack duiken vanwege de koude, het is een graad boven nul.  Er staat nu en dan een vlagerige wind uit het noordoosten vertelde me vanmorgen de weerman.  Zouden  de vele boomeikels dan toch door de visionairs  der natuur toch gelijk krijgen van de voorspelling van een vroege en stevige winter?

De trein is vanochtend niet druk, integendeel, bijna leeg, zou toch het tijdsverschil een rol spelen?     Aan de vertrekzaal komen twee touringcars aanrijden, een met wandelaars uit Nijmegen en omgeving, en een met Belgische club uit Ravels.     De zaal is levendig druk met aanmelders.   Na inschrijving en aankoop van  fiches  {plastic munten} voor  onderweg de eigen clubposten , en uitwisseling met de laatste nieuwtjes met bekenden, ga ik op weg.  De gure wind door.  De zon schijnt volop.  Ik ben al direct in den buiten van dit stadje vanuit  de kantine van het lyceum, steek oude rijksweg over en een lang asfaltpad langs de Dommel volgt.  Een straatnaambord geeft al aan "De Lange Loop", en dit is ook zo.  Blijf aan de rand van nieuwbouwuitbreidingen van het stadje gaan met anderzijds puur natuur,  een park zogezegd, waarop de oevers allerlei watervogels vertoeven waaronder de trekvogels,  de Canadaganzen.  Ik tref op dit vroege uur opmerkelijk veel tegen richting lopende wandelaars, en wellicht buurtbewoners al of niet met honden, en zie ook beeldhouwwerken in de plantsoenen.  Het blijft wandel- fietspad gaan op die lange loop, mogen eindelijk onder een fietstunnel en  grote  zes baans autoweg door, een houten brug overheen over een kanaal -achtig water, en vervolg pad nu buiten de bebouwing.   Ben nu echt in de streek met de benaming van "Meierij van 's Hertogenbosch".  Valt me op dat toch de populieren bomen en bossen  nog volop in blad staan met een goudgele glans in het landschap.   Staat deze streek om bekend, vanwege zijn klompenmakerijen.  Deze omzomen veelal akkers en weiden, en moeten na kap vrijwel direct herplant worden.  Tussendoor plukjes bos met allerlei boomsoorten.  Ook  rijen knotwilgen tref ik langs de dreven.   Weg verandert van fietspad naar asfaltweg naar Liempde, nog steeds verkeersvrij.   Bij volkstuinencomplex moet ik afslaan en kom langs eindeloos lijkende boomkwekerijen, achter een der huizen staan alpaca's waakzaam en verwonderd het wandelvolk gade te slaan.    Het gaat op natuurgebied Geelders op aan maar laten dit liggen.   Koeien in de weiden nog niet op stal met deze koude.   Weg Boxtel- Schijndel oversteken, fietspad op.  Een Belg complimenteert me dat deze paden talrijk zijn in ons land en veilig voelen en zijn.  Zo zijn die bij ons niet, verzekert hij me.  Mogen al gauw dit pad af een bos door, en kom langs een verzetsmonument uit de W.O. 2 opgedragen aan verzetsmensen die ook uitgebeeld trouwens verhalen op plaquettes en personen genoemd die hier vooral in September 44 piloten in veiligheid brachten, en achter de vrije linies smokkelden.  Zij behoorden tot een machtige vlootarmada van geallieerde parachutisten.    Hun vliegtuig was neergeschoten.    Het verzet verborg hen in de bossen aangrenzend.    Na wat wegjes komen we richting de rustpost bij Gemonde dorp. Op afstand hoorbaar onrustig geschreeuw van voetballers en supporters, en jawel een sportpark komt in het vizier, met daar voorbij een schutterslokaal waar onze post is.  Het is wat klein voor een toeloop van honderden wandelaars.

Na verpozen gaat de route recht door het dorp Gemonde, en tref ik straatnamen als Loopstraat en Lariestraat. Buitendorps gaat een asfaltwegje over in grind en vervolgens tweesporig zandpad.  Moet vermelden dat in tegenstelling tot anders bij deze club vandaag verharde weg overwint.   Ga een oude beukenlaan doorheen, gaat over in graspad en langs boomgaarden.  Kom opnieuw in deze streek onvermijdelijk lijkt het, de Dommelrivier weer tegen, hier een brede stroom.  Deze zal voorbij Den Bosch in de Maas-rivier uitmonden.  Herinner me onder stadje Peer in België dat het daar ontspringt als een dakgoot achtig stroompje uit het golfende landschap daar het water verzamelt.    Krijg een lang een- sporig zandpad langs de oever van de nu brede stroom dus.  De zon schittert in het water en beneemt mij het zicht dus de zonnebril gaat op.  Tref een duo met geigertellers op de nek op zoek naar bodemschatten of oorlogstuig misschien ook.   Nu en dan heb ik aan de boorden van de rivier een stuk schaduw.  Zie rondom een plas  een zee schermbloemige  witte planten, "duizendblad " {?}   Ga dan eindelijk een breder pad afdraaiend de landerijen in die me o.a. langs geoogste akkers leidt, en weidegrond, op afstand doemt de kerk van Gemonde op, toch nog een niet geoogst maïsveld, en ach het was een lus dus en opnieuw rustpost bij de schutterij.  Ik ga naar toilet maar ik kan niet meer uit de ruimte komen wat ik ook met klink  en slot draai en deur rammel, en even erna na enig alarm van andere wachtenden, komt iemand me bevrijden met een of ander gereedschap.  Na verblijf in het paviljoen  gaat het via wegjes en paden de laatste kilometers op Boxtel aan.  Ben vergezeld van een groepje Nijmegenaren waaronder een Santiago en andere internationale wandelwegen ganger.  Veel te verhalen dus.   Steken een voorrangsweg over en opnieuw fietspad , viaduct over autoweg zes baans, en dalen af naar bebouwing zijnde Boxtel.  Krijgen een trits  naoorlogse nieuwbouwwijk te gaan, waar plots de pijlen ontbreken of hebben niet goed opgelet, en moeten even al lezende ook op gevoel gaan.   Dan is er de routebepijling ineens weer.  Hebben een winkelcentrum gemist en een park blijkt nu.    Langs oude doorgaande rijksweg, voorheen of vroeger Eindhoven, Den Bosch, gaat het recht op de finishzaal af.  Mag gezegd dat ondanks ongewoon bij deze club toch, veel verharde route, er toch veel mooie herfst en andere natuurtaferelen te bewonderen waren.  De routemannen hadden weer een totaal anders dan andere route gevonden, waar de ruime omgeving zich ook voor leent.   De natuur in al haar herfstige schoonheid.  In de schoolkantine is het nog een lang en gezellig samenzijn met overig wandelvolk.   Heel tevreden over weer hier een prachtige en rustig begaanbaar  bijna geheel verkeersvrij parkoers.  Het lijkt of men voor donker thuis wil of moet zijn, want ja het scheelt toch weer een uur dat het eerder donker wordt, en derhalve loopt de zaal vrij snel leeg weer.   De touringcars staan ook vertrekkensklaar.  Ik bedank  de clubleden nog voor opnieuw een aantrekkelijke tocht vandaag, met prima voorzieningen als onderweg.  Er was dit keer geen kantinewagen op de route, merkwaardig of niet.   Tot zeker ziens hier weer.  Ik groet u lezers weer met een Brabants "Houdoe".  En tot volgend schrijven van mij.     Van:  Peter Heesakkers.