|
Ik besluit aan de vooravond een uitslaap te nemen. De keuze vandaag of naar Deurne, {achter Helmond}, maar Boxtel heeft toch mijn voorkeur. Vandaag zal de route gaan door de onvolprezen Kampinaheide en bossen en vennengebied, met afwisselend stuifzandduinen. Het summum van natuurbeleving, en de absolute kroon van de diverse tochten het jaar doorheen van deze club. Een opvallend rustige treinreis, erg weinig passagiers. Hoewel het station in Boxtel gemoderniseerd is, geen roltrappen maar lange trappen gaande naar boven en beneden over de vele sporen heen. De weg naar de startplaats kan ik dromen na vele jaren, met zelfs alternatieve routes te nemen. Een zee van auto's omsluit de startplaats van het schoolgebouw zijnde de kantine van een lyceum. De vroege en langere afstanden zijn al goeddeels onderweg, ik besluit het vandaag kalmer aan te doen. De kantine noodt lang vooraf te blijven, en na mijn beker koffie en inschrijving zet ik er de benen in. Aan de rand van de bebouwing al meteen een mooie opening van de tocht, de natuur in en een bomenlaantje, langs ruigtegebied, weiden, een kinderspeelveld een riviertje over jawel de Dommel weer dus, een authentieke traliepoort door, kom ik in de kasteeltuinen van het oude kasteel, Stapelen genaamd. Erg veel oude knoeperts van boomsoorten gemengd met jongere exemplaren, vijvers en een brede kasteelgracht, omsluiten het oude kasteel. Ga langs een voormalig klooster kennelijk nu een groot gastenverblijf, zo te zien goed bezocht, aan de parkeerplaatsen. Poorten weer uitgaand op een paralelweg langsheen een druk bereden spooremplacement, ga ik trap af onder de sporen door. Wat ik mis en me wel op voorbereid had, was dat bij tunnelpassage via censoren koeiengeloei zou gaan klinken, maar niets van dat al nu. Klim de lange tunnel weer uit, en geraak aan de boorden van een immens industrieterrein, welke we aan de randen gaan om even verderop toch dit terrein in te gaan. De parkoersbouwer{s} loodst ons behendig tussen de bedrijven door, welke overgaan in zanderige bomenlaantjes. Aan de rand van het terrein tref ik dubbele rails, waar mogelijk voorheen treinen reden compleet met dwarsliggers ondersteuning, en zijn deze als herinnering bewaard gebleven. We zijn in den buiten nu. Gaan een brugje over van rivier De Beerze en lopen nu met de stroom mee, opvallende zee van witte schermbloemen het fluitenkruid. Kennelijk een bermplant omdat enkel onze wandelweg wordt omboord. De landerijen en velden en weiden omheen hebben dan weer paardenbloemen en andere bloemsoorten, gelardeerd met allerlei jong groen van struiken en boomsoorten gaande, Plots erg veel zwaluwen om me heen schietende, een zo te zien nog onberoerd aspergebeddenveld afgedekt met zeil, beland ik aan en wegje welke mij voert naar een wat vroege naar mijn dunken rustpost. De kantinewagen met terras en zeil afdak. Ik weet echter dat ik deze post niet kan mag laten liggen, want na verpozen volgt een schitterende maar wat lange omgang door De Kampina. Ik zie vooraf een zware lucht opdoemen, maar kort erachter weer blauwe lucht, ga toch maar op weg, en wordt overvallen met flinke windvlagen, en een striemende hagelbui, bereik nog juist een bosperceel en zoek schuil onder het bladerdak. Bui is snel over en vort gaat het een breed bospad door, waar eindweegs verder een klappoort ingaand, en hier begint waar de gemiddelde wandelaar voor kwam. Het wordt genieten met een grote G, een waar paradijs voor de natuurwandelaar. Banjer door los zand en afwisselend harde zand en asfalt of grindpaden tussen vele vennen, duinen over langs en door. Een onafzienbaar groot natuurterrein met overwegend oude bomen, watervogels als ook ganzen snaterend boven onze hoofden. Heidevelden met verre blik, en een enorme stilte, enkel de vogels zingen hun hoogste lied, toch vele soorten gehoord. Hier voelt de natuur zich op haar gemak, zo duidelijk is dit. Het is een uniek en zeer groot natuurgebied, en ik tref toch veel zomaar dagjesmensen, met fotocamera's en verrekijkers op hun borst. In de verten steken enorme koppen van stapelwolken zich af in de overwegend blauwe luchten. Ook ontwaar ik een zeer donkere lucht richting mijn woonplaats, die niks te raden over laat, en bij thuiskomst later verneem ik van een enorme hagelbui. Heb ik toch mazzel gehad met mijn korte bui. Trek door heidevelden met groepen boomsoorten en vennen, verstrooid over de weidse vlakten, langs duinen, meest smalle paden. Een hunebedachtig bouwsel, een monument ter ere van een vroeger bekend natuurvorser, zijnde enorme rotsblokken opeen gestapeld. Trekt veel aandacht van passanten ook. Dwaal oneindig lijkend natuurgebied door met bruggetjes, en klappoorten. Belversven en Palingven langsheen, toeristische wandelknooppunten , volgend en kruisende, het Kogelvangersven, draaf ik maar almaar door de imposante natuur. Dan eindelijk een bosrand het weidegebied en akkervelden in, geraak ik aan een asfaltwegje, welke ons voert naar de rustpost van een poos geleden. Het was een schitterende lus of omgang zo men wil. Na deze post vervolg ik even een bekende weg van daarstraks met wat verkeer en fietstoerclubjes, slaan we al gauw een zandweg in, de velden door met weidse blik weer, struikgewas en bomengroepen, brug over de Kleine Aa, veel stroompjes trouwens onderweg, dorre droge akkerlanden langs, de droogte doet zich gelden, zeker in deze gebieden. Een tuinbouwkassen gebied langsheen, in aanbouw. overgaand in asfaltweggetje kom ik aan de zoveelste brug vandaag met een rivier het Smal water genaamd. Voor de brug pad langs het water volgend bereik ik enig sinds bewoond gebied verspreide huizen, welke al gauw overgaat in bebouwing van Boxtel. Laten de natuurgebieden voorgoed achter ons nu en gaan langsheen de sporen met erg veel treinen passerende en vervolgens rand industriegebied van vanmorgen, mogen eindweegs verder afdraaien het ossepad in, onder de sporen door waar nu wel massaal koeiengeloei klinkt tijdens passage. Volgen het fiets/voetpad naar boven en gaan achter de kasteeltuinen door zowat recht op de finish af. In de kantine tref ik nog wat mede inzenders van deze site met een gezellige napraat daar na afmelding. Wat ik al eerder zei na een fantastische natuurtocht, zeker de genoemde lus door de Kampina. Het was/is overal , ook in de treinen opvallend rustig terwijl het land vandaag de nationale Bevrijdingsdag viert. Zeer voldaan kom ik thuis aan, en kan vertellen van een fantastische wandeldag. U beste lezers groet ik weer met een Brabants "Houdoe". Tot volgend keer weer:
|
