Het is een van de twee wekelijkse midweektochten welke leden van de OLAT zelf uitzetten.  Di-to tochten genaamd {dinsdagtochten} die naar ik verneem druk bezocht worden, en vaak voor leden die in de weekeinden geen of minder kans zien, vanwege familiebezoek of ouderenbezoek van kinderen en of kleinkinderen, e.d. meer niet in staat zijn weekendtochten te bezoeken.  Gonny beter bekend van vroegere inzendingen jarenlang op de site van Beneluxwandelen, onder de namen Jos en Gonny, overwegend Ardennenwandelingen fotoseries verstuurden, was nu de uitzetster van deze Dinsdagroute.  Lierop: Juist in de Peel gelegen, was haar werkstuk vandaag.  Zo toog ik op uitnodiging van haar vandaag naar Lierop.  Het gebied leed geen twijfel, dit moet je belopen hebben .  In de ontvangstzaal was het bij mijn arriveren al flink druk.  De zaal is me o.a. goed bekend van o.a. de OLAT tochten van de Kempische Wandeldagen,  Driedaagse, als halfweg rustplaats.  Vernam terloops dat er 85 wandelliefhebbers waren komen opdagen.  Midweek-wandeltochten blijken bij veel clubs, en ook zomaar wandelclubs zonder bondsverbindingen erg populair in deze streek.  Buiten krijgen we een verzameling met mededelingen over de tocht, en van afwezigheid door ziekten of anderszins, en dat er iemand jarig is , wat een spontaan lang zal ze leven lied wordt ingezet.  Hierna zet zich een compacte wandelgroep in beweging, Gonny voorop.   Het heeft iets gezelligs zo’n groep welke onderweg constant bijeen blijft, en derhalve veel klets met zich meebrengt met deze en gene.  We zijn het kleine dorp wat onder Someren hoort, plaats bekend om zijn jaarlijkse drukke Kennedy-mars, uit te gaan achter de monumentale koepelkerk door, een oogvanger, via een parkje met ouderenwoningen, gaan we het landelijke in, even later een kleine woongemeenschap een gehucht beter.  Het gaat via akkervelden recht op de bossen van de Strabrechtse hei op aan, en we blijven voorlopig omringt met jong en oud bos  met soms rulle zandpaden.  We houden een gemiddeld tempo aan voor eenieder aanvaardbaar. Dan na een poos geraken we in open vlakten de echte heide dus, doorheen vlakten die enige jaren terug ontstaan zijn door een enorme bos en heidebrand waar brandweer tot ver uit Nederland bij moest springen, en een geweldige vernietiging  teweeg brachten.  Toch zag het er alweer hoopvol uit met nieuwe beplanting, en de natuur zichzelf lijkt te herstellen ook.  We voelen in die vlakten wel een felle koude wind, maar eenieder lijkt goed ingepakt toch.   De paraplu m.n. had ik thuis kunnen laten, verdorie dat ding heeft een zekere magie op regen en droogte tijdens mijn wandelingen.  Meestal droog.  Echte regenkleding kan in de rugzakken blijven ook.  De rest van het land had volop regen toch, niet in deze hoek des lands.  Steken de Peelrijt over, een beek die de heidevlakten doorsnijdt.  Zandverstuivingen, nu en dan een knuppelbrug van honderden meters.  Midden op die weidse hei trakteert de jarige op reepjes chocolade, even een stop dus.  We zijn op de heide overgeleverd, aan heidewerkzaamheden deze wordt afgeplagd, en de zware machines laten hun diepe sporen na op de brede paden.  Modder dus, en oplettend er langsheen gaand.  Er staan zowaar bouwhekwerken en verkeersborden op de paden, we trekken er gemakkelijk omheen, geen werkers te zien overigens.  We gaan eindweegs verder weer de bossen in, en treffen een eind van het pad wat rommel naar het schijnt aan in een dalletje.  Met een herdenkingskruis aan. Het blijken versierselen voor een gedenkwaardige plek te zijn.   Kaarsen lantaarns, bloemen e.d. Een jonge dame is hier enige jaren terug vermoord gevonden , uit het naburige Geldrop afkomstig.  Wat destijds  dagenlang de media beheerste vanwege vermissing.  We geraken aan het Witven, een gebouwencomplex welke voorheen een rustplek was voor uitgetreden nonnen en priesters, maar ook uit het ambt vanwege ouderdom, hier hun laatste verblijf vonden.  In de grote kantinezaal werden wij verwacht, de groep paste er net in als rustpauze en het buffet heeft het even razend druk.  Na een klein uur zet de groep zich weer in beweging, voor de resterende acht kilometer.  De sfeer in de zaal en onderweg is optimaal, puur gezellig.   Buiten moet de colonne even eerbiedig aan de kant, vanwege een passage van een lijkauto met kist erin.    We gaan weer de bossen in opnieuw in z.g. ganzenpas want opnieuw is het padenwerk tamelijk smal.  Gaan vlak langs en om een enorme camping in ruste nu.   Ook een Philips vakantieoord eveneens  voor gehandicapten.    Volgt wat bosgeslinger en fietspadenwerk.  Komen weer in opener ruimten hierna.  Een brede sloot langsheen een brug met smalle betonnen balk  overgang  met hek om vast te houden, en volgt een eindweegs verderop weer een pauze.  Via omwegen en langs boerenerven met gering vee buiten komen de contouren van Lierop weer in zicht.  Een ruime omloop naar dorp toe, belanden we in wat nieuwe straatjes, hoewel Lierop eigenlijk nog echt in grootte een dorpje is,een hechte gemeenschap schijnt me toe, komen we in de kern bij oude koepelkerk uit linea recta nu naar de finishzaal.  De lijnbus heeft een schitterende verbinding n.l. vier maal per uur.  Maar hoewel veel wandelaars verkiezen naar huis te gaan blijft een noem het maar select groepje bekenden, onder elkaar nog gezellig na in het ruime café, waaronder ik dus.  Het was zonder meer een schitterende tocht met een gezellig samenzijn onderweg.  Gonny , het was klasse.  Heel veel dank. Zag onderweg nog Henri Floor zijn kiekjes maken voor Beneluxwandelen.  Daar kijk ik naar uit weer.   Komende  zondag staat, de weekend tocht van de winterserie van OLAT vanuit Best bij mij gepland.  U geachte lezers groet ik en tot schrijfs weer  Houdoe!  Van Peter  Heesakkers