Brrr, het valt tegen als ik de deur uitkom. Niet alleen grijs en kou , maar ook mistig. Aan het station staan in alle vroegte een groep zwarte pieten , knechten van de sint. Sinterklaas is weer in het land. Ik passeer het enthousiaste groepje met de opmerking. Jullie zijn nog heel niet moe. Jullie hebben vast de nachtdienst erop zitten, en zijn er al stoute kindertjes? Lol natuurlijk. Geen wandelaars op het perron. Ik kan de sneltrein nemen. Eenmaal buiten de stad verdwijnt het landschap achter een dicht mistgordijn. Pas op Tilburg centraal bij de overstap ontwaar ik een wandelaar. Het zal vandaag grauw, donker en mistig tot zeer dichte mist blijven. Erg traag boemelt de stoptrein naar station Universiteit. Via ingewikkeld bedachte omlopen terwijl de zaal van vertrek aanleunt aan dit station , ga ik over een verhoging en hoor plots een kreet van herkenning. Het blijkt oud-stadsgenoot nu Zeelander, Peter Berkvens te zijn die van tegenovergestelde richting, ook juist is uitgestapt. Alweer lang geleden, zo gaat dat vaak binnen het wandellegioen, besluiten we tezamen op weg te gaan. Trappen af van hooggelegen startlokatie, tunnel spoor onderdoor, trappen weer op heeft de eerste beenspieren aanspanningen alweer opgebracht, soort rekoefeningen dus. Gaan langs flatgebouwen van bouw rond de zestiger jaren vorige eeuw, die er erg slecht onderhouden , onderkomen uit zien, langs plantsoenen en hoog struikgewas, eveneens slecht bijgesnoeid. Achter de campus van de universiteit door, bosachtig wandelpark in. Niet onaardig begin voor een grote stad, zeker niet. Volgen wat padenwerk met toeristische markeringen van wandelroutes. Betreuren dat de zon zich schuilhoudt want de herfstkleuren zouden mooier uitkomen. De bossen en lanen , brede paden ook zijn er in alle kleuren en variaties. Een kat komt op het idee een poos met ons mee te wandelen, maar ziet er later van af. Geen wandelschoenen aan.... Een mooie brede planken boshut voorbij , weer wat toeristenpalenroutes, komen we aan de oude rijksweg naar Breda over. Twee maal verkeerslichten langs middels fietspad belanden we op een brede bosweg weer de rust in. Gaan even nog door een meer recente kleine villawijk om via een wijkpark weer in bos te gaan. Enerzijds een ruigtegebied meer broekachtig, waar galloway runderen zich tegoed doen aan het groen. Pad slingert door als over wildroosters tot aan rood asfaltpad voormalig spoortracé enkelspoors tussen Tilburg- Alphen -Baarle Nassau -- Hertog - Turnhout. Onze Belgische vrienden noemen dit een ravel. Nu meest weilanden beider kanten. Gaan onder viaduct snelweg Breda-Tilburg door. Er staan waar mogelijk krijtpijlen op de verhardingen getekend. Ben ik vooral bij vochtig weer huiverig voor. Heb liever hangpijlen of bordjes, maar de vereniging van natuurmonumenten heeft bezwaren tegen te veel pijlen in als bossen. Merkwaardig toch voor een dag , terwijl er de natuur tegenwoordig vergeven is met wandel en fietsroutepalen en bebordingen.....Voor jaren bevestigd. Volgt nu een betonnen route vanwege in industrieterrein. Wat saai.. Transportfirma's lijken de overhand te hebben en opslagloodsen. Moeten uitwijken voor een hele motorclub. Intussen zijn twee afstanden gesplitst, met ons , gaan autoweg in herasfalterings werkzaamheden over, naar landerig, om via zandweg bomenrijen oude spoorbaan genoemd de Rielsedijk even volgen , komen de 40 rs weer erbij even, gaan via fietspad wegje af het bos van natuurgebied Regte heide in. Ja spelling naam is zo. De mist tilt even haar dik vitragegordijn op om ons de bossen en de weidse heidevlakte te laten bewonderen. Hoge gelige en bruine grassen met her en der oude dennen en bomengroepen, boomwortelpaden slingeren ons tussen bosperceeltjes en heidevlakten. Rust en schoonheid omringen ons langdurig, in al haar herfstpracht. Opnieuw volgen toeristen routepalen en tekens een mengeling van welke afstand of routenaam, dan ook ,op. Ruiterpaden door en kruisende. Ik vermoed in dorp Riel uit te zullen komen , maar met een grote zwaai over de heide gaat het eerder op Goirle en de rijksgrens bij Poppel op aan. We laten een schitterend uitgestrekt bos en heide gebied achter ons. Steken weg Turnhout-Tilburg over en mogen de rust in een kantine klein maar knus van een manege , nemen. Zicht op de stallen, en de rijpiste, hebben we onze afleiding. Op zeker moment komt Peter v.d.V. -Veldhoven ook binnengestapt, en zet zich bij ons aan tafel. Ziedaar , drie Peters aan een tafel!... Wordt 1-2-3. We zitten er wat lang te keuvelen , maar gezelligheid kent geen tijd, toch. Peter Veldhoven, verkiest nog te blijven , wij gaan weer in de hoeven. Na de stallengeur bij uitgang kantine ingesnoven te hebben van hooi en paardenklavei, [moppen ] -- , gaan we weer op weg. Klinkerwegje brengt ons terug weg over en moeten een wal talud van verkeerslawaai beklimmen. Horen in Goirle trommels en muziek van een fanfare, mogelijk doet sinterklaas en gevolg het dorp met intocht aan. Die man heeft het druk , en is nu dezer dagen overal, dat heb je zo met heiligen.... Een kranige altijd jonge oude man, eeeh , sorry; bisschop. Gaan verderop pad op de kam van talud weer af, wat landerig even in en door, en mogen weer bos in. Eerst een oud kasseienwegje. Een eikenbomen en ander boompjes en struikgewas groenstroken met opvallend veel brem en nota bene ; bloeiende bremstruiken door!... We zagen onderweg al vanalles bloemwerk nog in bloei of pracht staan, merkwaardig toch die natuur. Peter B. en ik zijn nogal eens verrast met de aanblik. Door een zandvlakte van droog rul tot vochtig een heideveldje door. Weer wandelroutes langs en door en hoefijzer geduide palen. Moeten diepgaand droge sloot of greppel door, en mis nog juist een hondenaflaat-exemplaar op de stoep volgend. Gaan langs muren afdalen in tunnel met nette kunstige talenten van muurschilderingen, en komen tunnel uit omhoog weer tegenlopers. Blijken de eerste 40 rs. te zijn, die in rap tempo ons hun hakken en achterzijde , ruggen dus, laten zien. We moeten weer een talud dijk op en volgen een hele poos. Gaan er af , en kruising Turnhoutsebaan over via groen licht, en volgen een fietspad richting de kruikenstad. Tilburgers noemt men Kruikezeikers in vergelijking met b.v. Mechelaars Maneblussers. Die naam dankt men als oude textielstad, en de urine moest altijd opgevangen worden door de arbeiders , om stoffen te bleken....{.} Veel steden en dorpen hier te lande hebben een bijnaam. Gaan viaduct onderdoor waar als menigmaal de liefde voor iemand betuigt wordt in geschrift en tekens, en ander minder prettige leuzen vaak en grafiti. Politiek gericht meestal, en ook denigrerend bedoeld. Gaan vierbaansweg over met weidse bocht tegen verkeer in over pechstrook naar benée. n.b. ; een stuk bosperceel was mooier als afdaalstuk , maar die route bleek volgens tekens herzien door de routemannen. Merkwaardig toch... Gaan onder viaduct weer door en draaien een graspad onderlangs wegtalud mooi beschut nog , langsheen een regenwater sloot van bedrijven verderop, weer weg van de ring over een park in. We zien weer vanalles bloemwerk bloeien en planten en we zijn het eens een begin van bloei berenklauw{!} Het neigt toch echt naar wintertijd... Wat is er toch aan de hand met de natuur?.. En toch ook late herfsttaferelen ook in dit park, wadend door gebladerte. paddenstoelen aller soort en maat zagen we onderweg ook. We geraken in de bebouwing der stad, en verbazen ons als ook in de tuinen en gazons , dat er witte bloempjes , eigenlijk nog diverse planten en bloemen koppig doorbloeien. Het gras groeit ook nog lustig door. Hortensia's en dahlia's chrysanten een laurierenheg in bloei staan, Peter B. en ik kunnen onze verwonderingen niet op. We gaan door een wijk nu met universiteitsnamen als professoren, conservatorium en Academie door, een verscholen zigeunerkamp en nog wat huizen en universiteitsverwante bouwsels en appartementen voor studenten, dan wat hoge bouwsels, kruising verkeerslichten overstekende, gaat het recht op de stationstunnel af met een duik en klim op naar het zalencentrum waar de finish lonkt. We sluiten af met een kop koffie. Heb nog even her en der mijn bijpraat met deze en gene. Frans Stl. heeft ook gemeld zij het niet om te wandelen maar toch nieuwsgierig wie er allemaal present tekenen vandaag met Haagse Henk eveneens medetoeschouwer. Al met al een zeer mooie route vandaag, wisselend, knap uitgestippeld voor zo'n stad. Zeker voor de nieuw komende. Echter; het verrassingselement voor mij is er na jarenlange deelname wel van af. Vernieuwing van routes is wel op haar tijd en plaats, vastgeroest als men is met traditionele routes. Tilburg e.o. biedt veel meer mogelijkheden. In mistig grauw donker weer gaan Peter B. en ik onze weg over de rails. Peter op Walcheren aan ik dichterbij. Voor volgende week kijk ik smachtend uit naar de winterserietocht van OLAT vanuit Nijnsel, behorende tot St.Oedenrode, een tien tot 13 tal k.m. noordelijk van Eindhoven. Gezien omgeving en de aantrekkelijke parkoersen altijd, en organisatie zeker doen. Wie weet; zien we elkaar daar ook. Door blijven wandelen elke week , dan zal dat vast en zeker gebeuren. Dus groet ik u met; Houdoe!
De eerste van een wintermaandelijkse tochtenserie van o.a. deze club. Steeds meer clubs ervaren dat in de winter wandelen absoluut "in" is. Elke maand kiest de club een ander onderkomen als start-finishplaats. "Hermode"; Is snelle bode, uit de griekse oudheid. Vandaag dus Lierop een van de dorpen behorende tot Someren. merkwaardig toch, op mijn weg naar de bus , zie ik paardebloemen en kleine witte en rôse bloempjes opkomen uit de gazons, en het is toch al een paar dagen November, diep herfst richting winter.... Nieuw voor mij is ook dat ik vandaag voor de eerste keer mijn aangevraagde O.V.-chippas zal gaan gebruiken. In Lierop , is het al levendig druk zo vroeg nog in de ochtend, in en ver omheen het café, van inschrijvers en parkeerplaats zoekers. De zon doet haar best en mistflarden drijven laag in de lucht voor de zon langs. Toch zal de zon later op de morgen haar strijd tegen de mist moeten opgeven en moeten we het de rest van de dag met en grauwe hemel doen. Het zal zelfs kouder en winderiger worden , en daar had ik me misrekend, met m'n wandeluitrusting. Start gaat door de Laan ten Boomen, een toepasselijke naam van de groene oude dikkerts die de weg omboorden. Zijnde de oude weg naar Asten. Passeren een trits oude en ook gerestaureerde meest schilderachtige monumentale boerenhoven, hun woonstee nu meest door gegoeden bewoond. Gaan over beek de Kleine Aa, broer van de grote zelfde naam in de streek. Marian en Bram zijn tijdelijk mijn metgezellen. Draaien na asfalt een brede zandweg in , waar de kniegewrichten getest worden. Het blijft voorlopig landelijk, en de herfstgekleurde beukenhagen rondom eigendommen tekenen hun pracht voortdurend overal. Bloemen pracht in tuinen als de cosmea rose, trekken onze bewonderende aandacht evenals paddestoelen als de parasolzwam. Het hinkelt almaar tussen herhaalde groei van lentebloemen door het warmere weer voorbije weken en dagen , en de nakende wintertijd. De akkers liggen er al voorbewerkt bij. Zie zogenoemde judaspenningen groeien, net hosties, in grote getale. We raken de bebouwing van Someren nieuw, net niet, en gaan de Lieropse dijk met fietspad op. De rustpost blijkt voorzien in een bedrijf haar schuren voor boerderij-voorzieningen , maar hier in het engels vernoemd. Farm equipment , i.p.v. in het nederlands. Aan de laan naar de aanloop naar het bedrijf staan koeien , varkens , kippen en ander boerderijvee , in ware grootte in plastic afgebeeld, zou je ze vastleggen op foto, zag je niet beter als echte. De voorzieningen consumpties zijn prima, maar het aantal stoelen kan de drukte niet aan. Velen staan , of hangen en zie zelfs dames niet zo piepjong meer op de grond tegen de muur zitten. Ik herken aan de landelijke straat de hoeve van waaruit we paar weken terug met Olat domicilie hadden. . Na rust, de poort bedrijf weer uit een immens ongeoogst nog maisveld dat er verdord bij staat. Even landerig gaand, over een sloot en langs camping eindelijk de beschutting van bos , want de snerpende noordenwind doet zich al gevoelen. Ruilen landelijk vóór de rust, in voor bos en heide meest. Volgt markering van de Bontven-route , een toeristisch v.v.v. wandelpad waar de streek mee bezaaid ligt. Een fietspad en zandpaden waar we waden door de knisperende herfstbladeren. Volgt bosrand met bewerkte wijdse akkers, en groots weideland met weidevee als paarden , koeien, schapen, in grote getale, lijkt wel lente nog. Een routesplitsing stuurt me door meest jong bos even met berk vooral wat fel contrastreert, jonge beuk , eik en andere jonge stekken, met nog groene en altijd groene bomen en andere kleurige herfst achtigen. Zonder meer prachtig. Om me heen neerdwarrelend ritselend blad. Herfst ten top. Kruis een asfaltwegje en weer het groen in , richting Strabrechtse en Lieropse heide en bos als de borden aangeven. Volgt een fiets fijngrindpad, dat voert een poos meest langsheen een wijds hei en vennenlandschap rand met bos, en dan even toch door bos en over enkele wildroosters. Draaien dan toch bos weer in , met graswegjes een en tweesporig, op de grond overgroeid door mossen boomstammen in rotting en paddestoelen , boomzwammen. Kom door veld met veel rood en bruinbonte koeien, gebiedsbegrazers. Ontwijk voortdurend de koeienvlaaien her en der op de paden. Zie o.a. markeringen als van het Pelgrimspad van A'dam naar Visé, een onderdeel, ván. Volgen talloze een en tweemanspaadjes gras en mos en dan weer vochtig zand en verhard zand gaande. Velden tussendoor bos met hoog gele grassen met alom jonge vliegdennen in groen. , en nieuwe jonge en oudere bos aanplantingen Statige sparren en oude den. , langs nog wat verscholen vennen en bijna uitgedroogde. . Staat een rotsblok mooi te wezen , langs het pad maar zie geen plaquette of enige omschrijving waarvan, waarover, waarvoor. Zomaar misschien, maar tóch... Geraak in opener zich van bosgebied, waar je honderden meters doorheen of om je heen kijken kunt. Mogelijk eertijds uitgedund voor nieuw spontaan bodemgroen. Ik blijf maar paden door rustig bos in allerlei samenstelling volgen, stil en nu en dan om me heen vogels en ja ook soms nog wandelaars. Qua vogels wordt het stiller in de natuur, zij zoeken hun voeding en heil en schuil, in bebouwing steeds meer. Andere vast , gaan op lange wintervakantie in warmer oorden zuidelijker. De routeman slooft zich uit om ons aldoor in uitgestrekte bossen te laten rondslingeren. Hier zal het bij sneeuw b.v. superbe zijn. Een veldheidepad met hoog geel gras doorheen. Ben nu in de Moorselse bossen aanbeland. Na weer zandwegjes en padenwerk, slagbomen, en onderbrekend akkerveldwerk. Plots zie ik op afstand jonge tieners die kennelijk wandelaars opwachten en bekijken. Er is inderdaad grote schuren in het nu opener landschap gekomen, en bijhorende bewoning. Bij nadering zingen ze ; "lang zullen ze lopen " , in de wijs van lang zullen ze leven. Verjaardagslied. Krijg nog een speciale aanmoediging nageroepen bij passage, en ik dank ze voor hun act. Nog drie kilometer zo roepen ze. Bosperceel volgt met menshoge bruin gele varens. Kom nu door gehucht Moorsel, zo te zien een prettige woongemeenschap. Volgt de Moorselseweg, langsheen hondentrainigsveld in ruste nu. En een nagebouwde tempel , stukkie in het bos verscholen. Nu volgen bolle akkers, bos uitkomende. Veldwegjes zand overgaand in asfalt zie ik op afstand wegverkeer Eindhoven-Venlo razen. ook geraas van een motorcrosstreffen in de buurt van Lierop en de omroeper is onderweg al vaak k.m. rs ver hoorbaar geweest , maar nu erg nabij , t.w. overkant snelweg. Zie nog bij een sloperij een gele flink grote geelgekleurde helikopter staan , op het oog intact nog. Gaan nog een bocht door landerigheid, om aan een kruising voorgoed Lierop in te gaan en wat bewoning en tuinen te bewonderen en park. Een extra toegiftlus zo lijkt om de k.m.'rs vol te krijgen. Een mooie herfsttocht vandaag , geheel in sfeer. Veel tijd voor een afsluitingsdrankje krijg ik niet, tenzij ik besluit een anderhalf uur te wachten... Gauw een bakje koffie dan en dan stap ik naar de dorpskern tot tegenover de majestueuze monumentale koepelkerk. Busje komt zo. zo geeft het info-tin aan. Heb een fijne wandeldag gehad. Volgende week mogelijk Tilburg op de rol. Misschien treffen we elkaar dan ook. Blijven wandelen dus. Houdoe!
Met redelijk gemak weet ik me te ontworstelen uit Orpheus armen. { Griekse mythologie; De god van de slaap} . De verzette klok naar wintertijd gaat me probleemloos af. Het grootste deel van deze tocht zal gaan door het gebied van het "brabants landschap". Helmondse Nicole blijkt de enige te zijn die overstapt in de trein naar Boxtel. De kantine van het lyceum blijkt in de verbouwing te zijn. Het zit ons niet in de weg. Even nog twijfel ik welke afstand, maar kies bij het lezen van twee omschrijvingen voor de langste vandaag. Het gaat eerst met de route dwars door het oude centrum van de stad, over zelfs een oude kinderkopjesstraat. Het duurt vervolgens even vooraleer we noordwaarts Boxtel uit gaan. Het carillon van de oude stadskerk begeleid ons met een mooie deun de stad door in de ochtendstilte van de straten. Langs statige honderden jaren oude villa's met oude knoeperts van bomen. Mooie grote tuinen. De Essche stroom over even wat parkgebied stuurt ons door wat nieuwbouwwijken, en een pad door een park markeert het einde van bebouwde kom regelrecht het landgoed -bos Sparrenrijk in. Een veelkleurig herfstpalet ontvouwd zich in dit sparbos waar ook allerlei loofbomenwerk contrastreert, met het altijd groene. Indrukwekkend mooi. Rondom ons dwarrelt blad neer, en bedekt de bospaden. Het is opletten op knoesten van resten boomstammen die door het blad bedekt worden. Even nog wat open veld met weide en akkerland en maïsgeoogste velden en andere klaarliggende akkers op het volgend voorjaar. Hierna volgt natuurgebied "Eikenhorst" na een landweg over te zijn gegaan. Het kleurenfeest zet nog even door. Natuur beneveld, nee door de lichte mist in de velden en tussen boomkruinen. Bos weer uit de wijde ruimte in over een brede grasdijk langs de Essche stroom. Door wijde blik velden en weiden. Overkant rivier een ravage in bosperceel waar de sporen van de tornado zichtbaar zijn van einde Juni dit jaar die door deze omgeving haar verwoestende werk deed. De bosbouwers doen er hun opruimwerk , zo te zien. Honderden trekganzen verzamelen in een nattige laagte. Het pad op de rivierdijk , wat lang, maar zeker boeiend, duikt onder de A2 snelweg naar A'dam door, en eindigt. Zijn nu aan de rand van landgoed Zegenwerp , wat paden een bomenlanen, langs verspreide bewoning. Volgen wat zandwegjes, met groensingels omkleed, en dan rimboe-achtig gebied in. Dagjesvolk laat hun grote honden hier loslopen en dan gebeurt dat grote exemplaren kennis willen maken middels geblaf en gesnuffel, en spelend , gelukkig, achter elkaar aanrennen. Zie ik plots een rij nieuwe villa's opdoemen, en blijk ik rand St.Michielsgestel te zijn , waar de rust in een scoutinggebouw voorzien is. Wat klein voor grote aanloop, maar in de achtertuin zijn zitbanken en tafels gezet. Na rust begin ik aan de extra lus. Zwik in bocht, wegrand onder gevallen blad, valt goed uit. Ga villawijk uit middels zandweg , bomenlaan het landelijke in. Gaat over in verderop asfalt smal, en opnieuw een grasdijk op driesporig, met bikers en joggers , weer de E. stroom blijkt. Watervogels aller soort doen hun opwachting, ga langs moerassen en beemden met weideland en groenstroken, om weer doorgaande weg over , gehucht Halder in te gaan. Een beukenweg met klinker-visgraat stenenweg. Kasteel Halder op afstand, groot en recentelijk gerestaureerd, byzonder mooi in wat open land gelegen. Veel roeiboten aan een steiger, gaat het over brede grindweg met oude statige platanen, weer langs beemden , moerassen en weideland een brug over aldoor langs en over waterland en stomen en vijvers, gehucht Haanwijk in , met kasteel en theehuis. Even opener gebied torent er de wolkenkrabber van het provinciehuis boven een bosgebied uit. Een slingerweg door wisselend natuurgebied, volgt verder op een smal rood grind wandel-fietspad langs een coniferenhaag. Meest weidevee te zien. Wordt weer een dijkje, met boordgroen als lage beplanting, boompjes en struikwerk. Gaan een dorpsweg in gebied De Ruwenberg, door. De brabantse vlag wappert fier bij een veldwoning. Is roodwit geblokt als van een schaakbord}. Ga om de tuinen en gebouwen terrein van conferentie-oord Ruwenberg heen langs oude vrijstaande huizen, een ontcijfer ik o.a. uit 1822. Herfstgeuren van rottend blad. Enkele pony's in een wei krijgen bezoek van het baasje, met water, eten en hooi. Gaan rand dorp weer uit over een bailey-achtige brug, waar de Dommel al erg breed stroomt. Dertig meter zowat. Volgen een hele poos over eenmanspad deze. Een donker laantje stuurt me opnieuw door landgoed Zegenwerp. Bij een sportpark valt me een handwijzer opschrift Korfbalclub GEK op, Huh? Wat?... Dichterbij komend blijken vandalen de O verwijdert te hebben "Geko" dus eigenlijk. Volgt een brede verharde bomen omzoomde weg , enerzijds broek , moerasgebied anderzijds bosstroken. Een sloot of beek linkerzijde kabbelt het water hoorbaar over ingelegde rotspartijen. Oude bomenlanen door sterk wisselend bos en ruwe natuurgebieden. Huizen met rieten daken beheersen het gebied opvallend. Dan weer bewerkte winterklare velden, en dwars over golfbaan, waar we veilig van de witte kogels kunnen passeren. Is daar weer na lus het scoutinggebouw. In en uit gaat het met bekend wandelvolk, ook vanaf de achterplaats de banken en tafels, het is buitenzitten-weer. Mooi weer vandaag en toch miezert het even. Om te wandelen is het vandaag vurrukkelluk ideaal weer, zeventien graden vernam ik. Maak een praatje met de parkoersdienstmannen der club en andere medewerkers, en wandelaars divers. Komt er een reuze gestalte binnen, Marinus, bleek niet ver achter me te lopen. Zitten wat lang want gezellig. Rien en ik zullen de laatste lus gaan aflopen. Gaan weer Zegenwerp in door vooral bos en moerassig gebied. Weer dwars door golfveld-gebied. Geen vliegende ballen dus geen helmen nodig. Je zal er maar een.... Kringelen tussen machtige struiken rododendron in bos. Een statige oude beukenlaan, een dichtbegroeid ven, rietkragen doorheen, en brede laan, door hek, pad langs de Dommel, grasdijk op. Stuw rivier oversteken en brug met draaihek, afdalend de ruigte en bos in. Klimop aan de boomstammen hulstbomen en ander boomwerk. Horen een fazanthaan roepen. Komen in gebied ruim zicht, en horen de klokken van kerk Gemonde. Gaan wegjes door/langs immense boomkwekerijen, de streek om bekend. Bomen in alle soorten en maten. Landelijk de Hogert en Schoonberg doorheen met weidevee, vooral zwarte koeien. Weer slingerpad meest eenmans langs de Dommel met in zijn bredere stroom en uiterwaarden veel watervogels. Natuurvorsers met kolossale veldkijkers. Verhoogd liggende akkervelden, bollopend. Komen alle afstanden samen en dan weten we de finish lonkt. Gaan fietspad op en viaduct A 2 autoweg over, en duiken dan beneé, de Boxtelse bebouwing in. Huisje tuintje, hofje, allerlei bewoning doorheen of langs, zoeken parkoersmensen ons de voordeligste kortste route. Wat appartements-straten door, is daar ineens het lyceum weer. Frans Stl. zit ter begroeting van de binnenkomenden achter een kelk met bruin spul en schuimig, aan de kantinetafel. Frans had er een tochtje van 24+ k.m. in z'n uppie vanaf Eindhoven gelopen. Rien , Jan uit Mierlo, langzaam weer in het ritme na gezondheidstegenslag aan het komen, zie je wel wandelen is een medicijn... De binnenkomers intussen laten zich ook even zien en bijpraten, zijn we bijna de afsluiters der zaal. Ongemerkt , het werd stiller , maar ja gezelligheid kent geen tijd. Neem dan toch maar na Marinus weg ook afscheid , en besluit op het allerlaatst even het centrum de stad te doorkruisen om de veranderingen m.n. te bezien. Tref ik toch nog Frans en Jan aan het station na hun gil vanuit een zijweg. Samen in de trein op weg naar huis. Over de tocht vandaag. De trouwe bezoeker weet het al jaren; een fantastische herfsttocht, en opnieuw padwerk waar we nog geen kennis of weet van hadden. Een z.g. parkoerscommissie zoekt ze voor ons uit, en daar zijn ze dan ook opnieuw in geslaagd. Het wordt een mager programma met de komende wintermaanden. Toch hebben die ook hun aparte sfeer. Lierop of Waalwijk staan op de rol komend weekend, tenzij.... Misschien tref ik u daar ook eens. Houdoe! Peter Heesakkers
Wanneer ik uit de deur stap de vroege ochtendkou in, zie ik in het witte prille ochtendlicht donkere silhouetten van gebouwen en bomen van de binnenstad, als een zwart-wit tekening tegen de witte lucht afsteken. Het heeft gevroren. Er blijkt zelfs gestrooid te zijn. De trein vertrekt met een laag minimum aan passagiers. Deze zal binnen drie k.m. even zovele keren tot stilstand komen vanwege seinstoringen zo roept de conductrice om. De dwarsliggers onder de rails zien er wit uit. Het landschap onderweg witberijpt, en dat zal ook deels tijdens de eerste wandelkilometers zo zijn. De heldere lucht laat wit naar rose kleuren, erg mooi om te beleven. In Weert staat in tegenstelling tot vorig jaar geen afhaalpendel aan het station , wat inhoudt dat ik dik drie k.m. te gaan heb naar de startgelegenheid aan de sluis en brug over de Zuid-Willemsvaart, de lange Kazernelaan door die omzoomd is met oude en wat jonger beukebomen die rijkelijk rondstooien met hun boomvruchten, beukennootjes dus. Kazerne langs en de villa van de legendarische Johnny Hoes, zopas op hoge leeftijd overleden, bekend o.a. van Och was ik maar. In het partycentrum aan de industriehaven en kade tref ik Joop en Coby uit Valkenswaard. De rest is Limburgs wat de klok slaat wat ik om me hoor. Ik besluit met Joop en Coby de tocht aan te vangen. Even is de beginroute wat onduidelijk tot ik me herinner , dat ik hier verleden jaar de weg over moest steken, zo ook nu weer. Geen route-omschrijving vandaag en dus volgens bepijling lopen. Een duo parkoerwachters passeert ons al direct met de waarschuwing , dat er 'pijlen gesaboteerd' zijn. Heb ik geen goed gevoel bij. We gaan door een wandelbos van recreatiegebied De IJzeren man genaamd, zwembad openlucht en overdekt sportlokaties en wat meer. We gaan al meteen ook broek gebied in . Kempens-broek en slingeren over paden door bos en heideveldjes en vennen aller grootte langs en brugjes. De laagstaande herfst-ochtendzon tovert prachtige achtergrondkleuren. Er hangt lichte nevel in de bossen wat stralen door de bomen geeft, prachtig om te zien. Het bos is erg variabel van boomsoorten en mooi gemengd. Zien verspreid leuke oude huizen . Komen langs een groot dierenpark met kinderboerderij, rammen, ezels, pony's, geiten , bokken, allerlei gevederde vrienden, ze lopen soms met ons mee, en sommigen krijgen een knuffel. Een burlend hert omgeven met hertenschaar. Gaan asfaltwegje op, velden teelt, door maïsvelden, sommigen al gemaaid door. Langs een grote uitgegraven plas diep blauw ogend, een groensingel langs , met nu en dan joggers en bikers op de routes. Witte rook of stoompluimen komen uit de pijpen van spaarzame woningen in de omtrek. Ruik zelfs een houtkachel. De maïs staat er meest geel-bruinig bij. Hoog tijd voor de oogst en soms horen we onderweg ook de maïsoogstmachines de hakkelaars. Een karspoor graspad brengt asfalt z.g. 60 k.m. weg richting de schuur-rustplaats bij particlieren achterom. Het gebied Herenvennen. Hoor ineens mijn naam noemen ter begroeting. Een lezer van mijn verhalen herkent me , een jongeman uit Leende met zijn hond. Maak even kennis met hem. En we zullen na de pauze nog een stuk samenlopen, tot onze wegen moeten scheiden vanwege verschil afstand. Het parkoers typeert vandaag naast door bos gaan ook de open stukken met zicht op bosranden en tussen bos liggende veldjes en akkers of weideland. Absoluut mooi. De eerste herfstkleuren geven het een speciaal cachet. Even toucheren we een villawijk met schildersnamen. randje Wieërt geeft kombord in dialect aan. De routehoeders passeren ons weer om de pijlen te corrigeren. Stukken bos door met altijd weer die afwisseling van open stukken erin , en weidevee. Kom bos uit en zien dorp Altweerterheide, welke we na een boslus opnieuw in het opener landschap zien. Stappen over bomen liggend op de paden als barricaden tegen wildcrossers, [motoren]. Zie ver weg een vuilheuvel tot groenig omgetovert liggen . Jachthonden achter draad privé blaffen de lopers toe, maar een knuffel dempt hun geluid. Eentje laat lachend z'n tanden nog zien.... Komen nieuwsgierig snuffelen. Even spelen met ze geeft vertrouwen. Een lang graspad stuurt ons langs weer houtkachelgeuren en wat later is daar de lus volbracht, d.w.z. tweede keer de schuur in. Weinig tot geen bekenden te zien wel overvol en limburgs lijkt de voertaal. Neem afscheid van Joop en Coby, die korter gaan en ik begin eenzaam en alleen wat laat aan de extra 30 lus. Zie nog een groep Hechtelnaren. Anjertrippers in eigen sportkledij der club. Erwin en Co. Akkers langsheen met bosrandzichten en dan gaat het langs een grote tuin met jonge kangeroes en albinos van deze. Schattig gezicht, opzittend waakzaam kijkend voorpoten omhoog. Zet er de spurt in . De route wijst richting de Laurabossen genaamd naar eertijds een limburgse kolenmijn en bos was aangelegd voor houtproductie voor het stutten van mijngangen. Er hangen ter markering rood-witte linten al of niet met pijlen en ik vind zo'n lint zonder pijl op de grond , bospad. Ik gok op rechtdoor, en bleek verderop de juiste keus. Toch mis ik papieren beschrijving wel erg. Ben er nog niet gerust op nu. Heel alert , op de pijlenterreur, eventueel. Ga tijdlang golfcourse voorbij, en dan ben ik tijdelijk aan eenzaamheid overgeleverd. Zie nog een buizerd op een weidepaal zijn rust nemen. Absolute stilte en niemand te zien. Door de herfstige natuur. Ben vast een der zo niet de laatste op deze extra lus... Loop nu in de buurt van Lozen-Bocholt België ergens. Kruispeel Achterbroek door. Herfstgeuren. Plots wemelt het van de paddestoelen aller kleur grootte en maat , prachtig. Tweemaal klaphekken door, dan door graslanden, kniehoog. Wisselt af met heideranden door en bos en doorheen militair oefenterrein. Nu absoluut stil soms door ULV's van vliegveldje Budel onderbroken. Zelfs deltavliegers boven me net vliegende scooters. Bos weer in en uit tot T-splits aan wijds heideveld verspreid bomen als berk en den vooral. Trekganzen boven me in V- vorm op weg naar zonniger oorden. Zij mogen gratis vliegen. Een enorme levenloze termietenkolonie[hoop], vanaf de bosrand gebouwd door deze diertjes. Den en jong loof volgt met weer veel paddestoelen aller soort. Weer wat klaphekwerk en wildroosters over kom ik weer terug aan golfterrein van begin lus. Open velden door en wei en akkerland tegen de looprichting van begin deze lus gaand. Herken de eerste lus bos-graspad opnieuw te gaan. Een groepje wandelaars blijkt pardoes op de dertig-route gegaan te zijn, want misten hun afslag, waar ik opnieuw moet invoegen, naar de voor mij derde maal rust in de schuur. Ik kan ze niet meer terugroepen helaas.... Ik waarschuw diverse helpers der club over het incident , alsdat deze veel langer onderweg zullen zijn.... Na deze derde rust is de splitsing routeaanduiding niet evident en loop ik wat op en neer om deze te herlezen, stond tweede maal 30 k.m. en had derde doorgang bedoelt. Ga nu bomenrij met zandweg en mooie dichte bermgroei singels door, struikgewas en wat zie ik onderweg overal nog mooie wilde veldbloemen, in ruime mate gegroepeerd. Volgt weer een wijds zicht op verre bosranden en de maïs, geel , en lager gewas waarvan niemand de naam schijnt te kennen bij vraag , ook gelig, geeft het landschap een ruim en als gouden accent, werkelijk prachtig! Tegen die groene en herfstkleuren achtergrond. Hier past een ooooh! Ga weer de IJzeren man bossen in na langs vier meter brede stroom gegaan en duiker over , met val eronder. Een eenmanspad langs kale bewerkte akker, langsheen stroom. Om deze akker half heen, en bos in dan. Ben in gebied Lichtenberg en omgeving IJzerenmanweg. Manège langs, paarden lijken op stal. "Voorhoeve" een uitspanning langs, en een houtsculptuur uit een meter hoge afgezaagde boomstam , lijkt op varens, maar het andere haal ik er niet uit..... Draai omlaag asfaltpad in welke langs een oude kunstmatige plas voert met enorm veel en allerlei watervogels. Uitgegraven door een machtige graafmachine "de ijzeren man" destijds genoemd, om de spoordijken rondom Weert mee aan te leggen met de spooraanleg. Het water van de immense plas schittert het zonlicht, ik knijp mijn ogen vaak dicht en toch imposant om te zien. Water lijkt van zilver. De begroeiïng rondom en langs dit pad , is rietkragen en ander watergroen. Een prachtige finale van deze tocht. Want ik ben weer langs de Kazernelaan, weet ik en mag nog wat recreatie bouwsels en hallen langs, even nog het groen weer in, om veilig aan de sluis van het kanaal over te mogen steken. Een zonder meer geslaagde natuurtocht beëindigend, en een zonovergoten heldere dag. Na wat praten met de inschrijf afmeld buroleden; { ik vertel ze over de verkeerdlopenden, en dat ze dus langer zullen moeten wachten}, en een limburgs bondsbestuurslid, ga ik weer op weg voor die lange tippel naar het station, en blijkt er weer geen pendel voorzien. Ik heb een schitterende dag gehad dankzij de natuurlijke omgeving , de inzet van het vrijwillige clubpersoneel, prima verzorging{!} Byzondere dank ervoor; en het zonnige weer. Nu zondag zet ik Boxtel op mijn programma. Misschien zie ik u daar ook wel. Houdoe ! Tot ziens of lezens weer. Peter Heesakkers
