Brrr, het valt tegen als ik de deur uitkom. Niet alleen grijs en kou , maar ook mistig. Aan het station staan in alle vroegte een groep zwarte pieten , knechten van de sint. Sinterklaas is weer in het land. Ik passeer het enthousiaste groepje met de opmerking. Jullie zijn nog heel niet moe. Jullie hebben vast de nachtdienst erop zitten, en zijn er al stoute kindertjes? Lol natuurlijk. Geen wandelaars op het perron. Ik kan de sneltrein nemen. Eenmaal buiten de stad verdwijnt het landschap achter een dicht mistgordijn. Pas op Tilburg centraal bij de overstap ontwaar ik een wandelaar. Het zal vandaag grauw, donker en mistig tot zeer dichte mist blijven. Erg traag boemelt de stoptrein naar station Universiteit. Via ingewikkeld bedachte omlopen terwijl de zaal van vertrek aanleunt aan dit station , ga ik over een verhoging en hoor plots een kreet van herkenning. Het blijkt oud-stadsgenoot nu Zeelander, Peter Berkvens te zijn die van tegenovergestelde richting, ook juist is uitgestapt. Alweer lang geleden, zo gaat dat vaak binnen het wandellegioen, besluiten we tezamen op weg te gaan. Trappen af van hooggelegen startlokatie, tunnel spoor onderdoor, trappen weer op heeft de eerste beenspieren aanspanningen alweer opgebracht, soort rekoefeningen dus. Gaan langs flatgebouwen van bouw rond de zestiger jaren vorige eeuw, die er erg slecht onderhouden , onderkomen uit zien, langs plantsoenen en hoog struikgewas, eveneens slecht bijgesnoeid. Achter de campus van de universiteit door, bosachtig wandelpark in. Niet onaardig begin voor een grote stad, zeker niet. Volgen wat padenwerk met toeristische markeringen van wandelroutes. Betreuren dat de zon zich schuilhoudt want de herfstkleuren zouden mooier uitkomen. De bossen en lanen , brede paden ook zijn er in alle kleuren en variaties. Een kat komt op het idee een poos met ons mee te wandelen, maar ziet er later van af. Geen wandelschoenen aan.... Een mooie brede planken boshut voorbij , weer wat toeristenpalenroutes, komen we aan de oude rijksweg naar Breda over. Twee maal verkeerslichten langs middels fietspad belanden we op een brede bosweg weer de rust in. Gaan even nog door een meer recente kleine villawijk om via een wijkpark weer in bos te gaan. Enerzijds een ruigtegebied meer broekachtig, waar galloway runderen zich tegoed doen aan het groen. Pad slingert door als over wildroosters tot aan rood asfaltpad voormalig spoortracé enkelspoors tussen Tilburg- Alphen -Baarle Nassau -- Hertog - Turnhout. Onze Belgische vrienden noemen dit een ravel. Nu meest weilanden beider kanten. Gaan onder viaduct snelweg Breda-Tilburg door. Er staan waar mogelijk krijtpijlen op de verhardingen getekend. Ben ik vooral bij vochtig weer huiverig voor. Heb liever hangpijlen of bordjes, maar de vereniging van natuurmonumenten heeft bezwaren tegen te veel pijlen in als bossen. Merkwaardig toch voor een dag , terwijl er de natuur tegenwoordig vergeven is met wandel en fietsroutepalen en bebordingen.....Voor jaren bevestigd. Volgt nu een betonnen route vanwege in industrieterrein. Wat saai.. Transportfirma's lijken de overhand te hebben en opslagloodsen. Moeten uitwijken voor een hele motorclub. Intussen zijn twee afstanden gesplitst, met ons , gaan autoweg in herasfalterings werkzaamheden over, naar landerig, om via zandweg bomenrijen oude spoorbaan genoemd de Rielsedijk even volgen , komen de 40 rs weer erbij even, gaan via fietspad wegje af het bos van natuurgebied Regte heide in. Ja spelling naam is zo. De mist tilt even haar dik vitragegordijn op om ons de bossen en de weidse heidevlakte te laten bewonderen. Hoge gelige en bruine grassen met her en der oude dennen en bomengroepen, boomwortelpaden slingeren ons tussen bosperceeltjes en heidevlakten. Rust en schoonheid omringen ons langdurig, in al haar herfstpracht. Opnieuw volgen toeristen routepalen en tekens een mengeling van welke afstand of routenaam, dan ook ,op. Ruiterpaden door en kruisende. Ik vermoed in dorp Riel uit te zullen komen , maar met een grote zwaai over de heide gaat het eerder op Goirle en de rijksgrens bij Poppel op aan. We laten een schitterend uitgestrekt bos en heide gebied achter ons. Steken weg Turnhout-Tilburg over en mogen de rust in een kantine klein maar knus van een manege , nemen. Zicht op de stallen, en de rijpiste, hebben we onze afleiding. Op zeker moment komt Peter v.d.V. -Veldhoven ook binnengestapt, en zet zich bij ons aan tafel. Ziedaar , drie Peters aan een tafel!... Wordt 1-2-3. We zitten er wat lang te keuvelen , maar gezelligheid kent geen tijd, toch. Peter Veldhoven, verkiest nog te blijven , wij gaan weer in de hoeven. Na de stallengeur bij uitgang kantine ingesnoven te hebben van hooi en paardenklavei, [moppen ] -- , gaan we weer op weg. Klinkerwegje brengt ons terug weg over en moeten een wal talud van verkeerslawaai beklimmen. Horen in Goirle trommels en muziek van een fanfare, mogelijk doet sinterklaas en gevolg het dorp met intocht aan. Die man heeft het druk , en is nu dezer dagen overal, dat heb je zo met heiligen.... Een kranige altijd jonge oude man, eeeh , sorry; bisschop. Gaan verderop pad op de kam van talud weer af, wat landerig even in en door, en mogen weer bos in. Eerst een oud kasseienwegje. Een eikenbomen en ander boompjes en struikgewas groenstroken met opvallend veel brem en nota bene ; bloeiende bremstruiken door!... We zagen onderweg al vanalles bloemwerk nog in bloei of pracht staan, merkwaardig toch die natuur. Peter B. en ik zijn nogal eens verrast met de aanblik. Door een zandvlakte van droog rul tot vochtig een heideveldje door. Weer wandelroutes langs en door en hoefijzer geduide palen. Moeten diepgaand droge sloot of greppel door, en mis nog juist een hondenaflaat-exemplaar op de stoep volgend. Gaan langs muren afdalen in tunnel met nette kunstige talenten van muurschilderingen, en komen tunnel uit omhoog weer tegenlopers. Blijken de eerste 40 rs. te zijn, die in rap tempo ons hun hakken en achterzijde , ruggen dus, laten zien. We moeten weer een talud dijk op en volgen een hele poos. Gaan er af , en kruising Turnhoutsebaan over via groen licht, en volgen een fietspad richting de kruikenstad. Tilburgers noemt men Kruikezeikers in vergelijking met b.v. Mechelaars Maneblussers. Die naam dankt men als oude textielstad, en de urine moest altijd opgevangen worden door de arbeiders , om stoffen te bleken....{.} Veel steden en dorpen hier te lande hebben een bijnaam. Gaan viaduct onderdoor waar als menigmaal de liefde voor iemand betuigt wordt in geschrift en tekens, en ander minder prettige leuzen vaak en grafiti. Politiek gericht meestal, en ook denigrerend bedoeld. Gaan vierbaansweg over met weidse bocht tegen verkeer in over pechstrook naar benée. n.b. ; een stuk bosperceel was mooier als afdaalstuk , maar die route bleek volgens tekens herzien door de routemannen. Merkwaardig toch... Gaan onder viaduct weer door en draaien een graspad onderlangs wegtalud mooi beschut nog , langsheen een regenwater sloot van bedrijven verderop, weer weg van de ring over een park in. We zien weer vanalles bloemwerk bloeien en planten en we zijn het eens een begin van bloei berenklauw{!} Het neigt toch echt naar wintertijd... Wat is er toch aan de hand met de natuur?.. En toch ook late herfsttaferelen ook in dit park, wadend door gebladerte. paddenstoelen aller soort en maat zagen we onderweg ook. We geraken in de bebouwing der stad, en verbazen ons als ook in de tuinen en gazons , dat er witte bloempjes , eigenlijk nog diverse planten en bloemen koppig doorbloeien. Het gras groeit ook nog lustig door. Hortensia's en dahlia's chrysanten een laurierenheg in bloei staan, Peter B. en ik kunnen onze verwonderingen niet op. We gaan door een wijk nu met universiteitsnamen als professoren, conservatorium en Academie door, een verscholen zigeunerkamp en nog wat huizen en universiteitsverwante bouwsels en appartementen voor studenten, dan wat hoge bouwsels, kruising verkeerslichten overstekende, gaat het recht op de stationstunnel af met een duik en klim op naar het zalencentrum waar de finish lonkt. We sluiten af met een kop koffie. Heb nog even her en der mijn bijpraat met deze en gene. Frans Stl. heeft ook gemeld zij het niet om te wandelen maar toch nieuwsgierig wie er allemaal present tekenen vandaag met Haagse Henk eveneens medetoeschouwer. Al met al een zeer mooie route vandaag, wisselend, knap uitgestippeld voor zo'n stad. Zeker voor de nieuw komende. Echter; het verrassingselement voor mij is er na jarenlange deelname wel van af. Vernieuwing van routes is wel op haar tijd en plaats, vastgeroest als men is met traditionele routes. Tilburg e.o. biedt veel meer mogelijkheden. In mistig grauw donker weer gaan Peter B. en ik onze weg over de rails. Peter op Walcheren aan ik dichterbij. Voor volgende week kijk ik smachtend uit naar de winterserietocht van OLAT vanuit Nijnsel, behorende tot St.Oedenrode, een tien tot 13 tal k.m. noordelijk van Eindhoven. Gezien omgeving en de aantrekkelijke parkoersen altijd, en organisatie zeker doen. Wie weet; zien we elkaar daar ook. Door blijven wandelen elke week , dan zal dat vast en zeker gebeuren. Dus groet ik u met; Houdoe!
De eerste van een wintermaandelijkse tochtenserie van o.a. deze club. Steeds meer clubs ervaren dat in de winter wandelen absoluut "in" is. Elke maand kiest de club een ander onderkomen als start-finishplaats. "Hermode"; Is snelle bode, uit de griekse oudheid. Vandaag dus Lierop een van de dorpen behorende tot Someren. merkwaardig toch, op mijn weg naar de bus , zie ik paardebloemen en kleine witte en rôse bloempjes opkomen uit de gazons, en het is toch al een paar dagen November, diep herfst richting winter.... Nieuw voor mij is ook dat ik vandaag voor de eerste keer mijn aangevraagde O.V.-chippas zal gaan gebruiken. In Lierop , is het al levendig druk zo vroeg nog in de ochtend, in en ver omheen het café, van inschrijvers en parkeerplaats zoekers. De zon doet haar best en mistflarden drijven laag in de lucht voor de zon langs. Toch zal de zon later op de morgen haar strijd tegen de mist moeten opgeven en moeten we het de rest van de dag met en grauwe hemel doen. Het zal zelfs kouder en winderiger worden , en daar had ik me misrekend, met m'n wandeluitrusting. Start gaat door de Laan ten Boomen, een toepasselijke naam van de groene oude dikkerts die de weg omboorden. Zijnde de oude weg naar Asten. Passeren een trits oude en ook gerestaureerde meest schilderachtige monumentale boerenhoven, hun woonstee nu meest door gegoeden bewoond. Gaan over beek de Kleine Aa, broer van de grote zelfde naam in de streek. Marian en Bram zijn tijdelijk mijn metgezellen. Draaien na asfalt een brede zandweg in , waar de kniegewrichten getest worden. Het blijft voorlopig landelijk, en de herfstgekleurde beukenhagen rondom eigendommen tekenen hun pracht voortdurend overal. Bloemen pracht in tuinen als de cosmea rose, trekken onze bewonderende aandacht evenals paddestoelen als de parasolzwam. Het hinkelt almaar tussen herhaalde groei van lentebloemen door het warmere weer voorbije weken en dagen , en de nakende wintertijd. De akkers liggen er al voorbewerkt bij. Zie zogenoemde judaspenningen groeien, net hosties, in grote getale. We raken de bebouwing van Someren nieuw, net niet, en gaan de Lieropse dijk met fietspad op. De rustpost blijkt voorzien in een bedrijf haar schuren voor boerderij-voorzieningen , maar hier in het engels vernoemd. Farm equipment , i.p.v. in het nederlands. Aan de laan naar de aanloop naar het bedrijf staan koeien , varkens , kippen en ander boerderijvee , in ware grootte in plastic afgebeeld, zou je ze vastleggen op foto, zag je niet beter als echte. De voorzieningen consumpties zijn prima, maar het aantal stoelen kan de drukte niet aan. Velen staan , of hangen en zie zelfs dames niet zo piepjong meer op de grond tegen de muur zitten. Ik herken aan de landelijke straat de hoeve van waaruit we paar weken terug met Olat domicilie hadden. . Na rust, de poort bedrijf weer uit een immens ongeoogst nog maisveld dat er verdord bij staat. Even landerig gaand, over een sloot en langs camping eindelijk de beschutting van bos , want de snerpende noordenwind doet zich al gevoelen. Ruilen landelijk vóór de rust, in voor bos en heide meest. Volgt markering van de Bontven-route , een toeristisch v.v.v. wandelpad waar de streek mee bezaaid ligt. Een fietspad en zandpaden waar we waden door de knisperende herfstbladeren. Volgt bosrand met bewerkte wijdse akkers, en groots weideland met weidevee als paarden , koeien, schapen, in grote getale, lijkt wel lente nog. Een routesplitsing stuurt me door meest jong bos even met berk vooral wat fel contrastreert, jonge beuk , eik en andere jonge stekken, met nog groene en altijd groene bomen en andere kleurige herfst achtigen. Zonder meer prachtig. Om me heen neerdwarrelend ritselend blad. Herfst ten top. Kruis een asfaltwegje en weer het groen in , richting Strabrechtse en Lieropse heide en bos als de borden aangeven. Volgt een fiets fijngrindpad, dat voert een poos meest langsheen een wijds hei en vennenlandschap rand met bos, en dan even toch door bos en over enkele wildroosters. Draaien dan toch bos weer in , met graswegjes een en tweesporig, op de grond overgroeid door mossen boomstammen in rotting en paddestoelen , boomzwammen. Kom door veld met veel rood en bruinbonte koeien, gebiedsbegrazers. Ontwijk voortdurend de koeienvlaaien her en der op de paden. Zie o.a. markeringen als van het Pelgrimspad van A'dam naar Visé, een onderdeel, ván. Volgen talloze een en tweemanspaadjes gras en mos en dan weer vochtig zand en verhard zand gaande. Velden tussendoor bos met hoog gele grassen met alom jonge vliegdennen in groen. , en nieuwe jonge en oudere bos aanplantingen Statige sparren en oude den. , langs nog wat verscholen vennen en bijna uitgedroogde. . Staat een rotsblok mooi te wezen , langs het pad maar zie geen plaquette of enige omschrijving waarvan, waarover, waarvoor. Zomaar misschien, maar tóch... Geraak in opener zich van bosgebied, waar je honderden meters doorheen of om je heen kijken kunt. Mogelijk eertijds uitgedund voor nieuw spontaan bodemgroen. Ik blijf maar paden door rustig bos in allerlei samenstelling volgen, stil en nu en dan om me heen vogels en ja ook soms nog wandelaars. Qua vogels wordt het stiller in de natuur, zij zoeken hun voeding en heil en schuil, in bebouwing steeds meer. Andere vast , gaan op lange wintervakantie in warmer oorden zuidelijker. De routeman slooft zich uit om ons aldoor in uitgestrekte bossen te laten rondslingeren. Hier zal het bij sneeuw b.v. superbe zijn. Een veldheidepad met hoog geel gras doorheen. Ben nu in de Moorselse bossen aanbeland. Na weer zandwegjes en padenwerk, slagbomen, en onderbrekend akkerveldwerk. Plots zie ik op afstand jonge tieners die kennelijk wandelaars opwachten en bekijken. Er is inderdaad grote schuren in het nu opener landschap gekomen, en bijhorende bewoning. Bij nadering zingen ze ; "lang zullen ze lopen " , in de wijs van lang zullen ze leven. Verjaardagslied. Krijg nog een speciale aanmoediging nageroepen bij passage, en ik dank ze voor hun act. Nog drie kilometer zo roepen ze. Bosperceel volgt met menshoge bruin gele varens. Kom nu door gehucht Moorsel, zo te zien een prettige woongemeenschap. Volgt de Moorselseweg, langsheen hondentrainigsveld in ruste nu. En een nagebouwde tempel , stukkie in het bos verscholen. Nu volgen bolle akkers, bos uitkomende. Veldwegjes zand overgaand in asfalt zie ik op afstand wegverkeer Eindhoven-Venlo razen. ook geraas van een motorcrosstreffen in de buurt van Lierop en de omroeper is onderweg al vaak k.m. rs ver hoorbaar geweest , maar nu erg nabij , t.w. overkant snelweg. Zie nog bij een sloperij een gele flink grote geelgekleurde helikopter staan , op het oog intact nog. Gaan nog een bocht door landerigheid, om aan een kruising voorgoed Lierop in te gaan en wat bewoning en tuinen te bewonderen en park. Een extra toegiftlus zo lijkt om de k.m.'rs vol te krijgen. Een mooie herfsttocht vandaag , geheel in sfeer. Veel tijd voor een afsluitingsdrankje krijg ik niet, tenzij ik besluit een anderhalf uur te wachten... Gauw een bakje koffie dan en dan stap ik naar de dorpskern tot tegenover de majestueuze monumentale koepelkerk. Busje komt zo. zo geeft het info-tin aan. Heb een fijne wandeldag gehad. Volgende week mogelijk Tilburg op de rol. Misschien treffen we elkaar dan ook. Blijven wandelen dus. Houdoe!
