Het doorgaande verkeer aan de startlokatie remt sterk af, zij zien een verkeersregelaar aan de weg staan en maar vermoeden een verkeerscontrole. Op de parkeerplaats is het levendig druk, niet met wandelaars, maar activiteiten als atletiek van deze club. Bij inschrijving bekom ik een munt voor een gratis consumptie en een mandarijn. Neem de parkoersomschrijving in vogelvlucht door, en ga op pad. Langs de verkeersregelaar af, een fietspad op en vervolgens onderlangs een talud van een autoweg {E34/ A67} een graspad op langs riviertje De Run die tegenstrooms me tegemoet komt dus. Het is er flink drassig en bedekt met herfstbladeren. Ook de plassen water bedekken dit pad en het is goed opletten deze te omzeilen, verraderlijk onder het herfstblad . De luidspreker van het atletiekgebeuren hoor ik nog lang na de start. Erg hoog volume. Een waterval even verderop is hoorbaar in het verder stille landschap. Steek later per brug de stroom over en kom in gehucht Heers, even asfalt onder de schoenen. Ga langs een schilderachtige brink met bewoning weer het Kepenlandschap in, en volg een eikenweg. Rijpaarden kijken me verbaasd na, spitsen de oren, en verwachten m.i. dat ik een voederaar voor ze zal zijn vermoedelijk. Het asfalt vervolgt . In de verre omgeving komt klokgelui uit de omliggende dorpen mij ter ore. Ga een graspad in, welke van groenstrook overgaat in bosgebied, opnieuw is het opletten op vaste grond en het zandpaadje dat onder bladafval ligt verborgen, stap over takken en boomstammen. Een t-splitsing voor riviertje De Run ga ik langsheen, een stuw met val over terug langs deze rivier, weer even asfalt en een pad in welke me naar een ven en visvijver leidt. Het Vlasrootven is drooggemalen voor/ door werkzaamheden, er staat een dragline, maar mijn te gane pad is best te belopen eromheen. Kom weer aan fietspad , steek even verderop een doorgaande weg over, bos in en wordt afgezet aan de boorden van De Dommelrivier. Wordt omstuwd op smal paadje met allerlei groeisels en waar de oever het begeven heeft is even een voorzichtig te nemen doorgang daarom. Pak weidedraad vast, gelukkig geen spanning op. Na stukje bossages een weidepad in langs boorden bos, tot aan voornoemd fietspad, volg ik deze , en kom aan een watermolen in de Dommel, de gemeentegrens Veldhoven- Waalre. Sla rustplaats over een smal paadje in, en vervolgens een heg door met gewelfachtige doorgang, een beukenheg, Wat vaste campingbewoning langs, om mijn pad te vervolgen door moerasgebied, en boswerk. Het is vanaf de start miezerig weer, donkergrijze lucht, nevelig, koud, echt herfst, en de kleuren in het bos en verdere natuur zien er betoverend uit. Herfst ten voeten uit, en ik zit warm weggedoken in mijn winter-wandelkloffie. Temperaturen enkele graden boven nul. Mag na een opener pad een klaphek door een weideland ingaan, let op dit pad op koeienvlaaien, ga weer hek door weiland uit, een smalle plank met schuine brugleuningen, rivier over , weer drassige paden door en het landschap verandert in weide en akkerlanden winterklaar, percelen omsloten door oude en jonge groenstroken, bomenrijen. Paden met Y en t splitsingen ga ik door. Pad stuurt me door een klaphek een wegje op. Parkoersuitzetter ziet zich genoodzaakt een alternatieve route te maken wegens te slecht begaanbaar pad. Vervolg een poos asfaltwegje verkeersvrij door open landerijen, en kom aan doorgaande verbindingsweg fietspad . Vlak voor Valkenswaard herpakt de eigenlijke route weer, weet een doorsteek, en ga rand bebouwing een pad op welke verdwijnt in bos. Reuk van rottend herfstblad ontwaar ik, de herfstkleuren zijn hier fenomenaal mooi, en hoewel bepijling af is presteer ik het nog verkeerd te lopen, ga op mijn schreden terug, en dan lijkt alles op elkaar, ik verdwaal even, besluit dan maar even eigen weg te volgen, tot ik plots de bepijling weer tref, klopt met omschrijving een pijlnummering. Regendruppels hangen als kristallen aan de kale struiken. Een ven langsheen, ga verder in bospaden tot brede zandweg die overgaat in asfalt. Ga onder Waalre door naar volgend gehucht. Loon genaamd. Een verkeersbord met verzoek langzamer te rijden vanwege stofoverlast aanwonenden. Hoef niet behoedzaam te stappen, want de grond is verzadigd nat. Sla opnieuw rust zijnde een café over en vervolg. Opnieuw een prachtige oude brink waar de tijd blijkt stilgestaan te hebben, met oude boerderijen omringd. Moet van brink een hoge smal heggenpad in, een kerkepaadje genaamd, uit vroeger tijden, het is door nattigheid opletten waar ik schoenen plaats. Stapels boomstammen hout voorbij. Wat bos door, een klinkerwegje, even wijkje door, kom dan zandweg op, en blijkt parkoersman me met een grote bocht om Waalre te sturen, door rustige stille landschappen. Een kat komt uit de wei gewandeld , maar zet er een spurt in naar huis wanneer ze mij ziet, ze was vast op veldmuizenjacht. Beland weer door akkerlanden duidelijk winterklaar. Een verharde zandweg langs sportvelden, terug overgaand even in asfalt en weer veldpaadjes wordt ik enige malen geconfronteerd met zwermen weidevogels, mijn wat kleurige paraplu doet de zwerm opschrikken en een grote wolk van vogels scheert over de weide en akkerlanden. Het blijft zowat de hele wandeltocht druilerig. Volstrekte stilte om me heen zowat mijn hele wandelweg, allen op de wereld. Een drassig paadje weer in waar terreinwerkers dit pad omwoeld hebben met hun kolossale machines, langs stapels boomtakken, een slingerpad door open landerijen. Ik beland aan weer doorgaande weg, mag fietspad op, tot vlak voor een helling naar snelwegviaduct, ga ik fietspad af, een kort asfaltweggetje op en daar loop ik langs de autosnelweg wel op veilige afstand, langs kerstdennenteelt, weide en akkerlanden. Opnieuw zwermen vogels over me heen. In de verte tekent iets af wat de finish doet vermoeden, en dat blijkt dan ook later. Steek die weg over en kom aan de finishplaats uit. Binnen is het evenals vanmorgen een drukte van belang, vanwege andere dan wandelen, clubaktiviteiten, maar vind er na afmelding toch nog plaatsje om even te zitten. Ik kijk terug op een echte herfsttocht, enkel de wind ontbrak, maar had toch nog veel hemelvocht ervaren, voor de rest alle ingrediënten waar een herfsttocht voor staat. Een schitterend parkoers, prima bepijld. Alle lof voor de uitzetters, en andere medewerkers. Jammer was dat de opkomst wat achterbleef bij de verwachtingen. St. Nicolaastijd of het druilerige weer, in tegenstelling tot voorspellingen, zal de oorzaak zijn geweest. Heb genoten van een schitterend herfstparkoers. Hulde aan het personeel van parkoers en andere aangelegenheden de tocht betreffende. De actieve wandelaars die hier nu afwezig waren, hebben een prachtige natuurtocht gemist. De herfst in al haar glorie. Dat kunnen zij in een volgende gelegenheid alsnog goedmaken. Volgende week? Daar hoef ik niet over na te denken. OLAT vanuit Someren-heide, een bijdorp van Someren, bekend om haar jaarlijkse Kennedymars en feestprogramma eromheen. Daar heb ik weer hoge verwachtingen van gezien prachtige natuurrijke omgeving. m.n. Onze Vlaamse wandelvrienden kennen de naam al , en zullen best veeltallig aanwezig zijn hier weer. Beste lezers: Ik groet u met het Brabantse "Houdoe" . Tot volgende keer weer, mogelijk tref ik jullie hier volgende week ook. Hartelijk gegroet: Van: Peter Heesakkers.
Ik word wakker met een uurtje langer slapen vanwege de terugzetting van de klok naar wintertijd. Bij de ochtendschemering zie ik kleine donkere wolkjes, met een rode rand. Op mijn weg naar Boxtel zie ik grondmist. Het belooft niet te min een mooie zonnige dag te worden. In de schoolkantine van het plaatselijke lyceum de startplaats dus is het een levendige drukte. De startroute gaat dwars door de dorpskom het oude centrum. Een oud hobbelig kasseiwegje stuurt me door een steeg, stille winkelstraten over de markt met een standbeeldje van "stapke voets" levensecht, kennelijk een fameuze straatveger eertijds, met schop en bezem in zijn handen. Boxtel lijkt in diepe rust, gezien de leegte van haar straten. Na wat straten gaan we een steeg in. Het parkoers wisselt snel in parken, oude en nieuwe bebouwing, zeer recent tot voor-oorlogs. Herbouwde straten met appartementen. Een achterom heggepaadje door, een vennetje , in natuurlijk een parkje, paden rijk bezaaid met beukennootjes. Na dit parkje een groenige villa en bungalowwijk door. Om dan het Sparrenrijkbos door te gaan, echter het bos is in tegenstelling zijn naam rijkelijk voorzien met allerlei soorten bomen, benevens de spar. De paden gaan schuil onder een bladerdek, van afgevallen bladeren. De herfst heeft haar intrede duidelijk gedaan. De bomen kleuren prachtig, een schilder kan het niet mooier. Geniet van doorkijkjes naar velden en akkers winterklaar, omrand met veelkleurige bomen van die bossen. Een oude beukenlaan door welke overgaat in versmald pad. Draaien met de schouders tussen dicht opeenstaand groen. Draai een breed bospad of weg in met veel tourfietsverkeer omzoomd met oude eiken. Kunnen gemakkelijk fietsers ontwijken door bosweg zand te gaan lopen. Steek een doorgaande weg over, om meteen natuurgebied Eikenhorst in te gaan, ook doorkijkjes waar in de schaduw witbevroren landerijen. Nachtvorst dus. Steek middels een graspad een wei over, naar opnieuw bosperceel, overgaand in rietkragen manshoog, welke aan een stroom staan. Na wat wild en ruigte geslinger kom ik aan een 30 m. brede stroom, in wijdse ruimte en volg deze stroom, met watervallen en sluizen, de Essche stroom middels graspad, al flink vertrapt door mijn voorgangers. Mooie waterspiegels leiden me af, tuur de wijdse omgeving af, het decor van rijk gekleurde bomenpartijen. Een rustgevende omgeving. Even lijkt het erop dat we Vught zullen aandoen, maar met een slingerend fietspad worden we onder de autoweg A2 naar Utrecht-Amsterdam doorgestuurd. Betreden dan natuurgebied Halder. Een breed verhard pad op enerzijds blik in de ruimte noordwaarts, maar aan rand van bos anderzijds, onder oude eikenbomen door, met uiteraard de grond rijkelijk bezaaid met eikels. Afwisselend asfalt en grindpaadjes naderen we St. Michielsgestel, door landelijke taferelen. De Theereheide door. De herfstzon warmt intussen op, en schijnt bijna wolkloos. Jacks gaan uit en worden om de middels geknoopt. Bereik dan een boerderij-erf waar de club de rustpost voorzien heeft, knus en gezellig buiten zitten we in de zon en ik bezie naast alle klets her en der, de wandelaars aankomen en vertrekken. Erg veel bekenden. Een leuke ontmoetingsplaats. Ga na de pauze, even asfaltwegje in wat overgaat in een fietspad, welke een tijdlang draait door het landschap, en me brengt aan de oevers van de eerder genoemde E-stroom. Opnieuw volgt een graspad hierlangs over dijken die aangelegd zijn tegen opkomend Maaswater uit vroeger eeuwen, wanneer na een flinke regentijd de Maas buiten haar oevers trad. Mogen later de dijk af die nooit verveelde, om weer landerijen in te gaan en zowaar een weide vol koeien, welke dit jaar schijnt steeds zeldzamer te worden. In de rivierdalen groeit volop mattenbies, wat vroeger als vlechtwerk diende. Ga na landerigheid een overdekte groenstrook in over een dijkje met doorkijkjes naar wisselend landschap almaar rechtdoor, en ga over in dicht bosgebied met opnieuw kleurige bomen en herfst bladwerk. Een waar schilderijpalet. Lage eikenstruiken langs in volle kleur en bruine varensgebieden. Gaan dwars door een golfterrein met spaarzame golfers toch. Hoef niet op te letten op rondvliegende golfballen. Aan rand golfterrein een smal bospaadje in. Bladerpaadjes en het is zoeken naar het pad te gaan. Om ons dwarrelt het blad uit de bomen. Een grindpad door bosgebied zet me af op een fietspad met doorgaande weg die Boxtel met St. Michielsgestel verbindt. Deze bosweg is wat lang maar zeker niet vervelend, en veel afleiding aan de natuur rondom. Weerszijden de weg is afgezet met gaaswerk-draad en her en der een luikje om klein wild doorgang naar ander bosgebied te bieden. Mag dan linksom een grindweg in, en ontdek dan een bordje met dicht en rijm, welke in dit gebied veel opgeld doen. Dichtwerk welke me opviel was met volgend opschrift: Vierdaagse: "Moeder is gaan lopen, dus vader zit alleen. 't Is moeilijk te verkopen vijf kinderen om je heen. Vader is degene die het gezin bestuurt. maar goed dat de Vierdaagse, geen vijf dagen duurt" . Van dichter, Gerard Bijvoet. Gedicht als naam dichter zeer toepasselijk! Helaas, menig wandelaar ziet dit bord niet en snelt voorbij. Hoe toevallig, van toepassing op wandelaars, ver van de vierdaagsestad zomaar in de weidse natuur, in een totaal andere provincie, wordt dichter geïnspireerd?! Ik zet mijn gang voort, tref steeds meer dagjesmensen die deze mooie herfstdag willen genieten per fiets en te voet. Na dit grote bos met opnieuw boeiende doorkijkjes, tref ik nog een dode wat groot uitgevallen muis dunkt me. Houtwallen opgeworpen om wild schuil te geven, muren met oude takken en planten, langs de bosweg. Volgt een lange stijging in de weg. Ga per viaduct over de voornoemde A2 autoweg met gehaast verkeer. Dalen hierna weer om een wilgenwegje in te gaan. Zie mogelijk honderdtallen ganzen aan water in de velden mogelijk trekganzen op weg naar warmere oorden voor de winter, die even een tussenlanding maken. Een weide met alpaca's langs, meest jonge exemplaren. Nog wat bokken , schapen, geiten in weilanden. De route slingert door de weilanden en akkers. Dient zich ineens bebouwing aan van Boxtel. Route-uitzetters bedienen ons van zo veel mogelijk groen door de bebouwing, met veel hoge flatgebouwen op het eind. Steken oude rijksweg Eindhoven -'s Hertogenbosch over en gaan oude bebouwing Boxtel in. Korte straatjes en stegen door, gaat het rechttoe op het lyceum af, de finish dus. Waar het na afmelding nog gezellig is met nablijvers, waaronder veel bekenden. Een afsluiting van een weergaloos mooie echte herfsttocht, in al haar pracht en praal. Het routecomité heeft weer prachtig werk geleverd. De wandelaars kwamen van ver uit het land, en ik ben er zeker van, dik tevreden. Met het nablijven worden we met de vroege zonsondergang geconfronteerd, waren vergeten dat de klok verzet was. Heb een wandeldag genoten met schitterende natuur. Kijk nu al uit naar hun mid-wintertocht 5 februari 2017. U kunt het Nederlandse wandelprogramma vinden op www.wandel.nl van onze nationale wandelbond , www. KWBN.nl. U beste lezers groet ik weer met een hartelijke Brabantse groet: "Houdoe"! Tot volgend keer weer. Van Peter Heesakkers
