"The walk of the World". De stad waar de wandelende wereld elkaar ontmoet.  Uit zeventig landen inschrijvingen  tot in de verste uithoeken van de aardbol.  Behoeft geen betoog dat de stad zich niet onbetuigd laat.  De stad feest dag en nacht een hele week lang.  Tot ver rondom de stad zijn wandelaars , toeristen en supporters  ondergebracht in enorme tentenkampen extra kampeerplaatsen openbare en publieke gebouwen hotels, motels en particuliere  woningen.  Nijmegen en omgeving leven dag en nacht deze week.  Bussen en treinen draaien nacht en dagdiensten.  Nijmegen koestert haar vierdaagse gasten.  Parkeerproblemen zijn er ook , daarom spant het openbaar vervoer zich extra in.    Nijmegen is in feestgedruis ondergedompeld.  Men kan twee dagen tevoren aanmelden ik ga alle dagen per trein, en neem die tweede dag als aanmelding.  Het zal mijn 40e officiële  vierdaagse worden.  Het aanmeldplein bestaat uit een enorme parkeerplaats, met eettentjes winkels, terrassen, podia voor optredens, grote t.v. schermen, en de aanmeldburo's  staan opgesteld in een naburig park waar het gras met houten vlonders is belegd.  En toiletgroepen.  We krijgen een polsbandje om welke we elke dag bij start en finish moeten laten scannen, en een knip/controlekaart voor onderweg, waar we zowat drie keer per dag de kaart moeten laten knippen.  Veel ontmoetingen  bekenden vooral op deze dag.  Op het terrein een immens grote consumptietent met daarboven een grote persruimte, waar de Ned. en buitenlandse pers hun info kan bekomen, middels ook persconferenties en interviews.  Ik ga de aangrenzende binnenstad in die bruist van leven, muziek en animatie/optredens.  Het is er berendruk.  Later in de middag naar huis, om me op de eerste dag morgen voor te bereiden.

1e dag:  Elke dag als ik uit het station kom zijn enorme veeg en opruimploegen bezig om de binnenstad schoon te krijgen.  Zij verdienen extra waardering van de gemeente.   We worden 'sochtends vroeg uitgeleide gedaan door enthousiaste  menigten uitgaanders door meestal jeugdigen.  Hi-Fives en aanmoedigingen, joel en zangpartijen, en leuzen zijn ons deel.  Geraken vrij gauw de stad uit en gaan over de majestueuze  Waal {rivier} brug de stad uit noordelijk richting Arnhem en de fruitstreek De Betuwe.  We gaan de route omgekeerd van tientallen jaren traditie, tegen de richting als gewoon zogezegd.  De lange kale dijk zonder boombeschutting richting Oosterhout, de dijk die veel wandelaars opbrak  als het warm weer was. Nu te doen of nemen bij het ochtendgloren.   We gaan langs een monument  De Waalcrossing, waar in september 1944 Amerikanen in  canvasbootjes de Waal overstaken onder spervuur van de vijand, om de Waalbrug in handen te krijgen voor de doortocht naar Arnhem  van de grondtroepen, welke route een brug te ver zou blijken.  Tegen de route in gaat het dus, en zien we de route eens van de andere kant.  Voor en achter je een enorme oneindige stoet van duizenden wandelaars, militaire en burgergroepen op naar Elst de hoofdetappeplaats vandaag.  Zoals elke doortochtplaats versierde straten, veel muziek, en zoveel publiek dat de weg opdringt welke je de hand schudden en hi-fives geeft, maar ook hele schalen met eetgerei fruit, snoep, koekjes, water bekers en wat al meer vocht aanbiedt.  De doortochtplaatsen is het HET feest van het jaar, dorpsnotabelen op podia, en de belangstelling overweldigend, indrukwekkend en aandoenlijk soms zo'n groot enthousiasme, borden en spandoeken met aanmoedigingen, ook persoonlijke, muziek, animatie, toejuichingen, applaus, koren zijn wandelaars deel, versierde straten, veel vlaggen van de deelnemende landen langs je en boven onze hoofden. Je ziet een keur van uniformen land zee en luchtmacht van Navo-landen , Koreanen, Japanners, Australiërs , Nw. Zeelanders, maar ook van wandelclubs, bedrijvenclubs etc. meer.  Een grandioos publiek draagt ons alle dagen op handen vele tienduizenden per dag omzomen het parkoers.  Elst achter ons is het even bijkomen van alle hartelijkheid ga ik op naar Bemmel, waar eveneens een schitterende ontvangst wacht.  De consumptietenten en rustplaatsen doen goede zaken overal maar ook het publiek verzorgt ons prima, met uitgerolde tuinslangen, douches boven de wegen, tuinsproeiers, want het is al knap warm.  Op naar dorp Lent waar we door de straat Via Begonia naam gedoopt bij gelegenheid.  Dan wacht ons een lange weg naar de waalbrug, waar we nu tegendraads vanmorgen naar Nijmegen teruglopen. De stad in tussen een feestende , zingende applaudisserende menigte.  De eerste dag zit er op, de kop is er af, van een wervelende dag.

2e Dag:  De dag der waarheid genoemd, de dag-afstanden  van 30, 40 50 km. zijn langer evenals de eerste dag vanwege verkeerstechnische redenen, we moeten n.l. over en onder verkeerstunnels door wat elke dag trouwens een hele kakafonie van autoclaxons en vrachtverkeers toeters gelijk grote stoomboten produceren.  Zal van afstand een indrukwekkend beeld geven de eindeloze wandelmassa's  vlaggen van allerlei landen en legeronderdelen en clubs, over de viaducten te zien trekken, knipperende lichten, armengezwaai vanuit portierraampjes.  De beginroute is vervelend lang de stad uitgaand, maar dan plots veranderd deze buiten Nijmegen in een breed bospad.  We trekken door Alverna en een omweg naar Wijchen.  In het door Boudewijn De Groot in de zestiger jaren vorige eeuw veelbezongen en geprezen  streek van Land van Maas en Waal lied.   Aan de Markt in Wijchen is de samenkomst van alle afstanden , en zorgt voor enorme opstopping, op natuurlijk het drukste moment van de doortocht, het is even schuifelen over tientallen meters, een smalle straat maakt dit, tot we de Kasteellaan opkomen en zich verbreedt, en de massa van het circus van Jeroen Bosch { Boudewijn dus}, de ruimte krijgt weer.  Tribunes met volk langs de weg door het dorp, enthousiast publiek verwelkomt ons, en klapt ons voorbij, het is een gekkenhuis hier, rijen dik het volk.  We gaan op dorp Woezik aan, idem dito tonelen.  Buiten dit dorp verbreedt de weg die later overgaat  in smal wegje naar Beuningen, gelukkig goed beschaduwd, want het zou vandaag  zeer warm worden.  Ook   Beuningen doet niet onder in een feestelijke doortocht en massa's publiek dat ons op handen draagt, daarna gaat het de weg naar Weurt op en over de sluis van het Maas/Waal-kanaal.  We trekken Nijmegen west binnen onder prachtig versierde straten, en als overal elke dag onderweg uitdelend publiek, ach ja maaltijd onderweg zeggen we maar.  Kom in Nijmegen nooit aan haar vierdaagse, pas daar voor op!!  En drinken genoeg want dorstig zijn ze die lopers.  We eindigen de dag met een ommetje langs en over de waalkade, waar ook veel attracties en dwars door een kermis gegaan moet worden, krijgen vlak voor de waalbrug van gisteren een steile klim de binnenstad in, waar het gejuich constant opgaat, en erg veel mensen in het roze gekleed zijn vanwege Roze Woensdag.  Langs feestende menigten bereiken we bereiken we de finish het enorme  start/finish terrein, met al haar vermaak verpozing en voorzieningen , een echte stad op zich.  Ik laat me weer afscannen en ga direct naar huis.

3e Dag

Het is dezelfde route van gister de stad uit, en we worden kort vergast op een plensbui wat me onder de overkapping van een pompstation neerzet.  Zal me ook buiten de stad overkomen.  En laat het plastieken  wandellegioen aan me voorbijgaan.  Zodra het opklaart ben ik weer een deel van het legioen, gaan door Malden na deze plaats de kanaaldijk opgaande naar het drie-provinciën punt  Brabant , Gelderland, Limburg komen we de meest noordelijke gemeente Mook van Limburg door, bij Mook laten we andere grote afstandslopers achter ons, en krijgen we een kilometers lange prachtige bosweg geheel beschaduwd k.m. rs vals plat naar boven te gaan, gaan weer provinciegrens over van Limburg naar Gelderland.  In Groesbeek staat het kijkvolk weer rijendik ons aan te moedigen, kijk je je ogen uit  aan alle feestelijkheden en uitdossingen en optredens  enkel muziekanten, groepjes muziekmakers , gejuich , geklap en zo meer.   Dalen het dorp in en klimmen het ook weer uit het dal en dan komt daar de Zevenheuvelenweg te nemen, omzoomd met caravans, eettentjes, rustplaatsen, en enorm veel publiek.  Boven op een der heuvels ligt een Canadese  soldatenbegraafplaats van enige duizenden gevallenen. Hier buigen vooral militaire groepen af om de plechtigheden alhier bij te wonen.  Ik weet het uit ervaring, het is daar heel aangrijpend en triestig de plechtigheden en graven.  In dit gebied begon op 5 febr. 45 de campagne tegen het Rijnland om de Rijnbruggen in Duitsland te veroveren met dik 500.000  geallieerde soldaten.  Canadezen en Engelse.  Een geweldig bloedbad  gebeurde hier.   Ik hobbel verder over de heuvels richting Berg en Dal, moet daar nog een wijk doorheen, om de weg naar Nijmegen op te gaan.  Langs de weg veel schuiltenten voor ouderen en invaliden van de vele tehuizen daar, en dat ontroert me bijzonder, ik mag toch maar in alle gezondheid deze tocht kunnen lopen, wat een voorrecht!!   Via een mooie bosweg trekken we na kilometers de bebouwing van Nijmegen binnen de weg helemaal dichtgegroeid.  Trekken door uitbundig feestende en versierde  wijken.  Wat zijstraten door tot plots aan het finishterrein.  Het volk langs de route dezer dagen in aantal is onbeschrijflijk durf geen schatting te doen.

4e Dag:  De dag van de waarheid.  Je wordt letterlijk bijna op handen gedragen door het zeker honderdduizenden tallen publiek.  Lopen we 'sochtends vroeg opnieuw die saaie  dezelfde route de stad weer uit, tot aan de splitsing van brede zandweg van de tweede dag, en krijgen dan de route door de Hatertse vennen en bossen te gaan, wordt na kilometers landelijk toch en bereiken het dorp Overasselt.  Ook daar groot feest en hartelijke begroetingen van de bevolking en muziek.  Lopen na de grote dorpsstraat nog wat binnenwegjes tot dorp uit de Maasdijk op.  Een slingerdijk met voor en achter ons als een kruipende  veelkleurige slang van wandelaars. We lopen nog net op Gelders gebied, kijken over de Maas rivier naar de provincie Brabant.  De langste afstandslopers zullen door drie provinciën trekken vandaag. Brabant , Limburg, en Gelderland.  Bij en in Cuyk ligt een speciaal aangelegde pontonbrug  door onze genietroepen gelegd, over de Maas, er heerst een topdrukte.  Bij Malden worden alle afstanden weer herenigd.  Het is een heksenketel  aan feestelijkheden in Malden al en het publiek draagt ons zeker vandaag en de laatste kilometers op handen.  Het is indrukwekkend en aandoenlijk, er wordt naar elkaar gezwaaid, gegroet  gelachen  met vlaggen gevendeld, gejuicht geklapt gezongen gespeeld met enkelingen en muziekgroepen en fanfares.  Onbeschrijflijke taferelen kan er geen woorden voor vinden. Is meer dan geweldig. ik knik terug en buig me vaak en zwaai terug. Kinderen en oudere jeugd vragen handtekeningen , of geven papiertjes met hun adressen  om een kaartje liefst vanuit een zo ver mogelijk land te krijgen van je.  Ook willen ze een tijdje hand in hand met je meelopen of anders ook een high-five.  Ook de overige wandeldagen trouwens die taferelen.  Het samengaan publiek en wandelaars is met geen pen te beschrijven, daarvoor onthoud ik me ervan in dit verslag.  Ik ga de stadsgrens over, en dan zo'n massa publiek heeft u vast nog nooit in uw leven gezien, en publiek wild enthousiast, want de finish komt nu in zicht, de moeilijk lopenden rechten hun rug, talloze muziekkorpsen uit binnen en buitenland begeleiden ons, de hele weg loopt vol lopers en groepen en korpsen.  Er barst hier een feest los dat zijns gelijke nergens kent.  Er is eens enkele jaren geleden geschat dat de laatste zes k.m. 400.000 man publiek de intochtroute omzoomd, dit lijkt mij nog erg laag geschat toch, de laatste km. rs loop je als door een enorm stadion tussen hoge tribunes door.  Ik krijg het  emotioneel erg moeilijk de laatste k.m. rs, in het besef dat ik dit nog mag en kan doen en wel mijn 40e keer officieel, wat me een bijzondere extra mooie medaille opleveren zal.  Ben enorm geraakt bij dit gevoel maar ook zoveel hartelijkheid vanuit het talloze publiek.  Zeg me niets meer ten nadele van .b.v.  de Nijmeegse bevolking,  Dan gaan mijn stekels  op staan vertoornd als ik dan ben.  Ik ben door de jaren heen geweldig veel gaan houden van de mensen in de routestadjes en dorpen en de grote stad, hun liefde en diep respect van en voor  de wandelaars.  En hun topfeest.  Zoveel hartelijkheid en begrip.  Bij de ontvangst aan de finish aan mijn afmeldburo  kan ik mijn emoties niet meer de baas, en barst in tranen uit, als ik de prachtige medaille in luxe verpakking in mijn handen gedrukt krijg.  Zeven jaren meegedaan voor toen nog bestaande diploma i.p.v. medaille vanwege medische redenen en vier keren er niet bij kunnen zijn, en een keer die afgelasting in 2006 toen we maar een dag liepen en er door de hitte doden vielen.  Ik voel me als een gladiator.  Gladiolen die de overhand hebben bij de intocht.  De intochtroute heeft in deze week de naam Via Gladiola.  De gladiool was een triomf een prijs in de Romeinse tijd en gezien de Keizer Karelstad al uit die tijd bestond.  Heb weer erg genoten van deze week, deze dagen in Nijmegen en omgeving, de medaille als kroon op mijn wandelleven en voorbereidingen op.    Heb zelf gezegd, misschien moet ik met de 4D. hierna mee stoppen.....  40e keer een mooie mijlpaal, maar aan stoppen heb ik een hard hoofd in toch..... {?}   U beste lezers groet ik weer van harte met mijn Brabants   "Houdoe" .  Tot mijn volgend verslag dan.

Van :  Peter Heesakkers