Op weg naar de derde dag van deze driedaagse-tocht, tref ik een wegafzetting van de politie. Deze zijn bezig een al vroeg in de ochtend een eenzijdige aanrijding af te handelen, de auto zit er dusdanig in de kreukels, dat ik vrees op een dodelijke afloop.... Bij thuiskomst ‘s avonds blijken er vier personen wonderwel volgens berichten nog in leven te zijn, als ik dit opzoek in de berichtgeving. Wonderen bestaan nog! Op weg weer naar Geldrop voor de laatste der drie dagen. Was ik nog vergeten te melden dat ik eergisteren nog een drie kwartier oponthoud had op mijn terugreis. Het was zoeken naar mijn nogal kleine fietssleuteltjes van het kettingslot, die ik verloren waande, maar bij nazoeking tóch nog vond in het uiterste hoekje van mijn etui , waar ik ze anders nóóit wegstop!...... Had al gevraagd in alle wanhoop naar een kettingzaag, maar die had de man van de zaak niet.... Het kan verkeren zei Bredero al, maar dus ook zonder gebeden tot de heilige Antonius, liep het dus met een sisser af en kon ik op m’n stalen ros toch de thuisrit aanvaarden.... Zucht! De route-omschrijving uitvoerig als altijd bij Olat stuurt ons nu even Geldropse bebouwing in. Even wat stratenwerk door richting het Geldrops spoorstation. Eerst rijtjeshuizenwerk, dan villawijk door, duiken onder een breed spoorweg-emplacement door donkere lange tunnel, om vervolgens door min of meer recente wijk een wijkpark te doorklieven. Een nog nieuwere wijk door en dan zijn we eindelijk Geldrop uit. Toch was die uitloop zeker niet onaardig, moet gezegd. Gaan rand bebouwing uit door hekwerk, om bij een immense vijver uit te komen welke we middels padenwerk zullen om heen gaan. Al direct een mooie opening van de route die op papier te zien veelbelovend oogt. De waterspiegel noodt tot mooie foto’s hier. Volgen aldoor gravelpaden langs de grote plas en door het park om via een smal graspad, onder aan de A67/ E34 het verkeersgeraas te horen. Komen aan brede weg met fietspad die onder deze autoweg door leidt langsheen de spoorlijn Eindhoven—Maastricht. Even na viaduct rechtsaf en volgen een gezellig pad tussen weilanden door, met bomen allerlei omzoomd. Parkoersman Ad heeft duidelijk voor deze dagen gekozen voor rijk beschaduwd parkoers. In paden en wegbermen tieren allerlei planten en bloemen welig, en dit is op zich al een genot om te zien. Via graswegjes komen we al aan een wat vroege rustpost van Olat. Ik houd het er maar op dat het vergunningenstelsel van de gemeente en boseigenaren hieraan te n grondslag ligt{?} De talloze zit-klap bankjes maken het geheel weer gezellig met de “hangenblijvers”. Gezelligheid van ontmoetingen troef hier trouwens. We genieten hier in de schaduw maar aan de rand van een weiland wijds zicht , maar door bossen omringt. De grondbegroeiing is een verhaal apart, zo mooi en zulk een diversiteit. De bossen kennen allerlei boomsoorten , wat het Heezerenbos zo bijzonder maakt. Hierna volgen nogal wat bospaden tot we randje Heeze geraken waar we de eerste erg grote tenten zien , waaronder praalwagens gebouwd worden voor de aankomende jaarlijkse Brabantse dag- folkloreoptocht het hoogtepunt van de feesten de dagen eromheen. We zullen er nog vele tenten en hallen zien waar deze wagens gebouwd worden in de buurt van Heeze. Steken we de rotonde weg Heeze /Geldrop over, om na wat boerderijen , toch nog wat bebouwing te toucheren. Zullen niettemin toch ruimschoots de bebouwing omlopen, via veldwegjes, groenstrookjes en weilanden met opmerkelijk veel paarden en veulens en koeien en kalveren, schapen en wat meer. Graspaadjes geleiden ons om het dorp, met weiden rijkelijk van allerlei vee voorzien. Een mogelijk eeuwenoud wegje stuurt ons richting het Heezer kasteel en langs en om haar grachten. We gaan de Herbertusbossen in. Een rijke schakering van oud en nieuw groen, langs meest smalle paden. Hele weilanden vol geiten treffen we , en we bespreken de Q koorts die deze beestjes teweeg brengen en die we gelukkig op veilige afstand laten. We raken wat bouw, en belanden, aan de uitvalsweg Heeze –Someren. Hier is de rust voorzien, en heerst een gezellige drukte. We zijn volgens papier hier op 14 k.m. Gaan na de rustpauze verder naar de dorpskern, steken de rotonde over, welke ons parkoers verder leidt door de tuinen van het gemeentehuis, gaan via omwegje de tuin weer uit om verderop de spoorlijn over te steken. Komen bij een loodgietersbedrijf en badkamer aanleg of verkoopplaats / bedrijf waar een enorme ouderwetse tapkraan aan de gevel hangt, en vervolgen tijdelijk de doorgaande nieuw-aangelegde klinker weg die kennelijk tevens als rondweg geldt voor Heeze. Gaan deze rondweg oversteken om een los- zandweg te vervolgen tussen meest velden door dus weg van het dorp. Duiken verderop het bos in tussen erg hoge sparrenbomen. Het is het onvolprezen Heezerenbos weer. Krijgen smalle paden tussen bosranden en weidevelden te gaan, en gehooid hadden de boeren hier ook al . Snuiven onze longen vol met de reuk van deze velden. Onze parkoers-omschrijving meldt ons uitgebreid over en bij een gedenksteen , een plek van samenkomst , waar zich verzetsdaden afspeelden in de tweede wereldoorlog. Kort voor waar we kortere afstanden op onze route verwelkomen , moeten de langere afstanders nog een extra k.m. rs erbij nemen en wijken deze van onze route nu pas af..... We belanden na enige tijd weer bij de “wagenrustpost”, altijd weer goed toeven en altijd gezellig bij de Olat-tochten. We zijn nu in wat heet de Groote Heide. We gaan de weg naar Venlo weer over middels viaduct en weerzijden viaduct verkeers-afremmers met grote barrages om motor en autoverkeer de doorgang te beletten. Zelfs fietsers moeten hier bijna van de fiets af voor de wandelaars waar deze overgang eigenlijk ook voor bedoeld is. We geraken in gebied wat Gijzenrooi heet, en hier is het een waarlijk natuur-walhalla, zonder meer prachtig. Velden, weiden weidevee, allerlei, bospercelen, ruigtegebieden , hooivelden, akkers vanalles wisselt elkaar af hier , gelardeerd met groenstroken met rijkelijk zomergroen in al haar kleuren en schakeringen. Komen in gehucht Riel, met oude boerderijen en woninkjes. Buiten dit gehucht steken we een binnendoor wegje naar Geldrop over om via een veldweg langs een werkelijk schitterende voortuin van oud boerderijtje te gaan, rijkelijk met allerlei wilde bloemen voorzien en waar menige medewandelaar enige plaatjes schiet naar hartenlust. Niet lang hierna mogen we weer een groot perceel wild dicht bos in, waarvan de paden ons leiden tot tegenover de bekende landelijke autofabrieksterreinen. Volgen dan even fietspad om naar de poort fabriek richting te gaan , vandaar leidt een slingerwegje ons door nieuw industrie terrein allerlei, die ons dan onder de spoorbrug brengt van Eindhoven-Maastricht. Na een slinger , worden we via wandel en fietspaden noordelijk om Geldrop geleid, langs weidevelden en allerlei vee. Door parkenaanleg met oude wilgenbomen vooral, recht op de sporthal aan. De finish. Hier is het na afmelding oergezellig vertoeven met bekend en onbekend wandelvolk, het terras leeft. Heb Beneluxwandelaars Roland Weijers, Hennie en Theo, Henk Vink, Henri Floor, en nog wat kunnen ontdekken. Noud { Wijn} heeft van deze dagen voor de Olat-site foto-album ook het nodige vast kunnen leggen, zie Olat.nl fotoalbum. Ik ben een der laatsten die aanstalten maakt om huiswaarts te keren, nu uit voorzorg zonder fietsslotproblemen..... Het waren weer bijzonder fijne wandeldagen hier bij Olat. Echt Olat is altijd de slogan , met ook parkoersman Ad in de hoofdrol. Hij wist ons weer een heel ander parkoers dan anders voor te schotelen. Dit is een tocht voor de echte natuurliefhebber/ genieter. Geldrop en omstreken op z’n mooist. Zeker een must om hier volgend jaar weer te zullen/willen zijn. U kunt hier voor een zacht prijsje overnachten in sporthal, of kamperen in tent of caravan met sanitair. Douche en leidingwater voorzien. Deze info kunt u met der tijd terugvinden op de site Olat.nl. Tot volgend keer weer. Al het goede , en wandelgroeten van mij. Peter Heesakkers
Het blijft een van die tochten met een heel eigen gemoedelijke wandelsfeer, die mij altijd hier weer naartoe trekt. Ik ga er op de fiets naar toe, klein half uurtje trappen.
Op de startplaats in de sporthal , wacht ik zoals afgesproken op een andere Peter uit het verre Veere { Zeeland}. Oud stadgenoot. We vervullen onze inschrijving, en kunnen op weg.
De startplaats ligt juist buiten de bebouwde kom van Geldrop en zijn derhalve al meteen de ruimte in. Over een breed fietspad langs de bebouwing gaan we deze plaats achter ons laten, langs een immens sportpark welke o.a. aan de plaatselijke hoofdklasser amateurs toebehoort, steken later de weg naar Nuenen over , opnieuw het pad vervolgend, een andere looprichting dan gewoon, nog even wat villaatjes en bungalows langs, om kort nadien de Luchense bos en heide in te gaan en delen van de Molenheide. Enerzijds verderop weide en akkerlanden. Draaien en bosweg, af en volgen even het fietspad langs een doorgangsweg tussen Geldrop en Mierlo, zullen deze verderop oversteken, om definitief de Molenheide in te gaan. Lopen de uiterste oostrand van Geldrop achterdoor, steken het oude fietspad naar Lierop over, en struinen paden smal en breed door nog in rust en vredig gebied, en de bepijling en routepapier sturen ons voortdurend paadjes en boswegjes door, onderbroken met stukjes hei die al een paars kleur aannemen, mooie onderbrekingen, dat zeker. Gaan klappoort door en beschermd gebied, met vennen en wildroosters, om verderop dit afgesloten gebied weer evenzo via klappoort te verlaten. Klimmen wat later een steil talud omhoog van een viaduct, welke ons over de A67 autoweg naar Venlo en het Duitse Ruhrgebied voert, direct hierna, moeten we een wat ongemakkelijk pad nog steiler naar benee, en is het voortdurend vastklampen aan takken en ander stevig groen, maar bereiken veilig toch de begane grond, en een asfaltweg naar de eerste rust, wat vroeg na een zestal k.m. , maar we besluiten er toch maar even te gaan zitten , wetende vooraf en uit ervaring , dat ons nu een lang gedeelte van de route over de weidse heide wacht. Zijn met drie Peters intussen op een bankje geraakt, wat de conversatie enigszins wat onduidelijk maakt als we een van ons willen aanspreken, hilarisch toch. Na de verpozing een karrenspoorpad op de weidse Strabrechtse heide op een zand en gravelpadnetwerk met onderweg telkens Knooppuntpaal-routes van vaste toeristische wandelpaden, met routenummer aanduidingen en paalnummers. Volgt een hele reeks paden te gaan nu en dan toch beschermd tegen de al voelbare zon. Steken een wegje nog rustig met verkeer over en gaan los zand baggeren, welke later toch ook nogal wat plassen water oplevert, met omwegen te nemen, en daaraan verbonden modder partijen. De caférust anders gewoon al deze dagen elk jaar weer, wordt nu van afgeweken, en de rust is nu gepland op een camping, met ruim zitcomfort, gezellige hangbloem en plantenbakken, geeft zonder meer extra sfeer. Prima accomodatie. We verlaten de camping na rust , weer via enkele woninkjes op locatie met eveneens veel hang bloemwerk wat velen naar de camera doet grijpen en zo ook andere Peter, { Veere} , echte lusthoven. Duidelijk met zorg en liefde onderhouden. Gaan nog over manege terrein om opnieuw de bossen in te gaan. Graswegjes en zandpaden sturen ons door rijkgeschakeerd loof en naaldbossen, richting de purperen hei, een wijds landschap met talloze vennen groot en klein. De wolkenhemel geeft het landschap een extra mooi cachet, als een mooi schilderij. Een enorm boekweit veldje zomaar in die weidse hei trekt onze aandacht, en natuurlijk de fotoliefhebbers onder de wandelaars schieten hier hun plaatjes voor het thuisfront b.v. Ad de parkoersman al jaren , laat er geen twijfel over bestaan en we ervaren dat Ad een heel ander parkoers sinds jaren heeft voorzien met heel andere natuurbeelden en zichten op. Het is ge-wel-dig! Wit / rode en knooppuntpalenroutes wisselen af, onderbroken met echte heidevennen . Slingeren door veld en bos, middels wandel en fietspaden. Wat knuppelbruggen over als houten paden boven vochtige gronden. Voegt ergens de langste afstand zich weer bij ons. Gaan nu de Braakhuizense heide op of in langs majestueuze sparren en dennenbomen, en opnieuw de vennen met wijds zicht langs de immer imposante stapelwolken hemel daarboven. Weer wat knuppelbruggen en langs zomaar padennetwerkpaaltjes, bereiken we wel wat laat gepland, de rustpost , we hadden deze graag ergens eerder op de heide willen treffen...... Klimmen hierna weer direct de weg omhoog naar viaduct van weg naar Venlo over om direct daarna het talud af te duikelen, ja steil naar onder. Volgt nu een landelijk stuk langs vooral paarden en veulens en groenstroken met weideland. Blijven rand bebouwing geel/blauwe en geel/rode routes volgen om dan een steegje tussen huizen door te gaan langs een sloot, waar het wemelt van de balsemien en andere wilde planten en bloemen, een lust voor het oog. Bereklauw, fluitenkruid , duizendblad, en wat al meer,stuurt ons over een vochtig pad, waar geschilde boomschorspaden ons overeind houden. Gaat het brugje Kleine Dommel over en slingert het voort door ruigte gebied, met een weelde aan wilde bloemen en plantensoorten aaneen geregen. Komen dit gebied later uit, even de Kl. Dommelpad langsdoor. Steken weg naar Mierlo over en dan volgt een prachtfinale van deze mooie wandeldag, het kasteel met kasteeltuinen van totaal elf hectaren groot. Worden genood om even het kasteel van binnen te bewonderen, dat zullen we in vogelvlucht gaan doen , want daarbinnen is zoveel moois en ouds te zien waar je de dag mee kunt vullen. Vervolgen het restant route door de tuinen naar de verkeersweg, steken die over om via een plantsoen weer de ruigte ingestuurd te worden, fenomenaal mooie finale van deze tocht vandaag. Onze afstand was enigszins ruim bemeten vandaag, maar niemand die erover maalde. Na afmelding , laten we ons het glaasje goed smaken, op een gezellig buitenterras overdekt met tentzeil. De ontmoetingen zijn ook hier talrijk. Een geweldig fijne en mooie nieuwe route vandaag. Genieten met een grote G. Morgen geef ik voor een dag forfait, zal mijn Annemie begeleiden naar een welverdiende vakantie bij onze zuiderburen en vrienden, maar de derde en laatste dag zal ik er zeker weer zijn.
Toch een van de pareltjes deze tocht elk jaar, bekend als de "Bossentocht", doet ze haar naam aardig eer aan. De omgeving van deze gemeente is ook erg graag bezocht door dagjesmensen, en die zullen we vandaag op veel plekken dan ook vaak tegenkomen.
De buschauffeur is zo dienstbaar om me vlak voor de poort en de laan naar het scoutinggebouw te laten uitstappen, Immers geen officiële halte, het al weer jaren de starthonk van de club Hermode. Al meteen bekende gezichten die zojuist gestart, de laan komen aflopen. En volgen nog vluchtige gesprekken. De parkeerplaatsen staan al overvol en de parkeerregelaars zoeken naarstig naar andere ruimten. Het blijft maar aanrijden immers. Ik loop zelf na aanmelding deze aanrij-laan ook af en draai de rotonde , even buiten de poort , en ga de Lieropse dijk op. Vind schaduw aan de Houtbroekstaat, al plezant want in een wolkeloze hemel, brandt de al warme zon volop. Passer door velden en weiden en ontdek een pony met een veulentje zo klein , kennelijk zopas geboren, en zo groot als een hond van enige middelgrootte. Ik loop door velden met groepen klaprozen, aardappelen, maïs, en andere tuinbouwgewassen. Op een splitsing neem ik een asfaltweg overgaand in zand -veldweg die me hoekig door het landschap stuurt, via groenstroken met bomenrijen. Steek de provinciale weg over en kom in een kleine woongemeenschap, een klinkerwegje, die even verderop in een grindweg overgaat. Het spaarzame verkeer houdt rekening met ons lopers en beperkt de snelheid om veel opwaaiend stof tegen te gaan. Chapeau! Overal zijn de regen-installaties actief, want de natuur is gortdroog. Door akkerbouw gaat het nu, en grasland-winning als voor platsoenen en sportvelden gekweekt. Mogen even later een grasweg in en dan blijf ik een hele poos tussen de aanleg en naar later blijkt , de uitbreiding van een immens golfterrein. Een asfaltwegje stuurt me richting een bosperceel en de schaduw ervan is welkom. Gaan plots een graswegje door een bos in wat verder blijkt dit de scheiding te vormen van een al bestaand golfterrein. . Volgen weer aardbei en aardappelvelden, wortelen, en wat dies meer zij. Krijg weer een verharde weg te gaan tussen nieuwe golfterreinen met paviljoens door, die al deels in gebruik blijken te zijn. Kom later in een bos waar splitsing route is en ik de rust en eenzaamheid inga. Plots een gezoem van een zwerm vluchtende vliegen zo lijkt. Een draai naar rechts en volgt een lange bosweg enerzijds graslanden , weiden, weidevee, anderzijds bossen in al hun schakeringen. Rijkelijk voorzien van vogels allerlei die hier hun gezang en gepiep laten horen in verder een muisstil gebied. Mooi!. Nog ergens een eenzaam koerende duif. De bossen even rijkelijk met spar en amerikaanse aanwezig. Hoog in de lucht deltavliegers, mogelijk uit Budel.... Maar het gevogelte laat zich niet onbetuigd en tsjielpt, piept en zingt door. Zie nog een enorme termietenhoop liggen, een grote mierenburght. Rechts naast me in de bossen zie ik ineens lopers van de grootste afstanden, gaan die hun toertjes langs almaar vennen draaien, en later in de verte verdwijnen. De 40 rs en 50 rs vast en zeker. Heidevelden en vennen wisselen af. Een twee-sporig graspad stuurt me haaks de bossen weer in met vingerhoedskruid, en andere bloemen en planten, weelderig langs de paden. Jong en oudere bomen sparren en eiken en jongere en oude dennen , schitterend hier. Veel loofbomen aller soort. Een uitkijkhut voor wild en gevogelte langsheen volg ik een poos een van de bewegwijzerde toeristische paden , de Zomervenroute. brengt me even verder op een asfaltfietspad, richting de rustplaats bij een bijen , imker vereniging. Goed toeven daar en veel bekenden en nieuwkomers aan het wandelfirmament, en hier is het daardoor wat langer zitten. Diverse consumpties zijn er gratis, vooral drinkwerk, tenzij men flesdrinks wenst. Het zit er vol. Bekende wandel-blogger Ruud Horst meld zich o.a. ook even voor een praatje. Ruud is al wat uren voor me gestart vanmorgen , onderweg voor het grote werk qua- afstand. Gauw even wel en wee uitwisselen zoals met meerderen hier. Ga na laving weer op pad , krijg een deel van het Pelgrimspad te gaan van A'dam naar Visé bij Luik zo aan de markeringen te zien. Een heerlijk graspad gaande kom ik aan doorgaande weg Heeze-Someren die ik even verderop oversteek, het is byzonder rustig op deze weg{!} Klappoort door en opnieuw loop ik in de schaduw , gelukkig rijkelijk aanwezig vandaag. Oude en jonge dennen en donker sparrenbos door. Een zowat kerstbomen groot perceel langs, van jongere dennen dus. Genieten met de grote G, dat wel. Er komen almaar groepjes wandelaars ons tegemoet, zomaar lopers dus , en plots komt daar ex-secretaris Cees v. V. , van Olat, me met gade tegemoet. Ze zijn met het pelgrimspad bezig, op weg naar Visé dus. .. Na nog wat graspaden verdergaand na kort gesprek, volgt een lange knuppelbrug over een grotendeels drooggevallen groot ven zelfs. Deels pas gecarboleumd tegen verrotting zo te zien. Wijde blik over opnieuw een vengebied met aan de einder de communicatietoren van Mierlo zichtbaar. Brug af weer door ruim doorzichtelijk bos, slingeren dit wisselende bos door, en na wat padenwerk bos uit , om ons te laten genieten van een volgend wijds vennengebied waar het water diep-blauw in kleurt. Indrukwekkend mooi toch. maar dan toch , wat later gaat het weer het bos in een graspad op. Slingeren aldoor heen de bush, en krijgen ook nog een zij het rustig nu, mountainbike pad te gaan, smal dus. Draai een wat vreemde bocht door en langs hekwerk, bereik ik later de tweede veldrustpost, van de organiserende club. Weet met gemak een stoel te veroveren , en laat me het wandelvolk observeren vertrekkend en aankomend , achter een verfrissing. Ook hier noodt het tot langere zit en her en der een praatje. Hoor nog drie a vier k.m. te gaan nog. Steken een rustige doorgaande asfaltweg over en slingeren weer een bos door met graspaden en onderbroken door weiden met bijhorend meest koe-vee. Enorme vlakten varens bedekt de bosbodem. Komen later langs het hekwerk van een enorme camping , wat opvalt trouwens dat er al veel lege plaatsen zijn van kennelijk vroeg vertrokken gasten. Een trits wandelpaden volgt langs erg diep liggende sloten met zijn flora in alle verscheidenheid, op en langs het water, blauwe libellen, als helicopters hangen om me heen. Volg een poos die sloten , het vingerhoedskruid tiert er welig hier. Ineens is daar de Heesterdijk, weggetjes asfalt , met verspreide bewoning. Deze volgend kom ik aan het fietspad langs de Lieropse weg, die Someren met Lierop verbindt, en nu is het rechttoe , rechtaan op de finish af te gaan, langs velden , akkers en jachtig verkeer. Heel veel fietstoerisme vandaag naar en door de onvolprezen natuur en bossen en heide van Someren e.o. Bereik ik de rotonde vanaf de startplaats vanmorgen, om de laan naar in te draaien. Opmerkelijk rustig op de parkeerplaatsen nu, nog voor 10 a 20% vol als je nog van "vol"mag spreken, die vanmorgen eivol stonden nog en de parkeer-aanwijzers , grijze haren bezorgden. De blokhut is een absoluut mooie en welvoorziene startgelegenheid. Een bekende bestuurder weet me nog te vertellen , dat men naarstig zoekt naar een andere startgelegenheid, of andere routes. Korte gesprekjes volgen op met bekenden en nog binnenkomenden. Dan moet ik gaan beslissen op tijd op weg te gaan, naar een zeker anderhalve k.m. te gane bushalte, waar de bus op zondag op uursdienst voorbij komt, zomaar stopt hij daar in The middle of nowhere. Een absoluut echte "Bossentocht" was dit, zeker de moeite waard, voor rust en natuurzoekers. Niet zo moeilijk trouwens, want de omgeving van Someren leent zich prima voor zulk een tocht. Bedankt voor jullie inzet Somerenaren , en leden Hermode. Ik heb een mooie wandeldag gehad , en dat zeggen de anderen me vast na. Tot volgend keer weer. Houdoe!
Merkwaardig eigenlijk aan het station. Ik tref er diverse wandelaars maar allen hebben die dag een ander idee, waarheen. Tref er Jan v.d.Z. Met het hondje, als immer zijn gezel. Hij gaat de kortste afstand , van Eindhoven -Luyksgestel doen. Ex-Olat bestuurder met gade , die een toeristische wandelroute in gedachte hebben. Een flinke groep die de bus naar Valkenswaard opstapt. Enkelingen die aan de andere kant van het station het inschrijfburo opzoeken. Een ex-penningmeester van Olat die haast heeft om de trein te halen voor zijn wandeling. Allemaal korte ontmoetingen , met ieder haar/hun bestemmingen. En ik, i.p.v. een thuisstart, op weg naar Luyksgestel, kies voor Gemert. Kan met de snelbus, en zo sta ik na een klein half uur in Gemert. Het is er rustig bij aankomst, maar het merendeel schijnt al onderweg te zijn. De inschrijving is in het clubhuis, een voormalige school. Tref aan de oprit , van de lokatie Marian en Serveé, volgt een korte babbel, zij gaan op weg voor het grotere werk. Na de registratie ben ik er ook vandoor, de Dorpsstraat in, Binderseind, en kort erna een steegje in. , meerdere steegjes volgen met verspreide huisjes en hun tuinen , met eigen volkstuinen , kleine weiden, en bloemen en planten-tuinen. De steegjes worden allengs smaller, met bestratingen , die ver in de tijd terug gaan. Zig-zag draaiend kom ik aan oude muren behorend bij een voormalig klooster en ook een kasteeltuin. Steek daar een oude bestrating over, om via een asfalt beukenlaan langs de kasteelmuur te gaan. Draai even nadien een halfverhard pad in voor fietsers en voetgangers onder een rij jongere beuken door . Al meteen vallen de de zojuist gemaaide hooivelden op , en de geur ervan kietelt mijn neusgaten weldadig. Zullen in voorbij gaan nog vele gemaaide velden tegenkomen vandaag. Het witbloemige fluitekruid siert de bermen weelderig, naast allerlei andere bloem en plantensoorten. De lente in al haar frisheid. Wat verderop doet de regeninstallatie haar best, om de landerijen nattig te houden. Kom langs een kapel in aanbouw uit oude bouwstenen, en gaan dan voorgoed den buiten in. Prachtige landschappen met kikkerpoelen , verscholen in het riet, vooral veel knotwilgen in het landschap{!} , maar ook de meidoornbomen en struiken groeien er weelderig, in bloesemtooi. Allerlei wilde bloemen en planten sieren het landschap, wanneer het asfalt verandert in een karrespoor, slingerend door de landerijen. Het stel dat ik aan de startlokatie trof komt me achterna, hé, die waren toch nog eerder weg dan ik. Klopt zegt Servée, we kregen aldoor het dorp kruisende en later lezend op papier van de route-omschrijving het idee, dat we helemaal verkeerd moesten zijn gelopen. We zullen verder tot aan de rust onze route's doen tezaam. Gaan door terreinen die bij het Boerenbondsmuseum horen , en langs onze wandelweg zien we bebordingen die aangeven wat er in de velden voorbijgaand zoal verbouwd wordt. Talloze vogelsoorten vliegen hoog en of laag om ons heen, en het vogelconcert dat ze geven is prachtig toch. Ook de diverse vogelsoorten, zullen zich vandaag onderweg laten horen. Het concert van de lente , zullen we maar zeggen. We zien voorbewerkte landerijen voor de verwachte oogstdoelen, voren in de gronden als voor de piepers, en ander tuin en akkerbouwbedoelingen, koren, bieten, , rogge, tarwe, witte haver, en tussendoor de weiden met koeien , paarden, de rijen knotwilgen, het is een allegaartje en lust voor het oog. Alles omzoomd met bloemen en plantenvegetatie, het gebied een apart cachet gevend. Komen dan langs de ingang van het boerenbondsmuseum, met zijn parkeerplaatsen , om dit gebied te verlaten. Komen aan doorgaande weg naar Erp het fietspad opgaand om na enige honderden meters een met bomen omzoomde asfaltweg in te gaan. Horen achter ons plots het geluid van een neerkletterende wat oudere fietser, die gezien zijn flinke val toch nog ongeschonden zelf opstaat. Velden voor aardappelen glijden ons in marstempo voorbij. Volgen dan een zandweg langs een sloot en steken verderop de stuw ervan over, hebben nu het gevoel op de gronden van gemeente Veghel aanbeland te zijn. Aan een veldsteeg passeren we een meeting van een grote motorenclub, veel tenten in aller vorm en ook caravans, maar waarvan al velen huiswaarts schijnen te gaan. Byzondere exemplaren zijn erbij en zo te zien geen enkele van hetzelfde kaliber. Oudere motoren, erg nieuwe, al of niet met zijspan. Ieder zijn ding denk ik maar. Komen terug met een wijde boog aan de weg naar Erp en volgen die even. Aan de overkant komen de echte lange-afstandlopers ons tegemoet gelopen, al op weg naar het plaatsje Handel geheten. Het wordt constant begroetingen of door handopsteken. Wij krijgen nu een prachtig bos voorgeschotelt, na eerst afslag van deze weg een breed bospad te gaan. Geheel omsloten door groen volgen we smalle en wat bredere paadjes, slingerend door het bos. "Eigen weg", staan voortdurend bordjes, maar wij wandelaars wordt een oogje toegeknepen, naar het schijnt. Gaan eindelijk ook weer bos, uit onderbroken met akker en weidevelden-paden. Een uitgekiende route zo blijkt. Toch weer even terug bossen in en weer langs velden en dan herken ik het gebied en weet dat honderden meters verder de rustpost lonkt, in een klein natuurmuseum , en juist verderop zie ik zelfs de witte partytenten achterom museum staan. Rust in een prachtig gebied weer omsloten door bosgebieden. Hier splitsen de routes, ook van de langste afstandslopers de 40 rs en 50 rs. Zullen hier richting Boekel gaan. Neem afscheid van Servée en Marian. Komt Adri hun plaats innemen, na enig bijpraten verontschuldig ik me vanwege tijd zittend, en ga er alleen weer in de benen, wat later hoor ik voetstappen naderen, Adri heeft me ingehaald, en we zullen vandaag de rest van de tocht bij elkaar blijven. Krijg na de rustpauze weer een groot bosperceel te gaan. Volgen "route 5" borden van een of andere toeristische route, die ons het kleine dorpje Boerdonk inloodsen met een weldadige rust, het lijkt wel een uitgangsverbod{!} Krijgen na dit dorpje een wat lange z.g. 60m k.m. weg te gaan, even krijg ik argwaan over de te gane lengte, hadden we al niet ergens af moeten slaan? De boterbloemen weiden en de erin staande paarden , geven het landschap weer een apart karakter, wat bewonig her en der, maar ook nu en dan auto's die zich niks aantrekken van de snelheidslimiet. Er wordt hier en daar ook nog gewerkt op het land, en zo gaan we op een smalle weg de bermen in bij het naderen van een tractor met erachter een hooimachine, met ronddraaiende harken, die de hele toch smalle weg nodig heeft. Als deze tegenliggers krijgt..... Gaan over de brug van mogelijk de Aa rivier over en krijgen weer een wijdere blik door het landschap , waar vooral de wolken een decor vormen. We merken ook dat dit pad beter niet door fietsers bereden kan worden , want het glinstert van de servies en glasscherven...! {......}. Vreemd toch op zulke delen van paden. Komen na wat padenwerk opnieuw aan een asfaltweg {60 k.m.}, en volgen deze, gelukkig erg rustig qua verkeer. Weer brug van de Aa over en gemeentegrens dus, ook aan de straatnaamborden te zien. In de verte priemt de kerktoren van Beek { en Donk } . En weten ons weer in de gemeente Gemert te zijn en direct ook zien we in de verte de kerktoren boven de bomen uitsteken. Wat verderop mogen we weer van de weg áf, zandwegje in en dan volgt over gras en karrespoor een mooi veldwegje met plukjes bospercelen en akkers en landerijen, en oude huisjes en boerderijen. Draaien aldoor links en rechts, om opnieuw aan een 'langzaamaanwegje' te geraken, met jonge beukenrijen. Verbazen ons hoe de kerktoren om ons heen draait voortdurend. Gaan de ringweg om Gemert wat later dan over, even fietspad volgend, en dan gaat het weer over in hoekige slingerpaadjes, langs bos en veldpercelen, weer door steegjes met verspreid staande huizen jonge en oude, en hun weiden en volkstuintjes, en andere tuinen . Even een klein villawijkje door en dan wat lintbebouwing van oudere kant dorp, om dan rechtstreeks op de finishplaats aan te stevenen. Einde van een heel afwisselende tocht, veel te zien, en de "Peel". Heel enerverend, in al haar facetten. Een kopje koffie wil er nog wel in , en er volgen nog kort gesprekjes, met arriverenden en bekende gezichten, die streekvast zijn in hun wandelkeuzen. Het thuishonk en aktiviteitenlokatie der club, "Zuth": betekent, Zonder uitvallers thuis. Die startplaats zal wel nooit veranderen dus, maar hoeft niet per sé, mogelijkheden genoeg, en zo het dorp uit nog. Dan kijk ik op de klok en wetende van de uursdienst van de bus maak ik de keuze, langer nog blijven of gaan , dat laatste dan maar. Terugkijkend op een mooie en wel wat frisse wandeldag. Herinner me dat we temidden van de "IJsheiligen"zitten de vier heiligendagen met een wat frisse traditie vier dagen lang , en wat de voorbije nachtvorst betreft , was dit ook zo , incluis die koude noordelijke wind. Op naar de volgende tocht, valt nog even te bezien , welke. Wie weet treffen we elkaar ergens ook wel eens. Intussen , gegroet, ofwel op z'n brabants; Houdoe!
Roekeloze vliegers het duivenvolkje dat rondom me vliegt op weg naar het N.S. station, zo in de vroegte. Eentje vliegt rakelings over mijn schouder. Een gekoer vooraf van jewelste. Ik ga na een paar weken afwezigheid nog maar eens de benen strekken. Als de trein Boxtel binnenrijd, wordt het plots donker en het regent aardig. Eh... Dat was toch niet voorspeld. Of... In alle geval was ik er niet zo zeker van met van huis gaan en ging de paraplu nog op het laatste moment mee. Het was immers maar grijs en donker toch.
Ziedaar, een heel clubje rugzakkendragers en wandeluitrusting stapt ook uit de trein. Dat maak ik niet gauw mee. Zou dit de voorbode zijn van de opkomst vandaag? We volgen de pijlen vanaf station naar de startgelegenheid. De kantine van het lyceum, zodus een prima accommodatie. En inderdaad om en binnen het lyceum is het levendig druk, komen en gaan van wandelaars. Hoor ook vreemde tongvallen en zie ook jacks met opschriften van ver-komende wandelaars ver buiten de provincie. De inschrijving verloopt vlot, en is ook ruim voorzien in personeel. Zie al rap diverse bekenden. De school ligt aan de rand van de bebouwing, en dit maakt dat de route-uitzetters ons al direct de wijde wereld in kunnen sturen. Zie geen kalkpijlen, maar de zwart/witte vierhoekjes aan palen en bomen hangen. We worden al meteen het toegangswegje, naar het nabije kasteelpark gestuurd. Een absoluut mooie opening van de tocht. Het kasteel , {groot} , is zonder meer een must om te zien, en het park wisselt af met oude boomsoorten en wat jongere. Naast de gracht en vijvers. Komen aan de spoorlijn en gaan hier even paralel, om af te dalen naar tunnel onderdoor van een erg breed spoorweg-emplacement. Door sensoren worden door de passage loeiende koeien via speakers in werking gezet. Komen vervolgens in een wat groot industrie terrein, even zig/zag doorgaand. De regen houdt intussen op en de plu kan ingeklapt worden. Ik heb dat ding bij me , en dan kan het haast niet anders , dan dat het mee gaat vallen met de hoeveelheid neerslag..... Denken we wat langer door de industriezone te moeten gaan, plots worden we daaruit gestuurd, bij zandweg en fietspad asfalt, mogen we de wijde wereld al in. In de bermen overheerst het witte fluitkruid, naast boterbloem , paardebloem en ander kleurige lenteuitingen. Het jonge groen openbaart zich in diverse kleuren groen. Worden al meteen in vogelkoren welkom geheten, wat een feest in het jonge groen gecombineerd. Zal verder vandaag nog erg vaak te horen zijn. Merelengezang en andere vrolijke zangertjes in muziekale omlijsting. De bermflora tiert welig in al haar kleuren en soorten van bloem en plant. Ook de weilanden laten hun overwegend witte en gele bloemenpracht de boventoon voeren. Schitterend hier. We slaan bij bordje Kerkenpad, - hoe vreemd hier temidden van de natuur-, een wat vochtig paadje in richting de Oisterwijkse vennen , heide en bossen, niet voor niets de Parel van Brabant genoemd. "Kampina" staat op het toegangsbord, en dit betekent smikkelen en smullen van een prachtig natuurgebied behorend tot staatsbos en Brabants landschap. Gaan door een ijzeren klaphek, en hier wacht me een voorzichtige maneuvre om een flinke plas slijk te omzeilen, waar de routemakers ook nog eens wat takken overheen gelegd hebben, kennelijk. Steken en fietspad over een boslaan in, waar we een kudde koeien vredig zien grazen , en een enkele koe uit de wei gebroken blijkt, zich tegoed doet aan bosgroen. Het wordt slingeren over de modderige boslaan , met verscholen huisjes en oude schuren, tot we aan een beek komen, vast de Beerze , die we een poos tussen de boomwortels volgen, tegenstrooms. Verderop gaan we een houten brug over met kippengaas over de vloer, tegen uitglijden dus. Wordt verderop een smalle asfaltweg gevolgd, almaar doorgaand en dan toch overgaand in weer zandweg. Min of meer wijde blik en wat vennen, met hun watervogels. Na een poos, een wildrooster over, klaphek door lopen we langs enige tientallen koeien, die rustig kauwend vlak langs het pad liggen. Ze bezien de wandelaars min of meer verbaasd in hun aantallen. Het pad wordt weer nattig. We draaien halfom een groot ven waar vooral de ganzen zich laten horen, en na wat klaphekwerk gaat het langs weilanden met roodbontvee, koeien dus. Komen aan een T.-splitsing waar we een asfaltweg op moeten linea recta naar de rustpost voorzien op de achterplaats bij particulieren. De organisatie lijkt afgestapt te zijn van de toeristische en dure horeca van Oisterwijk. Dat bekend staat om haar toerisme, vele campings , bossen en vennen. Midden in een wat landelijke omgeving nu en we zien twee paarden aan de overkant minnekozend in elkaars manen knabbelen, in de trant van help jij mij van de jeuk dan doe ik dit bij jou. De Henrieka Hoeve , zo heet deze post is ruim voorzien met zitjes en overdekt, druk ook , en goed toeven. Na een wat lange zit ga ik weer terug op pad. Houd in, even tegengesteld dus tegemoetkomend wandelvolk, en na honderden meters een splitsing van afstanden van groter kaliber, waar ik nog even twijfel , maar toch geen risico nemend na lange afwezigheid , voor korter kies. Het is best druk onderweg op de routes. Een ralley van oude sportwagens sjeest ons voorbij. Wachten af en gaan dan een smal dicht begroeid boswegje in. Erg mooi! Het jonge bladgroen, tooit feestelijk, zo ook de grondgroei van erg jonge boompjes, en plantenrijkdom en grassen. Toch wordt het bos weer opener en dan gaat het na een rustig fietspad, direct de grote stille heide op. Verstrooide denneboompjes vooral, enkel of in groep, tussen het grijze van het pijpestrooitje, { droog hoog gras}, een prachtig natuurlijk decor. De heide is rondgestrooid met grote en kleine vennen, kikkergekwaak in koor is alom ons deel, en watervogels die, er in geluid niet voor onder doen. Veel heidepaden staan onder water, en we worden opnieuw vergast op modderige paden, en moeten nogal eens droger opzoeken, maar mooi is het hier absoluut. Wat verderop zien we gestalten in de verte opdoemen, die zich later bij ons voegen, de langere afstandslopers. Willy en Rian, komen ook aangestormd, maar hebben even tijd voor een praatje. Een hunebed-achtig monument, aan de rand van een ven vertelt, dat hier een groot natuurbeschermer en vorser ligt uit Arnhem. Daar in die stad staat zijn standbeeld aan de Zijpendaalse weg. Gleufhoed , wandelstok en de onmisbare verrekijker op z'n borst. Jonkheer Mr. van Tienhoven, waarnaar even verderop ook een natuurmuseum naar hem genoemd is. We gaan verder, door smalle heidepaden , raken her en der even de oevers van een en ander ven, groter of kleiner, weer met druk kikkergekwaak. Bankjes ook om ergens de vennen te kunnen observeren. De Zandbergvennen langsheen in al haar rust en beauty, het summum van natuurliefhebbers hier. Gaan verder door halflos zandpadenwerk en dan toch een rolstoelpad te gaan. Er komen weer andere afstanden erbij... Slingeren almaar paden door in perfecte serene rust, en treffen dan nog een verzetsmonument. Erg mooi en we staan er ook even bij stil om de korte historie van de plek te lezen, en de namen. Gaan nu naar het schijnt, de Kampina, { bossen en heide }, gebied uit, een asfaltweg op naar een verderop gelegen boerderijpost alwaar de volgende rustpost is ingericht. De Keistampers , lijken de duurdere zalen van o.a. Oisterwijk vermeden te hebben vandaag , om ons meer vrijer en in de natuur te kunnen en willen doen rusten , aan populaire prijzen, vanalles te eten en te drinken en ook veel gemoedelijker. Het slaat ook geweldig aan deze opzet. De werkers van de verzorging der organiserende club, hebben de handen vol met de bediening. Men blijft ook langer zitten wat de sfeer ten goede komt. Gemoedelijk en gastvrij. Via een wat wildgroei tuin , een particulier terrein waar wij gast zijn , in de schuren ervan, verlaten we dit prachtige onderdak en gaan weer de velden in rondom de rivier , De Beerze. Het is hier goddelijk mooi. Zijn nu in een weidegebied , met natuurlijk , allerlei vee en gaan , wat verderop, door een klaphek langs de meanderende oevers dwalen van deze rivier. Over graswegjes. De 30 en 40 k.m. vervoegen voorgoed nu met ons. Krijgen weer wat asfaltwegjes om verderop , een fietspad langs beek te vervolgen. , die later pas, toch weer overgaat in verhard. Nog steeds tiert het nieuwe groen en planten en wilde bloemen welig langs de paden en wegen, zij schilderen onze wandelroute vandaag. Het is nu echt lente! We lopen vandaag veel nieuwe paden , maar ook de route tegengesteld van andere jaren , wat ons toch weer een hernieuwde blik geeft. Komen nu aan een dubbele overweg t.w. spoorlijn naar Den Bosch en lijn naar Tilburg. Druk ook want het is de splitsing, van een der drukst bereden trajecten van het land van onze spoorwegen. Sjef een oude Olatter met dochter , loopt een poos mee , en gezien zijn leeftijd stapt hij nog ferm mee op. We lopen nu Boxtel binnen, en weten dat de routeman ons welliswaar de bebouwing wil besparen, dus loodst hij ons langs de spoorlijn deels en de oude en nieuwe bebouwing, om de kern van het stadje heen, de Stationstaat, Kasteellaan, brug {houten}, over de Dommelrivier randje Boxtel toch nog , naar de finishplaats de kantine ervan dus. Gezellig en druk, druppelen de lopers binnen en ik zet me aan een tafel , waar alras, het crême van wandelland verzamelt, en de goede oude bekenden zich ook tussendoor laten zien. Oergezellig! Verhalen van weet je nog en kende je die nog enz. rollen over de tafels. Het wordt een "latertje". En dan zal ik einde middag maar de eerste zijn die de kuierlatten neemt, naar het station. Een afsluiting van een werkelijk schitterende wandeldag door de westelijke streek van Boxtel. Richting Oisterwijk. Absoluut subliem, organisatie, routes, en inzet. Het werd ze ook beloond met een prachtig deelnamecijfer vandaag, en gisteren, van overal ook uit het land. Dank voor jullie geslaagde opzet en inzet Keistampers. Jullie hebben ons wandelaars gastvrij onthaalt. Deze tocht vooral , is een absolute trekker, zeker in, "De Parel van Brabant ".
Ik onthoud me even van beloften de volgende tocht. Maar we zullen elkaar vast ook wel eens ergens aantreffen.
Tot dan zeg ik: Houdoe Tot ergens: Peter Heesakkers
