05.06.2011 Buurtvereniging De Vijver te Beek & Donk
Mogelijk heb ik ze allemaal al gelopen van deze buurver. welke genoemd is naar vijvers in hun wijk. Ik heb er dan ook helemaal niet bij nagedacht de keuze van vandaag. Hoefde n.l. niet... Gisteren was het hier drukker dan vandaag , en was het smoorheet weer. Des te verbaasder was ik na de tocht te horen van minder wandelaars vandaag , terwijl deze tocht in route en organisatie staat als een huis... Debet kan zijn de zeer zware weersverwachting rondgetoetert door weerkundigen. Ik werd 'sochtends vroeg inderdaad gewekt door de regenval en naar bleek was het wat uren later flink hommeles elders in het land, en tja dan zijn buitengebeurens als wandeltochten de klos. Mooi weer lopers, of kritische weerlopers. Je hebt dit nooit in de hand. Ik kwam voor deze tocht graag ontworsteld uit de echtelijke sponde, deze tocht van vorige uitgaven herinnerend. Dit zelfs na een dag uitgelopen verjaarsfeest. Bezoekers zijn nu eenmaal geen wandelaars en draaien zich nog es behaaglijk om. De snelbus brengt me zoals ie heet rap naar Beek en Donk, enkel zodanig dat ik toch nog een dikke twee k.m. te gaan heb naar de andere kant van het fusiedorp, dwars er doorheen. Rand bebouwing is de lokatie als immer. Voor de grootste afstanden loop ik de vertrektijdlimiet mis. Niet getreurd, wat kalmer aan the day after is niks mis mee. Inschrijfburo is als altijd weer onder de buitenoverkapping gepositioneerd. Bram uit Ehvn. trotseert al niet piepjong meer de natuurlijke elementen met een flinke fietstocht hierheen. Het gaat meteen al het groen in , een asfaltwegje en tegenover plaatselijk sportpark meteen achterom grote parkeerplaats een vijverspark in. Meteen al mooi en de vogels aller aard, laten zich ook niet onbetuigd evenals de watervogels. Het is al maanden kurkdroog in deze hoek des lands, al zou je het aan het rijke groen niet zeggen... Het gaat met zacht grindwerk paden door dit natuurlijk park schaduw rijk Jonge knotwilgbomen weiden velden hoog gras aller soort en hoogten, en een vredig grazende schaapskudde. De toon is al meteen gezet hier. Groenlucht en hooi komen mijn neusgaten binnen. Platte brug Goorloop over en verder door dorp's groene long. Een oude platanenlaan door brengt me een weg overstekend naar een recentelijker park, even zo mooi , dat zeker. Bebouwing wordt zorgvuldig gemeden. Bij een overdekt zwembad gaat het achterlangs over grindweg die IJsbaanlaan heet. Met deze warmte. Een beek over vlakbij Beek deeldorp en wat parkkunstwerken kom ik aan fietspad kanaal Zuid-Willemsvaart. Ophaalbrug over terug langsheen vaarweg, weer fietspad, om even later de kasteelsbossen en park van het lokale kasteel in te gaan. Hier is het werkelijk uitzonderlijk mooi, de natuur mag hier zijn gang gaan en de ruigtegroei is overweldigend mooi, gevarieerd en hoogstaand, en ik mag me wurmen over smalle graspaden, nu en dan armen in de lucht en prijs me gelukkig een lange boks aan te hebben want doornenstruikwerk en brandnetel overheerst toch. Allerlei grassen en wilde bloemen en planten rondom me en sluit me in de armen. Vlak voor de kasteelpoort draai ik af en kringelend gaat het verder door dit wilde natuur paradijs. Bomenlaantjes later , begeleidt me. Een wit kasteel duikt op uit het groen met torentje , maar eerder gelijkend op een kasteelboerderij, geheel witgekalkt, en afstekend in het frissen jonge groen en waters. Een vlakke betonnen plaatbrug leidt me naar een stuw met waterval en die klinkt in deze rust extra mooi. Was niet evident de route even omdat onverlaten mogelijk aan de pijlen hadden gezeten, routebrief bracht uitkomst, lopen na stuw weer langs de beek en kunnen aan de overkant roepen naar achteraankomenden , dat het daar opletten is. Het pad is opletten nu voor rijkelijke boomwortels. Gaan het bosgebied uit langsaf gewestweg. Fietspad , duiken een eind verder onder een rotonde naar beneé vrijliggend fiets en wandelpad, naar omhoog weer om na een k.m. zowat de eerste laafpost te treffen. Intussen verbaas en geniet ik van de rijkelijke wilde bloemen en plantenflora in zulk een variéteit en veelheid, en dit zal doorheen deze tocht blijven gelden. Ik ga de weg Gemert B.&D. over, de galgenvelden in. Zegt geschiedkundig niet veel prettigs. Landelijk en boerderijen aller grootte en vorm glijden voorbij, tot Gemert in beeld komt. Ga randje G. door middel van smalle steegjes met oud stenen bestratingen langs huisjes , tuintjes volkstuinen en allerlei groenten fruitvelden, fruitboomgaarden, langs heggen van haagdoorn , beuk, meidoorn, liguster en conifeer, en erg antieke lantaarnpalen. Dromen in de tijd van toen , bots ik op een oude gemiddelde menshoge muur van eeuwen her. Klooster en kasteeltuinen van vroeger en nu nog verbouwd. Voor kasteel laan dubbel met eikenrijen en beukenrijen groen en paarsrood. Grindweg in schaduw jongere beuken , stuurt recht op rustwagen platte kar met alles erop en eraan voor honger en dorstigen. Kan neerzetten op terrasstoelen aan randje G. en zicht op kerk met kerkhof. Na aanloop met een bocht door klein buurtschap randweg dorp over en opnieuw een oud buurtschap via padwerk en een veld door , een enorm kunstwerk Klaïda genaamd voorbij, { lijkt Japans} , randweg overheen , gaat het de wijdse velden vooral tuinbouw in over een z,g. 60 k.m. wegje beken en populieren omboord. Hazeldonk. Niet lang want een zandweggetje volgt eveneens populieren, Aardappelvelden , aller tuinbouwgewassen en vooral maïs, kringel ik door de veldwegen. Draai weer terug een 60 k.m. wegje op tot aan een megastal en de "De snelle loop" , bomenpad in. Veld met rijkelijk vooral margrieten, klaprozen korenbloemen , gele kaarsen en wat al meer, het is zo prachtig hier wat de natuur ons aan wilde planten , grassen en bloemen biedt. Duizendblad. Gaan door velden en akkers onder een viaduct van een tamelijk nieuwe autoweg {80 k.m. niet passeren } , door , met een wijde bocht klim ik over fietsweg naar boven , over dit viaduct heen met blik door de omgeving. Om na afdaling een haarspeldbocht even de weg te volgen en er vanaf te draaien. Er mist iets; verdorie, mijn regenscherm lag nog op de laatste wagenrustpost!... Mijn regenwapen, verweerder, zal je zien dàt..... Neem ik dat ding mee, blijft het droog weer, en ik had me vanmorgen al bescherming toegedacht... De wind van vanmorgen was ongemerkt langzaam geluwd, en het was drukkend weer geworden. Vaak de voorbode van weersomslag. Ben weer aan de gewestweg teruggeraakt, even nog twijfel of ik het kasteelgebied weer in moest, op het verkeerde been gezet door pijlen van kortere afstanden. Koers ik op de kanaalbrug van vanmorgen aan. Gaat het tegengestelde richting en opnieuw door IJsbaanlaan, nu zie je omgekeerd wat je vanmorgen met je rug naartoe gekeerd niet zag... Het park van begin ochtend wordt door ander padenwerk betreden voor de variatie, langs o.a. kunstwerken , vijver en sierlijke fontein. Otterweg over , waar ik vroeger de wintertochten vanuit ontmoetingscentrum , deelnam. Weer het park begin vanochtend in via ander padennet. en vijvers rijk met boorden groen en waterplanten. Eenden , ganzen, waterhoentjes tot uitkijksteiger-post, ga na een poos natuurpark weer uit straat door , die nog even dorps wordt, naar de finish, waar het op terras nog goed toeven is en de wandelwereld binnendruppelt. De thuisblijf-beslissers die het weer niet vertrouwden hadden ongelijk. Het was weer een prachtige tocht, en die hier al eens waren zijn terugkomers. Ik zet er weer de benen in naar de bushalte wat kmrs verderop. De bus laat niet lang op zich wachten , en snelt me terug naar Eindhoven. Terugkijkend op een enerverende wandeling een mooie wandeldag, met hardwerkende vrijwilligers der club, om vaker terug te komen dat is vast en zeker. De organisatie staat als een huis en verdient meer aandacht. Komend pinksterweekeinde staat de Bossentocht van Someren op het menu, de naam zegt genoeg, behoeft geen uitleg. Puur natuur die omgeving, altijd mooi en prima verzorgd. Gaat naar het eind van deze maand toe, en kijk nu al uit naar de MESA-vierdaagse Ardennen {B.} . Marche-en-Famenne zal mijn verblijfplaats zijn. Wie weet , tref ik u of medewerkers van Beneluxwandelen er ook. Tussendoor nog een bedevaartwandeltocht, twee maal 40 km. Blijven wandelen , zien we elkaar vast ook ergens. Houdoe! Peter Heesakkers.
Een nieuwe loot aan de Brabantse en Nederlandse wandelstam. Ik ga eerst op hun website kijken, en vindt uit, dat het een gecombineerde jogging en wandeltocht is. Jogging vindt doorgaans op verhard parkoers plaats toch.
Echter een van de wandelroutes die ik beoog spreekt me toch erg aan geduid als op de wandelroutes en natuurbenamingen. Ik besluit er eens m'n licht op te gaan steken.
Erg vaak schijnen atletiekclubs wandelen in hun pakket te gaan doen, en met succes , zo ook deze lopersgroep. De trein naar Tilburg, vandaar per stadsbus naar Goirle waar deze gemeente onafhankelijk aan de zuidkant van deze stad schurkt. Ik was al in geen tientallen jaren meer in deze plaats zelf geweest. Vroeger wel met de div. Tilburgse wandeltochten ging het vaak zuidwaarts , en was o.a. Goirle troef in de routes. Ik stap op het busstation daar uit. Herkende als onderweg toch nog veel punten. De loop naar wat het cultureel centrum was en dus de start/finish voorzien, korter dan voorgesteld , en de naamborden van de gemeente wees me feilloos de weg erheen. Wauw!!.... , wat is de dorpskern mooi veranderd ! En het dorps-cultureel centrum ziet er ook prachtig uit. Overtrof stoutste verwachtingen. Meteen al een goede eerste indruk. Nog meer als ik na inschrijving de parkoersomschrijving in mijn hand gedrukt krijg, met uitgebreide uitleg. Ziet er zonder meer veelbelovend uit. Groepjes wandelaars gaan al op weg. Het gaat een straatje in , Dan wat hofjes tussen appartementsgebouwen, een klaar-over laat ons oude dorpsstraat veilig oversteken, toch even wennen en goed lezen. Vrij direct het dorp uit , over brugje beek de Nwe. Leij , al meteen zicht op het buitengebied, dus al dorp uit. Wijdse groene weiden , mals gras, een grindweg laan door. De bepijling al meteen duidelijk , zo ook verder onderweg en de splitsingen van routes prima aangegeven. Het wordt professioneel weet ik nu. Wind ruist door de bomen , het is bewolkt en fris nog. Veldweg gaat liniaalrecht op landgoed Gorp en Rovert aan. Het klapstuk van de streek zo wist ik uit ver verleden. Het is een wandel knooppuntenroute vandaag zo weet ik. Vierkante houten palen met nummering toeristische routes groene plaatjes met gele driehoekspijlen en dat gaat fantastisch en duidelijk werken. Het belooft een summum van natuurgenot zo wist ik eerder elders. Een pad rododendrons door het eerste bosdeel. Deze streekbossen zijn gelieft om hun massale struiken van deze naam in deze bossen. Gegokt is vast op volle bloei , maar nog niet uitgebloeid zijn ze toch. Nu en dan passeren enkelingen of groepjes joggers talle kant van het land de wandelaars in perfecte harmonie met elkaar. En in tegenstelling tot bang voorvermoeden lopen ook zij onverhard. De wandelaar krijgt vandaag zandpaden grind , ruw en fijn, stukjes fietspad z.g. schelpenpaadjes, verhard, karrespoor , erg smal en graspaden voor de schoenen, veldwegjes. Nu en dan open velden , akkers met aardappelen , mais en wat al meer, zomaar even tussen al het bosgebeuren. Ik begin spontaan te grinniken en een tevreden gevoel , gelukzalig overvalt me. Yes ! This is it ! Het wordt een absoluut mooie wandeldag en het oogt alsof men dit al jaren organiseert . De bepijling, de routekeuze, de nummering op eigen pijlen en de palen, de papieren omschrijving is zonder meer áf. Ik geraak in een gevoel van euforie, het kietelt ik heb er zin in. Stilte en rust omringen mij, en vogels allerlei zingen hun hoogste lied. De routenummeringen moeten tot opletten vragen vanwege splitsingen van div. afstanden. Bos en veld en akkers vredig ertussenin in een fantastische symbiose wisselen af. Ik neurie wat en geef de ogen goed de kost. Genieten met een dikke G. Ik zou het liefst ooooh willen roepen maar wie hoort dit. Ik ben in natuurgebied Gorp en Rovert die later opgaat in de Rovertse hei. Lopen nu en dan tegen de grenslijn van buurman B. aan en een paddestoel wegwijzer zegt 3 k.m. naar Poppel, in B. dus en vlak aan Ravels , Weelde enz. Zijnde provincie Antwerpen. Door een hoge sparrenbos en immens uitzicht op groene varenszeeën. Tikken hoek grenslijnverandering aan bij wandelaars van Tilburg bekende uitspanning La Paloma. Kom na wat bosgedraai door een buurtschap van landgoed met groen-rode luiken aan de boshuizen, [voorschrift van het landschap]. Een enorm aardappelveld langs, hondengeblaf , hanengekraai. Atletische dravers komen voorbij, zagen bijna een pijl niet en ik kan ze nog juist corrigeren. Poppel is nu 4 k.m. van me en Hilvarenbeek 4,2 k.m. Het is temidden een enorm uitgebreid natuur en bos/heide gebied, een gevoel van In the middle of nowhere. Bossen vol met rododendrons struiken , div. kleur. Varenvlakten ondergroei en grassen en andere groenigheden. Het is een natuurspektakel. Onderweg staan enkele standjes van de organiserende club, op diverse plekken, tout gratuit, alles gratis de runner en wandelaar te verwennen, noem maar het ligt er of is verkrijgbaar. Dranken en eetbaars , geen gebrek. De tocht is fenomenaal opgezet, in natuur , medewerkers als werkbijen, talloos aanwezig, rode kruiswerkers en route overal op bikes. Het oogt allemaal erg professioneel de organisatie en de inzet en bezorgdheid van de weldoeners overvalt me. Het gaat verder door smalle jong en oude bosgroeisels jonge en oude den en loof. Een paadje smal door met een muur van rodonden, van indrukwekkende schoonheid. Draai wat later gras karrespoorpad in en kom uit aan ven waar rondom de grond afgeschaafd, afgeplagd is voor heide terug te kunnen laten komen. In het weidedraad erom vol wolpluizen van een schaapskudde die er nu niet lijkt te zijn. Het is fenomenaal mooi hier en opnieuw grinnik ik van plezier. Had ik mijn verwachtingen en voor de eerste keer de tocht van deze club bijgesteld, ik moet het al vroeg helemaal herroepen. Nog wat bosroutes volgen en dan komt de wijde wijdsheid in vizier. Ik herken wat k.m. rs verder de prachtige opvallend in het oog springende kerktoren van Hilvarenbeek oostwaarts. Bossen door met het gedwaal door natuurlekkerland, pad breed of smal en zandwegjes rul , want de droogte doet zich gelden duidelijk. Het deert niet en wie ik ook spreek onderweg; ze vinden het allemaal erg mooi. Steek smalle weg asfalt over, en..... Er is een pijl weg, loop toch even door en daar hangt de vervolgpijl dan. Dennenbos en sparrenbos en smalle populier wisselen af, en eeuwig zingen de bossen en de wind. De zon is wat k.m. rs geleden ook volop gaan schijnen. Het hemelgordijn is voorgoed opengeschoven. Kom dan bossen uit het wijdse boerenland in via asfaltstraatjes. Toch weer een mooi intermezzo, die wijdere blik door de omgeving. Ben in landstreek De Hilver aangeland. Zie de bermflora met allerlei bloem en plantwerk, o.a. op dennetakjes gelijkende planten die ik zelf kattestaarten noem.... Wat een weelde aan flora hier. Wat gedraai door open land komt plots een boerderij of toeristenverblijf zomaar bij de landbouwer/tuinier op z'n binnenplaats. Heel rustiek gelegen, maar veel wandelaars, en weer ijverig wandelpersoneel die de loper voorziet van natje/droogje. Meld een groepje parkoersbewakers meteen dat er een pijl ontbrak door onverlaten , en waar, ze gaan er meteen op af. Hulpvolk als rode kruis zijn hier ook . Het is net of we op bezoek komen bij deze familie, sofas, buitenterras , stoelen , banken, fauteuils. Brabantse gezelligheid en gemoedelijkheid. Het zitvlees kan gerieflijk rusten. Na aangenaam verpozen , weer in de hoeven. Gaan erf af middels wegske erdoor de velden en weiden in zig-zaggend. Weelderige grassen en de regeninstallaties hebben onderweg her en der ook hun werk of al gedaan in gevecht tegen de hardnekkige droogte. Weide plankenvlak brugje over sloten , gaat het na open toch weer de schaduw in van bos... Opnieuw gepadder links -rechts , rechttoe enz. en slingerend. Het gebied Nestven in. Weer weelderige varens alom en op mijn pad zie ik hele kolonies bosmieren. Droge sloot rijk met water en andere flora langsheen gaat het en ik herken dit punt van vanmorgen vroeg , enkel nu een andere hoek uit bezien. Een groot maisveld langs met slangen van beregeningen. Volgt opnieuw een oud sparrenbos door gedraai erdoor tot; een open ruimte zich aandient, en vanover een veld en weiden , de contouren van dorp Goirle zich aftekenen. Volgt een gezellig omzoomd eiken-grindpad wat volgens omschrijving een oude trambaan was uit ver vervlogen tijden. Verderop zig-zag hoekig min of meer tussen gras en andere landen door, langs de koeien. De Vooreyt in heet dit. Schelpenpaadjes, twee keer planken vlakke twee mtr. brede bruggen over eerst sloot en dan de Leij-beek. Een poel en later plas langs met bord : Verboden te schaatsen, gevaarlijk ijs"". Ja; met deze dooi wel. Geen ijs dus... Gaat 't het dorp in. Wat korte straten door, achter spiksplinternieuw juist opgeleverd , leeg nog appartementsgebouw een dan onderlangs de dorpskerk, die stoer zijn woelige tijden verhaalt, van eeuwen her. Dwars door oud en nieuw Goirle stukkie dorpskern, op het cultureel centrum Jan v. Besouwhuis af. Het is er een levendige drukte, wandelaars en zaalbezoek vermengt, er is juist een voorstelling geëindigd. In de foyer zijn harpiste, violist en blokfluiter en wat meer actief , welke ik even beluister. Ik bedank voorzitter, bestuur en leden club, en prijs ze om route en organisatie. Ik ga nog even de drukte ontlopen en wandel kris kras even door het deels vernieuwde centrum, een weerzien voor me sinds jaren. Het ziet er prima uit. De club is vandaag Cum Laude geslaagd in hun organisatie, opzet, inzet en natuurtocht. Het belooft een groots evenement, alle ingrediënten waren en zijn aanwezig , mede gesteund door een fantastisch natuurgebied vooral zuidelijk van Goirle. Ik kijk terug op een fenomenaal mooie en geslaagde wandeldag. Mijn god , wat is jullie omgeving prachtig toch, jullie hebben er alles uitgehaald. Was helemaal in mijn nopjes. Absolut voor herhaling vatbaar en de grondslag van toekomstig succes is gelegd hier, een parel van evenement voor Goirle. Maar ik weet alle lopers zoals ze zelf al zeiden die ik vroeg onderweg en naar het einde toe der tocht, het was toppie en fan-tas-tisch! Natuurtocht ten voeten uit. Ga zo zeker door. Betere propaganda is er niet. Deze tocht en club belooft groots te worden voor de toekomst. De gemeente mag u dankbaar zijn voor zulke promotie. En dat zeg ik als oudere en ervaren decennialang wandelaar. Wie weet lezers dezes , treffen we elkaar eens ergens , gewoon blijven lopen dan Houdoe en tot ergens! Peter Heesakkers
22.05.2011 Grenslopers tussen Eindhoven en Luyksgestel
Het is twijfel tot op het allerlaatste moment, aan het station welke van de drie opties vandaag te gaan wandelen. De vroege lichte regen , de voorbode van wat er nog komt is er mede debet aan. Ik besluit de etappetocht dwars door de kempen te kiezen. Aan een standje als inschrijfpost onder de overkapping van het station registreer ik me. Steek het stationsplein en stuk weg ervan over, ga langs een groot jeugdcentrum om wat verderop het groen van een buurtpark in te gaan , en jawel de Dommel zal weer voor een heel deel de leidraad worden het eerste deel van deze tocht. Eindhoven wordt doormidden gespleten in oost en west door deze rivier uit de omgeving van Peer ontspringend, middels aangelegde en ruige natuurparken. Ik kom een rolstoeler tegen die hier naar gevoel op dit vroege uur mogelijk en gezien houding in de problemen is geraakt, ziet er niet goed uit vind ik, en informeer even voorzichtig. Alles o.k. zegt ie en ik vervolg. Het gaat langs de oevers en randje binnenstad en een stukje van het uitgaansgebied, waar enorme rommel nog ligt op straat een kroegenstraat. met tientallen etablissementen. Loop door park achter het gemeentehuis en zijn burgemeesterskamer door, trap op , weg over en een pad zeer laag en smal op de waterlijn achter chique appartementcomplex. Het blijft parklopen door de groene long stad-uitwaarts. Wat verderop na kunstwerken voorbij , hoor ik aan de overkant van de rivier een geratel plots , en een bonkgeluid , wat blijkt een oude afgescheurende boomtak. Mazzel daar liepen we niet. Zien weer struiken in witte webben ingepakt door de spinselmot, gaat het verder door natuurlijk park . Steken later door tunnel onder ringweg door, om langsheen pré-historisch openluchtmuseum te gaan. Even wat gedruppel wat kort daarop overgaat in een korte stevige plensbui, zoek mijn schuil plaats onder een dikke eikenboom. Het zal de enige worden vandaag. Draai achterdoor museum met nu en dan inkijken oude huizen en hutten enz. , om door landelijk gebied de z.g. Genneper parken te gaan. In dit unieke buitengebiedgebied worden elk weekeinde gegidste rondleidingen gehouden. Kloosterpark doorgaand waar de bepijling op twee plaatsen weg was en dus papier uitkomst biedt. Oude watermolen langsaf, en een loop langs de dommel , een ander aansluitend park in met sluis wat moeilijk te beklimmen brug erover. Hoor fazanthanen, zie watervogels en zwemmers met hun kuiken families en er lopen er voor mijn voeten. Geraak eindelijk buiten de stad en gaan met wijde boog onder de zuid en zuidwestrand van de stad, door groengebieden waar de flora in al haar glorie en variatie haar gang gaat. Over paden en over bruggen en sluizen en langs wijdse vijvers. Even een villawijk door eindelijk laten we Eindhoven achter ons. Een geweldig imposant mooi deel der route achter ons latende. Onder aan een talud is de rustpost voorzien en een weldaad aan consumpties en lafenissen. Hier volgt een heel andere route dan wat voorgaande jaren. Even asfaltwegje onderlangs autoweg, om met een draai een zandweg onder het enorme knooppunt van wegen boven ons in overlappende banen boven elkaar. De Hogt genaamd. Wijde ruimte door met later zicht op wegennetwerk, doemt industrie van Veldhoven op , en de E34 weg erlangs met bedrijven als beroemde chipfabrikant en enorm streekziekenhuis. Pelgrims onderweg naar Meerveldhoven voor Mariamaand uit de ganse streek stappen anderwaarts. Volgen oversteek en asfalt gaat over in zandweg nu minder stoffig door recente regenval. Voor zwembad en camping weer velden in , om links door klappoort de weiden door te gaan. Dan toch weer de dommel langsheen door een steeds meer op door rimboe gelijkend padenwerk. Een natuurgids met groep staat uitleg te geven over dit gebied. Een juweeltje dat wel hier. Een hindernissenpad brengt ons langs luierende kudde koeien. Klaphekken en kruip door sluip door paden volgen op door dichte natuur. Moeten een tijd langs het vlasrootven. Kwakende kikkervolken. Vijvers met vissers die geduldig wachten op vangst. Draai om de vijvers met graswegjes. Paadjes volgen op vierhoekig gaande om akkers met schrale oogst en groei , want de droogte doet zich nu echt gelden. Komt vrij direct Camping en resto De Volmolen, lang verwijl ik niet. Stuk door camping nog weer rivier duikt op , en ruige en rimboe-achtige paden , deels met planken , op de paden , maar deze staan nu zo goed als droog. Prachtig deel. Veel riet en waterplantenwerk. Een zandweg stuurt ons tussen eik en beuken rijen op landwerk door om na een tankgracht langsheen tussen velden maís, bieten, aardappelen en ander akkergroei te sturen de Riethovense bossen in. Lupinesgroepen vallen telkens op en een muur van alle kleuren rododendrons, slinger ik door dit grote bos, koekoek , specht en wat meer gevolgelte zingen en roepen hun hoogste lied. Het is tot nu fantastisch!.... Stukken bos door met nu en dan velden en akkers ertussen wisselen af en dat gaat vandaag trouwens erg vaak gebeuren , zomaar een intermezzo van de natuur. Knooppuntpalen en koppalenroutes zijn erin verwerkt. Bos uit nu en velden door met wat ruimere blik komt dorp Riethoven in zicht. Beukenheggenpaden tussen door. De rustplaats dit maal in tegenstelling tot gewoon, in een gemeenschapshuis. Moet meteen gezegd , wandelvriendelijke prijzen en sfeer dan toe dan voorheen resto immer in het dorp. Een echt klein dorp nog en gaan via dorpsplein op walik buurtschap ergens verloren in de kempen opaan. Een waterstation tovert helder water als een glasplaat door zijn tuinen in zijn vallen. Gaan weer velden en bossen in en kanten en veldflora groeit welig. Smalle paden door bospercelen , het is een uitgekiende route. Langs boomkwekerijveldwerk stappend vaak over boomstammen, en telkens weer die ruimere zichten op bossen en randen ervan door weiden , heide en akkers onderbroken. Fenomenaal gevonden en schitterend om te zien. Deze tocht is ook rijkbeschaduwd. De kempen in al haar schoonheid en variatie. Ik geniet intens. Steek gewestwegrotonde van Valkenswaard -Eersel en Bergeyk over , verkeer is wandelvriendelijk en stopt geduldig en groetend voor overstekers. Waar tref je dit nog in deze gehaaste wereld? Nu volgt betonfietspad en fietsers groeten ons eveneens en ik kies voor pad ernaast waar kan. De hele tocht vandaag wisselt af met open stukken in bos en natuur aller aard en doel , en vaak draaien we padsgewijs eromheen. Graspaden , karresporen en zandpaden al of niet bedekt met oud bladwerk en naaldbomenafval. Ik ga u niet vermoeien met alle wandelroutes en paden toeristisch geduid en genaamd in haar veelvoud, waarvan de parkoersmensen gebruik maken , het is in een woord fantastisch , geweldig, genieten en de kempenstreek ten voeten uit. We gaan dwars door deze kempen richting Luyksgestel , niet ver van het belgische Lommel. Vanuit hartje Eindhoven. Gaan noordelijk om Bergeyk heen , zien vrijwel niks van het dorp. En slingerpaden bedekt met aller takwerk en afgestorven naalden onder de voeten het is paradijslijk mooi. Kom dan aan de clubrustplaats met kantinewagen en terras op open bosplek. Schuildaken van tentdoek. Van alles is verkrijgbaar voor een paar euro extra inschrijfgeld....... Drank en etenswaar in overvloed. Deze rust is op ruim 32 k.m. Opnieuw na rust gaat het 't bos weer in. Tikken toch nog even na landelijke taferelen een nieuwe wijk aan , Langs paardenclub , een akker smal pad omheen prikkeldraad vermijdende, volgen bos en andere paden opeen en asfaltwegjes. Raken wat meer in den buiten zandweg met fietspad en langs sportpark van Bergeyk-Loo , morrende voetbalwedstrijd bijwoners, een man komt al boos de poort uit en gaat nors op weg naar huis. Speeltuintje langs, wijk klein door. Volgt hoofdweg Lommel -Bergeyk -Valkenswaard met vele bochten en jakkerend motorwerk en auto's , maar mogen wat verderop dit achterlaten middels het o zo veelste karrespoor graspad vandaag, de wijdse ruimte van akkers , weiden en velden doorheen. Het is al enige tijd flink aan het waaien en ik houd mijn oksels maar weer eens open. Zalig die hollandse wind. , en die hadden we gelukkig ook in de opener delen en was erg welkom om wat te luchten. Karrespoor wordt asfaltweg en het is duwen in de wind. De lage kerktoren van Luyksgestel komt eindelijk in zicht in het opener agrarisch landschap. Even nog bochtige weg volgen dorpskom ingaand de weg die recht op de finish af gaat, naar dorps-gemeenschapscentrum. Waar de finish is. Afmelding leert dat of het laatste drankje , of een uur langer/later de bus pas, doet me besluiten toch maar voor de bus nu te gaan. Aan de halte de meute die er ook zo over dacht, en die bus doet vanaf beginpunt al direct goede klandizie en dat op zondag... Het zit n.l. zo: Of je hebt een touringcar naar Eindhoven om daar de etappe te beginnen , en zet de auto in Luyksgestel. Of je laat de auto in Eindhoven achter en volgt de etappe naar Luyksgestel om per lijnbus terug te reizen naar Eindhoven. Ook kon je de route op twee andere punten aanvangen, voor in plaats van de 40 , vanaf de twee hoofdrusten aan te vangen , zijne 22 of 12 k.m. Daarnaast waren er nog twee eigen rustposten van de club plus een in gemeenschapshuis voorzien. Een verzorging die absoluut geweldig was. Moet ik het nog zeggen? Een fenomenale fantastische absolute natuurtocht en natuurklassieker. Ik heb enorm genoten! Door de onvolprezen Kempenstreek. Het zou te ver voeren in de finesses van deze tocht te treden. Hulde aan de parkoersuitzetters en overig clubpersoneel en verzorgingsteam. Die hebben bergen werk verzet, vast al hele jaar voorafgaande en voorbereidend. Mogelijk mogen we elkaar ook nog eens ergens treffen of kennismaken ergens langs een wandelparkoers. Blijven wandelen dus. Houdoe! Peter Heesakkers
Zuth: "Zonder uitvallers thuis" . Mooi bedacht toch die naam. De vroege snelbus brengt me ondanks nog een onverwachte wegomleiding rap op tijd in Gemert. Door de buitenstaander plagerig Gémèr genoemd, als in het frans dus de fonetische transcriptie. Waarom is nooit geweten. Het eigen clublokaal is als immer prima voorzien en accomodatie. Na het taske koffie als opwarmertje, ga ik er tussenuit. Wat straten als inleiding om via een tussendoor wringend hekwerk om fietsen en ander wielwerk, buiten een park te houden , waar ik in moet. Hoor het carillion in het nog stille dorp, nou ja uit de kluiten gewassen toch; het oude brabantse volkslied van hertog Jan spelen. Het grindpad knispert onder mijn zolen voorlopig. Vijver wordt zowat volledig gerond. Met eenden met handpalm groot kroost, waterhoentjes, meerkoeten, zwarte zwanen, en al wat zich meer bij en in water thuis voelt. Oevergewassen als vooral rietpluimen en waterplanten, het is al een mooi begin van de tocht. Een houten boogbrug over waterversmalling, om wat verderop het park achter me te laten. Ik koester me in de weldadige ochtendzon al komen al snel stapelwolken opzetten wat later. Het blijft na dit park groenstroken en parkjes aansluitend lopen rand bebouwing. Goed gevonden die aaneenschakeling van parkoersman. Het is genieten van vijvertjes , sloten, bruggen, Een weelde en variatie van veldbloemen en planten , grassen, larderen het wandelpad. Even lijkt de tocht een herhaling van vorige editie, maar ziet, parkoersman heeft toch wat anders in petto. Houtduiven vliegen vanaf pad net voor mijn voeten op. Er volgt een geluidswal tegenaan de wijk met een gloed van vooral korenbloemen en klaprozen , en andere flora. Tegelpaden , grindpaden en fietspaden geleiden me verder, draai eindelijk van de bebouwing af , steek een rotonde over, de open wereld in van agrarisch allooi. Bewolking neemt toe almaar, en soms dreiging van regen. De wind brengt iets als regenkou. Zie plots zwaluwen laag over de landerijen scheren op jacht naar laagvliegende insecten en dit betekent volgens weerkenners regen op komst. Houd m'n regenjack paraat dan, want schuilen is niet mogelijk. Het wordt donkerder. Velden opkomende maïs, en ander groenten als aardbeien en aardappelen vooral. Aardbeien groeien vlak aan de grond, hoeft men niet van de ladder te vallen tijdens het plukken.... Velden , akkers , weiden glijden de stapper voorbij, rustiek platteland. De wind steekt op en voel wat gedruppel, denk aan de zwaluwen..... Kom voorbij een blaadjeshaag die helemaal als in vitrage-gordijnen lijkt ingepakt. Grijze webben. Werk van de spinselmot. Gek op jonge blaadjes en groen , net als ouwe bokken dus, netwerk zal vanzelf verdwijnen later en de natuur herhaalt zijn bladgroei. Beekje Peelse loop steek ik over. Asfaltweggetje geleidt me langs oude boerenhoven. Het gedruppel houdt op, gelukkig, elders valt kennelijk meer. Asfalt gaat wat later over in zandweg en ga natuurgebieden Cleefswit en De Sijp in. Een variabos waar vooral sparren staan. Ga over naar natuurgebied De Krim. Langs bos en zandbaan rechttoe een huis waar we bij een familie thuis in hun schuur de rustplaats voorzien is na 10.3 k.m. Niet ongewoon tijdens brabantse tochten. Na deze rustpost , lange zandweg links bos , rechterkant heidevelden. Vervolgens een paar draaihekken, pad vervolgende. Smal bospad meldt zich de Grensweg, mogelijk van gemeenten{?}. Slagbomen, langs lanen groene beuk en paarse beuk eiken en verrassende doorkijken. Malse grasvelden , en altoos waterkanonnen en regeninstallaties, want de droogte houdt aan. Graspaden door een bos. Veldvogels en vogelengezang in bossen en velden. Bos weer uit, een fietspad beton langs gewestweg. De wegnaam doet vermoeden in de buurt van Oploo, en Rips, en vrij plotseling duikt de plaats Rips uit het groen, zijnde een echt Peeldorp met een paar straten. Rododendronsstruiken bloeien welig in de voortuinen, opvallend in trek hier lijkt het. Dorpke uit via rotonde en fietspaden , gaat het vrij direct de bospaden van De Slenk, en Beestenveld door, een prachtig variabel bosgebied van De Stippelberg, een populair verblijfsgebied. Zo innemend mooi. Even is het onduidelijk , er zijn twee gele paaltjes routes en een wordt vernoemd op papier. Een kabbelend beekje dient genomen, een wandelaar op een bank ziet mijn twijfel en brengt me op het juiste { gras}-pad terug tijdig. De weelde aan natuur leidt me almaar af. Kris-kras gaat het door de bossen van Stippelberg. Haal wat wandelaars ook van andere afstanden in, die bij me op de route zijn gekomen intussen. Praatje hier en daar, en een korte groet soms. Volgen bos en andere fietspaden elkaar op. Terug in landelijkheid, en afgescheiden weiden en velden , akkers met groenstroken. Komen later opnieuw aan een ruime binnenplaats van een boerenbedrijf, en mogen in een welvoorziene schuur met buffet en lange tafels met stoelen pauzeren. Opnieuw voorziet de club vandaag tegen erg democratische prijzen tegen laving , frisse en warme dranken en eetbaars. Ga na deze post even asfalt op, draai veldzandweg in vrij direct. Eikenlaan. Weer tussen natuur ergens in de omgeving van Bakel en Mortel. Herken delen van de Olat-winterserie-tocht vanuit naburig Bakel. Steek gewestweg over, en dan wordt menigeen op het verkeerde pad of been gezet doordat, bij een verbouwing van een grote boeren productieschuur, de verbouwers, hun pallets en lading, zowat midden op de doorgaande bosweg geplaatst hebben, waardoor sommigen denken, geen toegang. Het papier duidt juist anders. Ik gehoorzaam en gaan de bossen en heide van De Grotel in. Wat bospadwerk en boskruisingen en grindwegskes door , tot een vork-vormige beek met rotsblokkenrijen voor vallen ons tegenhoudt , en opnieuw door hekwerk stuurt, om een wijds weideveld in te gaan. . Heerlijk kabbelend water zodoende te horen en zien. Volg dwars over veld een graspad waar eigenlijk grazers zouden moeten zijn. Wel eens gezien voorbije wintertocht van toen uit andere richting komende { Olat } , nu zijn ze nergens te bespeuren. Snelle loop heet die beek. Moet gebied uit waar corpulenten via hek erg veel moeite mee zullen krijgen. Ik wip er met m'n muggekontje en grotere buik wat makkelijker door met enig draaiwerk dan...... Vervolg enige tijd asfalt-landweg. Kom op plek waar ons ook de 20 k.m. ons vervoegt. Komt Huub uit Weert in zicht uit de splitsing. Hoekig en slingerend vervolgen we zand en graspaden en karresporen, door open natuur en cultuurgebied met groenstroken en hoge en lage bomenrijen en bospartijtjes, met op afstand dorp De Mortel. Gaan weer wat oude boerderijen langsheen met kleine weiden en allerlei vee. Boomgaarden en tuinen. Steek baan Mortel-Gemert over en vervolgen fietspad, en natuurlijk de almaar populairder wordende rotonde over, {?} ... Gemert in. Stevenen dan rechttoe op het finish-clublokaal af, waar het nog even goed toeven is. Hoef hierna niet lang meer op de snelbus naar Eindhoven te wachten, die me de naam aandoende snel in de stad aflevert. Kijk terug op een fijne tocht met nieuwe ontdekkingen. Vooral midden de tocht wat lange wegen en paden , maar afleiding genoeg als bermflora die ondanks de lange droogte welig tiert, en redelijk rijk beschaduwd en uit de wind meest toch gaande. Parkoersman had weer heel wat nieuwe routes ontdekt, en het was genieten. Zeker om terug te komen . Deze club bestaat al vanaf september 1958...... Ik zal u vast ook wel eens ergens ontmoeten. Ik blijf doorwandelen. U ook? wandelen is een medicijn. Kwamen meer mensen voldoende in beweging; hadden m.n. artsen therapeuten, en psychiaters het minder druk. Wandelen; de meest natuurlijke manier van voorbewegen van de mens. De benen gebruiken waarvoor ze bedoelt zijn.
Tot ziens wie weet waar tijdens een der wandelingen. Houdoe! ::: Peter Heesakkers
Het is een van die natuurtochten in Brabant waar ik naar uitkijk. Genaamd De Kampina tocht, en dan komen de vaste klanten er op af. Dit is een uitgestrekt natuurgebied van meest bos , heide , vennen tussen Boxtel en Oisterwijk , de laatste Parel van Brabant genoemd. Globaal geduid oostelijk van Tilburg, en behorende tevens tot "Het Groene Woud".
In de trein blijken bij uitstap een clubje wandelaars te zitten. Als ras loop ik hele troepen juist gestarte wandelaars tegemoet, en dan krijg je opmerkingen als van U moet dìe kant op. Neem in de kantine van het lyceum mijn kop koffie en de blik is verwachtingsvol op de gang gericht. Patrick Vanderstukken zal ook zijn opwachting maken, die later per trein aankomt uit d'n Bels. Kijk op de klok en als gepland verschijnt zijn gestalte zoekend in de zaal, niet voor lang want d'n diejen ziede rap toch. Mijn arm gaat in de lucht van hier ben ik. Schrijven nog voor de tijdslimiet in , nemen nog un bakske, en brengen onze schoenen in de marsstand. De achtervolging op de voorgangers. De zon schijnt onbarmhartig al aan een wolkenloze hemelkoepel. Wat straten dwars door Boxtel over de spoorlijnen splitsings overgang, het stadje uit. Jezus aan het kruis beziet ons, heeft genoeg te lijden aan zichzelf en laat ons begaan. Wat huisjes rand stadje een agrarisch wegje in en wat huizen verspreid , weelderig omboord met vooral fluitenkruid, en wilde bloemenpracht, verhard pad langs een beek, waar een jonge eendenkroost handje vol groot van wal steekt. Moedergeluk in een notendop. Asfalt opaan , een draai veld in bij wat ik vermoed de Beerze-beek en draaipoortje door het koelere gras op , dwars veld over, weer poort door langs akker en weiden . Een veld met zaadbollen helemaal grijs van zicht. Paardebloemen dus voor volgend jaar. Na 4 k.m. vinden Patrick en ik wat al te vroeg aan de rust in schuur bij een particulier achterom , gaan we door eigenaars grote tuin met prachtig wilde bloemen , we zien eigenaar buiten aan het huis zitten en zijn neus krult bij onze welgemeende complimenten. Klaphekje terrein af, even asfalt en dan ontvouwt zich een natuurshow die bijna haar weerga niet kent. Weten Pat en ik uit ervaring en hier kwamen we ook voor. Pat kan van deze tocht al helemaal niet genoeg krijgen. Brabantse oergronden van ven en veengebied en bos en hei schakeren aan elkaar. Hier begint de kampina in al haar glorie pas echt, na een landerige opening vooraf. De schaduw zal onze tocht meest begeleiden van bomen groot of klein, bossen met vennen in alle grootten en namen die ik u maar onthouden zal. We gaan de beschutting in langsheen een verzetsmonument ter nagedachtenis van onderduikers en geallieerde piloten, met naam Mari Kleinpad. Een hele trits vennen en paadjes volgen, vennen met naambordjes, gelardeerd met aller soorten bomen en op en afgaande paadjes van zandduinen. Waterlelie's witte en gele, plukken grassen in het water , en merkwaardig misschien, veel minder kikkergekwaak dan voorheen. Vogels laten zich wel horen als ganzen. We slingeren oneindig via toeristenpaaltjes wandelroutes, door dit mekka van iedere natuurliefhebber en wandelaar. Een gebied in bos waar de bosbes de gronden bedekken. Kudde's koeien en paarden in de bossen en opener stukken, bevolken soms de wandelweg.
Vennen met namen passeren in getale. Insecten zweven op het wateroppervlak. Even smal pad asfalt fietsroutes die gebied doorkruisen opgaand. Gaan we pad weer af langs een smal beekje de Rosep langsheen op even erg smal meeslingerend pad. Euforisch mooi. Vermijden limbodansen onder boomstambarricade door en gaan aan haar wortelstelsel voorbij. Met een omwegje dus. Schitterende oevergassen, we genieten Patrick en ik. Wat boswegen verder en sluippadenwerk, bereiken we uitspanning De Waterput, en is het goed toeven. Hierna gaat het natuurfeest door. Eerst dieper de stilte en rust in , zand , fiets en ruiterpaden, naar een van de vele uitspanningen als nu Venkraai, bochtig de onmetelijk lijkende natuur door. Vennen waar het wemelt van de libellen vooral en watervogels. Gele lisdodden , die na de enorme sigaren nu volop in bloem staan. Monumentale stenen banken van vaak ver voor W.O.2. We genieten van alle groen wat ons omsluit, en praten rondkijkend bij , over ons leven en wandelaangelegenheden. Mijn oude wandelgeschiedenis. Onderwerpen te over. Komen langs verscholen instituten , en tehuizen. Oisterwijk is toeristisch zo weten we, veel rustoorden en zomerbungalows, en enorme campingterreinen. Komen aan enorme plas met stranden en , zwemmers en bootmogelijkheden en waterfietsen. Het lijkt er op alsdat we de natuur niet meer uitkomen.... Komen plots weer na deze lus aan De Waterput terug, en zetten ons op onderkant rug waar de breedte het zitkomfort biedt. Na de pauze weg oversteken , smal omsloten bospad in , wat splitsingen en boskruisingen negerend Scheibaan en Rosepdreef op. Patrick ontdekt dat snoodaarts een pijl op ijzer wikkeldraad i.p.v. links naar rechtsom gedraaid hebben. Mogen grotendeels in de schaduw lopen vandaag wat de warmte compenseert, in wat opener stukken is de zwakke wind welkom. Muggenkolonies dansen op waters als van beken. Anderen lijken te schaatsen op wateroppervlakken. Gaan de opener Kampina heide op. Ik spreid m'n armen om de welkome zuchten wind onder m'n oksels te laten gaan. Kleppet diep over mijn kopke, en zonnebril tegen de felle zon. Los zand baggeren langs het ene ven het andere, door meest open hei. Diepe kleuren donker op wateroppervlakten. Waar grasstroken zijn tracht ik het brandende zand te ontwijken, gras loopt koeler immers. Toch weer even rechttoe asfalt fietspad volgen, nu en dan opzij voor sneller fietstoerisme. Herken verderop afslag door pad met naambord Kerkenpad......{?} Gaan weer de koelte in door slingerpad van almaar uitdunnend bos. Gaat over in opener zicht n.l. . De bosrust is door de club voorzien aan een parkeerplaats randje bos en in dankbare schaduw. Wagenrust noemt men zulke in dit deel van Brabant. Een grote groene houten wagen met toilet, buffet, en terras erbij, met vouwbanken en tafels. En indien nodig overkapt. Heb een onbestemd gevoel, krijg een boterham met moeite door mijn keel, en lijk als vol tot boven in mijn nek te zitten.....Te weinig gegeten toch deze wandeling? Best veel gedronken toch. Maar mijn maag van streek. Neem toch een fles plat water. Vanaf hier krijg ik maagproblemen. Zetten ons weer in beweging voor de finale van de tocht. Gaan nu voorgoed de kampina uit , de wijdere wereld in , laten een verwacht akker en weide langs beekpad liggen. Parkoersvernieuwing? Volgen streekwegje, met na een beek een draai stoffige eikenlaan in beschut gelukkig. Gaan langs hoogstaande korenvelden en akkervelden, weidelanden, een razende auto heeft op de zandweg toch compassie met ons met stuifwerk en passeert ons alsnog langzamer. Korenvelden wuiven in de wind. Als kijk je op golvende wateroppervlakten. Het is kurkdroog en meermalen vandaag had ik een droge mond , plakkerige lippen en mondhoeken, en droge keel zodat ik moeilijk praten kan als heb ik een spraakgebrek. Nooit eerder gehad in zulke vorm..... Wat mankeer ik toch. Draai van stoffige weg af tegelfietspad in door groen omzoomd , even verder overgaand in Industrieterrein in ruste. Het is afgelopen met de natuurpracht. Lennisheuvel op afstand een voordorp van Boxtel schuift voorbij. Volgt het Ossenpad die afdaalt onder een breed spoorweg-emplacement gaat per tunnels dus. Vele observatiecamera's, en wandtegelwerken met koeien afgebeeld en door kennelijk sensors beginnen koeien te loeien op geluisband. Tunnel uit , steile betonnen trap op, een draai , spoor paralelweg in. Weten de grand finale van een kasteelpark staat te wachten met vijvers en kasteelgrachten en erg veel oude prachtige knoesten van bomen. Een fotogeniek kasteel . Draaien deels om kasteel , park uit betonnen brug over de weg recht op de school-finish af. Ik moet hier echt bijkomen; zonnesteek of begin ervan? Voel me miserabel. Toch nog een frisse drank genomen. Het lijkt tot boven in m'n keel te blijven steken en m'n maag protesteert. Helemaal niet goed dus.... Flauwte overvalt me, {wel bij kennis} . De tocht was in k.m.'s wat langer uitgevallen , maar meest in schaduw gelopen toch.... wat is dit? Patrick en ik gaan op weg naar het station. Mijn trein komt toch wat eerder. Pat zal door spoorwerken vertraging voor zijn thuisreis oplopen. Ik heb de mazzel korter en zonder spoorzorgen op weg te zijn en eerder thuis. In de trein sluit ik m'n oogskes en ben blij er weer uit te mogen. Zwalk rustig op huis aan , kom thuis , binnen , zeg meteen tegen mijn Annemie die zich ongerust maakt dat ik me onwel voel. Val voor een paar uren op de sofa en sus in slaap, waarna ik het bed verkies. Geen trek in eten meer. Maar wat de tocht zelf betreft; Een dijk van een natuurtocht, Patrick Vanderstukken , die toch wel wat gewend is ook en heel wat mooie tochten en vergelijkingen op zijn palmares heeft, denkt de mooiste tocht in het nederlandse. Ik volsta met een natuurtocht ten voeten uit , om je handen bij af te likken. Het summum van natuurgenot, en een clubverzorging en bepijling die ik nog nooit eerder bij hen meegemaakt heb. Om nog in lengten van jaren terug te komen hier. Het walhalla voor elke natuurliefhebber/wandelaar. Warm aanbevolen dus, om het in de weertermen van die dag samen te vatten. Gewoon doorwandelen , wie weet zien we elkaar ook wel eens ergens langs de wandelwegen. Houdoe! Tot lezens weer.
