Op weg naar de derde dag van deze driedaagse-tocht, tref ik een wegafzetting van de politie. Deze zijn bezig een al vroeg in de ochtend een eenzijdige aanrijding af te handelen, de auto zit er dusdanig in de kreukels, dat ik vrees op een dodelijke afloop.... Bij thuiskomst ‘s avonds blijken er vier personen wonderwel volgens berichten nog in leven te zijn, als ik dit opzoek in de berichtgeving. Wonderen bestaan nog! Op weg weer naar Geldrop voor de laatste der drie dagen. Was ik nog vergeten te melden dat ik eergisteren nog een drie kwartier oponthoud had op mijn terugreis. Het was zoeken naar mijn nogal kleine fietssleuteltjes van het kettingslot, die ik verloren waande, maar bij nazoeking tóch nog vond in het uiterste hoekje van mijn etui , waar ik ze anders nóóit wegstop!...... Had al gevraagd in alle wanhoop naar een kettingzaag, maar die had de man van de zaak niet.... Het kan verkeren zei Bredero al, maar dus ook zonder gebeden tot de heilige Antonius, liep het dus met een sisser af en kon ik op m’n stalen ros toch de thuisrit aanvaarden.... Zucht! De route-omschrijving uitvoerig als altijd bij Olat stuurt ons nu even Geldropse bebouwing in. Even wat stratenwerk door richting het Geldrops spoorstation. Eerst rijtjeshuizenwerk, dan villawijk door, duiken onder een breed spoorweg-emplacement door donkere lange tunnel, om vervolgens door min of meer recente wijk een wijkpark te doorklieven. Een nog nieuwere wijk door en dan zijn we eindelijk Geldrop uit. Toch was die uitloop zeker niet onaardig, moet gezegd. Gaan rand bebouwing uit door hekwerk, om bij een immense vijver uit te komen welke we middels padenwerk zullen om heen gaan. Al direct een mooie opening van de route die op papier te zien veelbelovend oogt. De waterspiegel noodt tot mooie foto’s hier. Volgen aldoor gravelpaden langs de grote plas en door het park om via een smal graspad, onder aan de A67/ E34 het verkeersgeraas te horen. Komen aan brede weg met fietspad die onder deze autoweg door leidt langsheen de spoorlijn Eindhoven—Maastricht. Even na viaduct rechtsaf en volgen een gezellig pad tussen weilanden door, met bomen allerlei omzoomd. Parkoersman Ad heeft duidelijk voor deze dagen gekozen voor rijk beschaduwd parkoers. In paden en wegbermen tieren allerlei planten en bloemen welig, en dit is op zich al een genot om te zien. Via graswegjes komen we al aan een wat vroege rustpost van Olat. Ik houd het er maar op dat het vergunningenstelsel van de gemeente en boseigenaren hieraan te n grondslag ligt{?} De talloze zit-klap bankjes maken het geheel weer gezellig met de “hangenblijvers”. Gezelligheid van ontmoetingen troef hier trouwens. We genieten hier in de schaduw maar aan de rand van een weiland wijds zicht , maar door bossen omringt. De grondbegroeiing is een verhaal apart, zo mooi en zulk een diversiteit. De bossen kennen allerlei boomsoorten , wat het Heezerenbos zo bijzonder maakt. Hierna volgen nogal wat bospaden tot we randje Heeze geraken waar we de eerste erg grote tenten zien , waaronder praalwagens gebouwd worden voor de aankomende jaarlijkse Brabantse dag- folkloreoptocht het hoogtepunt van de feesten de dagen eromheen. We zullen er nog vele tenten en hallen zien waar deze wagens gebouwd worden in de buurt van Heeze. Steken we de rotonde weg Heeze /Geldrop over, om na wat boerderijen , toch nog wat bebouwing te toucheren. Zullen niettemin toch ruimschoots de bebouwing omlopen, via veldwegjes, groenstrookjes en weilanden met opmerkelijk veel paarden en veulens en koeien en kalveren, schapen en wat meer. Graspaadjes geleiden ons om het dorp, met weiden rijkelijk van allerlei vee voorzien. Een mogelijk eeuwenoud wegje stuurt ons richting het Heezer kasteel en langs en om haar grachten. We gaan de Herbertusbossen in. Een rijke schakering van oud en nieuw groen, langs meest smalle paden. Hele weilanden vol geiten treffen we , en we bespreken de Q koorts die deze beestjes teweeg brengen en die we gelukkig op veilige afstand laten. We raken wat bouw, en belanden, aan de uitvalsweg Heeze –Someren. Hier is de rust voorzien, en heerst een gezellige drukte. We zijn volgens papier hier op 14 k.m. Gaan na de rustpauze verder naar de dorpskern, steken de rotonde over, welke ons parkoers verder leidt door de tuinen van het gemeentehuis, gaan via omwegje de tuin weer uit om verderop de spoorlijn over te steken. Komen bij een loodgietersbedrijf en badkamer aanleg of verkoopplaats / bedrijf waar een enorme ouderwetse tapkraan aan de gevel hangt, en vervolgen tijdelijk de doorgaande nieuw-aangelegde klinker weg die kennelijk tevens als rondweg geldt voor Heeze. Gaan deze rondweg oversteken om een los- zandweg te vervolgen tussen meest velden door dus weg van het dorp. Duiken verderop het bos in tussen erg hoge sparrenbomen. Het is het onvolprezen Heezerenbos weer. Krijgen smalle paden tussen bosranden en weidevelden te gaan, en gehooid hadden de boeren hier ook al . Snuiven onze longen vol met de reuk van deze velden. Onze parkoers-omschrijving meldt ons uitgebreid over en bij een gedenksteen , een plek van samenkomst , waar zich verzetsdaden afspeelden in de tweede wereldoorlog. Kort voor waar we kortere afstanden op onze route verwelkomen , moeten de langere afstanders nog een extra k.m. rs erbij nemen en wijken deze van onze route nu pas af..... We belanden na enige tijd weer bij de “wagenrustpost”, altijd weer goed toeven en altijd gezellig bij de Olat-tochten. We zijn nu in wat heet de Groote Heide. We gaan de weg naar Venlo weer over middels viaduct en weerzijden viaduct verkeers-afremmers met grote barrages om motor en autoverkeer de doorgang te beletten. Zelfs fietsers moeten hier bijna van de fiets af voor de wandelaars waar deze overgang eigenlijk ook voor bedoeld is. We geraken in gebied wat Gijzenrooi heet, en hier is het een waarlijk natuur-walhalla, zonder meer prachtig. Velden, weiden weidevee, allerlei, bospercelen, ruigtegebieden , hooivelden, akkers vanalles wisselt elkaar af hier , gelardeerd met groenstroken met rijkelijk zomergroen in al haar kleuren en schakeringen. Komen in gehucht Riel, met oude boerderijen en woninkjes. Buiten dit gehucht steken we een binnendoor wegje naar Geldrop over om via een veldweg langs een werkelijk schitterende voortuin van oud boerderijtje te gaan, rijkelijk met allerlei wilde bloemen voorzien en waar menige medewandelaar enige plaatjes schiet naar hartenlust. Niet lang hierna mogen we weer een groot perceel wild dicht bos in, waarvan de paden ons leiden tot tegenover de bekende landelijke autofabrieksterreinen. Volgen dan even fietspad om naar de poort fabriek richting te gaan , vandaar leidt een slingerwegje ons door nieuw industrie terrein allerlei, die ons dan onder de spoorbrug brengt van Eindhoven-Maastricht. Na een slinger , worden we via wandel en fietspaden noordelijk om Geldrop geleid, langs weidevelden en allerlei vee. Door parkenaanleg met oude wilgenbomen vooral, recht op de sporthal aan. De finish. Hier is het na afmelding oergezellig vertoeven met bekend en onbekend wandelvolk, het terras leeft. Heb Beneluxwandelaars Roland Weijers, Hennie en Theo, Henk Vink, Henri Floor, en nog wat kunnen ontdekken. Noud { Wijn} heeft van deze dagen voor de Olat-site foto-album ook het nodige vast kunnen leggen, zie Olat.nl fotoalbum. Ik ben een der laatsten die aanstalten maakt om huiswaarts te keren, nu uit voorzorg zonder fietsslotproblemen..... Het waren weer bijzonder fijne wandeldagen hier bij Olat. Echt Olat is altijd de slogan , met ook parkoersman Ad in de hoofdrol. Hij wist ons weer een heel ander parkoers dan anders voor te schotelen. Dit is een tocht voor de echte natuurliefhebber/ genieter. Geldrop en omstreken op z’n mooist. Zeker een must om hier volgend jaar weer te zullen/willen zijn. U kunt hier voor een zacht prijsje overnachten in sporthal, of kamperen in tent of caravan met sanitair. Douche en leidingwater voorzien. Deze info kunt u met der tijd terugvinden op de site Olat.nl. Tot volgend keer weer. Al het goede , en wandelgroeten van mij. Peter Heesakkers
Het blijft een van die tochten met een heel eigen gemoedelijke wandelsfeer, die mij altijd hier weer naartoe trekt. Ik ga er op de fiets naar toe, klein half uurtje trappen.
Op de startplaats in de sporthal , wacht ik zoals afgesproken op een andere Peter uit het verre Veere { Zeeland}. Oud stadgenoot. We vervullen onze inschrijving, en kunnen op weg.
De startplaats ligt juist buiten de bebouwde kom van Geldrop en zijn derhalve al meteen de ruimte in. Over een breed fietspad langs de bebouwing gaan we deze plaats achter ons laten, langs een immens sportpark welke o.a. aan de plaatselijke hoofdklasser amateurs toebehoort, steken later de weg naar Nuenen over , opnieuw het pad vervolgend, een andere looprichting dan gewoon, nog even wat villaatjes en bungalows langs, om kort nadien de Luchense bos en heide in te gaan en delen van de Molenheide. Enerzijds verderop weide en akkerlanden. Draaien en bosweg, af en volgen even het fietspad langs een doorgangsweg tussen Geldrop en Mierlo, zullen deze verderop oversteken, om definitief de Molenheide in te gaan. Lopen de uiterste oostrand van Geldrop achterdoor, steken het oude fietspad naar Lierop over, en struinen paden smal en breed door nog in rust en vredig gebied, en de bepijling en routepapier sturen ons voortdurend paadjes en boswegjes door, onderbroken met stukjes hei die al een paars kleur aannemen, mooie onderbrekingen, dat zeker. Gaan klappoort door en beschermd gebied, met vennen en wildroosters, om verderop dit afgesloten gebied weer evenzo via klappoort te verlaten. Klimmen wat later een steil talud omhoog van een viaduct, welke ons over de A67 autoweg naar Venlo en het Duitse Ruhrgebied voert, direct hierna, moeten we een wat ongemakkelijk pad nog steiler naar benee, en is het voortdurend vastklampen aan takken en ander stevig groen, maar bereiken veilig toch de begane grond, en een asfaltweg naar de eerste rust, wat vroeg na een zestal k.m. , maar we besluiten er toch maar even te gaan zitten , wetende vooraf en uit ervaring , dat ons nu een lang gedeelte van de route over de weidse heide wacht. Zijn met drie Peters intussen op een bankje geraakt, wat de conversatie enigszins wat onduidelijk maakt als we een van ons willen aanspreken, hilarisch toch. Na de verpozing een karrenspoorpad op de weidse Strabrechtse heide op een zand en gravelpadnetwerk met onderweg telkens Knooppuntpaal-routes van vaste toeristische wandelpaden, met routenummer aanduidingen en paalnummers. Volgt een hele reeks paden te gaan nu en dan toch beschermd tegen de al voelbare zon. Steken een wegje nog rustig met verkeer over en gaan los zand baggeren, welke later toch ook nogal wat plassen water oplevert, met omwegen te nemen, en daaraan verbonden modder partijen. De caférust anders gewoon al deze dagen elk jaar weer, wordt nu van afgeweken, en de rust is nu gepland op een camping, met ruim zitcomfort, gezellige hangbloem en plantenbakken, geeft zonder meer extra sfeer. Prima accomodatie. We verlaten de camping na rust , weer via enkele woninkjes op locatie met eveneens veel hang bloemwerk wat velen naar de camera doet grijpen en zo ook andere Peter, { Veere} , echte lusthoven. Duidelijk met zorg en liefde onderhouden. Gaan nog over manege terrein om opnieuw de bossen in te gaan. Graswegjes en zandpaden sturen ons door rijkgeschakeerd loof en naaldbossen, richting de purperen hei, een wijds landschap met talloze vennen groot en klein. De wolkenhemel geeft het landschap een extra mooi cachet, als een mooi schilderij. Een enorm boekweit veldje zomaar in die weidse hei trekt onze aandacht, en natuurlijk de fotoliefhebbers onder de wandelaars schieten hier hun plaatjes voor het thuisfront b.v. Ad de parkoersman al jaren , laat er geen twijfel over bestaan en we ervaren dat Ad een heel ander parkoers sinds jaren heeft voorzien met heel andere natuurbeelden en zichten op. Het is ge-wel-dig! Wit / rode en knooppuntpalenroutes wisselen af, onderbroken met echte heidevennen . Slingeren door veld en bos, middels wandel en fietspaden. Wat knuppelbruggen over als houten paden boven vochtige gronden. Voegt ergens de langste afstand zich weer bij ons. Gaan nu de Braakhuizense heide op of in langs majestueuze sparren en dennenbomen, en opnieuw de vennen met wijds zicht langs de immer imposante stapelwolken hemel daarboven. Weer wat knuppelbruggen en langs zomaar padennetwerkpaaltjes, bereiken we wel wat laat gepland, de rustpost , we hadden deze graag ergens eerder op de heide willen treffen...... Klimmen hierna weer direct de weg omhoog naar viaduct van weg naar Venlo over om direct daarna het talud af te duikelen, ja steil naar onder. Volgt nu een landelijk stuk langs vooral paarden en veulens en groenstroken met weideland. Blijven rand bebouwing geel/blauwe en geel/rode routes volgen om dan een steegje tussen huizen door te gaan langs een sloot, waar het wemelt van de balsemien en andere wilde planten en bloemen, een lust voor het oog. Bereklauw, fluitenkruid , duizendblad, en wat al meer,stuurt ons over een vochtig pad, waar geschilde boomschorspaden ons overeind houden. Gaat het brugje Kleine Dommel over en slingert het voort door ruigte gebied, met een weelde aan wilde bloemen en plantensoorten aaneen geregen. Komen dit gebied later uit, even de Kl. Dommelpad langsdoor. Steken weg naar Mierlo over en dan volgt een prachtfinale van deze mooie wandeldag, het kasteel met kasteeltuinen van totaal elf hectaren groot. Worden genood om even het kasteel van binnen te bewonderen, dat zullen we in vogelvlucht gaan doen , want daarbinnen is zoveel moois en ouds te zien waar je de dag mee kunt vullen. Vervolgen het restant route door de tuinen naar de verkeersweg, steken die over om via een plantsoen weer de ruigte ingestuurd te worden, fenomenaal mooie finale van deze tocht vandaag. Onze afstand was enigszins ruim bemeten vandaag, maar niemand die erover maalde. Na afmelding , laten we ons het glaasje goed smaken, op een gezellig buitenterras overdekt met tentzeil. De ontmoetingen zijn ook hier talrijk. Een geweldig fijne en mooie nieuwe route vandaag. Genieten met een grote G. Morgen geef ik voor een dag forfait, zal mijn Annemie begeleiden naar een welverdiende vakantie bij onze zuiderburen en vrienden, maar de derde en laatste dag zal ik er zeker weer zijn.
Toch een van de pareltjes deze tocht elk jaar, bekend als de "Bossentocht", doet ze haar naam aardig eer aan. De omgeving van deze gemeente is ook erg graag bezocht door dagjesmensen, en die zullen we vandaag op veel plekken dan ook vaak tegenkomen.
De buschauffeur is zo dienstbaar om me vlak voor de poort en de laan naar het scoutinggebouw te laten uitstappen, Immers geen officiële halte, het al weer jaren de starthonk van de club Hermode. Al meteen bekende gezichten die zojuist gestart, de laan komen aflopen. En volgen nog vluchtige gesprekken. De parkeerplaatsen staan al overvol en de parkeerregelaars zoeken naarstig naar andere ruimten. Het blijft maar aanrijden immers. Ik loop zelf na aanmelding deze aanrij-laan ook af en draai de rotonde , even buiten de poort , en ga de Lieropse dijk op. Vind schaduw aan de Houtbroekstaat, al plezant want in een wolkeloze hemel, brandt de al warme zon volop. Passer door velden en weiden en ontdek een pony met een veulentje zo klein , kennelijk zopas geboren, en zo groot als een hond van enige middelgrootte. Ik loop door velden met groepen klaprozen, aardappelen, maïs, en andere tuinbouwgewassen. Op een splitsing neem ik een asfaltweg overgaand in zand -veldweg die me hoekig door het landschap stuurt, via groenstroken met bomenrijen. Steek de provinciale weg over en kom in een kleine woongemeenschap, een klinkerwegje, die even verderop in een grindweg overgaat. Het spaarzame verkeer houdt rekening met ons lopers en beperkt de snelheid om veel opwaaiend stof tegen te gaan. Chapeau! Overal zijn de regen-installaties actief, want de natuur is gortdroog. Door akkerbouw gaat het nu, en grasland-winning als voor platsoenen en sportvelden gekweekt. Mogen even later een grasweg in en dan blijf ik een hele poos tussen de aanleg en naar later blijkt , de uitbreiding van een immens golfterrein. Een asfaltwegje stuurt me richting een bosperceel en de schaduw ervan is welkom. Gaan plots een graswegje door een bos in wat verder blijkt dit de scheiding te vormen van een al bestaand golfterrein. . Volgen weer aardbei en aardappelvelden, wortelen, en wat dies meer zij. Krijg weer een verharde weg te gaan tussen nieuwe golfterreinen met paviljoens door, die al deels in gebruik blijken te zijn. Kom later in een bos waar splitsing route is en ik de rust en eenzaamheid inga. Plots een gezoem van een zwerm vluchtende vliegen zo lijkt. Een draai naar rechts en volgt een lange bosweg enerzijds graslanden , weiden, weidevee, anderzijds bossen in al hun schakeringen. Rijkelijk voorzien van vogels allerlei die hier hun gezang en gepiep laten horen in verder een muisstil gebied. Mooi!. Nog ergens een eenzaam koerende duif. De bossen even rijkelijk met spar en amerikaanse aanwezig. Hoog in de lucht deltavliegers, mogelijk uit Budel.... Maar het gevogelte laat zich niet onbetuigd en tsjielpt, piept en zingt door. Zie nog een enorme termietenhoop liggen, een grote mierenburght. Rechts naast me in de bossen zie ik ineens lopers van de grootste afstanden, gaan die hun toertjes langs almaar vennen draaien, en later in de verte verdwijnen. De 40 rs en 50 rs vast en zeker. Heidevelden en vennen wisselen af. Een twee-sporig graspad stuurt me haaks de bossen weer in met vingerhoedskruid, en andere bloemen en planten, weelderig langs de paden. Jong en oudere bomen sparren en eiken en jongere en oude dennen , schitterend hier. Veel loofbomen aller soort. Een uitkijkhut voor wild en gevogelte langsheen volg ik een poos een van de bewegwijzerde toeristische paden , de Zomervenroute. brengt me even verder op een asfaltfietspad, richting de rustplaats bij een bijen , imker vereniging. Goed toeven daar en veel bekenden en nieuwkomers aan het wandelfirmament, en hier is het daardoor wat langer zitten. Diverse consumpties zijn er gratis, vooral drinkwerk, tenzij men flesdrinks wenst. Het zit er vol. Bekende wandel-blogger Ruud Horst meld zich o.a. ook even voor een praatje. Ruud is al wat uren voor me gestart vanmorgen , onderweg voor het grote werk qua- afstand. Gauw even wel en wee uitwisselen zoals met meerderen hier. Ga na laving weer op pad , krijg een deel van het Pelgrimspad te gaan van A'dam naar Visé bij Luik zo aan de markeringen te zien. Een heerlijk graspad gaande kom ik aan doorgaande weg Heeze-Someren die ik even verderop oversteek, het is byzonder rustig op deze weg{!} Klappoort door en opnieuw loop ik in de schaduw , gelukkig rijkelijk aanwezig vandaag. Oude en jonge dennen en donker sparrenbos door. Een zowat kerstbomen groot perceel langs, van jongere dennen dus. Genieten met de grote G, dat wel. Er komen almaar groepjes wandelaars ons tegemoet, zomaar lopers dus , en plots komt daar ex-secretaris Cees v. V. , van Olat, me met gade tegemoet. Ze zijn met het pelgrimspad bezig, op weg naar Visé dus. .. Na nog wat graspaden verdergaand na kort gesprek, volgt een lange knuppelbrug over een grotendeels drooggevallen groot ven zelfs. Deels pas gecarboleumd tegen verrotting zo te zien. Wijde blik over opnieuw een vengebied met aan de einder de communicatietoren van Mierlo zichtbaar. Brug af weer door ruim doorzichtelijk bos, slingeren dit wisselende bos door, en na wat padenwerk bos uit , om ons te laten genieten van een volgend wijds vennengebied waar het water diep-blauw in kleurt. Indrukwekkend mooi toch. maar dan toch , wat later gaat het weer het bos in een graspad op. Slingeren aldoor heen de bush, en krijgen ook nog een zij het rustig nu, mountainbike pad te gaan, smal dus. Draai een wat vreemde bocht door en langs hekwerk, bereik ik later de tweede veldrustpost, van de organiserende club. Weet met gemak een stoel te veroveren , en laat me het wandelvolk observeren vertrekkend en aankomend , achter een verfrissing. Ook hier noodt het tot langere zit en her en der een praatje. Hoor nog drie a vier k.m. te gaan nog. Steken een rustige doorgaande asfaltweg over en slingeren weer een bos door met graspaden en onderbroken door weiden met bijhorend meest koe-vee. Enorme vlakten varens bedekt de bosbodem. Komen later langs het hekwerk van een enorme camping , wat opvalt trouwens dat er al veel lege plaatsen zijn van kennelijk vroeg vertrokken gasten. Een trits wandelpaden volgt langs erg diep liggende sloten met zijn flora in alle verscheidenheid, op en langs het water, blauwe libellen, als helicopters hangen om me heen. Volg een poos die sloten , het vingerhoedskruid tiert er welig hier. Ineens is daar de Heesterdijk, weggetjes asfalt , met verspreide bewoning. Deze volgend kom ik aan het fietspad langs de Lieropse weg, die Someren met Lierop verbindt, en nu is het rechttoe , rechtaan op de finish af te gaan, langs velden , akkers en jachtig verkeer. Heel veel fietstoerisme vandaag naar en door de onvolprezen natuur en bossen en heide van Someren e.o. Bereik ik de rotonde vanaf de startplaats vanmorgen, om de laan naar in te draaien. Opmerkelijk rustig op de parkeerplaatsen nu, nog voor 10 a 20% vol als je nog van "vol"mag spreken, die vanmorgen eivol stonden nog en de parkeer-aanwijzers , grijze haren bezorgden. De blokhut is een absoluut mooie en welvoorziene startgelegenheid. Een bekende bestuurder weet me nog te vertellen , dat men naarstig zoekt naar een andere startgelegenheid, of andere routes. Korte gesprekjes volgen op met bekenden en nog binnenkomenden. Dan moet ik gaan beslissen op tijd op weg te gaan, naar een zeker anderhalve k.m. te gane bushalte, waar de bus op zondag op uursdienst voorbij komt, zomaar stopt hij daar in The middle of nowhere. Een absoluut echte "Bossentocht" was dit, zeker de moeite waard, voor rust en natuurzoekers. Niet zo moeilijk trouwens, want de omgeving van Someren leent zich prima voor zulk een tocht. Bedankt voor jullie inzet Somerenaren , en leden Hermode. Ik heb een mooie wandeldag gehad , en dat zeggen de anderen me vast na. Tot volgend keer weer. Houdoe!
Merkwaardig eigenlijk aan het station. Ik tref er diverse wandelaars maar allen hebben die dag een ander idee, waarheen. Tref er Jan v.d.Z. Met het hondje, als immer zijn gezel. Hij gaat de kortste afstand , van Eindhoven -Luyksgestel doen. Ex-Olat bestuurder met gade , die een toeristische wandelroute in gedachte hebben. Een flinke groep die de bus naar Valkenswaard opstapt. Enkelingen die aan de andere kant van het station het inschrijfburo opzoeken. Een ex-penningmeester van Olat die haast heeft om de trein te halen voor zijn wandeling. Allemaal korte ontmoetingen , met ieder haar/hun bestemmingen. En ik, i.p.v. een thuisstart, op weg naar Luyksgestel, kies voor Gemert. Kan met de snelbus, en zo sta ik na een klein half uur in Gemert. Het is er rustig bij aankomst, maar het merendeel schijnt al onderweg te zijn. De inschrijving is in het clubhuis, een voormalige school. Tref aan de oprit , van de lokatie Marian en Serveé, volgt een korte babbel, zij gaan op weg voor het grotere werk. Na de registratie ben ik er ook vandoor, de Dorpsstraat in, Binderseind, en kort erna een steegje in. , meerdere steegjes volgen met verspreide huisjes en hun tuinen , met eigen volkstuinen , kleine weiden, en bloemen en planten-tuinen. De steegjes worden allengs smaller, met bestratingen , die ver in de tijd terug gaan. Zig-zag draaiend kom ik aan oude muren behorend bij een voormalig klooster en ook een kasteeltuin. Steek daar een oude bestrating over, om via een asfalt beukenlaan langs de kasteelmuur te gaan. Draai even nadien een halfverhard pad in voor fietsers en voetgangers onder een rij jongere beuken door . Al meteen vallen de de zojuist gemaaide hooivelden op , en de geur ervan kietelt mijn neusgaten weldadig. Zullen in voorbij gaan nog vele gemaaide velden tegenkomen vandaag. Het witbloemige fluitekruid siert de bermen weelderig, naast allerlei andere bloem en plantensoorten. De lente in al haar frisheid. Wat verderop doet de regeninstallatie haar best, om de landerijen nattig te houden. Kom langs een kapel in aanbouw uit oude bouwstenen, en gaan dan voorgoed den buiten in. Prachtige landschappen met kikkerpoelen , verscholen in het riet, vooral veel knotwilgen in het landschap{!} , maar ook de meidoornbomen en struiken groeien er weelderig, in bloesemtooi. Allerlei wilde bloemen en planten sieren het landschap, wanneer het asfalt verandert in een karrespoor, slingerend door de landerijen. Het stel dat ik aan de startlokatie trof komt me achterna, hé, die waren toch nog eerder weg dan ik. Klopt zegt Servée, we kregen aldoor het dorp kruisende en later lezend op papier van de route-omschrijving het idee, dat we helemaal verkeerd moesten zijn gelopen. We zullen verder tot aan de rust onze route's doen tezaam. Gaan door terreinen die bij het Boerenbondsmuseum horen , en langs onze wandelweg zien we bebordingen die aangeven wat er in de velden voorbijgaand zoal verbouwd wordt. Talloze vogelsoorten vliegen hoog en of laag om ons heen, en het vogelconcert dat ze geven is prachtig toch. Ook de diverse vogelsoorten, zullen zich vandaag onderweg laten horen. Het concert van de lente , zullen we maar zeggen. We zien voorbewerkte landerijen voor de verwachte oogstdoelen, voren in de gronden als voor de piepers, en ander tuin en akkerbouwbedoelingen, koren, bieten, , rogge, tarwe, witte haver, en tussendoor de weiden met koeien , paarden, de rijen knotwilgen, het is een allegaartje en lust voor het oog. Alles omzoomd met bloemen en plantenvegetatie, het gebied een apart cachet gevend. Komen dan langs de ingang van het boerenbondsmuseum, met zijn parkeerplaatsen , om dit gebied te verlaten. Komen aan doorgaande weg naar Erp het fietspad opgaand om na enige honderden meters een met bomen omzoomde asfaltweg in te gaan. Horen achter ons plots het geluid van een neerkletterende wat oudere fietser, die gezien zijn flinke val toch nog ongeschonden zelf opstaat. Velden voor aardappelen glijden ons in marstempo voorbij. Volgen dan een zandweg langs een sloot en steken verderop de stuw ervan over, hebben nu het gevoel op de gronden van gemeente Veghel aanbeland te zijn. Aan een veldsteeg passeren we een meeting van een grote motorenclub, veel tenten in aller vorm en ook caravans, maar waarvan al velen huiswaarts schijnen te gaan. Byzondere exemplaren zijn erbij en zo te zien geen enkele van hetzelfde kaliber. Oudere motoren, erg nieuwe, al of niet met zijspan. Ieder zijn ding denk ik maar. Komen terug met een wijde boog aan de weg naar Erp en volgen die even. Aan de overkant komen de echte lange-afstandlopers ons tegemoet gelopen, al op weg naar het plaatsje Handel geheten. Het wordt constant begroetingen of door handopsteken. Wij krijgen nu een prachtig bos voorgeschotelt, na eerst afslag van deze weg een breed bospad te gaan. Geheel omsloten door groen volgen we smalle en wat bredere paadjes, slingerend door het bos. "Eigen weg", staan voortdurend bordjes, maar wij wandelaars wordt een oogje toegeknepen, naar het schijnt. Gaan eindelijk ook weer bos, uit onderbroken met akker en weidevelden-paden. Een uitgekiende route zo blijkt. Toch weer even terug bossen in en weer langs velden en dan herken ik het gebied en weet dat honderden meters verder de rustpost lonkt, in een klein natuurmuseum , en juist verderop zie ik zelfs de witte partytenten achterom museum staan. Rust in een prachtig gebied weer omsloten door bosgebieden. Hier splitsen de routes, ook van de langste afstandslopers de 40 rs en 50 rs. Zullen hier richting Boekel gaan. Neem afscheid van Servée en Marian. Komt Adri hun plaats innemen, na enig bijpraten verontschuldig ik me vanwege tijd zittend, en ga er alleen weer in de benen, wat later hoor ik voetstappen naderen, Adri heeft me ingehaald, en we zullen vandaag de rest van de tocht bij elkaar blijven. Krijg na de rustpauze weer een groot bosperceel te gaan. Volgen "route 5" borden van een of andere toeristische route, die ons het kleine dorpje Boerdonk inloodsen met een weldadige rust, het lijkt wel een uitgangsverbod{!} Krijgen na dit dorpje een wat lange z.g. 60m k.m. weg te gaan, even krijg ik argwaan over de te gane lengte, hadden we al niet ergens af moeten slaan? De boterbloemen weiden en de erin staande paarden , geven het landschap weer een apart karakter, wat bewonig her en der, maar ook nu en dan auto's die zich niks aantrekken van de snelheidslimiet. Er wordt hier en daar ook nog gewerkt op het land, en zo gaan we op een smalle weg de bermen in bij het naderen van een tractor met erachter een hooimachine, met ronddraaiende harken, die de hele toch smalle weg nodig heeft. Als deze tegenliggers krijgt..... Gaan over de brug van mogelijk de Aa rivier over en krijgen weer een wijdere blik door het landschap , waar vooral de wolken een decor vormen. We merken ook dat dit pad beter niet door fietsers bereden kan worden , want het glinstert van de servies en glasscherven...! {......}. Vreemd toch op zulke delen van paden. Komen na wat padenwerk opnieuw aan een asfaltweg {60 k.m.}, en volgen deze, gelukkig erg rustig qua verkeer. Weer brug van de Aa over en gemeentegrens dus, ook aan de straatnaamborden te zien. In de verte priemt de kerktoren van Beek { en Donk } . En weten ons weer in de gemeente Gemert te zijn en direct ook zien we in de verte de kerktoren boven de bomen uitsteken. Wat verderop mogen we weer van de weg áf, zandwegje in en dan volgt over gras en karrespoor een mooi veldwegje met plukjes bospercelen en akkers en landerijen, en oude huisjes en boerderijen. Draaien aldoor links en rechts, om opnieuw aan een 'langzaamaanwegje' te geraken, met jonge beukenrijen. Verbazen ons hoe de kerktoren om ons heen draait voortdurend. Gaan de ringweg om Gemert wat later dan over, even fietspad volgend, en dan gaat het weer over in hoekige slingerpaadjes, langs bos en veldpercelen, weer door steegjes met verspreid staande huizen jonge en oude, en hun weiden en volkstuintjes, en andere tuinen . Even een klein villawijkje door en dan wat lintbebouwing van oudere kant dorp, om dan rechtstreeks op de finishplaats aan te stevenen. Einde van een heel afwisselende tocht, veel te zien, en de "Peel". Heel enerverend, in al haar facetten. Een kopje koffie wil er nog wel in , en er volgen nog kort gesprekjes, met arriverenden en bekende gezichten, die streekvast zijn in hun wandelkeuzen. Het thuishonk en aktiviteitenlokatie der club, "Zuth": betekent, Zonder uitvallers thuis. Die startplaats zal wel nooit veranderen dus, maar hoeft niet per sé, mogelijkheden genoeg, en zo het dorp uit nog. Dan kijk ik op de klok en wetende van de uursdienst van de bus maak ik de keuze, langer nog blijven of gaan , dat laatste dan maar. Terugkijkend op een mooie en wel wat frisse wandeldag. Herinner me dat we temidden van de "IJsheiligen"zitten de vier heiligendagen met een wat frisse traditie vier dagen lang , en wat de voorbije nachtvorst betreft , was dit ook zo , incluis die koude noordelijke wind. Op naar de volgende tocht, valt nog even te bezien , welke. Wie weet treffen we elkaar ergens ook wel eens. Intussen , gegroet, ofwel op z'n brabants; Houdoe!
Roekeloze vliegers het duivenvolkje dat rondom me vliegt op weg naar het N.S. station, zo in de vroegte. Eentje vliegt rakelings over mijn schouder. Een gekoer vooraf van jewelste. Ik ga na een paar weken afwezigheid nog maar eens de benen strekken. Als de trein Boxtel binnenrijd, wordt het plots donker en het regent aardig. Eh... Dat was toch niet voorspeld. Of... In alle geval was ik er niet zo zeker van met van huis gaan en ging de paraplu nog op het laatste moment mee. Het was immers maar grijs en donker toch.
Ziedaar, een heel clubje rugzakkendragers en wandeluitrusting stapt ook uit de trein. Dat maak ik niet gauw mee. Zou dit de voorbode zijn van de opkomst vandaag? We volgen de pijlen vanaf station naar de startgelegenheid. De kantine van het lyceum, zodus een prima accommodatie. En inderdaad om en binnen het lyceum is het levendig druk, komen en gaan van wandelaars. Hoor ook vreemde tongvallen en zie ook jacks met opschriften van ver-komende wandelaars ver buiten de provincie. De inschrijving verloopt vlot, en is ook ruim voorzien in personeel. Zie al rap diverse bekenden. De school ligt aan de rand van de bebouwing, en dit maakt dat de route-uitzetters ons al direct de wijde wereld in kunnen sturen. Zie geen kalkpijlen, maar de zwart/witte vierhoekjes aan palen en bomen hangen. We worden al meteen het toegangswegje, naar het nabije kasteelpark gestuurd. Een absoluut mooie opening van de tocht. Het kasteel , {groot} , is zonder meer een must om te zien, en het park wisselt af met oude boomsoorten en wat jongere. Naast de gracht en vijvers. Komen aan de spoorlijn en gaan hier even paralel, om af te dalen naar tunnel onderdoor van een erg breed spoorweg-emplacement. Door sensoren worden door de passage loeiende koeien via speakers in werking gezet. Komen vervolgens in een wat groot industrie terrein, even zig/zag doorgaand. De regen houdt intussen op en de plu kan ingeklapt worden. Ik heb dat ding bij me , en dan kan het haast niet anders , dan dat het mee gaat vallen met de hoeveelheid neerslag..... Denken we wat langer door de industriezone te moeten gaan, plots worden we daaruit gestuurd, bij zandweg en fietspad asfalt, mogen we de wijde wereld al in. In de bermen overheerst het witte fluitkruid, naast boterbloem , paardebloem en ander kleurige lenteuitingen. Het jonge groen openbaart zich in diverse kleuren groen. Worden al meteen in vogelkoren welkom geheten, wat een feest in het jonge groen gecombineerd. Zal verder vandaag nog erg vaak te horen zijn. Merelengezang en andere vrolijke zangertjes in muziekale omlijsting. De bermflora tiert welig in al haar kleuren en soorten van bloem en plant. Ook de weilanden laten hun overwegend witte en gele bloemenpracht de boventoon voeren. Schitterend hier. We slaan bij bordje Kerkenpad, - hoe vreemd hier temidden van de natuur-, een wat vochtig paadje in richting de Oisterwijkse vennen , heide en bossen, niet voor niets de Parel van Brabant genoemd. "Kampina" staat op het toegangsbord, en dit betekent smikkelen en smullen van een prachtig natuurgebied behorend tot staatsbos en Brabants landschap. Gaan door een ijzeren klaphek, en hier wacht me een voorzichtige maneuvre om een flinke plas slijk te omzeilen, waar de routemakers ook nog eens wat takken overheen gelegd hebben, kennelijk. Steken en fietspad over een boslaan in, waar we een kudde koeien vredig zien grazen , en een enkele koe uit de wei gebroken blijkt, zich tegoed doet aan bosgroen. Het wordt slingeren over de modderige boslaan , met verscholen huisjes en oude schuren, tot we aan een beek komen, vast de Beerze , die we een poos tussen de boomwortels volgen, tegenstrooms. Verderop gaan we een houten brug over met kippengaas over de vloer, tegen uitglijden dus. Wordt verderop een smalle asfaltweg gevolgd, almaar doorgaand en dan toch overgaand in weer zandweg. Min of meer wijde blik en wat vennen, met hun watervogels. Na een poos, een wildrooster over, klaphek door lopen we langs enige tientallen koeien, die rustig kauwend vlak langs het pad liggen. Ze bezien de wandelaars min of meer verbaasd in hun aantallen. Het pad wordt weer nattig. We draaien halfom een groot ven waar vooral de ganzen zich laten horen, en na wat klaphekwerk gaat het langs weilanden met roodbontvee, koeien dus. Komen aan een T.-splitsing waar we een asfaltweg op moeten linea recta naar de rustpost voorzien op de achterplaats bij particulieren. De organisatie lijkt afgestapt te zijn van de toeristische en dure horeca van Oisterwijk. Dat bekend staat om haar toerisme, vele campings , bossen en vennen. Midden in een wat landelijke omgeving nu en we zien twee paarden aan de overkant minnekozend in elkaars manen knabbelen, in de trant van help jij mij van de jeuk dan doe ik dit bij jou. De Henrieka Hoeve , zo heet deze post is ruim voorzien met zitjes en overdekt, druk ook , en goed toeven. Na een wat lange zit ga ik weer terug op pad. Houd in, even tegengesteld dus tegemoetkomend wandelvolk, en na honderden meters een splitsing van afstanden van groter kaliber, waar ik nog even twijfel , maar toch geen risico nemend na lange afwezigheid , voor korter kies. Het is best druk onderweg op de routes. Een ralley van oude sportwagens sjeest ons voorbij. Wachten af en gaan dan een smal dicht begroeid boswegje in. Erg mooi! Het jonge bladgroen, tooit feestelijk, zo ook de grondgroei van erg jonge boompjes, en plantenrijkdom en grassen. Toch wordt het bos weer opener en dan gaat het na een rustig fietspad, direct de grote stille heide op. Verstrooide denneboompjes vooral, enkel of in groep, tussen het grijze van het pijpestrooitje, { droog hoog gras}, een prachtig natuurlijk decor. De heide is rondgestrooid met grote en kleine vennen, kikkergekwaak in koor is alom ons deel, en watervogels die, er in geluid niet voor onder doen. Veel heidepaden staan onder water, en we worden opnieuw vergast op modderige paden, en moeten nogal eens droger opzoeken, maar mooi is het hier absoluut. Wat verderop zien we gestalten in de verte opdoemen, die zich later bij ons voegen, de langere afstandslopers. Willy en Rian, komen ook aangestormd, maar hebben even tijd voor een praatje. Een hunebed-achtig monument, aan de rand van een ven vertelt, dat hier een groot natuurbeschermer en vorser ligt uit Arnhem. Daar in die stad staat zijn standbeeld aan de Zijpendaalse weg. Gleufhoed , wandelstok en de onmisbare verrekijker op z'n borst. Jonkheer Mr. van Tienhoven, waarnaar even verderop ook een natuurmuseum naar hem genoemd is. We gaan verder, door smalle heidepaden , raken her en der even de oevers van een en ander ven, groter of kleiner, weer met druk kikkergekwaak. Bankjes ook om ergens de vennen te kunnen observeren. De Zandbergvennen langsheen in al haar rust en beauty, het summum van natuurliefhebbers hier. Gaan verder door halflos zandpadenwerk en dan toch een rolstoelpad te gaan. Er komen weer andere afstanden erbij... Slingeren almaar paden door in perfecte serene rust, en treffen dan nog een verzetsmonument. Erg mooi en we staan er ook even bij stil om de korte historie van de plek te lezen, en de namen. Gaan nu naar het schijnt, de Kampina, { bossen en heide }, gebied uit, een asfaltweg op naar een verderop gelegen boerderijpost alwaar de volgende rustpost is ingericht. De Keistampers , lijken de duurdere zalen van o.a. Oisterwijk vermeden te hebben vandaag , om ons meer vrijer en in de natuur te kunnen en willen doen rusten , aan populaire prijzen, vanalles te eten en te drinken en ook veel gemoedelijker. Het slaat ook geweldig aan deze opzet. De werkers van de verzorging der organiserende club, hebben de handen vol met de bediening. Men blijft ook langer zitten wat de sfeer ten goede komt. Gemoedelijk en gastvrij. Via een wat wildgroei tuin , een particulier terrein waar wij gast zijn , in de schuren ervan, verlaten we dit prachtige onderdak en gaan weer de velden in rondom de rivier , De Beerze. Het is hier goddelijk mooi. Zijn nu in een weidegebied , met natuurlijk , allerlei vee en gaan , wat verderop, door een klaphek langs de meanderende oevers dwalen van deze rivier. Over graswegjes. De 30 en 40 k.m. vervoegen voorgoed nu met ons. Krijgen weer wat asfaltwegjes om verderop , een fietspad langs beek te vervolgen. , die later pas, toch weer overgaat in verhard. Nog steeds tiert het nieuwe groen en planten en wilde bloemen welig langs de paden en wegen, zij schilderen onze wandelroute vandaag. Het is nu echt lente! We lopen vandaag veel nieuwe paden , maar ook de route tegengesteld van andere jaren , wat ons toch weer een hernieuwde blik geeft. Komen nu aan een dubbele overweg t.w. spoorlijn naar Den Bosch en lijn naar Tilburg. Druk ook want het is de splitsing, van een der drukst bereden trajecten van het land van onze spoorwegen. Sjef een oude Olatter met dochter , loopt een poos mee , en gezien zijn leeftijd stapt hij nog ferm mee op. We lopen nu Boxtel binnen, en weten dat de routeman ons welliswaar de bebouwing wil besparen, dus loodst hij ons langs de spoorlijn deels en de oude en nieuwe bebouwing, om de kern van het stadje heen, de Stationstaat, Kasteellaan, brug {houten}, over de Dommelrivier randje Boxtel toch nog , naar de finishplaats de kantine ervan dus. Gezellig en druk, druppelen de lopers binnen en ik zet me aan een tafel , waar alras, het crême van wandelland verzamelt, en de goede oude bekenden zich ook tussendoor laten zien. Oergezellig! Verhalen van weet je nog en kende je die nog enz. rollen over de tafels. Het wordt een "latertje". En dan zal ik einde middag maar de eerste zijn die de kuierlatten neemt, naar het station. Een afsluiting van een werkelijk schitterende wandeldag door de westelijke streek van Boxtel. Richting Oisterwijk. Absoluut subliem, organisatie, routes, en inzet. Het werd ze ook beloond met een prachtig deelnamecijfer vandaag, en gisteren, van overal ook uit het land. Dank voor jullie geslaagde opzet en inzet Keistampers. Jullie hebben ons wandelaars gastvrij onthaalt. Deze tocht vooral , is een absolute trekker, zeker in, "De Parel van Brabant ".
Ik onthoud me even van beloften de volgende tocht. Maar we zullen elkaar vast ook wel eens ergens aantreffen.
Tot dan zeg ik: Houdoe Tot ergens: Peter Heesakkers
Het belooft nattig te worden vandaag belooft het KNMI. We zullen wel zien... Maar, we boffen vandaag, de hemelsluizen blijven in onze streek nog redelijk gesloten. Op naar Noud. die er vandaag bij is om het wandelgebeuren weer op de foto's vast te leggen. Op weg naar Asten. Een van de twee klokkendorpen in Oost-Nrd. Brabant. Dat steekt Asten zeker niet onder stoelen of banken. Overal in het dorp vind je stoeptegels die een kerkklok uitbeelden, en verder allemaal spreukentegels. We steken na aanmelding en kopje koffie het grote kerkplein over, langs een immens beeld van een klokkengieter, en een soort glazen triomfboog door en wat erg bouwvallige woningen. Gaan langs de klokkengieterijen. Volgt een vrij jonge woonwijk met parken en jong groen, tunnel onderdoor. Overal bot het jonge groen uit. De lente is er. Ook de paasbloemen tieren welig en de tulpenbomen, zo noemen onze vlaamse buren deze, ofwel magnolia's staan in bloei evenals de gouden regen en andere bloesems. We horen het kerkcarillion spelen, een wondermooie paasmelodie. We zien kippen rondscharrelen in de tuinen, echt een paassfeer. Alvorens we de bebouwing van 't dorp verlaten een vleugje toerisitiek , als natuurmuseum, beijaard, planetarium, en de Jan Paagman-sterrenwacht-koepel, een nieuw aangelegd tuintje door, voorbijgaand gaan we even een dorpsparkje in om aan een brede zandweg, omzoomd met hoge bomen akkerlanden te betreden. Het gaat langs nu en dan bewoning als oude boerderijen. Een wegwijzer bij een schuilhut trekt mijn aandacht, het lijkt erop of er een tape afspeelt in de wind , als ik voorbij kom, vreemd toch, volgens een voorbij komend wandelaar is het de wind die om die weg, en straatwijzers speelt, maar toch.... In en aan de slootkanten bloeit ook vanalles. Het blijft even agrarisch. In de verte roepen de paasklokken van naburige gemeente Someren. Ik luister intens, geamuseerd, en hoe mooi is dit. Onderwijl worden we getracteerd op diverse soorten weidevogels. Krijgen wat asfaltwegjes te gaan door akker en weilanden, nog met spaarzaam vee erin. Vaak tulpenbomen en andere bloesem siert de tuinen. We komen aan doorgaande weg Lierop-Asten een fietspad te gaan. Aan de overkant van de weg herinnert een klein monument aan een dodelijk ongeval. Gaan een fietspad over een brug in het kanaal en de Aa-rivier. Hierna draaien we een haarspeldbocht die ons langs het kanaal even brengt, en vervolgens vrij direct een graspad langsheen de beek. Een monument van een in in 1942 neergekomen vliegtuig trekt even de aandacht. Het loopt er niet altijd even gemakkelijk , maar mooi is het er zeker wel. Krijgen diverse vallen in die beek door stuwen. Gaan ook enige bruggen langsheen. Het ongelijke graspad vervolgd almaar. Het is opletten waar de voeten neergezet worden , dat wel. We zien speenkruid, plek bosanemonen, en de pinksterbloemen. Ik raak in gesprek met een IVN-gids, een natuurkenner dus , bij uitstek. We zien aldoor ook hele natte kluiten van zojuist omgeploegde landerijen. Volgt even een route-omlegging en komen dan bij de open lucht rustpost uit. Laten ons het brood en de koffie wel smaken. Hierna vervolgt de ongemakkelijke route van omgeploegd land, steken een doorgaande gewestweg over en volgen een knuppelpad, van enige honderdtallen meters lang, door wat moerassig gebied. Komt de Vlerkenroute gemarkeerde toeristisch pad. Opnieuw langs de sloot of beek. Ook telkens weer stuwen, en toch bemerken we geen grondverval {?} , in het landschap. We horen diverse spechten in de bomen van een groepsbos kloppen. Gaan een betonnen veebrug over aan de rand van de Philipsbosweg en camping bijhorend. Volgen een fietspad, naar meer open gebied en dan zien we op afstand, de kerk van Lierop, en gaan door landelijk , wat verdwaalde woningen langs en boerenland door. Huisje tuintje, beestjes. Gaan Lierop in , en belanden we rap aan de rustpost café- terras. Een levendig ontmoetingspunt van wandelaars waaronder nogal wat bekenden. Gezellig altijd.
Hierna verlaten we het dorp zuidwaarts een koepelkerk tegemoet gaand. Krijgen nog wat landerige wegjes te gaan om plots een graspad in te gaan opnieuw langsheen een beek, Lierop achter ons latende. Een grasduiker zet ons naar de andere kant van deze beek. Komen we aan weg en brug van vanmorgen, nu de andere kant op. Valt ons op dat pijlenophaler al vroeg begint en een stel die aan het lange beekpad begint, op de hielen zit. Wij zakken af naar de kanaaldijkweg die ons langs het Zuid-willemsvaart voert een poos. Duiken onder de E 34/A67 weg naar Venlo door en opnieuw volgt een landelijk tafereel van weiden en akkers al of nog niet bewerkt. Slingeren ons verhard langsheen boompjesweggetjes, om wat later toch de bossen in te gaan. Het Oostappense bos. Het wordt wat zwoegen over bospaden los zand, door een oude zandverstuivingsgebied. Stijgend en dalend dus. Een met plastiek bedekte akker doet deze golven in de opstekende wind. Slingeren het bos door, langsheen bospaaltjes routes, aller kleuren van diverse routes. De bospadroute daalt af naar een wegje dat we oversteken, om wat verderop weer een "wagenrustpost" te bereiken. Laten ons koffie , soep en brood prima smaken. Altijd weer fijn toeven hier op zulke posten, en als immer een zee van bekenden. Maar tja, we moeten weer verder..... Lopen de weg terug een stukje het bos terug in. Draaien nu linksaf tegenover uitkomend onderweg zijnd naar de post, lopers. Er volgt een hele poos stijgende en dalende bospaden door jonge in het groen staande boompjes, erg mooi! Prachtige grondgroeisels , en wilde vroege bloemen. Het is oppassen voor boomwortels bij klimminkjes en afdalingen volgend. Het hele bos wordt uitgebuit op zijn mogelijkheden, en , we lopen uit de wind. Het wordt wat zweterig. Komen een asfaltweg op die ons naar het viaduct over de autoweg naar Venlo voert. Het paas- bezoek verkeer raast onder ons door de duitsers richting heimat, oostwaarts, de nederlanders andersom terug naar het westen. Vanuit Duitsland dus. Wij volgen de dalende weg af die wat verderop afbuigt, een weg en pad volgend achter de buitenwijken villa's van Asten ofwel Aaste zoals ze het hier in het dialect zeggen. Na een 800-tal meter draaien we in een bocht van de weg , een bosweg in, die enerzijds weiden , anderzijds bos brengt. Komen langs een manége, waar paarden in een paardenmolen zal ik het maar noemen , hun rondjes draaien, andere rijpaarden in de wei staan en ons nastaren. Volgt een gehucht volgens mij , waar nog een oude boerderij in de sloop is. Steken bij een bosweg nog links-in. Een pad in , die ons brengt aan een klinkerweg, en ons het dorp Asten invoert. Gaan nog wat klinkerwegjes, langs een dorpspark , waarin een steltmolen mooi staat te wezen. Raken dan steeds meer in het dorpscentrum met winkels en resto's en kroegen in. Door een winkelstraat en plots komt dan de Markt met dominante kerk in zicht. We zijn er weer! In de zaal zit Hennie van Theo welke laatste wel onderweg nog is, van de wandeling geduldig te wachten , ze is zelf nog niet echt aktief. Het wordt in de zaal nog een ontmoetingsfeest met vele bekenden en binnenkomers, en Hennie wordt ook in de belangstelling betrokken. Na nog wat consumpties vinden we het tijd om weer huiswaarts te keren. We waren voor het laatst in Asten, want Olat wil hier in de plaats een voorjaarstocht, telkens , of elk jaar vanuit een andere lokatie uitzetten. Noud heeft weer een serie foto's voor het Olat album gemaakt onderweg , om natuur en sfeer vast te leggen. Zie hiervoor www.olat.nl / fotoalbum.
Of ik volgende week wandelvaardig ben , is nog afwachten na een bezoek aan mijn tandarts ter revisie deze week, op weg naar een nieuw gebit..... , maar probeer weer zo snel als mogelijk , tenzij in kortere vorm mijn wandelingen te doen. Ik doe u derhalve dus nu geen voorspelling hoe het bezoek afloopt, en of er even de rem op zal moeten. Duimt u voor mij? Ik bibber wel bij voorbaat want zo'n held ben ik niet in die stoel. Enfin, we zien wel. Intussen hopelijk tot gauw, maar mocht u me komende weken missen, hetzij wandelverhalen hetzij levende lijve, weet u van mijn absentie, en de reden. Houdoe ! En tot gauw weer.
Er rolt op het nog stille perron een overvolle trein binnen. Concertgangers van de voorbije nacht. Slaperige gezichten, weinig fut meer. Ik spoor naar Deurne met overstappers, die op weg naar huis zijn. Onderweg het landschap ziende, valt het op , dat het een paar graden gevroren heeft. Aan het station in Deurne, staat een pendel klaar voor wandelaars. Klasse geregeld. Een drie a vier k.m. rijden is het naar het wat verder buiten Deurne gelegen Hippisch Centrum. Een mooie lokatie temidden van bos. Na inschrijving een praatje van wel en wee van een der leden, en 'n kop koffie , ga ik op weg. Ontkom er niet aan langs een renbaan-piste en langs een springbak, via een helling het perceel te moeten verlaten. Had ik me voorgesteld vandaag deze route te kunnen dromen. Parkoersman Jan had heel wat anders in petto zo bleek al gauw. We trekken al gauw de bossen in van het Buntven, en zullen dit ven al gauw bereiken via een klappoort. Blijven aan de waterlijn gaan, met verre zichten op de omgeving hiervan, om later dit ven te verlaten via weer zo'n poortje. Krijgen nu een breed bospad te gaan. Naar recreatie-plas Berkendonk. Ben even in gesprek met Den Heldernaren, uit de kop van Noord-Holland dus, die hier dik drie uren treinen voor over hadden. In alle gesprek missen we een afslag, en volgen een asfaltwegje en komen zomaar pardoes op de juiste route terug. Gaan een bosperceel door om via een asfaltwegje na 6 k.m. , bij de eerste rustpost te komen, een palingkwekerij. Na enig toeven gaat het door kleinlandelijk gebied om aan een weiland, langs een sloot te gaan, en vervolgens de Bakelse Aa-rivier, tamelijk breed en een grasweg. Steken de autoweg doorgaand over om pad te vervolgen. Bij een stuw , steken we deze over, volgen wat huizen om aan een doorgaande weg, een langsliggend fietspad op te mogen gaan. Een rustige weg, dat wel , en ik hoor al diverse landelijke geluiden , als van een kippenren, getok dus. Ik kom tot rand van Bakel, en mag wat zandwegen volgen in een villawijk. Een wat onverschillige automobilist vergast de wandelaar op een enorme stofwolk, en ik ga aan de andere kant van de zandbaan lopen , waar de wind de immense stofwolk naar toe blaast gelukkig. Toch noodt het me even een zakdoek voor mijn mond te houden. Zand en grindwegen volgen op, door overwegend landelijk gebied , wel boeiend. Ga bos met villa's weer uit, en volg even een gewestweg met rijwielpad. Ik krijg vanaf mijn papier argwaan, en ziedaar er komen groepjes wandelaars me tegemoet, er ontbreekt een vermeld straatnamen bord. Ga de velden en akkers en weilanden in, en ziet daar is de bewegwijzering weer terug. Blijkt er door onverlaten een pijl met lint weggehaald te zijn. Organisatie treft geen blaam , want elke afslag is duidelijk gepijld mét rood-wit lint eraan vast. De route is vandaag voortreffelijk gepijld zelfs. Ik hoor en zie in de aardappelvelden , kievitten. Krijg na enig doorlopen weer een diepliggende smalle sloot te volgen. Volgt een splitsing van grotere afstanden , maar ik neem er mijn gemak van vandaag, en ga voort met slootjeslopen. Een stuk bos en dan ben ik op de Grotelse heide, zie wat geiten en plots wat schotse hooglanders vredig kauwend vlak langs het parkoers, en zal ze omzichtig passeren met hun grote horens. Ga door hun gebied middels roosters en klaphekwerk, en hun gebied uitgaand kies ik voor een langs de zandweg liggend half verhard fietspad van een touristische fietsroute. Deze kringelt wat door landbouwgebied, wat sierlijke oude boerderijen voorbijgaand naar een asfaltwegje. Afgedekte aspergevelden langsheen. Verlaat de fietsroute en kom aan uitspanning De Bosparel, waar de tweede rust voorzien is. Hé; dit herken ik! Vorige winter startte Olat hier een van haar winterwandeltochten! Ik tref hier op terras als binnen weer div. bekenden , waaronder Roland Weijers met z'n makker. Ze zijn met de verenigingsbus en lopen korter vandaag. Even een praatje. Roland is een van de ned. medewerkers van Beneluxwandelen n.l. Zet me toch maar binnen later , want hoewel er moedigen buitenzitten is het nog best een frisse noordenwind, en ik raak mijn verkoudheid maar niet kwijt.... Kom ook nog een Mesa-makker tegen uit Geldrop, Dick, wat ook even bijkletsen wordt omtrent de plannen. Direct na de rustpost loop ik een groenwegje langs enerzijds de camping bij die zaak behorend en bos, anderzijds akkers, gortdroog. Volg wat fietspaden- werk later de bossen in en paden langs zandwegen. En mag een grote bocht om een visvijver gaan, om verderop pas een brugje over te gaan van welke stroom dan ook, om weer dit rivierpad te vervolgen. Moet gezegd vandaag , bossen wisselen af met prachtige landerige taferelen. Mijn routebriefje blijft me geduldig wegjes en paden opsturen. Boeiend! Mooie landerige onderbrekingen gaan feilloos mooi in bosstukken over. Hier en daar even een gesprekje aanknopende met medewandelaars. Na een ijzeren poort een stuk verharde weg weer opgaand , splitsingen en Y en T splitsingen volgende, komt er een venijnige klimming, jawel een stevige hoge boogbrug over een gewestweg. Volg dan een paaltjes-touristische route en, om een zandvlakte in een bos heen een oude zandverstuiving. Komen uit bij een fietsers/ en voetgangerstunnel even de donkerte in. Volg weer even een fietspad en blijk dichtbij de rust van de eerste vanmorgen uit te komen. De Palingkwekerij dus. Nu een stuk minder druk , maar toch. Ik waag me buiten in de nog frisse wind, naast het terras. De zon laat zich toch weer zien na vanmorgen helder , daarna bewolkt en nu gaat de hemel weer open. Het is nu volgens mijn routebeschrijving nog vijf k.m. gaans naar de finish. Opnieuw na deze rust volgt een smal asfalt fietspad door landerijen wijde blik. Het blijft boeien toch. Dan volgt een afzakkertje een rivierdalletje in , bruglatten over, om bij direct een pick-nick-plaats rechtsaf langs de Bakelse Aa te gaan over een graswegje. Het pad splitst, en ik loop a.h.w. over een verhoging. Een buizenstelsel langs van zandzuigers die een grote waterplas scheppen. Er volgen een drietal watervallen, en de beek splitst opnieuw. Gaan daarom twee bruggen met waterval over door graswegjes. , en door de velden langs de beek. Men laat ons door een nog juist doorwaadbare plaats over stenen in die beek stappen, gode zij dank , dat het al lang zulk droog weer is, te droog voor voorjaar... En na een afwijkend veldje , laat men ons door nog een diepe droge sloot steigeren. Weer omhoogtrekkende aan stengelachtig groen. Maar we redden ons wel. Dan gaan we even asfaltwegje op die ons wat verderop een asfalt fietspad instuurt. Links landelijke akkers en weiden rechts bos en dan worden we later toch weer opgeslokt door het bos. Krijg nu een erg lange slingerpad door uitgedund bos, hoor stemmen achterop komend , ze kennen mijn naam zo te horen, en blijken Willy en Rian me achteraan te komen, {{ Willy Tim. de ex-inzender van toenmalig Wandel-mee, verslagen en foto's }} , zoeven me gezwind voorbij, na kort onderhoud en groet. Krijgen nu nog wat gemarkeerde touristische routes te gaan, tot we afslaan en recht op de poort van de manege aangaan. Na eerst nog een de voetzolen te masseren met losliggende laag keien. Ga ik het terrein van de start vanmorgen over. Ik ben er! De organisatie krijgt van mij aan de tafel alle lof toegezwaaid voor deze mooie lentetocht en dag met bloesems in de tuinen , uitbottende bomen en struiken, en een zeer wisselend, uitgekiend parkoers. Een geheel nieuwe route ook. Ik heb genoten! Na een drankje brengt de pendelaar naar het station me er naar terug. Hoef niet lang op de intercity te wachten, belooft dus gauw terug thuis te zijn. Maar..... o wee! De omroeper verontschuldigd zich alsdat we er in Helmond C. uit de trein moeten.... Even verderop is n.l. het spoorverkeer stilgelegd vanwege een zelfdoding, en de voorspellingen van oponthoud gaat over twee tot misschien drie uren vertraging....... Wat nu? Ik ga naar het plein, waar het nog stil is, geen bus naar welke richting te zien en onze spoorwegen laten geen vervangbussen komen. Steeds meer vastgelopen passagiers verzamelen. De vraag is ; komt er nu een bus of niet? Ik besluit me er maar bij neer te leggen, en even later zie ik een vaste lijnbus verschijnen, naar Eindhoven , zo meldt deze. Deze wordt letterlijk bestormd! Kan nog in het gedrang een zitplaats veroveren, en gelukkig is dit na een andere omwegbus naar Asten waar zich ook treinreizigers op storten. Een andere lijn blijkt 'szondags niet te rijden , geen dienst dus. In een mudvolle bus wordt de reis naar Eindhoven ingezet. Een schandvlek van onze spoorwegen om ons zo in de steek te laten. Je zal maar een afspraak hebben, of naar Schiphol moeten , dat is peentjes zweten. Blij dat ik er thuisgeraakt ben, bij mijn Annemie. Een werkelijk schitterende wandeldag, maar helaas een misser van onze spoorwegen eindigende. Thuis kan ik mijn vrouw verhaal doen van de dag en hoe deze eindigde. Nu komend weekeinde ben ik beperkt op eerste Paasdag, vanwege een bijeenkomst, maar maandag wordt het best Olat in Asten, tenzij een bezoek aan de tandarts, evt. me deze week parten speelt. Ik hoop U ook nog eens ergens te ontmoeten op de wandeltochten. Blijven wandelen dus, Houdoe! Peter Heesakkers
De klok is vannacht weer een uur terug gezet. Het gaat me goed af. De dag begint helder, later zie ik de lucht toch betrekken en nog even later, blijkt het mist te zijn. Die mist neemt toe gaandeweg de noordelijke richting , met de bus en na mijn overstap in Veghel wordt het flink mistig. Aan de halte van het kasteel bemerk ik bij uitstap, dat er druppels vallen. Het is kil, koud, en ik moet diep in m'n jack duiken en alles dichtritsen. Toch weet ik mistgesproken blindelings het lange pad en weg naar het openluchtheater De Kersouwe te vinden. Kom door plattelandsgebied nog langs de parkeerplaats der tocht, een weiland , waar al honderden auto's staan. En wat verderop staan honderden fietsen in een bosperceel geparkeerd. Loop door naar rand van een bos en daar is het nog even klimmen en slingeren , langs een openlucht-theater, en kom ik aan de kantine, hiervan. Het is er toch rustig op dit vroege uur, en na wat bestuursgesprekkken die zowat voltallig aanwezig zijn, omdat het een regelrechte bonds-openingstocht betreft, worden de laatste nieuwtjes achter een kop koffie uitgewisseld. Vorige week liep ik bij Olat, ook al in deze streek, dus ik verwacht veel van hetzelfde te zien. Nou, dat zou meevallen. Het papier van de parkoersomschrijving lezende vooraf verzekert me van een mooi, wisselend parkoers, zo lees ik. Niettegenstaande het mistige weer treffen we toch heel wat fietsclubjes, in de vroege morgenuren , op onze route onderweg , en soms ook volgen deze onze paadjes, en gaan we aan de kant, respect voor deze vroege uitslovers. Het blijft toch nog even mistig, maar de weermannen beloven me een mooie zonnige dag toch. Het parkoers vangt aan haast te midden van bos en dat blijft voorlopig het geval ook. Komen wat later een oud huis tegen met geel-groene luiken aan de gevel. Heel rap breekt de zon nu door, tot licht bewolkt en eer we het bos verlaten , is het zwerk kraakhelder geworden. Tref wat later, parkoersman Willy met zijn fiets, staand langs het parkoers, op een splitsing afstanden , en we zijn het al gauw eens, die splitsingspijl dient verandert te worden, en Willy gaat in zijn bagagekoffer en niet er een duidelijker exemplaar tegenaan. Het is een echte lentetocht aan het worden, overal gepiep in de struiken en bomen en bloesems komen uit en bij vooral jongere grondbegroeiïng botten de boompjes al uit. We gaan na behoorlijk bosgebied , deze uit de ruimte in, na eerst langs een sloot en een kunstmatig watergebied te gaan, zien daar veel watervogelsoorten zitten. Pad wordt grindig, gaan wegje Rukven, langs wat bewoning om een wegje kruisende over te steken , en zijn duidelijk in een cross-gebied aangekomen. , rondom ons heuvels en cross-banen, het is er gelukkig rustig nu. Op de rustpost komend is het er erg druk , vrijwel iedereen zit buiten van de zon te genieten. Het personeel achter de balie bedient ons vlot, en de rijen schuiven snel op. Ik tref hier o.a. Martien van het MESA-clubje elk jaar, en ik zet me even bij hem om bij te praten over de zomerse wandelplannen. Het jack, gaat uit, want de hemel is staalblauw geworden en de zon kietelt. Martien en ik besluiten een stuk samen te gaan , maar al vrij gauw, blijkt dat onze afstanden ons eerder splitsen zullen. Loop door landelijk open gebied verder. Een Stoppelveldseweg doet zijn naam helemaal geen eer aan. Wordt even wat verhard nu ook, en wat landelijke wegen , verhard volgen een trits. Bij een kunstwerk , ga ik een halfverhard fietspad in een bos. Even slingeren door een oud dennenbos, volg een overwegend oud berkenwegje nog. Om weer een veldwegje in te ruilen. In de streek zijn smalle z.g. 60 k.m. wegjes troef. Steek zo'n weg over door een poort met klapper, om dit groensingeltje te volgen langs bomen rijen eiken en berk te volgen. , tussen velden door. Wat verderop ga ik weer een klappoort door, groenstroken volgende. Schilderachtige boerderijtjes volgen , weer met luiken aan de gevel, die bij de streek schijnen te horen. Sla dan een wegje in , met hek op de weg, alleen voor voetgangers toegankelijk door een waterwingebied. Bemoste stenen wegje, met naalden en bladafval van jaren het verbergt de stenen. Moet aan het eind, door een diepe , gelukkig droge sloot. Sla juiste plek af , maar bemerk toch , dat er met de pijlen en beschrijving iets niet klopt. Loop terug, en daar zit die pijl , achter takken. Gaan over wat mogelijk een manége-terrein is, en slinger weer de bossen in. En kom later weer bij de zelfde rustpost terug. Nu veel rustiger, en opnieuw is het buiten op de terrassen erg druk. Na rust even bekende wegje terug lopen en dan i.p.v. links, nu rechtdoor de velden in , halfverhard fietspad in. Langs hele percelen jong aanplant nieuw bos. Landerig , en de mest lijkt al uitgereden , zo vertelt mijn neus. Draaien verderop wegje, Koffiestraat, -whats in the name{?} - op. Komen aan een brug van rivier De Leygraaf, en gaan de grasweg op. Lage waterstand , valt op. Pad eindigt bij een brug, deze overgaand en wat bewoning om kort hierna een langlijkend wegje , in alle open landerigheid te gaan volgen. Gedenkwaardige plaats schijnt zo aan de namen te lezen, n.l. Liniedijk, en dan toch nog een pad na kortgaand , een groenstrook in met de naam Gedwongen Arbeidstraat..... Zal vast met de laatste wereldoorlog van doen hebben. Zandgrindpad wordt asfalt en aan de Hommelse dijk zie ik wat paardebloemen in de bermen met zowaar citroenvlinders op de bloemen. Nu weet ik het zeker, de lente is begonnen! Aan de Dieppoel hoor ik koerende duiven. Kom ik na die lus , toch weer in de Koffiestraat , die er niet is, maar soit. En aan de andere kant nader ik nu tegenovergesteld, de brug over De Leygraaf. Nu voor die brug rechtsaf, een graswegje langs de rivier van zowat 10 mtr. breed. Mogen of moeten , dan toch even van de oever afwijken om daar nieuw bos en groengebiedje te gaan, en brengt me de route na een poos weer die brug over. Moeten langs hotel/café - resto met parkeerterrrein "De Leygraaf", over, en hier is het oppassen met al die slingerpaden rondom. Diverse wandelaars komen in beraad hoe nu te gaan, en na enig overleg en gezoek, komen we weer op het juiste pad, na eerst verkeerde gok, - geen pijlen meer,- terwijl die toch rechtaan gaf {?}.... De blikken dwalen rond en we volgen die platgelopen paden van ons voorgaande lopers. , en mogen weer de Heeswijkse bossen in. Het wordt opnieuw smalle paadjes in een rij lopende welhaast, volgen. Opvallend veel boswerken met liggende dennen en andere bomensoorten en zaagsel en boomschorsen op de grond, eigenlijk een erg rommelig gezicht. Het zal allemaal blijven liggen , om dit hout weer aan de natuur en bodem terug te geven. Een appelpost van de organisatie, komt sympatiek over. Na alle bosuitdunningen, gaan we een bosdijk omhoog , op. Het blijft een ravage-achtig gezicht in de bossen nu, met die bosarbeiders. Smalle eenmanspaden volgen almaar op. Willy, buit zijn kansen in het eigelijk kleine Heeswijkse bos , helemaal en prima uit. Naar het einde toe , zie ik een niet hoek-afdraai-pijl rechtdoor , en wat verderop rechts ook een pijl , dus verwacht dat deze pijl niet juist is en na overleg kort met mede-wandelaars om me besluiten we dit pad in te gaan, waaruit later blijkt, dat we weer bij een doorgaande weg uitkomen die niet op ons papier vermeldt is. Besluiten dan toch terug te gaan langs de bosrand af, en vinden dan alsnog het juiste pad terug. Het blijft smal slingerwerk, en dan staan we plots aan de achterpoort van waaruit we vanmorgen vertrokken. We zijn terug , dus! In natuurtheater De Kersouwe, nu ook veel minder druk..... Zouden vanwege tijdsverschil vannacht, de meesten voor korter gekozen hebben? Mijn route was drie k.m. langer, uitgevallen, maar daar kreeg ik dan ook een erg afwisselende mooie route voor terug. Geslaagd! Cum laude! Voor dit parkoers aan de tochtuitzetters. Weinig herkenbaars van vorige week hier. In de aankomst zaal onderhoud ik me nog met wat binnenkomers en wat brabantse bond- bestuursleden. Om na wat drankjes, mijn dik twee k.m. wandelweg te gaan volgen naar de bushalte. Dat is even wachten met die zondagse uursdienst. Zeker die zon heeft deze dag doen slagen. Met een voldaan gevoel van dagbesteding stap ik op die bus, en gelukkig hoef ik evenals vanmorgen geen drie minuten op overstap te wachten. Nee nu heb ik zelfs de overstap op de snelbus naar huis. Die me rap thuisbrengt. Einde, van een toch enerverende dagroute en zonnige strakblauwe stralende dag. Komend weekeinde is de wandelagenda weer overvoerd met tochten. De keus zal moeilijk worden en valt te bezien, mede door de spoorwegwerken. En allerlei mooie tochten staan op elkaar, helaas. Tot volgende week weer. Houdoe!
Na me eerst ingefietst te hebben naar Noud, aan het andere eind van de stad, tref ik daar Noud's broer Wim , die zich ook weer wil voorbereiden op het grote zomerse wandelgebeuren in Nijmegen deze zomer. Rakker de hond leeft ook weer op bij zulk vroeg bezoek en weet dan , ah; het is weer wandeldag. Van daaruit wordt de reis naar Middelrode ingezet, dorp toebehorend aan Berlicum, waar de voorzitter der club ook zetelt. We schrikken wat als we Middelrode binnen komen rijden. Het staat er al vroeg eivol, en na wat toertjes door het dorp, vinden we op toch niet verre afstand van de startlokatie ons plekkie. Intussen zijn ons al veel wandelaars gepasseerd, hetzij onderweg naar startlokatie, of al onderweg gegaan. We schrijven ons in, in een bijna lege zaal, merkwaardig. Gaan na de voordeur, waar ter overlegging van de startkaart een routebeschrijving valt te bekomen, een tegelpad op naar de dorpsrotonde, die ons op de bekende OLAT-wijze snel de bebouwing uitbrengt. Gaan een fietspad volgen en deze brengt ons aan de brug van een grote beek. De weg naar Heeswijk en Veghel. Gaan hier een pad langsheen , nou ja ; pad... Langs de beek een poos en de wijdse lege velden langs. De routenrs. op pijlen en parkoersbeschrijving beginnen met nr. 55, dit omdat er vandaag voor de durfals een langere afstand is voorzien t.w. 60 k.m. , die al ver voor ons op weg zijn gegaan in de vroege ochtend, en weldra op onze aansluitende route zullen opdagen, vandaar die vreemde nummering routes dus. We draaien een asfaltwegje op naar links , en ziet de bossen lonken, eerst nog een deel door wijde vlakten, en ja hoor daar duiken we de Heeswijkse bossen in. Volgen wat wielerknooppunten, en zodoende passeren ons toerfietsers tussendoor waarvoor we toch maar de kanten opzoeken. Vreemd! Bijna geen heeft een fietsbel , en we worden telkens bij nadering toegeschreeuwd , dat ze eraan komen..... We blijven niettemin de routes der fietsfanaten volgen. Er knaagt iets van binnen. Zouden er andere routeuitzetters bezig zijn geweest? Adje is na zijn kort ziekbed even afgehaakt zo lijkt, om ons te plezieren, en heeft zijn taak tijdelijk overgedragen. Dit ter revalidatie. Open stukken in het landschap, zijn ons deel vandaag zo lijkt het al vanaf het begin.... We krijgen nog even wat vrij parkoers te gaan , weg van de fietssporters, en dan komt na een poos de rustpost in zicht. Beredruk! Met onze boterham en koffie , zoeken we onze plek, aan de Heibloemse dijk, een doorgaande 60 k.m. p./u./weg, dwars door de natuur. Daar op die hoek verpozen we. Gezellig geklep over en weer ontmoetingen , als; "hé, jij ook hier "en, "Hoe het gaat". Tempus fugit, ofwel, tijd vliegt heen, en zijn weer rap in onze hoeven. Gaan asfaltweg verder bos door , om verderop af te slaan, doodlopende weg die zandweg wordt , langs schilderachtige woninkjes, opnieuw de velden in. De zon doet inmiddels pogingen door het wolkendek te breken. En de temperatuur te veraangenamen. Welkom voor mij, want ik stoei al wekenlang met een niet aflatende verkoudheid. Heb me dan ook voorgenomen om het vandaag op wat kortere afstand te zoeken dan gewoonlijk, en er m'n tijd over te doen. Met Noud en Wim mee dus. We kuieren door de landschappen, die vandaag veelal open zullen zijn , en waar de koude voorjaarswind vrij spel heeft, dus duik ik dieper m'n jack in. Steken wat verderop een weggetje over door het land, , om rechtsaf een asfaltwegje Dophei genaamd te gaan. Wordt verder vaak verhard. Mij is het duidelijk. Parkoersman Ad heeft vandaag vrij-af genomen. Asfalt wordt klinker en later zandweg. Wat verharde weg gaand, mogen we langs smalle achterwerken -hekwerk , een bebost wegje klinker volgen , langs een water-wingebied, met weerszijden putten , enorme deksels. Gaan dit bos met hekwerk weer voorbij en belanden aan een graspad voor sloot en volgen die. Het blijft asfalt en klinkeren, met onze wandelroute . Tot we een erg klein nieuwerig dorp genaamd Loosbroek aanbelanden. Het dorp is zo stil, het lijkt wel een uitgaansverbod{!} De grote majestueuze zaal waar we binnengaan , is idem erg stil, vragen ons af, of merendeel niet de kortste, afstanden gaan? Dan, toch als we even binnenzijn komt er meer achter ons aan binnenzwalken. Wordt het toch nog wat levendiger.
We mogen hierna een heel stuk van de 30-40-60 k.m. gaanders van ons routepapier aftellen, volgen van routenr. 92 naar 137 op, wat ons het dorpje in ruste uitbrengt, naar een 60k./u. asfaltwegje brengt. In deze streek verre van een zeldzaamheid, vast niet voor niets..... Het asfalt-parkoers ligt er overigens ook erg rustig bij, gelukkig voor ons wandelaars.....Op en na een splitsing dorpje uitgaand volgt opnieuw een lange weg , welke overgaat in zandweg. Gaan na een paar k.m. dan toch weer bospaden volgen. Bescherming tegen de koude kille voorjaarswind. Na heel wat gedraai door deze bossen herkennen we plots de weg die vlak bij de tentrust moet zijn en merken we dat de 15 k.m. gaanders op ons wandelpad zijn ingevoegd. En ja hoor daarginds zien we ze weer, de tentrust van vanmorgen. Stiefelen verwachtingsvol er op af, en opnieuw is het er een gekakel van het ontmoetende en converserende wandelvolk. Een plek van ontmoetingen altijd en zonder meer. Eigengemaakte soep is in de aanbieding vandaag, en Willem heeft er weer een toepasselijke dagnaam voor gevonden. Zomaar op bankjes in de open lucht. Verhalen t'álle kant over vooral wandelervaringen elders en hier. Jan Hoogenboom, zijn naam in ere, wandelt met me mee, totdat ik genoodzaakt wordt de natuur even op te zoeken kort dan, Jan wandelt door en ik laat 'm . Het is nu drukker op de restant-route te gaan. Ik herken plots een natuurtheather, aan deze route. Als startplaats van een lente-openingstocht, volgende week hier. Volgen vanaf hier weer een poos asfalt en open landerijen en weiden om later de weg Veghel - Den Bosch, een binnenweg , over te steken. Lonkt tussen de bomen nog kaal , het wondermooie kasteel Heeswijk/Dinther. Moeten een poort door via kasteeltuinen waar de toegangswegen niet aanbieden om daar met een auto te rijden, helemaal rond en kuilig, en een weg die mogelijk in eeuwen niet heraangelegd zal zijn. Het kasteel op zich komen we later langs en is een droom om te zien, met allerlei aandachttrekkende kunstwerken in haar tuinen oude stokoude, en nieuwere datum. Prachtige nissen en beelden en andere uitbeeldingen aan zijn buitenmuren. Een omgevallen steigerend paard ligt daar , en ertegenover een hele groep beelden op sokkels, waarvan na enig zelfonderzoek , blijkt , dat deze opgesteld staan om later ergens in die tuinen als schilderij van De Nachtwacht van de befaamde Rembrandt v. Rijn ergens in deze tuinen opgesteld zullen gaan worden, absoluut erg mooi. Tegenover de ingang naar kasteel gaan we een pad in de tuinen weer uit om na een brug langs de beek Aa of Leygraaf te gaan. Wat ongemakkelijk stappen en ingehouden smal padje gaande , wordt later, dit allengs breder. Gaan langs een doorgaande weg. Volgen m.i. de Aa-dijk, welke ons in een breedweg open landschap brengt, volgen de hoge driepads dijk , met links van ons voortrazend verkeer tussen Den Bosch en Helmond -Weert. Een mooi broekgebied volgt nog immer langs die rivier de Aa , vast. Kijken om ons heen en zien in de verte een hele meute lopers achter ons. De graspaden loodsen ons door en om broekgebieden heen, tot tegenover klaphek en graswegje die ons naar boven voert, over een fietspad langs verbindingsweg dorp Middelrode. Het is dan niet ver meer, want dorpje is uiterst klein als we de provinciale weg over moeten naar "Eeterij De Driezeeg".
Moet gezegd; niet wat ik ervan verwacht had vandaag. Volgens mij was er een geheel iemand anders, lange-afstand-routeuitzetter deze dag overgelaten Alle kortere routes vielen vandaag langer uit als 20 , werd ruim 22 k.m. is tot daaraan toe, als men 20 loopt , kan men best ruim 22 gaan, maar als men een nieuwe route-uitzetter, op het oog heeft, hoop ik dat dezen toch ons wat meer dat OLAT-gevoel terug kan geven. Deze tocht sloot de winterserie's af van OLAT. Hun volgende tocht zal zijn op 2e Paasdag, en naar verluid , zal het hun laatste daar zijn, althans volgens een deelnemer/lid , die de laatste vergadering bijwoonde. Men wil die tocht verruilen naar elders in de streek en dit elke keer anders in de trant van de wintertochten. Een goede zet lijkt me. Noud heeft weer deze dag op de gevoelige plaat vastgelegd onderweg. Later deze week te zien bij, foto-album op de pagina van www.olat.nl . Daar kijk ook ik weer naar uit, als zijnde hun hoffotograaf.
Blijven wandelen, dan treffen we vast ons ook wel eens langs de routes. Houdoe! Peter Heesakkers
Kennelijk moet Brabant nog op stoom komen, voor wat betreft wandeltochten....Het is pover met het programma. Ik besluit naar Tilburg te gaan. De trein is vol zo op dit redelijk vroege uur van de zondagochtend. Maar o.k. , ik ga nu ook een uur later dan gewoon naar hier. Neem eerst de sneltrein , om vanuit Tilburg Centraal de stopper te nemen.
Om me heen vermoed ik toch op het perron aldaar uitstappende dat er nog meer liefhebbers onder me zitten. In het zalencomplex is het opmerkelijk druk. Zouden er meer met het tochtaanbod van de dag zitten? Ik schrijf me in , neem mijn parkoersomschrijving mee. Waaraan een strookje dwars er op gezet is , de mededeling alsdat men is gewezen op het feit, dat er van staatsbosbeheer geen pijlen geplakt of geniet mogen worden. Wél op, paaltjes en hekwerk, dus we worden gemaand de route goed te blijven lezen. Met excuus der organisatie. Er komt steeds meer volk intussen ook voor andere zalen , wat het vooral buiten een rommelig geheel maakt als op de parkeerplaatsen, deze zijn al vol met vroege wandelaars, en de overigen moeten verderop in de wijk hun plaats zoeken. We gaan vanaf de start langs een vredige buurtvijver, langgerekt, tot einde straat om dan in twee straten al zo goed als buiten de bebouwing te geraken. Passeren nog wat openbare speelgelegenheden, en dan is het pijlen op de grond volgen, krijtpijlen. Mogen al meteen het fameuze Wandelbos ingaan. Een hele variatie aan beplantingen jong en tientallen jaren oud gaan samen hier. Ik hoor meteen al lentegeluidjes. Een zandpad stuurt me alweer bospark uit en we blijven aldoor randje bebouwing gaan . Dan toch nog bebouwing en wat binnendoortjes , om dan te stijgen naar de Wilhelmina - kanaal brug. De weg naar Dongen zo zeggen de wegwijzers de stad uit. Een eindweegs verder , mogen we een zandverhard pad in en het natuurgebied Wolterbeek in. Gaan voorbij een pad met allerlei buitenshuisdieren in een dalletje , die van hun geboden maaltijd genieten. Blijven aan Tilburgs noordelijke omleiding lopen , maar bos is de hoofdmoot toch. Een pijl met 13 k.m. en even verderop de overige afstanden , biedt even verwarring. Splitsing dus... Een bos met drie meter breed asfalt doorsnijdt dit parkoers met oud en jonger loofhout. Een hekwerk van legeropslag belet ons , en we moeten afslaan. We zetten door loofbos naar het viaduct om daar onderdoor te gaan van die randweg. Stappen over afzetdraad heen, via paaltjes , en de steunpalen staan hier wat ver uit elkaar , maar het lukt. Het is een rustgebied voor dieren , maar natuurmonumenten staat ons dit vandaag toe, Zwalken wat door eigenlijk geen padenwerk , om bij een afvalverwerking te komen waar we oostelijk omheen geleid worden, middels asfaltwegen. Parallel langs de weg naar Efteling. Draaien van deze weg af om opnieuw de bossen in te gaan van de Grote Heide. Eerst een fietspad, waar motorcrossers ons nog even plagen , en dan begrijpen ze , een alternatieve route verhoogt wandelaarsgenot. Zo gebeurt het ook, en nog even komen we ze wat verder tegen in een flits. Het blijft greppels en bospaden te gaan en te klimmen, over boomstammen stappen en soms klauteren. Het gebied wordt ten volle benut. . Komen terug op parallelweg langs de snelle autoweg en dan wat later , gaan we opnieuw die bossen in. Paden worden grasbanen , en wat meer openheid is ons deel, velden dus. Een zestig k.m. -weg loop ik toch maar veiligheidshalve, aan de linkerkant, tegen verkeer als dit aandient , in. Denderen de bebouwing rechttoe rechtaan het dorp Loon op Zand in , waar we rust voorzien krijgen van een "Eeterij", nu geen restaurant? Is daar levendig druk en warm{!}.... Tref hier good old Jaap en zijn vrouwtje uit omgeving Arnhem. Tilly. Wordt bijpraten. Gaan nadien dorp uit via de Kasteellaan, vanwege drukte bij een rommelmarkt. Langs wit oud kasteel, en dan toch nog even bebouwing buitenom. De veertigers komen er nu ook bij. Stuk zandweg in door velden en bossen. Een knotwilg laantje , en via akkers bos weer in. Het gebied verwildert duidelijk steeds meer. Gaan door het geboortebos, waar het vol jonge bomen staat op naam van de Tilburgse jonge jeugd. Gaan een hek door om af te sluiten en dan een 60 k.m. wegje even om route te vervolgen. Krijgen een trits bruggen te doen, die ons Tilburg nrd. naderende , bij een boerderij een fietspad langs een weg opleidt. Komen opnieuw aan de noordelijke omleidingsweg en klimmen tot aan viaduct, waar we een steile trap te gaan hebben. Naar benee, dus. We gaan Tilburgse bebouwing in van de Heikant en parkoersmensen , hebben voor ons een hele parkroute uitgezet. Tussen die bebouwing en de weg naar Efteling- Waalwijk. Gaan omhoog omlaag afwisselend, langs een mooi wijkdierenparkje, waar we een man met een woestijnbuizerd op zijn beschermde arm rondwandelt. Even een praatje en bewondering , het beest hoort ons belangstellen zo lijkt, aan. Steken na een poos snelweg over om de Zevenheuvelenweg te gaan , die trouwens hier totaal vlak is door industriegebied. Een saai parkoers na alle moois vooraf. Steken smalle ophaalbrug Wilhelmina- kanaal over, en gaan voorbij de Hasseltse kapel, een plek waar ook veel bruidsfoto's gemaakt worden. . Draaien om Tweestedenziekenhuis heen en nu aldoor bebouwing. Gaan door groengebieden en speeltuintjes, langsheen de Westermarkt een populair Tilburgs winkelcentrum . Het is er erg stil nu. Nog wat straten te gaan , minder toch t.o.v. van af begin der dag. We zijn juist voor de voorspelde regen terug binnen in de zaal. Deze route kon ik dromen, zowat toch. Het wordt in de zaal nog even gezellig bijkletsen met gelijken. En tussentijds komen treinen buiten stoppend of voorbijrazend voorbij. Als ik mijn trein voor de zoveelste maal zie aankomen naar het doodlopend spoor, is mijn plan gewekt. Deze neem ik ! Neem afscheid van personeel der tocht en mijn tafel denkt er net zo over. Genoeg geweest. Heb ik nog wat tijd over , om me voor te bereiden op de zondag-avond. Erg wisselende tocht. Rare routeverleggingen, en de krijtpijlen: Niet veilig, zeker niet bij nat weer..... Ga me nu op een andere tocht concentreren. Ik eindig met Houdoe, tot volgend keer. Peter Heesakkers
