PROJECT ZAMBIA

Wil jij stemmen voor mijn project in Zambia

Beste,

Je krijgt van mij al jaren persberichten, maar nu éénmalig, iets helemaal anders. Want naast persattaché van de provincie, zet ik mij sinds enkele jaren in voor projecten in Zambia. Meer info vind je op facebook:www.facebook.com/vriendinnenvanzambia. Deze zomer ben ik zelf voor het eerst naar Zambia geweest en heb ik mee een schooltje van een weeshuis geopend waar we geld voor hebben ingezameld. Dat was fantastisch!

Ons ‘stichtings’verhaal is nu genomineerd in de wedstrijd ‘Bruggenbouwers’ van de 4^de pijler!  Nu kunnen we meedingen naar een prijs: 1000euro voor ons project!  Daarvoor moeten we wel de meeste stemmen halen voor 16 februari.

Wil jij ook je stem geven? Met die 2 klikken, kun jij mee 7 Zambiaanse kinderen onderwijs geven!

Hoe stem je?

• Klik op deze link: http://www.dagvande4depijler.be/wedstrijd /  

• Ons verhaal is het 6de met als titel: "En wat doe jij?" met bijgaande foto van mij en een weeskindje

• stem door je mailadres in te vullen (je gaat geen spam krijgen!)

• Vergeet niet je stem te valideren in de mail die je krijgt (check ook je ongewenste mail!). Krijg je geen bevestigingsmail, geef me dan een seintje.

ALLE steun is welkom want we staan op 350 stemmen, maar er zijn er al met 550 stemmen. Ik moet hier dus alles uit de kast halen ;o) Maar het gaat lukken! We moeten er in geloven hé.

Stuur deze oproep gerust door aan familie, vrienden, buren,  die het zuiden een warm hart toedragen!  Als ze meer info over ons willen: www.facebook.com/vriendinnenvanzambia . Of ik kom het met plezier uitleggen of stuur wat fotookes door.

En wat doe jij?

Ik dacht vroeger dat ik niets kon doen aan de miserie in de wereld. Maar nu vertel ik iedereen het verhaal van de 'Vriendinnen van Zambia' van mij, Hilde, Julian en Rosalia.

Onze vriendschap begon toevallig in 2013 op de Palingsfeesten in Mariekerke. Ik en Hilde dienden op, net zoals twee Zambiaanse zusters. Het duurde ruim 3 uur vooraleer we een echt gesprek startten.
Julian en Rosalia studeerden 1 jaar psychiatrie in België. De volgende maanden bezochten we met hen de brandweer, een tuinbouwbedrijf, de zee.
Ze waren heel blij toen ze onze familie ontmoetten, want ze vonden ons land kil. De mensen lopen langs elkaar heen en zitten verborgen in hun huizen.? Wij lieten hen het tegendeel zien.

Julian en Rosalia bleken twee ondernemende vrouwen te zijn die werken in een weeshuis en ziekenhuis. Sinds ze teruggingen naar hun thuisland, horen we onze Zambiaanse vriendinnen wekelijks via facebook en whatsapp.
Zij zien de foto's van hier en supporteren voor de acties die we opzetten om hen te steunen. Wij horen de vooruitgang van hun project en spreken hen moed in.
Sociale media brengen de hele wereld zo dichtbij. Niet alleen de slechte kant, maar ook de goede kant.

Toen we vorig jaar op bezoek gingen naar Afrika, was het weerzien hartelijk. De zusters toonden al hun projecten : het opvangcentrum voor kinderen van de sloppenwijken, het weeshuis, de ziekenhuizen, de boerderijen, ?. de armoede maar ook de rijkdom van hun land. De blijheid van de weeskinderen was aanstekelijk. Naar Zambia gaan, veranderde onze kijk op ontwikkelingssamenwerking voorgoed.

We leerden van Julian en Rosalia te focussen op de zelfredzaamheid van hun landgenoten met onderwijs als cruciale schakel. Een armtierige en bedelende jongen, mochten we van hen geen aalmoes geven. ?Je helpt hem zo niet, hij zal blijven bedelen. Zorg mee voor onderwijs dat zal hij zelf zijn leven veranderen.? Langs de weg stopten we bij een klein stenen huisje. Josef, kleermaker, mat ons op en twee dagen later, schonk Julian ons een nieuwe jurk. Die was perfect gemaakt. In die jurk openden we die zomer mee het schooltje waar ons eerste geld naartoe ging. We beloofden onszelf om nooit meer Westerse kleren op te sturen, maar enkel geld om ondernemers zoals Josef te steunen.

Al roerend in mijn kookpotten, kreeg ik vorige week telefoon. Het was 18 uur, net thuis van het werk, de kinderen jengelend in de kamer. Een stem van 10,783 km verder: ‘ Thank you Hilde! We installed the waterpump, and we now have water. Thank you for this wonder! The children are so happy!' Volledig overrompeld door de plotse emotie, stamelde ik: 'No problem, I'm glad I could help?. De soep heeft 's avonds nog nooit zo lekker gesmaakt.
Soms moet je gewoon starten met een gesprek met de persoon die naast je staat. Want ja, je kan wel degelijk helpen en iets betekenen. Al die kleine dingen, maken op lange termijn een verschil. En niet alleen voor hen, maar ook voor jou.