Soms vinden we onze woorden heel gemakkelijk : vroeger "vloeiden" ze dan uit pen of potlood , daarna uit een typemachine, nu uit onze "Word-programma's" : de techniek gaat er steeds op vooruit maar ... soms blijf je stil ... precies alsof je wacht op een volgend woord dat er dan niet - of niet snel - komt ...

Zo voel ik me ook nu, wanneer ik "iets" wil schrijven over het verschrikkelijke ongeval dat dit weekend vele families, vrienden, ja... een ganse dorpsgemeenschap in diepe rouw dompelde. Zeven jonge levens , tegelijkertijd abrupt afgebroken... en daarnaast zijn er nog jongeren en/of ouderen heengegaan dit weekend: we moeten aan allen denken...

In 1970 was ik zelf getuige van een ongeval waarbij dicht bij ons ouderlijk huis een jong meisje stierf in een brandende wagen: we deden toen ook al wat we konden: in enkele auto's in het hotel naast ons lag een kleine brandblusser en in de frituur een grote: alles leeggespoten maar ... tevergeefs... en dan houdt de hitte je op een afstand: dat beeld vergeet je nooit...

"Woorden" van troost: je kunt ze alleen maar neerschrijven : innige en oprechte deelneming, mooie versjes, uitspraken : een heel dun laagje "zalf" op een onwezenlijk diepe wonde ...