Heel weemoedig word ik steeds wanneer ik afscheidsbrieven van soldaten lees : gekwetsten die het niet zullen halen of soldaten die afscheid nemen omdat ze gefusilleerd gaan worden : helemaal onbegrijpelijk in de meeste gevallen en ... misschien nooit te rechtvaardigen. Maar ... we kunnen ons niet terugplaatsen in de "geesten" van de bevelhebbers destijds ...

We publiceerden eerder de afscheidsbrief van soldaat Henry Floch die gefusilleerd zou worden : deze keer citeren we uit de afscheidsbrief van een gekwetste die het niet zal halen ...

Verdun , 18 maart 1916

Liefste

Ik schrijf je om je te laten weten dat ik niet zal terugkeren uit de oorlog. Huil alsjeblieft niet maar wees sterk. De laatste aanval heeft mijn linkervoet gekost en de wonde is ontstoken. De artsen zeggen dat ik nog maar een paar dagen te leven heb. Als je deze brief krijgt ben ik misschien al dood...

In je laatste brief liet je me weten dat je zwanger bent sinds mijn laatste verlof twee maanden geleden. Als ons kindje geboren wordt zeg hem dan dat zijn vader de heldendood voor Frankrijk gestorven is. Zorg er vooral voor dat hij nooit dienst neemt zodat hij niet op zo een stomme manier sterft als ik.

Ik hou van je, ik hoop dat we elkaar weerzien in een andere wereld. Ik bedank je voor de fantastische ogenblikken die we samen hebben doorgebracht.

Ik zal altijd van je houden

Varwel

Soldaat Charles Guinant

Ik denk dat alle commentaar volledig overbodig is ...