Bij de  "draaibrug" aan de "Oude Kanaalarm" in ons dorp bevindt zich nog steeds het gebouw waar vroeger de "lijnpaarden" gewisseld werden. Eeuwenlang werden de schepen "voortbewogen" door natuur- en/of spierkracht : de wind in de zeilen , mannen, vrouwen en kinderen en dan paarden! Men heeft het na WOII ook even met kleine tractoren geprobeerd maar die vernielden het "lijnpad" .

KLIK op de FOTO : het "vervallen" gebouw waar de paarden soms gewisseld werden of even konden rusten , voedsel vonden om dan weer aan de tocht te beginnen. Een schipper vertelde me ooit dat men de paarden in Neeroeteren "aanbond" en dat ze dan soms zonder begeleiding tot in Lanklaar trokken en stapten en... dan stopten waar voedsel opgeslagen was...

Stroomafwaarts "trok" men tot 32 km op één dag , stroomopwaarts tot 18 km ! Op sommige foto's kun je de "verwrongen" gezichten zien van jongeren en ouderen die tonnenzware schepen voorttrekken...

Over de lijnpaarden schreef dichter Arnold Sauwen (een heel ver familielid) een gedicht , volledig in de stijl van eind 19de begin 20ste eeuw... Hier enkele lijnen... (mooi gezegd bij "lijnpaarden"...)

Uit : LIJNPAARDEN (A. Sauwen)

Aan de lange lijn gekoppeld waar het schip aan drijft

Druipend van het zweet dat droppelt, langs hun lenden oud verstijfd

Weelig trekkend aan de stangen gaan twee ruinen , ruigbehaard

Hunne stille slentergangen , één van stap, langsheen de vaart ...