Zo... staan onze schoenen in de dekenale kerk van Maasmechelen met een korte tekst erbij: de deken had me gevraagd het "kort" te houden... daar hebben we "soms" moeite mee . Maar ja, onze leraar Duits zei ooit : "In der Beschränkung zeigt sich der Meister"... : we hebben zijn goede raad dus maar opgevolgd.
KLIK op de FOTO
Hier mijn begeleidende tekst...
Op weg …
We hadden de “marcheer-schoenen” van onze tijd als “Chirojongen” weggedaan : honderden kilometers, door weer en wind, op kamp , luid zingend of tijdens een “stille avondmars” , en… twee keer te voet naar Scherpenheuvel : éénmaal in groep met de “chirokerels” , éénmaal alleen…
En toen… kwam dit “schoenen-paar”: stevige wandelschoenen waarmee we o.a. in de Zwitserse bergen zouden wandelen tijdens een ontspannende gezinsvakantie. Maar ons 2-jarig zoontje dacht er anders over : hij wilde absoluut niet naar de “crèche”. Dus… zoontje op de schouders en zo maakten we iedere dag de kilometerlange bergwandelingen. Soms gebruikten mede-wandelaars het beeld van Christoffel die het Jezuskindje draagt. Of die heilige een paar wandelschoenen droeg, weet ik niet. Je ziet hem altijd wadend door een rivier.
Gezellige wandelingen waren het… en geen blaren!
Die schoenen wilde ik absoluut bewaren… en misschien nog “gebruiken” : zijn we niet immers altijd “op weg”?
Frans Medaer
|