Terwijl ik op TV een prachtige uitvoering bekijk en beluister van Mozart's Requiem denk ik aan de vele slachtoffers die deze coronatijd eist...

Ik heb zo dikwijls tijdens mijn lezingen over WOI gesproken over de Spaanse Griep : je noemt dan heel hoge getallen maar achter ieder cijfer zit er een mensenleven , een familie...Tijdens mijn lessen Geschiedenis behandelde ik de Pest , een pandemie in de 14de eeuw : huizen met besmette mensen werden in brand gestoken of ramen en deuren werden dichtgenageld om de epidemie in te dijken , of op de deuren van huizen waar iemand woonde die besmet was schilderde men een groot kruis... Zelfs voor de paus in Avignon was er geen remedie: daarom "woonde" hij in een grote zaal van het paleis in Avignon , een groot bed, een tafel en een zetel , alles omringd door heel zware gordijnen waaronder men zijn eten en drinken doorschoof.

Nu zijn er geneesmiddelen , vaccins , gespecialiseerde afdelingen in ziekenhuizen, beademingstoestellen... en nog... wordt er koortsachtig gezocht naar een nieuw vaccin.

Dat zijn gedachten wanneer je weer een bericht leest van een bekende die eenzaam heen moest gaan en in stilte begraven wordt...