VAN KASTEEL NAAR ZIEKENHUIS VILAIN XIIII

Van een primitieve burcht die in de 13e eeuw al vermeld, werd over de waterburcht die de Heren van Vlodrop twee eeuwen later bouwden, naar de residentiële site zoals de Maastrichtse adellijke familie Van Meeuwen ze in de 18de eeuw veranderden, tot de laatste architecturale wijzigingen die burggraaf Charles Vilain XIIII, die door zijn huwelijk met Pauline de Billehé eigenaar was geworden, verliep de geschiedenis van dit kasteel tot op een eerste eindpunt in 1920. Toen werd het kasteel en alle omringende eigendommen, door de mijnmaatschappij Limburg-Maas gekocht. Men moest immers aan de verplichtingen voldoen een ziekenhuis voor haar werknemers in te richten. Vanaf 1921 is het ziekenhuis voor zieke en gekwetste mijnwerkers klaar. „Het Hospitaal van Leut”, zoals het in de volksmond bekend bleef, was, een korte onderbreking van 1946-1949 niet te na gesproken altijd in werking. In 1958 werd er als uitbreiding een nieuwe vleugel gepland, die op 1 december 1962 in gebruik genomen werd. Na het regeringsbesluit dat een ziekenhuis over minstens 150 bedden moest kunnen beschikken, moest het ziekenhuis in 1987 sluiten.