In deze tropische hitte is het tijd om een beetje af te koelen ... via ons verhaal !!!

Hoofdstuk 2.

Op jacht.

Toen Omir de volgende morgen wakker werd voelde hij hoe de kou de grot was binnengedrongen. Het vuurtje was gedoofd. Mori lag nog vredig te slapen met de kleine Sira in haar armen. Maar, waar was Skriv? Vaders hart klopte even sneller. Hij stond vliegensvlug op en snelde naar buiten. Daar zag hij onmiddellijk kleine voetsporen in de sneeuw en even verder stond Skriv , de boog gespannen en…zoef… daar vloog een pijl, recht naar doel, midden in de roos.

 Tegen een dikke boom had vader de dag ervoor een hoopje gras samengebonden. Dat had hij  onder de sneeuw uitgehaald. Zo had hij de roos gemaakt waar Skriv honderden keren op mikte. Fier draaide hij zich om.

-“ Goeie morgen, papa, ik ben al aan het oefenen. En… het lukt vandaag!”

-“Jongen, maak je klaar , wij gaan op jacht. Maak mama en Sira zachtjes wakker en zeg dat we op pad gaan.”

 Skriv wreef mama en Sira zachtjes wakker met wat sneeuw.  Moeder slaakte een zucht, keek verbaasd om zich heen, maar Sira zette een serieuze huilbui in.

-“Skriv, hoe dikwijls heb ik je al niet gezegd je zusje niet te plagen!”

-“Mama, ik zal het nooit meer doen” zei Skriv beslist… voor de duizendste keer… “ Ik vertrek nu met papa. Tot straks”! Hij gaf mama een stevige knuffel en aaide zijn zusje eventjes over haar hoofdje.

 Moeder veegde Skriv nog eens snel over zijn wang, trok zijn dierenhuid die dienst deed als kleding nog eens snel recht en zei: “Wees voorzichtig! Denk eraan dat ook de wilde dieren nu jagen op voedsel. Ook voor hen is het een strenge winter!”

 Dat was maar al te waar. Mens en dier hadden het erg moeilijk in die lange wintermaanden met hun overvloedige sneeuw, bijtende koude en bevroren meertjes.  Alleen in het midden van de riviertjes stroomde er nog wat water tussen de ijsschotsen door. Voedsel vinden was niet gemakkelijk in de winterperiode. Daarbij begon de voorraad bessen duidelijk te slinken en vele dieren waren diep in hun schuilplaats weggekropen.

 Moeder maakte zich echt zorgen. En terecht. Skriv was wel bij zijn papa maar de jongen was zoals vele jongeren van zijn leeftijd soms een “beetje” overmoedig. En gevaar loerde achter iedere boom of heuvel.

KLIK op de FOTO : rendierjagers in de sneeuw (paleolithicum)