We zijn aangekomen aan het slot van ons kortverhaal. Ik hoop dat het wat "verfrissing" gebracht heeft in deze tropisch warme dagen... en dat zonder storm- of hagelschade !!!

Hoofdstuk 8      Gered ! 

Helemaal buiten adem bereikte Skriv de plek waar zijn vader geduldig lag te wachten.

-“Vader , vader, er was niemand in de grot bij Yori!”

-“Wel jongen, dan moeten we hier maar wat wachten. Ik ben wel bang dat niemand op deze plek voorbijkomt. Laat we hopen dat onze vrienden ons vinden vooraleer het donker wordt.”

-“Vader, ik heb geprobeerd een boodschap achter te laten.”

-“Een boodschap, jongen, hoe heb je dat gedaan?”

-“Op de wand van de grot heb ik getekend dat je gekwetst op de grond zit en ik heb aangeduid hoe ze vanuit hun grot deze plek kunnen vinden. Ik hoop dat ze mijn bericht begrijpen en snel naar hier komen. Maar vader, hoe is het nu met jou? Heb je nog pijn?”

 Vaders mond trok even een grimas van pijn weg en toen fluisterde hij: ”Het gaat beter jongen. De pijn is te verdragen.”

 -“Skriv, heb je Lossi nog gezien of gehoord?”

-“Neen. Ik heb wel sporen gezien in de sneeuw.”

-“Ze is hier geweest en was gelukkig tevreden met onze buit! Met één sprong pakte ze de haas beet en… dan verdween ze bliksemsnel.”

 Het begon nu snel donker te worden. Dan werd het weer heel gevaarlijk want vele dieren zouden nu hun schuilplaats verlaten op zoek naar voedsel. En nog altijd geen geluid van naderende voetstappen… of toch?

 Met zijn geoefende jagersoren had vader het eerst naderende voetstappen gehoord. Zelfs het zachte schuren over en doorheen de sneeuw ontging hem niet. “Skriv , er komt iemand… neen, er komen verschillende mensen in onze richting!”

 Nu had Skriv het ook gehoord: dat was zeker niet het geluid van een naderend dier. De jongen sprong recht en jawel, daar kwamen snel 3 gestalten naderbij gelopen : het waren Yori, zijn broer en hun papa.

 -“ Yori !!!” De stem van Skriv scheurde door het bos. Hij kende nu geen angst meer: ook de dieren mochten het horen : vader was gered !!!

 Vlug vertelden vader en Skriv het hele verhaal. Vaders stem werd steeds krachtiger. Op hun beurt legden de anderen uit hoe ze Skrivs boodschap begrepen hadden. Ze waren snel volgens de aanduidingen in hun richting gelopen. De 3 bomen , het dal , het riviertje, …

 Yori’s vader nam 2 grote stokken en daartussen bond hij een grote dierenhuid die hij ook nog eens om vaders lichaam geslagen had. “We gaan je zo snel mogelijk naar jullie grot brengen” zei Yori’s papa.

 Het werd geen gemakkelijke tocht. Voorzichtig droegen Yori’s broer en vader de gekwetste Omir doorheen het bos . Hier en daar zakten ze diep weg in de sneeuw. De helling op , dat was moeilijk.  Maar eindelijk – het was ondertussen al heel donker geworden – bereikten ze de grot. Buiten stond moeder vol onrust te wachten. In haar hand droeg ze een grote toorts.

 Ze weende van blijdschap toen ze het gezelschap zag aankomen. Zachtjes werd haar het verhaal verteld terwijl de kleine Sira rustig lag te slapen naast het smeulende vuurtje...

KLIK op de FOTO : Rendierjagers...