Tijdens de Eerste Wereldoorlog werden een aantal soldaten gefusilleerd , soms als "voorbeeld". Dit is de dramatische afscheidsbrief van een soldaat in Frankrijk die samen met enkele kameraden werd gefusilleerd als voorbeeld: 4 december 1914... Je kunt hier een vertaling lezen die ik maakte van zijn afscheidsbrief... Enkele jaren na de oorlog werden ze "in ere hersteld" (gerehabiliteerd) en kregen ze een monument (5 april 1925 !) op de plek van de executie... Hier word je heel stil van...
Foto : de gefusilleerde Floch.
Mijn teergeliefde Lucie,
Wanneer deze brief bij jou zal toekomen, zal ik gefusilleerd zijn.
Ziehier waarom: op 27 november, rond 5 uur ’s avonds, na een hevig bombardement van 2 uur, in een loopgracht in de 1ste linie, en juist wanneer we gedaan hadden met onze soep te drinken, zijn Duitsers onze loopgraven binnengedrongen en hebben mij, samen met 2 andere kameraden, gevangen genomen. Van een moment van verwarring heb ik gebruik gemaakt om te ontsnappen uit handen van de Duitsers. Ik heb mijn vrienden gevolgd, en vervolgens, werd ik beschuldigd mijn post te hebben verlaten in tegenwoordigheid van de vijand.
Gisterenavond zijn wij met 24 moeten verschijnen voor de Krijgsraad. 6 werden ter dood veroordeeld, waaronder ik. Ik ben niet schuldiger dan de anderen, maar er was een voorbeeld nodig.
Mijn brieventas, met wat erin zit, zal je bezorgd worden. Met tranen in de ogen en met een geweldig pijn in mijn hart neem ik haastig afscheid van je. Op mijn beide knieën vraag ik je heel deemoedig vergiffenis voor al de pijn die ik je zal aandoen en de moeilijkheden waarin ik je zal doen terechtkomen.
Mijn kleine, lieve Lucie, nogmaals vergiffenis.
Ik zal nu mijn biecht spreken en ik hoop je in een betere wereld mogen terugzien.
Ik sterf onschuldig voor de misdaad die mij ten laste wordt gelegd, namelijk als zou ik mijn post in tegenwoordigheid van de vijand verlaten hebben.
Het is het noodlot !
Mijn laatste gedachten gaan naar u tot het einde.
Henry Floch
|