Indrukwekkend getuigenis door een Duitse soldaat die behoorde tot de "Stinkpioniere" , de soldaten die "roken" naar de gas-experimenten... Een ooggetuigenis als historisch document , zo belangrijk !

Fragment uit het dagboek van de Duitse pionier Siebert die de kraantjes met gas mee opendraaide op 22 april 1915 (in Nederlandse vertaling) – na de oorlog uitgeweken naar de VS als vorm van protest…

(getuigenis)

Terwijl er zich voor ons een grijsgroene wolk vormde hoorden we de Fransen plots schreeuwen . In minder dan 1 minuut begonnen ze te schieten met geweren zoals ik het nog nooit gehoord had. Elk veldartilleriegeweer, elk machinegeweer , elk geweer dat de Fransen hadden moet hebben geschoten. Ik had nog nooit zo een lawaai gehoord. De regen van kogels boven ons was ongelooflijk maar hij hield het gas niet tegen. De wind bleef het gas naar de Franse linies blazen. We hoorden de koeien loeien en de paarden krijsen. De Fransen bleven maar schieten. Ze konden onmogelijk zien waar ze schoten. En na ongeveer 15 minuten begon het vuur te minderen en na een half uur waren er nog maar enkele schoten en toen was alles weer stil. Na een tijdje was alles opgetrokken en liepen we langs de lege gasflessen. Alles was dood : niets leefde nog. Alle dieren waren uit hun holen gekropen om te sterven: overal lagen dode konijnen, mollen, ratten en muizen. De gasgeur hing nog in de lucht en hij hing aan de weinige struiken die nog overbleven. En toen we bij de Franse linies kwamen waren de loopgraven leeg. Maar binnen een kleine kilometer lagen overal lijken van Franse soldaten. Het was ongelooflijk. Je kon zien dat de mannen aan hun gezicht en aan hun kelen hadden gekrabd toen ze naar adem snakten en sommigen hadden zichzelf neergeschoten. De paarden, nog steeds in de stallen, de koeien, de kippen alles was dood. Alles, zelfs de insecten waren dood…

Daar word je heel stil bij...