Ik mag u hier met enige fierheid de toespraak weergeven die Hubert Paulissen hield op 11 november te Lanaken en... waarin hij onze Boodschap voor een Betere Wereld verwerkte ! Inmiddels werd ze ook in het Frans uitgesproken !!!  Hartelijke dank !

Hier zijn we weer om te herdenken en gedenken.

Net zoals vorig jaar en alle andere jaren daarvoor.
Het zou gemakkelijk zijn om te zeggen: “Sinds vorig jaar is er niets veranderd. Bedankt voor jullie aanwezigheid”
Maar dit toont geen respect voor onze voorvaders, zij die hun leven en zoveel meer opgeofferd hebben in de strijd voor onze vrijheid.
Het is een moeilijke taak ervoor te zorgen dat mensen de geschiedenislessen niet vergeten.
Kunnen we alles zomaar vergeten?
We mogen het verleden niet vergeten als we van het heden en de toekomst willen genieten, maar we moeten er niet in blijven hangen want we moeten verder met het leven.
Het zou echt foute boel zijn als we eraan vast zouden blijven houden.
Neen, dat moeten we niet willen en telkens sluiten we af met ‘nooit meer oorlog - dit nooit meer’.
Deze woorden ‘nooit meer oorlog - dit nooit meer’ moeten ook letterlijk genomen worden.
Leiders over de hele wereld papegaaiden dit na, maar als er moest of moet ingegrepen worden deden of doen ze niets, waren en zijn ze onverschillig en onbeweeglijk.
Geen daden, alleen woorden.
Spanningen tussen mensen kunnen zo hoog oplopen dat geweld, genocide of oorlogsmisdaden helaas niet voorkomen kunnen worden.
Enerzijds stemde de internationale gemeenschap maatregelen om dit te verhinderen, anderzijds bedenken ze manieren om zich aan die plicht te onttrekken en tonen ze onwil tot ingrijpen.
Geschillen moeten opgelost aan de vergadertafel en burgers worden beschermd.
In werkelijkheid volgt er massamoord en genocide door onderdrukten en weggedrevenen die onderdrukkers en wegdrijvers geworden zijn of door mannen met vuur- en ander wapens die duizenden mensen afslachten terwijl de wereld toekijkt.
Mensen geloven niet meer dat diplomatie iets oplost, in de werking van sancties en dat grootmachten het eens kunnen worden.
Het is in ieders belang dat de uitspraak ‘nooit meer oorlog - dit nooit meer’ geen loze belofte blijft die te vaak bij massagraven wordt geuit.
In 1998 lanceerde Frans Medaer wereldwijd volgende vredesboodschap welke ondertussen in meer dan 900 talen en dialecten vertaald werd zonder kunstmatige intelligentie:
‘Wij willen een veilige wereld waarin jongeren onder goede begeleiding al hun talenten optimaal kunnen ontwikkelen om ze nu en later ten dienste te stellen van elkaar in een geest van vertrouwen en wederzijds respect’.
En daarom herdenken we vandaag niet alleen het verleden, maar maken we ook een belofte aan de toekomst, laten we onze herdenkingen niet beperken tot een moment van stilte, maar laten we deze omzetten in daden van vrede, respect en verantwoordelijkheid.
Dit is de beste manier om de offergaven van onze voorgangers te eren door te werken aan de wereld die zij zich voor ons gewenst hebben.

Ik dank jullie.