xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Bij een waarzegster…

Om de ouders van de verdwenen jongeren te helpen hebben we heel wat initiatieven genomen. Op eentje ervan wil ik hier eens verder ingaan.  Dit hebben we nooit aan de pers verteld: het zou stof geweest zijn voor een groot artikel. De zaak van de verdwenen jongeren leidde immers regelmatig tot “artikels” waarbij de geloofwaardigheid niet altijd als belangrijkste element op de voorgrond stond.

Op een dag stond er zelfs in een weekblad dat iemand wist waar An en Eefje zich bevonden, ergens aan de kust op een appartement… Zo een uit de lucht gegrepen beweringen hielden op geen enkele wijze rekening met de gevoelens van de ouders die oneindig diep gekwetst waren en een vertwijfelde zoektocht naar hun kinderen ondernamen…

In februari 1996, acht maanden na de verdwijning van Julie en Mélissa, gingen we te rade bij een waarzegster. Wij, dat waren de heer Kistemann (vader van de vermoorde Marc), Gilberte F. en ikzelf. Halverwege tussen Genk en Hasselt kwamen we terecht in een appartement. De bewuste dame vroeg een kaart van de omgeving van Luik. Ze beschreef een boog rondom Grâce-Hollogne en duidde op de autowegenkaart met 2 pijlen aan uit welke richting de ontvoerder (van een ontvoering was ze zeker beweerde ze) was gekomen en in welke richting hij was vertrokken: vanuit Luik, richting Namen.

Voor mij was dat aanvaardbaar: je hebt 1 kans op 2 dat je juist zit… maar dan begon het heel erg te worden. De kleine “fillettes” zouden niet meer in leven zijn en omgebracht zijn door een man van ongeveer 30 à 40 jaar, werkloos, met snor, van de omgeving van Luik. Toen ze nog gedetailleerder werd vroeg ik haar de politie in te schakelen omdat er volgens mij in zo een beperkte straal maar weinig mannen zouden te vinden zijn waarop die beschrijving paste. En … dat zijn nogal beschuldigingen. De dame vond dat ik haar niet geloofde en ik moest buiten gaan wachten…..

Nog andere ‘tips” kwamen van elders binnen, onder andere van aan de kust: beschuldigingen zelfs aan het adres van erg concreet aangeduide mensen..: dat kon echt niet meer …

We zijn dan onverminderd doorgegaan met het steunen van de ouders door ons te concentreren op het verspreiden van affiches, het verzamelen van werkstukken en het onder de aandacht houden van de verdwijningen. Soms werd er de beschuldiging geuit dat ouders teveel media-aandacht zochten maar voor hen was dat echt de enige manier om de bevoegde instanties aan te sporen om met onverminderde ijver te blijven zoeken…