De idee voor het schrijven en verspreiden van een hoopvolle boodschap is gegroeid in de nadagen van de vreselijke gebeurtenissen die België teisterden in de jaren 1995-1996.
Om de ouders van de verdwenen Julie en Mélissa te helpen deden wij vanuit onze school te Neeroeteren een oproep aan alle jongeren om via werkstukken (tekeningen, gedichten, collages,
) hun gevoelens uit te drukken i.v.m. die verschrikkelijke verdwijningen.
Meer dan 4000 werkstukken werden ingezonden. Aanvankelijk drukten de tekeningen, gedichten en collages nog de hoop uit op het gelukkig terugvinden van de verdwenen jongeren. Maar toen de vreselijke realiteit bekend werd uitten de jongeren hun verdriet, hun angsten, hun woede en wanhoop. Dat kon zo niet blijven: jongeren moeten een perspectief hebben, hun blik wenden naar een hoopvolle toekomst.
Daarom schreef ik een hoopvolle boodschap. En, omdat we tijdens de zoektocht naar de verdwenen jongeren (Julie, Mélissa, An, Eefje en anderen) ervaren hadden dat je een boodschap moet brengen in zoveel mogelijk talen, begonnen we na enige tijd vertalingen van onze boodschap te verspreiden...
In de volgende afleveringen zullen we proberen een heel gedetailleerd verhaal te brengen van onze actie(s) ...
Frans
|
